Interpretacja indywidualna z dnia 20.10.2020, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.312.2020.3.APR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania sieci kanalizacji deszczowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2020 r. (data wpływu 29 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r., data nadania 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 21 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.312.2020.1.APR (doręczone w dniu 24 sierpnia 2020 r.) oraz pismem z dnia 29 września 2020 r., data nadania 29 września 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 września 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.312.2020.2.APR (doręczone w dniu 22 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania sieci kanalizacji deszczowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania sieci kanalizacji deszczowej.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r., data nadania 31 sierpnia 2020 r. (data wpływu 3 września 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 21 sierpnia 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.312.2020.1.APR oraz pismem z dnia 29 września 2020 r., data nadania 29 września 2020 r. (data wpływu 6 października 2020 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 września 2020 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.312.2020.2.APR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe uzupełnione pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. i z dnia 29 września 2020 r.:

B. Sp. z o.o. wybudowało ze środków unijnych (dofinansowanie) w ramach projektu pn. () sieci kanalizacji deszczowej w ulicach położonych na terenie Miasta ().
Sieci te zostały wybudowane na gruntach stanowiących własność Miasta (). B. Sp. z o.o. dokonywało odliczeń podatku VAT z faktur dotyczących budowy ww. sieci. Dla ww. projektu wymagany okres trwałości minął.

B. Sp. z o.o. zamierza przekazać nieodpłatnie dla Miasta () wybudowane w ramach ww. projektu sieci kanalizacji deszczowej o długości 3,4 km i wartości początkowej 2.763.824, 13 zł.

Budowa ww. sieci kanalizacji deszczowej nie ma żadnego związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z kanalizacją deszczową. Przedmiot działalności spółki określony w § 10 umowy spółki nie obejmuje świadczenia usług w zakresie kanalizacji deszczowej.

Po zakończeniu budowy ww. sieci kanalizacji deszczowej przez Wnioskodawcę została ona przyłączona do sieci kanalizacji deszczowej należącej do Miasta ().

Natomiast Miasto () jest właścicielem wszystkich pozostałych, istniejących na terenie miasta sieci kanalizacji deszczowej, której utrzymanie należy do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym).

Wnioskodawcę i Miasto () łączyła w sprawie budowy kanalizacji deszczowej umowa partnerska z dnia 20 maja 2008 r., określająca wzajemne zobowiązania stron Partnerów Projektu w realizacji przedsięwzięcia pod nazwą: (). Zakres prac określało postanowienie § 1 ust. 1 ww. umowy partnerskiej w następującym brzmieniu: Przedmiotem niniejszej umowy jest realizacja przedsięwzięcia związanego z systemem gospodarki wodno-ściekowej na terenie (). W ramach projektu planuje się budowę kanalizacji sanitarnej, deszczowej, sieci wodociągowej, odbudowa dróg, modernizacja stacji uzdatniania wody.

Obecnie nie ma umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Miastem (), określającej warunki nieodpłatnego przekazania wybudowanej sieci kanalizacji deszczowej. Umowa taka jest w fazie projektu. Zgodnie z postanowieniem § 5 ust. 2 ww. umowy partnerskiej własność majątku uzyskanego w ramach projektu należeć będzie do A spółki z o.o. w (), której następcą prawnym (w wyniku połączenia spółek komunalnych z dniem 1 stycznia 2017 r.) jest Wnioskodawca. Zgodnie z postanowieniem § 5 ust. 3 ww. umowy partnerskiej partnerzy ww. projektu zobowiązali się do:

• zachowania celów projektu zgodnych z wnioskiem aplikacyjnym w ciągu 5 lat od daty zakończenia realizacji projektu,
• utrzymania majątku w przeciągu 5 lat od daty zakończenia realizacji projektu.

Odliczeń z faktur dotyczących budowy sieci kanalizacji deszczowej dokonano na podstawie faktur wystawionych przez wykonawców poszczególnych robót, albowiem A sp. z o.o. w () było beneficjentem środków otrzymanych w ramach dofinansowania projektu.

Sieci kanalizacji deszczowej stanowią środek trwały Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniem § 5 ust. 2 ww. umowy partnerskiej.

Wnioskodawca w ramach ww. projektu, otrzymał dofinansowanie, z którego sfinansowano budowę m. in. sieci kanalizacji deszczowej.

Wnioskodawca otrzymał do użytkowania wybudowane sieci kanalizacji deszczowej. Sieci te zostały wpięte do systemu kanalizacji deszczowej Miasta () i są monitorowane w ramach przeglądów dokonanych przez Wnioskodawcę.

Budowę kanalizacji deszczowej zrealizowano w latach 2010-2020.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(doprecyzowane ostatecznie w uzupełnieniu z dnia 31 sierpnia 2020 r.):

Czy forma nieodpłatnego przekazania przez spółkę gminie miejskiej (Miastu ()) ww. sieci kanalizacji deszczowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy ww. czynność prawna polegająca na nieodpłatnym przekazaniu przez Spółkę na rzecz Miasta () kanalizacji deszczowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 5 ust.1 ustawy o VAT opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Z kolei zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.) - zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiuje pojęcie dostawy towarów. W myśl tego przepisu przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analiza treści art. 7 ust. 2 ustawy, pozwala na stwierdzenie, że uznanie nieodpłatnego przekazania towarów za odpłatną dostawę towarów uzależnione jest od tego czy podatnikowi przysługiwało w całości bądź w części prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu przekazywanych towarów.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wybudował ze środków unijnych (dofinansowanie) w ramach projektu pn. () sieci kanalizacji deszczowej w ulicach położonych na terenie Miasta ().

Sieci te zostały wybudowane na gruntach stanowiących własność Miasta (). Wnioskodawca dokonywał odliczeń podatku VAT z faktur dotyczących budowy ww. sieci. Dla ww. projektu wymagany okres trwałości minął.

Wnioskodawca zamierza przekazać nieodpłatnie dla Miasta () wybudowane w ramach ww. projektu sieci kanalizacji deszczowej o długości 3,4 km i wartości początkowej 2.763.824, 13 zł.

Budowa ww. sieci kanalizacji deszczowej nie ma żadnego związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z kanalizacją deszczową. Przedmiot działalności spółki określony w § 10 umowy spółki nie obejmuje świadczenia usług w zakresie kanalizacji deszczowej.

Po zakończeniu budowy ww. sieci kanalizacji deszczowej przez Wnioskodawcę została ona przyłączona do sieci kanalizacji deszczowej należącej do Miasta ().

Natomiast Miasto () jest właścicielem wszystkich pozostałych, istniejących na terenie miasta sieci kanalizacji deszczowej, której utrzymanie należy do zadań własnych gminy (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym).

Wnioskodawcę i Miasto () łączyła w sprawie budowy kanalizacji deszczowej umowa partnerska z dnia 20 maja 2008 r., określająca wzajemne zobowiązania stron Partnerów Projektu w realizacji przedsięwzięcia pod nazwą: (). Zakres prac określało postanowienie § 1 ust. 1 ww. umowy partnerskiej w następującym brzmieniu: Przedmiotem niniejszej umowy jest realizacja przedsięwzięcia związanego z systemem gospodarki wodno-ściekowej na terenie (). W ramach projektu planuje się budowę kanalizacji sanitarnej, deszczowej, sieci wodociągowej, odbudowa dróg, modernizacja stacji uzdatniani wody.

Obecnie nie ma umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Miastem (), określającej warunki nieodpłatnego przekazania wybudowanej sieci kanalizacji deszczowej. Umowa taka jest w fazie projektu. Zgodnie z postanowieniem § 5 ust. 2 ww. umowy partnerskiej własność majątku uzyskanego w ramach projektu należeć będzie do A spółki z o.o. w (), której następcą prawnym (w wyniku połączenia spółek komunalnych z dniem 1 stycznia 2017 r.) jest Wnioskodawca. Zgodnie z postanowieniem § 5 ust. 3 ww. umowy partnerskiej partnerzy ww. projektu zobowiązali się do :

• zachowania celów projektu zgodnych z wnioskiem aplikacyjnym w ciągu 5 lat od daty zakończenia realizacji projektu,
• utrzymania majątku w przeciągu 5 lat od daty zakończenia realizacji projektu.

Odliczeń z faktur dotyczących budowy sieci kanalizacji deszczowej dokonano na podstawie faktur wystawionych przez wykonawców poszczególnych robót, albowiem A. sp. z o.o. w () było beneficjentem środków otrzymanych w ramach dofinansowania projektu.

Sieci kanalizacji deszczowej stanowią środek trwały Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniem § 5 ust. 2 ww. umowy partnerskiej.

Wnioskodawca w ramach ww. projektu, otrzymał dofinansowanie, z którego sfinansowano budowę m. in. sieci kanalizacji deszczowej.

Wnioskodawca otrzymał do użytkowania wybudowane sieci kanalizacji deszczowej. Sieci te zostały wpięte do systemu kanalizacji deszczowej Miasta () i są monitorowane w ramach przeglądów dokonanych prze Wnioskodawcę.

Budowę kanalizacji deszczowej zrealizowano w latach 2010-2020.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta () wybudowanej przez niego sieci kanalizacji deszczowej.

Stosownie do treści art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740), rzeczami są tylko przedmioty materialne. W myśl natomiast art. 47 § 1 ww. ustawy, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi art. 47 § 2 K.c., częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 K.c.).

W art. 48 Kodeksu cywilnego postanowiono, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Ponadto, stosownie do art. 49 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Należy zaznaczyć, że przesłanka wynikająca z powołanego wyżej art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego jest spełniona z chwilą podłączenia wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci należących do przedsiębiorstwa lub zakładu.

Na podstawie art. 49 § 2 Kodeksu cywilnego, osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca.

W świetle powołanych przepisów Kodeksu cywilnego urządzenia przesyłowe co do zasady stanowią część składową nieruchomości, na której zostały posadowione. Jeżeli jednak wchodzą one w skład przedsiębiorstwa, to nie należą do części składowych nieruchomości, na których zostały posadowione. Tym samym, w takiej sytuacji stanowią one odrębny od samej nieruchomości przedmiot prawa własności. Uznanie sieci przesyłowych, o których mowa w art. 49 § 1 K.c. za odrębny od nieruchomości przedmiot prawa własności uzależnione zostało zatem od przesłanki, aby sieci te wchodziły w skład przedsiębiorstwa. Z chwilą fizycznego połączenia z siecią urządzenia te stają się zatem samoistnymi rzeczami ruchomymi, które mogą być przedmiotem odrębnej własności i odrębnego obrotu - może zatem dojść do przeniesienia własności tych urządzeń w drodze umowy na rzecz przedsiębiorcy lub osoby trzeciej.

Powyższe rozważania prowadzą zatem do wniosku, iż w sprawie, będącej przedmiotem niniejszego wniosku w pierwszej kolejności uznać należy, że sieci kanalizacji deszczowej, będące przedmiotem nieodpłatnego przekazania na rzecz Miasta () stanowią samoistną rzecz ruchomą, będącą przedmiotem odrębnego prawa własności, stanowiąc urządzenie do doprowadzania lub odprowadzania płynów. Budowę kanalizacji deszczowej zrealizowano w latach 2010-2020. Po zakończeniu budowy ww. sieci kanalizacji deszczowej przez Wnioskodawcę została ona przyłączona do sieci kanalizacji deszczowej należącej do Miasta (). Biorąc pod uwagę przedstawioną powyżej argumentację, stwierdzić zatem należy, że z chwilą podłączenia urządzeń przesyłowych do sieci przedsiębiorstwa przesyłowego następowało wyodrębnienie własności urządzeń przesyłowych, jako samoistnych rzeczy ruchomych, mogących być przedmiotem odrębnego prawa własności i odrębnego obrotu.

Tym samym, nieodpłatne przekazanie sieci kanalizacji deszczowej na rzecz Miasta () należy traktować jako dostawę towarów, ponieważ jest to w istocie przekazanie samoistnej rzeczy ruchomej, której Wnioskodawca jest właścicielem.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wynika z wniosku wybudowane sieci kanalizacji deszczowej nie mają żadnego związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z kanalizacją deszczową. Przedmiot działalności spółki określony w § 10 umowy spółki nie obejmuje świadczenia usług w zakresie kanalizacji deszczowej. Tym samym Spółka nie wykorzystuje sieci kanalizacji deszczowej do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Należy zatem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących budowy sieci kanalizacji deszczowej.

W świetle obowiązujących przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzi, że z uwagi na nie spełnienie przesłanki warunkującej zrównanie nieodpłatnej dostawy towarów z odpłatną dostawą towarów - z uwagi na to, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dotyczących budowy sieci kanalizacji deszczowej - nieodpłatne przekazanie na rzecz Miasta wybudowanej sieci kanalizacji deszczowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że na mocy z art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (§ 2 tego artykułu). W ocenie tut. Organu podatkowego wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego opodatkowania nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz Miasta () wybudowanej przez niego sieci kanalizacji deszczowej. Z uwagi na fakt, że Strona dokonała dodatkowej opłaty do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej w kwocie 40 zł w dniu 24 czerwca 2020 r., kwota ta zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na wskazany przez Wnioskodawcę numer rachunku bankowego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej