Uznanie czynności udzielenia pożyczki przez Spółkę A za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 14 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania czynności udzielenia pożyczki przez Spółkę A za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 czerwca 2022 r. (wpływ 27 czerwca 2022 r.). W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo nowe zagadnienie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)    Zainteresowany będący stroną postępowania: … Spółka Jawna ul. …NIP …

2)    Zainteresowany niebędący stroną postępowania: ...Sp. z o.o. ul. ... NIP ...

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zainteresowanym będącym stroną postępowania jest spółka jawna, której przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego (dalej: „Spółka A”). Spółka A jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT. W przedmiocie jej działalności, w Krajowym Rejestrze Sądowym, nie figuruje udzielanie pożyczek ani inna tego typu działalność finansowa, mimo to, w dniu … 2022 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka A zawarła umowę pożyczki, zgodnie z którą udzieliła pożyczkę pieniężną spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, również zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT, będącą podmiotem powiązanym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – powiązania osobowe (dalej: „Spółka B”). Spółka B jest Zainteresowanym niebędącym stroną postępowania.

Powyższa umowa, zgodnie z dyspozycją art. 720 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 poz. 1740 ze zm.), dalej: „Kodeks cywilny” (z uwagi na jej wartość przekraczającą tysiąc złotych) została zawarta w formie dokumentowej.

W świetle zapisów ww. umowy Spółka B zobowiązała się do zwrotu pełnej kwoty pożyczki, wraz z odsetkami kapitałowymi wynoszącymi 4,5% w skali roku (stała stopa procentowa) na konto bankowe Spółki A. Spłata pożyczki jest natomiast dokonywana w ratach miesięcznych w wymiarze 72 miesięcy, zgodnie z harmonogramem spłat pożyczki stanowiącym załącznik do zawartej umowy. Ponadto, w świetle zapisów umowy, wszelkie koszty i wydatki związane z jej zawarciem obciążają Spółkę B. W przeszłości Spółka A udzieliła dwóch pożyczek podmiotom powiązanym.

Ponadto Zainteresowany będący stroną postępowania wskazał, że w przypadku gdy czynność udzielenia pożyczki będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT nie zrezygnuje z tego zwolnienia i nie wybierze jej opodatkowania. Nie złoży zatem właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego zawiadomienia o wyborze opodatkowania ww. czynności.

Pytania

1)Czy udzielając pożyczki pieniężnej Spółka A działa jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT?

2)W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. w sytuacji uznania, iż udzielając pożyczki pieniężnej Spółka A działa jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, czy usługa udzielenia przez Spółkę A pożyczki pieniężnej korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Zainteresowanych udzielając pożyczki pieniężnej Spółka A działa jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, natomiast za świadczenie usług należy co do zasady traktować każde inne świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej nie stanowiącej dostawy towarów (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Mając na względzie ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, jedną z istotnych cech usługi jest istnienie bezpośredniego konsumenta, odbiorcy świadczenia odnoszącego z niego korzyść. Jak wskazuje się w piśmiennictwie „Dopóki nie ma kogoś, kto odnosiłby lub powinien odnosić konkretne (wymierne) korzyści o charakterze majątkowym wiążące się z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą.” (Bartosiewicz Adam, VAT. Komentarz, wyd. XV, 2021 r.). Dla uznania, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT, co do zasady konieczne jest przy tym, by świadczenie miało charakter odpłatny, tj. wiązało się ze wzajemnym świadczeniem drugiej strony, które ma charakter ekwiwalentny i jest wyrażalne w pieniądzu (wynagrodzenie).

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. wyrok z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86) jest w tej kwestii jednoznaczne i przyjmuje, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku VAT bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Zasady i samo istnienie odpłatności określane jest przez strony umowy i jeżeli strony zdecydują się na ustalenie zapłaty, wówczas wykonane świadczenie należy uznać za odpłatne.

W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu.

Istota umowy pożyczki została uregulowana w art. 720 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z § 1 ww. przepisu przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Natomiast jeżeli wartość umowy pożyczki przekracza tysiąc złotych, wówczas umowa ta wymaga zachowania formy dokumentowej (art. 720 § 2 Kodeksu cywilnego). W konsekwencji spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Strony umowy mogą dowolnie ustalać warunki spłat, uwzględniając przy tym „wynagrodzenie” pożyczkodawcy za czasową rezygnację z władania przedmiotem umowy – oprocentowanie pożyczki.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2021 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.116.2021.2.SP, „Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.”

Bez znaczenia dla niniejszej sprawy jest fakt, iż udzielanie pożyczek nie znajduje się w zakresie działalności Spółki A (nie został przez nią wskazany w Krajowym Rejestrze Sądowym). Jak bowiem słusznie zauważył Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej „pomimo iż w przedmiocie działalności A w KRS nie została wpisana działalność z zakresu udzielania pożyczek, a do momentu udzielenia pożyczki B, A nie podejmował faktycznie takiej działalności, czynność udzielenia pożyczki została dokonana przez Pożyczkodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a udzielając pożyczki A działała jako podatnik VAT. Z uwagi na fakt, że A jest podmiotem gospodarczym, podejmującym działalność dla celów zarobkowych, wszystkie jej czynności, w tym udzielenie pożyczki, należą do płaszczyzny gospodarczej i są związane z prowadzoną działalnością. Co więcej, fakt, że z tytułu udzielenia pożyczki Pożyczkodawcy przysługuje wynagrodzenie w postaci odsetek powoduje, że dokonanie tej czynności wpisuje się w zarobkowy charakter prowadzonej przez A działalności gospodarczej. W tych okolicznościach trudno uznać, że czynność udzielenia pożyczki została dokonana przez A poza prowadzoną działalnością.” (interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2021 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.227.2021.2.SW).

Powyższe stanowisko zostało również potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 czerwca 2021 r., sygn. akt III FSK 26/21, w którym sąd stwierdził, że: „Pożyczkodawca może prowadzić działalność gospodarczą oraz być podatnikiem podatku od towarów i usług, ale może równocześnie udzielać pożyczki jednorazowo i w żaden sposób nie wykonywać zawodowo działalności w zakresie usług finansowych. Dla sformułowania tego rodzaju oceny istotny jest faktyczny zakres prowadzonej działalności gospodarczej.”

Mając zatem na uwadze stanowisko organów podatkowych w powyższej kwestii i fakt,iż w ocenie Zainteresowanych wszystkie przesłanki warunkujące uznanie czynności udzielenia przez Spółkę A pożyczki pieniężnej Spółce B za świadczenie usług w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej zostają spełnione oraz to, że w ramach udzielonej pożyczki Spółka A przeniosła na własność Spółki B własność pieniędzy, natomiast Spółka B zobowiązała się do jej zwrotu wraz z określonymi umową odsetkami, nie ma wątpliwości, iż Spółka A udzielając pożyczki pieniężnej działa jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2.

W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. w sytuacji uznania, iż udzielając pożyczki pieniężnej Spółka A działa jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, usługa udzielenia przez Spółkę A pożyczki pieniężnej, w ocenie Zainteresowanych, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Czynność podlegająca opodatkowaniu, mocą art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, może zostać zwolniona od podatku, mimo objęcia jej swym zakresem przez ustawę o VAT.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Zgodnie z literalnym brzmieniem powyższego przypisu, każda czynność udzielenia czy to kredytu czy pożyczki pieniężnej uznawana jest za zwolnioną z podatku VAT. Przepis ten nie zastrzega ani statusu pożyczkodawcy, ani częstotliwości z jaką mają występować czynności udzielania pożyczek. Tym samym, każda czynność udzielenia pożyczki, w zgodzie z literalną wykładnią przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, jest uznawana za czynność zwolnioną od podatku VAT.

Tego samego zdania jest również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, który w wydanych przez siebie interpretacjach indywidualnych jednoznacznie stwierdza, iż „udzielenie pożyczki, nawet jednorazowe, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a w konsekwencji wykonaną przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT” (interpretacja indywidualna z dnia 8 lutego 2022 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.806.2021.1.IG).

Powyższe stanowisko zaprezentowane przez Zainteresowanych jest potwierdzane przez organ interpretacyjny również w innych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 13 września 2021 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.495.2021.2.MAT Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „czynność udzielenia odpłatnej pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie – usługa udzielenia pożyczki przez Pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.” Natomiast w interpretacji z dnia 17 sierpnia 2021 r., nr 0112-KDIL3.4012.227.2021.1.LS Organ uznał, że „usługa udzielania oprocentowanych pożyczek stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi jednak na to, że usługa udzielania pożyczek mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy – to korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.”

Mając powyższe na względzie, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, tj. w sytuacji uznania, iż udzielając pożyczki pieniężnej Spółka A działa jako podatnik podatku VAT, a tym samym udzielenie pożyczki należy traktować jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, usługa udzielenia przez Spółkę A pożyczki pieniężnej, w ocenie Zainteresowanych, korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, z poźn.zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Według ust. 2 powołanego wyżej artykułu:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka A, zarejestrowana jako czynny podatnik podatku VAT, której przedmiotem przeważającej działalności jest sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarła umowę pożyczki, zgodnie z którą udzieliła pożyczkę pieniężną Spółce B, również zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku VAT, będącą podmiotem powiązanym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – powiązania osobowe. W przedmiocie działalności Spółki A, w Krajowym Rejestrze Sądowym, nie figuruje udzielanie pożyczek ani inna tego typu działalność finansowa. Powyższa umowa (z uwagi na jej wartość przekraczającą tysiąc złotych) została zawarta w formie dokumentowej. W świetle zapisów ww. umowy Spółka B zobowiązała się do zwrotu pełnej kwoty pożyczki, wraz z odsetkami kapitałowymi wynoszącymi 4,5% w skali roku (stała stopa procentowa) na konto bankowe Spółki A. Spłata pożyczki jest natomiast dokonywana w ratach miesięcznych w wymiarze 72 miesięcy zgodnie z harmonogramem spłat pożyczki. Ponadto, w świetle zapisów umowy, wszelkie koszty i wydatki związane z jej zawarciem obciążają Spółkę B. W przeszłości Spółka A udzieliła dwóch pożyczek podmiotom powiązanym.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem postawionego we wniosku pytania nr 1, stwierdzić należy, że wykonywane usługi w ramach zawartej umowy pożyczki przez Spółkę A są związane z działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Wykonanie bowiem usługi pożyczki, nawet jednorazowej, należy uznać za element działalności gospodarczej Spółki A. Przemawia za tym w szczególności okoliczność, że przedmiotowa pożyczka została udzielona za oprocentowaniem. Ponadto – jak wskazała Spółka A – nie jest to czynność jednorazowa, bowiem w przeszłości Spółka udzieliła dwóch pożyczek podmiotom powiązanym.

Ponadto, sam charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki, wskazują że czynność ta mieści się w definicji pojęcia „działalność gospodarcza”. W świetle art. 15 ust. 2 zdanie drugie ustawy działalność gospodarcza „obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”. Niewątpliwie przekazanie środków pieniężnych (a zatem wartości o charakterze niematerialnym) na rzecz pożyczkobiorcy, na określony okres czasu, za ustalonym wynagrodzeniem (oprocentowaniem), uzyskiwanym w ustalonych okresach rozliczeniowych, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu „działalność gospodarcza” zdefiniowanym w art. 15 ust 2 ustawy.

Nie sposób zatem zakwestionować faktu, że udzielenie pożyczki, nawet jednorazowe, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej Spółki A, a w konsekwencji wykonaną przez Spółkę jako podatnika VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki spełnia przesłanki uznania jej za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Mimo, iż udzielenie pożyczki przez Spółkę A nastąpiło poza dotychczasowym jej przedmiotem działalności gospodarczej, działanie to należy identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny podmiotu, a więc uznać Spółkę A za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji czynność udzielenia pożyczki przez Spółkę A stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

A zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Ponadto stosownie do przepisu art. 43 ust. 22 ustawy