(pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Według Spółki podstawą opodatkowania dla celów VAT będzie promocyjna cena sprzedaży wyposażenia mieszkania (np. () zł).

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a 30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepisy ustawy o VAT nie ograniczają, co do zasady, podatnika w swobodzie ustalania ceny sprzedawanych przez niego towarów lub świadczonych usług. Ma on prawo dowolnie kształtować poziom należnego mu wynagrodzenia tak, aby prowadzona działalność gospodarcza była dla niego opłacalna. Jest zatem uprawniony także do stosowania promocji cenowych, jeśli w jego ocenie służą one osiągnięciu tego celu.

Powyższe stanowisko potwierdzają również interpretacje indywidualne prawa podatkowego. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 5 sierpnia 2008 r., nr IBPP2/443-436/08/BW Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż () podatnik ma prawo swobodnie kształtować swoje operacje gospodarcze, w tym stosować duże upusty cenowe, tak by prowadzona przez niego działalność przynosiła korzyści ekonomiczne. Również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2011 r., nr ILPP1/443-840/11-2/AW, przyjmując analogiczne stanowisko wskazał wprost, iż: podstawą opodatkowania dla Wnioskodawcy jest - zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy - kwota faktycznie należna od nabywcy (Cena Promocyjna) pomniejszona o należny podatek. Zatem sprzedaż towarów po Cenie Promocyjnej nie powoduje obowiązku opodatkowania podatkiem wartości rynkowej (ofertowej) towarów w części, w jakiej ww. wartość towarów wykracza ponad Cenę Promocyjną.

Również w interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2011 r., nr IBPP2/443-229/11/Cz, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, stwierdzono, że (...) rabat w formie promocyjnej ceny sprzedawanych towarów znany będzie nabywcom wcześniej. Dokonując zakupu określonego produktu, będą wiedzieli, jakie warunki należy spełnić, aby zakupić ten produkt po cenie promocyjnej i jaka jest wysokość takiej ceny promocyjnej. (...) Są to więc rabaty udzielone przed ustaleniem ceny - a zatem nie mają one wpływu na podstawę opodatkowania (...) kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy, a więc w takim przypadku kwota uwzględniająca już przyznany rabat.

Analogicznie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2013 r., nr IPPP1/443-1187/12-3/AP uzasadnił, że (...) przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny (udzielenia rabatu), czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru, czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w art. 32 ustawy o VAT organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Artykuł 32 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, iż w przypadku istnienia pomiędzy nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą związku, o którym mowa w ust. 2 tego artykułu, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Stosownie natomiast do art. 32 ust. 2 ustawy o VAT, związek, o którym mowa w ust. 1 istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów, (nie może mieć miejsca przy sprzedaży taka sytuacja i takie powiązania).

Należy podkreślić, iż w przypadkach, których dotyczy niniejszy wniosek o interpretację, nieruchomość wraz z wyposażeniem w promocyjnej cenie nie będą sprzedawane na rzecz podmiotów powiązanych ze Spółką. Tak więc, pomiędzy sprzedawcą a nabywcą me wystąpi związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji art. 32 ust. 1 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania w przedmiotowych przypadkach.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki należy uznać, że w przypadku będącym przedmiotem niniejszej interpretacji, podstawą opodatkowania VAT wyposażenia nieruchomości oferowanych w promocyjnej cenie, przykładowo () zł, będzie ta właśnie cena promocyjna, ustalona przez Spółkę.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, wydawanych w imieniu Ministra Finansów, np. z dnia 9 czerwca 2014 r. sygn. IPPP1/443-517/14-2/MP.

Analogiczne zagadnienia były przedmiotem również interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w imieniu Ministra Finansów z 5 listopada 2011 r. o sygn. nr IPPP1/443-703/12-2/ISZ. Potwierdziła ona prawidłowość stanowiska o przyjęciu ceny promocyjnej jako podstawy opodatkowania VAT oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu elementów wyposażenia.

Interpretacja ta została wydana na podstawie nieobowiązującego aktualnie art. 29 ustawy o VAT, jednak w ocenie Spółki art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim odnosi się do zdarzeń przyszłych, których dotyczy niniejszy wniosek, zawiera analogiczne uregulowania jak poprzednio obowiązujący art. 29.

Ad 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (z zastrzeżeniem niemającym zastosowania w niniejszej sprawie).

Zgodnie z zaprezentowanym opisem zdarzenia przyszłego, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Spółka będzie nabywała elementy wyposażenia w celu ich sprzedaży swoim klientom, a więc wykonania czynności opodatkowanych. Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, iż wyposażenie będzie odsprzedawane przez Spółkę po cenie promocyjnej (nawet jeśli cena ta będzie znacząco niższa od wartości nabycia poszczególnych składników przez Spółkę).

Takie podejście potwierdzają organy podatkowe, przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2011 r., nr IBPP2/443 230/11/CzP podkreślił, że ustawa o VAT nie przewiduje () regulacji, które ograniczałyby zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z tym, że podatnik dokonuje sprzedaży towarów po cenach promocyjnych. W konsekwencji powyższego, stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od towarów nabywanych w celu ich dalszej odsprzedaży - wykorzystania do czynności opodatkowanych.

Analogiczne zdanie wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 grudnia 2011 r., nr IPPP3/443-1264/11-2/MPe, a także w interpretacji z 5 listopada 2012 r. (sygn IPPP1/443-703/12-2/ISZ).

Potwierdzeniem tego punktu widzenia jest również wskazana wcześniej interpretacja z 9 czerwca 2014 r. (sygn. IPPP1/443-517/14-2/MP).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki należy uznać, że w przedstawionych zdarzeniach przyszłych Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu elementów wyposażenia (towarów i usług składających się na dostarczane wyposażenie) oferowanego klientom w promocyjnej cenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zmn.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przy czym towarami w myśl art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług, mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Należy zauważyć, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest odpłatność za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 kwietnia 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma, gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższych okoliczności należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy jednakże zauważyć, że ustawodawca od powyższej reguły przewidział wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy, natomiast w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ustawy. Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach, w pewnych ściśle określonych przypadkach również nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem.

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Z kolei na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Z kolei przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 ustawy wymienia elementy, które powinny być wliczane, bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

W świetle art. 29a ust. 10 ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Należy zaznaczyć, że przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Podstawą opodatkowania jest w takiej sytuacji kwota zapłaty z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą. Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgadnie z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieją powiązania, o których mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że powiązania te miały wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy, przez powiązania, o których mowa w ust. 1, rozumie się powiązania:

1. w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
2. wynikające ze stosunku pracy;
3. wynikające z tytułu przysposobienia.

Stosownie do art. 32 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy wydał uprzednie porozumienie cenowe, o którym mowa w dziale III ustawy z dnia 16 października 2019 r. o rozstrzyganiu sporów dotyczących podwójnego opodatkowania oraz zawieraniu uprzednich porozumień cenowych (Dz. U. poz. 2200).

Na podstawie art. 2 pkt 27b ustawy, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem podejmowanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Nabywane nieruchomości pochodzą zarówno z rynku wtórnego, od osób fizycznych, jak i z rynku pierwotnego, bezpośrednio od dewelopera. Są to przede wszystkim lokale mieszkalne, niemniej jednak zdarzają się również domki jednorodzinne, wszystkie objęte społecznym programem budownictwa mieszkaniowego. Wymienione rodzaje nieruchomości są przez Spółkę remontowane za pośrednictwem podwykonawców. Czynności wykończeniowo remontowe obejmują przede wszystkim: wypełnienie ubytków w ścianach, malowanie pomieszczeń, ułożenie podłóg, armatury i tzw. białego montażu, zamontowanie drzwi wewnętrznych, wymianę instalacji elektrycznej i hydraulicznej, układanie glazury i terakoty. Tak przygotowane mieszkania są następnie sprzedawane przede wszystkim osobom fizycznym, w jednostkowych przypadkach firmom.

Ponieważ rynek nieruchomości, na którym działa Spółka, charakteryzuje się takimi cechami jak: dynamiczny rozwój, wrażliwość na zmiany sytuacji gospodarczej oraz rosnącą konkurencją, chcąc sprostać tym wyzwaniom, Wnioskodawca planuje rozszerzyć swoją ofertę, poprzez wprowadzanie do katalogu sprzedaży zróżnicowane pakiety, w ramach których mieszkania/domy wyposażane będą (w zależności od pakietu) w zabudowę kuchenną (stworzoną na wymiar), sprzęt AGD (zlewozmywak, płyta elektryczna, piekarnik, lodówka, pralka, zmywarka i okap), meble (kanapa, stół i krzesła, stolik, łóżko, szafy wewnętrzne oraz oświetlenie).

W interesie Spółki leży jak najszybszy zwrot inwestycji. Stąd też Wnioskodawca zamierza wprowadzić nowy element strategii marketingowej nakierowanej na taki właśnie cel, a jest nim promocja, w ramach której klienci, którzy dokonają zakupu mieszkania w określonym czasie np. w dwóch pierwszych miesiącach od momentu wystawienia lokalu na sprzedaż (alternatywnie spełniającego równocześnie dodatkowe warunki, np. co do wielkości powierzchni użytkowej), mają możliwość nabycia danego pakietu w promocyjnej cenie. Cena ta będzie wahała się w przedziale od () zł do () zł w zależności od wielkości pakietu (tj. czy w jego ramach będzie mieściła się wyłącznie zabudowa kuchenna ze sprzętem AGD, czy też obejmować będzie pozostałe elementy wyposażenia jak zabudowane szafy, kanapę, oświetlenie itp.). Powyższe pakiety będą dokumentowane za pomocą faktury, z uwzględnieniem stawki podatku właściwej dla danego towaru.

Dla przedmiotowej promocji Spółka każdorazowo będzie opracowywać regulamin, określający szczegółowo warunki zakupu przez klienta pakietu wyposażenia mieszkania w cenie promocyjnej w ramach akcji promocyjnej, okres obowiązywania promocji etc.

Klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie będą podmiotami powiązanymi ze Spółką w świetle art. 32 ustawy o VAT.

Ad 1

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy promocyjna cena sprzedaży wyposażenia nieruchomości będzie stanowiła podstawę opodatkowania dla celów VAT.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, by działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych. Podatnik powinien więc ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie, jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust/rabat przysługuje. Jak już wskazano, jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 11a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynikające ze stosunku pracy lub wynikające z tytułu przysposobienia (o których mowa w art. 32 ustawy), organ podatkowy może określić wysokość podstawy opodatkowania na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Należy przy tym zaznaczyć, że stosowanie znacznych upustów cenowych/rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania tej czynności. Tym samym, każdy zastosowany upust/rabat powinien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu, jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku (osiągania zysków z prowadzonej działalności).

W analizowanej sprawie nie ma zastosowania art. 32 ustawy, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, klienci uprawnieni do skorzystania z promocji nie będą podmiotami powiązanymi ze Spółką. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca wprowadzenie promocji podyktowane jest dynamicznym rozwojem rynku nieruchomości oraz jego wrażliwością na zmiany i rosnącą konkurencją.

Jak podkreśla Wnioskodawca nabycie nieruchomości do dalszej odsprzedaży, wymaga dużych nakładów finansowych, a w interesie Spółki leży jak najszybszy zwrot z inwestycji. Dlatego też strategia marketingowa firmy musi zakładać dobór takich środków, które zapewnią jak najszybsze znalezienie nabywców na lokale mieszkalne, czy domy. Celem Wnioskodawcy jest wprowadzenie strategii marketingowej nakierowanej właśnie na sprzedaż mieszkania w określonym czasie np. w dwóch pierwszych miesiącach od momentu wystawienia lokalu na sprzedaż (alternatywnie spełniającego równocześnie dodatkowe warunki, np. co do wielkości powierzchni użytkowej). Dla przedmiotowej promocji Spółka każdorazowo będzie opracowywać regulamin, określający szczegółowo warunki zakupu przez klienta pakietu wyposażenia mieszkania w cenie promocyjnej w ramach akcji promocyjnej, okres obowiązywania promocji itp.

W świetle przywołanych przepisów prawa oraz przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że podstawę opodatkowania tworzonych przez Wnioskodawcę pakietów (wyposażenia nieruchomości) stanowić będzie kwota, którą Wnioskodawca ustalił z nabywcą i którą nabywca ten będzie zobowiązany zapłacić za nabyte pakiety wyposażenia, pomniejszona o kwotę podatku VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 pkt 1 oraz art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji, podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie promocyjna cena sprzedaży wyposażenia mieszkania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wnioskodawca ma także wątpliwości, czy Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu elementów wyposażenia oferowanego klientom w promocyjnej cenie.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunki, o których mowa w przepisie art. 86 ust. 1 ustawy, zostaną spełnione, gdyż wydatki dokonywane przez Wnioskodawcę na nabycie towarów i usług do przygotowania pakietów promocyjnych wyposażenia nieruchomości będą związane z czynnościami sprzedaży tych pakietów tj. czynnościami opodatkowanymi.

Jak wskazał Wnioskodawca powyższe pakiety będą dokumentowane za pomocą faktury, z uwzględnieniem stawki podatku właściwej dla danego towaru.

W konsekwencji, w zakresie, w jakim Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabyte towary i usługi służące do wytworzenia pakietów promocyjnych dla klientów do czynności opodatkowanych, Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o podatek naliczony z prawidłowo wystawiony faktur dokumentujących nabycia tych towarów i usług. Przy czym, prawo to będzie przysługiwało, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem pytań Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa - rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu zawartego w opisie sprawy przedstawionym we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () ul. () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs. ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej