W świetle art. 8 ust. 1 ustawy,

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć przy tym należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT,

Z opisu sprawy wynika, że Spółka będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług przeprowadza kursy zawodowe w zakresie uprawnień G1, G2, G3. Kursy są kierowane do wykwalifikowanych osób zawodowo w swojej branży w celu otrzymania świadectw kwalifikacyjnych wydawanych przez komisje powołane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Podstawowymi aktami prawnymi w zakresie kwalifikacji pracowników są ustawa z dnia 10 kwietnia 1997r.- Prawo energetyczne. Zgodnie z art. 54 ust. 1A prawo energetyczne, sprawdzenie spełnienia wymagań kwalifikacyjnych powtarza się co pięć lat. Świadczone usługi mają na celu nauczanie w celu uzyskania lub uaktualniania wiedzy do celów zawodowych. Umowę z uczestnikami zawiera Spółka.

Wnioskodawca odnosząc się do zaistniałych okoliczności sprawy sformułował na ich tle wątpliwości dotyczące możliwości zastosowania dla świadczonych usług zwolnienia od podatku VAT.

Mając więc na względzie treść wniosku oraz cytowane wyżej przepisy wskazać trzeba, że Wnioskodawca nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, jak bowiem wyjaśnił – Spółka nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów ustawy – Prawo oświatowe. Nie jest uczelnią i jednostką naukową Polskiej Akademii Nauk nie jest także instytutem badawczym.

Zatem w tej sytuacji w następnej kolejności należy rozważyć możliwość zwolnienia świadczonych przez Wnioskodawcę usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Jak wynika z ww. przepisu warunkiem zwolnienia od podatku usług o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a, jest uznanie danej usługi za usługę kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania, a następnie spełnienie dodatkowych warunków wynikających z niniejszego przepisu, tj. prowadzenie szkoleń w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Trzeba zaznaczyć, że w dniu 1 lipca 2011 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77/1). Rozporządzenie to wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio.

Definicja zawarta w art. 44 tego rozporządzenia określa, iż usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 wyrażony został pogląd, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Dyrektywy 77/388/EWG powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Również w wyroku z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie C-287/00 Trybunał w swym orzeczeniu wskazał, jak należy interpretować zwolnienia przedmiotowe w VAT uregulowane w Dyrektywie 77/388/EWG. W wyroku tym podkreślono, że pojęcia używane do doprecyzowania zakresu zwolnienia powinny być interpretowane ściśle m.in. dlatego, że zwolnienia stanowią wyjątek od zasady powszechności opodatkowania i choćby z tych przyczyn muszą być interpretowane jednolicie.

Mając na uwadze powyższe, dokonując wykładni ww. art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy, przez pryzmat definicji usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania, określonej w art. 44 ww. rozporządzenia należy mieć na uwadze dosłowne brzmienie tych przepisów.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (dostępnym w Internecie), użyte w art. 44 rozporządzenia słowo „bezpośredni” oznacza „dotyczący kogoś lub czegoś wprost”, słowo „branża” oznacza „gałąź produkcji lub handlu obejmująca towary lub usługi jednego rodzaju”, natomiast słowo „zawód” oznacza „wyuczone zajęcie wykonywane w celach zarobkowych”.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że przez kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie zawodowe, o których mowa w ww. przepisach, obejmujące nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, rozumie się takie kształcenie, w wyniku którego dana osoba podnosi swoje kwalifikacje, a bezpośrednio po jej ukończeniu jest w stanie podjąć pracę zarobkową, lub wykonywać określony zawód.

Zauważyć trzeba – opierając się na powołanych regulacjach prawa unijnego – że definicja usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego kładzie nacisk na „bezpośredni” związek nauczania z daną branżą lub zawodem, co narzuca stosowanie specyficznego programu nauczania dla skonkretyzowanego odbiorcy. Usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania obejmują nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Jak wskazano w opisie sprawy, świadczone przez Spółkę usługi mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Zatem w zaistniałej sytuacji usługi te dopełniają obowiązek doskonalenia zawodowego, pozostając w związku z zawodem uczestników kursów. Realizowane przez Wnioskodawcę szkolenia służą podnoszeniu kwalifikacji zawodowych określanych jako „kształcenie zawodowe”, czyli przekazywanie wiedzy, umiejętności, wiadomości związanych z konkretnym zawodem i jego wykonywaniem.

W polskim porządku prawnym istnieją przepisy regulujące formy i zasady kształcenia zawodowego, z których wynika np. program szkolenia, ilość godzin szkolenia, tematyka, krąg osób objętych szkoleniem, warunki jakie musi spełnić organizator kształcenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz.U. z 2021 r. poz. 716),

Zgodnie z art. art. 54 ust. 2 ustawy Prawo energetyczne

Na podstawie art. 54 ust. 7 pkt 1 i 2 ww. ustawy,

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 54 ust. 6 ww. ustawy Prawo energetyczne, wydane zostało rozporządzenie z dnia 28 kwietnia 2003 r. Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz.U. Nr 89, poz. 828 z późn. zm.).

W myśl § 1 cyt. wyżej rozporządzenia,

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia

Na podstawie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia

W myśl § 6 ww. rozporządzenia,

Stosownie do § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia

Zgodnie z § 8 ust. 1 ww. rozporządzenia

Posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci energetycznych potwierdzają wydawane świadectwa kwalifikacyjne, które uprawniają do samodzielnego wykonywania pracy na określonym stanowisku i na określone urządzenie w danej grupie urządzeń (wymienione w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że kursy, o których mowa we wniosku nie mają charakteru dowolnego. Jako przepisy, na podstawie których Wnioskodawca świadczy przedmiotowe usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, Wnioskodawca wskazał art. 54 ust. 1A ustawy Prawo energetyczne.

Zasady przeprowadzania szkoleń (zakres wymaganej wiedzy niezbędnej do uzyskania kwalifikacji) oraz egzaminu zostały ściśle uregulowane w przepisach ustawy – Prawo energetyczne oraz w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzenia kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci. Prowadzone są przez Wnioskodawcę w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Z uwagi zatem na przywołane wyżej uregulowania oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że usługi przeprowadzania szkoleń G1, G2 i G3, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Świadectwa kwalifikacyjne potwierdzają posiadaną wiedzę i kwalifikacje do pracy przy eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci elektrycznej, energetycznej oraz gazowej oraz uprawniają do samodzielnego jej wykonywania na określonym stanowisku.

Podsumowując, szkolenia SEP G1, G2 i G3, stanowiące usługi kształcenia zawodowego, prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a ustawy o VAT.

Zatem Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).