Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy o VAT – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a i b Ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi zarządzania:

a)funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi,

b)portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41, nie mają zastosowania do:

1)czynności ściągania długów, w tym factoringu;

2)usług doradztwa;

3)usług w zakresie leasingu.

Zakres czynności podlejący zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT, oparty jest na przepisach art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT"), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają z opodatkowania transakcje zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie.

Z brzmienia wskazanego przepisu wynika, że państwa członkowskie mają prawo zdefiniować pojęcie funduszu inwestycyjnego, natomiast nie mają już one możliwości samodzielnego uregulowania pojęcia "zarządzania", które stanowi autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego (por. K. Lewandowski., P. Fałkowski Dyrektywa VAT 2006/112, Komentarz. Warszawa 2012).

W celu ustalenia, które z czynności podlegają powyższemu zwolnieniu, konieczne jest ustalenie zakresu obowiązywania wskazanego przepisu, co sprowadza się do ustalenia definicji „zarządzania funduszami inwestycyjnymi” oraz „alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi". Ustawa o VAT odsyła do Ustawy o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (UFI).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ust. 3 UFI, fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Fundusz inwestycyjny prowadzi działalność, ze szczególnym uwzględnieniem interesu uczestników, przestrzegając zasad ograniczania ryzyka inwestycyjnego określonych w ustawie.

Stosownie do art. 3 ust. 4 UFI, fundusz inwestycyjny może prowadzić działalność jako:

1)fundusz inwestycyjny otwarty;

2)alternatywny fundusz inwestycyjny, specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty albo fundusz inwestycyjny zamknięty.

W odniesieniu do pojęcia „zarządzania", należy zauważyć, że zgodnie z art. 4 ust. 1 UFI, to towarzystwo funduszy inwestycyjnych tworzy fundusz inwestycyjny, zarządza nim i reprezentuje fundusz w stosunkach z osobami trzecimi. Fundusze inwestycyjne nie posiadają własnych organów zarządczych i nie zatrudniają pracowników.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 i 1a UFI, przedmiotem działalności towarzystwa funduszy inwestycyjnych jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych otwartych lub funduszy zagranicznych, zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych. Towarzystwo może rozszerzyć przedmiot działalności o tworzenie specjalistycznych funduszy inwestycyjnych otwartych i funduszy inwestycyjnych zamkniętych, zarządzanie tymi funduszami, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, a także reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie unijnymi AFI, w tym wprowadzanie ich do obrotu.

Przy tym, zgodnie z art. 45a ust. 1 i 2 UFI, towarzystwo funduszy inwestycyjnych może, w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, powierzyć przedsiębiorcy lub przedsiębiorcy zagranicznemu wykonywanie czynności związanych z ich działalnością, opisaną powyżej, prowadzoną jako Towarzystwo. Powierzenie wykonywania czynności nie może prowadzić do zaprzestania faktycznego wykonywania działalności, o której mowa w art. 45, przez Towarzystwo.

Jak wynika z powyżej przytoczonych przepisów, czynności zarządzania funduszami inwestycyjnymi co do zasady zostały ustawowo zarezerwowane dla Towarzystw funduszy inwestycyjnych, które jednak mają możliwość delegacji na inne podmioty wykonywania czynności związanych m.in. z zarządzaniem funduszami inwestycyjnymi, przy czym same nie mogą zaprzestać całkowitego wykonywania tych czynności (tj. nie mogą stać się wyłącznie formalnym wykonawcą czynności, muszą wykonywać je faktycznie).

Natomiast, jeżeli chodzi o definiowanie zakresu pojęcia "zarządzania funduszami", wskazać należy, że obecne przepisy ustawy o VAT nie podejmują się doprecyzowania i wyjaśnienia zakresu czynności mieszczących się w tym pojęciu. Nie można znaleźć ich również wskazanych w UFI czy także w Dyrektywie VAT. Jednakże w tym zakresie pomocne jest orzecznictwo TSUE, który to wielokrotnie wypowiadał się na ten temat w swoich wyrokach. Zgodnie ugruntowanym w tym zakresie orzecznictwem unijnego organu, definicja zarządzania jest autonomiczną definicją prawa wspólnotowego, z tego właśnie wynika, że treść tego zagadnienia nie może być zmieniana lub samodzielnie interpretowana na swój sposób przez państwa członkowskie. Takowy pogląd został wyraźnie podkreślony w m.in. wyrokach TSUE w sprawie C-169/04 Abbey National plc, a także w sprawie C-275/11 GfBk Gesellschaft fur Bursenkommumkation mbH. Powyższe powoduje, że w celu określenia definicji zarządzania funduszami inwestycyjnymi oraz alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi należy opierać się i szukać wskazówek w orzecznictwie prawa unijnego.

Przybliżając przytoczony wcześniej wyrok TSUE w sprawie C-169/04 Abbey National plc, organ potwierdził, że pojęcie zarządzania specjalnymi funduszami powierniczymi (zarządzania funduszami powierniczymi), o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów, świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami.

Niniejsza problematyka interpretacyjna, została w sposób szczegółowy poruszona i wyjaśniona w wydanym w niedawnym czasie wyroku TSUE z dnia 17 czerwca 2021 r. w sprawach łączonych C-58/20 i C-59-/20. W danym wyroku Trybunał, orzekając na korzyść przedsiębiorców, stwierdził, że: „Wcelu ustalenia, czy usługi świadczone przez osobę trzecią na rzecz spółki zarządzającej są objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy VAT, należy bowiem zbadać, czy usługa świadczona przez tę osobę trzecią pozostaje w nierozerwalnym związku z własną działalnością spółki zarządzającej, tak że skutkuje ona spełnianiem specyficznych i szczególnych zadań dla zarządzania specjalnym funduszem inwestycyjnym.(…).

W tym względzie pojęcie „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy VAT obejmuje nie tylko zarządzanie inwestycjami, z którym wiąże się wybór i przekazanie aktywów będących przedmiotem tego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów w funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów (zob. podobnie wyrok z dnia 7 marca 2013 r., GfBk, C-275/11, EU:C:2013:141, pkt 27).

W ten sposób w zakresie, w jakim usługi administracyjne i księgowe świadczone przez osobę trzecią na rzecz spółki zarządzającej, takie jak zadania podatkowe polegające na zapewnieniu zgodnego z prawem krajowym opodatkowania dochodów z funduszu uzyskanych przez posiadaczy jednostek uczestnictwa, pozostają w nierozerwalnym związku z działalnością polegającą na zarządzaniu specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, są one objęte zwolnieniem przewidzianym w art. 135 ust. 1 lit. g) dyrektywy VAT”.

W związku z powyższym, dla celów ustalenia definicji/zakresu czynności, jakie mieszczą się w ramach pojęcia „zarządzania” stosuje się przepisy Dyrektywy UCITS, a dokładniej załącznika nr II do Dyrektywy UCITS (dalej: "Załącznik II do UCITS") oraz zawierające niemalże tożsamą definicję, przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (dalej: "Dyrektywa ZAFI"), a także bardziej szczegółowo wskazując, treść załącznika nr I do Dyrektywy ZAFI (dalej: "Załącznik I do ZAFI").

Zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. b Dyrektywy UCITS, spółką zarządzającą jest spółka, której zasadniczym rodzajem działalności jest zarządzanie UCITS w formie funduszy wspólnych lub spółek inwestycyjnych (zarządzanie zbiorowym portfelem UCITS).

Na podstawie art. 6 ust. 1 Dyrektywy UCITS, działalność związana z zarządzaniem UCTIS obejmuje, do celów niniejszej dyrektywy, obowiązki, o których mowa w załączniku II.

Zgodnie z Załącznikiem II do UCITS, działalność związana z zarządzaniem UCITS obejmuje:

1)zarządzanie inwestycjami,

2)administracja:

a)obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;

b)     zapytania klientów;

c)wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);

d)monitorowanie przestrzegania uregulowań;

e)prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;

f)wypłata zysków;

g)emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;

h)rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);

i)prowadzenie ksiąg,

3)wprowadzanie do obrotu.

Z kolei, zgodnie z Załącznikiem I do Dyrektywy ZAFI:

1)Minimalny zakres funkcji w zakresie zarządzania inwestycyjnego, które musi wykonywać ZAFI, zarządzając AFI:

a)zarządzanie portfelami inwestycyjnymi;

b)zarządzanie ryzykiem.

2)Inne funkcje, które ZAFI może dodatkowo wykonywać w trakcie wspólnego zarządzania AFI:

a)administrowanie:

•obsługa prawna i usługi w zakresie rachunkowości w zarządzaniu funduszami;

•zapytania klientów; wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe;

•monitorowanie przestrzegania uregulowań;

•prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa i udziałów; podział dochodu;

•emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa i udziałów;

•ustalenia umowne, w tym wysyłanie świadectw;

•przechowywanie ksiąg;

b)wprowadzanie do obrotu;

c)              działalność związana z aktywami AFI, a mianowicie usługi niezbędne do wypełniania funkcji powierniczej ZAFI, zarządzanie infrastrukturą, działalność w zakresie administrowania nieruchomościami, porady dla przedsiębiorstw w zakresie struktury kapitałowej, strategii inwestycyjnej i spraw związanych, porady i usługi związane z łączeniem i nabywaniem przedsiębiorstw i inne usługi związane z zarządzaniem AFI oraz spółkami i innymi aktywami, w które zainwestowali.

Należy podkreślić, iż definicja zarzadzania w art. 6 ust. 2 Dyrektywy UCITS ustanawia wyłącznie minimalny zakres czynności składających się na zarządzanie. Natomiast inne czynności, które są uznawane za części składowe zarządzania, zostały wymienione w Załączniku nr II Dyrektywy UCITS (odpowiednio również w Dyrektywie ZAFI). Zatem w myśl wspólnotowych przepisów regulujących zarządzanie funduszami zbiorowego inwestowania, w ramach czynności zarządczych podejmowanych przez zarządzającego funduszem, mieszczą się m.in. takie czynności jak obsługa prawna funduszu, księgowość, czy wycena aktywów funduszu.

W opinii Wnioskodawcy, powyżej przedstawiona konstrukcja przepisów unijnych jednoznacznie wskazuje, że wymienione w załączniku II Dyrektywy UCITS oraz załączniku I Dyrektywy ZAFI czynności administrowania, a w szczególności usługi wyceny, mieszczą się w zakresie pojęcia zarządzania funduszem inwestycyjnym. Przedmiotowe zwroty odnoszą się zatem bezpośrednio do terminu zarzadzania.

Istotne jest, że pomimo literalnego brzmienia pkt 1 Załącznika I do Dyrektywy ZAFI, zgodnie z licznymi i jednolitymi wyrokami sądów administracyjnych, wykonywanie przez podmiot trzeci wyłącznie czynności z zakresu pkt 2 (bez jednoczesnego wykonywania czynności z zakresu pkt 1 , również podlega zwolnieniu z VAT, o ile czynności te spełniają warunki płynącymi z wyroków TSUE tj. są kompleksowe, specyficzne i istotne dla funkcjonowania funduszu.

Podobną linię interpretacyjną przyjęły sądy administracyjne, przykładowo WSA w Warszawie, w swoim wyroku z dnia 25 lutego 2020 r., sygn. III SA/Wa 1390/19 podniósł tezę przeciwko zawężaniu definicji pojęcia zarządzania funduszami: „Takie zaś wąskie rozumienie pojęcia zarządzania pozostaje w sprzeczności nie tylko z jego literalnym brzmieniem, ale i z Dyrektywą VAT. Nie budzi bowiem wątpliwości, że szeroka jego definicja miała na celu zwolnienie wszelkich usług immanentnie związanych z usługami zarządzania funduszem i jego aktywami, tak by konsumenci nie byli obciążeni kwotą podatku VAT niezależnie od tego, czy usługi te świadczone są przez fundusz lub podmiot nim zarządzający, czy też przez podmiot zewnętrzny pod warunkiem, że są to usługi specjalistyczne, nierozerwalnie związane z zarządzaniem funduszami".

W analogiczny sposób, za niemal tożsamym stanowiskiem wypowiedział się również w swoim wyroku WSA w Warszawie z dnia 24 czerwca 2020 r., sygn. III SA/Wa 1519/19, w którym to wskazano: „Nie budzi bowiem wątpliwości, że szeroka jego definicja miała na celu zwolnienie wszelkich usług immanentnie związanych z usługami zarządzania funduszem i jego aktywami, tak by konsumenci nie byli obciążeni kwotą podatku VAT niezależnie od tego, czy usługi te świadczone są przez fundusz lub podmiot nim zarządzający, czy też przez podmiot zewnętrzny pod warunkiem, że są to usługi specjalistyczne, nierozerwalnie związane z zarządzaniem funduszami.

Reasumując, w przekonaniu Sądu, wynik wykładni systemowej i funkcjonalnej nakazuje uznać, że wycena aktywów stanowi cechę funkcji zarządczej, mimo że załącznik I do Dyrektywy ZAFI literalnie zdaje się przypisywać wycenę do funkcji administracyjnych”.

Poza powyższym, w niniejszej kwestii wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. III SA/Wa 579/19 stwierdzając, że: „Podkreślić bowiem należy, że orzecznictwo TSUE nadaje dość szerokie znaczenie pojęciu zarzadzania funduszami inwestycyjnymi. Co istotne, z orzecznictwa TSUE, które odwołuje się do załącznika II Dyrektywy UCITS wynika, że w pojęciu zarządzania funduszami inwestycyjnymi oprócz stricte zarzadzania inwestycjami, mieszczą się czynności w zakresie administracji. Z kolei w katalogu czynności składających się na tę administrację wymieniono m.in. wycenę i wyznaczanie ceny i jest to zdaniem Sądu istotna wskazówka interpretacyjna. Punktem wyjścia organu interpretacyjnego winno być zatem rozważenie, czy czynności opisane we wniosku stanowią "wycenę i wyznaczanie ceny" w rozumieniu powołanego załącznika II Dyrektywy UCITS, a jeśli tak, czy można je uznać za wycenę właśnie w zakresie zarządzania funduszem.

W kwestii natomiast tego, czy usługi w zakresie administracyjnego zarządzania wykonywane przez podmiot trzeci można uznać za usługi w zakresie zarzadzania funduszem (mając na uwadze orzecznictwo TSUE) organ interpretacyjny winien ocenić, czy:

1)tworzą one odrębną całość (stanowią usługę kompleksową tworzącą odrębną, logicznie skonstruowaną i spójną całość),

2)są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami,

3)regulują cel wprowadzenia zwolnień z VAT dla usługi zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

W ocenie Sądu, organ wadliwie ocenił, że usługi opisane we wniosku nie mogą tworzyć odrębnej całości. Zdaniem Sądu, rodzaj i zakres usług, które mają być świadczone na rzecz Funduszu, opisane we wniosku, mają charakter kompleksowy (zakres dokonywanych wycen jest szeroki)”.

Czynności wskazane w treści wniosku wykonywane przez Spółkę, określone zbiorowo jako Usługi, są nierozerwalnie związane z czynnością zarządzania portfelem inwestycyjnym i ryzykiem Funduszy. Bez tych czynności nie jest możliwe poprawne funkcjonowanie Funduszy na rynku, zatem nie jest możliwe świadome inwestowanie przez Fundusz środków powierzonych przez inwestorów. Usługa „zarządzania" funduszem inwestycyjnym, aby była owym zarządzaniem, musi mieć w sobie element uczestnictwa w działalności funduszu. Wnioskodawca, wykonując Usługi wyceny aktywów dostarcza kluczowy pakiet wiedzy, który stanowi o tym, że usługa spełnia szczególne i istotne funkcje z zakresu zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Warto dodać, iż szczegółowe zasady wyceny aktywów Funduszy Inwestycyjnych reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy inwestycyjnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 249, poz. 1859 z dnia 31 grudnia 2007 r. (dalej „Rozporządzenie”). Dnia 1 stycznia 2021 r. Ustawodawca dokonał szeregu zmian odnoszących się m.in. do wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych, na mocy Rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z dnia 28 grudnia 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczególnych zasad rachunkowości funduszy inwestycyjnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 2436 z dnia 31 grudnia 2020 r.).

Znowelizowane przepisy odnoszą m.in. do zasad wyceny instrumentów dłużnych. Nowe podejście do wyceny takich instrumentów zakłada wykorzystanie wartości godziwej, zgodne z przyjętym w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości (MSR/MSSF). Zgodnie z treścią uzasadnienia do projektu nowelizacji Rozporządzenia, określenie wartości godziwej powinno następować w pierwszej kolejności na podstawie wartości rynkowej. W sytuacji braku ceny rynkowej, wartość godziwa szacowana byłaby modelem opartym o parametry rynkowe obserwowalne bezpośrednio i pośrednio, tj. uwzględniającym np. ceny obligacji tego samego emitenta, emitentów z tej samej branży, tego samego rynku, wysokości stóp procentowych przy ustalaniu stopy dyskontowania przyszłych przepływów z wycenianego instrumentu. W wyjątkowych przypadkach dopuszczalna jest przy tym wycena w oparciu o model oparty o dane nieobserwowalne (towarzyszyłby temu obowiązek dodatkowych ujawnień). Jednocześnie dopuszczalność zastosowania metody wyceny według skorygowanej ceny nabycia z wykorzystaniem efektywnej stopy procentowej zostanie ograniczona do instrumentów o pierwotnym terminie zapadalności krótszym niż 92 dni. Oznacza to, że instrument o terminie zapadalności dłuższym niż 3 miesiące, powinien być wyceniany według wartości rynkowej albo z wykorzystaniem modelu opartego o parametry rynkowe.

Rozporządzenie wskazuje, iż fundusz inwestycyjny jest zobowiązany zawrzeć stosowane metody wyceny w dokumentacji, o której mowa w art. 10 ustawy o rachunkowości. Dotyczy to między innymi: metod wycen stosowanych przy każdym rodzaju aktywów, modeli wyceny i ich głównych cech, powodów wyboru i uzasadnienia ich stosowania, częstotliwości dokonywania przeglądu poszczególnych wycen aktywów niebędących przedmiotem obrotu na aktywnym rynku i częstotliwości i zasad przeglądu danych wejściowych wykorzystywanych w modelach. Opis technik wyceny oraz zakres stosowanych danych obserwowanych i nieobserwowalnych muszą być ujawnione w informacji dodatkowej do sprawozdania finansowego funduszu. Aktywa wycenia się przy tym wg wartości godziwej.

Z powyższego wynika, że działalność w zakresie wyceny aktywów funduszy, bezsprzecznie mieści się w zakresie podlegających zwolnieniu usług administracyjnych (wycena i wyznaczanie ceny w tym zeznania podatkowe oraz monitorowanie przestrzegania uregulowań) natomiast usługi dodatkowe zawierają się w tym zakresie, bądź w zakresie obsługi rachunkowo-księgowej. W tym punkcie należy wskazać, że dokonywanie wyceny aktywów funduszy inwestycyjnych jest realizacją ustawowego (m.in. wynikającego z UFI czy też z przepisów przytoczonego Rozporządzenia) obowiązku przeprowadzania ich wycen przez podmioty nimi zarządzające. Co za tym idzie, bezapelacyjnie należy uznać, że stanowią one obowiązkowy element „zarządzania". Dokonanie wyceny jest czynnością niezbędną dla Towarzystw, w celu realizacji swoich ustawowych obowiązków.

Powyżej przytoczone uzasadnienie znajduje swoje potwierdzenie w wydawanych w ostatnim czasie interpretacjach indywidualnych. Stanowisko, iż świadczenie usług związanych z wyceną różnych aktywów funduszy inwestycyjnych stanowi usługi podlegające zwolnieniu z opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług potwierdził m.in.:

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 kwietnia 2022 r., sygn. akt 0112-KDIL3.4012.52.2022.1.MS,

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 kwietnia 2022 r., sygn. akt 0114-KDIP4-3.4012.35.2022.2.JJ,

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z dnia 25 marca 2022 r., sygn. akt 0114-KDIP4-3.4012.54.2022.1.RK,

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 listopada 2021 r., sygn. akt 0113-KDIPT1-2.4012.4012.646.2021.1.KT,

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 maja 2021 r., sygn. akt 0114-KDIP4-3.4012.191.2021.2.DM,

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 kwietnia 2021 r., sygn. akt 0111-KDIB3-1.4012.881.2020.1.IK,

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 maja 2021 r., sygn. akt 0114-KDIP4-3.4012.124.2021.2.EK,

•Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 czerwca 2020 r., sygn. akt 0114 -KDIP4.4012.612.2018.12.MP.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione wyżej regulacje w zakresie charakteru wyceny aktywów funduszu, zakres odpowiedzialności za należyte wykonanie wycen oraz znaczenie tychże wycen dla działalności funduszu powodują, że Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są niewątpliwie usługami dotyczącymi specyficznych i istotnych elementów tworzących odrębną całość, związanych z zarządzaniem funduszami, a co najważniejsze są one w ścisłym i nierozerwalnym związku z prowadzoną przez Towarzystwa działalnością.

Uwzględniając powyższe, należy uznać, że usługi wyceny aktywów funduszy świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz funduszy mieszczą się w definicji zarządzania funduszami, a w konsekwencji są zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy:

Na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy:

Stosowanie zwolnień od podatku lub stawek preferencyjnych ma charakter wyjątkowy i nie podlega wykładni rozszerzającej. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług lub stawki obniżonej.

Z treści opisu sprawy wynika, że są Państwo spółką doradczą działającą w przeważającej części w obszarze rachunkowości, doradztwa podatkowego i audytu. W ramach świadczonych przez siebie usług Spółka oferuje m.in. usługi związane z wyceną przedsiębiorstw, instrumentów finansowych oraz innych aktywów posiadanych przez fundusze inwestycyjne. Spółka świadczy usługi wyceny m.in. na rzecz funduszy inwestycyjnych, o których mowa w art. 3 ust. 4 ustawy, tj. na rzecz funduszy inwestycyjnych otwartych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych tj. specjalistycznych funduszy inwestycyjnych i funduszy inwestycyjnych zamkniętych (dalej łącznie: Fundusze) na zlecenie zarządzających tymi Funduszami towarzystw funduszy inwestycyjnych, o których mowa w art. 4 ust. 1 UFI (dalej: Towarzystwa). Wnioskodawca świadczy wymienione usługi w odniesieniu do konkretnych funduszy, na podstawie zawartych z Towarzystwami umów. W ramach zawieranych z Towarzystwami umów Spółka świadczy kompleksowy zakres usług polegających na profesjonalnej wycenie aktywów należących do Funduszy (zwane dalej: Usługi), na którą składają m.in. następujące czynności:

1.Bezpośrednia wycena aktywów wchodzących w skład portfela funduszu, opracowywanie metod, procedur, modeli, narzędzi służących do wyceny aktywów oraz ich bieżąca weryfikacja i aktualizacja.

2.Współpraca z Towarzystwami i zarządzanymi przez nie Funduszami, do których należą wyceniane aktywa, w zakresie gromadzenia odpowiednich materiałów i informacji niezbędnych do prawidłowego wykonywania umówionych przez Wnioskodawcę działań.

3.               Prowadzenie i przechowywanie dokumentacji stanowiącej podstawę dokonywanej wyceny zgodnie z przepisami obowiązującego prawa, w szczególności zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm., dalej zwana: ustawa o rachunkowości) i UFI.

4.Współpraca w zakresie uzgadniania wyceny aktywów Funduszy; zakres współpracy obejmuje przedstawienie odpowiednich danych oraz odpowiedzi na wszelkie pytania dotyczące wyceny oraz w uzasadnionych przypadkach dokonywania korekt przygotowanej wyceny.

5.Przekazywanie informacji lub dokumentów, w odpowiednim terminie, niezbędnych do przekazania organom administracji publicznej lub sądom, organom lub kontrahentom, za których uważa się w szczególności depozytariusza, audytora, podmiot prowadzący księgowość Funduszu lub doradcę prawnego lub podatkowego Towarzystwa.

6.Stosowanie odpowiednich procedur z określonymi zasadami postępowania w procesie wyceny akcji, udziałów spółek oraz innych instrumentów finansowych, które mają zostać wniesione w formie aportu do Funduszu.

Świadczenie Usług opisanych powyżej ma na celu zapewnienie Funduszom m.in. możliwość prawidłowego ustalenia wartości aktywów Funduszy w sposób, formie i terminach przewidzianych w statutach Funduszy, ustawie o rachunkowości, UFI oraz innych aktach wykonawczych do tych ustaw oraz innych obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie. Należy podkreślić, że świadczone przez Wnioskodawcę Usługi pozostają w ścisłym i nierozerwalnym związku z działalnością prowadzoną przez Towarzystwa, współpracujące z Wnioskodawcą, dzięki czemu dane Towarzystwa mogą sprostać specyficznym i szczegółowym obowiązkom zarządczym dot. różnego rodzaju Funduszy. Siedziby towarzystw funduszy inwestycyjnych, a także siedziby funduszy inwestycyjnych na rzecz których Wnioskodawca świadczy i zamierza dalej świadczyć usługi, znajdują się na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Za świadczone Usługi Wnioskodawcy do tej pory przysługiwało określone w umowie wynagrodzenie powiększone o podatek VAT wg stawki podstawowej (23%).

W związku z powyższym wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia czy opisane w złożonym wniosku usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi, alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zbiorczymi portfelami papierów wartościowych - korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a. ustawy.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a lub lit. b ustawy, uzależnione jest od łącznego spełnienia dwóch warunków:

1)przedmiotowego – świadczone usługi powinny być kwalifikowane jako usługi zarządzania oraz

2)podmiotowego – ww. usługi zarządzania powinny być świadczone w odniesieniu m.in. do funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych i zbiorczych portfeli papierów wartościowych – w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi albo do portfeli inwestycyjnych funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa w lit. a, lub ich częścią.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia usług zarządzania. Jednakże przepis art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r. nr 347/1 ze zm.), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku VAT podlega zarządzanie specjalnymi funduszami inwestycyjnymi, określonymi przez państwa członkowskie. W kontekście ww. przepisu art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady, TSUE wielokrotnie wskazywał, że jego wykładnia powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów oraz układu tej dyrektywy oraz z uwzględnieniem zwłaszcza ratio legis zwolnienia, które przewiduje. TSUE przypominał ponadto, że zwolnienia od podatku stanowią wyjątki od ogólnej zasady, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika, wobec czego należy dokonywać ich ścisłej wykładni. Ponadto zauważono, że zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a zatem powinny zostać zdefiniowane z punktu widzenia prawa wspólnotowego, co ma na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich.

W kwestii wyjaśnienia pojęcia „zarządzania funduszem” można wskazać, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE (m.in. w sprawach C-169/04, C-275/11, C-595/13) wynika, że celem zwolnienia z opodatkowania transakcji związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi, przewidzianego w art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady), jest w szczególności ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Celem pkt 6 tego przepisu jest zapewnienie neutralności podatkowej wspólnego systemu podatku VAT w kwestii wyboru między inwestowaniem bezpośrednim w papiery wartościowe, a inwestowaniem za pośrednictwem przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania.

Z powyższego wynika, że transakcje, których dotyczy to zwolnienie, są typowe dla działalności, jaką wykonują przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania. Zatem art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej dyrektywy poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu zbiorowym portfelem obejmuje czynności, które polegają na zarządzaniu samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w papiery wartościowe, takie jak te zamieszczone w załączniku II do zmienionej Dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r., w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (85/611/EWG) w rubryce „Administracja”, które są czynnościami właściwymi przedsiębiorstwom zbiorowego inwestowania. Dyrektywa 85/611/EWG, została zastąpiona Dyrektywą 2009/65/WE z dnia 13 lipca 2009 r., w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS).

Zgodnie z art. 6 ust. 2 Dyrektywy 2009/65/WE Rady, działalność związana z zarządzaniem przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) obejmuje obowiązki, o których mowa w załączniku II.

Załącznik II do tej dyrektywy określa funkcje wchodzące w skład zbiorowego zarządzania portfelem. Są to odpowiednio:

‒zarządzanie inwestycjami,

‒administracja:

a)obsługa prawna i obsługa rachunkowo-księgowa w zakresie zarządzania funduszem;

b)zapytania klientów;

c)wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe);

d)monitorowanie przestrzegania uregulowań;

e)prowadzenie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa;

f)wypłata zysków;

g)emisja i umarzanie jednostek uczestnictwa;

h)rozliczanie umów (w tym wysyłanie potwierdzeń);

i)prowadzenie ksiąg;

‒wprowadzanie do obrotu.

Należy ponadto wskazać, że ww. definicja zarządzania ma zastosowanie również w odniesieniu do specjalnych funduszy inwestycyjnych innych niż objęte dyrektywą UCITS. W pkt 38 wyroku w sprawie C-595/13 TSUE stwierdził, że spółki takie jak będące przedmiotem postępowania głównego, które zostały utworzone przez wielu inwestorów wyłącznie w celu zainwestowania zgromadzonego majątku w nieruchomości, nie mogą zostać uznane za przedsiębiorstwo zbiorowego inwestowania w rozumieniu dyrektywy UCITS. W takich okolicznościach faktycznych, tj. w odniesieniu do funduszy innych niż objętych dyrektywą UCITS, TSUE przytoczył definicję zarządzania funduszami, którą podał w wyroku C-169/04, a więc nawiązującą do dyrektywy UCITS. W ww. wyroku w sprawie C-595/13 TSUE wskazał, że poza czynnościami polegającymi na zarządzaniu portfelem do szczególnych funkcji przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania należą funkcje administrowania samymi przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania, takie jak te wymienione w załączniku II do dyrektywy UCITS w rubryce „Administracja”. Zdaniem TSUE, nie tylko zarządzanie inwestycjami, wiążące się z wyborem i zbywaniem aktywów będących przedmiotem takiego zarządzania, lecz również usługi administracyjne i rachunkowe, takie jak obliczanie kwoty dochodów i ceny jednostek uczestnictwa lub udziałów funduszu, wycena aktywów, rachunkowość, przygotowywanie deklaracji w celu podziału dochodów, dostarczanie informacji i dokumentacji na temat rachunków okresowych i deklaracji podatkowych, statystyk i podatku VAT, a także opracowywanie prognoz przychodów wchodzą w zakres pojęcia „zarządzania” specjalnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 13 część B lit. d pkt 6 szóstej Dyrektywy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że w ramach zawieranych z Towarzystwami umów Spółka świadczy kompleksowy zakres usług polegających na profesjonalnej wycenie aktywów należących do Funduszy (zwane dalej: Usługi), na którą składają m.in. następujące czynności:

1.Bezpośrednia wycena aktywów wchodzących w skład portfela funduszu, opracowywanie metod, procedur, modeli, narzędzi służących do wyceny aktywów oraz ich bieżąca weryfikacja i aktualizacja.

2.Współpraca z Towarzystwami i zarządzanymi przez nie Funduszami, do których należą wyceniane aktywa, w zakresie gromadzenia odpowiednich materiałów i informacji niezbędnych do prawidłowego wykonywania umówionych przez Wnioskodawcę działań.

3.Prowadzenie i przechowywanie dokumentacji stanowiącej podstawę dokonywanej wyceny zgodnie z przepisami obowiązującego prawa, w szczególności zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. i UFI.

4.Współpraca w zakresie uzgadniania wyceny aktywów Funduszy; zakres współpracy obejmuje przedstawienie odpowiednich danych oraz odpowiedzi na wszelkie pytania dotyczące wyceny oraz w uzasadnionych przypadkach dokonywania korekt przygotowanej wyceny.

5.Przekazywanie informacji lub dokumentów, w odpowiednim terminie, niezbędnych do przekazania organom administracji publicznej lub sądom, organom lub kontrahentom, za których uważa się w szczególności depozytariusza, audytora, podmiot prowadzący księgowość Funduszu lub doradcę prawnego lub podatkowego Towarzystwa.

6.Stosowanie odpowiednich procedur z określonymi zasadami postępowania w procesie wyceny akcji, udziałów spółek oraz innych instrumentów finansowych, które mają zostać wniesione w formie aportu do Funduszu.

– mieszczą się w definicji zarządzania w rozumieniu tego określenia zdefiniowanego przez TSUE, co oznacza, że przesłanka przedmiotowa uprawniająca do zastosowania zwolnienia od podatku VAT – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy – została spełniona.

Z kolei drugim warunkiem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) ustawy jest warunek podmiotowy. Ww. zwolnieniu podlegają usługi zarządzania świadczone na rzecz funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych lub zbiorczych portfeli papierów wartościowych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, a także portfelami inwestycyjnymi funduszy inwestycyjnych i alternatywnych funduszy inwestycyjnych, o których mowa wyżej, lub ich częścią.

Ww. zwolnieniu podlegają usługi zarządzania świadczone na rzecz funduszy inwestycyjnych, alternatywnych funduszy inwestycyjnych lub zbiorczych portfeli papierów wartościowych w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi.

Pod pojęciem przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi należy rozumieć przepisy ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 1523), zwanej dalej „ustawą o funduszach inwestycyjnych”, a także akty wykonawcze wydane na podstawie przepisów tej ustawy.

Zgodnie z art. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Przepis art. 2 pkt 7 ustawy o funduszach inwestycyjnych stanowi, że:

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 10b ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Stosownie do art. 3 ust. 4 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

W myśl art. 5 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Jak stanowi art. 38 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Ustawa o funduszach inwestycyjnych wyraźnie rozróżnia zatem pojęcie „funduszu inwestycyjnego” oraz „funduszu zagranicznego”.

Zagraniczne alternatywne fundusze inwestycyjne zostały zdefiniowane w ustawie o funduszach inwestycyjnych pod pojęciem „unijnego AFI”. Natomiast na potrzeby ustawy o funduszach inwestycyjnych za alternatywny fundusz inwestycyjny uznaje się fundusze inwestycyjne typu „specjalistyczny fundusz inwestycyjny otwarty” oraz „fundusz inwestycyjny zamknięty” oraz alternatywną spółkę inwestycyjną.

Mając powyższe na uwadze, fundusze zagraniczne oraz unijne AFI nie mieszczą się w zakresie pojęciowym „fundusze inwestycyjne, alternatywne fundusze inwestycyjne (…) w rozumieniu przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi”, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) ustawy.

Uwzględniając powyższe, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a) i b) ustawy mogą korzystać czynności zarządzania funduszami z siedzibą w Polsce. W konsekwencji, powyższe zwolnienie nie znajdzie zastosowania do funduszy mających siedzibę za granicą.

Działalność alternatywnych funduszy inwestycyjnych jest regulowana przepisami ww. ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 10a ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

W oparciu o treść art. 8a ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

W myśl art. 8b ust. 2 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Jak stanowi art. 2 ust. 3 ustawy o funduszach inwestycyjnych:

Z kolei, w myśl art. 4 ust. 1 cyt. ustawy:

Na podstawie art. 4 ust. 1a ww. ustawy:

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy: