Interpretacja indywidualna z dnia 09.11.2020, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.678.2020.2.ASY, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

ustalenie, czy opodatkowaniu będzie podlegał wyłącznie wkład własny wnoszony przez Mieszkańców na rzecz miasta, ustalenie, czy opodatkowaniu będzie podlegał wkład własny wnoszony przez Mieszkańca na rzecz miasta pomniejszony o kwotę podatku należnego oraz kwota równa wysokości współfinansowania pomniejszona o kwotę podatku należnego, ustalenie, czy miasto powinno wystawić fakturę sprzedaży VAT na Mieszkańca na kwotę równą wysokości wniesionego przez niego wkładu własnego zaś na kwotę równą wysokości otrzymanego dofinansowania Miasto powinno wystawić dokument wewnętrzny i wykazać w nim podatek należny VAT podlegający odprowadzeniu na rachunek bankowy właściwego Urzędu Skarbowego, możliwość odliczenia podatku VAT w odniesieniu do programu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2020 r. (data wpływu 1 września 2020 r.), uzupełnionym pismem z 5 października 2020 r. (data wpływu 8 października 2020 r.) oraz pismem z 28 października 2020 r. (data wpływu 4 listopada 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• ustalenia, czy opodatkowaniu będzie podlegał wyłącznie wkład własny wnoszony przez Mieszkańców na rzecz miasta jest prawidłowe,
• ustalenia, czy opodatkowaniu będzie podlegał wkład własny wnoszony przez Mieszkańca na rzecz miasta pomniejszony o kwotę podatku należnego oraz kwota równa wysokości współfinansowania pomniejszona o kwotę podatku należnego jest prawidłowe,
• ustalenia, czy miasto powinno wystawić fakturę sprzedaży VAT na Mieszkańca na kwotę równą wysokości wniesionego przez niego wkładu własnego zaś na kwotę równą wysokości otrzymanego dofinansowania Miasto powinno wystawić dokument wewnętrzny i wykazać w nim podatek należny VAT podlegający odprowadzeniu na rachunek bankowy właściwego Urzędu Skarbowego jest prawidłowe,
• możliwości odliczenia podatku VAT w odniesieniu do programu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 5 października 2020 r. (data wpływu 8 października 2020 r.), sprostowanym pismem z 28 października 2020 r. (data wpływu 4 listopada 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 29 września 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.678.2020.1.ASY.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto (dalej: Miasto lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Miasto zamierza realizować program , który zakłada realizację przedsięwzięć niskoemisyjnych na rzecz najmniej zamożnych gospodarstw domowych, finansowanych na zasadach, które określone zostały w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (zwana dalej ustawą).

Realizacja programu odbywać się będzie w oparciu o porozumienie, które Miasto podpisze z Ministrem Rozwoju jako właściwym do spraw gospodarki.

Konsekwencją porozumienia będzie przyjęty mechanizm finansowania, zakładający udział środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów (zwanym dalej Funduszem) oraz własnych Wnioskodawcy. Dodatkowo przewidziany został również wkład finansowy Mieszkańca.

W ramach programu planuje się realizację na terenie 100 przedsięwzięć niskoemisyjnych w domach jednorodzinnych.

Zakłada się, że maksymalny koszt realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego w jednym budynku w ramach porozumienia, bez wkładu własnego Mieszkańca wyniesie 53 000 zł. Łączna kwota środków w ramach porozumienia przeznaczonych na realizację przedsięwzięć niskoemisyjnych dla 100 budynków wyniesie 5 300 000 zł.

Udział środków Funduszu wyniesie 60% (3 180 000 zł) łącznej kwoty środków przeznaczonych na realizację porozumienia, pozostałe 40% (2 120 000 zł) stanowić będzie kwota środków własnych Miasta. Dodatkowo w związku z tym, że wkład finansowy Mieszkańca wyniesie 10% kosztów realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego, w rezultacie kwota realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego w 1 budynku może wzrosnąć maksymalnie do poziomu 58 300 zł.

Wkład własny wpłacony przez Mieszkańca na rzecz jego wykorzystania przy realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego oraz środki przyznane Miastu na realizację z Funduszu będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowiąc w oparciu o art. 29a ust. 1 ustawy o VAT z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 tej ustawy podstawę opodatkowania.

Otrzymane wpłaty od Mieszkańców oraz środki z Funduszu będą wpłatami w kwocie brutto, czyli będą zawierać w sobie podatek VAT należny. Zatem prawidłowy będzie sposób obliczenia podstawy opodatkowania przy zastosowaniu metody w stu.

Realizacja przedsięwzięć niskoemisyjnych odbywać się będzie w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych i będzie polegać na wykonaniu usługi przez wybranego zgodnie z ustawą Prawo zamówień publicznych Wykonawcy na rzecz Mieszkańca, który spełni wymagania określone w ustawie oraz regulaminie realizacji programu, przyjętym przez radę miasta, natomiast zakres przedsięwzięcia niskoemisyjnego do wykonania w budynku wynikał będzie z audytu energetycznego, który Miasto zleci w ramach postępowania o udzielenie zamówienia publicznego i może obejmować koszty wymienione w ust. 3 art. 11c ustawy.

Warunki realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego oraz utrzymania jego efektów wynikające z ustawy określone zostaną w umowie, którą Miasto podpisze z Mieszkańcem.

Wkład własny Mieszkańca zostanie wpłacony na rachunek bankowy Miasta w terminie do 7 dni od dnia zawarcia umowy, warunkując rozpoczęcie robót przez Wykonawcę.

Potwierdzeniem dokonania wpłaty przez Mieszkańca wkładu własnego będzie wystawienie przez Miasto faktury zaliczkowej VAT według odpowiedniej stawki. Po zakończeniu realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego, strony tj. Miasto oraz Mieszkaniec sporządzą protokół odbioru, potwierdzający również przekazanie Mieszkańcowi na jego własność efektów nakładów inwestycyjnych będących wynikiem realizowanego przedsięwzięcia.

Z tytułu realizacji inwestycji wystawiane będą przez Wykonawców na Miasto każdorazowo faktury VAT, z podaniem numeru NIP Miasta oraz z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT

W piśmie uzupełniającym z 5 października 2020 r., sprostowanym pismem z 28 października 2020 r., Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił co następuje:

1. Zgodnie z art. 11c ust. 3 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 22 ze zm.) zakres przedsięwzięcia niskoemisyjnego, które realizowane będzie na rzecz mieszkańca może obejmować w szczególności koszty:
   
   1. likwidacji urządzeń lub systemów grzewczych ogrzewających budynki mieszkalne jednorodzinne lub urządzeń lub systemów podgrzewających wodę użytkową w tych budynkach, które nie spełniają standardów niskoemisyjnych, albo wymiany takich urządzeń lub systemów na spełniające standardy niskoemisyjne albo wykorzystujące paliwa gazowe albo energię elektryczną;
   2. przyłączenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego do sieci ciepłowniczej albo gazowej, w wysokości równej opłacie za przyłączenie do sieci, do poniesienia której byłaby zobowiązana osoba, z którą została zawarta umowa na realizację przedsięwzięcia niskoemisyjnego;
   3. przyłączenia budynku mieszkalnego jednorodzinnego do sieci elektroenergetycznej lub modernizacji przyłącza do takiej sieci, jeżeli ma to związek z realizacją przedsięwzięcia niskoemisyjnego, w wysokości równej opłacie za przyłączenie do sieci lub opłacie za modernizację przyłącza, do poniesienia której byłaby zobowiązana osoba, z którą została zawarta umowa na realizację przedsięwzięcia niskoemisyjnego;
   4. docieplenia ścian, stropów, podłóg na gruncie, fundamentów, stropodachów lub dachów;
   5. wymiany stolarki okiennej i drzwiowej;
   6. modernizacji systemu ogrzewania budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub systemu przygotowania ciepłej wody użytkowej;
   7. likwidacji liniowych i punktowych mostków cieplnych;
   8. modernizacji systemu wentylacji polegającej na:
   1. izolacji kanałów nawiewnych i wywiewnych transportujących powietrze wentylacyjne,
   2. montażu systemów optymalizujących strumień objętości oraz parametry jakościowe powietrza wentylacyjnego doprowadzanego do pomieszczeń w zależności od potrzeb użytkownika;
   9. instalacji lub wymiany urządzeń pomiarowo-kontrolnych, teletransmisyjnych oraz automatyki w ramach wdrażania systemów zarządzania energią, innych niż będące własnością operatorów systemów przesyłowych i dystrybucyjnych;
   10. projektów budowlanych lub technicznych oraz innej dokumentacji niezbędnej co zrealizowania przedsięwzięć niskoemisyjnych;
   11. audytów potwierdzających zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło grzewcze.
2. Wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona jest od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie oraz faktycznych kosztów realizacji przedsięwzięć niskoemisyjnych, znanych po rozliczeniu umowy z Mieszkańcem.
3. Nie.
4. Zgodnie z zawartym przez Miasto porozumieniem o współfinansowanie realizacji przedsięwzięć niskoemisyjnych ze środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów, w celu rozliczenia środków Funduszu Wnioskodawca zobowiązany jest składać sprawozdania za ostatni kwartał roku kalendarzowego (sprawozdanie roczne) oraz sprawozdanie końcowe. Ponadto w celu przekazania informacji o stanie realizacji porozumienia Wnioskodawca składa sprawozdania kwartalne. Wzory powyższych sprawozdań określają załączniki do porozumienia.
5. Środki Funduszu podlegają zwrotowi w przypadku gdy zostaną niewykorzystane w terminie na jaki zostało zawarte porozumienie. Ponadto środki te podlegają również zwrotowi w przypadku gdy zostaną:
   
   1. zwrócone przez mieszkańca w związku z zaistnieniem okoliczności, o których mowa w art. 11f ust. 1, 3, i 6 ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów,
   2. wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem,
   3. pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości.
6. Mieszkaniec zobowiązany będzie do wniesienia wkładu własnego wynoszącego 10% kosztów przedsięwzięcia niskoemisyjnego, jednak nie więcej niż 5 300 zł. Maksymalny koszt realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego w jednym budynku współfinansowany w ramach porozumienia, bez wkładu Mieszkańca, może wynieść 53 000 zł i współfinansowany będzie w 60% ze środków Funduszu oraz 40% środków własnych miasta. Zatem maksymalna kwota realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego to 58 300 zł.
7. Wysokość wymaganego od Mieszkańca wkładu finansowego własnego została określona uchwałą rady miasta w wysokości 10% kosztu przedsięwzięcia niskoemisyjnego wynikającego z audytu energetycznego, określonego w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a Mieszkańcem. Ostateczna wysokość wkładu własnego, który Mieszkaniec zobowiązany jest wnieść określona zostanie po zakończeniu realizacji przedsięwzięcia wraz z rozliczeniem końcowym umowy.
8. Tak.
9. Wysokość, sposób i warunki wnoszenia wkładu własnego Mieszkańca zostały określone odrębną uchwałą rady miasta. Wniesienie wkładu własnego przez Mieszkańca jest warunkiem realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego i musi zostać dokonane przelewem na rachunek bankowy Wnioskodawcy, bez możliwości jego rozłożenia na raty.
10. Towary i usługi nabywane w ramach programu w relacji Gmina -Mieszkaniec będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
    
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy opodatkowaniu będzie podlegał wyłącznie wkład własny wnoszony przez Mieszkańców na rzecz miasta, stanowiący podstawę do rozpoczęcia realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1 Opodatkowaniu nie będzie podlegać wyłącznie wkład własny wnoszony przez Mieszkańca w związku z realizacją usługi.

Ad. 2 Opodatkowaniu będzie podlegał wkład własny Mieszkańca oraz kwota równa wysokości współfinansowania, które Miasto uzyska w związku z zawartym porozumieniem ze Skarbem Państwa - Ministrem Rozwoju.

Ad. 3 W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 2 Miasto wystawi fakturę VAT sprzedaży na Mieszkańca na kwotę równą wysokości wniesionego wkładu własnego, z kolei na kwotę równą wysokości otrzymanego dofinansowania Miasto wystawi dokument wewnętrzny i wykaże w nim należny podatek VAT.

Ad. 4 Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Miasto ma możliwość odliczenia podatku VAT z faktur zakupowych w zakresie realizowanego programu w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego w zakresie:

• ustalenia, czy opodatkowaniu będzie podlegał wyłącznie wkład własny wnoszony przez Mieszkańców na rzecz miasta jest prawidłowe,
• ustalenia, czy opodatkowaniu będzie podlegał wkład własny wnoszony przez Mieszkańca na rzecz miasta pomniejszony o kwotę podatku należnego oraz kwota równa wysokości współfinansowania pomniejszona o kwotę podatku należnego jest prawidłowe,
• ustalenia, czy miasto powinno wystawić fakturę sprzedaży VAT na Mieszkańca na kwotę równą wysokości wniesionego przez niego wkładu własnego zaś na kwotę równą wysokości otrzymanego dofinansowania Miasto powinno wystawić dokument wewnętrzny i wykazać w nim podatek należny VAT podlegający odprowadzeniu na rachunek bankowy właściwego Urzędu Skarbowego jest prawidłowe,
• możliwości odliczenia podatku VAT w odniesieniu do programu jest prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), dalej jako ustawa lub ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z powyższego wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy objętych zakresem zadanych pytań we wniosku, w pierwszej kolejności wskazać należy, iż w rozpatrywanej sprawie będą występowały skonkretyzowane świadczenia, które będą wykonane między dwoma stronami umowy, tj. między Gminą (która zobowiązała się do wykonania określonych czynności na rzecz mieszkańców), a Mieszkańcami, którzy zobowiązali się do wniesienia zapłaty wynagrodzenia na rzecz Gminy w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Wobec powyższego będzie występował bezpośredni związek (ekwiwalentność) pomiędzy świadczeniem Gminy, a zapłatą wnoszoną przez Mieszkańców. Z uwagi na zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy otrzymanymi wpłatami, a zindywidualizowanymi świadczeniami na rzecz właścicieli nieruchomości należy stwierdzić, że usługi, które będzie wykonywać Gmina w zamian za otrzymane wpłaty od Mieszkańców, będą stanowić czynności podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.

Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.

Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia subwencja bezpośrednio związana z ceną.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza podatkiem VAT.

Jeżeli otrzymana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę lub świadczeniobiorca otrzymuje je za darmo), taka dotacja podlega VAT. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można i należy potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Z art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.

W pierwszej kolejności odnosząc się do przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz jego uzupełnienia należy wskazać, że w opinii tut. Organu, przekazane dla Wnioskodawcy środki finansowe z Funduszu Termomodernizacji i Remontów na realizację projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje, lub dopłaty o podobnym charakterze)które, będą miały bezpośredni wpływ na cenę świadczonych przez Wnioskodawcę ww. usług.

Jak wskazała Gmina w opisie sprawy, realizacja programu odbywać się będzie w oparciu o porozumienie, które Miasto podpisze z Ministrem Rozwoju. Konsekwencją tego porozumienia będzie przyjęty mechanizm finansowania, zakładający udział środków Funduszu Termomodernizacji i Remontów oraz własnych Wnioskodawcy. Dodatkowo przewidziany został również wkład finansowy Mieszkańca. Środki Funduszu podlegają zwrotowi w przypadku gdy zostaną niewykorzystane w terminie na jaki zostało zawarte porozumienie. Ponadto środki te podlegają również zwrotowi w przypadku gdy zostaną m.in.: wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem.

Zatem dofinansowanie będzie mogło zostać wykorzystane wyłącznie na realizację przedmiotowego przedsięwzięcia. Ponadto z treści wniosku wynika, że dofinansowanie otrzymane ze środków Funduszu pokryje 60% łącznej kwoty środków przeznaczonych na realizację przedsięwzięcia.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że kwota dotacji stanowi istotną część realizowanego przez Gminę programu niskoemisyjnego i pozostaje w bezpośredniej korelacji z płatnością po stronie Mieszkańców.

W świetle powyższego, należy uznać, że kwoty wkładu finansowego Mieszkańca z uwagi na przyznane dofinansowanie, będą niższe od kwot, jakie Gmina musiałaby zażądać od Mieszkańców, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było.

Zatem należy uznać, że otrzymana dotacja ma związek z omawianym programem. Otrzymane dofinansowanie jest przeznaczone wyłącznie na realizację programu niskoemisyjnego, nie może być przeznaczone na inny cel niż ten, o którym mowa we wniosku.

Okoliczności sprawy nie potwierdzają, iż otrzymane przez Gminę środki zostaną przeznaczone na ogólną działalność Wnioskodawcy, lecz będą mogły zostać wykorzystane tylko i wyłącznie na określone działanie, tj. jak Gmina wskazywała środki Funduszu podlegają zwrotowi w przypadku gdy zostaną wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem, wysokość otrzymanego dofinansowania uzależniona jest od ilości nieruchomości biorących udział w projekcie oraz faktycznych kosztów realizacji przedsięwzięć niskoemisyjnych.

W takiej sytuacji przedmiotowa dotacja będzie bezpośrednio wpływała na wartość świadczonej usługi i będzie zwiększać podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem otrzymana dotacja będzie stanowiła dopłatę do ceny świadczonych usług, a nie zwrot poniesionych kosztów.

W świetle powyższego należy uznać, iż kwota wkładu własnego Mieszkańca na rzecz miasta, stanowiąca podstawę do rozpoczęcia realizacji przedsięwzięcia niskoemisyjnego, z uwagi na przyznane dofinansowanie, jest niższa od kwoty, jaką Gmina musiałby żądać od Mieszkańca, gdyby przedmiotowego dofinansowania nie było. Zatem, należy stwierdzić, iż realizacja projektu jest uzależniona od otrzymanego dofinansowania.

Tym samym, uwzględniając w rozpatrywanej sprawie treść ww. art. 29a ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlega nie tylko kwota wkładu własnego Mieszkańca, ale także środki otrzymane przez Gminę od podmiotu trzeciego na realizację przedsięwzięcia w części, w jakiej będą miały one bezpośredni wpływ na cenę świadczonych na rzecz mieszkańców usług, pomniejszone o kwotę podatku należnego.

W przedmiotowej sprawie otrzymane przez Gminę dofinansowanie na realizację przedsięwzięcia będzie miało bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu świadczenia usług, a zatem będzie stanowić zapłatę otrzymaną od osoby trzeciej. W konsekwencji ww. dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i co do zasady, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Odpowiadając zatem na zadane pytanie nr 1 należy stwierdzić, że opodatkowaniu nie będzie podlegać wyłącznie wkład własny wnoszony przez Mieszkańców na rzecz Miasta

Zatem stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Jednocześnie odpowiadając na zadane pytanie nr 2, mając na uwadze wcześniejsze rozważania, należy stwierdzić, że opodatkowaniu będzie podlegać wkład własny wnoszony przez Mieszkańca pomniejszony o kwotę podatku należnego oraz kwota otrzymanego dofinansowania pomniejszonego o przypadającą na nie kwotę podatku należnego (kwota podatku należnego prawidłowo zostanie wyliczona metodą w stu, a dofinansowanie oraz ogólne wynagrodzenie otrzymywane od Mieszkańca należy traktować jako kwoty obejmujące już podatek VAT).

Tym samym, stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także kwestii ustalenia czy Miasto powinno wystawić fakturę sprzedaży VAT na Mieszkańca na kwotę równą wysokości wniesionego przez niego wkładu własnego zaś na kwotę równą wysokości otrzymanego dofinansowania Miasto powinno wystawić dokument wewnętrzny i wykazać w nim należy podatek VAT podlegający odprowadzeniu na rachunek bankowy właściwego Urzędu Skarbowego.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Na podstawie art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów co do zasady podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT, chyba że wystąpią przesłanki wskazane w art. 106b ust. 3 ustawy, tj. osoba ta (nabywca) wystąpi w przewidywanym w przepisie terminie z żądaniem wystawienia faktury.

Z uwagi na fakt, że otrzymany przez Wnioskodawcę wkład własny, tak jak wskazuje Wnioskodawca, jest wnoszony przez Mieszkańca - osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej - Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do udokumentowania otrzymanych kwot fakturą VAT, chyba że na żądanie nabywcy usługi (Mieszkańca).

Reasumując, Wnioskodawca może wystawić faktury sprzedaży do wpłat otrzymanych od Mieszkańców, ale tak jak wskazano powyżej, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia tych faktur jeśli żądanie zostało zgłoszone po trzymiesięcznym terminie lub w ogóle nie zostało zgłoszone takie żądanie.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentowania kwoty otrzymanego dofinansowania, należy wskazać, że zakres ten regulują przepisy ustawy 106a-106q ustawy.

Zgodnie z art. 106a ustawy o VAT, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego;
3. świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych, dla których miejscem świadczenia jest miejsce określone zgodnie z art. 28k ust. 1, przez podatników zidentyfikowanych na potrzeby procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziałach 6a i 7, dla których państwem członkowskim identyfikacji jest Rzeczpospolita Polska.
   
   

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Wskazany wyżej przepis art. 106b ustawy zawiera zamknięty katalog transakcji, które winny być dokumentowane fakturą VAT, wśród nich wymienione są dostawa towarów i świadczenie usług, a także wskazuje, że obowiązek dokumentowania fakturą dotyczy podatnika.

Zgodnie z art. 103 ust. 1, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Odnosząc się zatem do kwestii prawidłowego dokumentowania otrzymanej dopłaty należy wskazać, że z uwagi na to, że od dnia 1 stycznia 2014 r. uchylono art. 106 ust. 7 ustawy, umożliwiający podatnikom dokumentowanie określonych nim czynności za pomocą faktur wewnętrznych, to w przypadku otrzymanych dotacji, taką podstawą może być odpowiedni dowód, który te czynności będzie odzwierciedlać. Odejście od obowiązku dokumentowania wskazanych w uchylonym przepisie art. 106 ust. 7 ustawy czynności fakturami wewnętrznymi, oznacza możliwość prowadzenia przez podatnika dowolnej dokumentacji, która takie czynności będzie odzwierciedlać, tj. udokumentowanie dotacji na dofinansowanie projektu dowolnym dowodem księgowym.

Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca powinien wystawić dokument wewnętrzny na kwotę otrzymanego dofinansowania i wykazać w nim podatek należy podlegający odprowadzeniu na rachunek bankowy właściwego Urzędu Skarbowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii możliwości odliczenia podatku VAT w związku z realizacją przedsięwzięcia.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. l ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. l ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Towary i usługi nabywane w ramach programu w relacji Gmina Mieszkaniec będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W opisanej sprawie w przypadku prawa do odliczenia od podatku należnego kwotę podatku naliczonego w zakresie realizowanego przedsięwzięcia Wnioskodawca wskazał, że towary i usługi nabywane w ramach programu w relacji Gmina Mieszkaniec będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji warunek uprawniający do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego został spełniony. Tym samym Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją programu .

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 4 jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej