Skutki podatkowe sprzedaży działek niezabudowanych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 14 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży działek niezabudowanych. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 maja 2022 r. (data wpływu 24 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W 1984 r. aktem notarialnym rodzice Wnioskodawczyni przekazali Jej (gdy była w stanie panieńskim) gospodarstwo rolne składające się z działki nr (…) o powierzchni 1,5791 ha zabudowanej budynkiem mieszkalnym i gospodarczymi (stajnia i szopa). W tym domu mieszka mama Wnioskodawczyni, która skończyła 92 lata. Stan techniczny tego domu jest fatalny. Wszystkie zabudowania są jeszcze przedwojenne, o stopniu zużycia oszacowanym przez (…) na 86 %. Dlatego też Wnioskodawczyni wraz z mężem podjęła decyzję o podziale działki i sprzedaży części wyodrębnionych działek, a uzyskane środki chce przeznaczyć na budowę nowego domu, celem zaspokojenia Ich potrzeb mieszkaniowych. Działki zostały wydzielone w 2013 r. W 2020 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni i pozostała sama z mamą w domu o fatalnym stanie technicznym.

Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT. Jej dochody to wynagrodzenie ze stosunku pracy i nie są one w stanie zapewnić Jej sfinansowania budowy domu.

W wyniku wcześniej dokonanego podziału działki 1,5791 ha powstało 7 działek o pow. 0,07 - 0,10 ha, droga oraz działka o pow. 0,8229 ha. Na działce (…) znajduje się budynek mieszkalny i gospodarczy. Działkę nr (…) Wnioskodawczyni podarowała w 2013 r. córce, natomiast działka nr (…) została sprzedana Jej siostrzenicy w 2020 r. Działkę nr (…) Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na budowę własnego domu. Do sprzedaży przeznaczone są 3 działki.

Decyzja o budowie własnego domu spowodowała też konieczność doprowadzenia do działki, na której zostanie on wybudowany, wody i kanalizacji i to było jedyne uzbrojenie wykonane przez Wnioskodawczynię . Biorąc pod uwagę koszty uzbrojenia zdecydowała się na poprowadzenie linii mediów wzdłuż drogi do działki 1.

Uzupełnienie i doprecyzowane opisu zdarzenia przyszłego

Wnioskodawczyni wskazała, że do sprzedaży przeznaczone są działki nr 1, 2 i 3. Wnioskodawczyni nie ma statusu rolnika ryczałtowego, a wszystkie działki przeznaczone do sprzedaży są niezabudowane. Działka nr (…) nie jest przeznaczona do sprzedaży.

Wnioskodawczyni wskazała także, że nie występowała o warunki zabudowy, a plan zagospodarowania przestrzennego miasta został uchwalony przez Radę Miejską i jest obowiązujący. Zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego przedmiotowe działki zlokalizowane są na terenie oznaczonym symbolami (…), (…) i (…) i są to tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Wnioskodawczyni nie wie z czyjej inicjatywy został wydany plan zagospodarowania przestrzennego.

Działka nr 1 jest ostatnią działką w tym szeregu. Siostrzenica Wnioskodawczyni, która kupiła działkę nr (…) wystąpiła do (…) o przyłącz gazowy. Został on wykonany na jej zlecenie. (…) sieć gazową wykonało do działki nr 1. Sieć energetyczna również była wykonana na zlecenie siostrzenicy Wnioskodawczyni i biegnie ona do działki nr (…).

Na zlecenie Wnioskodawczyni została wykonana w maju 2022 r. sieć kanalizacyjna i wodna, która biegnie równolegle do działek nr 1, 2, (…), (…) i 3.

Działki przeznaczone na sprzedaż nie były przedmiotem żadnych odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Nie są też udostępniane osobom trzecim.

Do momentu sprzedaży działek nie będą podejmowane żadne czynności wymagające zaangażowania własnych środków i zmierzające do podniesienia atrakcyjności działek. Nabywcy działek będą pozyskiwani w drodze standardowych ogłoszeń bez aktywnych działań marketingowych. Nie będą zawierane umowy przedwstępne sprzedaży działek, a przed ostateczną sprzedażą działek nie będą udzielane żadne pełnomocnictwa.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że działkę nr (…) nabyła od rodziców umową przekazania gospodarstwa rolnego (akt notarialny (…) z 24 października 1986 r.). Czynność ta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działki przeznaczone do sprzedaży w całym okresie ich posiadania były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Pytanie

Czy zaplanowana sprzedaż działek będzie korzystała ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych i podatku VAT?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na część pytania dotycząca podatku od towarów i usług, natomiast na część pytania dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pani stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nastąpi z wykorzystaniem majątku prywatnego. Nieruchomość nie została nabyta w celu sprzedaży, a od nabycia minęło 38 lat. Podział działki był związany z działaniami ukierunkowanymi na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Zamieszkiwany obecnie budynek praktycznie nie nadaje się do remontu. Jedynym rozwiązaniem jest wybudowanie nowego budynku mieszkalnego, który zostanie posadowiony na jednej z tych działek. Uzbrojenie również wiąże się z zapewnieniem mediów do działki, na której Wnioskodawczyni będzie budowała dom. Pozostałe działki zostaną uzbrojone tzw. „przy okazji”. Sprzedaż działek zostanie dokonana incydentalnie, w trudnym na dzień dzisiejszy do określenia przedziale czasowym. Na pewno jednak nie w jednym roku.

Jak wskazuje Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z 15 września 2011 r. (C-180/10 i C- 181/10) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie ocenił Trybunał, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów, zdaniem Trybunału może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Podobne stanowisko zajął Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-1.4012.360.2019.2.IK twierdząc, że na aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg, wskazanych w interpretacji okoliczności a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Sprzedaż działek nie będzie więc wykonywana w ramach działalności gospodarczej więc będzie zwolniona z podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana, jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Sprzedająca w celu dokonania sprzedaży gruntów podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co będzie skutkowało koniecznością uznania Sprzedającej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Aby ocenić czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymagana jest ocena każdorazowo odnosząca się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług oraz nie posiada statusu rolnika ryczałtowego. Wnioskodawczyni zamierza sprzedać niezabudowane działki nr 1, 2 i 3. Działki te powstały po podziale w 2013 r. działki nr (…), którą otrzymała od rodziców umową przekazania gospodarstwa rolnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy zaplanowana sprzedaż działek nr 1, 2 i 3 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Jak już wyżej wskazano, istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy czy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w  rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do planowanej czynności sprzedaży trzech działek niezabudowanych Wnioskodawczyni będzie spełniała przesłanki do uznania Jej za podatnika podatku od towarów i  usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni będzie podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni wskazała we wniosku, że po podjęciu przez Nią decyzji o podziale działki nr (…), powstało 7 działek o pow. 0,07 - 0,10 ha, droga oraz działka o pow. 0,8229 ha. Jedną z działek podarowała Ona córce, a jedną działkę nr (…) sprzedała swojej siostrzenicy. Działkę nr (…) Wnioskodawczyni chce przeznaczyć na budowę własnego domu, w związku z tym powstała konieczność doprowadzenia do tej działki wody i kanalizacji. Biorąc pod uwagę koszty uzbrojenia Wnioskodawczyni zdecydowała się na poprowadzenie linii mediów wzdłuż drogi do działki 1, która jest ostatnią działką w szeregu. Na zlecenie Wnioskodawczyni została więc wykonana w maju 2022 r. sieć kanalizacyjna i wodna, która biegnie równolegle do działek nr 1, 2, (…), (…) i 3. Siostrzenica Wnioskodawczyni, która kupiła działkę nr (…) wystąpiła do (…) o przyłącz gazowy. Został on wykonany na jej zlecenie. (…) sieć gazową wykonało do działki nr 1.

Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy, a plan zagospodarowania przestrzennego miasta został uchwalony przez Radę Miejską i jest obowiązujący. Działki przeznaczone na sprzedaż nie były przedmiotem żadnych odpłatnych umów najmu, dzierżawy lub innych o podobnym charakterze. Nie są też udostępniane osobom trzecim. Wnioskodawczyni nadmieniła, że do momentu sprzedaży działek nie będą podejmowane żadne czynności wymagające zaangażowania własnych środków i zmierzające do podniesienia atrakcyjności działek. Nabywcy działek będą pozyskiwani w drodze standardowych ogłoszeń bez aktywnych działań marketingowych. Nie będą zawierane umowy przedwstępne sprzedaży działek, a przed ostateczną sprzedażą działek nie będą udzielane żadne pełnomocnictwa.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie sprzedaży opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Wykazaną we wniosku aktywnością Zainteresowanej w stosunku do ww. działek po ich wydzieleniu było zlecenie wykonania sieci wodnej i kanalizacyjnej równolegle do tych działek, jednakże pojedyncza czynność nie może przesądzać o tym, że Sprzedająca będzie działała jako handlowiec. Nie wystąpi zatem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku trzech działek będzie wypełniała przesłanki działalności gospodarczej. Tym samym, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowych działek, będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, sprzedaż działek nr 1, 2 i 3 będzie czynnością związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż ww. działek niezabudowanych stanowiących majątek prywatny Wnioskodawczyni, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w tym zakresie Wnioskodawczyni nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy wykonującego działalność gospodarczą stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym, planowana odpłatna dostawa działek nr 1, 2 i 3 nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy , jako czynność podlegająca opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że sprzedaż działek nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Tym samym, co należy podkreślić, transakcja sprzedaży ww. działek nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, zaś w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tytułem wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz w zakresie podatku od towarów i usług wykorzystana zostanie opłata w wysokości 80 zł, ponieważ niniejszy wniosek dotyczy 1 zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, jak również w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy on 1 zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni, tytułem opłaty za wydanie niniejszej interpretacji indywidualnej dokonała wpłaty kwoty 40 zł 15 marca 2022 r. oraz kwoty 160 zł 22 maja 2022 r., co daje łączną opłatę w wysokości 200 zł. W związku z tym, kwota 120 zł stanowi nadpłatę w rozumieniu art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej i podlega zwrotowi według dyspozycji Wnioskodawczyni tj. zwrot przekazem pocztowym, który zostanie dokonany na adres wskazany we wniosku przez Wnioskodawczynię.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Organ informuje, że rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Tym samym, dokumenty dołączone do złożonego wniosku nie są przedmiotem merytorycznej analizy.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).