Wydatki ponoszone na utrzymanie psa nie mają ścisłego i niebudzącego wątpliwości związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Opisane wydatki nie wiążą się również z całokształtem funkcjonowania Pana firmy. Zatem nie występuje tu związek podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 1 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z utrzymaniem psa pełniącego funkcję stróża Pana biura. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą (…), prowadzoną pod adresem: (…), zarejestrowaną w CEIDG pod numerem NIP (…) i numerem REGON (…) pod kodem PKD: 62.02.Z Działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki. Wnioskodawca ma nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: „ustawa o PIT”). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczy usługi w zakresie cyberbezpieczeństwa, obejmujące w szczególności:

a.prowadzenie poważnych incydentów związanych z bezpieczeństwem, od wykrycia do zamknięcia, komunikowanie się i współpraca z interesariuszami w zakresie naruszeń danych;

b.gromadzenie, analizowanie i utrzymanie danych o nielegalnych działaniach w celu wsparcia działań dochodzeniowych, eliminacji ryzyka i działań łagodzących;

c.opracowanie kompleksowych raportów z incydentów i podsumowanie dochodzeń;

d.analizowanie wyciągniętych wniosków z zespołem reagowania na incydenty i zaproponowanie ulepszenia procedur środków kontroli bezpieczeństwa danych;

e.opracowanie, dopracowanie i usprawnienie podręcznika reakcji na incydenty;

f.upewnienie się, że reakcja na incydenty i wymagania dotyczące nielegalnych działań są wychwytywane i dostarczane przez program bezpieczeństwa;

g.wykonywanie testów penetracyjnych (audytów) systemów informatycznych i infrastruktury teleinformatycznej.

Biuro Wnioskodawcy zlokalizowane jest w domu szeregowym Wnioskodawcy, w którym Wnioskodawca przyjmuje bezpośrednio klientów i osoby, z którymi współpracuje. W związku z charakterem prowadzonej działalności Wnioskodawca przechowuje w domu specjalistyczny sprzęt i dokumenty zawierające poufne dane klientów. Są to m.in. serwer wysokoobliczeniowy do symulacji i odwzorowywania sieci korporacyjnych, dyski twarde z poufnymi danymi klientów, komputery klientów podpięte do infrastruktury firmowej Wnioskodawcy, karty dostępowe do biur klientów, klucze sprzętowe bezpieczeństwa do uwierzytelniania poufnych danych oraz infrastruktury sieciowej klientów. Dodatkowo Wnioskodawca przechowuje ważną dokumentację związaną z prowadzeniem działalności zawierającą poufne dane klientów, za które Wnioskodawca ponosi bezpośrednio odpowiedzialność finansową. Brak wypełnienia przez Wnioskodawcę obowiązków wynikających z zawartych umów, w tym jakakolwiek utrata danych wiąże się z surowymi dla Wnioskodawcy konsekwencjami w postaci kar finansowych lub też całkowitego rozwiązania umowy, a tym samym utraty źródła przychodów.

Wnioskodawca świadczy swoje usługi dla dużych, międzynarodowych podmiotów (w tym instytucji finansowych czy banków) w związku z tym poziom poufności i waga przechowywanych danych są bardzo wysokie. Dodatkowo, zgodnie z zawartymi umowami, Wnioskodawca odpowiada za poufność danych klientów również po rozwiązaniu umów i zakończeniu współpracy z kontrahentami.

W związku z wyjazdami, w tym wyjazdami do biur klientów, dom Wnioskodawcy pozostaje bez opieki, co jest bezpośrednim zagrożeniem związanym z włamaniem, kradzieżą oraz zniszczeniem przechowywanych poufnych danych i sprzętów należących do klientów. Działka, na której stoi dom nie jest ogrodzona. W celu zwiększenia bezpieczeństwa ww. elementów Wnioskodawca zamontował monitoring oraz system alarmowy. Wnioskodawca posiada również ubezpieczenie domu od włamania i kradzieży. Jednakże w razie ewentualnego włamania, powyższe środki nie będą wystarczające i w żaden sposób nie zrekompensują Wnioskodawcy utraty sprzętu i danych poufnych. Jakakolwiek kradzież lub zniszczenie poufnych danych klientów narażą firmę Wnioskodawcy na utratę reputacji, która to w branży cyberbezpieczeństwa jest kluczowym elementem branym pod uwagę przy nawiązywaniu kolejnej współpracy z kontrahentami.

Wnioskodawca w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa zobowiązany jest do podjęcia wszelkich, możliwych kroków prowadzących do ochrony poufnych danych i przekazanego sprzętu przed jakąkolwiek ich utratą i dostępem osób trzecich. Dlatego też dodatkową formą obrony przed ewentualną kradzieżą jest posiadanie przez Wnioskodawcę psa, który pełni funkcję stróża biura Wnioskodawcy. Wnioskodawca posiada psa rasy american staffordshire terrier, który w pełni nadaje się na pełnienie funkcji obronnej. Pies będzie stróżował ze względu na specyfikę terenu wewnątrz budynku.

Wnioskodawca ponosi wydatki na utrzymanie psa. Na wydatki składają się m.in. wyżywienie psa, akcesoria dla psa, leczenie weterynaryjne. Celem ponoszenia wymienionych wydatków jest zapewnienie przez Wnioskodawcę dodatkowej formy bezpieczeństwa danych i przechowywanych sprzętów. Wydatki mają również utrzymać psa we właściwej kondycji psychofizycznej, co bezpośrednio przekłada się na jakość pełnienia przez psa funkcji obronnej.

Faktury dokumentujące poniesione wydatki są/będą wystawiane na jednoosobową działalność gospodarczą Wnioskodawcy.

W przypadku wybranej przez Wnioskodawcę formy opodatkowania w postaci ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych Wnioskodawca nie ma możliwości pomniejszania uzyskanych przychodów o poniesione koszty uzyskania przychodu, lecz nadal istnieje możliwość obniżenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pytanie

Czy Wnioskodawca będzie mógł korzystać z możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z ponoszeniem wydatków związanych z utrzymaniem psa pełniącego funkcję stróża biura Wnioskodawcy?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. 2022 poz. 931, dalej jako „ustawa o VAT”) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje przedsiębiorcom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, którzy zarejestrowani są jako czynni podatnicy podatku VAT.

Co do zasady wybrana przez przedsiębiorcę forma opodatkowania podatkiem od dochodów osób fizycznych nie wpływa na możliwość odliczenia podatku VAT. Ustawodawca przewidział wyjątki w tym zakresie, jednakże żadne z wyłączeń co do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie odnosi się do działalności opisanej przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku VAT. Warunkiem, który powinien zostać spełniony, aby Wnioskodawca mógł skorzystać z możliwości odliczenia podatku VAT jest to, aby nabyte towary lub usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym związek dokonywanych zakupów może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 4 kwietnia 2017 r., III SA/GI 218/17: „O pośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów”.

W doktrynie podkreśla się, że „do problematyki związku pomiędzy podatkiem naliczonym a czynnościami opodatkowanymi należy podchodzić racjonalnie, a przez analogię - odnieść tutaj część dorobku doktryny podatkowej w zakresie potrącalności kosztów uzyskania przychodu w podatkach dochodowych, w części dotyczącej celowości poniesienia kosztów. […] Nie można bowiem absolutyzować wymogu istnienia bezpośredniego związku jako warunku odliczenia podatku naliczonego” (Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz, wyd. XVI, WKP 2022).

W przypadku wybranej przez Wnioskodawcę formy opodatkowania w postaci ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych Wnioskodawca nie ma możliwości pomniejszania uzyskanych przychodów o poniesione koszty uzyskania przychodu. Jednakże w celu ustalenia czy nabyte towary są wykorzystywane w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i związane są przynajmniej w stopniu pośrednim z czynnościami opodatkowanymi pomocne jest odwołanie się do definicji kosztów uzyskania przychodów i ustalenie w tym zakresie spełnienia przesłanek wskazanych w art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, a w szczególności przesłanki celowości poniesionych wydatków.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodu, jest łączne spełnienie określonych przesłanek:

‒został poniesiony przez podatnika tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika;

‒jest definitywny;

‒pozostaje w związku z prowadzoną działalnością;

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;

‒został właściwie udokumentowany;

‒nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust.1 ustawy o PIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodu.

Wydatki ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku zależy od oceny czy przy zachowaniu należytej staranności podatnik mógł zakładać, że wydatek ten przyczyni się do uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu. Koszty służące zachowaniu źródła przychodu to koszty poniesione w celu dalszego uzyskiwania przychodów z danego źródła Z kolei za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest ich poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o PIT.

Mając na uwadze przywołane przepisy prawa należy wskazać, że Wnioskodawca mógłby zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatki związane z utrzymaniem psa, który będzie pełnił funkcje obronne i stróżujące w zlokalizowanym w domu szeregowym biurze Wnioskodawcy, w którym to Wnioskodawca przechowuje sprzęt informatyczny i dane poufne klientów. Ze względu na treść zawartych umów i obowiązek zachowania poufności wydatki stanowiły będą kluczowy i konieczny element służący zabezpieczeniu źródła przychodu Wnioskodawcy, a koszty poniesione na utrzymanie psa w celu utrzymania go w odpowiedniej kondycji psychofizycznej mają na celu ochronę i zagwarantowanie bezpiecznego funkcjonowania istniejącego źródła przychodu.

Związek wydatków na utrzymanie psa stróżującego z działalnością gospodarczą i możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów został potwierdzony przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 8 listopada 2021 r., 0113-KDIPT2-1.4011.757.2021.2.ISL.

Jakakolwiek utrata danych poufnych lub klientów wiąże się z poważnymi dla Wnioskodawcy konsekwencjami w postaci kar finansowych lub rozwiązania zawartych umów oraz utraty reputacji, co w dalszej kolejności prowadzi do utraty źródła przychodów. Oznacza to, iż Wnioskodawca w celu zabezpieczenia źródła przychodu powinien podjąć wszelkie uzasadnione kroki prowadzące do zagwarantowania braku możliwości kradzieży lub jakiejkolwiek utraty danych należących do klientów. Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na utrzymanie psa pełniącego funkcję obronną, zabezpieczającą Wnioskodawcę przed utratą elementów infrastruktury informatycznej i danych klientów służących bezpośredniemu osiągnieciu przychodów, pozostają w ścisłej korelacji z działalnością Wnioskodawcy, służą celom gospodarczym i wpływają na poziom zabezpieczeń posiadanych przez Wnioskodawcę. Brak odpowiednich zabezpieczeń mógłby spowodować kradzież i utratę przez Wnioskodawcę sprzętu przekazanego przez klientów, co w konsekwencji spowodowałoby rozwiązanie przez klientów zawartych z Wnioskodawcą umów.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że wydatki związane z utrzymaniem psa pełniącego funkcje obronne i stróżujące są związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. To oznacza, że wydatki te są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a tym samym w ocenie Wnioskodawcy spełniona zostaje przesłanka z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, a więc Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:

w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym:

nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy:

obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Należy zauważyć przy tym, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Jak wskazano powyżej, najistotniejszym warunkiem umożliwiającym czynnemu podatnikowi VAT realizację prawa do odliczenia, jest związek dokonanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jednocześnie oceny, czy związek ten istnieje lub będzie istniał w przyszłości, należy dokonać w momencie realizowania zakupów, zgodnie z zasadą niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik – aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego – nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Zatem niezwykle istotny jest charakter związku występującego między zakupami, a prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy (przedsiębiorstwa) - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Związek z czynnościami opodatkowanymi, jako przesłanka prawa do odliczenia, opisany został w orzecznictwie TSUE (np. wyrok z 6 kwietnia 1994 r. w sprawie C-4/94 BLP Group PLC przeciwko Commissioners of Customs and Excise, z 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciwko Midland Bank plc, z 27 września 2001 r. w sprawie C-16/00 CIBO Participations S.A. przeciwko Directeur régional des impas du Nord-Pas-de-Calais, z 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz).

W świetle tych orzeczeń, na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy, tak samo jak na gruncie art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE, co do zasady, niezbędnym warunkiem odliczenia podatku naliczonego jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami), a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Przyjmuje się również, że związek pośredni, występuje w przypadku wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, jeżeli stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika. W odniesieniu właśnie do tego rodzaju wydatków podatnikowi powinno przysługiwać prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego (por. J. Zubrzycki Leksykon VAT 2013; Oficyna Wydawnicza UNIMEX; Wrocław 2013, s. 664 i n.).

Z informacji, które Pan przedstawił wynika, że:

‒świadczy Pan usługi w zakresie cyberbezpieczeństwa,

‒Pana biuro zlokalizowane jest w Pana domu, w którym przyjmuje Pan bezpośrednio klientów i osoby, z którymi współpracuje,

‒działka, na której stoi dom nie jest ogrodzona,

‒przechowuje Pan w domu specjalistyczny sprzęt i dokumenty zawierające poufne dane klientów,

‒w związku z wyjazdami, w tym wyjazdami do biur klientów, Pana dom pozostaje bez opieki, co jest bezpośrednim zagrożeniem związanym z włamaniem, kradzieżą oraz zniszczeniem przechowywanych poufnych danych i sprzętów należących do klientów,

‒w celu zwiększenia bezpieczeństwa zamontował Pan monitoring oraz system alarmowy oraz posiada Pan ubezpieczenie domu od włamania i kradzieży,

‒dodatkową formą obrony przed ewentualną kradzieżą ma być posiadanie przez Pana psa, który pełni funkcje stróża Pana biura.

‒posiada Pan psa rasy american staffordshire terrier, który w pełni nadaje się na pełnienie funkcji obronnej. Pies będzie stróżował wewnątrz budynku,

‒ponosi Pan wydatki na utrzymanie psa, m.in. wyżywienie psa, akcesoria dla psa, leczenie weterynaryjne,

‒celem ponoszenia wymienionych wydatków jest zapewnienie dodatkowej formy bezpieczeństwa danych i przechowywanych sprzętów,

‒wydatki mają również utrzymać psa we właściwej kondycji psychofizycznej, co bezpośrednio przekłada się na jakość pełnienia przez psa funkcji obronnej.

Odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy stwierdzić, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym tak jak już wskazano związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

W przedstawionym stanie faktycznym ocenie podlega czy zachodzi bezsporny i oczywisty związek przy nabyciu towarów i usług mających służyć utrzymaniu psa stróżującego z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą w zakresie cyberbezpieczeństwa. W świetle opisu sprawy stwierdzić należy, że posiadanie psa stróżującego jest rozwiązaniem ułatwiającym zachowanie bezpieczeństwa przechowywanych danych oraz sprzętów należących do klientów, co nie oznacza że nie służy zaspokajaniu Pana osobistych potrzeb. Posiadanie psa stróżującego nie jest okolicznością niezbędną do zachowania bezpieczeństwa danych oraz sprzętów, bez którego świadczone przez Pana usługi w zakresie cyberbezpieczeństwa nie były możliwe do wykonania. Poniesione na utrzymanie psa wydatki nie są przedmiotem dalszego obrotu i nie są wydatkami, które można bezpośrednio powiązać z przychodami uzyskiwanymi z działalności w zakresie cyberbezpieczeństwa.

Nie zachodzi tu również związek pośredni, występujący w przypadku wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, jeżeli stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika. Zakupione towary i usługi dotyczące utrzymania psa nie stanowią elementu cenotwórczego świadczonych przez Pana usług w zakresie cyberbezpieczeństwa, nie można ich zatem powiązać z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem, jakie wykonuje Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, że istnieje grupa zakupów, które nie mogą być uznane za związane z działalnością gospodarczą, gdyż ponoszą je osoby fizyczne niezależnie od tego, czy prowadzą działalność gospodarczą, czy też takiej działalności nie prowadzą. Każdy, niezależnie od tego jaki wykonuje zawód, dokonuje zakupu tego typu towarów. Są to typowe zakupy osobiste, konsumpcyjne np. dotyczące zaspokajania własnych potrzeb. Zakupy o charakterze osobistym mogą również dotyczyć funkcjonowania domu, bądź wydzielonych w nim pomieszczeń na cele prywatne. Prywatnego charakteru takiego rodzaju zakupów przeznaczonych na zaspokojenie własnych potrzeb nie zmienia również okoliczność korzystania z części domu również do działalności gospodarczej.

W ocenie tut. Organu charakter wydatków opisanych we wniosku wskazuje niewątpliwie na ich prywatny użytek. Należy zauważyć, że w sytuacji, w której biuro znajduje się w Pana domu nie sposób uznać, że posiadany pies jest związany wyłącznie z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą. Z okoliczności sprawy wynika, że w czasie kiedy pies ma za zadanie pełnić funkcję stróża Pana biura, jednocześnie pełni tą samą funkcję w stosunku do Pana domu i znajdujących się tam przedmiotów użytku osobistego. W takiej sytuacji nie sposób nie dostrzec prywatnego charakteru posiadania psa, pomimo prowadzenia przez Pana działalności gospodarczej w biurze wydzielonym na terenie domu. Konieczność podjęcia wszelkich możliwych kroków prowadzących do ochrony przekazanego sprzętu oraz powierzonych przez klientów danych jest w ocenie tut. Organu przesłanką niewystarczającą, aby wydatki związane z utrzymaniem posiadanego przez Pana psa powiązać z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie cyberbezpieczeństwa.

W opisanej przez Pana sytuacji, wydatki ponoszone na utrzymanie psa nie mają ścisłego i niebudzącego wątpliwości związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Opisane wydatki nie wiążą się również z całokształtem funkcjonowania Pana firmy. Zatem nie występuje tu związek podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

W konsekwencji ponoszone wydatki nie spełniają podstawowego warunku wynikającego z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem nie ma Pan prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z ponoszeniem wydatków związanych z utrzymaniem psa pełniącego funkcję stróża.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja, zgodnie z Pana intencją, rozstrzyga wyłącznie w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem wskazane przez Pana w stanowisku przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ich wykładnia nie mają zastosowania w tej sprawie.

Również w odniesieniu do powołanej w stanowisku interpretacji indywidualnej, należy zwrócić uwagę na to, że dotyczy ona podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Zatem nie może stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w sprawie dotyczącej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).