Interpretacja indywidualna z dnia 18.11.2020, sygn. 0111-KDIB3-2.4012.761.2020.1.AR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

braku prawa do zwrotu podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2020 r. (data wpływu 2 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zwrotu podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do zwrotu podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu pn. .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (w skrócie: VAT).

W związku ze złym stanem systemu wodociągowego na odcinku R.-C. oraz wzrostem potrzeb mieszkańców gminy w wodę gmina planuje rozbudowę sieci wodociągowej i sanitarnej w miejscowości C. Planowany termin realizacji przedsięwzięcia pn. . to 2021 rok.

Wykonanie budowy sieci wodociągowej i sanitarnej będzie realizowane w ramach zadań własnych gminy, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej mieszkańców gminy takich jak zaopatrzenie w wodę zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków (Dz. U. z 2018 r., poz. 1152).

W roku 2020 Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie przedsięwzięcia: . Przedsięwzięcie realizowane będzie przy dofinansowaniu w ramach poddziałania: Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszeniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i oszczędzanie energii objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Roboty budowlane polegają na: budowie systemu wodociągowego na odcinku R. Cz. oraz sieci wodociągowej i sanitarnej w miejscowości C.

Łączna kwota inwestycji to 545 279,76 zł, dofinansowanie to kwota 273 082,00 zł do 63,63% kosztów kwalifikowanych i jest to koszt wykonawcy zadania wyłonionego w przetargu nieograniczonym.

Gmina nie uzyska obrotu opodatkowanego VAT ani na etapie realizacji inwestycji, ani na etapie późniejszym. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie świadczy usług opodatkowanych VAT na rzecz swoich mieszkańców w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej.

Gmina będzie realizowała projekt, jako wykonanie jednego z zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje zwrot podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na realizację projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje mu zwrot podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na realizację projektu.

Inwestycja nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną VAT. Realizowany projekt mieści się w obszarze zadań własnych Gminy, a więc w zakresie którym Gmina nie uznaje się za podatnika VAT. W związku z powyższym nie przysługuje jej prawo do odliczeń lub zwrotu podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotowym projektem.

Gmina zadanie własne realizuje za pośrednictwem spółki z o.o., wodociągi p. w B., której Gmina jest jednym z udziałowców. Cała sieć wodociągowa gminy, stacja uzdatniania wody i budynki hydroforni są obecnie, a nowo wybudowane pozostaną w przyszłości własnością gminy, ujęte są w ewidencji środków trwałych gminy, a w celu realizacji zadań własnych gmina udostępniła je spółce na zasadzie nieodpłatnego użyczenia. Wobec tego usługi w zakresie dostarczania wody w imieniu gminy świadczy spółka, która jest odrębnym zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Z tego tytułu samodzielnie wystawia faktury, pobiera opłaty i rozlicza podatek VAT z urzędem skarbowym.

Spółka nie jest ukierunkowana na osiąganie zysku z tytułu dostarczania wody mieszkańcom gminy. Podstawowym celem istnienia spółki jest realizacja zadań własnych samorządu, wynikających z ustaw i innych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.) zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi, że w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Przepisy art. 87 ustawy regulują sposób dokonania przez podatnika rozliczenia w sytuacji, gdy w danym okresie rozliczeniowym deklaruje on nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Przepisy te statuują możliwość otrzymania przez podatnika rzeczywistego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Warunkiem, który musi spełnić podatnik, by domagać się zwrotu, jest powstanie w okresie rozliczeniowym nadwyżki podatku naliczonego nad kwotą podatku należnego. Wynika to z generalnej zasady określonej w przywołanym powyżej art. 87 ust. 1 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Generalna zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy, wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest czynnym i zrejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku 2020 Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie przedsięwzięcia: . W związku ze złym stanem systemu wodociągowego na odcinku R.-C. oraz wzrostem potrzeb mieszkańców gminy w wodę gmina planuje rozbudowę sieci wodociągowej i sanitarnej w miejscowości C. Wykonanie budowy sieci wodociągowej i sanitarnej będzie realizowane w ramach zadań własnych gminy, tj. zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej mieszkańców gminy takich jak zaopatrzenie w wodę zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzeniu ścieków. Gmina podaje, że nie uzyska obrotu opodatkowanego VAT ani na etapie realizacji inwestycji, ani na etapie późniejszym. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego nie świadczy usług opodatkowanych VAT na rzecz swoich mieszkańców w zakresie utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Gmina będzie realizowała projekt, jako wykonanie jednego z zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Gmina argumentuje, że inwestycja nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną, a zadanie własne realizuje za pośrednictwem Spółki z o.o. Wodociągi P. w B., której Gmina jest jednym z udziałowców. Cała sieć wodociągowa Gminy, stacja uzdatniania wody i budynki hydroforni są obecnie, a nowo wybudowane pozostaną w przyszłości własnością Gminy, ujęte są w ewidencji środków trwałych Gminy, a w celu realizacji zadań własnych Gmina udostępniła je Spółce na zasadzie nieodpłatnego użyczenia. Wobec tego usługi w zakresie dostarczania wody w imieniu Gminy świadczy Spółka, która jest odrębnym zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego

i stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania należy stwierdzić, że w omawianej sprawie związek taki nie występuje. Gmina jednoznacznie podkreśla, że nie uzyska obrotu opodatkowanego VAT ani na etapie realizacji inwestycji, ani na etapie późniejszym. Całokształt przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że powstały w efekcie inwestycji objętej przedmiotowym projektem system wodociągowy na odcinku R. Cz. oraz sieć wodociągowa i sanitarna w miejscowości C. nie będą wykorzystywane przez Gminą w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych generujących podatek należy. Efekty powstałe w wyniku realizacji ww. inwestycji zostaną przekazane na zasadzie nieodpłatnego użyczenia Spółce z o.o., której Gmina jest jedynym udziałowcem. Zatem w analizowanej sprawie podstawowe warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego nie będą spełnione.

Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu. W tym też kontekście nie można mówić o możliwości otrzymania zwrotu różnicy podatku na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy.

W zakresie przedmiotowych działań, Gmina nie będzie miał także możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 714, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in., pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ Gmina nie spełnia tych warunków, nie będzie miała możliwości ubiegania się o zwrot podatku VAT na podstawie przepisów rozdziału 4 cyt. rozporządzenia.

Podsumowując w okolicznościach niniejszej sprawy, Gminie nie przysługuje zwrot podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na realizację projektu pn. ..

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej