Opodatkowanie dostawy towarów/świadczenia usług dokonanych, na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy, w zamian za kartę lunchową oraz skutki podatkowe zwrotu kosztów od Kontrahenta poniesionych za zakup ww. kart.

Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:

·prawidłowe w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego, na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy,

·nieprawidłowe w zakresie refakturowania nabycia kosztów kart lunchowych oraz

·prawidłowe w części dotyczącej nieoznaczania przekazania pracownikom bonów MPV w pliku JPK_V7 kodem B_MPV_PROWIZJA.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 2 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania dostawy towarów/świadczenia usług dokonanych, na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy, w zamian za kartę lunchową oraz skutków podatkowych zwrotu kosztów od Kontrahenta poniesionych za zakup ww. kart. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 sierpnia 2022 r. (wpływ 18 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Spółka świadczy m.in. usługi ochrony fizycznej, usługi monitoringu, usługi recepcyjne oraz szkolenia z zakresu ochrony na rzecz podmiotów gospodarczych z różnych branż.

Jednym z klientów Wnioskodawcy jest spółka z branży paliwowej z siedzibą w Polsce (dalej: „Kontrahent”). Wnioskodawca wykonuje dla Kontrahenta usługi ochrony fizycznej, usługi recepcyjne oraz szkolenia z zakresu ochrony w miejscu siedziby Kontrahenta. Wnioskodawca w celu wykonania powyższych usług zatrudnia pracowników ochrony fizycznej. W celu poprawy warunków pracy oraz zapewnienia wyżywienia pracownikom Wnioskodawcy, Kontrahent wyszedł z inicjatywą przyznania pracownikom Wnioskodawcy kart lunchowych. Kontrahent zadeklarował pokrycie kosztów zapewnienia kart lunchowych pracownikom Wnioskodawcy w wysokości 190 zł za kartę lunchową miesięcznie. Karta lunchowa będzie uprawniała do zakupu różnych posiłków i napojów w wybranych lokalizacjach obsługujących karty lunchowe. Miejsca, w których pracownicy Wnioskodawcy będą mogli zakupić posiłek i napój zostaną przedstawione bezpośrednio pracownikom. W ramach miesięcznego doładowania (190 zł) pracownik Wnioskodawcy będzie uprawniony do wyboru różnych opcji posiłkowych w lokalu gastronomicznym. Będzie mógł kupić sam napój, sam posiłek lub zestaw składający się z napoju i posiłku. Wola pracownika Wnioskodawcy nie będzie ograniczona, będzie miał duży wybór co do zakupu żądanego towaru i opłacenia go kartą lunchową. Nabywane towary będą opodatkowane różną stawką VAT m.in. 23% (np. napoje gazowane) i 8% (np. większość posiłków). Decyzja co do zakupu odpowiednich produktów leży w gestii pracownika Wnioskodawcy. Na dzień wydania karty lunchowej (lub jej ponownego doładowania) zarówno Wnioskodawca, jak i Kontrahent nie wiedzą jak pracownik ochrony fizycznej spożytkuje daną mu na karcie lunchowej kwotę.

Płatność kartą lunchową będzie oznaczała, że każdorazowo dana kwota wybranego posiłku lub napoju będzie obciążała kartę lunchową, co będzie się wiązało z ubywaniem środków na karcie. Przykładowo, gdy pracownik pierwszego dnia nowego miesiąca zakupi drugie danie z napojem i zapłaci za nie kartą lunchową 25 zł, na karcie pozostanie mu 165 zł do wykorzystania na kolejne dni danego miesiąca (190 zł - 25 zł = 165 zł). Kartą lunchową można będzie płacić aż do wyczerpania limitu na karcie.

Strony doszły do porozumienia odnośnie rozliczenia transakcji, która będzie przebiegała w następujący sposób. Kontrahent wskaże Wnioskodawcy podmiot zapewniający karty lunchowe dla pracowników ochrony fizycznej. Wnioskodawca opłaci karty lunchowe dla swoich pracowników u podmiotu, który je wydaje, a następnie zrefakturuje koszty kart lunchowych na Kontrahenta. Finalnie zatem koszt zostanie poniesiony przez Kontrahenta, czyli zgodnie z pierwotnymi założeniami i deklaracjami stron. Refaktura kosztów kart lunchowych ujęta będzie w odrębnej fakturze od usług ochroniarskich świadczonych na rzecz Kontrahenta. Wnioskodawca nie będzie doliczał jakichkolwiek opłat czy prowizji za refakturę kosztów kart lunchowych.

Koszt karty lunchowej finalnie poniesie Kontrahent. Firma zewnętrzna wydająca kartę lunchową przekaże ją do Wnioskodawcy, który rozdysponuje ją wśród pracowników ochrony wykonujących czynności zawodowe w miejscu siedziby Kontrahenta.

W tym stanie faktycznym Wnioskodawca zastanawia się, kiedy powstaje moment obowiązku podatkowego w podatku VAT oraz czy refaktura kosztów karty lunchowej z Wnioskodawcy na Kontrahenta obciążona będzie podatkiem VAT.

Doprecyzowanie i uzupełnienie opisu sprawy

Tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców (w niniejszej sytuacji lista restauracji, barów i punktów gastronomicznych honorujących karty lunchowe) będzie wskazana w powiązanej dokumentacji – w warunkach wykorzystania karty oraz ogólnodostępna na stronie internetowej dostawcy kart.

Pytania oznaczone we wniosku numerami 1-3

1.Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym momentem powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT, zgodnie z art. 8b ust. 1 Ustawy o VAT, będzie faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług gastronomicznych dokonane w zamian za kartę lunchową przyjmowaną przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie za towar/usługę?

2.Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym refaktura kosztów karty lunchowej poniesionych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

W przypadku potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy dot. pytania nr 2

3.Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca powinien oznaczać refakturę kosztów karty lunchowej poniesionych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w pliku JPK_V7 oznaczeniem B_MPV_PROWIZJA?

Państwa stanowisko w sprawie

1.W opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym momentem powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT, zgodnie z art. 8b ust. 1 Ustawy o VAT, będzie faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług gastronomicznych dokonane w zamian za kartę lunchową przyjmowaną przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie za towar/usługę. Będzie to moment zakupu posiłku przez pracownika.

2.W opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym refaktura kosztów karty lunchowej poniesionych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie jest to usługa pośrednictwa ani inne usługi, takie jak np. usługa dystrybucji czy promocji, wymienione w zgodnie z art. 8b ust. 2 Ustawy o VAT.

3.W opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie powinien oznaczać refaktury kosztów karty lunchowej poniesionych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta w pliku JPK_V7 oznaczeniem B_MPV_PROWIZJA, gdyż nie dochodzi do sprzedaży/dystrybucji bonów.

Uzasadnienie:

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931, dalej: „Ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. Ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT (...).

W myśl art. 2 pkt 41 Ustawy o VAT przez bon rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Zgodnie z powyższą definicją za bon w rozumieniu Ustawy o VAT będzie można uznać więc taki instrument, w przypadku którego podmiot go realizujący będzie miał obowiązek jego przyjęcia, a towary, usługi lub tożsamość dostawców lub usługodawców (potencjalnych) będzie na nim wskazana lub będzie wskazana w powiązanej dokumentacji.

Zatem dla uznania danego instrumentu jako bon w rozumieniu Ustawy o VAT, należy spełnić wskazane powyżej przesłanki łącznie. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, przyjmuje się, że karty lunchowe będą stanowić instrument, który umożliwi klientowi jego wymianę na usługi gastronomiczne lub produkty u podmiotów honorujących kartę lunchową.

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, emitowane vouchery/karty podarunkowe należy zakwalifikować jako bony w rozumieniu Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 43, 44 i 45 Ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

•bonie jednego przeznaczenia - rozumie się przez to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu;

•bonie różnego przeznaczenia - rozumie się przez to bon inny niż bon jednego przeznaczenia;

•transferze bonu - rozumie się przez to emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji.

Zasady opodatkowania bonów zostały opisane w rozdziale 2a Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 8a Ustawy o VAT:

1.Transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

2.Faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za bon jednego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia nie uznaje się za niezależną transakcję w części, w której wynagrodzenie stanowił bon.

3.Jeżeli transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, uznaje się, że taki transfer stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy, dokonane przez podatnika, w imieniu którego działa podatnik.

4.W przypadku gdy dostawca towarów lub usługodawca nie jest podatnikiem, który działając we własnym imieniu, wyemitował bon jednego przeznaczenia, uznaje się, że ten dostawca lub usługodawca dokonał odpowiednio dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, na rzecz podatnika, który wyemitował ten bon.

Zgodnie z art. 8b Ustawy o VAT:

1.Faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

2.W przypadku gdy transferu bonu różnego przeznaczenia dokonuje podatnik inny niż podatnik dokonujący czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem zgodnie z ust. 1, opodatkowaniu podatkiem podlegają usługi pośrednictwa oraz inne usługi, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu.

Z powyższego wynika, że bonem różnego przeznaczenia jest bon, w przypadku którego w chwili emisji nie jest znane ani miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, ani kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług. Ponadto transfer bonu różnego przeznaczenia (MPV) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Obowiązek podatkowy powstaje w momencie faktycznej dostawy towarów i usług w zamian za ten bon.

W przypadku bonów różnego przeznaczenia (MPV), podatek powinien być pobrany, gdy zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi, których ten bon dotyczy. Ewentualny wcześniejszy transfer bonu nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym, transfer bonów MPV nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowana będzie dopiero sprzedaż towarów lub świadczenie usług z wykorzystaniem tych bonów.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe, pracownik Wnioskodawcy będzie miał możliwość dowolnego wyboru spośród kilku usług gastronomicznych/towarów jak i kilku miejsc świadczenia usług.

Na moment emisji i transferu karty lunchowej Wnioskodawca nie będzie miał wiedzy na jakie usługi/produkty będzie ona zrealizowany. Wnioskodawca będzie znał jedynie kwotę, na jaką zostanie zrealizowana karta lunchowa.

Zatem miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług objętych daną kartą lunchową oraz kwota należnego podatku, wynikająca z dostawy tych towarów lub świadczonych usług w momencie emisji voucheru/karty lunchowej będą dla Wnioskodawcy niewiadome.

Tym samym nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w art. 2 pkt 43 Ustawy o VAT, nakazujące kwalifikować emitowane bony jako bony SPV. Z tego też powodu Spółka stoi na stanowisku, że karty lunchowe nie będą stanowić bonów SPV i w ten sposób powinny one zostać określone jako bony MPV (bony różnego przeznaczenia).

W podobnym stanie faktycznym, w interpretacji indywidualnej z 2 lutego 2022 r., wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o nr 0111-KDIB3-2.4012.579.2021.3.MN, DKIS potwierdził, że vouchery na usługi wynajmu samochodów w różnych konfiguracjach (gdzie nieznany był wybór usługi w momencie emisji voucheru) stanowią bony typu MPV. Z podobną sytuacją mamy do czynienia w niniejszym zdarzeniu przyszłym, gdzie zarówno Wnioskodawca, jak i Kontrahent nie wiedzą jaki towar/usługę wybierze pracownik.

Karta lunchowa wydana na rzecz pracowników Wnioskodawcy będzie stanowiła bon różnego przeznaczenia, o którym mowa w art. 2 pkt 44 Ustawy o VAT. W chwili emisji bonu, tj. w chwili przekazania samej karty lunchowej lub też doładowania konta w nowym miesiącu nie jest bowiem znane, jaką usługę czy towar zakupi pracownik Wnioskodawcy oraz kiedy to nastąpi. Pracownik Wnioskodawcy może dysponować kwotą karty lunchowej dowolnie w punktach gastronomicznych, które honorują zapłaty taką kartą. Oznacza to, że również kwota podatku VAT nie jest znana w chwili emisji karty lunchowej. Pracownik Wnioskodawcy może bowiem nie tylko kupić różne towary o różnych, odmiennych od siebie cenach ale także same produkty nabywane przez pracownika Wnioskodawcy mogą być opodatkowane różnymi stawkami VAT (np. napoje gazowane ze stawką 23% VAT, natomiast sam posiłek np. 8% VAT). To wszystko oznacza, że dopiero w momencie zakupu danej usługi/danego towaru jest możliwe stwierdzenie kwoty głównej wyrażonej w netto oraz odpowiedniej stawki oraz kwoty VAT.

Obowiązek podatkowy w podatku VAT w opisanym wyżej zdarzeniu przyszłym będzie więc powstawać każdorazowo w momencie zakupu danego produktu/usługi gastronomicznej.

Dopiero faktyczne świadczenie usług/dostawa towarów w zamian za przyjmowany przez usługodawcę bon jako wynagrodzenie podlegać będzie opodatkowaniu VAT, zaś opodatkowaniu nie będzie podlegać wcześniejszy transfer bonu/voucheru. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 czerwca 2019 r., o nr 0113-KDIPT1-3.4012.113.2019.3.JM.

Podsumowując, na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć twierdząco. W opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym momentem powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT, zgodnie z art. 8b ust. 1 Ustawy o VAT, będzie faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług gastronomicznych dokonane w zamian za kartę lunchową przyjmowaną przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie za towar/usługę. Będzie to moment zakupu posiłku przez pracownika.

Ad 2 i 3

W opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym refaktura kosztów karty lunchowej poniesionych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie jest to usługa pośrednictwa ani inne usługi, takie jak np. usługa dystrybucji czy promocji, wymienione w zgodnie z art. 8b ust. 2 Ustawy o VAT.

Zasadą wyrażoną w art. 8b ust. 1 i 2 jest, że obrót bonami różnego przeznaczenia nie podlega podatkowi, natomiast opodatkowanie występuje dopiero na etapie faktycznej dostawy towarów bądź faktycznego świadczenia usług w zamian za te bony. Samo przekazanie bonów (różnego przeznaczenia) nie jest świadczeniem. W związku zaś z tym, że nie jest możliwe określenie determinantów opodatkowania w momencie transferu bonu (z uwagi na jego charakter - ponieważ jest to bon różnego przeznaczenia), to transfer bonu nie podlega opodatkowaniu. Nie można bowiem stwierdzić, jaka kwota podatku będzie należna w chwili realizacji tego bonu.

Nie jest przy tym wykluczone, że w łańcuchu transferów bonów różnego przeznaczenia ich poszczególni nabywcy (zbywający takie bony dalej) będa wykonywać usługi dystrybucji bądź promocji w związku z obrotem tymi bonami. W tym przypadku takie usługi będą podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W sytuacji opisanej w powyższym zdarzeniu przyszłym nie dochodzi jednak do obrotu bonami, ani do jego zbycia, pośrednictwa itd.

Bon zostanie wyemitowany przez podmiot trzeci, profesjonalną firmę zajmującą się emisją kart lunchowych. Karty te zostaną dostarczone do Wnioskodawcy. Wnioskodawca rozda je swoim pracownikom wykonującym obowiązki zawodowe u Kontrahenta. Finalnie koszty Wnioskodawcy za karty lunchowe zostaną zrefakturowane na Kontrahenta, gdyż to on zobowiązał się pokryć opłaty z nimi związane. Wnioskodawca nie będzie przy refakturowaniu kosztów pobierał jakichkolwiek dodatkowych opłat, czy kosztów prowizji. Refaktura kosztów kart lunchowych ma za zadanie jedynie zwrot opłaty za posiłki dla pracowników. W tej sytuacji nie dochodzi do obrotu (transferu bonów), czy dalszej emisji bonów. Wobec tego nie dojdzie do opodatkowaniu podatkiem VAT usług pośrednictwa oraz innych usług, które można zidentyfikować, takie jak usługi dystrybucji lub promocji, dotyczące tego bonu. W myśl tej zasady refaktura kosztów za karty lunchowe nie powinna podlegać podatkowi VAT (VAT NP. - oznaczenie na fakturze).

Powyższe znajduje potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 25 sierpnia 2020 r. o sygn. I SA/Gl 238/20, który stwierdził, że: „Transfer bonów jednego przeznaczenia (emisja i ich dalsze przekazanie) został zrównany ze świadczeniem usługi albo dostawą towarów (w zależności jakiego uprawnienia dany bon dotyczy), a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W przypadku bonów różnego przeznaczenia do opodatkowania dochodzi w momencie ich realizacji. Opodatkowaniu na zasadach ogólnych podlegają natomiast usługi pośrednictwa, czy dystrybucji bonów. Transfer poprzedzający realizacje bonu różnego przeznaczenia nie podlega opodatkowaniu VAT.”

Podsumowując na pytanie drugie należy odpowiedzieć twierdząco, tj. w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym refaktura kosztów karty lunchowej poniesionych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie jest to usługa pośrednictwa ani inne usługi, takie jak np. usługa dystrybucji czy promocji, wymienione w zgodnie z art. 8b ust. 2 Ustawy o VAT.

Odpowiedź potwierdzająca stanowisko Wnioskodawcy na pytanie nr 2, determinuje również odpowiedź na pytanie nr 3, tj. dotyczące oznaczeń w plikach JPK. Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie dochodzi do sprzedaży/dystrybucji, czy pośrednictwa w obrocie bonami MPV (kartami lunchowymi), to w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie powinien oznaczać przekazania bonów pracownikom Wnioskodawcy w pliku JPK_V7 oznaczeniem B_MPV_PROWIZJA.

Zgodnie z wyjaśnieniami do oznaczeń w plikach JPK, oznaczenie B_MPV_PROWIZJA dotyczy pośrednictwa bonu różnego przeznaczenia, który dokonywany jest przez podatnika niebędącego sprzedawcą towarów i usług podlegających wymianie na bon.

Zgodnie z powyższym symbol B_MPV_PROWIZJA jest nadawany w odniesieniu do transakcji dokumentującej sprzedaż bonów różnego przeznaczenia, które zostały wyemitowane przez inny podmiot, niż ten produkujący towary czy świadczący usługi objęte bonem.

Usługi związane z pośrednictwem lub inne dotyczące transferu bonu różnego przeznaczenia, opodatkowane zgodnie z art. 8b ust. 2 Ustawy o VAT, zostały wskazane jako takie, które wymagają dodatkowego oznaczenia w nowej strukturze pliku JPK_V7. W niniejszym stanie faktycznym, jak wskazał Wnioskodawca, nie dochodzi do pośrednictwa, ani do innych usług wskazanych w art. 8b ust. 2 Ustawy o VAT. Wnioskodawca rozdaje karty lunchowe (bony MPV) wśród swoich pracowników wykonujących obowiązki zawodowe w miejscu siedziby Kontrahenta oraz przerzuca koszty kart lunchowych na kontrahenta. Nie ma tutaj zatem sprzedaży, pośrednictwa i innego typu usług dotyczących bonów MPV, o których mowa w art. 8b ust. 2 Ustawy o VAT. Nie powinno się zatem takiej transakcji (refaktury kosztów) oznaczać symbolem B_MPV_PROWIZJA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego, na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy, i w części dotyczącej nieoznaczania przekazania pracownikom bonów MPV w pliku JPK_V7 kodem B_MPV_PROWIZJA, oraz nieprawidłowe w części dotyczącej refakturowania nabycia kosztów kart lunchowych.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Jak stanowi art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 41-45 ustawy:

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie definicji bonu na towary i usługi jest nie tylko istotne ze względu na potrzebę harmonizacji opodatkowania podatkiem VAT w odniesieniu do transakcji z wykorzystaniem bonów w Unii Europejskiej, lecz także ze względu na potrzebę unikania zakłóceń konkurencji. Celem tej definicji jest również rozróżnienie pomiędzy bonami, które można wymienić na towary i usługi a instrumentami płatniczymi, które służą wyłącznie do realizacji płatności, gdyż opodatkowanie bonów podatkiem VAT jako specyficznego środka płatniczego i instrumentów płatniczych jest różne.

Z uwagi na fakt, że bony w praktyce mogą nabierać coraz więcej cech, które charakteryzują instrumenty płatnicze, w każdym przypadku należy badać, czy płatności, przy których skorzystać można z takiego instrumentu, dotyczą ograniczonej liczby oznaczonych co do nazwy towarów lub usług lub czy tożsamość potencjalnych oferentów dostaw towarów lub usług jest znana z góry – wówczas taki instrument zachowuje swój charakter bonu. Należy przy tym podkreślić, że bon może mieć formę materialną lub elektroniczną.

W odniesieniu do rozróżnienia bonu jednego przeznaczenia od bonu różnego przeznaczenia wskazać należy, że związane jest to z odmiennym traktowaniem tych bonów w świetle ustawy o VAT. Istotą tego rozróżnienia jest to, czy w związku z dostawą towarów lub świadczeniem usług, na które bon ostatecznie zostanie wymieniony, w momencie emisji bonu, dostępnych jest wystarczająco dużo informacji, by stwierdzić, gdzie ma nastąpić opodatkowanie podatkiem i w jakiej kwocie. Zatem gdy powyższe dane są możliwe do określenia, tj. w momencie emisji bonu można określić jego miejsce opodatkowania oraz wysokość podatku należnego, to mamy do czynienia z bonem jednego przeznaczenia. W pozostałych przypadkach, tj. gdy nie można ustalić miejsca opodatkowania w momencie emisji bonu lub nie jest znana kwota podatku należnego mamy do czynienia z bonami różnego przeznaczenia. Zatem bon lub powiązana z nim dokumentacja już w chwili emisji powinny jasno określać charakter tego bonu.

W zakresie bonów wprowadza się dwie normy. Pierwsza z nich odnosi się do bonów jednego przeznaczenia (tzw. SPV), czyli bonów, które dotyczą konkretnej dostawy lub usługi i tylko w danym państwie członkowskim, co pozwala w chwili emisji (przekazania bonu pierwszemu posiadaczowi) bonu określić miejsce świadczenia jak i kwoty podatku należnego. Transfer bonów SPV (emisja i ich dalsze przekazanie) zostało zrównane ze świadczeniem usługi albo dostawą towarów (w zależności jakiego uprawnienia dany bon dotyczy), a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Druga zaś norma odnosi się do bonów różnego przeznaczenia (MPV), które zostały zdefiniowane przez definicje negatywną, jako bony, które nie posiadają cech bonów SPV. Zatem są to bony, które nie dotyczą konkretnej dostawy lub usługi lub nie wskazują, w którym państwie mogą być zrealizowane. Transfer tych bonów nie podlega opodatkowaniu albowiem w momencie ich emisji nie sposób określić stawki podatku, która będą podlegać opodatkowaniu lub miejsca świadczenia. W przypadku tych bonów do opodatkowania dochodzi w momencie ich realizacji.

Państwa wątpliwości dotyczą m.in. kwestii opodatkowania dostawy towarów/świadczenia usług dokonanych, na podstawie art. 8b ust. 1 ustawy, w zamian za kartę lunchową.

Aby przeanalizować Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy karta lunchowa opisana we wniosku stanowi bon, w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka świadczy usługi ochrony fizycznej, usługi monitoringu, usługi recepcyjne oraz szkolenia z zakresu ochrony na rzecz podmiotów gospodarczych z różnych branż. Jednym z klientów Spółki jest Kontrahent. W celu poprawy warunków pracy Kontrahent wyszedł z inicjatywą przyznania pracownikom Spółki – wykonującym pracę w miejscu siedziby Kontrahenta – kart lunchowych w wysokości 190 zł (miesięczne doładowanie). Karta lunchowa będzie uprawniać pracownika Spółki do zakupu różnych posiłków i napojów w wybranych lokalizacjach, przedstawionych bezpośrednio pracownikom, obsługujących ww. karty lunchowe. Pracownik będzie mógł nabyć sam posiłek, sam napój albo zestaw składający się z napoju i posiłku i opłacić go kartą lunchową. Nabywane towary/usługi będą opodatkowane różną stawką VAT. Kartą lunchową pracownik Spółki będzie mógł płacić aż do wyczerpania środków. Tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców honorujących karty lunchowe będzie wskazana w powiązanej dokumentacji – w warunkach wykorzystania karty oraz ogólnodostępna na stronie internetowej dostawcy kart.

Tym samym, skoro z ww. kartami lunchowymi wiąże się obowiązek ich przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, oraz tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców będzie wskazana w powiązanej dokumentacji – w warunkach wykorzystania karty oraz ogólnodostępna na stronie internetowej dostawcy kart to należy uznać, że stanowią one bony, o których mowa w art. 2 pkt 41 ustawy.

Jak już wcześniej wskazano, przez bon jednego przeznaczenia należy rozumieć taki bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których dany bon dotyczy oraz kwota należnego podatku z tytułu dostawy towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu. Natomiast za bon różnego przeznaczenia uznaje się bon inny niż bon jednego przeznaczenia.

Z powyższego opisu sprawy wynika, że znane będzie miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, - restauracje, bary i punkty gastronomiczne – które będą honorować przedmiotowe karty lunchowe. Jednakże zarówno Państwo jak i Kontrahent nie wiedzą jak pracownik spożytkuje wartość miesięcznego doładowania karty lunchowej. Pracownik będzie mógł nabyć sam posiłek, sam napój albo zestaw składający się z napoju i posiłku i opłacić go ww. kartą lunchową. Towary/usługi nabywane przez pracownika opodatkowane mogą być różną stawką podatku VAT. Tym samym w chwili emisji karty lunchowej nie jest znana kwota należnego podatku VAT z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że karty lunchowe przekazane pracownikom przez Spółkę stanowią bony różnego przeznaczenia, o których mowa w art. 2 pkt 44 ustawy.

Zgodnie z art. 8b ust. 1 i 2 ustawy:

Natomiast w myśl art. 19a ust. 1 ustawy:

W tym miejscu jeszcze raz wspomnieć należy, że w odniesieniu do bonów różnego przeznaczenia, podatek VAT powinien zostać pobrany, gdy zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi, których dany bon dotyczy. W tym kontekście ewentualny wcześniejszy transfer bonów różnego przeznaczenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem dopiero zrealizowanie ww. bonów tj. w momencie faktycznej sprzedaży towaru lub usługi zrealizowanej przy użyciu przedmiotowych bonów przez pracowników spowoduje powstanie obowiązku podatkowego.

W związku z tym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Państwa dotyczą także kwestii opodatkowania refaktury kosztów kart lunchowych poniesionych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta oraz oznaczenia tej refaktury w pliku JPK_V7 oznaczeniem B_MPV_PROWIZJA.

Odnośnie dokumentowania zdarzeń poprzez wystawianie faktur należy wskazać, że stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy:

Jak wynika z powyższego przepisu – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy:

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy:

Ponadto, stosownie do treści art. 109 ust. 14 ustawy:

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia:

Na mocy tego rozporządzenia został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji m.in. odpowiedniego symbolu oznaczającego określoną procedurę podatkową.

Z § 10 ust. 4 pkt 12 rozporządzenia wynika, że:

Jak już wyżej wskazano, Spółka nie będzie świadczyła usług wymienionych w art. 8b ust. 2 ustawy tj. usług pośrednictwa, dystrybucji lub promocji bonów różnego przeznaczenia.

Spółka wskazała w opisie sprawy, że opłaci karty lunchowe dla swoich pracowników u podmiotu, który je wydaje, a następnie zrefakturuje koszty kart lunchowych na kontrahenta. Refaktura kosztów kart lunchowych zostanie ujęta na fakturze odrębnej od usług ochroniarskich świadczonych na jego rzecz.

Jak już wcześniej wskazano sam transfer bonów MPV nie wiąże się ani z dostawą towarów ani ze świadczeniem usług, dopiero w momencie realizacji bonu MPV dochodzi do dostawy towarów lub świadczenia usług, dlatego w momencie transferu bonu MPV nie jest możliwe wystawienie faktury. Skoro czynność wydania bonu MPV nie może być udokumentowana fakturą to również nie może mieć miejsca refakturowanie kosztów zakupu tego bonu. A zatem nie może być mowy o opodatkowaniu czynności zwrotu kosztów nabycia kart lunchowych na tym etapie.

Należy zgodzić się z Państwem, że zwrot kosztów kart lunchowych przez Kontrahenta nie będzie wynikał z obrotu (transferu) bonów. Taka sytuacja nie będzie miała miejsca. Nie można uznać, że zwrot kosztów jest wynikiem transferu bonów. To Państwo nabędziecie karty lunchowe, które następnie przekażecie swoim pracownikom. Kontrahent nie będzie podmiotem biorącym udział w obrocie tymi kartami.

Pomimo tego, że zgadzamy się z Państwem, że w opisanych okolicznościach nie występuje usługa pośrednictwa w transferze bonów ani też usługa dystrybucji czy promocji, o których mowa w art. 8b ust. 2 ustawy, to jednak nie możemy uznać stanowiska w zakresie pytania nr 2 za prawidłowe ze względu na fakt, że zamierzacie Państwo dokonać refakturowania nabycia kosztów karty lunchowej, co uznaliśmy wcześniej za czynność bezpodstawną. Transfer (wydanie) karty lunchowej nie podlega opodatkowaniu w momencie dokonania tej czynności. Opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i usług w momencie realizacji tej karty (tego bonu MPV). Ponadto Kontrahenta nie można uznać za podmiot, na rzecz którego dokonywany jest transfer bonu w postaci karty lunchowej.

Co do odpowiedzi na pytanie nr 3 wskazujemy, że kodem B_MPV_PROWIZJA, w pliku JPK_V7 oznaczać należy świadczenie usług pośrednictwa oraz innych usług dotyczących transferu bonu różnego przeznaczenia, opodatkowanych zgodnie z art. 8b ust. 2 ustawy. Jak wyżej stwierdzono Spółka nie będzie świadczyć usług wskazanych w tym przepisie.

W konsekwencji, należy zgodzić się z Państwem, że  Spółka nie powinna oznaczać przekazania bonów pracownikom w pliku JPK_V7 oznaczeniem B_MPV_PROWIZJA.

Tym samym Państwa stanowisko, w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informujemy ponadto, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług (pytania nr 1-3 wniosku), zaś w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 4 wniosku) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).