Interpretacja indywidualna z dnia 30.09.2020, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.334.2020.1.RK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

prawa do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont budynków przy zastosowaniu współczynnika proporcji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2020 r. (data wpływu 1 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont budynków przy zastosowaniu współczynnika proporcji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont budynków przy zastosowaniu współczynnika proporcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasta () zarejestrowana jest dla celów podatku VAT, jako podatnik VAT czynny.

Gmina zawarła w 2019 r. umowę z podmiotem zewnętrznym w drodze zamówienia publicznego na realizację zadania pn. ().

Przedmiotem tej umowy jest remont elewacji, wykonanie izolacji fundamentów, nadanie nowej kolorystyki, remont dachu, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej zgodnej z wytycznymi konserwatorskimi, w odniesieniu do kilku kamienic zlokalizowanych przy ().

Zamówienie zostało podzielone na 4 części:

1. część I - Remont kamienicy nr 1 - cena brutto w wysokości: 861 984,57 zł (słownie złotych: osiemset sześćdziesiąt jeden tysięcy dziewięćset osiemdziesiąt cztery i 57/100) netto w wysokości: 700 800,46 zł (słownie złotych: siedemset tysięcy osiemset i 46/100) + podatek VAT wg stawki 23 %.
2. część II - Remont kamienicy nr 3 - cena brutto w wysokości: 349 322,98 zł (słownie złotych: trzysta czterdzieści dziewięć tysięcy trzysta dwadzieścia dwa i 98/100) netto w wysokości: 323 447,20 zł (słownie złotych: trzysta dwadzieścia trzy tysiące czterysta czterdzieści siedem i 20/100) + podatek VAT wg stawki 8 %.
3. część III - Remont kamienicy nr 14 - cena brutto w wysokości: 391 785,34 zł (słownie złotych: trzysta dziewięćdziesiąt jeden tysięcy siedemset osiemdziesiąt pięć i 34/100) netto w wysokości: 362 764,20 zł (słownie złotych: trzysta sześćdziesiąt dwa tysiące siedemset sześćdziesiąt cztery i 20/100) + podatek VAT wg stawki 8 %.
4. część IV - Remont kamienicy nr 15 - cena brutto w wysokości: 457 062,98 zł (słownie złotych: czterysta pięćdziesiąt siedem tysięcy sześćdziesiąt dwa i 98/100) netto w wysokości: 423 206,46 zł (słownie złotych: czterysta dwadzieścia trzy tysiące dwieście sześć i 46/100) + podatek VAT wg stawki 8 %.

Rozliczenie za wykonanie przedmiotu umowy odbywa się fakturami częściowymi wystawianymi nie częściej niż raz w miesiącu według harmonogramu rzeczowo - finansowego stanowiącego załącznik do umowy z zachowaniem limitów finansowych Zamawiającego na dany rok.

W przedmiotowej sprawie Gmina występuje jako zamawiający w rozumieniu ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych. Zgodnie z art. 2 pkt 12 przywołanej ustawy: Ilekroć w ustawie jest mowa o zamawiającym - należy przez to rozumieć osobę fizyczną, osobę prawną albo jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej obowiązaną do stosowania ustawy. Natomiast w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy, stosuje się ją do udzielania zamówień publicznych przez jednostki sektora finansów publicznych w rozumieniu przepisów o finansach publicznych.

Jednocześnie Gmina wskazuje, że stawka podatku, jaka znajdzie zastosowanie w odniesieniu do przedmiotowego zadania, będzie miała wpływ na sposób obliczenia ceny usług świadczonych przez wykonawcę w ramach realizacji zadania w związku z udzielonym mu zamówieniem publicznym.

Gmina dysponuje pismem z Głównego Urzędu Statystycznego w (), znak: () 1, z którego wynika następująca klasyfikacja remontowanych budynków według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych ( dalej: PKOB ):

1. () 1, w którym powierzchnia mieszkalna stanowi 119,39 m², a powierzchnia niemieszkalna przeznaczona na działalność handlową - 150,08 m² - należy klasyfikować jako budynek handlowo-usługowy; wg PKOB w grupie 123, klasie 1230 - budynki handlowo-usługowe;
2. () 3, w którym powierzchnia mieszkalna stanowi 129,53 m² (dwa lokale mieszkalne) a powierzchnia niemieszkalna przeznaczona na działalność handlową - 117,86 m², należy klasyfikować jako budynek mieszkalny wg PKOB w grupie 112 klasie 1121 budynki o dwóch mieszkaniach (społeczna + handel);
3. () 14, w którym powierzchnia mieszkalna stanowi 269,81 m² (sześć lokali mieszkalnych) a powierzchnia niemieszkalna przeznaczona na działalność handlową - 94,39 m² (handel);
4. () 15, w którym powierzchnia mieszkalna stanowi 137,58 m² (trzy lokale mieszkalne) a powierzchnia niemieszkalna przeznaczona na działalność handlową - 110,02 m², traktowany jest jako budynek mieszkalny, mieszczący się wg PKOB w grupie 112 klasie 1122 (budynki o trzech i więcej mieszkaniach + handel).

Budynki są własnością Gminy Miasta (). Gmina wynajmuje bądź wydzierżawia lokale użytkowe i mieszkalne i pobiera z tego tytułu czynsz, wykazując go w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż odpowiednio zwolnioną z VAT (lokale mieszkalne) i opodatkowaną VAT (lokale użytkowe).

Zadanie obejmujące remont w/w budynków w całości finansowane jest z budżetu miasta.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją rzeczonego zadania są/będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w zakresie następujących czynności:

• wynajem/dzierżawa lokali użytkowych - za które Gmina pobiera opłaty traktując je jako opodatkowane VAT,

• wynajem lokali mieszkalnych - za które Gmina pobiera opłaty i traktując je jako zwolnione z VAT.

Ponadto, towary i usługi nabywane w związku z realizacją rzeczonego zadania są/będą wykorzystywane również do celów innych niż działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w świetle art. 90 ust. 2-10 ustawy o VAT, Gmina Miasta (..) będzie uprawniona do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont budynków przy zastosowaniu współczynnika proporcji ?

Stanowisko Wnioskodawcy :

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały określone w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Budynki są własnością Gminy i Gmina wynajmuje bądź wydzierżawia znajdujące się w nich lokale, pobierając od najemców i dzierżawców stosowny czynsz i wykazując go w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż odpowiednio zwolnioną (lokale mieszkalne) i opodatkowaną VAT (lokale użytkowe).

Z uwagi na to, że Gmina wykorzystuje budynki tak do dokonywania czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych z VAT i będzie jej przysługiwało - w świetle art. 90 ust. 2 -10 ustawy - jedynie częściowe odliczenie VAT, a nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania wydatków poniesionych na zadanie obejmujące remont tych budynków do konkretnego rodzaju działalności, Gmina planuje odliczyć podatek naliczony od wydatków poniesionych na to zadanie przy użyciu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 3 - 4 ustawy o VAT.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w świetle art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 2-10 ustawy o VAT, Gminie będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na remont budynków przy zastosowaniu współczynnika proporcji właściwego dla Gminy.

Współczynnik dla Gminy - zgodnie z powołaną regulacją - został ustalony w oparciu o udział rocznego obrotu z tytułu czynności opodatkowanych w całkowitym obrocie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą w myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy.

Z kolei jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

W myśl art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Odnośnie sposobu określenia proporcji należy wskazać, że na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podmiotów (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193 z późn. zm.), zwane dalej: rozporządzeniem. Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien dokonać przypisania nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej. W sytuacji gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, podatnik zobowiązany jest do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu sposobu określenia proporcji umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Natomiast, w sytuacji gdy Podatnik wykorzystuje nabywane towary i usługi do czynności podlegających opodatkowaniu oraz do czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje (czynności zwolnionych z opodatkowania) i nie ma możliwości przyporządkowania nabywanych towarów i usług tylko i wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zastosowanie znajdzie art. 90 ust. 2 i następne ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W świetle art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Przepis art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina Miasta () zarejestrowana jest jako podatnik VAT czynny. Gmina zawarła w 2019 r. umowę na realizację zadania pn. (). Przedmiotem tej umowy jest remont elewacji, wykonanie izolacji fundamentów, nadanie nowej kolorystyki, remont dachu, wymiana stolarki okiennej i drzwiowej zgodnej z wytycznymi konserwatorskimi, w odniesieniu do kilku kamienic zlokalizowanych przy ().

Rozliczenie za wykonanie przedmiotu umowy odbywa się fakturami częściowymi wystawianymi nie częściej niż raz w miesiącu.

Budynki są własnością Gminy Miasta () . Gmina wynajmuje bądź wydzierżawia lokale użytkowe i mieszkalne i pobiera z tego tytułu czynsz, wykazując go w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż odpowiednio zwolnioną z VAT (lokale mieszkalne) i opodatkowaną VAT (lokale użytkowe). Wnioskodawca wskazał, że towary i usługi nabywane w związku z realizacją rzeczonego zadania są/będą wykorzystywane również do celów innych niż działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont ww. budynków.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przepisy prawa mające zastosowanie w sprawie, uznać należy, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego. Z całokształtu sprawy wynika, że towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę w związku z realizacją zadania pn. () są/będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT, a także do celów innych niż działalność gospodarcza. Ponadto Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem, uznać należy, że przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego zostaną spełnione, gdyż Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT a ponoszone wydatki służyć będą m.in. czynnościom opodatkowanych podatkiem VAT. Prawo to będzie przysługiwać Gminie jednak jedynie w części, w jakiej wydatki te związane będą z czynnościami opodatkowanymi, w związku z tym Gmina będzie zobowiązana do wydzielania podatku naliczonego przy zastosowaniu metody określenia proporcji umożliwiającej odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy. Następnie, w odniesieniu do zakupów wykorzystywanych zarówno do celów działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej od podatku VAT, podatnik jest zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ustawy obliczonej zgodnie z ust. 2 i następne tego artykułu.

Podsumowując, Gmina będzie uprawniona do częściowego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na remont budynków zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz art. 90 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanego pytania i stanowiska przedstawionego do zadanego pytania. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej