Interpretacja indywidualna z dnia 23.11.2020, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.323.2020.2.RST, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Nieposiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2020 r. (data wpływu 10 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym w dniu 8 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 8 października 2020 r.) oraz uzupełnionym w dniu 19 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 19 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieposiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony w dniu 8 października 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 8 października 2020 r.) oraz w dniu 19 listopada 2020 r. (data wpływu za pośrednictwem ePUAP 19 listopada 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 5 listopada 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 listopada 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Spółka, Wnioskodawca lub Usługobiorca) jest podmiotem mającym siedzibę rejestrową oraz siedzibę działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (podatek VAT) w Stanach Zjednoczonych. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania, produkcji i dystrybucji produktów i części samochodowych (dalej: Wyroby gotowe) dla przemysłu transportowego obsługując również rynek części zamiennych.

Funkcje naczelnego zarządu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy wykonywane są w kraju siedziby rejestrowej, czyli w Stanach Zjednoczonych. To tutaj zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem oraz tu mają miejsce posiedzenia organów zarządczych i nadzorczych Spółki. W Stanach Zjednoczonych dochodzi do negocjowania i zawierania umów z kontrahentami Wnioskodawcy, składane są zamówienia na dostawy towarów, tam kształtowana jest polityka firmy w zakresie jej podstawowej działalności. Również umowy dotyczące zakupów towarów przez Wnioskodawcę i kluczowe dla tego typu działalności, działania marketingowe są realizowane przez pracowników Spółki zlokalizowanych w siedzibie Spółki w Stanach Zjednoczonych.

Spółka nie wyznaczyła w Polsce jakichkolwiek osób do obsługi jej działalności handlowej, które związane byłyby ze Spółką stosunkiem zależności (np. umową o pracę, umową zlecenia itp.). W szczególności Spółka nie posiada ani przedstawicieli handlowych ani przedstawicieli umocowanych do zawierania umów w jej imieniu, lub osób uprawnionych do negocjowania kontraktów. Ze względu na istniejące wymogi prowadzenia rozliczeń VAT przez podmioty z krajów trzecich Spółka wyznaczyła jedynie przedstawiciela podatkowego.

Wnioskodawca nie posiada oddziału ani innej materialnej stałej obecności na terytorium Polski. W szczególności, Wnioskodawca nie posiada, ani nie zawarł umów, które zapewniałyby odpowiednią infrastrukturę, zaplecze techniczne czy też urządzenia umożliwiające prowadzenie stałej działalności w Polsce. Spółka również nie zatrudnia pracowników w Polsce (pracownicy Spółki zaangażowani m.in. w podejmowanie decyzji o zakresie świadczonych przez kontrahenta usług będą przebywać na stałe w miejscu siedziby Wnioskodawcy (tj. w Stanach Zjednoczonych). Nie jest planowane ani zakładane delegowanie ich na stałe na terytorium Polski. Wnioskodawca nie będzie dysponować także na terytorium Polski pracownikami innych podmiotów, którzy zobligowani byliby wykonywać polecenia służbowe wydawane przez Spółkę i byliby poddani jej kontroli jak własny personel. W Polsce nie przebywają i nie będą stale przebywać osoby upoważnione do reprezentowania Wnioskodawcy. W szczególności należy przy tym wskazać, że żaden z członków zarządu, menedżerów, pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy nie będzie stale albo przez dłuższy okres czasu przebywał w Polsce w związku z realizowaniem w Polsce sprzedaży Wyrobów gotowych.

W Polsce jest jedynie zlokalizowana spółka powiązana Wnioskodawcy. Niemniej jej pracownicy nie posiadają (ani faktycznie nie wykonują) upoważnienia do reprezentowania Spółki w relacjach z klientami Spółki lub kontrahentami, w szczególności nie negocjują ani nie zawierają umów w imieniu i na rzecz Spółki.

Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce pod numerem ().

Dotychczas, w związku z wdrożonym modelem dystrybucji Wyrobów gotowych na rzecz klienta docelowego tj. spółki z siedzibą w Niemczech (Kontrahent z Niemiec, Ostateczny nabywca), Wnioskodawca:

• importował Wyroby gotowe z Chin na terytorium Belgii (wyroby te były magazynowane przez Spółkę w Belgii);

• sprzedawał Wyroby gotowe na rzecz Ostatecznego nabywcy, stosownie do składanych przez niego zamówień. Towary te były wysyłane bezpośrednio z magazynu Wnioskodawcy w Belgii (który był przez Wnioskodawcę wynajmowany od podmiotu trzeciego, który świadczył na rzecz Spółki usługę magazynowo - logistyczną) do Ostatecznego nabywcy na terytorium Niemiec, bez udziału jakiegokolwiek podmiotu trzeciego (tym samym Wnioskodawca opodatkowywał tę transakcję jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na terytorium Belgii).

W związku z powyższym zakresem działalności, Spółka zarejestrowała się jako podatnik VAT w Belgii.

Na początku 2020 r. Spółka podjęła decyzję o zmianie modelu dystrybucji wyrobów gotowych w stosunku do Ostatecznego nabywcy (Nowy model dystrybucji"). Celem zmiany było ujednolicenie i uproszczenie modelu dystrybucji Wyrobów gotowych. Nowy model dystrybucji zakłada zaangażowanie nowego podmiotu tj. () (Kontrahent, Spółka B, Usługodawca), będącego częścią amerykańskiej Grupy () (Wnioskodawca nie posiada praw udziałowych w spółce Kontrahenta, należy do tej samej grupy kapitałowej, jednak nie jest obecnie udziałowcem Kontrahenta). Spółka B jest producentem i dystrybutorem wysokiej jakości połączeń elektrycznych stosowanych w samochodach ciężarowych i osobowych oraz przewodów i spirali pneumatycznych. Profil działalności Spółki B obejmuje również przetwórstwo tworzyw sztucznych i usługi w zakresie wykonania oprzyrządowania do przetwórstwa tworzyw sztucznych z wykorzystaniem systemów ().

Nowy model dystrybucji będzie wyglądał następująco:

• Spółka B. będzie importował komponenty z Chin na terytorium Polski i będzie podatnikiem z tytułu importu towarów (prawo do dysponowania towarami (komponentami) jak właściciel będzie przysługiwało Kontrahentowi (Wnioskodawca nie będzie miał nad nimi władztwa ekonomicznego);

• Kontrahent będzie produkował z nabytych komponentów Wyroby gotowe w Polsce w oparciu o odpowiednią dokumentację techniczną (w szczególności produkcja będzie mieć miejsce zgodnie z konkretnymi wskazówkami i wytycznymi Ostatecznego nabywcy i będzie się odbywać stosownie do jego zapotrzebowania). Kontrahent będzie miał dostęp do zapotrzebowania Ostatecznego nabywcy za pomocą udostępnionego przez Wnioskodawcę systemu);

• Wyroby gotowe będą sprzedawane przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, który będzie dokonywał ich dostawy na rzecz Ostatecznego nabywcy (transport będzie się odbywał bezpośrednio z magazynu Kontrahenta z terytorium Polski do magazynu Ostatecznego nabywcy w Niemczech). Tak opisana transakcja będzie realizowana w ramach trójstronnych transakcji wewnątrzwspólnotowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, do których ma zastosowanie procedura uproszczona na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Wnioskodawca będzie drugim w kolejności podatnikiem VAT w rozumieniu ww. przepisów (i w tym zakresie na potrzeby transakcji będzie się posługiwał belgijskim numerem VAT);

• Kontrahent nie będzie poszukiwać klientów dla Wnioskodawcy, nie będzie dokonywać sprzedaży towarów w imieniu Wnioskodawcy.

W celu realizacji ww. modelu działalności Spółka zawarła umowę z Kontrahentem na podstawie której Kontrahent świadczy usługi logistyczno-magazynowe (dalej: Umowa) polegające na tymczasowym (co do zasady do około 2-3 miesięcy) przechowywaniu (magazynowaniu) Wyrobów gotowych zakupionych przez Wnioskodawcę w magazynie należącym do Kontrahenta oraz przygotowaniu, spakowaniu Wyrobów gotowych do wysyłki na rzecz Ostatecznego nabywcy. Okres przechowywania jest uzależniony od wymagań związanych z uzgadnianymi terminami dostawy do Ostatecznego nabywcy i możliwościami produkcyjnymi Kontrahenta. Umowa została zawarta na okres do 31 grudnia 2020 r. Kontrahent świadczy te usługi w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Na świadczone usługi składają się przede wszystkim:

1. w zakresie tzw. logistyki wejścia (przyjmowanie, magazynowanie):
   • sprawdzanie ilości Wyrobów gotowych na stanie i numerów partii;
   • składowanie Wyrobów gotowych;
   • inspekcja wzrokowa Wyrobów gotowych;
   • paletyzacja;
   • przechowywanie (magazynowanie) Wyrobów gotowych do czasu wywozu towaru do Ostatecznego nabywcy;
   • rezerwowanie miejsca dla Wyrobów gotowych w magazynie;
2. w zakresie tzw. logistyki wyjścia (pobieranie, pakowanie i wysyłanie):
   • przygotowanie Wyrobów gotowych do wysyłki (m.in. pobieranie i pakowanie Wyrobów gotowych, kompletacja zamówienia);
   • administracja związana z wysyłką Wyrobów gotowych do Ostatecznego nabywcy (np. wydruk odpowiednich dokumentów np. listów przewozowych);
   • inspekcje przedwysyłkowe;
   • załadunek na pojazdy ciężarowe.

Spółka A i Spółka B nie wykluczają świadczenia dodatkowych, pobocznych usług w razie wystąpienia potrzeby ich wyświadczenia (np. etykietowanie). Niemniej, wszystkie główne i mające stanowić istotę wykonywanych świadczeń wykonywane w ramach usług logistyczno-magazynowych czynności zostały wyszczególnione powyżej.

W kontekście, świadczenia przez Kontrahenta usług magazynowo - logistycznych należy zauważyć, że:

• Wnioskodawca nie ma prawa do swobodnego wstępu na teren magazynu w dowolnym czasie (prawo wstępu na teren magazynu w dowolnym momencie ma wyłącznie Ostateczny nabywca, który ma prawo do sprawowania audytów np. procesu produkcji Wyrobów gotowych, zgodnie z normami międzynarodowymi istniejącymi w branży, Wnioskodawca takich uprawnień nie ma). Strony nie mogą jednak wykluczyć, że wyjątkowo Wnioskodawcy zostanie udzielony dostęp do magazynu po uprzednim uzgodnieniu terminu;

• Spółka nie ma prawa decydowania o sposobie wykorzystania powierzchni magazynowej. Decyzje o tym, jak i w którym miejscu w magazynie Produkty są składowane, podejmowane są przez Spółkę B:

• to Kontrahent jest zobowiązany do zapewnienia i utrzymania sprzętu i wyposażenia (np. regałów magazynowych, wózków widłowych, sprzętu do załadunku etc.) niezbędnych do świadczenia powyższych usług logistyczno-magazynowych. W celu świadczenia tych usług Spółka nie udostępnia ani nie zapewnia sprzętu ani wyposażenia Spółki B, lecz to Spółka B jest zobowiązany zapewnić je we własnym zakresie (ponieść koszt ich zakupu). Spółka B jest odpowiedzialny również za amortyzowanie, serwisowanie i utrzymywanie w odpowiednim stanie infrastruktury przeznaczonej do produkcji.
  
  Sprzęt i wyposażenie zapewnione przez Spółkę B stanowią jego zasoby, w szczególności nie stanowią własności Wnioskodawcy, ani też Wnioskodawca nie posiada do niego żadnego tytułu prawnego (jak np. najem, dzierżawa). Wnioskodawca nie ma również uprawnień do decydowania o rodzaju i ilości sprzętu i wyposażenia używanego przez Spółkę B. Wnioskodawca nie prowadzi zatem koordynacji oraz monitorowania sposobu wykorzystania konkretnych elementów infrastruktury technicznej z jakiej korzysta Spółka B

• Spółka nie podejmuje bieżących decyzji dotyczących sprzętu i wyposażenia służących do świadczenia usług magazynowo - logistycznych, np. o konieczności naprawy, wymiany na nowy, czy też nabyciu dodatkowego sprzętu - wszystkie te decyzje leżą po stronie Spółki B;

• Spółka nie ma możliwości kierowania działaniami Spółki B ani wydawania jakichkolwiek wiążących poleceń pracownikom Spółki B. Zawarta umowa nie przewiduje, by pracownicy Spółki B biorący udział w świadczeniu usług na rzecz Spółki byli zobowiązani do wykonywania czynności wyłącznie na rzecz Spółki, innymi słowy w przypadku zawarcia umowy z innym podmiotem (na razie zgodnie z wiedzą Spółki, Kontrahent świadczy usługi magazynowo - logistyczne wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy, niemniej teoretycznie nie można wykluczyć sytuacji, w której Kontrahent zawarłby umowę z innym podmiotem - w praktyce decyzja o wynajęciu magazynu będzie mogła zostać podjęta i należeć będzie wyłącznie do Kontrahenta) - nie byliby wyłączeni z udziału w świadczeniu usług na rzecz tych podmiotów trzecich. Spółka nie decyduje o tym, którzy pracownicy Spółki B są faktycznie zaangażowani w świadczenie usług na rzecz Spółki, ani o poziomie zatrudnienia niezbędnego do świadczenia usług (np. konieczność zatrudnienia dodatkowych pracowników), ani też nie dokonuje oceny poszczególnych pracowników (np. oceny okresowe, decyzje o zwolnieniu pracownika) - decyzje te leżą po stronie Spółki B. Ponadto pracownicy Spółki B nie ponoszą odpowiedzialności względem Spółki;

• Spółka nie przewiduje oddelegowania pracowników Spółki na terytorium Polski w celu nadzorowania prawidłowości świadczenia opisanych wyżej usług;

• Kontrahent będzie zobowiązany zapewnić odpowiedni standard magazynowania, pakowania, transportu Wyrobów gotowych zgodnie z wymogami Ostatecznego nabywcy (a nie Wnioskodawcy) - w tym zakresie należy zauważyć, że relacja jaka będzie łączyć Kontrahenta i Wnioskodawcę opierać się będzie na typowym stosunku usługobiorca - usługodawca.

Oprócz wskazanych powyżej usług magazynowo - logistycznych, w razie wystąpienia takiej potrzeby, Spółka może również nabywać usługi księgowe bądź inne usługi pomocnicze w Polsce mające na celu właściwe wykonywanie swoich obowiązków (np. obowiązków związanych ze sprawozdawczością, podatkami itp.) związanych z realizacją ww. Umowy od podmiotów trzecich lub Kontrahenta. W ramach tych pomocniczych usług Spółka również nie będzie posiadała kontroli nad zasobami personalnymi ani infrastrukturą wykorzystywaną do świadczenia usług, a same usługi będą stanowiły jedynie usługi pomocnicze do działalności prowadzonej przez Spółkę.

Wnioskodawca wskazuje, że usługi logistyczno-magazynowe świadczone (jak również inne ww. usługi potencjalnie nabywane, np. księgowe) są nabywane przez Spółkę na jej własne potrzeby, w szczególności nie stanowią usług świadczonych przez Spółkę na rzecz innych podmiotów, w tym refakturowanych.

W uzupełnieniu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego z dnia 8 października 2020 r. wskazano, że:

• Zgodnie z pierwotnymi założeniami, nowy model dystrybucji zakładał, że Wyroby gotowe, które będą sprzedawane przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, który następnie będzie dokonywał ich dostawy na rzecz ostatecznego nabywcy będą realizowane w ramach trójstronnych transakcji wewnątrzwspólnotowych, o których mowa w art. 135 ust, 1 pkt 2 ustawy o VAT, do których ma zastosowanie procedura uproszczona na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

• W ramach uzupełnienia stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), Wnioskodawca pragnie zauważyć, że nowy model dystrybucji może również zakładać, że zamiast stosowania rozliczeń na zasadach trójstronnych transakcji trójstronnych, zastosowane zostaną reguły właściwe dla transakcji łańcuchowych tj. reguły zgodne z art. 22 ust. 2-3 ustawy o VAT. Poza zmianą zasad rozliczeń dla potrzeb VAT, warunki transakcji będą takie same i zakładać będą, że:
  • Wyroby gotowe będą sprzedawane przez Usługodawcę na rzecz Wnioskodawcy (z chwilą wystawienia faktury przez Kontrahenta na Spółkę przechodzić będzie prawo do rozporządzania towarem na rzecz Wnioskodawcy, a więc w tym więc momencie będzie mieć miejsce dostawa towarów na gruncie ustawy o VAT);
  • Wnioskodawca będzie dokonywał ich dostawy na rzecz ostatecznego nabywcy w głównej mierze na warunkach Incoterms FCA;
  • Wyroby gotowe będą transportowane bezpośrednio z magazynu prowadzonego w Polsce przez Usługodawcę do ostatecznego nabywcy;
  • w każdym przypadku znana będzie tożsamość finalnego nabywcy Wyrobów gotowych tj. że będzie nim ostateczny nabywca;
  • organizatorem transportu będzie ostateczny nabywca.

W odpowiedzi na wezwanie Organu w zakresie zadanych pytań Wnioskodawca odpowiedział następująco:

1. w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza w zakresie projektowania, produkcji i dystrybucji produktów i części samochodowych w kraju siedziby działalności gospodarczej, tj. w Stanach Zjednoczonych

Siedziba Wnioskodawcy i jej zarządu znajduje się w Stanach Zjednoczonych. W siedzibie Wnioskodawcy podejmowane są strategiczne decyzje o charakterze operacyjnym, administracyjnym i finansowym oraz mają tam miejsce posiedzenia organów zarządczych i nadzorczych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania, produkcji i dystrybucji produktów i części samochodowych dla przemysłu transportowego obsługując również rynek części zamiennych.

W tym zakresie, Wnioskodawca na terytorium Stanów Zjednoczonych posiada:

• fabrykę, w której są produkowane wyroby gotowe;

• magazyn, w którym są przechowywane wyprodukowane wyroby gotowe;

• odpowiednie zasoby techniczne oraz personel (przypisany do konkretnych działów/ grup projektowych) pozwalające na realizację wskazanych funkcji w zakresie projektowania, produkcji i dystrybucji produktów i części samochodowych.

Wnioskodawca zaznacza również, że wszystkie wyroby wymagają zatwierdzenia zgodnie z obowiązującymi wytycznymi i standardami branżowymi.

1. czy w ogóle w żadnym momencie w tym przez krótki czas żaden z członków zarządu, menadżerów, pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy nie będzie przebywał na terytorium Polski

Członkowie zarządu Wnioskodawcy przebywali poza czasami pandemii w Polsce. Niemniej Wnioskodawca informuje, że nie jest / nie było zakładane, aby którykolwiek z członków zarządu, menadżerów, pracowników, a także współpracowników Wnioskodawcy przebywał na terytorium Polski w związku z czynnościami kontrolnymi wynikającymi z relacji innych niż właścicielskie (w ogóle, w żadnym momencie, nawet przez krótki czas; do momentu złożenia niniejszego uzupełnienia taka sytuacja również nie miała miejsca).

1. jeśli, w którymś momencie w tym przez krótki czas, któryś członek zarządu, menadżer, pracownik lub współpracownik Wnioskodawcy będzie przebywał na terytorium Polski należy wskazać na czym te wizyty będą polegały oraz jaki będzie cel tych wizyt

Członkowie zarządu Wnioskodawcy przebywali poza czasami pandemii w Polsce, mogą również przebywać w przyszłości. Niemniej Wnioskodawca informuje, że zarząd Wnioskodawcy jeśli przebywa na terytorium Polski, w siedzibie Spółki B, to jest to związane z pełnioną funkcją właściciela Spółki B (poprzez powiązania kapitałowe). Jako organ nadzorujący pełni bowiem funkcje kontrolne i sprawdzające działalność spółki w Polsce wynikające z funkcji właścicielskiej a nie narzuconą umowami / relacjami biznesowymi innymi niż wynikającego z faktu bycia podmiotem powiązanym właścicielsko. Działania te koncentrują się na:

• pełnieniu funkcji członków zarządu dla polskiej spółki

• pomocy w realizacjach strategicznych projektów (np. obsługi kluczowych klientów)

• nadzorze nad realizowaniem założonego budżetu dla polskiej spółki

W żadnej z wizyt nie jest planowane (ani do tej pory się nie zadziało) by pracownicy, menadżerowie, czy zarząd Wnioskodawcy odbywał wizytę w celu kontroli świadczonych usług magazynowych.

1. czy zlokalizowana w Polsce spółka powiązana to Spółka B (czy Wnioskodawca wskazując na spółkę powiązaną i Spółkę B ma na myśli ten sam podmiot)

Wnioskodawca informuje, że zlokalizowana w Polsce spółka powiązana to Spółka B (i tym samym Wnioskodawca wskazując na spółkę powiązaną i Spółkę B / Spółkę B miał na myśli ten sam podmiot).

1. jeśli zlokalizowana w Polsce spółka powiązana nie jest to Spółka B należy opisać na czym konkretnie polega działalność zlokalizowanej w Polsce spółki powiązanej, tj. należy ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jaką działalność gospodarczą prowadzi

W związku z odpowiedzią Wnioskodawcy na pytanie numer 4, pytanie nr 5 nie dotyczy Wnioskodawcy.

1. jeśli zlokalizowana w Polsce spółka powiązana nie jest to Spółka B należy opisać jakie współprace/stosunki łączą Wnioskodawcę z spółką powiązaną

W związku z odpowiedzią Wnioskodawcy na pytanie numer 4, pytanie nr 6 nie dotyczy Wnioskodawcy.

1. czy Spółka B w ramach prowadzonej działalności realizuje produkcję i sprzedaż Wyrobów gotowych tylko na rzecz Wnioskodawcy czy też na rzecz innych niepowiązanych podmiotów

Na dzień dzisiejszy, Spółka B w ramach prowadzonej działalności realizuje produkcję i sprzedaż wyrobów gotowych nie tylko na rzecz Wnioskodawcy (a przede wszystkim do innych klientów niż Wnioskodawca). Co więcej, planowane jest, iż od początku 2021 Spółka B będzie realizował sprzedaż Wyrobów gotowych bezpośrednio na rzecz Ostatecznego nabywcy. Ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy (w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa) ten moment może ulec przesunięciu (ze względów organizacyjnych związanych z wprowadzeniem nowego łańcucha dystrybucji).

1. jakie konkretnie Wyroby gotowe Wnioskodawca nabywa od Spółki B, które następnie są sprzedawane na rzecz Ostatecznego nabywcy

Wnioskodawca informuje, że Wyroby gotowe, które nabywa od Spółki B to szeroko rozumiane części samochodowe. W szczególności, są to wysokiej jakości połączenia elektryczne stosowane w samochodach ciężarowych i osobowych oraz przewody i spirale pneumatyczne.

1. czy Wyroby gotowe (takie same jak powstałe/wytworzone przez Spółkę B i następnie nabyte przez Wnioskodawcę) są wytwarzane również w kraju siedziby Wnioskodawcy

Wyroby gotowe (takie same jak powstałe/ wytworzone przez Spółkę B i następnie nabyte przez Wnioskodawcę) nie są wytwarzane w kraju siedziby Wnioskodawcy (tj. Stanach Zjednoczonych).

1. czy Wyroby gotowe takie same jak nabyte od Spółki B a następnie sprzedawane na rzecz Ostatecznego nabywcy są sprzedawane również w ramach sprzedaży realizowanej z terytorium kraju siedziby, tj. czy na terytorium Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca również dokonuje sprzedaży takich samych Wyrobów gotowych

Wyroby gotowe takie same jak nabyte od Spółki B, a następnie sprzedawane na rzecz Ostatecznego nabywcy nie są sprzedawane w ramach sprzedaży realizowanej z terytorium kraju siedziby, tj. na terytorium Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży takich samych Wyrobów gotowych. Wnioskodawca podkreśla jednocześnie, że podobne (jednak nie takie same) wyroby gotowe są sprzedawane w ramach sprzedaży realizowanej z terytorium Stanów Zjednoczonych.

1. z czym konkretnie należy utożsamiać system (), w tym do czego konkretnie służy system ()

Termin () odnosi się do zintegrowanego wykorzystania systemów oprogramowania do projektowania i wspólnej produkcji wyrobów przemysłowych. Komputerowe wspomaganie wytwarzania, czyli () to system komputerowy, który ma za zadanie integrację fazy projektowania i wytwarzania. Jego celem jest również ułatwienie projektowania procesów technologicznych oraz generowanie ścieżek narzędzi przeznaczonych do odtwarzania modelu (). Sprzężenie systemów () umożliwia dostęp do wspólnej bazy danych z opisem komputerowym wykonywanego produktu.

1. co konkretnie należy rozumieć przez stwierdzenie Kontrahent będzie miał dostęp do zapotrzebowania Ostatecznego nabywcy za pomocą udostępnionego przez Wnioskodawcę systemu, w tym na czym ten dostęp polega, jakie dane Spółka B uzyskuje, do czego te dane mu służą

Wnioskodawca posiada wewnętrzny system teleinformatyczny (do którego dostęp ma również Spółka B), który zaopatrzony jest kompleksowo we wszystkie dane dotyczące realizacji zamówień dostarczanych do Ostatecznego nabywcy. Dane te dotyczą w szczególności: ilości zamówień, parametrów i specyfikacji zamówienia oraz produktów znajdujących się w zamówieniu. Dane służą Spółce B do szybkiego i bieżącego uzyskania informacji o zapotrzebowaniu Ostatecznego nabywcy w zakresie poszczególnych Wyrobów gotowych, co pozwala np. na optymalne zaplanowanie procesu produkcji przez Spółkę B.

1. co konkretnie należy rozumieć przez stwierdzenie (...) w szczególności produkcja będzie mieć miejsce zgodnie z konkretnymi wskazówkami i wytycznymi Ostatecznego nabywcy i będzie się odbywać stosownie do jego zapotrzebowania w tym czy Spółka B produkuje/będzie produkował Wyroby gotowe (nabywane przez Wnioskodawcę) zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy wskazanymi wcześniej przez Ostatecznego nabywcę, jakie konkretnie wytyczne Spółka B musi zapewniać

Spółka B produkuje wyroby dla Ostatecznego nabywcy na podstawie zapotrzebowania składanego przez Ostatecznego nabywcę w systemie teleinformatycznym, o którym mowa w odpowiedzi na pytanie 12. W zapotrzebowaniu tym Ostateczny nabywca określa konkretnie z jakich materiałów, jakiej długości, jakie parametry (np. rozciągliwość zespiralizowanego przewodu) ma posiadać dany Wyrób gotowy. Podane jest również na kiedy dana produkcja (Wyrób gotowy) ma być dostarczona do Ostatecznego nabywcy.

Wnioskodawca jest właścicielem tego programu oraz nabywcą Wyrobów gotowych od Spółki B , ale nie precyzuje żadnych właściwości Wyrobu gotowego, czy dokładnego terminu realizacji, który determinowany jest potrzebami Ostatecznego nabywcy.

1. przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Wnioskodawca planuje sprzedawać Wyroby gotowe nabyte od Spółki B

Wnioskodawca planuje sprzedawać Wyroby gotowe nabyte od Spółki B do końca roku 2020 tj. do dnia 31 grudnia 2020, ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy (w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa) ten moment może ulec przesunięciu (ze względów organizacyjnych związanych z wprowadzeniem nowego łańcucha dystrybucji).

1. przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Wnioskodawca planuje nabywać Wyroby gotowe od Spółki B

Wnioskodawca planuje nabywać Wyroby gotowe nabyte od Spółki B do ok. końca roku 2020 tj. do dnia 31 grudnia 2020. Ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy (w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa) ten moment może ulec przesunięciu (ze względów organizacyjnych związanych z wprowadzeniem nowego łańcucha dystrybucji).

1. czy Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać Wyroby gotowe od Spółki B od dnia 31 grudnia 2020 r. (tj. po okresie na jaki została zawarta Umowa dotycząca świadczenia usług logistyczno-magazynowych)

Według informacji dostępnych na moment składania odpowiedzi na wezwanie, Wnioskodawca informuje, że planuje całkowicie zaprzestać nabywać Wyroby gotowe od Spółki B po dniu 31 grudnia 2020 r. (tj. po okresie na jaki została zawarta Umowa dotycząca świadczenia usług logistyczno-magazynowych). Ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy (w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa) ten moment może ulec przesunięciu (ze względów organizacyjnych związanych z wprowadzeniem nowego łańcucha dystrybucji).

1. jeśli Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać Wyroby gotowe od Spółki B od dnia 31 grudnia 2020 r. czy w związku z tym planuje nabywać analogiczne Wyroby gotowe od innego podmiotu

Wnioskodawca nie planuje nabywać analogicznych Wyrobów gotowych od innego podmiotu. Planowane jest, iż od początku 2021 r. Spółka B będzie prowadzić bezpośrednią sprzedaż Wyrobów gotowych na rzecz Ostatecznego nabywcy. Ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy (w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa) ten moment może ulec przesunięciu (ze względów organizacyjnych związanych z wprowadzeniem nowego łańcucha dystrybucji).

1. przez jaki okres czasu (w przybliżeniu/około) Wnioskodawca planuje nabywać usługi logistyczno-magazynowe od Spółki B

Wnioskodawca planuje nabywać usługi logistyczno-magazynowe od Spółki B do końca roku 2020 tj. do dnia 31 grudnia 2020 r. - taką intencję Wnioskodawcy i Spółki B potwierdza treść Umowy - zgodnie z § 3 pkt 1. Umowa zostaje zawarta na czas określony do dnia 31 grudnia 2020 r.. Ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy (w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa) ten moment może ulec przesunięciu (ze względów organizacyjnych związanych z wprowadzeniem nowego łańcucha dystrybucji).

1. czy Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać usługi logistyczno- magazynowe od Spółki B od dnia 31 grudnia 2020 r. (tj. po okresie na jaki została zawarta Umowa dotycząca świadczenia usług logistyczno-magazynowych)

Wnioskodawca informuje, że na dzień składania odpowiedzi na Wezwanie planuje całkowicie zaprzestać nabywać usługi logistyczno-magazynowe od Spółki B od dnia 1 stycznia 2021 r. tj. nie planuje kontynowania nabywania usług od Spółki B po dniu 31 grudnia 2020 r. Ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy (w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa) ten moment może ulec przesunięciu (ze względów organizacyjnych związanych z wprowadzeniem nowego łańcucha dystrybucji).

1. jeśli Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać usługi logistyczno- magazynowe od Spółki B od dnia 31 grudnia 2020 r. czy w związku z tym planuje nabywać analogiczne usługi od innego podmiotu

Wnioskodawca informuje, że nie planuje nabywać usług magazynowo - logistycznych od innego podmiotu. Planowana jest zmiana modelu dostaw w związku z czym Spółka B będzie dokonywał sprzedaży Wyrobów gotowych bezpośrednio na rzecz Ostatecznego nabywcy.

1. czy Spółka B w ramach prowadzonej działalności realizuje świadczenie usług logistyczno-magazynowych tylko na rzecz Wnioskodawcy czy też na rzecz innych niepowiązanych podmiotów

Na dzień dzisiejszy, Spółka B w ramach prowadzonej działalności realizuje świadczenie usług logistyczno-magazynowych tylko na rzecz Wnioskodawcy. Spółka B nie świadczy usług magazynowania i nie ma w planach takich usług świadczyć innym podmiotom. Podkreślenia wymaga natomiast fakt, że nie można wykluczyć, że Spółka B będzie realizował świadczenie usług magazynowo - logistycznych również na rzecz innych niepowiązanych podmiotów w przyszłości (nie wykluczają tego np. zapisy umowne łączące Wnioskodawcę i Spółkę B).

1. czy Wnioskodawca wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług

Wnioskodawca nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu, które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

1. czy usługi będące przedmiotem pytania są usługami, do których stosuje się art. 28b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą (tj. są to usługi do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy) ewentualnie/alternatywnie wskazanie (wymienienie) kolejno jakich konkretnie usług dotyczy pytanie nr 2 oraz opisanie poszczególnych usług tak aby opis zawierał wszystkie niezbędne informacje w celu ustalenia miejsca opodatkowania poszczególnych usług, których dotyczy pytanie (Wnioskodawca w opisie sprawy nie sprecyzował jakie konkretnie usługi będzie nabywał)

Pytanie nr 2 wniosku dotyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług magazynowo - logistycznych od Spółki B przez Wnioskodawcę w sytuacji, gdy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 we Wniosku zostanie uznane za nieprawidłowe.

W tym zakresie Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż w jego ocenie, znaleźć powinien zastosowanie art. 28b ust. 2 ustawy o VAT. Oznaczałoby to więc, że miejscem opodatkowania świadczonych przez Spółkę B usług magazynowo - logistycznych byłaby Polska w przypadku uznania przez organ, że Wnioskodawca posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które determinuje miejsce świadczenia nabywanych usług.

W ocenie Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania art. 28e ustawy o VAT, gdyż w szczególności Wnioskodawca:

• nie ma prawa do swobodnego wstępu na teren magazynu w dowolnym czasie (dostęp może zostać udzielony wyjątkowo przez Spółkę B, po uprzednim uzgodnieniu terminu) - co też zostało przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego);

• nie ma prawa decydowania o sposobie wykorzystania powierzchni magazynowej. Decyzje o tym, jak i w którym miejscu w magazynie produkty są składowane, podejmowane są przez Spółkę B, co też zostało przedstawione przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 23 kwietnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.142.2020.1.JŻ czy z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. 0112-KDIL1-2.4012.635.2019.2.PG.

W ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie znajdą też zastosowania inne przepisy regulujące szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia, w tym wskazane w art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT.

1. wskazanie czy usługi będące przedmiotem pytania są usługami opodatkowanymi na terytorium Polski na podstawie szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług wynikających z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy ewentualnie/alternatywnie wskazanie (wymienienie) kolejno jakich konkretnie usług dotyczy pytanie nr 2 oraz opisanie poszczególnych usług tak aby opis zawierał wszystkie niezbędne informacje w celu ustalenia miejsca opodatkowania poszczególnych usług, których dotyczy pytanie (Wnioskodawca w opisie sprawy nie sprecyzował jakie konkretnie usługi będzie nabywał)

W przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie znajdą też zastosowania inne przepisy regulujące szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia dla celów VAT.

W zakresie pytania 23 Wnioskodawca udzielił odpowiedzi, że w jego ocenie miejscem świadczenia usług magazynowo - logistycznych opisanych szczegółowo we wniosku będzie Polska na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy o VAT, w sytuacji, uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 Wniosku za nieprawidłowe (tj. gdy Wnioskodawca posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które determinuje miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Spółkę B na terytorium Polski).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym w realiach opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na terytorium Polski nie dojdzie do powstania jej stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej (FE) w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 53 Rozporządzenia wykonawczego oraz art. 28b ust. 2 ustawy o VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. pytania numer 1.

W ocenie Wnioskodawcy nie będzie on posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, w zdarzeniu opisanym we wniosku.

Spółka takie stanowisko pragnie uzasadnić tym, że:

• brak jest elementów, które na gruncie Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. do Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Rozporządzenie wykonawcze) oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE) pozwalałyby na uznanie, że w Polsce powstaje stałe miejsce prowadzenia działalności Wnioskodawcy - w szczególności Spółka nie będzie mieć na terytorium Polski zasobów ludzkich i technicznych pozwalających na uznanie, że ma na terytorium Polski FE, którego działalność będzie prowadzona w sposób niezależny i stały - co Spółka szczegółowo uzasadniła poniżej. Poniżej Spółka pragnie również przytoczyć najistotniejsze elementy przytoczonego uzasadnienia:
  • Wnioskodawca nie będzie zatrudniał w Polsce pracowników, nie będzie delegował swoich pracowników na terytorium Polski, nie będzie miał przedstawiciela umocowanego do zawierania umów z kontrahentami etc.;
  • Wnioskodawca nie będzie miał żadnej kontroli nad pracownikami Kontrahenta (w tym nie będzie sprawował kontroli wykonywanych usług magazynowo - logistycznych);
  • Wnioskodawca nie posiada, ani nie będzie zawierał umów, które zapewniałyby odpowiednią infrastrukturę, zaplecze techniczne czy też urządzenia umożliwiające prowadzenie stałej działalności w Polsce (wszelkie maszyny, przedmioty niezbędne do świadczenia usług magazynowania będą własnością Kontrahenta);
  • Kontrahent jest podmiotem całkowicie niezależnym od Wnioskodawcy - podejmuje on samodzielnie decyzje gospodarcze, w tym nie jest wykluczone, że będzie mógł on zawrzeć umowę magazynowo - logistyczną z podmiotem trzecim (Umowa takiej ewentualności nie wyklucza);
  • Umowa została zawarta do 31 grudnia 2020 r., stad nie można uznać, że Wnioskodawca będzie prowadził działalność na terytorium Polski w sposób stały.

• TSUE wielokrotnie jednoznacznie potwierdził, iż zasada podstawowa przy ustaleniu, czy usługa jest świadczona z miejsca, w którym podatnik ma siedzibę działalności gospodarczej, czy z innego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jest to, że miejscem świadczenia jest miejsce siedziby działalności gospodarczej, a istnienie FE należy rozpatrywać uwzględniając konkretny stan faktyczny. Tylko w wyjątkowych okolicznościach, gdy są spełnione przesłanki, o których mowa w Rozporządzeniu wykonawczym, można mówić o istnieniu FE. W kontekście powyższego, nieuzasadnione byłoby uznanie, że spółki, które prowadzą jakąkolwiek działalność gospodarczą na terytorium Polski (np. nabywają usługi prawne, magazynowo - logistyczne etc.) działając przy udziale podmiotu trzeciego od razu mają stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski. Każdy podmiot świadcząc usługi działa przy udziale pracowników, infrastruktury etc., nie może to jednak automatycznie powodować uznania, że w takim przypadku usługobiorca ma własne zaplecze personalne i techniczne. Takie bowiem stanowisko niweczyłoby instytucję stałego miejsca działalności gospodarczej i byłoby sprzeczne z orzecznictwem TSUE. Tym samym, skoro więc w odniesieniu do przedstawionego stany faktycznego, okoliczności te nie są spełnione, to nie może być mowy, o tym, że Spółka ma FE w Polsce;

• przyjęcie odmiennego poglądu przez Organ skutkowałoby nieuprawnionym rozszerzającym rozumieniem pojęcia FE, co w ocenie Spółki byłoby sprzeczne z literą prawa czy interpretacją dokonywaną przez TSUE, do której stosowania zobowiązane są wszystkie kraje członkowskie UE. W konsekwencji, przyjęcie, że Spółka ma FE w Polsce mogłoby prowadzić do podwójnego opodatkowania tej samej transakcji w dwóch państwach członkowskich (co stanowiłoby naruszenie podstawowych zasad podatku VAT);

• stanowisko Spółki było wielokrotnie potwierdzane w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej mając na uwadze wiec zasadę zaufania podatnika do organów podatkowych, organy podatkowe nie powinny wydawać odmiennych rozstrzygnięć w tożsamych (podobnych) stanach faktycznych.

1. Uzasadnienie

1.1. Uwagi ogólne

Ustalenie istnienia bądź nie stałego miejsca prowadzenia działalności Wnioskodawcy w Polsce ma podstawowe znaczenie dla określenia miejsca opodatkowania VAT usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy i tego czy Wnioskodawca jest - czy też nie jest - podatnikiem VAT zobowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu świadczonych na jego rzecz usług, w kraju swojej siedziby.

Zgodnie bowiem z art. 28b ust. 1 ustawy o VAT (stanowiącym implementację art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE; dalej: Dyrektywa VAT) miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik, będący usługobiorcą, posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jednak w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy o VAT).

1.2. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej definicja

Definicja stałego miejsca prowadzenia działalności zawarta jest w art. 11 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z nią: stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Jednocześnie, zgodnie z Rozporządzeniem wykonawczym, fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W tym aspekcie należy zauważyć, że:

• definicja pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej została zawarta w treści aktu prawnego, który nie wymaga implementacji do polskiego porządku prawnego, ale obowiązuje bezpośrednio i w identycznym brzmieniu w całej UE;

• tylko tożsame i jednolite rozumienie tego pojęcia przez zarówno podatników jak i organy podatkowe wszystkich państw członkowskich może zapobiec sytuacji podwójnego opodatkowania usług bądź nieopodatkowania usług w żadnym kraju członkowskim;

• preambuła Rozporządzenia wykonawczego (pkt 14) stanowi, że pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności należy rozumieć w kontekście wynikającym z orzeczeń TSUE - z tego powodu w treści niniejszego uzasadnienia Spółka będzie przywoływać treść orzeczeń TSUE, które jednoznacznie potwierdzają treść jej stanowiska w niniejszym wniosku o interpretację indywidualną. Poniżej w pkt 1.3 Spółka pragnie przytoczyć pewne ogólne wskazówki, które zgodnie ze stanowiskiem Trybunału należy brać pod uwagę oceniając istnienie FE.

1.3. Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w świetle orzeczeń TSUE

Poniżej Spółka przytacza najistotniejsze wnioski płynące z orzeczeń TSUE:

• zasadą podstawową przy ustaleniu, czy usługa dla celów VAT jest świadczona z miejsca, w którym podatnik ma siedzibę działalności gospodarczej, czy z innego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jest to, że miejscem świadczenia jest miejsce siedziby działalności gospodarczej. Jedynie, w razie gdy przyjęcie miejsca siedziby zamiast innego stałego miejsca prowadzenia działalności nie prowadziłoby do racjonalnych wyników, względnie prowadziłoby do konfliktu z innym państwem członkowskim należy zastosować rozwiązanie alternatywne - opodatkowanie w miejscu istnienia FE (tak TSUE w wyroku z 4 lipca 1985 r. sygn. C-168/84 w sprawie Gunter Berkholz);

• najbardziej użytecznym łącznikiem w celu określenia miejsca świadczenia usług z podatkowego punktu widzenia, a zatem łącznikiem głównym, jest miejsce, w którym podatnik ma siedzibę działalności gospodarczej. Uwzględnienie innego miejsca wchodzi w grę tylko w wypadku, gdy uznanie za łącznik wspomnianej siedziby nie prowadzi do racjonalnego rozwiązania lub stwarza konflikt w odniesieniu do innego państwa członkowskiego". TSUE dodał, że kryterium siedziby działalności gospodarczej ma charakter obiektywny, prosty i praktyczny a ponadto "oferuje wysoki stopień pewności prawa i jest łatwiejsze do zweryfikowania niż na przykład stałe miejsce prowadzenia działalności" (tak TSUE w wyroku z 16 października 2014 r. sygn. C-605/12 w sprawie Welmory Sp. z o. o.);

• brak jest uzasadnienia dla stwierdzenia, że każdy rodzaj działalności gospodarczej podmiotu w innym niż kraj jego siedziby miejscu będzie skutkował powstaniem stałego miejsca prowadzenia działalności na gruncie regulacji VAT. Samo prowadzenie takiej działalności na terenie danego kraju nie powoduje powstania stałego miejsca prowadzenia działalności, w sytuacji, gdy łącznie kilka kluczowych cech wyodrębnionych przez TSUE, nie będzie charakteryzowało odpowiednio tej aktywności przejawianej przez podatnika (tak TSUE w wyroku z dnia 4 lipca 1985 r. sygn. C-168/84 w sprawie Gunter Berkholz vs. Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt;

• stałe miejsce prowadzenia działalności musi stwarzać możliwość m.in. (i) prowadzenia działalności w sposób niezależny (tak TSUE w wyroku z dnia 17 lipca 1997 r. C-190/95 sygn. w sprawie ARO Lease BV przeciwko Inspecteur van de Belastingdienst Grotę Ondememingen te Amsterdam (ii) sporządzania umów bądź podejmowania decyzji o charakterze zarządczym (tak TSUE wyroku z dnia 7 maja 1998 r. sygn. C-390/96 w sprawie Lease Plan Luxembourg SA przeciwko Belgische Staat (C-390/96));

• w pewnych okolicznościach formalnie i organizacyjnie niezależny podmiot może działać jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej innego podatnika powinny być interpretowane biorąc pod uwagę specyficzny stan faktyczny, jaki miał miejsce w omawianych sprawach (przykładowo fakt posiadania 100% udziałów nie oznacza jeszcze istnienia stosunku niezależności jednej spółki od drugiej, zależność, powodująca że spółka córka stanowi stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej spółki matki to w ocenie TSUE stworzenie - poprzez sieć umów - takiego stosunku zależności, który powodował, że spółka córka nie mogła samodzielnie podejmować decyzji gospodarczych (tak TSUE w wyroku z 20 lutego 1997 r. sygn. C-260/95 w sprawie DFDS A/S).

Zatem dopiero w oparciu o definicję stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zawartą w Rozporządzeniu wykonawczym oraz przywołane powyżej orzeczenia TSUE można wskazać przesłanki, których łączne zaistnienie powoduje, że dopiero wtedy można mówić o powstaniu stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Przesłankami tymi są:

• obecność odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego koniecznej do prowadzenia działalności gospodarczej;

• wskazana struktura powinna umożliwić odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;

• określony poziom stałości prowadzenia działalności gospodarczej wyrażony jako zamiar podatnika do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny;

• prowadzenie działalności w sposób niezależny w stosunku do działalności głównej.

Wszystkie te kryteria powinny być spełnione łącznie.

Mając na uwadze powyższe uwagi, Spółka przeanalizuje, czy w odniesieniu do przedstawionego przez nią zdarzenia przyszłego zaistniały przesłanki, o których mowa w Rozporządzeniu wykonawczym oraz orzeczeniach TSUE.

1.4. Kryterium odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych

1.4.1. Wprowadzenie

W celu uznania obecności danego podatnika w kraju innym niż kraj jego siedziby za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, jego zaangażowanie powinno przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, tj. powinno się przejawiać w istnieniu w tym państwie odpowiedniej struktury osobowo-rzeczowej występującej w sposób stały (tzn. powtarzalny i nieprzemijający). Wspomniana struktura ma nie być tylko odbiorcą usług świadczonych dla potrzeb centrali podatnika. Usługi faktycznie mają być świadczone dla potrzeb tej struktury. Jeśli nie jest możliwe, aby dana struktura (z uwagi na swoje zaplecze personalne i techniczne) była w stanie skonsumować nabywane usługi, to należy ją uznać za niebędącą w tym przypadku stałym miejscem prowadzenia działalności.

Pojęcia FE nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria stwierdzić należy, że podmiot posiada FE na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której ma możliwość dokonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności, aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że dla uznania, iż Spółka będzie posiadać na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca powinien posiadać w Polsce zarówno personel, jak i zasoby rzeczowe, potrzebne dla samodzielnego wykonywania działalności, jak i konsumowania dostarczanych przez Kontrahenta usług.

Tymczasem analiza przedstawionego we Wniosku zdarzenia, wskazuje, że taka sytuacja nie będzie miała miejsca w odniesieniu do Spółki, co Spółka szczegółowo uzasadnia poniżej.

1.4.2. Kryterium odpowiednich zasobów ludzkich

Spółka nie będzie mieć w Polsce odpowiednich zasobów ludzkich, które pozwalałyby uznać, że ma ona FE w Polsce. Świadczą o tym następujące okoliczności:

• Wnioskodawca nie będzie posiadał w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani oddziału;

• Spółka nie będzie posiadała w Polsce odpowiednich zasobów ludzkich, przede wszystkim Wnioskodawca nie będzie:
  • zatrudniać na terytorium Polski żadnych pracowników - pracownicy Spółki zaangażowani i m.in. w podejmowanie decyzji o zakresie świadczonych przez Kontrahenta będą przebywać na stałe w miejscu siedziby Wnioskodawcy (tj. w Stanach Zjednoczonych);
  • delegować pracowników do Polski na stałe ani okresowo;
  • dysponować na terytorium Polski pracownikami innych podmiotów, którzy zobligowani byliby wykonywać polecenia służbowe wydawane przez Spółkę i byliby poddani jej kontroli jak własny personel;
  • kontrolować działalności Kontrahenta, w tym m.in. swobodnie dokonywać inspekcji towarów czy sposobu świadczenia usług magazynowo - logistycznych bez uprzedniego zawiadomienia Kontrahenta i niezależnie od godzin pracy magazynu (jedynym podmiotem uprawnionym do kontroli działalności Kontrahenta będzie Ostateczny nabywca, dokonujący audytów np. procesu produkcji Wyrobów gotowych, zgodnie z normami międzynarodowymi istniejącymi w branży, Wnioskodawca takich uprawnień nie ma);
  • kierować działalnością Kontrahenta - Kontrahent jest podmiotem całkowicie niezależnym pod względem formalnym, prawnym i faktycznym, a zawarta Umowa w żadnym stopniu nie przewiduje podległości pracowników Usługodawcy wobec Wnioskodawcy;
  • wydawać poleceń, instrukcji pracownikom Kontrahenta - podmiotem, który będzie wydawał polecenia i instrukcje pracownikom będzie Kontrahent (który będzie dysponował pełną swobodą w ich wyborze etc.), praktyczna rola pracowników Kontrahenta będzie się ograniczać do świadczenia usług magazynowania (i produkcji Wyrobów gotowych, które są następnie przedmiotem odsprzedaży na rzecz Spółki, która następnie dokonuje ich dostawy na rzecz Ostatecznego nabywcy). Pracownicy Usługodawcy działają wyłącznie w imieniu i na rzecz Usługodawcy i w żadnym zakresie nie są umocowani do jakiegokolwiek działania w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy. Dodatkowo, nie jest zakładane, by pracownicy Usługodawcy biorący udział w świadczeniu usług na rzecz Spółki byli zobowiązani do wykonywania czynności wyłącznie na rzecz Spółki. Spółka nie decyduje o tym, którzy pracownicy Usługodawcy są faktycznie zaangażowani w świadczenie usług na jej rzecz, ani o poziomie zatrudnienia niezbędnego do świadczenia usług (np. konieczność zatrudnienia dodatkowych pracowników), ani też nie dokonuje oceny poszczególnych pracowników (np. oceny okresowe, decyzje o zwolnieniu pracownika) - decyzje te leżą po stronie Usługodawcy. Ponadto pracownicy Usługodawcy nie ponoszą odpowiedzialności względem Spółki.;
  • posiadać przedstawicieli handlowych w Polsce;
  • miał przedstawiciela umocowanego do zawierania umów w jego imieniu, lub osobę uprawnioną do negocjowania kontraktów (innego niż przedstawiciel podatkowy);
  • prowadził na terytorium Polski jakiejkolwiek działalności gospodarczej - podstawowa działalność gospodarcza jest prowadzona na terytorium Stanów Zjednoczonych, tam dochodzi do podpisywania umów z kontrahentami Wnioskodawcy, tam podejmowane są decyzje zarządu i kształtowana polityka firmy w zakresie jej podstawowej działalności. Wszystkie tego typu czynności wykonywane będą w Stanach Zjednoczonych - w kraju siedziby Spółki;
  • Kontrahent nie będzie poszukiwać klientów dla Wnioskodawcy, nie będzie dokonywać sprzedaży towarów w imieniu Wnioskodawcy;
  • żaden z członków zarządu, menedżerów, pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy nie będzie przemieszczał się lub przebywał w Polsce w związku z realizowaniem przez Usługodawcę sprzedaży Wyrobów gotowych na rzecz Spółki. Jeżeli wskazane powyżej osoby będą przemieszczały się lub przebywały w Polsce, tego rodzaju obecność będzie podyktowana wyłącznie celom ściśle wewnętrznym, tj. nie będą one obejmować jakichkolwiek procesów decyzyjnych oraz nie będą wiązać się z prowadzeniem jakichkolwiek negocjacji lub zawieraniem jakichkolwiek umów w trakcie lub w wyniku takich spotkań.

1.4.3. Kryterium odpowiednich zasobów technicznych

Spółka nie będzie mieć w Polsce odpowiednich zasobów technicznych, które pozwalałyby uznać, że ma ona FE w Polsce. Świadczy o tym fakt, że Wnioskodawca nie będzie:

• posiadać prawa do dysponowania jak właściciel jakąkolwiek powierzchnią zlokalizowaną na terytorium Polski, wyposażeniem lub zasobami technicznymi zlokalizowanymi w Polsce;

• posiadać tytułu prawnego do nieruchomości lub jej części w Polsce, z której mógłby swobodnie korzystać, w szczególności Wnioskodawca nie będzie miał tytułu prawnego do miejsca, w którym będzie odbywało się magazynowanie Wyrobów gotowych (m.in. nie będzie mieć prawa do samodzielnego używania tych powierzchni, do zarządzania nimi, nie będzie mieć prawa wstępu bez zgody Kontrahenta, czy korzystania z tych powierzchni);

• posiadać ani zawierać umów, które zapewniałyby odpowiednią infrastrukturę, zaplecze techniczne czy też urządzenia umożliwiające prowadzenie stałej działalności w Polsce;

• posiadać maszyn/urządzeń i innego sprzętu wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, wytwarzania zamówionych produktów przez Ostatecznego nabywcę oraz magazynowania Wyrobów gotowych (wszystkie niezbędne sprzęty/ maszyny niezbędne do magazynowania Wyrobów gotowych zostały zakupione z własnych środków Kontrahenta, są też przez niego amortyzowane, i to Kontrahent będzie odpowiedzialny za serwisowanie i utrzymywanie w odpowiednim stanie maszyn do produkcji);

• uprawniona do wpływania na działalność Usługodawcy, nie będzie sprawowała kontroli nad jego zapleczem technicznym. Kontrahent wykonując usługi będzie działał we własnym imieniu i na własną rzecz, nie będzie podejmował działań w imieniu Spółki.

Dodatkowo należy zauważyć, że

• to Usługodawca jest zobowiązany do zapewnienia i utrzymania sprzętu i wyposażenia (np. regały magazynowe, wózki widłowe, sprzęt do załadunku) niezbędnych do świadczenia powyższych usług logistyczno-magazynowych. W celu świadczenia tych usług Spółka nie udostępnia ani nie zapewnia sprzętu ani wyposażenia Usługodawcy, lecz to Usługodawca jest zobowiązany zapewnić je we własnym zakresie. Sprzęt i wyposażenie zapewnione przez Usługodawcę stanowią jego zasoby, w szczególności nie stanowią własności Wnioskodawcy, ani też Wnioskodawca nie posiada do niego żadnego tytułu prawnego (jak np. najem, dzierżawa). Wnioskodawca nie ma również uprawnień do decydowania o rodzaju i ilości sprzętu i wyposażenia używanego przez Usługodawcę (np. w zakresie wskazania marki i modelu sprzętu, serii produkcji, czy liczby sztuk). Spółka nie podejmuje również bieżących decyzji dotyczących sprzętu i wyposażenia, np. o konieczności naprawy, wymiany na nowy, czy też nabyciu dodatkowego sprzętu - wszystkie te decyzje leżą po stronie Usługodawcy;

1.4.4. Podsumowanie

Spółka co prawda korzysta z magazynu udostępnionego jej przez Kontrahenta na terytorium Polski, trudno jednak uznać, żeby stanowiło to wystarczające zaplecze techniczne umożliwiające działalność Spółki na terytorium kraju. Usługi logistyczne i magazynowe wykonywane są przez Usługodawcę (jego pracowników nad którymi wyłącznie on ma kontrolę), więc Spółka nie ma możliwości samodzielnego wykonywania działań w tym zakresie na terytorium Polski. Magazyn, maszyny i wyposażenie nie są własnością Spółki, ale Kontrahenta. Należy zatem uznać, że pomieszczenia magazynowe (do których Wnioskodawca nie ma żadnego tytułu prawnego) należące do podmiotu trzeciego, nie stanowią wystarczającego zaplecza technicznego do uznania, że Spółka ma terytorium Polski FE.

W kontekście powyższego, trudno uznać, aby Wnioskodawca miał zaplecze techniczno - osobowe, które umożliwiłoby mu świadczenie lub odbiór jakichkolwiek usług na terytorium Polski. Wnioskodawca nie widzi możliwości, aby przy braku personelu, pracowników, maszyn, biura, obiektów, ruchomości etc, miał on możliwość wykonywania jakichkolwiek czynności podlegających opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT (co jak zostało podkreślone jest warunkiem do zaistnienia FE na terytorium Polski).

Tego faktu nie zmienia okoliczność, że Usługodawca nie świadczy tego typu usług na rzecz innych podmiotów (co teoretycznie w przyszłości nie jest wykluczone) - fakt istnienia FE należy wyłącznie oceniać przez pryzmat warunków, na jakich odbywa się świadczenie usług między Wnioskodawcą, a Usługodawcą. W ocenie Spółki działania podejmowane w Polsce stanowią jedynie czynności pomocnicze w stosunku do działalności podstawowej Spółki prowadzonej na terytorium Stanów Zjednoczonych.

Wnioskodawcy znane jest stanowisko TSUE, wyrażone w szczególności w wyroku w sprawie
C-605/12 (Welmory sp. z o.o.), zaakceptowane i rozwijane obecnie w orzecznictwie organów podatkowych oraz krajowych sądów administracyjnych, w myśl którego do uznania istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne, aby podatnik dysponował personelem, który jest u niego zatrudniony oraz zapleczem technicznym, które jest jego własnością. Podatnik musi jednak sprawować kontrolę nad personelem działającym na jego rzecz oraz wykorzystywanymi zasobami technicznymi.

Jak jednak zauważono w treści wniosku o interpretację indywidualną, nie można uznać, że Spółka będzie mieć jakąkolwiek kontrolę nad personelem (któremu nie będzie mogła wydawać poleceń etc.) czy zasobami technicznymi (to w gestii Kontrahenta należy m.in. zakup wózków, podnośników i innych urządzeń niezbędnych do świadczenia usługi). Tym samym w przypadku braku możliwości sprawowania przez Spółkę kontroli nad zapleczem Usługodawcy ich relacja będzie wyłącznie zwykłą relacją usługobiorca-usługodawca, w ramach której korzystanie z zasobów kontrahenta nie może być uznane za równoważne z korzystaniem z zasobów własnych, a zatem za stworzeniem w danym państwie odpowiedniej struktury osobowo-rzeczowej, której obecność jest jednym z czynników warunkujących powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. A zatem to nie fakt korzystania z usług, infrastruktury, personelu innego podmiotu uprawnia do stwierdzenia, że usługobiorca posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, ale warunki współpracy na jakich to korzystanie się odbywa.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie m.in.:

• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/WA 1979/16, w którym WSA orzekł, że: (...) W ocenie Sądu należy bowiem podzielić stanowisko zaprezentowane w skardze, że choć personel taki nie musi być własny" (jak wyżej wskazał Sąd, w pełni akceptowalny jest outsourcing), to jednak wymagane jest określone władztwo nad takim personelem. Usługi zawsze przecież wykonuje jakiś personel, toteż pominięcie tego wymogu władztwa oznaczałoby, że to kryterium jest spełnione zawsze, niezależnie od zakresu uprawnień podmiotu do władczego kierowania takim personelem, sprawowania nad nim kontroli albo narzucania sposobu wykonywania zleconej usługi,

• wyroku WSA w Gliwicach z 27 lutego 2019, sygn. III SA/GI 913/18, w którym Sąd podkreślił, że wykonywanie przez polskiego kontrahenta usług na materiale powierzonym mu przez niemiecką spółkę nie konstytuuje jeszcze dla zlecającego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Zlecający nie dysponuje bowiem w takiej sytuacji, choćby pośrednio, odpowiednim zapleczem technicznym i osobowym. Sąd podkreślił także, że monitorowanie przez zlecającego wykonania usługi przez kontrahenta nie może być uznane za sprawowanie kontroli nad kontrahentem. Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, skoro nawet w sytuacji, gdy zleceniodawca ma możliwość monitorowania wykonania usługi, nie mamy do czynienia z istnieniem FE, to tym bardziej w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie miał takiej możliwości, należy uznać, że nie będziemy mieć do czynienia z istnieniem FE w Polsce.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy uznać, że w związku ze świadczeniem opisanych we wniosku usług oraz dostawa towarów, obecność Spółki w Polsce nie będzie charakteryzować się odpowiednią stałością, odpowiednim zapleczem technicznym i personalnym, tym samym Spółka nie będzie posiadać na terytorium kraju stałego miejsce prowadzenia działalności.

1.5. Kryterium niezależności prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z orzecznictwem TSUE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej musi przejawiać się w posiadaniu w danym państwie infrastruktury umożliwiającej zawieranie umów i podejmowanie decyzji zarządczych, tj. niezależności decyzyjnej. Musi zatem zachodzić możliwość samodzielnego działania przez tę infrastrukturę zlokalizowaną poza państwem siedziby działalności gospodarczej danego podmiotu w kierunku generowania po stronie podatnika obrotu z tytułu czynności opodatkowanych VAT. W szczególności, niezależność ta powinna objawiać się w możliwości: sporządzania umów bądź podejmowania decyzji o charakterze zarządczym przez takie stałe miejsce prowadzenia działalności. Tym samym dla spełnienia kryterium niezależności niezbędna jest stała obecność osób uprawnionych do zawierania umów w imieniu Spółki i podejmowania decyzji o charakterze zarządczym.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że:

• w Polsce nie będą podejmowane jakiekolwiek decyzje związane w działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, w tym strategiczne decyzje o działalności gospodarczej; takie jak zawieranie umów, realizacja sprzedaży, negocjowanie i zawieranie umów z kontrahentami, rozwój i prowadzenie głównej działalności Spółki są wykonywane poza granicami Polski;

• brak jest możliwości uznania, że w związku z wynajęciem powierzchni magazynowej w Polsce (i jak wskazano brakiem odpowiedniego zaplecza osobowego i technicznego), Spółka jako FE będzie miała możliwość sporządzania umów bądź podejmowania decyzji o charakterze zarządczym przez takie stałe miejsce prowadzenia działalności;

• wszelkie decyzje o charakterze zarządczym mające wpływ na działalność Spółki są i będą podejmowane przez odpowiedni personel w Stanach Zjednoczonych;

• pracownicy Kontrahenta nie będą posiadali pełnomocnictwa do zawierania w imieniu i na rzecz Spółki umów handlowych, w rozumieniu zarówno formalnym jak i faktycznym, ani realizowania w ich imieniu jakichkolwiek czynności biznesowych;

• żaden z pracowników Spółki (ani żadna osoba upoważniona do jej reprezentowania) nie są na stałe obecni w Polsce - w szczególności brak jest w Polsce osób uprawnionych przez Spółkę do zawierania umów oraz podejmowania decyzji zarządczych dotyczących jej aktywności na terytorium Polski. Wszystkie decyzje w zakresie tych czynności podejmowane są przez zarząd Spółki w Stanach Zjednoczonych;

• wszelkie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju Wnioskodawca wykonuje we własnym zakresie ze swojej siedziby we Stanach Zjednoczonych. Usługodawca wykonuje usługi na rzecz Wnioskodawcy - nie na rzecz kontrahentów i klientów Wnioskodawcy, Usługodawca nie będzie mieć wpływu na proces produkcji urządzeń (pełne ryzyko produkcyjne ponosić będzie Usługodawca) czy sposobu świadczenia usług magazynowych (Kontrahent będzie musiał przestrzegać standardów zawartych w umowie, co w ocenie Wnioskodawcy jest standardem w relacjach miedzy usługodawcą i usługobiorcą;

• wszystkie czynności będą wykonywane przez Wnioskodawcę według zlecenia Ostatecznego nabywcy (do którego Kontrahent będzie miał dostęp z uwagi na udostępniony system przez Wnioskodawcę). Z tego powodu nie można powiedzieć, że wszystkie czynności będą wykonywane przez Wnioskodawcę według zlecenia Kontrahenta (w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawcę - dodane przez Spółkę). Niniejsze natomiast świadczy o tym, że Kontrahentowi przysługuje kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym Wnioskodawcy." - jak uznał organ w interpretacji indywidualnej z 5 maja 2020 r. sygn. 0114-KDIP1-2.4012.48.2020.1.JŻ. Jedynym podmiotem, który będzie miał prawo audytu, kontroli wykonywanych prac przez Kontrahenta będzie Ostateczny nabywca. Wnioskodawcę z Kontrahentem będzie łączyć natomiast relacja taka jak usługobiorcę i usługodawcę;

• czynności, które będą wykonywane na terytorium Polski przez Kontrahenta na zlecenie Spółki będą miały charakter pomocniczy (akcesoryjny) w stosunku do działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę w Stanach Zjednoczonych.

Biorąc pod uwagę powyższe, nie można uznać, iż czynności wykonywane przez Spółkę na terytorium Polski mają charakter niezależny, co wyklucza możliwość uznania, iż Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.

1.6. Kryterium stałości prowadzonej działalności gospodarczej

Jak wynika z samego pojęcia, stały to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny - stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu w sposób nieprzemijający, czy też okresowy. Pojęcie stałości można rozumieć jako zamiar permanentnego (a przynajmniej długofalowego) prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium danego państwa.

W tym kontekście Wnioskodawca pragnie zauważyć, że:

• Spółka nie będzie posiadała w Polsce zaplecza technicznego i personalnego, pozwalającego jej na prowadzenie stałej działalności gospodarczej. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie będzie posiadał na terytorium Polski jakichkolwiek zasobów ludzkich, ani technicznych, tym bardziej nie będzie ich posiadał w sposób stały. Wszelkie czynności, związane z zawarciem umowy ze Spółką w zakresie wykonania usług będą realizowane na terytorium Stanów Zjednoczonych, podobnie jak decyzje o charakterze zarządczym związane z realizacją podstawowej działalności Spółki. Tym samym, trudno bowiem w ogóle mówić o wymiarze osobowo- rzeczowym pozwalającym na świadczenie usług w sposób niezależny, skoro Wnioskodawca nie świadczy, lecz nabywa usługi magazynowania od Usługodawcy. Korzystanie z cudzych usług jest natomiast powszechnym zjawiskiem występującym w obrocie gospodarczym na całym świecie;

• nawet stałe korzystanie z usług Kontrahenta nie może być uznane za tożsame ze stałością miejsca prowadzenia działalności w sytuacji, w której Spółka nie planuje utrzymywania w Polsce żadnych struktur osobowych i technicznych. Jak wyjaśniono powyżej, relacja Spółki z Kontrahentem nie będzie różnić się bowiem niczym od typowej relacji między usługodawcą i usługobiorcą;

• Wnioskodawca poza nabywanymi usługami od Kontrahenta wyrobów gotowych nie dokonuje zakupu innych usług bądź towarów na terytorium Polski na potrzeby prowadzonej na terytorium Polski działalności. Ponadto, Spółka nie świadczy usług na terytorium Polski ani na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, ani na rzecz klientów indywidualnych;

• Jedynym zadaniem Kontrahenta jest przyjmowanie towarów do magazynu, magazynowanie ich i wysyłka do klienta (Ostatecznego nabywcy);

• Umowa na usługi magazynowania została zawarta na okres do 31 grudnia 2020 r., stad nie można uznać, aby działalność Wnioskodawcy na terytorium Polski miała charakter permanentny, stały.

W ocenie Spółki jej stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych np. z 7 stycznia 2020 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0114-KDIP1-2.4012.523.2019.2.JŻ: Jak wynika z samej nazwy stały, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Z tego względu, nie można przyjąć, że aktywność Spółki w Polsce charakteryzować się będzie stałością i zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej z tego miejsca. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w analizowanej sprawie kryterium stałości prowadzenia działalności gospodarczej nie może zostać uznane za spełnione.

1. Potwierdzenie stanowiska Spółki w wydawanych interpretacjach indywidualnych w tożsamych (podobnych) stanach faktycznych.

Należy zauważyć, że organy podatkowe wydały szereg interpretacji stwierdzających brak stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w stanach faktycznych zbliżonych do zdarzenia opisanego w przedmiotowym wniosku. Wśród przykładów takich interpretacji wskazać należy m.in.:

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 lutego 2020 r. sygn. 0112-KDIL1- 2.4012.635.2019.2.PG;

• interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 kwietnia 2020 r. sygn. 0114-KDIP1- 2.4012.142.2020.1.JŻ.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca zauważył, że jego stanowisko przedstawione we Wniosku zostało również potwierdzone w:

1. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego [WSA] z 28 lipca 2020 r. sygn. I SA/Gl 141/20, w którym WSA w zbliżonym stanie faktycznym stwierdził, że: Wbrew stanowisku organu interpretacyjnego, o dostępności zaplecza personalnego i technicznego porównywalnej z dostępnością zaplecza własnego nie decyduje ekonomiczne wykorzystanie ludzi i sprzętu. Niewątpliwie bowiem zakup każdej usługi, nabywanej przez podmiot gospodarczy ukierunkowany jest na określone korzyści ekonomicznej, co jednak nie kreuje automatycznie miejsca prowadzenia stałej działalności w kraju, na terenie którego usługodawca świadczy usługi.
   Uwzględnić należy, że decyzje zarządcze dotyczące funkcjonowania skarżącej podejmowane są poza terytorium Polski, zaś żaden z Usługodawców nie posiada uprawnień do podejmowania decyzji, zaciągania zobowiązań w imieniu skarżącej, w tym także do zawierania umów w jej imieniu i na jej rzecz. Skarżąca, powołując się na ww. wyrok TSUE w sprawie Welmory, zasadnie wskazała, iż w oparciu wyłącznie o zasoby Usługodawców zlokalizowane na terytorium Polski, nie byłoby możliwe odebranie i wykorzystanie usług świadczonych do własnych potrzeb tej struktury (z uwagi na fakt, iż żaden z pracowników Usługodawców nie jest upoważniony do zaciągania zobowiązań, czy też podejmowania jakichkolwiek decyzji w imieniu spółki). Sąd podziela stanowisko skarżącej, że w stanie faktycznym sprawy/zdarzeniu przyszłym zasoby Usługodawców nie charakteryzują się wystarczającą samodzielnością i autonomicznością, aby można było przy ich wykorzystaniu wykonywać przedmiot działalności gospodarczej skarżącej w sposób niezależny.
2. interpretacji indywidualnej z dnia 23 października 2020 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP1-2.4012.258.2020.2.JŻ, w której potwierdzono, że sam fakt zawarcia umowy logistyczno - magazynowej nie przesądza o posiadaniu przez spółkę z siedzibą za granicą stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce:

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. (...) Zatem mimo, że Wnioskodawca zwarł umowy z FL na usługi logistyczno-magazynowe, na które składają się m.in. wyładunek towarów dostarczonych przez Spółkę ze Szwecji, przechowywanie towarów, załadunek towarów dla Klienta po zgłoszeniu się po odbiór partii towarów, a ponadto inne czynności oraz podjął współpracę z doradcą podatkowym, w tym konkretnym przypadku, nie można uznać, że Wnioskodawca posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Ad. pytania nr 2.

Prawo do odliczenia w sytuacji uznania istnienia FE w Polsce

W sytuacji, uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe wskazując, że Spółka posiada w Polsce stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które determinuje miejsce świadczenia usług wykonywanych przez Kontrahenta na terytorium Polski - uznać należy, że Spółce przysługiwać będzie prawo do odliczenia VAT z tytułu przedmiotowych usług. Spółka będzie je bowiem nabywać w celu dokonywania swojej podstawowej działalności, która podlega opodatkowaniu VAT. W konsekwencji jako że spełniony jest warunek art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT w polskiej deklaracji.

Zgodnie bowiem z art. 86 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W przypadku Spółki usługi nabywane od Kontrahenta służą wykonywaniu działalności opodatkowanej polegającej na sprzedaży Wyrobów gotowych.

Prawo do odliczenia występuje z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie o VAT, w szczególności przewidzianych w art. 88 ustawy o VAT. Niemniej przedmiotowe wyłączenia prawa do odliczenia nie będą mieć zastosowania w przypadku Spółki.

Tym samym uznać należy, że w przypadku uznania przez Organ, że stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 jest nieprawidłowe i Spółka posiada na terytorium kraju stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur otrzymanych od Kontrahenta dokumentujących nabycie usług opisanych we Wniosku podlegających opodatkowaniu w kraju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich dostawy/świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Jednocześnie w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Przy czym, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka (Wnioskodawca) posiada siedzibę w Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca jest zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce. Wnioskodawca nie wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu, które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania, produkcji i dystrybucji produktów i części samochodowych (Wyroby gotowe) dla przemysłu transportowego obsługując również rynek części zamiennych. Wnioskodawca na terytorium Stanów Zjednoczonych posiada fabrykę, w której są produkowane Wyroby gotowe; magazyn, w którym są przechowywane wyprodukowane wyroby gotowe; odpowiednie zasoby techniczne oraz personel (przypisany do konkretnych działów/ grup projektowych) pozwalające na realizację wskazanych funkcji w zakresie projektowania, produkcji i dystrybucji produktów i części samochodowych. W Stanach Zjednoczonych zapadają istotne decyzje dotyczące ogólnego zarządzania przedsiębiorstwem oraz mają miejsce posiedzenia organów zarządczych i nadzorczych Spółki. W Stanach Zjednoczonych dochodzi do negocjowania i zawierania umów z kontrahentami Wnioskodawcy, składane są zamówienia na dostawy towarów, kształtowana jest polityka firmy w zakresie jej podstawowej działalności. Również umowy dotyczące zakupów towarów przez Wnioskodawcę i kluczowe dla tego typu działalności, działania marketingowe są realizowane przez pracowników Spółki zlokalizowanych w siedzibie Spółki w Stanach Zjednoczonych.

Na początku 2020 r. Spółka podjęła decyzję o zmianie modelu dystrybucji Wyrobów gotowych w stosunku do klienta docelowego tj. spółki z siedzibą w Niemczech (Kontrahent z Niemiec, Ostateczny nabywca). Nowy model dystrybucji zakłada zaangażowanie Kontrahenta. Kontrahent (Usługodawca) jest spółką powiązaną Wnioskodawcy w Polsce. Kontrahent, jest producentem i dystrybutorem wysokiej jakości połączeń elektrycznych stosowanych w samochodach ciężarowych i osobowych oraz przewodów i spirali pneumatycznych. Profil działalności Kontrahenta obejmuje również przetwórstwo tworzyw sztucznych i usługi w zakresie wykonania oprzyrządowania do przetwórstwa tworzyw sztucznych z wykorzystaniem systemów (). Termin () odnosi się do zintegrowanego wykorzystania systemów oprogramowania do projektowania i wspólnej produkcji wyrobów przemysłowych. Komputerowe wspomaganie wytwarzania, czyli (), to system komputerowy, który ma za zadanie integrację fazy projektowania i wytwarzania. Jego celem jest również ułatwienie projektowania procesów technologicznych oraz generowanie ścieżek narzędzi przeznaczonych do odtwarzania modelu (). Sprzężenie systemów () umożliwia dostęp do wspólnej bazy danych z opisem komputerowym wykonywanego produktu.

Pracownicy Kontrahenta nie posiadają (ani faktycznie nie wykonują) upoważnienia do reprezentowania Spółki w relacjach z klientami Spółki lub kontrahentami, w szczególności nie negocjują ani nie zawierają umów w imieniu i na rzecz Spółki. Kontrahent nie będzie poszukiwać klientów dla Wnioskodawcy, nie będzie dokonywać sprzedaży towarów w imieniu Wnioskodawcy. Nowy model dystrybucji będzie wyglądał następująco:

• Kontrahent będzie importował komponenty z Chin na terytorium Polski i będzie podatnikiem z tytułu importu towarów (prawo do dysponowania towarami (komponentami) jak właściciel będzie przysługiwało Kontrahentowi (Wnioskodawca nie będzie miał nad nimi władztwa ekonomicznego);

• Kontrahent będzie produkował z nabytych komponentów Wyroby gotowe w Polsce w oparciu o odpowiednią dokumentację techniczną (w szczególności produkcja będzie mieć miejsce zgodnie z konkretnymi wskazówkami i wytycznymi Ostatecznego nabywcy i będzie się odbywać stosownie do jego zapotrzebowania). Kontrahent będzie miał dostęp do zapotrzebowania Ostatecznego nabywcy za pomocą udostępnionego przez Wnioskodawcę systemu);

• Wyroby gotowe będą sprzedawane przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, który będzie dokonywał ich dostawy na rzecz Ostatecznego nabywcy (transport będzie się odbywał bezpośrednio z magazynu Kontrahenta z terytorium Polski do magazynu Ostatecznego nabywcy w Niemczech, transakcja będzie realizowana w ramach trójstronnych transakcji wewnątrzwspólnotowych, o których mowa w art. 135 ust. 1 pkt 2 ustawy, do których ma zastosowanie procedura uproszczona na podstawie art. 135 ust. 1 pkt 4 ustawy - Wnioskodawca będzie drugim w kolejności podatnikiem VAT i w tym zakresie na potrzeby transakcji będzie się posługiwał belgijskim numerem VAT);

• Nowy model dystrybucji może również zakładać, że zamiast stosowania rozliczeń na zasadach trójstronnych transakcji trójstronnych, zastosowane zostaną reguły właściwe dla transakcji łańcuchowych tj. reguły zgodne z art- 22 ust. 2-3 ustawy.

Wyroby gotowe, które Wnioskodawca nabywa od Kontrahenta to szeroko rozumiane części samochodowe. W szczególności, są to wysokiej jakości połączenia elektryczne stosowane w samochodach ciężarowych i osobowych oraz przewody i spirale pneumatyczne. Wyroby gotowe (takie same jak powstałe/ wytworzone przez Kontrahenta i następnie nabyte przez Wnioskodawcę) nie są wytwarzane w kraju siedziby Wnioskodawcy (tj. Stanach Zjednoczonych). Wyroby gotowe takie same jak nabyte od Kontrahenta, a następnie sprzedawane na rzecz Ostatecznego nabywcy nie są sprzedawane w ramach sprzedaży realizowanej z terytorium kraju siedziby, tj. na terytorium Stanów Zjednoczonych Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży takich samych Wyrobów gotowych (Wnioskodawca w ramach sprzedaży realizowanej z terytorium Stanów Zjednoczonych sprzedaje podobne (jednak nie takie same) wyroby gotowe).

Spółka, w celu realizacji Nowego modelu dystrybucji, zawarła Umowę z Kontrahentem, na podstawie której Kontrahent świadczy usługi logistyczno-magazynowe polegające na tymczasowym (co do zasady do około 2-3 miesięcy) przechowywaniu (magazynowaniu) Wyrobów gotowych zakupionych przez Wnioskodawcę w magazynie należącym do Kontrahenta oraz przygotowaniu, spakowaniu Wyrobów gotowych do wysyłki na rzecz Ostatecznego nabywcy. Okres przechowywania jest uzależniony od wymagań związanych z uzgadnianymi terminami dostawy do Ostatecznego nabywcy i możliwościami produkcyjnymi Kontrahenta. Na świadczone usługi składają się przede wszystkim:

1. w zakresie tzw. logistyki wejścia (przyjmowanie, magazynowanie):
   • sprawdzanie ilości Wyrobów gotowych na stanie i numerów partii;
   • składowanie Wyrobów gotowych;
   • inspekcja wzrokowa Wyrobów gotowych;
   • paletyzacja;
   • przechowywanie (magazynowanie) Wyrobów gotowych do czasu wywozu towaru do Ostatecznego nabywcy;
   • rezerwowanie miejsca dla Wyrobów gotowych w magazynie;
2. w zakresie tzw. logistyki wyjścia (pobieranie, pakowanie i wysyłanie):
   • przygotowanie Wyrobów gotowych do wysyłki (m.in. pobieranie i pakowanie Wyrobów gotowych, kompletacja zamówienia);
   • administracja związana z wysyłką Wyrobów gotowych do Ostatecznego nabywcy (np. wydruk odpowiednich dokumentów np. listów przewozowych);
   • inspekcje przedwysyłkowe;
   • załadunek na pojazdy ciężarowe.

Spółka i Kontrahent nie wykluczają świadczenia dodatkowych, pobocznych usług w razie wystąpienia potrzeby ich wyświadczenia (np. etykietowanie). Wnioskodawca nie ma prawa do swobodnego wstępu na teren magazynu w dowolnym czasie (prawo wstępu na teren magazynu w dowolnym momencie ma wyłącznie Ostateczny nabywca, który ma prawo do sprawowania audytów np. procesu produkcji Wyrobów gotowych, zgodnie z normami międzynarodowymi istniejącymi w branży, Wnioskodawca takich uprawnień nie ma). Strony nie mogą jednak wykluczyć, że wyjątkowo Wnioskodawcy zostanie udzielony dostęp do magazynu po uprzednim uzgodnieniu terminu. Spółka nie ma prawa decydowania o sposobie wykorzystania powierzchni magazynowej. Decyzje o tym, jak i w którym miejscu w magazynie Produkty są składowane, podejmowane są przez Kontrahenta. Kontrahent jest zobowiązany do zapewnienia i utrzymania sprzętu i wyposażenia (np. regałów magazynowych, wózków widłowych, sprzętu do załadunku etc.) niezbędnych do świadczenia usług logistyczno-magazynowych. W celu świadczenia tych usług Spółka nie udostępnia ani nie zapewnia sprzętu ani wyposażenia Kontrahentowi, lecz to Kontrahent jest zobowiązany zapewnić je we własnym zakresie (ponieść koszt ich zakupu). Kontrahent jest odpowiedzialny również za amortyzowanie, serwisowanie i utrzymywanie w odpowiednim stanie infrastruktury przeznaczonej do produkcji. Sprzęt i wyposażenie zapewnione przez Kontrahenta stanowią jego zasoby, w szczególności nie stanowią własności Wnioskodawcy, ani też Wnioskodawca nie posiada do niego żadnego tytułu prawnego (jak np. najem, dzierżawa). Wnioskodawca nie ma również uprawnień do decydowania o rodzaju i ilości sprzętu i wyposażenia używanego przez Kontrahenta. Wnioskodawca nie prowadzi zatem koordynacji oraz monitorowania sposobu wykorzystania konkretnych elementów infrastruktury technicznej z jakiej korzysta Kontrahent. Spółka nie podejmuje bieżących decyzji dotyczących sprzętu i wyposażenia służących do świadczenia usług magazynowo-logistycznych, np. o konieczności naprawy, wymiany na nowy, czy też nabyciu dodatkowego sprzętu - wszystkie te decyzje leżą po stronie Kontrahenta. Spółka nie ma możliwości kierowania działaniami Kontrahenta ani wydawania jakichkolwiek wiążących poleceń pracownikom Kontrahenta. Zawarta umowa nie przewiduje, by pracownicy Kontrahenta biorący udział w świadczeniu usług na rzecz Spółki byli zobowiązani do wykonywania czynności wyłącznie na rzecz Spółki (na razie zgodnie z wiedzą Spółki, Kontrahent świadczy usługi magazynowo - logistyczne wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy, niemniej teoretycznie nie można wykluczyć sytuacji, w której Kontrahent zawarłby umowę z innym podmiotem - w praktyce decyzja o wynajęciu magazynu będzie mogła zostać podjęta i należeć będzie wyłącznie do Kontrahenta) - nie byliby wyłączeni z udziału w świadczeniu usług na rzecz tych podmiotów trzecich. Spółka nie decyduje o tym, którzy pracownicy Kontrahenta są faktycznie zaangażowani w świadczenie usług na rzecz Spółki, ani o poziomie zatrudnienia niezbędnego do świadczenia usług (np. konieczność zatrudnienia dodatkowych pracowników), ani też nie dokonuje oceny poszczególnych pracowników (np. oceny okresowe, decyzje o zwolnieniu pracownika) - decyzje te leżą po stronie Kontrahenta. Ponadto pracownicy Kontrahenta nie ponoszą odpowiedzialności względem Spółki. Spółka nie przewiduje oddelegowania pracowników Spółki na terytorium Polski w celu nadzorowania prawidłowości świadczenia opisanych usług. Kontrahent będzie zobowiązany zapewnić odpowiedni standard magazynowania, pakowania, transportu Wyrobów gotowych zgodnie z wymogami Ostatecznego nabywcy (a nie Wnioskodawcy) - w tym zakresie należy zauważyć, że relacja jaka będzie łączyć Kontrahenta i Wnioskodawcę opierać się będzie na typowym stosunku usługobiorca - usługodawca.

Umowa o świadczenie usług logistyczno-magazynowych została zawarta na okres do 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca planuje nabywać usługi logistyczno-magazynowe od Kontrahenta do końca roku 2020, tj. do dnia 31 grudnia 2020 r. (ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa ten moment może ulec przesunięciu). Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać usługi logistyczno-magazynowe od Kontrahenta od dnia 1 stycznia 2021 r. tj. nie planuje kontynowania nabywania usług od Kontrahenta po dniu 31 grudnia 2020 r. (ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa ten moment może ulec przesunięciu) a przy tym nie planuje nabywać usług magazynowo - logistycznych od innego podmiotu. Wnioskodawca planuje nabywać Wyroby gotowe od Kontrahenta i sprzedawać Wyroby gotowe nabyte od Kontrahenta do końca roku 2020 tj. do dnia 31 grudnia 2020 r. (ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa ten moment może ulec przesunięciu). Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać Wyroby gotowe od Kontrahenta po dniu 31 grudnia 2020 r., tj. po okresie na jaki została zawarta Umowa dotycząca świadczenia usług logistyczno-magazynowych (ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa ten moment może ulec przesunięciu) a przy tym nie planuje nabywać analogicznych Wyrobów gotowych od innego podmiotu. Planowane jest, iż od początku 2021 r. Kontrahent będzie prowadzić bezpośrednią sprzedaż Wyrobów gotowych na rzecz Ostatecznego nabywcy (ze względu jednak na kwestie niezależne od Wnioskodawcy w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa ten moment może ulec przesunięciu).

Oprócz usług magazynowo - logistycznych, w razie wystąpienia takiej potrzeby, Spółka może również nabywać usługi księgowe bądź inne usługi pomocnicze w Polsce mające na celu właściwe wykonywanie swoich obowiązków (np. obowiązków związanych ze sprawozdawczością, podatkami itp.) związanych z realizacją Umowy od podmiotów trzecich lub Kontrahenta.

W Polsce Spółka nie wyznaczyła jakichkolwiek osób do obsługi jej działalności handlowej, które związane byłyby ze Spółką stosunkiem zależności (np. umową o pracę, umową zlecenia itp.). W szczególności Spółka nie posiada ani przedstawicieli handlowych ani przedstawicieli umocowanych do zawierania umów w jej imieniu, lub osób uprawnionych do negocjowania kontraktów. Ze względu na istniejące wymogi prowadzenia rozliczeń VAT przez podmioty z krajów trzecich Spółka wyznaczyła jedynie przedstawiciela podatkowego. Wnioskodawca nie posiada oddziału ani innej materialnej stałej obecności na terytorium Polski. Spółka nie zatrudnia pracowników w Polsce. W Polsce nie przebywają i nie będą stale przebywać osoby upoważnione do reprezentowania Wnioskodawcy. Żaden z członków zarządu, menedżerów, pracowników lub współpracowników Wnioskodawcy nie będzie stale albo przez dłuższy okres czasu przebywał w Polsce w związku z realizowaniem w Polsce sprzedaży Wyrobów gotowych. Członkowie zarządu Wnioskodawcy przebywali poza czasami pandemii w Polsce i mogą również przebywać w przyszłości. Niemniej nie jest / nie było zakładane, aby którykolwiek z członków zarządu, menadżerów, pracowników, a także współpracowników Wnioskodawcy przebywał na terytorium Polski w związku z czynnościami kontrolnymi wynikającymi z relacji innych niż właścicielskie (w ogóle, w żadnym momencie, nawet przez krótki czas; do momentu złożenia niniejszego uzupełnienia taka sytuacja również nie miała miejsca). Zarząd Wnioskodawcy jeśli przebywa na terytorium Polski, w siedzibie Kontrahenta, to jest to związane z pełnioną funkcją właściciela Kontrahenta (poprzez powiązania kapitałowe). W żadnej z wizyt nie jest planowane (ani do tej pory się nie zadziało) by pracownicy, menadżerowie, czy zarząd Wnioskodawcy odbywał wizytę w celu kontroli świadczonych usług magazynowych.

Wątpliwości sformułowane w pytaniu nr 1 dotyczą ustalenia czy w realiach opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na terytorium Polski nie dojdzie do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Spółki w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 2 oraz art. 53 rozporządzenia 282/2011 oraz art. 28b ust. 2 ustawy. Ponadto w pytaniu nr 2 wątpliwości dotyczą ustalenia czy w przypadku uznania, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe, tj. że Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, to wówczas miejscem świadczenia usług magazynowo - logistycznych na rzecz Spółki będzie Polska - zgodnie z art. 28b ust. 2 ustawy i tym samym Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku z tytułu nabycia usług magazynowo logistycznych.

Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej została zawarta w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

1. art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;
2. począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;
3. do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;
4. art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011).

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011, na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o.

Jednocześnie, przy określaniu stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, konieczność odwołania się do wyroków TSUE, wielokrotnie podkreślały polskie sądy administracyjne. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 16 lutego 2015 r., sygn. akt I FSK 2004/13, odwołując się do wyroku TSUE C-260/95 stwierdził, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. W ocenie NSA, podatnik może więc stworzyć wymaganą strukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. Z kolei, WSA w Olsztynie w wyroku z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 563/09 stwierdził, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na terytorium kraju infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podobnie, tezy zawarte w wyrokach WSA sygn. akt III SA/Wa 3332/14 i III SA/Wa 3741/14 uwzględniające dorobek orzeczniczy TSUE, są pomocne dla analizy kwestii określenia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na ww. definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o stałym miejscu prowadzenia działalności. Jak wynika z samej nazwy stały, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że zakres działalności, którą Wnioskodawca prowadzi w Polsce nie powoduje powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Należy zauważyć, że Spółka posiadająca siedzibę w Stanach Zjednoczonych na początku 2020 r. podjęła decyzję o zmianie modelu dystrybucji Wyrobów gotowych w stosunku do Ostatecznego nabywcy. Nowy model polega na tym, że Kontrahent będzie importował komponenty z Chin na terytorium Polski, Kontrahent mając dostęp do zapotrzebowania Ostatecznego nabywcy za pomocą udostępnionego przez Wnioskodawcę systemu (w oparciu o odpowiednią dokumentację techniczną) będzie produkował z nabytych komponentów Wyroby gotowe w Polsce następnie Wyroby gotowe będą sprzedawane przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, który będzie dokonywał ich dostawy na rzecz Ostatecznego nabywcy. Wyroby gotowe, które Wnioskodawca nabywa od Kontrahenta to szeroko rozumiane części samochodowe. Wyroby gotowe (takie same jak powstałe/ wytworzone przez Kontrahenta i następnie nabyte przez Wnioskodawcę) nie są wytwarzane w kraju siedziby Wnioskodawcy. Wyroby gotowe takie same jak nabyte od Kontrahenta, a następnie sprzedawane na rzecz Ostatecznego nabywcy nie są sprzedawane w ramach sprzedaży realizowanej z terytorium Stanów Zjednoczonych (Wnioskodawca w ramach sprzedaży realizowanej z terytorium Stanów Zjednoczonych sprzedaje podobne (jednak nie takie same) wyroby gotowe). Jednocześnie Wnioskodawca od Kontrahenta nabywa usługi logistyczno-magazynowe polegające na tymczasowym (co do zasady do około 2-3 miesięcy) przechowywaniu (magazynowaniu) Wyrobów gotowych zakupionych przez Wnioskodawcę w magazynie należącym do Kontrahenta oraz przygotowaniu, spakowaniu Wyrobów gotowych do wysyłki na rzecz Ostatecznego nabywcy. Na świadczone usługi składają się przede wszystkim w zakresie tzw. logistyki wejścia (przyjmowanie, magazynowanie): sprawdzanie ilości Wyrobów gotowych na stanie i numerów partii; składowanie Wyrobów gotowych; inspekcja wzrokowa Wyrobów gotowych; paletyzacja; przechowywanie (magazynowanie) Wyrobów gotowych do czasu wywozu towaru do Ostatecznego nabywcy; rezerwowanie miejsca dla Wyrobów gotowych w magazynie oraz w zakresie tzw. logistyki wyjścia (pobieranie, pakowanie i wysyłanie): przygotowanie Wyrobów gotowych do wysyłki (m.in. pobieranie i pakowanie Wyrobów gotowych, kompletacja zamówienia); administracja związana z wysyłką Wyrobów gotowych do Ostatecznego nabywcy (np. wydruk odpowiednich dokumentów np. listów przewozowych); inspekcje przedwysyłkowe; załadunek na pojazdy ciężarowe. Co więcej oprócz usług magazynowo - logistycznych, w razie wystąpienia takiej potrzeby, Spółka może również nabywać usługi księgowe bądź inne usługi pomocnicze w Polsce. Przy tym w Polsce Spółka nie posiada ani przedstawicieli handlowych ani przedstawicieli umocowanych do zawierania umów w jej imieniu, lub osób uprawnionych do negocjowania kontraktów. Wnioskodawca nie posiada oddziału ani innej materialnej stałej obecności na terytorium Polski. Ponadto Umowa o świadczenie usług logistyczno-magazynowych została zawarta na okres do 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca planuje nabywać usługi logistyczno-magazynowe od Kontrahenta do końca roku 2020, tj. do dnia 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać usługi logistyczno-magazynowe od Kontrahenta od dnia 1 stycznia 2021 r. tj. nie planuje kontynowania nabywania usług od Kontrahenta po dniu 31 grudnia 2020 r a przy tym nie planuje nabywać usług magazynowo - logistycznych od innego podmiotu. Wnioskodawca planuje nabywać Wyroby gotowe od Kontrahenta i sprzedawać Wyroby gotowe nabyte od Kontrahenta do końca roku 2020 tj. do dnia 31 grudnia 2020 r. Wnioskodawca planuje całkowicie zaprzestać nabywać Wyroby gotowe od Kontrahenta po dniu 31 grudnia 2020 r., tj. po okresie na jaki została zawarta Umowa dotycząca świadczenia usług logistyczno-magazynowych a przy tym nie planuje nabywać analogicznych Wyrobów gotowych od innego podmiotu. Planowane jest, iż od początku 2021 r. Kontrahent będzie prowadzić bezpośrednią sprzedaż Wyrobów gotowych na rzecz Ostatecznego nabywcy. Zatem, skoro Spółka na początku 2020 r. podjęła decyzję o zmianie modelu dystrybucji Wyrobów gotowych natomiast od dnia 1 stycznia 2021 r. (ze względu na kwestie niezależne od Wnioskodawcy w tym między innymi spowodowane pandemią koronawirusa ten moment może ulec przesunięciu) planuje nie nabywać Wyrobów gotowych na terytorium Polski, nie dokonywać sprzedaży Wyrobów gotowych z terytorium Polski na rzecz Ostatecznego nabywcy oraz całkowicie zaprzestać nabywać usługi logistyczno-magazynowe na terytorium Polski nie można uznać, że działalność gospodarcza prowadzona w Polsce ma charakter stały, wyrażony w szczególności jako zamiar podatnika co do prowadzenia działalności z tego miejsca w sposób permanentny/długofalowy. Dla uznania, że dany podmiot posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej decydujący jest m.in. fakt, że struktura (placówka) funkcjonująca przez określony czas charakteryzuje się wystarczającą stałością, a nie została założona dla potrzeb przemijających. Stałość prowadzonej działalności musi być odnoszona do czynnika czasu, czyli do długości okresu działalności, do jej zamierzonej lub faktycznej powtarzalności i systematyczności. Zatem mimo, że Wnioskodawca dysponuje niezbędnymi zasobami ludzkimi oraz technicznymi na potrzeby sprzedaży Wyrobów gotowych z terytorium Polski na rzecz Ostatecznego nabywcy, skoro nie można uznać, że w analizowanym przypadku jest spełnione kryterium stałości prowadzonej działalności na terytorium kraju, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Tym samym, skoro Organ uznał, że Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, wskazać należy, że nie wydaje się interpretacji w zakresie pytania nr 2 dotyczącego konsekwencji podatkowych dla Spółki w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem od Kontrahenta usług logistyczno-magazynowych gdyż interpretacji w tym zakresie Spółka oczekiwała w przypadku uznania, że Spółka posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz wyroków trzeba zauważyć, że sposób rozumienia pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ewoluował w kolejnych orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzeczeniach wojewódzkich sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z analizy aktualnego orzecznictwa TSUE oraz sądów krajowych wynika, że wszelkie zasoby wykorzystywane przez potencjalne stałe miejsce prowadzenia działalności, w tym również zasoby techniczne, nie muszą być własnością podatnika. Podatnik może stworzyć wymaganą infrastrukturę, opierając się na wynajmie, dzierżawie i innych podobnych formach. W świetle aktualnych orzeczeń w literaturze przedmiotu prezentowana jest teza, że kryterium posiadania odpowiednich zasobów ludzkich i technicznych dla celów istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności będzie spełnione również w przypadku, gdy podatnik nie będzie w danym kraju zatrudniał pracowników i nie będzie posiadał nieruchomości. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że interpretacje indywidualne są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Interpretacje i wyroki powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygają w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym odmiennym od opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Posiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej należy oceniać przez pryzmat konkretnego przypadku, bowiem ze względu na branżę w jakiej działa dany podmiot wymagane/wykorzystywane zaplecze techniczne i organizacyjne będzie inne. Przy rozstrzyganiu posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności niezbędna struktura organizacyjna różni się w zależności od sektora gospodarczego, którego sprawa dotyczy. Inne jest zaplecze techniczne i organizacyjne niezbędne np. dla świadczenia usług, a inne dla dystrybucji towarów, w tym różnego rodzaju towarów.

Zatem powołane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacje i wyroki, wydane dla innych podmiotów w ich indywidualnej sprawie, nie mogą być podstawą do zaakceptowania stanowiska Spółki, że nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej