Brak uznania przeniesionego majątku sklepu internetowego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz brak wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 lipca 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku uznania przeniesionego majątku sklepu internetowego za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 1 września 2022 r. (wpływ 8 września 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

16 maja 2022 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę sprzedaży sklepu internetowego z firmą (…), ul. (…), (…), NIP: (…).

Przedmiotem umowy była sprzedaż części składowych przez Sprzedawcę na rzecz Kupującej w zakresie:

1.domeny internetowej (…) – dokonanie cesji na rzecz Kupującej (domena nie jest zarejestrowana jako znak towarowy),

2.dostępu do serwera dedykowanego w (…) firmie (…), na którym było zainstalowane oprogramowanie sklepu internetowego i przypisane do niego adresy e-mail,

3.oprogramowanie sklepu internetowego wraz z dostępem do panelu administracyjnego, listy sprzedawanych produktów i zamówień byłych klientów,

4.przekazanie wszelkich praw autorskich do sklepu internetowego i zamieszczonych w nich treści, takie jak grafiki i teksty oraz bloga połączonego ze sklepem internetowym,

5.przekazanie pełnego dostępu do firmowego (...) w serwisie (...) oraz (...),

6.przekazanie pełnego dostępu do zainstalowanych narzędzi (...) oraz (...).

Umowa sprzedaży nie obejmowała przeniesienia żadnej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Sama domena internetowa, oprogramowanie sklepu zainstalowane na serwerze oraz (...) nie są w stanie samodzielnie realizować sprzedaży ani obsługi klientów w zakresie dotychczas realizowanej przez stronę Sprzedającą.

Z pracownikiem, który był zatrudniony do obsługi zamówień i pakowania, umowa została rozwiązana za porozumieniem stron z dniem 31 maja 2022 r. Kupująca samodzielnie podpisała umowę z byłym pracownikiem, samodzielnie negocjując z nim warunki umowy.

Umowa sprzedaży części składowych nie obejmowała sprzedaży produktów w magazynie.

Umowa sprzedaży części składowych majątku nie obejmowała ani nie wyznaczała dalszej współpracy stron umowy oraz planów wykorzystania samej domeny internetowej, serwera i oprogramowania sklepu przez Kupującą.

Kupująca dokonała zakupu domeny internetowej i oprogramowania sklepu podejmując decyzję po wielomiesięcznych negocjacjach i weryfikacji domeny i oprogramowania oraz jakości obsługi klientów przez Sprzedającą.

Zgodnie z zapisami w umowie 26 maja 2022 r. Wnioskodawczyni wystawiła fakturę (…) na kwotę (…) zł netto plus (…) zł VAT, za którą otrzymała wpłatę 31 maja 2022 r. od Kupującej. Wnioskodawczyni podatek VAT uiściła w ustawowym terminie do US (..).

W piśmie uzupełniającym z 1 września 2022 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis stanu faktycznego następująco:

1.W odpowiedzi na pytanie: czy składniki majątkowe będące przedmiotem umowy sprzedaży były wyodrębnione organizacyjnie w strukturze Pani przedsiębiorstwa na podstawie statutu, regulaminu lub na podstawie innego dokumentu, Wnioskodawczyni wskazała następująco: „Nie były”.

2.W odpowiedzi na pytanie: czy przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych miała Pani możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań dla sprzedawanego majątku, Wnioskodawczyni wskazała następująco: „Nie miałam”.

3.W odpowiedzi na pytanie: czy w ramach opisanej we wniosku transakcji sprzedaży sklepu internetowego zostały przeniesione na Kupującą należności i zobowiązania przypisane do sklepu internetowego, Wnioskodawczyni wskazała następująco: „Nie zostały przeniesione”.

4.W odpowiedzi na pytanie: czy w ramach sprzedaży sklepu internetowego zostały przeniesione środki w kasie i na rachunku bankowym, Wnioskodawczyni wskazała następująco: „Nie zostały przeniesione”.

5.W odpowiedzi na pytanie: jakie zadania gospodarcze realizuje część Pani przedsiębiorstwa, która nie była przedmiotem umowy sprzedaży,Wnioskodawczyni wskazała następująco: „Sprzedaż artykułów dekoracyjnych w drugim sklepie internetowym”.

6.W odpowiedzi na pytanie: czy Kupująca, przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem umowy, ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej przez Panią w dotychczasowym zakresie,Wnioskodawczyni wskazała następująco: „Nie wiem”.

7.W odpowiedzi na pytanie: czy Kupująca będzie miała faktyczną możliwość prowadzenia samodzielnie działalności gospodarczej w niezmienionym zakresie, wyłącznie w oparciu o nabyte składniki, bez konieczności angażowania dodatkowych składników lub podejmowania dodatkowych działań, Wnioskodawczyni wskazała następująco: „Nie będzie miała takiej możliwości”.

Pytanie (ostatecznie sfomułowane w piśmie z 1 września 2022 r.)

Czy w przedstawionym opisie stanu faktycznego majątek sklepu internetowego przeniesiony na Kupującą stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Pani stanowisko w sprawie

Po 30 dniach sprzedaży domeny i oprogramowania sklepu internetowego Kupująca (...) poprosiła Wnioskodawczynię o zwrot pieniędzy w ciągu 14 dni z powodu nieważności umowy. Według Kupującej umowa z 16 maja 2022 r. dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która dla swej ważności wymaga zachowania formy pisemnej z podpisami notarialnie poświadczonymi. Brak zachowania tego wymogu spowodował według Kupującej nieważnośc umowy. Środki przekazane zostały bez podstawy prawnej, a faktura została wystawiona bezzasadnie.

Według oceny i wiedzy Wnioskodawczyni wystawiła Ona prawidłowo fakturę VAT do umowy cywilno-prawnej. Umowa sprzedaży dotyczyła majątku w postaci domeny i oprogramowania nie będącego w żadnym wypadku zorganizowaną częścią przedsiebiorstwa. Według przepisów sprzedaż majatku firmy podlega opodatkowaniu stawką 23%.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy:

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360).

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego:

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że:

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy oraz zobowiązań, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1.istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;

2.zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;

3.składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;

4.zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

1.zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz

2.faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 ze zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 str. 1 ze zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy dokonaniu tej analizy pomocne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel Dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Mając na uwadze powyższe orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia „przekazania całości lub części majątku”, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych.

Zatem, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Z opisu sprawy wynika, że 16 maja 2022 r. podpisała Pani z Kupującą umowę sprzedaży sklepu internetowego. Przedmiotem umowy była sprzedaż na rzecz Kupującej części składowych majątku w zakresie:

‒domeny internetowej (…) – dokonanie cesji na rzecz Kupującej,

‒dostępu do serwera dedykowanego w (…) firmie (…), na którym było zainstalowane oprogramowanie sklepu internetowego i przypisane do niego adresy e-mail,

‒oprogramowanie sklepu internetowego wraz z dostępem do panelu administracyjnego, listy sprzedawanych produktów i zamówień byłych klientów,

‒przekazanie wszelkich praw autorskich do sklepu internetowego i zamieszczonych w nich treści, takie jak grafiki i teksty oraz bloga połączonego ze sklepem internetowym,

‒przekazanie pełnego dostępu do firmowego (...) w serwisie (…) oraz (...),

‒przekazanie pełnego dostępu do zainstalowanych narzędzi (...) oraz (...).

Umowa sprzedaży części składowych majątku nie obejmowała sprzedaży produktów w magazynie oraz nie obejmowała ani nie wyznaczała dalszej współpracy stron umowy oraz planów wykorzystania samej domeny internetowej, serwera i oprogramowania sklepu przez Kupującą.

Składniki majątkowe będące przedmiotem umowy sprzedaży nie były wyodrębnione organizacyjnie w strukturze Pani przedsiębiorstwa na podstawie statutu, regulaminu lub na podstawie innego dokumentu. Z pracownikiem zatrudnionym do obsługi zamówień i pakowania została rozwiązana umowa (Kupujący podpisał umowę z byłym pracownikiem samodzielnie negocjując z nim warunki umowy). Przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych nie miała Pani możliwości przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań dla sprzedawanego majątku. W ramach opisanej we wniosku transakcji sprzedaży sklepu internetowego nie zostały przeniesione na Kupującą należności i zobowiązania przypisane do sklepu internetowego. W ramach sprzedaży sklepu internetowego nie zostały przeniesione środki w kasie i na rachunku bankowym.

Nie ma Pani wiedzy czy Kupująca, przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem umowy, ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej przez Panią w dotychczasowym zakresie. Kupująca nie będzie miała faktycznej możliwości prowadzenia samodzielnie działalności gospodarczej w niezmienionym zakresie, wyłącznie w oparciu o nabyte składniki, bez konieczności angażowania dodatkowych składników lub podejmowania dodatkowych działań. Sama domena internetowa, oprogramowanie sklepu zainstalowane na serwerze oraz (...) nie są w stanie samodzielnie realizować sprzedaży ani obsługi klientów w dotychczasowym zakresie realizowanym przez Panią.

Na tle powyższego, wniosła Pani o potwierdzenie, czy w przypadku brak uznania Przedmiotu Umowy za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, czynność sprzedaży sklepu internetowego nie stanowiła transakcji wyłączonej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Dla uznania, że zbywana część przedsiębiorstwa stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, istotne znaczenie ma ocena, czy ta zbywana część jest zdolna do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę, itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze, powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u Pani  zorganizowany zespół składników gotowy realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po przeniesieniu powinno być możliwe kontynuowanie działalności gospodarczej przez Kupującą w oparciu o nabyte składniki.

Podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że opisany we wniosku majątek sklepu internetowego - w postaci domeny internetowej (…), dostępu do serwera dedykowanego w (…) firmie (…), oprogramowania sklepu internetowego wraz z dostępem do panelu administracyjnego, listy sprzedawanych produktów i zamówień byłych klientów, przekazania wszelkich praw autorskich do sklepu internetowego i zamieszczonych w nich treści (takie jak grafiki i teksty oraz bloga połączonego ze sklepem internetowym), przekazania pełnego dostępu do firmowego (...) w serwisie (…) oraz (...), przekazania pełnego dostępu do zainstalowanych narzędzi (...) oraz (...) - w momencie jego sprzedaży nie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, ponieważ nie odznaczał się odrębnością organizacyjną, finansową i funkcjonalną z możliwością samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym, nie obejmował również zobowiązań.

Warunek wyodrębnienia organizacyjnego składników majątkowych będących Przedmiotem Umowy należy uznać za niespełniony, gdyż składniki majątkowe będące przedmiotem umowy sprzedaży nie były wyodrębnione organizacyjnie w strukturze Pani przedsiębiorstwa na podstawie statutu, regulaminu lub na podstawie innego dokumentu. Z pracownikiem zatrudnionym do obsługi zamówień i pakowania została rozwiązana umowa, a Kupująca samodzielnie podpisała umowę z byłym pracownikiem. Ponadto przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych nie miała Pani możliwości przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań dla sprzedawanego majątku. W ramach opisanej we wniosku transakcji sprzedaży sklepu internetowego nie zostały przeniesione na Kupującą należności i zobowiązania przypisane do sklepu internetowego oraz nie zostały przeniesione środki w kasie i na rachunku bankowym. W konsekwencji, należy uznać, iż warunek wyodrębnienia finansowego przeniesionego majątku również nie został wypełniony. Natomiast o braku wyodrębnienia funkcjonalnego świadczy fakt, że Kupująca nie będzie miała faktycznej możliwości prowadzenia samodzielnie działalności gospodarczej w niezmienionym zakresie, wyłącznie w oparciu o nabyte składniki, bez konieczności angażowania dodatkowych składników lub podejmowania dodatkowych działań.

Uwzględniając całokształt okoliczności związanych z transakcją należy zatem uznać, że będące przedmiotem sprzedaży składniki Pani majątku nie były na tyle zorganizowane, aby umożliwiały kontynuację Pani działalności bez dodatkowych nakładów przez Kupującą. Tym samym, w momencie sprzedaży przeniesiony majątek sklepu internetowego nie posiadał cech zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższy opis stwierdzić należy zgodzić się z Panią, że opisana w stanie faktycznym transakcja sprzedaży sklepu internetowego nie może być traktowana jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym transakcja zbycia składników majątkowych nie będzie mogła być wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Transakcja ta stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, odpłatną dostawę składników majątkowych podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy.

Tym samym, dostawę opisanych składników majątku sklepu internetowego należy opodatkować podatkiem VAT według właściwej stawki podatku. 

W związku z powyższym stanowisko Pani należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zdarzenia.

Interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Pani. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto Organ zauważa, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, Organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa:

Końcowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).