Wnioskodawca jest spółką kapitałową, mająca siedzibę oraz nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, zarejestrowaną jako czynny podatnik VAT oraz jako podatnik VAT UE. Wnioskodawca jest producentem m.in. (...) wykorzystywanych w motoryzacji. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja pozostałych wyrobów (…).

W ramach prowadzonej przez siebie działalności, na własne potrzeby Wnioskodawca importuje towary z państw trzecich. Import tych towarów na terytorium Polski jest objęty procedurą uproszczoną, przewidzianą w art. 33a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT). Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki niezbędne do objęcia tą procedurą.

Towary, które nabywa Spółka nie są zwolnione z podatku VAT, stąd podatek VAT należny z tytułu importu towarów jest wykazywany przez Spółkę w deklaracji za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. Importowane towary są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Z uwagi na powyższe, w deklaracji VAT z tytułu importu wykazywany jest zarówno podatek należny, jak i odpowiadający mu podatek naliczony.

W związku z importem towarów Spółka złożyła zgłoszenie celne nr […] z […] r. (dalej: Zgłoszenie 1) oraz zgłoszenie celne nr […] z[…] r. (dalej: Zgłoszenie 2). W powyższych zgłoszeniach omyłkowo błędnie określone zostały wartości celne poprzez nieuwzględnienie m.in. kosztów transportu.

Spółka niezwłocznie po wykryciu błędu, w oparciu o art. 33 ust. 3 ustawy o VAT, złożyła do właściwego urzędu celno-skarbowego wniosek o określenie różnicy między kwotą podatku w prawidłowej wysokości a kwotą podatku już wykazaną (określoną). Decyzje w tym zakresie zostały wydane w dniach […] r., a doręczone Spółce w dniu […] r. Decyzja nr […] (dalej: Decyzja nr 1) zwiększyła podatek VAT ujęty w Zgłoszeniu nr 1 o […] zł. Z kolei decyzja nr […] (dalej: Decyzja nr 2) zwiększyła podatek VAT wynikający ze Zgłoszenia nr 2 o […] zł. Spółka zapłaciła określone w decyzjach dodatkowe cło oraz podatek wraz z odsetkami. Zapłacony z tego tytułu podatek VAT został wykazany jako podatek naliczony w JPK_V7 złożonym za […] r.

Jednak w wyniku błędu zawartego w złożonych wcześniej przez Spółkę wnioskach, wartości ujęte w decyzjach zostały określone w nieprawidłowej wysokości. Spółka omyłkowo wskazała kwotę transportu właściwą dla Zgłoszenia 1 we wniosku dotyczącym Zgłoszenia 2, a kwotę odpowiednią dla Zgłoszenia 2 - we wniosku dotyczącym Zgłoszenia 1.

Powyższe spowodowało potrzebę złożenia wniosku o zmianę Decyzji nr 1 i Decyzji nr 2. W wyniku tego […] r. wydane zostały zmienione decyzje. W decyzji o nr: […] (dalej: Decyzja nr 3) określono pozostały do zapłaty dług celny oraz podatek VAT w kwocie odpowiednio […] zł oraz […] zł (decyzja zwiększająca), zmieniając wcześniejszą Decyzję nr 1. Natomiast w kolejnej decyzji nr: […] (dalej: Decyzja nr 4) zarządzono zwrot nadpłaconego cła w kwocie […] zł oraz określono różnicę pomiędzy kwotą podatku VAT określoną w Decyzji nr 2, a kwotą podatku należnego w wysokości […] zł (decyzja zmniejszająca), zmieniając tym samym Decyzję nr 2.

W oparciu o art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy o VAT Wnioskodawca ujął zapłacony podatek VAT z Decyzji nr 3 jako podatek naliczony w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał decyzje zwiększającą, tj. w rozliczeniu za […] r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą natomiast Decyzji nr 4 (decyzji zmniejszającej), w ramach której określono podatek VAT należny w kwocie niższej niż podatek VAT określony i zapłacony wcześniej na podstawie Decyzji nr 2.

Pytanie

1)W jaki sposób Wnioskodawca powinien rozliczyć nadpłatę w podatku VAT. powstałą w wyniku wydania Decyzji nr 4, jeżeli podatek został wcześniej zapłacony w wyniku otrzymania pierwotnej Decyzji nr 2?

2)Czy w związku z nadpłatą powstałą w wyniku wydania decyzji zmniejszającej (Decyzja nr 4), Wnioskodawca będzie uprawniony do wystąpienia o zwrot nadpłaconego podatku VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 1 i 2:

W ocenie Spółki, w stosunku do podatku VAT zapłaconego na podstawie Decyzji nr 2, który okazał się następnie podatkiem nienależnym w związku z w wydaniem Decyzji nr 4, zastosowanie znajdzie art. 40 ustawy o VAT.

W związku z tym Spółka nie powinna składać korekty deklaracji VAT za […] r., ale jednocześnie Spółka nie będzie mogła wystąpić o zwrot nadpłaconego podatku VAT, ponieważ podatek zapłacony w związku z wydaniem Decyzji nr 2 został jednocześnie ujęty w JPK_V7 złożonym za […] r. jako podatek naliczony.

Import towarów podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 19a ust. 9 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów powstaje, co do zasady, z chwilą powstania długu celnego.

Z kolei dług celny, w oparciu o art. 77 ust 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r., ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. Urz. UE L 269 z 10.10.2013, str. 1, z póżn. zm.) (dalej: UKC), powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy. Podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia - o ile nie zostały włączone do wartości celnej - ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu (art. 30b ust. 4 ustawy o VAT).

W oparciu o art. 33 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, co do zasady, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:

1.zgłoszeniu celnym albo

2.rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia 2015/2446, w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447,

−kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek.

Zgodnie z art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zastosowanie powyższej procedury, w oparciu o art. 33a ust. 2 ustawy o VAT, jest możliwe pod warunkiem:

1)przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

a)zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach: udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,

b)potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;

2)dokonywania zgłoszeń celnych przez przedstawiciela bezpośredniego lub pośredniego w rozumieniu przepisów celnych.

Wymóg przedstawienia powyższych dokumentów uważa się za spełniony również, jeśli podatnik złoży oświadczenia o tej treści (art. 33a ust. 2a ustawy o VAT). Powyższe oświadczenie, zgodnie z art. 33a ust. 2b ustawy o VAT, podatnik składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań i jest zobowiązany do zawarcia w nim klauzuli: „Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”.

Z kolei w oparciu o art. 33a ust. 2d ustawy o VAT warunku, o którym mowa wyżej w pkt 2, nie stosuje się, jeżeli podatnik posiada status upoważnionego przedsiębiorcy w rozumieniu art. 38 UKC lub posiada pozwolenie na stosowanie uproszczenia, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 UKC.

Jeśli podatnik nie rozliczył całości lub części podatku należnego z tytułu importu towarów na zasadach określonych wyżej, może w oparciu o art. 33a ust. 6a ustawy o VAT, dokonać korekty deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Niemniej jednak, zgodnie z art. 33a ust. 7 ustawy o VAT, podatnik, który wybrał rozliczenie podatku należnego z tytułu importu towarów na zasadach określonych w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT i nie rozliczył tego podatku w całości lub w części na tych zasadach w terminie, o którym mowa w art. 33a ust. 6a ustawy o VAT, traci prawo do rozliczania w deklaracji podatkowej podatku należnego z tytułu importu towarów wykazanego w zgłoszeniu celnym, w odniesieniu do którego nie rozliczył w całości podatku w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego.

Jednocześnie, zgodnie z art. 33 ust. 3 ustawy o VAT, podatnik po przyjęciu zgłoszenia celnego może wystąpić z wnioskiem o wydanie decyzji określającej podatek w prawidłowej wysokości.

W oparciu o art. 37 ust. 1 ustawy VAT podatnik jest obowiązany zapłacić kwotę podatku określoną w decyzjach naczelnika urzędu celno-skarbowego, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 ustawy VAT oraz art. 34 ustawy o VAT, w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tych decyzji.

Jak stanowi art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w przypadku decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 ustawy o VAT oraz art. 34 ustawy o VAT - w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał decyzję; obniżenie kwoty podatku należnego następuje pod warunkiem dokonania przez podatnika zapłaty podatku wynikającego z decyzji. Natomiast w oparciu o art. 40 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku została nadpłacona, podatnikowi nie przysługuje zwrot nadpłaconego podatku, jeżeli kwota nadpłaconego w imporcie podatku pomniejszyła kwotę podatku należnego.

Jak opisano w stanie faktycznym, Spółka korzysta z procedury uproszczonej, określonej w art. 33a ustawy o VAT. Uproszczenie w tej procedurze polega na tym, że Spółka nie musi fizycznie dokonywać zapłaty podatku na rachunek bankowy urzędu skarbowego, ale rozlicza podatek VAT poprzez odpowiednie ujęcie w deklaracji podatku należnego z tytułu importu towarów i jednoczesne rozpoznanie podatku naliczonego w tej samej wysokości na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy o VAT.

Jednak w wyniku pomyłki przy składaniu zgłoszeń celnych i wydaniu na wniosek Spółki Decyzji nr 1 i 2 określających różnicę pomiędzy podatkiem należnym a wykazanym, Spółka w odniesieniu do tych konkretnych zgłoszeń była zobowiązana do faktycznej zapłaty należnego podatku VAT na rachunek właściwego urzędu. Obowiązek taki wynika wprost z przywołanego wcześniej art. 37 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany zapłacić kwotę podatku określoną w decyzjach naczelnika urzędu celno-skarbowego, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 oraz art. 34 ustawy o VAT, w terminie 10 dni, licząc od dnia doręczenia tych decyzji.

Jednocześnie po dokonaniu zapłaty podatku VAT określonego w Decyzjach nr 1 i 2, na podstawie art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy o VAT, Spółka ujęła podatek naliczony w tej samej wysokości w rozliczeniu za […] r.

Zdaniem Spółki, co do zasady art. 40 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania, jeśli przy imporcie towarów była stosowana procedura uproszczona. Wynika to z faktu, że regulacja ta odnosi się do sytuacji, gdy VAT z tytułu importu został faktycznie zapłacony (np. w wypadku rozliczenia VAT w imporcie na zasadach ogólnych). Natomiast w sytuacji, gdy ma zastosowanie zasada uproszczona z art. 33a ustawy o VAT nie dochodzi do faktycznej zapłaty podatku, wobec czego nie następuje jego rzeczywista nadpłata.

Jednak w sytuacji, gdy zaległość podatkowa została zapłacona na rachunek bankowy odpowiedniego urzędu skarbowego, nie występuje rozwiązanie typowe dla procedury uproszczonej z art. 33a ustawy o VAT, tj. rozliczenie podatku w ramach deklaracji bez konieczności angażowania środków pieniężnych.

Pomimo stosowania w odniesieniu do importu towarów procedury uproszczonej, pozwalającej na rozliczenie należności podatkowych w deklaracji bez angażowania środków pieniężnych, Wnioskodawca na podstawie wydanej Decyzji nr 2 był zobowiązany do faktycznej zapłaty podatku VAT, który później w wyniku wydania Decyzji nr 4 (decyzji zmniejszającej), należało uznać za podatek nienależnie zapłacony (w części określonej tą decyzją). W tym zakresie powstała zatem nadpłata w podatku VAT po stronie Spółki.

Artykuł 40 ustawy o VAT stanowi, że podatnikowi nie przysługuje zwrot podatku nadpłaconego, jeżeli kwota podatku nadpłaconego w imporcie pomniejszyła kwotę podatku należnego. Należy przyjąć, że wprowadzenie tego przepisu ma za zadanie uproszczenie rozliczeń w sytuacji, gdy podatnik zadeklaruje i zapłaci zawyżone kwoty podatku VAT. W takiej sytuacji z jednej strony należałoby wszcząć procedurę związaną ze stwierdzeniem nadpłaty i jej zwrotem, z drugiej zaś należałoby skorygować rozliczenia w zakresie podatku naliczonego. Jeżeli więc podatnik odliczył podatek naliczony, a następnie okaże się, że kwota podatku zapłaconego przy imporcie towarów została nadpłacona, podatnik może, na podstawie art. 40 ustawy o VAT, zachować dotychczasowe odliczenie, rezygnując tym samym z prawa do starania się o zwrot nadpłaty (T. Michalik, VAT. Komentarz. Wyd. 16, Warszawa 2021, art. 40).

Spółka, rozliczając podatek VAT określony w Decyzji nr 1 i Decyzji nr 2 w deklaracji za […] r., wykazała podatek zapłacony na podstawie tych decyzji jako podatek naliczony, co w przedstawionym stanie faktycznym stanowi jedną z przesłanek dla zastosowania art. 40 ustawy o VAT. W przeciwnym razie w związku z wydaniem Decyzji nr 4 Spółka musiałaby wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku VAT w wysokości określonej tą decyzją. W związku ze stwierdzeniem tej nadpłaty Spółka byłaby zobligowana jednocześnie do korekty deklaracji za […] r., pomniejszając wykazany tam VAT naliczony o wysokość nadpłaconego podatku. Takie rozwiązanie skutkowałoby jedynie skomplikowaniem rozliczeń, przynosząc rezultat końcowy tożsamy do tego, który występuje w przypadku zastosowania art. 40 ustawy o VAT.

Jak widać, celem art. 40 ustawy o VAT jest uproszczenie rozliczeń podatkowych zarówno ze strony organu, jak i ze strony podatnika. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, w opinii Wnioskodawcy spełnione zostały przesłanki zastosowania uproszczenia wynikającego z tego przepisu.

Podatek zapłacony na podstawie Decyzji nr 2 został jednocześnie ujęty jako podatek naliczony na podstawie art. 86 ust. 10d pkt 2 ustawy o VAT. Następnie w związku z wydaniem Decyzji nr 4, podatek VAT uiszczony na podstawie Decyzji nr 2 okazał się podatkiem nienależnym w części określonej tą decyzją, co skutkuje wystąpieniem nadpłaty po stronie Spółki. Tym samym spełnione zostały przesłanki, o których mowa w art. 40 ustawy o VAT. Z uwagi na powyższe, w opinii Wnioskodawcy, zarówno korekta deklaracji VAT za […] r., jak i wystąpienie o stwierdzenie i zwrot podatku nadpłaconego są niezasadne.

Niezastosowanie art. 40 ustawy o VAT w analizowanym stanie faktycznym skutkowałoby koniecznością dokonania wstecznej korekty zmniejszającej podatek naliczony w deklaracji za […] r., co wygenerowałoby rzeczywistą nadpłatę w podatku VAT i wiązałoby się z koniecznością złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przez Spółkę. W tej sytuacji końcowy rezultat byłby jednakowy, jednak przy pominięciu stosowania art. 40 ustawy o VAT konieczne byłoby powzięcie szeregu dodatkowych czynności technicznych.

Z uwagi na powyższe, w opinii Wnioskodawcy w zakresie rozliczenia nadpłaty podatku VAT powstałej w wyniku wydania Decyzji nr 4, Spółka powinna zastosować art. 40 ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny

Zgodnie z art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.):

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny Państwa stanowiska.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

−Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

−Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

−Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

−w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

−w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).