Temat interpretacji

Uznanie składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem darowizny za zorganizowana część przedsiębiorstwa oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2020 r. (data wpływu 3 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem darowizny za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego (część pytania oznaczone we wniosku nr 1 i pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem darowizny za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego (część pytania oznaczone we wniosku nr 1 i pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik (dalej: Wnioskodawca, Zainteresowany) prowadzi działalność gospodarczą jako jednoosobowy przedsiębiorca wpisany do ewidencji działalności gospodarczej od dnia 14 maja 1980 r. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych i opłaca podatek na zasadach ogólnych, koszty uzyskania przychodów rozlicza metodą memoriałową oraz jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany prowadzi sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: stolarstwo meblowe. Swoją ewidencję prowadzi jako księga przychodów i rozchodów.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o dwa miejsca jej prowadzenia. Zakład główny Wnioskodawcy znajduje się w miejscowości () pod numerem porządkowym () i jest to tzw. Stary Zakład (dalej: Stary Zakład) i zakład drugi oddany do użytku na początku roku 2019 w miejscowości () pod numerem porządkowym () i jest to tzw. Nowy Zakład (dalej: Nowy Zakład).

Nowy Zakład to nowo wybudowany budynek przeznaczony pod działalność gospodarczą. Budynek ten został wybudowany na nieruchomościach (działki gruntowe z dwóch ksiąg wieczystych) stanowiących współwłasność podatnika i jego żony na zasadach wspólności małżeńskiej ustawowej.

Podatnik budując Nowy Zakład, budowę prowadził w ramach swojej działalności gospodarczej, a podatek VAT zawarty w towarach i usługach zakupywanych do budowy tego nowego budynku Wnioskodawca w całości odliczał na bieżąco w ramach rozliczeń podatku VAT.

Po uzyskaniu na początku roku 2019 decyzji o dopuszczeniu nowego budynku do użytkowania, Wnioskodawca rozpoczął w tym budynku prowadzenie swojej działalności gospodarczej. Wyposażył budynek w niezbędne do produkcji maszyny i urządzenia oraz oddelegował do Nowego Zakładu pracowników, którzy są przypisani do tego miejsca jako miejsca świadczenia przez nich pracy. Zainteresowany zatrudnia ogółem 10 pracowników, z których 3 jest zatrudnionych w tym Nowym Zakładzie.

Część tego nowego budynku podatnik oddał na podstawie umowy użyczenia do używania Swojemu Synowi, który również prowadzi działalność stolarską w ramach Swojej indywidualnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Grunty, na których stoi nowo wybudowany budynek pod () pod numerem () nie są wprowadzona na ewidencję środków trwałych. Nowy wybudowany budynek jest wprowadzony na ewidencję środków trwałych i są od niego dokonywane odpisy amortyzacyjne na bieżąco w koszty działalność Wnioskodawcy.

Działki gruntowe wraz z zabudowaniami stanowiące dwie wieczystoksięgowe nieruchomości stanowią całość gospodarczą funkcjonalnie ze sobą związaną.

W okresie od dnia rozpoczęcia w nowo wybudowanym budynku działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wszystkie wydatki i koszty związane z samym nowo wybudowanym budynkiem, jak również wszelkie koszty produkcji w zakresie produkcji prowadzonej w tym nowo wybudowanym budynku i koszty zatrudnienia tych trzech pracowników są ujmowane na wyodrębnionych ewidencjach. Wnioskodawca prowadzi wyodrębnione ewidencje w zakresie prowadzonego systemu rachunkowego (podatkowa księga przychodów i rozchodów) w taki sposób, aby móc rozliczać samodzielnie Stary Zakład i Nowy Zakład. Podatnik prowadzi dodatkowo oprócz ewidencji obowiązkowych dla całego przedsiębiorstwa samodzielne ewidencje zakupu i sprzedaży oraz wyodrębnione zapisy na stworzonej ewidencji pomocniczej odpowiadającej w układzie podatkowej księdze przychodów i rozchodów dla obu tych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Dla realizowanych obrotów finansowych Podatnik prowadzi dwie odrębne kasy dla Starego Zakładu i odrębną dla Nowego Zakładu oraz ma wyodrębniony rachunek bankowy dla rozliczeń kosztów i przychodów dla Nowego Zakładu.

Podatnik rozliczał poprzez odliczenie na bieżąco podatek VAT naliczony od ponoszonych wydatków związanych z funkcjonowaniem Nowego Zakładu i Starego Zakładu.

Podatnik, jak już wyżej wskazano, rozliczenia finansowe dla tego Nowego Zakładu prowadzi poprzez wyodrębniony rachunek bankowy.

Dla bieżącej działalności Nowego Zakładu przypisani są imiennie pracownicy, którzy świadczą pracę na terenie Nowego Zakładu.

Nieruchomości, na których znajduje się Nowy Zakład wraz z budynkiem stanowią wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość, gdyż ten Nowy Zakład jest w innym miejscu niż Stary Zakład, jest wyposażony w maszyny i urządzenia oraz ma zatrudnionych pracowników co pozwala mu być samodzielnym i wyodrębnionym z struktury całości prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Nowy Zakład stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych tj. służy jako zakład produkcyjny, w którym produkowane są meble.

Wobec czego Zakład Nowy stanowi zorganizowaną część mienia przedsiębiorstwa i może stanowić w przyszłości niezależne przedsiębiorstwo. Stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionych finansowo, gdyż poprzez zaprowadzenie odpowiedniej ewidencji jest możliwe wskazanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań związanych wyłącznie z tym Zakładem. Ponadto przy pomocy takiej ewidencji można także wyodrębnić finanse Nowego Zakładu od finansów pozostałych części przedsiębiorstwa Podatnika. Podatnik stoi na stanowisku, iż Nowy Zakład, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze, gdyż nie jest powiązany funkcjonalnie i finansowo z pozostałymi składnikami majątku Podatnika, ma samodzielność i autonomię. Wobec czego należy przyjąć, iż ten Nowy Zakład posiada potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Jako przedsiębiorca w drodze umowy darowizny Wnioskodawca przekażę Synowi według Jego oceny zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Syn Zaineresowanego jako nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa w oparciu o darowaną Jemu część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, obejmującą wszystkie wymienione w niniejszym wniosku składniki majątkowe wraz z już posiadanym własnym przedsiębiorstwem będzie kontynuował działalność gospodarczą. Przy czym wskazać należy, że syn Wnioskodawcy będzie miał możliwość kontynuowania działalności wyłącznie w oparciu o wydzieloną i przekazaną Jemu zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i do jego dalszego prowadzenia po przekazaniu Jemu jej w drodze darowizny. Nie będzie Jemu potrzebne aktualnie samodzielnie prowadzone przedsiębiorstwo. Nabyta część zorganizowana przedsiębiorstwa będzie w zupełności wystarczająca do kontynuowania działalności gospodarczej, w pełnym zakresie w jakim przed przekazaniem ta część przedsiębiorstwa prowadziła swoją wydzieloną działalność.

Syn Wnioskodawcy w ramach przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmie wszelkie wierzytelności i zobowiązania związane z przejmowaną częścią zorganizowaną przedsiębiorstwa na dzień przejęcia (podpisania umowy darowizny).

Syn Wnioskodawcy w ramach przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmie również wszystkich pracowników świadczących pracę na podstawie umowy o pracę w ramach tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a samo przejęcie tych pracowników dokona się w na podstawie przepisu art. 23¹ kodeksu pracy. Wskutek darowizny dojdzie do nabycia przez Syna Zainteresowanego zakładu w rozumieniu przepisu art. 23¹ kodeksu pracy.

Majątek będący przedmiotem darowizny na rzecz Syna Wnioskodawcy będzie wyodrębniony zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej, to znaczy będzie stanowił zespół składników materialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych i będzie wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej to znaczy będzie on stanowił niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W wyniku planowanej umowy darowizny Nowego Zakładu, Syn Wnioskodawcy przejmie wszystkie z nim związane i do niego przypisane środki trwałe wchodzące w skład tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym budynek, maszyny i urządzenia przynależne do tej części przedsiębiorstwa, wszelkie rzeczowe składniki majątku tam użytkowane, a nie stanowiące środków trwałych, typu drobne narzędzia, części wymienne do maszyn i urządzeń tam się znajdujących, stan magazynowy towarów gotowych, półfabrykatów, produkcji w toku, surowców do produkcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przekazanie zespołu składników materialnych i niematerialnych opisanych przez podatnika będzie skutkowało uznaniem, że ten tak opisany zespół składników jest zorganizowaną częścią mienia przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług ()? (część pytania oznaczona we wniosku nr 1 odnosząca się do podatku od towarów i usług)

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zespół składników materialnych i niematerialnych opisanych przez podatnika stanowi zorganizowaną część mienia przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług () (stanowisko odnoszące się do części pytania oznaczonego we wniosku nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług).
2. Podatnik nie będzie zobowiązany do korekty podatku VAT, albowiem na mocy przepisu art. 6 pkt 1 ustawy VAT, jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary według art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie transakcja zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawa towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży, aportu lub darowizny.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów niemiała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach, gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym doprowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 27e ustawy rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu sprawy wynika, Podatnik prowadzi działalność gospodarczą jako jednoosobowy przedsiębiorca wpisany do ewidencji działalności gospodarczej od dnia 14 maja 1980 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zainteresowany prowadzi sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie: stolarstwo meblowe. Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o dwa miejsca jej prowadzenia. Nowy Zakład to nowo wybudowany budynek przeznaczony pod działalność gospodarczą. Podatnik budując Nowy Zakład, budowę prowadził w ramach swojej działalności gospodarczej a podatek VAT zawarty w towarach i usługach zakupywanych do budowy tego nowego budynku Wnioskodawca w całości odliczał na bieżąco w ramach rozliczeń podatku VAT.

Po uzyskaniu na początku roku 2019 decyzji o dopuszczeniu nowego budynku do użytkowania, Wnioskodawca rozpoczął w tym budynku prowadzenie swojej działalności gospodarczej. Wyposażył budynek w niezbędne do produkcji maszyny i urządzenia oraz oddelegował do Nowego Zakładu pracowników, którzy są przypisani do tego miejsca jako miejsca świadczenia przez nich pracy. Zainteresowany zatrudnia ogółem 10 pracowników, z których 3 jest zatrudnionych w tym Nowym Zakładzie.

Część tego nowego budynku Wnioskodawca oddał na podstawie umowy użyczenia do używania Swojemu synowi, który również prowadzi działalność stolarską w ramach swojej indywidualnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Grunty, na których stoi nowo wybudowany budynek nie są wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Nowy wybudowany budynek jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych i są od niego dokonywane odpisy amortyzacyjne na bieżąco w koszty działalność Wnioskodawcy.

W okresie od dnia rozpoczęcia w nowo wybudowanym budynku działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę wszystkie wydatki i koszty związane z samym nowo wybudowanym budynkiem, jak również wszelkie koszty produkcji w zakresie produkcji prowadzonej w tym nowo wybudowanym budynku i koszty zatrudnienia tych trzech pracowników są ujmowane na wyodrębnionych ewidencjach. Wnioskodawca prowadzi wyodrębnione ewidencje w zakresie prowadzonego systemu rachunkowego (podatkowa księga przychodów i rozchodów) w taki sposób aby móc rozliczać samodzielnie Stary Zakład i Nowy Zakład. Podatnik prowadzi dodatkowo oprócz ewidencji obowiązkowych dla całego przedsiębiorstwa samodzielne ewidencje zakupu i sprzedaży oraz wyodrębnione zapisy na stworzonej ewidencji pomocniczej odpowiadającej w układzie podatkowej księdze przychodów i rozchodów dla obu tych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Dla realizowanych obrotów finansowych Podatnik prowadzi dwie odrębne kasy dla Starego Zakładu i odrębną dla Nowego Zakładu oraz ma wyodrębniony rachunek bankowy dla rozliczeń kosztów i przychodów dla Nowego Zakładu.

Podatnik rozliczał poprzez odliczenie na bieżąco podatek VAT naliczony od ponoszonych wydatków związanych z funkcjonowaniem Nowego Zakładu i Starego Zakładu.

Dla bieżącej działalności Nowego Zakładu przypisani są imiennie pracownicy, którzy świadczą pracę na terenie Nowego Zakładu.

Nieruchomości, na których znajduje się Nowy Zakład wraz z budynkiem stanowią wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość, jest wyposażony w maszyny i urządzenia oraz ma zatrudnionych pracowników co pozwala mu być samodzielnym i wyodrębnionym z struktury całości prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Nowy Zakład stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. Wobec czego Nowy Zakład stanowi zorganizowaną część mienia przedsiębiorstwa i może stanowić w przyszłości niezależne przedsiębiorstwo. Stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych wyodrębnionych finansowo, gdyż poprzez zaprowadzenie odpowiedniej ewidencji jest możliwe wskazanie przychodów i kosztów, a także należności i zobowiązań związanych wyłącznie z tym zakładem. Ponadto przy pomocy takiej ewidencji można także wyodrębnić finanse Nowego Zakładu od finansów pozostałych części przedsiębiorstwa Podatnika. Podatnik stoi na stanowisku, iż Nowy Zakład, może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze, gdyż nie jest powiązany funkcjonalnie i finansowo z pozostałymi składnikami majątku Podatnika, ma samodzielność i autonomię. Wobec czego należy przyjąć, iż ten Nowy Zakład posiada potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Jako przedsiębiorca w drodze umowy darowizny Wnioskodawca przekażę Synowi według Jego oceny zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Syn Zaineresowanego, jako nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa w oparciu o darowaną mu część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, obejmującą wszystkie wymienione w niniejszym wniosku składniki majątkowe wraz z już posiadanym własnym przedsiębiorstwem będzie kontynuował działalność gospodarczą. Przy czym wskazać należy, że Syn Wnioskodawcy będzie miał możliwość kontynuowania działalności wyłącznie w oparciu o wydzieloną i przekazaną Jemu zorganizowaną część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i do jego dalszego prowadzenia po przekazaniu Jemu jej w drodze darowizny. Synowi Wnioskodawcy nie będzie potrzebne aktualnie samodzielnie prowadzone przedsiębiorstwo. Nabyta część zorganizowana przedsiębiorstwa będzie w zupełności wystarczająca do kontynuowania działalności gospodarczej, w pełnym zakresie w jakim przed przekazaniem ta część przedsiębiorstwa prowadziła swoją wydzieloną działalność.

Syn Wnioskodawcy w ramach przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmie wszelkie wierzytelności i zobowiązania związane z przejmowaną częścią zorganizowaną przedsiębiorstwa na dzień przejęcia (podpisania umowy darowizny).

Syn Wnioskodawcy w ramach przejęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przejmie również wszystkich pracowników świadczących pracę na podstawie umowy o pracę w ramach tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a samo przejęcie tych pracowników dokona się w na podstawie przepisu art. 23¹ kodeksu pracy. Wskutek tej darowizny dojdzie do nabycia przez Syna Zainteresowanego zakładu w rozumieniu przepisu art. 23¹ kodeksu pracy.

Majątek będący przedmiotem darowizny na rzecz Syna Wnioskodawcy będzie wyodrębniony zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej, to znaczy będzie stanowił zespół składników materialnych przeznaczony do realizacji określonych zadań gospodarczych i będzie wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej, to znaczy będzie on stanowił niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

W wyniku planowanej umowy darowizny Nowego Zakładu, Syn Wnioskodawcy przejmie wszystkie z nim związane i do niego przypisane środki trwałe wchodzące w skład tej zorganizowanej części przedsiębiorstw, w tym budynek, maszyny i urządzenia przynależne do tej części przedsiębiorstwa, wszelkie rzeczowe składniki majątku tam użytkowane, a nie stanowiące środków trwałych, typu drobne narzędzia, części wymienne do maszyn i urządzeń tam się znajdujących, stan magazynowy towarów gotowych, półfabrykatów, produkcji w toku, surowców do produkcji.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy opisany powyżej zespół składników materialnych i niematerialnych będzie zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa oraz czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do korekty podatku od towarów i usług w skutek darowizny zorganizowanej części przedsiębiorstwa na rzecz Syna.

Jak wyjaśniono powyżej podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby majątek stanowił zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenia do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo w istniejącym przedsiębiorstwie.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia zorganizowana część przedsiębiorstwa, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 2006/112WE Rady. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że: (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane regulacje prawne należy stwierdzić, że składniki niematerialne i materialne majątku, które Wnioskodawca przekaże Synowi będą spełniały przesłanki do uznania Nowego Zakładu za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Zespół składników majątkowych mających być przedmiotem darowizny będzie wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej, a tym samym będzie wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań i będzie stanowił potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze. W opisanej sprawie Zainteresowany jednoznacznie wskazał, że w Nowym Zakładzie wszystkie wydatki i koszty związane z samym nowo wybudowanym budynkiem jak również wszelkie koszty produkcji w zakresie produkcji prowadzonej w tym nowo wybudowanym budynku i koszty zatrudnienia trzech pracowników są ujmowane na wyodrębnionych ewidencjach. Wnioskodawca prowadzi wyodrębnione ewidencje w zakresie prowadzonego systemu rachunkowego (podatkowa księga przychodów i rozchodów) w taki sposób aby móc rozliczać samodzielnie Stary Zakład i Nowy Zakład. Podatnik prowadzi dodatkowo, oprócz ewidencji obowiązkowych dla całego przedsiębiorstwa, samodzielne ewidencje zakupu i sprzedaży oraz wyodrębnione zapisy na stworzonej ewidencji pomocniczej odpowiadającej w układzie podatkowej księdze przychodów i rozchodów dla obu tych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej. Dla realizowanych obrotów finansowych Podatnik prowadzi dwie odrębne kasy dla Starego Zakładu i odrębną dla Nowego Zakładu oraz ma wyodrębniony rachunek bankowy dla rozliczeń kosztów i przychodów dla Nowego Zakładu. Nieruchomości, na których znajduje się Nowy Zakład wraz z budynkiem stanowią wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość, jak również jest wyposażony w maszyny i urządzenia oraz ma zatrudnionych pracowników, co pozwala mu być samodzielnym i wyodrębnionym z struktury całości prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Nowy Zakład stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych tj. służy jako zakład produkcyjny, w którym produkowane są meble.

Zatem mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro jak wynika z opisu sprawy Nowy Zakład jest wyodrębniony pod względem finansowym, funkcjonalnym oraz organizacyjnym z całości przedsiębiorstwa Zainteresowanego i stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania), przeznaczony do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 uznano za prawidłowe.

Przechodząc do kwestii obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego przez Wnioskodawcę jako zbywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa należy wskazać.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Na podstawie ust. 2 powołanego wyżej artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W świetle art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do treści art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Ponadto, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W świetle art. 91 ust. 8 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z powyższych przepisów wynika, że korekta podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, dotyczy podatku naliczonego od zakupów związanych jednocześnie z czynnościami, w związku z którymi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego oraz z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługiwało, jeżeli podatnik nie jest w stanie wyodrębnić całości lub części kwot podatku, które posłużyłyby tylko czynnościom opodatkowanym oraz gdy zmianie uległo przeznaczenie towaru, od którego podatek został odliczony lub nieodliczony w całości.

Jednocześnie należy wskazać, że w sytuacji gdy przedmiotem dostawy jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, to obowiązek korekty podatku naliczonego spoczywa na nabywcy, będącym następcą prawnym (beneficjentem praw i obowiązków zbywcy), który w tym zakresie przejmuje, wynikające z art. 91 ust. 1-8 ustawy, obowiązki swojego poprzednika.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do konkluzji, że skoro jak rozstrzygnięto powyżej wyodrębniona część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy będzie posiadać cechy wymienione w art. 2 pkt 27e ustawy, tj. będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa, to w takim przypadku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku, o której mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy, odliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wchodzących w skład przedmiotowej części przedsiębiorstwa, która będzie przedmiotem darowizny na rzecz Syna. Obowiązek dokonania ewentualnej korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, zostanie przeniesiony na podmiot otrzymujący zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, Wnioskodawca zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, nie będzie zobowiązany do korekty podatku naliczonego w związku z darowizną Nowego Zakładu na rzecz Syna.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, zgodnie z którym, podatnik nie będzie zobowiązany do korekty podatku VAT () należy uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem darowizny za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego (część pytania oznaczone we wniosku nr 1 i pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej