Uznanie realizowanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT 0%.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 marca 2022 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania realizowanych dostaw za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką VAT 0%.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 maja 2022 r. (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP 16 maja 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Prowadzą Państwo działalność gospodarczą obejmującą m.in. projektowanie, produkcję, testowanie i serwisowanie systemów (…) (dalej: „Towary”).

Jesteście Państwo i na moment dokonywania czynności będących przedmiotem niniejszego wniosku (jak i na moment ich stosownego deklarowania dla celów VAT) będziecie czynnym podatnikiem VAT i VAT UE w Polsce. Państwa sprzedaż nie jest i nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT.

Dokonują Państwo sprzedaży Towarów na rzecz klientów (należących najczęściej do międzynarodowych grup kapitałowych), przy czym w przeważającej większości Towary są produkowane na indywidualne zamówienie klientów. Zgodnie z ustaleniami z klientami, wyprodukowane Towary są transportowane z Polski do portów położonych w innych krajach UE (najczęściej w Belgii, Holandii czy Niemczech) lub do miejsc położonych w okolicy ww. portów, w szczególności nabrzeży.

Niniejszy wniosek dotyczy następujących przyszłych dostaw Towarów do klientów, w ramach których należy wyróżnić dwa scenariusze:

Scenariusz 1

W ramach tego scenariusza, będą Państwo dokonywać dostaw Towarów do miejsc uzgodnionych z klientami i będą odpowiedzialni za transport Towarów z Polski do umówionego z nabywcą portu położonego w innym niż Polska kraju UE lub do miejsc położonych w okolicach ww. portów. W zdarzeniach przyszłych objętych niniejszym wnioskiem, będą Państwo posiadać relację umowną z przewoźnikiem, któremu zlecać będą transport Towarów z Polski do umówionego portu położonego w innym niż Polska kraju UE, a także będą płacić przewoźnikowi za powyższy transport. Ponadto, mogą Państwo być odpowiedzialni za ubezpieczenie Towarów w drodze z Polski do ww. miejsc. Powyższy transport Towarów do portu będący w Państwa gestii odbywać się będzie w szczególności zgodnie z następującymi warunkami handlowymi Incoterms (wraz z modyfikacjami opisanymi poniżej) każdorazowo uzgodnionymi między Państwem i klientami:

‒FOB port w Unii Europejskiej - w tym przypadku ryzyko utraty lub zniszczenia Towarów będzie przechodzić z Państwa na klienta w momencie załadunku Towarów na statek w porcie w Unii Europejskiej,

‒FAS port w Unii Europejskiej/nabrzeże portu w Unii Europejskiej - w tym przypadku ryzyko utraty lub zniszczenia Towarów będzie przechodzić z Państwa na klienta w momencie dostarczenia Towarów na nabrzeże w pobliżu portu w Unii Europejskiej,

‒FCA port w Unii Europejskiej/nabrzeże portu w Unii Europejskiej - zgodnie z najlepszą Państwa wiedzą co do przyszłych ustaleń pomiędzy Państwem i klientem, w tym przypadku ryzyko utraty lub zniszczenia Towarów będzie przechodzić z Państwa na klienta w momencie dostarczenia Towarów do portu w Unii Europejskiej lub na nabrzeże w pobliżu portu w Unii Europejskiej (zgodnie więc z powyższym rozumieniem, warunki handlowe Incoterms FCA port w Unii Europejskiej mogą w Państwa przypadku i Państwa klientów mieć znaczenie zbliżone do Incoterms FAS port w Unii Europejskiej),

‒lub innymi regułami Incoterms/ustaleniami umownymi, również przewidującymi odpowiedzialność Państwa za utratę lub zniszczenie Towarów w trakcie ich transportu z Polski na terytorium innego kraju UE.

We wszystkich przypadkach objętych Scenariuszem 1, w szczególności zgodnie ze stosowanymi powyżej regułami Incoterms (wraz z opisanymi modyfikacjami), ryzyko utraty lub zniszczenia Towarów przechodzić będzie z Państwa na klienta w porcie położonym w innym niż Polska kraju UE lub okolicach ww. portu. Zgodnie z planowanymi ustaleniami umownymi między Państwem i klientem, jakiekolwiek Państwa zobowiązania umowne związane z dostawą/transportowaniem Towarów będą kończyły się w porcie w Unii Europejskiej lub w miejscu położonym w okolicy ww. portów, w szczególności na nabrzeżu. Po przejściu ryzyka utraty lub zniszczenia Towarów w porcie w UE lub jego okolicy na klienta zgodnie ze stosowanymi regułami Incoterms i ustaleniami umownymi, to klient będzie dysponował Towarami jak właściciel i będzie dokonywał samodzielnych decyzji w odniesieniu do Towarów.

Scenariusz 2

W ramach tego scenariusza, będą Państwo dokonywali sprzedaży Towarów do klientów i nie będą odpowiedzialni za transport Towarów z Polski do umówionego z nabywcą portu położonego w innym niż Polska kraju UE lub do miejsc położonych w okolicach ww. portów.

Nie będą Państwo posiadać relacji umownej z przewoźnikiem, któremu zlecany będzie transport Towarów z Polski do umówionego portu położonego w innym niż Polska kraju UE i nie będą płacić przewoźnikowi za powyższy transport.

W Scenariuszu 2, ryzyko utraty lub zniszczenia Towarów przechodzić będzie z Państwa na klienta w Polsce, m.in. zgodnie z regułami handlowymi Incoterms EXW lub FCA Państwa zakład produkcyjny w Polsce. Po przejściu ryzyka utraty lub zniszczenia Towarów na klienta zgodnie ze stosowanymi regułami Incoterms i ustaleniami umownymi, to klient będzie dysponował Towarami jak właściciel i dokonywał samodzielnych decyzji w odniesieniu do Towarów.

Okoliczności wspólne dla Scenariusza 1 i 2

W obu opisanych powyżej Scenariuszach, zgodnie z najlepszą Państwa wiedzą, po dostarczeniu Towarów z Polski do portu położonego w innym kraju UE, będą one magazynowane przez ich nabywcę przez okres od kilku tygodni do nawet kilku lat - powyższe sytuacje mogą mieć miejsce przede wszystkim w przypadku zastosowania warunków Incoterms FAS lub FCA port europejski w Scenariuszu 1 jak i EXW lub FCA Państwa zakład produkcyjny w Polsce w Scenariuszu 2 (przykładowe możliwe powody magazynowania Towarów, zgodnie z Państwa najlepszą wiedzą, są przedstawione w dalszej części niniejszego wniosku).

Zgodnie z opisanymi powyżej warunkami handlowymi i ustaleniami biznesowymi, magazynowanie Towarów w porcie w UE, jego pobliżu, lub innym miejscu w kraju UE nie będzie leżało w Państwa gestii. Państwo nie będą bowiem odpowiedzialni za magazynowanie Towarów, nie będą posiadać relacji umownej z podmiotem świadczącym usługi magazynowania i nie będą decydować o sposobie i długości przechowywania, jak i ewentualnego przepakowania, zapakowania razem z innymi towarami należącymi do klienta czy też wykonania jakichkolwiek innych prac na sprzedanych uprzednio klientowi Towarach. Innymi słowy, w momencie składowania towarów w innym kraju UE, w szczególności w przypadku transakcji dla których stosowane będą Incoterms FAS lub FCA port w UE w Scenariuszu 1 jak i EXW lub FCA Państwa zakład produkcyjny w Polsce w Scenariuszu 2, ekonomicznym i prawnym właścicielem Towarów będzie już Państwa kontrahent, a nie Państwo (nie możecie Państwo także wykluczyć, że opisane powyżej okresy magazynowania będą zdarzały się także w przypadku stosowania warunków handlowych FOB port w UE w Scenariuszu 1).

W powyższych sytuacjach, Państwa przedstawiciele co do zasady będą z różnych okoliczności transakcji posiadać wiedzę, że ich klient zamierza po składowaniu Towarów w porcie położonym w innym kraju UE lub jego okolicach, wywieźć ww. Towary poza terytorium Unii Europejskiej. Powyższa wiedza może wynikać w szczególności z informacji podanych przez klienta przy składaniu konkretnego zamówienia u Państwa czy wytycznych związanych ze sposobem zapakowania Towarów do transportu przez Państwa. Ponadto, niektóre wymogi techniczne, które muszą spełniać Towary produkowane przez Państwa na zamówienie klienta, mogą wskazywać na ich docelowe wykorzystywanie w innych strefach klimatycznych (np. powinny być odporne na działanie wysokiej temperatury czy piasku/burz piaskowych).

W żadnym przypadku opisanym w Scenariuszach 1 i 2 nie będą Państwo odpowiedzialni za transport Towarów z portu w innym niż Polska kraju UE do miejsca poza terytorium UE, ani nie będą posiadać żadnej mocy decyzyjnej w zakresie tego, czy faktycznie Towary zostaną wywiezione poza terytorium UE ani kiedy po okresie magazynowania w UE nastąpi wywóz. W szczególności nie będą Państwo posiadać relacji umownej z przewoźnikiem realizującym transport od portu (miejsca składowania Towarów) położonego w innym niż Polska kraju UE i nie będą zlecać żadnemu przewoźnikowi transportu Towarów, Państwo nie będą uczestniczyć w kwestiach organizacyjnych związanych z ustaleniem przyszłej daty załadunku Towarów w porcie, rezerwacji miejsca na konkretnym statku i nie będą posiadać relacji umownej z agencją celną w zakresie dokonania odprawy celnej Towarów. Państwa spółka, której zobowiązanie umowne do dostarczenia towarów będzie co do zasady spełnione w momencie dostarczenia towarów do portu/w okolice portu w Scenariuszu 1 lub w Państwa zakładzie produkcyjnym w Scenariuszu 2 nie będzie odpowiedzialna za dokonanie odprawy celnej Towarów, w związku z czym w sytuacjach objętych niniejszym wnioskiem nie będzie dochodzić do eksportu bezpośredniego w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. a) ustawy o VAT. Z uwagi bowiem na ustalenia pomiędzy Państwem i klientem, ekonomiczna własność Towarów będzie przechodzić na klienta w porcie w innym niż Polska kraju UE (lub w jego pobliżu) w Scenariuszu 1 lub w Polsce w Scenariuszu 2. Tym samym, dalsze losy Towarów zależne będą od decyzji biznesowych w tym zakresie podejmowanych wyłącznie przez klienta. W związku z powyższym może zdarzyć się, że klient zdecyduje o magazynowaniu Towarów w innym niż Polska kraju UE przez wiele miesięcy lub potencjalnie kilka lat, do wywozu poza terytorium UE w tym czasie nie dojdzie ze względu na przeszkody w postaci np. nałożenia przez UE embarga na wywóz konkretnych Towarów lub klient zdecyduje o wykonaniu usług na Towarach, ich przetworzeniu, zmianie nazwy handlowej, skomasowaniu ich razem z innymi należącymi do klienta w celu dalszej łącznej wysyłki itd.

Podsumowując, Państwo co do zasady będą posiadać wiedzę, że Towary po sprzedaży na rzecz klienta i magazynowaniu w innym niż Polska kraju UE, mogą być przeznaczone do wywozu poza terytorium UE. Niemniej, z uwagi na przeniesienie ekonomicznego prawa do rozporządzania Towarami na klienta, jak i jego tajemnicę handlową w zakresie dalszego dysponowania Towarami, nie będą Państwo posiadać wiedzy czy i kiedy faktycznie nastąpi wywóz Towarów poza terytorium UE ani do jakiego konkretnego miejsca (adresu) poza terytorium UE Towary będą transportowane.

Dodatkowo zgodnie z najlepszą Państwa wiedzą, co do zasady Państwa klienci będą zarejestrowani dla celów podatku VAT w krajach UE innych niż Polska (w tym dla celów dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych), w których położone są porty lub ich okolice, do których dostarczane są sprzedawane przez Państwa Towary. Z informacji posiadanych przez Państwa wynika, że klienci, mogą wykazywać nabycia Towarów od Państwa w powyższych krajach UE jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów.

Będą Państwo posiadać dokumentację potwierdzającą wywóz Towarów z Polski i dostarczenie ich do klienta na terytorium kraju UE innego niż Polska.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

W odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu udzielili Państwo następujących odpowiedzi:

1.Czy wywóz towarów z Polski na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE nastąpi w wyniku dostawy dokonanej z ustalonym nabywcą?

Odpowiedź:

Tak, wywóz Towarów z Polski na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE (tj. Belgii, Holandii lub Niemiec) nastąpi w ramach sprzedaży do konkretnego nabywcy, który każdorazowo będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wspólnotowych na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE (tj. odpowiednio Belgii, Holandii lub Niemiec). Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego zawartym we Wniosku, ekonomiczna własność Towarów będzie bowiem przechodzić na nabywcę (klienta) w porcie w innym niż Polska kraju UE (lub w jego pobliżu) w Scenariuszu 1 lub w Polsce w Scenariuszu 2. W konsekwencji - tak jak wskazano we Wniosku - w momencie składowania towarów w innym kraju UE, w szczególności w przypadku transakcji, dla których stosowane będą Incoterms FAS lub FCA port w UE w Scenariuszu 1 jak i EXW lub FCA Państwa zakład produkcyjny w Polsce w Scenariuszu 2, ekonomicznym i prawnym właścicielem Towarów będzie już Państwa kontrahent, a nie Spółka.

2.Czy ww. nabywca będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE (jakim numerem NIP będzie posługiwał się ten podmiot, tj. nadanym w jakim kraju)?

Odpowiedź:

Nabywca będzie każdorazowo podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Nabywca będzie posługiwał się numerem NIP kraju, do którego przemieszczane będą Towary, tj. Belgii, Holandii lub Niemiec.

3.Do którego kraju członkowskiego UE będą Państwo przemieszczać towary w ramach dostaw objętych pytaniami?

Odpowiedź:

Towary będą dostarczane do Belgii, Holandii i Niemiec.

4.Czy w przypadku transakcji objętych pytaniami będą spełnione warunki wskazane w art. 42 ustawy o VAT?

Odpowiedź:

W przypadku transakcji objętych pytaniami będą spełnione warunki wskazane w art. 42 ustawy o VAT.

Pytania

1)Czy opisane we wniosku w Scenariuszu 1 dostawy Towarów dokonywane przez Państwa na rzecz klientów będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT?

2)Czy opisane we wniosku w Scenariuszu 2 dostawy Towarów dokonywane przez Państwa na rzecz klientów będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT?

3)Czy Państwo będą uprawnieni do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dokonywanych przez siebie dostaw Towarów na rzecz klientów opisanych we wniosku w Scenariuszach 1 i 2?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Państwa zdaniem, opisane we wniosku w Scenariuszu 1 dostawy Towarów dokonywane przez Państwa na rzecz klientów będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Ad 2

Państwa zdaniem, opisane we wniosku w Scenariuszu 2 dostawy Towarów dokonywane przez Państwa na rzecz klientów będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Ad 3

Państwa zdaniem, będziecie uprawnieni do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dokonywanych przez siebie dostaw Towarów na rzecz klientów opisanych we wniosku w Scenariuszach 1 i 2.

Uzasadnienie stanowiska

Ad 1

Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Uznanie dostaw opisanych we wniosku jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w rozumieniu ustawy o VAT

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy o VAT, ust. 1 tego artykułu stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

O kwalifikacji danej czynności dla celów VAT decyduje ogół związanych z nią okoliczności.

W Państwa ocenie, transakcje opisane we wniosku należy uznać za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, gdyż spełniają one wszystkie kryteria przewidziane przez ustawę o VAT, szczegółowo opisane poniżej.

‒Wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego.

 Powyższy warunek będzie spełniony, gdyż w sytuacjach opisanych w niniejszym wniosku w każdym przypadku będzie dochodziło do wywozu Towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego (najczęściej do Belgii, Holandii czy Niemczech). Towary będą bowiem transportowane z Polski do portów lub okolic portów położonych w innych krajach UE, a w Scenariuszu 1 to Państwo będą odpowiedzialni za transport Towarów do uzgodnionego z klientem miejsca.

‒Wywóz następuje w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT.

 Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, co oznacza, że musi być związana z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (przy czym za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się także przemieszczenie towarów własnych, zgodnie ze szczególnymi przepisami w tym zakresie). W zdarzeniach przyszłych opisanych w niniejszym wniosku, wywóz towarów będzie następował w wykonaniu dostaw towarów dokonywanych przez Państwa każdorazowo na rzecz konkretnego klienta. Wywóz Towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego będzie następował w bezpośrednim związku ze sprzedażą Państwa Towarów na rzecz klientów. W związku z tym, powyższe kryterium niezbędne dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów także należy uznać za spełnione.

‒Warunki dotyczące dostawcy towarów (tj. Państwa).

 Na gruncie zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, należy także uznać, że Państwo będą spełniali warunki przewidziane dla dostawcy towarów w zakresie uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, tj.:

‒Państwo będą podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, tj. osobą prawną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT bez względu na cel lub rezultat takiej działalności,

‒sprzedaż u Państwa nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,

‒Państwo będą zarejestrowani jako podatnik VAT-UE.

‒Warunki dotyczące nabywców towarów (tj. Państwa klientów).

Państwa klienci będą podatnikami VAT zarejestrowanymi na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państw członkowskich innych niż terytorium kraju, w związku z czym spełniony będzie warunek dotyczący podmiotu nabywającego towary w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w myśl ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Państwa zdaniem opisane we wniosku w Scenariuszu 1 dostawy Towarów dokonywane przez Państwa na rzecz klientów będą stanowiły wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski.

Brak możliwości uznania dostaw opisanych we wniosku jako eksportu towarów w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej (...), jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Zgodnie z praktyką organów podatkowych oraz sądów administracyjnych, przy kwalifikacji transakcji jako eksportu towarów podkreśla się, aby wywóz towarów z Polski poza terytorium UE następował w ramach transportu zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Przykładowo w kluczowej w tej kwestii uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego w zakresie oceny okoliczności przerwania transportu towarów przeznaczonych do eksportu poza UE z dnia 25 czerwca 2012 r. (sygn. akt I FPS 3/12) wskazano, że: „Jeżeli transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tego towaru do wywozu - poza terytorium Unii Europejskiej, nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski.”

W wyroku z dnia 3 grudnia 2014 r. (sygn. akt I FSK 1756/13) Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że: „W rozpoznawanym stanie faktycznym nabywca towaru przemieścił go na terytorium Estonii, należącej do Unii Europejskiej. Tam, w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nastąpiło przerwanie transportu i po dwóch tygodniach podjęcie go na nowo, tyle że to spowodowało, iż miejscem rozpoczęcia transportu i w konsekwencji krajem eksportu towaru, stała się Estonia a nie Polska. Innymi słowy, skoro transport towarów zapoczątkowany w Polsce nie trwał nieprzerwanie do Rosji, a został skierowany do innego kraju członkowskiego Wspólnoty - Estonii, i tam towar został zmagazynowany, to brak było podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski”.

W powyższej sprawie podatnik w chwili wywozu wiedział, że towary przez kilka tygodni magazynowane będą na terytorium innego państwa członkowskiego i w takiej sytuacji uznanie jego dostawy za eksport towarów z Polski do Estonii nie byłoby prawidłowe. Przyjęcie kwalifikacji jego dostawy jako eksportu towarów z Polski skutkowałoby bowiem według NSA przemieszczeniem towarów pomiędzy krajami członkowskimi bez przewidzianego dla takich przemieszczeń raportowania go organom skarbowym UE jako wewnątrzwspólnotowej dostawy i nabycia towarów oraz możliwości składowania towarów w UE bez ograniczeń czasowych.

Wskazuje się także, że na ocenę ciągłości transportu nie powinny mieć wpływu okoliczności takie jak chwilowe przeładunki techniczne, mające jednak charakter przejściowy i krótkotrwały, typowo uzasadnione charakterem transportu. Tak przykładowo uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 2 lipca 2020 r. (sygn. akt I SA/Gl 1333/19).

Mając na uwadze definicję eksportu zawartą w ustawie o VAT, w Państwa ocenie dokonywane przez Państwa dostawy w Scenariuszu 1 nie będą mieściły się w jej ramach. W wyniku bowiem dostaw dokonywanych przez Państwa, Towary Państwa będą transportowane z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego UE i po przetransportowaniu ich do innego kraju członkowskiego UE transakcja, w której uczestniczycie Państwo oraz Państwa klient zostanie zakończona. Towary będą magazynowane w innym kraju członkowskim UE będąc już w gestii Państwa klienta, a Państwo nie będziecie zaangażowani umownie ani faktycznie w ewentualny dalszy transport Towarów mający na celu wywiezienie ich poza terytorium UE.

W momencie rozpoczęcia transportu Towarów na terytorium Polski Państwo co do zasady będziecie posiadali wiedzę, że Towary po okresie magazynowania mogą być przeznaczone do wywozu poza terytorium UE. Będzie to jednak okoliczność subiektywna, uzyskana przez Państwa na podstawie współpracy z danym klientem lub wynikająca z wiedzy co do parametrów technicznych produkowanych przez Państwa Towarów. Państwo jednak w momencie rozpoczęcia transportu Towarów z Polski nie będziecie posiadali skonkretyzowanej wiedzy, o tym czy i kiedy faktycznie nastąpi wywóz Towarów poza terytorium UE ani do jakiego konkretnego miejsca (pod jaki adres) poza terytorium UE Towary będą transportowane. Tym samym, Państwo nie będą posiadali nawet informacji niezbędnych do prawidłowego zaraportowania jej dostawy jako eksportu towarów, takich jak informacja o tym, czy i kiedy powstał z tego tytułu obowiązek podatkowy, do jakiego kraju Towary będą wysyłane, ani czy i kiedy zainicjowano procedurę celną wywozową.

Państwo także wskazują, że nie będą odpowiedzialni za dokonanie odprawy celnej Towarów ani nie będą posiadać relacji umownej z agencją celną w zakresie dokonania odprawy celnej Towarów, w szczególności nie będą Państwo inicjować odprawy celnej w urzędzie celnym w Polsce ani w jakimkolwiek innym urzędzie celnym w UE. Kwestie organizacyjne związane z dalszym transportem (przede wszystkim morskim) Towarów oraz odpowiedzialność za dokonanie odprawy celnej wywozowej Towarów będą leżały w całości w gestii Państwa klienta. Państwa klient nie będzie w żaden sposób zobligowany do przekazania Państwu potwierdzających wywóz Towarów poza UE dokumentów celnych, gdyż z perspektywy klienta będzie on dokonywał rozporządzania własnymi towarami, które będzie co do zasady traktować jako objęte tajemnicą handlową.

Na okoliczność przerwania transportu wskazuje także długi okres magazynowania Towarów w porcie w UE lub jego okolicy, które trwać będzie przez okres od kilku tygodni do nawet kilku lat. Nie można więc uznać, że przerwa ma charakter wyłącznie logistyczny, tj. ma na celu jedynie przeładunek towarów konieczny w celu nieprzerwanego podjęcia dalszego transportu za pośrednictwem innego środka transportu. Powyższych przerw nie można uznać też za chwilowe i krótkotrwałe, spowodowane okolicznościami przeładunku. Długi okres magazynowania Towarów w porcie w UE lub jego okolicy wskazuje raczej na brak istnienia intencji klienta co do podjęcia dalszego bezpośredniego transportu Towarów poza terytorium UE czy też na brak posiadania wiedzy co do konkretnego miejsca i czasu dalszej wysyłki ww. towarów poza terytorium UE.

Mając na uwadze powyższe, w Państwa ocenie nie można uznać, że będziecie uczestniczyć w transakcji stanowiącej eksport towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Przyszły wywóz towarów z terytorium Polski poza terytorium Unii Europejskiej, o ile do niego faktycznie dojdzie, nie będzie miał miejsca w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze rozpoczynającego się w Polsce. Okoliczności transakcji wskazują bowiem na to, że transport Państwa Towarów z Polski będzie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty po pewnym czasie przez klienta.

Powyższe podejście jest prezentowane przez organy podatkowe w stanach faktycznych zbliżonych do Państwa sytuacji.

Przykładowo, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („DKIS”) wydał dnia 2 sierpnia 2021 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4012.173.2021.2.MAZ) interpretację indywidualną dla podatnika, który dostarczał towar do magazynu na terytorium Niemiec zgodnie z klauzulą Incoterms FCA, a następnie nabywca miał towar odebrać i przewieźć towar do Szwajcarii w terminie do 1 miesiąca. W powyższej interpretacji DKIS potwierdził, że: „Jak wskazał Wnioskodawca, towar będzie dostarczany do magazynu na terenie Niemiec, gdzie nastąpi przeniesienie na nabywcę ryzyka i odpowiedzialności za utratę towaru. Usługę przyjęcia i przechowania towarów w magazynie w Niemczech nabył nabywca. Z tego magazynu towary będą, po uzbieraniu odpowiedniej ich ilości, wywożone do Szwajcarii przez nabywcę. Procedura wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej zostanie przeprowadzona przez nabywcę i rozpocznie się w Niemczech. Powyższy sposób realizacji dostawy wskazuje, że towary będą czasowo magazynowane w Niemczech, a tym samym dojdzie do przerwania transportu towarów, który rozpoczął się w Polsce.” Opisana w ww. interpretacji dostawa może w ocenie organu stanowić wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, przy spełnieniu przewidzianych dla tego rodzaju transakcji warunków.

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2020 r. (sygn. 0111-KDIB3- 3.4012.215.2020.2.PJ) DKIS uznał, że: „Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca sprzeda towar podmiotowi litewskiemu na terytorium Czech, skąd podmiot ten dokona wywozu towaru poza Unię, przez terytorium Polski (załadunek na statek w A.). Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dostawa towarów nie będzie stanowiła eksportu w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, albowiem wysyłka (transport) towarów - skutkująca opuszczeniem Unii - nie rozpoczyna się na terytorium kraju.”

Podobnie w sytuacji braku wiedzy o konkretnym miejscu wysyłki towarów poza terytorium UE stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (sygn. ILPP4/4512-1-173/15-2/HW) potwierdzając, że ogólne oświadczenie nabywcy, że towary będą przedmiotem eksportu nie stanowi jednoznacznej informacji, że towary stanowiące przedmiot danej dostawy zostaną wysłane - w sposób bezpośredni i nieprzerwany - poza terytorium UE.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe, w Państwa ocenie transakcje opisane we wniosku należy uznać za wywóz Towarów z Polski na terytorium innego kraju UE w wykonaniu odpłatnej dostawy towarów. W konsekwencji, Państwa zdaniem opisane we wniosku w Scenariuszu 1 dostawy Towarów dokonywane przez Państwa na rzecz klientów będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Ad 2

W Państwa ocenie, wszystkie warunki niezbędne do uznania transakcji opisanych w Scenariuszu 2 za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów także będą spełnione, a przy tym brak będzie także podstaw do uznania ich za eksport towarów z Polski.

W tym miejscu pragną Państwo podkreślić, że wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innego kraju członkowskiego w wykonaniu ich dostawy, który jest kluczowy dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, może dokonywać zarówno dostawca towarów, ich nabywca, lub inny podmiot (przewoźnik) działający na ich rzecz. Powyższa okoliczność nie ma wpływu na kwestię kwalifikacji transakcji jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, a w praktyce służy określeniu i podzieleniu pomiędzy dostawcą i nabywcą towarów odpowiedzialności za ich utratę lub uszkodzenie podczas transportu pomiędzy krajami członkowskimi UE. Dlatego też, w Państwa ocenie wszystkie warunki dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opisane w pkt 1 dotyczące Scenariusza 1 będą spełnione także w przypadku Scenariusza 2.

Okolicznością odróżniającą ww. Scenariusze jest kwestia podmiotu odpowiedzialnego za wywóz Towarów z Polski do innego kraju UE, co nie powinno mieć wpływu na jej kwalifikację jako także wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Tym samym, Państwa zdaniem opisane we wniosku w Scenariuszu 2 dostawy Towarów dokonywane przez Państwa na rzecz klientów będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT.

Ad 3

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o VAT, stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

‒chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Państwo będą zarejestrowanym podatnikiem VAT UE na moment składania deklaracji wraz z ewidencją VAT oraz informacji podsumowującej VAT UE, będą posiadali dokumentację potwierdzającą wywóz Towarów z Polski i dostarczenie ich do klienta na terytorium kraju UE innego niż Polska, oraz co do zasady Państwa klienci będą zarejestrowani dla celów podatku VAT w krajach UE innych niż Polska (w tym dla celów dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych). W związku z powyższym, w przypadku spełnienia przesłanek niezbędnych do zastosowania stawki 0% VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wymienionych w art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, przy jednoczesnym braku zaistnienia negatywnych przesłanek wskazanych w art. 42 ust. 1a ustawy o VAT, będą Państwo uprawnieni do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dokonywanych przez siebie dostaw Towarów na rzecz klientów opisanych we wniosku w Scenariuszach 1 i 2.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931) – zwanej dalej ustawą,

opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju, stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy,

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Z kolei przez terytorium Unii Europejskiej w myśl art. 2 pkt 3 ustawy,

rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 5 ustawy,

przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary,

rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy,

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi art. 2 pkt 8 ustawy,

przez eksport towarów, rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a.dostawcę lub na jego rzecz, lub

b.nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

‒jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy,

przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy,

przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel – to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Przy czym, podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy,

miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy,

w przypadku, gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 2b ustawy,

w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Na postawie art. 22 ust. 2c ustawy,

w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy,

przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Jak stanowi art. 22 ust. 2e ustawy,

w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1)pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2)ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy,

w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:

1)poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2)następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z powyższymi przepisami, w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, tj. kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany jest tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy – przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport) i tylko w odniesieniu do jednej z transakcji ustalane jest miejsce świadczenia, w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych a zatem według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy,

w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy,

stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

‒chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy,

dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2)(uchylony)

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4)(uchylony)

‒z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy,

w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1)korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2)dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3)dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4)dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo i będziecie na moment dokonywania czynności będących przedmiotem niniejszego wniosku oraz ich deklarowania dla celów VAT czynnym podatnikiem VAT i VAT UE w Polsce. Państwa sprzedaż nie jest i nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmujecie się Państwo m.in. projektowaniem, produkcją, testowaniem i serwisowaniem systemów olejowych i paliwowych (Towary). W większości przypadków Towary są produkowane na indywidualne zamówienie klientów, a następnie sprzedawane.

Zamierzają Państwo realizować dostawy wg Scenariusza 1 i Scenariusza 2.

W obu Scenariuszach, Towary będą dostarczane do Belgii, Holandii i Niemiec. Wywóz Towarów z Polski na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE (tj. Belgii, Holandii lub Niemiec) nastąpi w ramach sprzedaży do konkretnego nabywcy, który będzie każdorazowo podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE i będzie posługiwał się numerem NIP kraju, do którego przemieszczane będą Towary, tj. Belgii, Holandii lub Niemiec. W Scenariuszu 1 - będą Państwo będą odpowiedzialni za transport Towarów z Polski do portu położonego w innym niż Polska kraju UE (lub miejsc położonych w okolicach ww. portów, nabrzeże). Transport Towarów będzie realizowany m.in. zgodnie z warunkami Incoterms: FOB port w UE, FAS port w UE/nabrzeże portu w UE, FCA port w UE/nabrzeże portu w UE lub innymi. Natomiast w Scenariuszu 2, nie będą Państwo odpowiedzialni za transport Towarów z Polski do portu w innym niż Polska kraju UE lub do miejsc położonych w okolicach ww. portów. Nie będą Państwo posiadali umowy z przewoźnikiem, któremu zlecany będzie transport Towarów z Polski ani nie będą Państwo płacić przewoźnikowi za transport. Zarówno w Scenariuszu 1 jak i w Scenariuszu 2, po dostarczeniu Towarów do portu w innym kraju UE Towary będą magazynowane. Co do zasady, będą Państwo posiadać wiedzę, że Wasz kontrahent, po składowaniu Towarów w porcie w innym niż Polska kraju UE (lub jego okolicach), zamierza wywieźć Towary poza terytorium Unii Europejskiej. Przy czym, ani w Scenariuszu 1 ani w Scenariuszu 2 nie będą Państwo odpowiadać za transport Towarów z tego portu do państwa trzeciego. Państwa zobowiązanie umowne do dostarczenia towarów będzie co do zasady spełnione w momencie dostarczenia towarów do portu/w okolice portu (Scenariusz 1) lub w Państwa zakładzie produkcyjnym (Scenariusz 2). Państwo nie będą posiadać umowy z agencją celną w zakresie dokonania odprawy celnej Towarów i nie będą odpowiadać za dokonanie odprawy celnej.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia czy dostawy opisane w Scenariuszu 1 i 2 będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy (pytanie 1 i 2) oraz prawa do opodatkowania ww. dostaw stawką VAT w wysokości 0% (pytanie 3).

Państwa zdaniem, dostawy Towarów dokonywane przez Państwa w opisanym Scenariuszu 1 i 2 będą stanowiły dla Państwa wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z terytorium Polski podlegające opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy, opodatkowane stawką VAT w wysokości 0%. Przy czym, wskazujecie Państwo, że w opisanych Scenariuszach, nie będzie podstaw do uznania dokonywanych transakcji za eksport towarów z Polski, z uwagi na przerwanie ciągłości transportu.

Odnosząc się do powyższego należy zwrócić uwagę na powołane również przez Państwa orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12, w którym NSA wskazał, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje - stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. - w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. (…)”

W uchwale tej stwierdzono również, że: „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) - po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej - nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%.”

Z powyższego wynika, że towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium UE za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz co istotne - aby ten transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor), czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

W analizowanej sprawie będą Państwo sprzedawać Towary nabywcy, a przy tym, będą posiadali wiedzę (wynikającą z zamówienia, warunków dostaw, parametrów technicznych zamawianych Towarów), że Towary, które sprzedacie nabywcy będą przedmiotem dalszej odsprzedaży (nabywca nie będzie ostatecznym nabywcą towarów). Niemniej jednak, Państwa Spółka nie będzie przekazywać Towarów odbiorcy końcowemu. W Scenariuszu 1 dostarczycie Państwo Towary do portu (lub w jego okolice) w innym niż Polska państwie członkowskim UE, za pośrednictwem przewoźnika, z którym będziecie mieli podpisaną umowę i któremu zlecicie transport Towarów z Polski do innego niż Polska państwa UE.

W porcie (lub jego w okolicy) znajdującym się w UE zakończą się Państwa zobowiązania umowne związane z dostawą/transportem Towarów - tu na nabywcę przejdą ryzyka utraty lub zniszczenia Towarów i od tego momentu, to nabywca będzie dysponował Towarami jak właściciel i podejmował decyzje dotyczące Towarów. Z kolei w Scenariuszu 2, Towary będą wywiezione z Państwa zakładu w Polsce do portu (lub w jego okolice) w innym niż Polska państwie członkowskim UE, bez Państwa udziału. W Polsce, w Państwa zakładzie produkcyjnym na nabywcę przejdzie ryzyko utraty lub zniszczenia Towarów i od tego momentu nabywca będzie dysponował Towarami jak właściciel oraz podejmował decyzje dotyczące Towarów. W obu opisanych Scenariuszach, Towary będą magazynowane w porcie (lub w jego okolicach) zlokalizowanym w innym państwie członkowskim UE przez podmiot działający w imieniu nabywcy. Przy czym, magazynowanie Towarów może trwać od kilku tygodni do kilku lat. Decyzje dotyczące magazynowanych Towarów będzie podejmował wyłącznie Państwa kontrahent (nabywca). Państwo nie będą odpowiadać za magazynowanie Towarów, nie będą mieli umowy z podmiotem świadczącym usługi magazynowania, nie będą decydować o sposobie i długości przechowywania Towarów, ani o ich ewentualnym przepakowaniu, zapakowaniu razem z innymi towarami należącymi do klienta czy o wykonaniu jakichkolwiek prac na Towarach sprzedanych uprzednio klientowi. Ekonomiczna własność Towarów będzie przechodzić na nabywcę w porcie w innym niż Polska kraju UE lub w jego pobliżu (Scenariusz 1) lub w Polsce (Scenariusz 2). Zatem, w momencie składowania towarów w innym kraju UE, ekonomicznym i prawnym właścicielem Towarów będzie już kontrahent (nabywca). Może się zdarzyć, że Towar w ogóle nie opuści terytorium UE (np. z powodu embarga na wywóz konkretnych Towarów). Ponadto, Klient może podjąć decyzję o wykonaniu usług na Towarach, ich przetworzeniu, zmianie nazwy handlowej, skomasowaniu ich razem z innymi należącymi do klienta w celu dalszej łącznej wysyłki itd. Zatem pomimo, że co do zasady, będą Państwo posiadać subiektywną wiedzę, że po sprzedaży na rzecz klienta i magazynowaniu w innym niż Polska kraju UE, Towary mogą być przeznaczone do wywozu poza terytorium UE [wiedza ta może wynikać z informacji podanych przez klienta podczas składania zamówienia, z wytycznych dotyczących zapakowania Towarów do transportu, wymogów technicznych jakie muszą spełniać Towary (np. odporność na działanie wysokiej temperatury czy piasku/burz piaskowych)], to z uwagi na przeniesienie ekonomicznego prawa do rozporządzania Towarami na klienta (nabywcę) oraz tajemnicę handlową, nie będą Państwo posiadać wiedzy czy i kiedy faktycznie nastąpi wywóz Towarów poza terytorium UE ani do jakiego konkretnego miejsca (adresu) poza terytorium UE Towary będą transportowane. Jednocześnie, nie będą Państwo posiadać umowy z przewoźnikiem realizującym transport z miejsca składowania Towarów (port w UE) do kraju trzeciego, nie będą zlecać tego transportu żadnemu przewoźnikowi ani nie będą uczestniczyć w kwestiach organizacyjnych związanych z ustaleniem przyszłej daty załadunku Towarów w porcie ani rezerwacji miejsca na konkretnym statku.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa, powołane orzeczenie NSA oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, że analizowane transakcje (Scenariusz 1 i 2) nie będą stanowiły transakcji łańcuchowej. Istotą transakcji łańcuchowej jest bowiem to, że towar będący przedmiotem więcej niż jednej dostawy jest fizycznie wydawany tylko raz, bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatecznego nabywcy. W analizowanej sprawie Państwo dokonają dostawy Towaru na rzecz nabywcy, w wyniku czego Państwa kontrahent nabędzie prawo do rozporządzania Towarem jak właściciel. W Scenariuszu 1 Państwo wywiozą Towary do portu w innym niż Polska państwie członkowskim UE (Belgia, Holandia, Niemcy), natomiast w Scenariuszu 2 Towary będą przetransportowane z Polski do ww. portu, bez Waszego udziału. Tam Towary będą magazynowane przez nabywcę. Dostawa Towarów na rzecz klienta końcowego z portu zlokalizowanego w UE (Belgia, Holandia, Niemcy) dokonywana będzie po okresie magazynowania, który jak Państwo wskazują może być zmienny i może trwać przez wiele miesięcy lub kilka lat. Może się również zdarzyć, że Towary w ogóle nie opuszczą terytorium UE lub zostaną poddane usługom, które zmienią ich tożsamość. W okresie kiedy Towary będą znajdowały się w porcie w UE (Belgia, Holandia, Niemcy), to nabywca będzie miał prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel. Zatem w opisanych Scenariuszach 1 i 2, nie dojdzie do bezpośredniego wydania Towaru przez Państwa na rzecz klienta końcowego z terytorium państwa trzeciego. Towary zostaną przetransportowane z Polski na terytorium portu w UE i tam magazynowane przez podmiot działający na rzecz nabywcy (przez wiele miesięcy lub potencjalnie kilka lat), a dopiero z portu w innym niż Polska kraju UE będą transportowane (wysyłane) poza terytorium Unii Europejskiej (lub w ogóle nie opuszczą terytorium UE. Powyższe wskazuje, że miejscem rozpoczęcia transportu na rzecz klientów końcowych z państw trzecich nie będzie Polska lecz terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, tj. Belgia, Holandia lub Niemcy. Zatem skoro transport Towaru, zapoczątkowany w Polsce (Scenariusz 1 i Scenariusz 2), nie będzie trwał nieprzerwanie do klienta końcowego z państwa trzeciego nie można uznać, że w analizowanym przypadku transport Towaru do klientów końcowych nastąpi z Polski. W konsekwencji, w analizowanych Scenariuszach 1 i 2 wystąpią dwie odrębne transakcje, tj. dostawa towarów dokonana przez Państwa na rzecz nabywcy, oraz dostawa towarów dokonana przez nabywcę na rzecz odbiorcy z państwa trzeciego. Miejscem świadczenia dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie będzie Polska, lecz inny niż Polska kraj członkowski UE, w którym będą znajdowały się Towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu Towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej (Belgia, Holandia, Niemcy). Tym samym, słusznie Państwo rozpoznali, że nie będą spełnione przesłanki do uznania dostaw Towarów dokonywanych przez Państwa wg Scenariusza 1 i 2 za eksport towarów w Polsce, na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy.

Z powołanych przepisów prawa wynika, że przy spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w transakcji, co do zasady - w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, następuje wywóz towarów z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

W analizowanej sprawie, Państwa Spółka jest i będzie na moment dokonywania czynności będących przedmiotem niniejszego wniosku zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Państwa sprzedaż nie jest i nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy. Wywóz Towarów z Polski na terytorium innego niż Polska kraju członkowskiego UE (tj. Belgii, Holandii lub Niemiec) nastąpi w ramach sprzedaży do konkretnego nabywcy, który będzie podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE i będzie posługiwał się numerem NIP kraju, do którego przemieszczane będą Towary, tj. Belgii, Holandii lub Niemiec.

Zatem skoro, Państwo - czynny podatnik VAT, zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT UE będą dokonywać dostawy towarów (w ramach odrębnej transakcji) na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej posługującego się ważnym numerem VAT UE wydanym przez inne niż Polska państwo członkowskie UE (Belgia, Holandia, Niemcy), jednocześnie w wyniku tej dostawy Towar będzie transportowany z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE, to w związku z dostawą towarów dokonaną w Scenariuszu 1 i 2 na rzecz nabywcy z UE będą Państwo zobowiązani do rozliczenia na terytorium Polski podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie z wniosku wynika, że będą Państwo posiadać dokumentację potwierdzającą wywóz Towarów z Polski i dostarczenie ich do klienta na terytorium kraju UE innego niż Polska i jak Państwo wskazują, w przypadku transakcji objętych pytaniami będą spełnione warunki wskazane w art. 42 ustawy. Zatem, będą Państwo mogli wewnątrzwspólnotową dostawę towarów dokonywaną wg Scenariusza 1 i 2 opodatkować stawką VAT 0%.

Należy zatem zgodzić się z Państwem, że w przypadku spełnienia przesłanek niezbędnych do zastosowania stawki 0% VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wymienionych w art. 42 ust. 1 ustawy, przy jednoczesnym braku zaistnienia przesłanek negatywnych wskazanych w art. 42 ust. 1a ustawy, będą Państwo mieli prawo do zastosowania stawki 0% VAT w odniesieniu do dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw Towarów na rzecz klientów opisanych w Scenariuszu 1 i 2.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie uznania opisanych we wniosku transakcji (Scenariusz 1 i 2) za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną w Polsce na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy i możliwości stosowania stawki 0% przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 42 ustawy (pytanie 3) należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).