
Temat interpretacji
Wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie braku opodatkowania dotacji oraz prawa do odliczenia.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
11 lutego 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem towarów i usług niezbędnych do zrealizowania projektu pn. „(…)” oraz braku podlegania opodatkowaniu środków otrzymanych z Programu Rozwojów Obszarów Wiejskich na realizację Projektu. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 marca 2022 r. (wpływ 22 marca 2022 r. oraz 23 marca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Gmina X (dalej zwana „Gminą” lub „Beneficjentem”) złożyła do Stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania (…) wniosek o przyznanie pomocy na operację w ramach poddziałania (...) objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (dalej zwaną „Projektem” lub „Inwestycją”).
Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.
W ramach Projektu Beneficjent ubiega się o dofinansowanie budowy oświetlenia, monitoringu oraz ogrodzenia wraz z utwardzeniem terenu kompleksu sportowego. Projekt zakłada budowę oświetlenia boiska piłkarskiego, boiska wielofunkcyjnego wraz z instalacją telewizji dozorowej CCTV, ogrodzenia wymienionych boisk wraz z budynkiem sanitarno-szatniowym, a także wykonanie częściowego utwardzenia terenu pod wjazdem i zasianie terenu trawnikiem.
Wskazana inwestycja związana jest z wykonaniem zadań własnych, do realizacji których jednostka samorządu terytorialnego została powołana. Zgodnie z ustawą z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zadania własne w szczególności obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.
Gmina wydzierżawiła od (…) w S.B. grunty z przeznaczeniem na budowę kompleksu ogólnodostępnych dla mieszkańców Gminy boisk sportowych wraz z niezbędną infrastrukturą. Umowa zawarta jest na okres od xx listopada 2008 r. do xx listopada 2033 r. Gmina opłaca roczny czynsz dzierżawny w kwocie (...) zł.
Gmina w ramach realizacji zadania zleciła opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej wraz z uzyskaniem odpowiednich decyzji administracyjnych. Wykonawcy robót zostali wyłonieni zgodnie z Ustawą Prawo zamówień publicznych.
Całkowite koszty Projektu obejmują koszty kwalifikowalne zgodnie z zestawieniem rzeczowo-finansowym operacji oraz koszty niekwalifikowalne obejmujące montaż tablicy informacyjnej, która zostanie umiejscowiona na wybudowanym ogrodzeniu. Na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację zadania Gmina widnieć będzie jako nabywca.
Otrzymane za pośrednictwem Stowarzyszenia LGD (…) dofinansowanie będzie przeznaczone na pokrycie częściowych kosztów w ramach realizowanego Projektu, pozostałe koszty pokryte zostaną ze środków własnych Gminy. Będą to koszty budowy oświetlenia i monitoringu kompleksu sportowego, budowa ogrodzenia z utwardzeniem terenu kompleksu sportowego (…) oraz koszty dokumentacji powykonawczej.
Boisko sportowe w miejscowości S. B. stanowi zaplecze rekreacyjno-sportowe dla całej społeczności obszaru LGD (…). Umożliwia mieszkańcom różne formy aktywnego wypoczynku poprzez zajęcia sportowe, uczestnictwo w piknikach rodzinnych.
Po zakończeniu realizacji zadania i dokonaniu technicznego odbioru robót nakłady poniesione w ramach Projektu zwiększą wartość istniejących środków trwałych (Boisko sportowe rekreacyjne ogólnodostępne w S. B. oraz Boisko wielofunkcyjne i budynek sanitarno-szatniowy). Obiekty te będą nadal ogólnodostępne, w tym dostępne dla osób niepełnosprawnych, a z tytułu ich użytkowania Gmina nie będzie pobierała opłat, w związku z powyższym nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Efekty realizowanego Projektu również nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W uzupełnieniu, które wpłyneło 23 marca 2022 r. wskazali Państwo, że :
1. Pełna nazwa projektu brzmi: „(…)”.
2. Na podstawie umowy o przyznaniu pomocy Gmina na realizację zadania otrzyma dofinansowanie w formie refundacji w wysokości (...) zł, jednak nie więcej niż 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowalnych.
3. Dofinansowanie przeznaczone może być wyłącznie na realizację zadań wskazanych w zestawieniu rzeczowo-finansowym operacji (stanowiącym załącznik nr 1 do umowy o przyznaniu pomocy). Dofinansowanie odbywa się na zasadzie refundacji poniesionych wydatków i następuje na podstawie złożonego i pozytywnie ocenionego wniosku o płatność końcową. Otrzymana refundacja może zostać przeznaczona na ogólną działalność Wnioskodawcy − Gminy.
4. Realizacja przedmiotowego zadania jest możliwa dzięki otrzymanemu dofinansowaniu. Bez wsparcia finansowego Gmina nie rozpoczęłaby realizacji zadnia we wskazanym czasie i w danym zakresie. Realizacja odbywała by się etapowo oraz w dłuższym okresie czasu.
5. W terminie określonym w umowie o dofinansowanie Gmina jest zobligowana do złożenia wniosku o płatność końcową. Aby można było złożyć taki wniosek zadanie musi zostać zrealizowane w całości zgodnie z zestawieniem rzeczowo-finansowym operacji. Do wniosku o płatność należy złożyć wszystkie załączniki potwierdzające wykonanie zadania zgodnie z prawem budowlanym oraz załączniki potwierdzające realizację wskaźników. Dokumenty będą sprawdzane przez Instytucję Zarządzającą Urzędu Marszałkowskiego Województwa.
6. Gmina na realizację zadania uruchamia finansowe środki własne oraz środki finansowe otrzymane z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych. Po pozytywnej ocenie wniosku o płatność końcową Gmina otrzymuje informacje o planowanym terminie i wysokości otrzymanej refundacji. Gmina w przypadku niezrealizowania zadania zgodnie z umową w tym m.in.: w zakresie rzeczowo-finansowym, we wskazanym terminie nie może ubiegać się o zwrot/refundację wskazanego w umowie dofinansowania. Umowa o dofinasowanie w najgorszym przypadku dopuszcza możliwość rozwiązania umowy, nie mniej jednak Gmina jako beneficjent zostaje wykluczony z otrzymywania pomocy w przyszłości.
Pytania
1. Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem towarów i usług niezbędnych do zrealizowania ww. Projektu?
2. Czy środki otrzymane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem Stowarzyszenia LGD (…) na realizację ww. Projektu podlegają opodatkowaniu VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
1. Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem towarów i usług niezbędnych do zrealizowania ww. Projektu.
2. Środki otrzymane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem Stowarzyszenia LGD (…) na realizację ww. Projektu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
UZASADNIENIE
Ad 1.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z treści cytowanych powyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W myśl przepisu art. 88 ust. 4 ustawy − obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy − podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy − działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle art. 15 ust. 6 ustawy − nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1372 z późn. zm.) − Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy − do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy – zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy np., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym tylko zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że w pozostałym zakresie np. w zakresie zadań własnych nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, jednostki samorządu terytorialnego nie występują jako podatnicy podatku VAT.
Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia nie jest spełniony. Gmina realizując Projekt nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, a wydatki dokonywane w ramach Operacji nie są i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedmiotowy Projekt nie generuje i nie będzie generował żadnych przychodów − za korzystanie z powstałej w ramach Projektu infrastruktury, Gmina nie będzie pobierać żadnych opłat. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w związku z realizacją przedmiotowego Projektu wystawiane są na Gminę.
Ad 2.
Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę − czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.
W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu.
Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy. Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda. Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.
W analizowanym stanie sprawy − dotacja nie ma wpływu cenę, gdyż świadczenie jest nieodpłatne. Ponadto dotacja ma charakter dopłaty do kosztów. Otrzymana dotacja nie podlega zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Jak wynika z powołanych przepisów, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem towarów i usług, niezbędnych do realizacji projektu. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.
Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.
Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 powołanej ustawy:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.
Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 1, 9-10, 12 cyt. ustawy:
Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:
1) ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
9) kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
10) kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
12) zieleni gminnej i zadrzewień.
Z opisu sprawy wynika, że Gmina złożyła do Stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania (…) wniosek o przyznanie pomocy na operację w ramach poddziałania (...) objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach Projektu ubiega się o dofinansowanie budowy oświetlenia, monitoringu oraz ogrodzenia wraz z utwardzeniem terenu kompleksu sportowego. Projekt zakłada budowę oświetlenia boiska piłkarskiego, boiska wielofunkcyjnego wraz z instalacją telewizji dozorowej CCTV, ogrodzenia wymienionych boisk wraz z budynkiem sanitarno-szatniowym, a także wykonanie częściowego utwardzenia terenu pod wjazdem i zasianie terenu trawnikiem. Wskazana inwestycja związana jest z wykonaniem zadań własnych, do realizacji których jednostka samorządu terytorialnego została powołana. Zgodnie z ustawą z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zadania własne w szczególności obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych. Gmina wydzierżawiła od (…) S. B. grunty z przeznaczeniem na budowę kompleksu ogólnodostępnych dla mieszkańców Gminy boisk sportowych wraz z niezbędną infrastrukturą. Umowa zawarta jest na okres od xx listopada 2008 r. do xx listopada 2033 r. Gmina opłaca roczny czynsz dzierżawny w kwocie (...) zł. Gmina w ramach realizacji zadania zleciła opracowanie dokumentacji projektowo-kosztorysowej wraz z uzyskaniem odpowiednich decyzji administracyjnych. Wykonawcy robót zostali wyłonieni zgodnie z Ustawą Prawo zamówień publicznych. Całkowite koszty Projektu obejmują koszty kwalifikowalne zgodnie z zestawieniem rzeczowo-finansowym operacji oraz koszty niekwalifikowalne obejmujące montaż tablicy informacyjnej, która zostanie umiejscowiona na wybudowanym ogrodzeniu. Na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację zadania Gmina widnieć będzie jako nabywca. Otrzymane za pośrednictwem Stowarzyszenia LGD (…) dofinansowanie będzie przeznaczone na pokrycie częściowych kosztów w ramach realizowanego Projektu, pozostałe koszty pokryte zostaną ze środków własnych Gminy. Będą to koszty budowy oświetlenia i monitoringu kompleksu sportowego, budowa ogrodzenia z utwardzeniem terenu kompleksu sportowego (...) oraz koszty dokumentacji powykonawczej. Boisko sportowe stanowi zaplecze rekreacyjno-sportowe dla całej społeczności obszaru LGD (…). Umożliwia mieszkańcom różne formy aktywnego wypoczynku poprzez zajęcia sportowe, uczestnictwo w piknikach rodzinnych. Po zakończeniu realizacji zadania i dokonaniu technicznego odbioru robót nakłady poniesione w ramach Projektu zwiększą wartość istniejących środków. Obiekty te będą nadal ogólnodostępne, w tym dostępne dla osób niepełnosprawnych, a z tytułu ich użytkowania Gmina nie będzie pobierała opłat, w związku z powyższym nie będzie służyły czynnościom opodatkowanym. Efekty realizowanego Projektu również nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W uzupełnieniu wskazali Państwo pełną nazwę projektu tj. „(…)”. Na podstawie umowy o przyznaniu pomocy Gmina na realizację zadania otrzyma dofinansowanie w formie refundacji w wysokości (...) zł, jednak nie więcej niż 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowalnych. Dofinansowanie przeznaczone może być wyłącznie na realizację zadań wskazanych w zestawieniu rzeczowo-finansowym operacji (stanowiącym załącznik nr 1 do umowy o przyznaniu pomocy). Dofinansowanie odbywa się na zasadzie refundacji poniesionych wydatków i następuje na podstawie złożonego i pozytywnie ocenionego wniosku o płatność końcową. Otrzymana refundacja może zostać przeznaczona na ogólną działalność Wnioskodawcy − Gminy. Bez wsparcia finansowego Gmina nie rozpoczęłaby realizacji zadnia we wskazanym czasie i w danym zakresie. W terminie określonym w umowie o dofinansowanie Gmina jest zobligowana do złożenia wniosku o płatność końcową. Aby można było złożyć taki wniosek zadanie musi zostać zrealizowane w całości zgodnie z zestawieniem rzeczowo-finansowym operacji. Gmina na realizację zadania uruchamia finansowe środki własne oraz środki finansowe otrzymane z Rządowego Funduszu Inwestycji Lokalnych. Po pozytywnej ocenie wniosku o płatność końcową Gmina otrzymuje informacje o planowanym terminie i wysokości otrzymanej refundacji. Gmina w przypadku niezrealizowania zadania zgodnie z umową w tym m.in.: w zakresie rzeczowo-finansowym, we wskazanym terminie nie może ubiegać się o zwrot/refundację wskazanego w umowie dofinansowania. Umowa o dofinasowanie w najgorszym przypadku dopuszcza możliwość rozwiązania umowy, nie mniej jednak Gmina jako beneficjent zostaje wykluczony z otrzymywania pomocy w przyszłości.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności wskazania, czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem towarów i usług niezbędnych do zrealizowania projektu pn. „(…)”.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W rozpatrywanej sprawie związek taki nie występuje. Jak bowiem wskazano w opisie sprawy, wskazany projekt zakłada budowę oświetlenia boiska piłkarskiego, boiska wielofunkcyjnego wraz z instalacją telewizji dozorowej CCTV, ogrodzenia wymienionych boisk wraz z budynkiem sanitarno-szatniowym, a także wykonanie częściowego utwardzenia terenu pod wjazdem i zasianie terenu trawnikiem. Boisko sportowe w miejscowości S. B. stanowi zaplecze rekreacyjno-sportowe dla całej społeczności obszaru LGD (…). Umożliwia mieszkańcom różne formy aktywnego wypoczynku poprzez zajęcia sportowe, uczestnictwo w piknikach rodzinnych. Po zakończeniu realizacji zadania i dokonaniu technicznego odbioru robót nakłady poniesione w ramach Projektu zwiększą wartość istniejących środków trwałych (Boisko sportowe rekreacyjne ogólnodostępne w S. B. oraz Boisko wielofunkcyjne i budynek sanitarno-szatniowy). Obiekty te będą nadal ogólnodostępne, w tym dostępne dla osób niepełnosprawnych, a z tytułu ich użytkowania Gmina nie będzie pobierała opłat, w związku z powyższym nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. Efekty realizowanego Projektu również nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Ponadto, wskazana inwestycja związana jest z wykonaniem zadań własnych, do realizacji których jednostka samorządu terytorialnego została powołana.
W związku z powyższym, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki, warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawca nie ma – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowego projektu.
W konsekwencji, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem towarów i usług niezbędnych do zrealizowania projektu pn. „(…)”.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Kolejne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy środki otrzymane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem Stowarzyszenia LGD (…) na realizację ww. Projektu podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
W myśl art. 8 ust. 2a ustawy:
W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.
Zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.
Zatem czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.
Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy:
Podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.
W myśl art. 29a ust. 6 ustawy:
Podstawa opodatkowania obejmuje:
1)podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2)koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Na podstawie art. 29a ust. 7 ustawy:
Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
1)stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2)udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3)otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
Z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.
Zauważyć należy przy tym, że z treści art. 29a ust. 1 ustawy wynika, iż nie ma znaczenia od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest aby było to wynagrodzenie za dane konkretne świadczenie lub za daną konkretną dostawę.
Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.
Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania, jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.
Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Nie jest więc podstawą opodatkowania ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzymuje dofinansowanie, które jest związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taką należy zaliczyć do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Zatem, podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne – na pokrycie kosztów działalności nie zwiększa podstawy opodatkowania, a tym samym nie podlega opodatkowaniu.
Należy uznać, że opodatkowanie subwencji (dotacji) stanowi wyjątek od zasad ogólnych wspólnego systemu VAT. Nie wszystkie subwencje (dotacje) stanowią element podstawy opodatkowania VAT. Jedynie takie, które są subwencjami (dotacjami) związanymi bezpośrednio z ceną dostawy towarów czy ceną świadczenia usług. Wyjątek ten należy interpretować w sposób ścisły. Wykładnia ścisła prowadzi do wniosku, że tylko subwencje bezpośrednio wpływające na cenę transakcji podlegają opodatkowaniu. Natomiast inne subwencje (dotacje) nie wchodzą tym samym do podstawy opodatkowania, a w konsekwencji nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Istotnym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy, jest wyjaśnienie pojęcia „subwencja bezpośrednio związana z ceną”.
W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach: C-184/00 z 22 listopada 2001 r. (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 z dnia 13 czerwca 2002 r. (Keeping Newcastle Warm Ltd. v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).
W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, iż dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.
Z kolei w wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.
Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym.
W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT. Tego rodzaju dotacje występowały w przypadku KNW. Istniał bezpośredni związek pomiędzy usługami podatnika a otrzymywanymi dotacjami (dotacje były korelatem usług
i wypłacano je tylko w razie ich świadczenia; również kwotowo zależały od liczby usług). Wpływ na cenę również był oczywisty: ostateczny odbiorca nie musiał płacić za usługę właśnie z powodu pokrycia jej dotacją. Mimo, że dotacje oczywiście wpływały na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywały część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim były one związane z ceną. Dlatego też nie można było ich traktować jako pozostających poza VAT.
Zatem, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda. Należy zatem zbadać, czy okoliczność, że subwencja jest przyznawana sprzedawcy lub świadczącemu usługi, pozwala mu obiektywnie na sprzedaż towarów lub świadczenie usług po cenie niższej od tej, której by żądał, gdyby nie otrzymał subwencji (zob. pkt 29 wyroku C-144/02). Powinno być w każdym razie możliwe zidentyfikowanie świadczenia wzajemnego, które stanowi subwencja. Nie ma konieczności, by kwota subwencji odpowiadała dokładnie zmniejszeniu ceny dostarczonego towaru lub wykonanej usługi. Wystarczy, by korelacja istniejąca między tym zmniejszeniem a wspomnianą wyżej subwencją, która może mieć charakter ryczałtowy, była istotna (zob. pkt 30 wyroku C-144/02).
Analizując kwestię, czy otrzymywane przez beneficjenta środki wchodzą do podstawy opodatkowania świadczonych usług, należy zatem rozważyć, czy występują konkretne usługi wykonywane przez niego, z którymi związane jest to dofinansowanie. Bezpośredni związek dotacji z ceną (a więc cenotwórczy charakter) występuje w przypadku, gdy w sposób precyzyjny można określić jej wpływ na poziom ceny konkretnego towaru/usługi. Jest to możliwe w przypadku, gdy dotację można uznać za „korelat” świadczonej usługi lub dostarczanego towaru, tzn. gdy wypłacana jest tylko w razie świadczenia konkretnych usług lub dostawy konkretnego towaru, kwotowo również zależy od ilości świadczonych usług lub dostarczonych towarów. Także wtedy gdy dopłata ustalana jest jako określony procent poniesionych wydatków (określonej kategorii poniesionych wydatków), ma ona proste przełożenie na cenę świadczenia, gdy powoduje redukcję kwoty należnej od świadczeniobiorcy. W przypadku bowiem nieotrzymania dopłaty, odbiorca usług/towarów musiałby zapłacić cenę wyższą od oferowanej przez świadczeniodawcę, którego koszty (część kosztów) finansowana jest z zewnętrznego źródła.
Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie Gmina realizuje inwestycję pn. „(…)”.Na podstawie umowy o przyznaniu pomocy Gmina na realizację zadania otrzyma dofinansowanie w formie refundacji w wysokości (...) zł, jednak nie więcej niż 63,63% poniesionych kosztów kwalifikowalnych.Dofinansowanie przeznaczone może być wyłącznie na realizację zadań wskazanych w zestawieniu rzeczowo-finansowym operacji (stanowiącym załącznik nr 1 do umowy o przyznaniu pomocy ). Dofinansowanie odbywa się na zasadzie refundacji poniesionych wydatków i następuje na podstawie złożonego i pozytywnie ocenionego wniosku o płatność końcową.Bez wsparcia finansowego Gmina Lubień nie rozpoczęłaby realizacji zadnia we wskazanym czasie i w danym zakresie. Dotacja nie ma wpływu cenę, gdyż świadczenie jest nieodpłatne. Ponadto dotacja ma charakter dopłaty do kosztów.
Zatem, środki finansowe otrzymane na dofinansowanie ww. inwestycji nie stanowią w istocie wynagrodzenia za wykonywane przez Gminę czynności. Otrzymana dotacja stanowi zwrot kosztów poniesionych przez Gminę na realizację przedmiotowego zadania inwestycyjnego.
Jak wskazano powyżej, włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze, związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Podstawę opodatkowania zwiększają tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na cenę konkretnego towaru, czy konkretnego rodzaju usługi.
W konsekwencji, w opisanych we wniosku okolicznościach otrzymana przez Gminę dotacja będąca dofinansowaniem do zakupionych towarów i usług na potrzeby zrealizowania inwestycji, nie stanowi dotacji, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, bowiem jest to jedynie zwrot ponoszonych kosztów.
Podsumowując, środki otrzymane z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 za pośrednictwem Stowarzyszenia LGD (…) na realizację projektu pn. „(…)”, nie podlegają opodatkowaniu VAT.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie wydania interpretacji.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
