Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia na rzecz pożyczkobiorcy (nabywcy) faktury VAT obejmującej kwotę należnych Spółce odsetek z tytułu udzielanej pożyczki, z wyjątkiem sytuacji gdy takie żądanie zostanie zgłoszone przez nabywcę w ciągu 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku obowiązku wystawienia faktury obejmującej kwotę należnych odsetek z tytułu udzielanej pożyczki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

X Sp. z o.o. (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) została utworzona na podstawie Uchwały (...). Jak zastrzeżono w ww. uchwale, utworzonej spółce powierzone zostanie prowadzenia działalności obejmującej wspieranie i promowanie rozwoju Województwa poprzez wprowadzanie przez tę spółkę na rynek regionalny instrumentów finansowych asygnowanych na realizację celów polityki rozwoju Województwa, w tym na kreowanie aktywności podmiotów gospodarczych. Jednocześnie, zgodnie z Umową spółki, celem jej działalności jest zarządzanie środkami finansowymi w obszarze wsparcia rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw, w szczególności poprzez ułatwienie dostępu do finansowania.

Podstawę prawną utworzenia Wnioskodawcy stanowi art. 13 ust. 1a ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2022 r. poz. 547, zwanej dalej: „u.s.w.”), w myśl którego, w sferze użyteczności publicznej województwo może, w celu realizacji działań z zakresu, o którym mowa w art. 11 ust. 2, utworzyć regionalny fundusz rozwoju w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością albo spółki akcyjnej.

Jednocześnie, jak wskazano w art. 11 ust. 2 u.s.w., samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się m.in. tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy, utrzymanie i rozbudowa infrastruktury społecznej i technicznej o znaczeniu wojewódzkim, pozyskiwanie i łączenie środków finansowych: publicznych i prywatnych, w celu realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej.

Pomiędzy Województwem a Spółką została zawarta umowa powierzenia realizacji zadania publicznego pn. „(…)”. W ramach przedmiotowej umowy Województwo powierzyło Wnioskodawcy realizację zadania własnego polegającego na świadczeniu usług publicznych w sferze użyteczności publicznej w celu zaspokajania zbiorowych potrzeb regionu i społeczeństwa poprzez udostępnianie Odbiorcom wsparcia w formie zwrotnych instrumentów finansowych finansowanych środkami pochodzącymi z realizacji strategii (...).

Przedmiot Umowy określony został w umowie w następujący sposób:

a.zarządzanie wkładami zwróconymi z instrumentów inżynierii finansowej realizowanych w ramach (...), na zasadach i warunkach określonych w Umowie;

b.zarządzanie środkami finansowymi, o których mowa w lit. a) oraz ich efektywne angażowanie w obszarze wsparcia rozwoju mikro, małych i średnich przedsiębiorstw;

c.czasowe powierzenie przez Zamawiającego środków finansowych Wykonawcy na realizację zadania objętego niniejszą Umową, tj. zarządzanie Środkami;

d.tworzenie organizacyjnych i finansowych warunków sprzyjających rozwojowi i pobudzaniu aktywności gospodarczej oraz podnoszeniu poziomu konkurencyjności i innowacyjności województwa;

e.opracowanie projektu „(…)” przedstawiająca kierunki, cele, zasady, oraz obszary wsparcia poprzez zaangażowanie środków finansowych będących źródłem finansowania zwrotnych instrumentów finansowych.

Działalność Wnioskodawcy polega zatem głównie na udzielaniu pożyczek (hipoteczna, obrotowa, inwestycyjna, konsolidacyjna) na rzecz przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą na terenie Województwa. Jednocześnie Spółka oferuje także pożyczki dla podmiotów wchodzących w skład szeroko rozumianego sektora finansów publicznych. Ponadto przedmiot przeważającej działalności Wnioskodawcy PKD widniejący w rejestrze przedsiębiorców KRS to pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych, ujęta w PKD pod numerem 64.99.Z.

Udzielanie pożyczki przez Wnioskodawcę następuje na podstawie odpowiedniej umowy, której rodzaj zależy od typu tej pożyczki. Każda umowa pożyczki zawiera postanowienia określające m.in.:

·kwotę udzielanej pożyczki;

·cel na jaki zostanie przeznaczona pożyczka;

·termin wypłaty pożyczki oraz określenie czy wypłata ta nastąpi w transzach czy też jednorazowo;

·wysokość należnych Wnioskodawcy odsetek – według stawki zmiennej stopy procentowej, stanowiącej sumę stopy bazowej (zgodnie z Komunikatem KE z 19 stycznia 2008 r. w sprawie zmiany metody ustalania stóp referencyjnych i dyskontowych 2008/C14/02) i marży Funduszu w wysokości ustalonej w umowie pożyczki;

·ilość rat oraz termin ich płatności.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenia ma fakt, że załącznikiem do każdej umowy jest harmonogram spłaty pożyczki określający termin oraz wysokość poszczególnych rat. Harmonogram ten jest aktualizowany w przypadku zmiany parametrów udzielonej pożyczki, np. zmiany oprocentowania lub nadpłaty pożyczki przez pożyczkobiorcę. Co więcej każda rata obejmuje zarówno spłatę kapitału pożyczki, jak również należne Wnioskodawcy odsetki. Wyjątkiem jest sytuacja, w której pożyczkobiorcy udzielana jest karencja w spłacie pożyczki. W takim przypadku raty objęte okresem karencji obejmują jedynie należne Wnioskodawcy odsetki.

Warto mieć również na uwadze, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. 

Pytanie

Czy Wnioskodawca ma obowiązek wystawienia na rzecz pożyczkobiorcy (nabywcy) faktury VAT obejmującej kwotę należnych Spółce odsetek z tytułu udzielanej pożyczki?

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT na rzecz pożyczkobiorcy (nabywcy), z wyjątkiem sytuacji gdy takie żądanie zostanie zgłoszone przez nabywcę w ciągu 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, zwana dalej: „UVAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 UVAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 UVAT, w ślad za art. 24 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, usługą jest każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów.

Każda czynność niebędąca dostawą towarów, wykonana za odpłatnością na rzecz innego podmiotu, stanowi świadczenie usług. Odpłatnością jest zaś świadczenie wzajemne kontrahenta (względnie świadczenie osoby trzeciej) dokonywane w zamian za wykonaną usługę (względnie usługę, która ma zostać wykonana) wyrażone w określonej kwocie pieniężnej albo mające charakter świadczenia niepieniężnego. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360), przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Biorąc pod uwagę powyższe należy podkreślić, że czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy.

Należy również zauważyć, że usługa udzielenia pożyczki korzysta ze zwolnienia przedmiotowego z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 UVAT. Zgodnie z tym przepisem, zwolnione jest z VAT udzielanie kredytów i pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Mając na uwadze treść powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż usługa udzielenia pożyczki oraz wszelkie koszty z tym związane, tj. odsetki, korzysta ze zwolnienia, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 UVAT.

W przypadku, gdy pożyczkodawca określił w umowie termin zapłaty należnych odsetek, to termin ten należy powiązać z ostatecznym terminem powstania obowiązku podatkowego w wysokości odpowiadającej należnym odsetkom. Nie jest w tym przypadku istotne, czy odsetki faktycznie zostały spłacone przez Wnioskodawcę. Takie stanowisko potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej z 20 lutego 2013 r. sygn. IBPP2/443-1177/12/KO, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Zgodnie z art. 106b ust. 2 UVAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 UVAT.

W związku z powyższym, podmiot świadczący usługi zwolnione z VAT (np. usługi finansowe) w ogóle nie ma obowiązku wystawienia faktury na rzecz nabywcy, chyba że ten nabywca w odpowiednim terminie zgłosi żądanie otrzymania faktury dokumentującej sprzedaż zwolnioną (art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 2 UVAT, żądanie może być zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W świetle art. 106i ust. 6 UVAT, fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną wystawia się:

1)do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania dostawy/wykonania usługi/otrzymania przedpłaty (zaliczki) na poczet usług lub dostaw zwolnionych z VAT – jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone do końca miesiąca, w którym zaistniały te okoliczności;

2)nie później niż 15. dnia od dnia zgłoszenia żądania – jeżeli żądanie wystawienia faktury zostało zgłoszone po upływie miesiąca, w którym dokonano dostawy/wykonano usługę/otrzymano przedpłatę (zaliczkę).

Mając na względzie powyższe rozważania, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury na rzecz nabywcy, z wyjątkiem sytuacji gdy takie żądanie zostanie przez nabywcę zgłoszone w ciągu 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów  i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

·w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

·świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Według ust. 2 powołanego artykułu:

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2022 poz. 2094):

Jak stanowi art. 11 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy:

Stosownie do treści art. 13 ust. 1a ustawy o samorządzie województwa:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane są przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z kolei istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem:

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet, gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością utworzoną przez województwo w celu realizacji zadania własnego w zakresie pozyskiwania i łączenia środków finansowych: publicznych i prywatnych (art. 11 ust. 2 pkt 3 ustawy o samorządzie województwa). Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany zawarł z województwem umowę powierzenia realizacji ww. zadania publicznego poprzez udostępnianie odbiorcom wsparcia w formie zwrotnych instrumentów finansowych. Działalność Wnioskodawcy polega głównie na udzielaniu pożyczek na rzecz przedsiębiorców, którzy prowadzą działalność gospodarczą  na terenie województwa. Udzielanie pożyczki następuje na podstawie odpowiedniej umowy określającej jej szczegóły. W zamian za udzielenie pożyczki Wnioskodawca otrzymuje odsetki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii obowiązku wystawienia faktury obejmującej kwotę należnych Spółce odsetek z tytułu udzielonej pożyczki.

Aby rozstrzygnąć powyższą kwestię należy w pierwszej kolejności ustalić, czy Zainteresowany udzielając pożyczek działa jako podatnik podatku od towarów i usług oraz czy czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca co prawda zobowiązał się wykonywać czynności związane z realizacją zadań własnych województwa, jednak jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Spółka sama nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Stopień zależności Wnioskodawcy od województwa nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania powierzonych Spółce zadań własnych województwa za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisana we wniosku czynność polegająca na udzieleniu oprocentowanej pożyczki, spełnia przesłanki uznania za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz pożyczkobiorcy, polegające na udostępnieniu środków finansowych na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji, czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki na rzecz pożyczkobiorcy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:

Zatem skoro z powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych, to należy stwierdzić, że wskazana we wniosku usługa udzielania przez Wnioskodawcę pożyczek na rzecz pożyczkobiorcy korzysta ze zwolnienia od tego podatku.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

Stosownie do treści art. 106b ust. 2 ustawy:

Jednakże jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy:

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury z tytułu świadczenia zwolnionej od podatku usługi udzielenia pożyczki, pod warunkiem niezgłoszenia przez nabywcę żądania jej wystawienia w terminie, o którym mowa w art. 106b ust. 3 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia na rzecz pożyczkobiorcy (nabywcy) faktury VAT obejmującej kwotę należnych Spółce odsetek z tytułu udzielanej pożyczki, z wyjątkiem sytuacji gdy takie żądanie zostanie zgłoszone przez nabywcę w ciągu 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym wykonano usługę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).