Interpretacja indywidualna z dnia 08.04.2020, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.82.2020.2.KSI, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

W zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów na rzecz Kontrahenta

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lutego 2020 r. (data wpływu 11 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy towarów na rzecz Kontrahenta jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy na rzecz Kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży artykułów papierniczych, gier, łamigłówek, puzzli, artykułów prezentowych, w tym czekolady, herbaty oraz asortymentu do pakowania prezentów (dalej: artykuły papiernicze).

Wnioskodawca zawarł umowę z jednym ze swoich Odbiorców/Kontrahentów, która jest umową przechowania oraz współpracy. Umowa ta określa zasady prowadzenia przez Odbiorcę dystrybucji artykułów papierniczych, których jest właścicielem na zasadzie depozytu towarów. Umowa została zawarta na czas nieokreślony. Na podstawie umowy Odbiorca przyjmuje na przechowanie/do depozytu artykuły papiernicze od Wnioskodawcy.

Odbiorca prowadzi depozyt w magazynie głównym oraz magazynach pomocniczych. Umowa zleca także Odbiorcy uczestnictwo w akcjach promocyjnych, reklamowych i marketingowych. Oddanie przez Wnioskodawcę artykułów papierniczych na przechowanie przez Odbiorcę następuje na podstawie dokumentów przewozowych i stosownych dowodów ewidencji magazynowo-księgowej. Odbiorca ujmuje artykuły przejęte do przechowania jako obce towary handlowe, a Wnioskodawca jako zapasy towarów własnych.

Właścicielem towarów oddanych na przechowanie jest Wnioskodawca jako cywilnoprawny właściciel artykułów oddanych na przechowanie może w każdej chwili nimi rozporządzać według swojego swobodnego uznania. W czasie trwania umowy Odbiorca zobowiązany jest do organizowania oraz utrzymania ekspozycji artykułów.

Umowa określa wynagrodzenie za przechowywanie, które określone jest ryczałtowo. Artykuły oddane w przechowanie stanowią wyłączną własność Wnioskodawcy, który może nimi swobodnie dysponować aż do momentu pobrania artykułów przez Odbiorcę w celu ich sprzedaży osobom trzecim.

Odpowiedzialność za artykuły przekazane do przechowania, tj. za zniszczenia, uszkodzenia oraz braki i niedobory ujawnione w trakcie inwentaryzacji, spoczywać będzie na Odbiorcy, a Odbiorca zobowiązany jest do weryfikacji, czy partie artykułów oddane mu na przechowanie nie posiadają braków ilościowych.

Poza tym Strony umowy ustaliły, że co najmniej raz w roku dokonają weryfikacji ilości artykułów, które zostały przekazane do przechowania Odbiorcy. Wnioskodawcy przysługuje także prawo do dokonania w każdym czasie weryfikacji stanów magazynowych bezpośrednio w siedzibie Odbiorcy lub innych miejscach magazynowania.

Wnioskodawca ma prawo żądać zwrotu przechowywanych artykułów w każdym czasie, a Odbiorca jest zobowiązany do ich zwrotu w ciągu 90 dni.

Na podstawie umowy Odbiorca uprawniony jest do pobierania artykułów znajdujących się w przechowaniu, w celu ich sprzedaży swoim klientom w imieniu własnym i na własny rachunek. Własność Wnioskodawcy trwa aż do momentu otrzymania ceny sprzedaży przez Wnioskodawcę, uiszczenia ceny nabycia przez klienta Odbiorcy, będącego ostatecznym nabywcą, lub sprzedaży kontrahentowi Odbiorcy bez zastrzeżenia prawa zwrotu artykułów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z okolicznościami przedstawionymi w stanie faktycznym prawidłowym jest rozpoznanie przez Wnioskodawcę obowiązku podatkowego w podatku VAT oraz wystawienie faktury VAT z tytułu dostawy artykułów na rzecz Odbiorcy w momencie pobrania przez Odbiorcę artykułów Wnioskodawcy w celu sprzedaży osobom trzecim?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku VAT w związku z okolicznościami przedstawionymi w stanie faktycznym zaktualizuje się w momencie pobrania artykułów Wnioskodawcy przez Odbiorcę w celu sprzedaży osobom trzecim.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa), przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zasadniczym w sprawie jest zatem rozstrzygnięcie, czym jest dostawa, która zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Rozporządzanie jak właściciel dotyczy czynności, które dają otrzymującemu towar prawo do postępowania z nimi jak właściciel, istotnym zatem jest głównie możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie prawo własności.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca przekazuje Odbiorcy artykuły papiernicze celem wprowadzenia ich do dystrybucji na zasadzie depozytu towaru. Pomimo przekazania artykułów na przechowanie nie dochodzi do przeniesienia na Odbiorcę władztwa ekonomicznego. Dostarczone artykuły będą nadal stanowiły własność Wnioskodawcy, aż do momentu ich pobrania przez Odbiorcę w celu sprzedaży własnym klientom czy kontrahentom, wyrazem tego jest zachowane przez Wnioskodawcę prawo do kontroli oraz zwrotu w każdym czasie, bez jakichkolwiek ograniczeń przekazanych Odbiorcy artykułów.

Ze względu na to, że do przeniesienia prawa do rozporządzania artykułami Wnioskodawcy jak właściciel dochodzi dopiero z chwilą pobrania ich przez Odbiorcę w celu sprzedaży osobom trzecim, to należy uznać, że obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu dostawy przez Wnioskodawcę na rzecz Odbiorcy, powstanie dopiero z chwilą pobrania artykułów przez Odbiorcę w celu sprzedaży osobom trzecim, tj. własnym klientom/kontrahentom Odbiorcy oraz dopiero wtedy Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT.

Takie samo stanowisko zostało poparte, co do tożsamego stanu faktycznego, w interpretacji indywidualnej wydanej dnia 28 listopada 2016 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, tj. interpretacji nr 3063-ILPP22-1.4512.104.2016.1.MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej