Temat interpretacji

Skutki podatkowe dotyczące sprzedaży działek

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 1 czerwca 2020 r. (data wpływu 5 czerwca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych dotyczących sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2020 r. (data wpływu 23 czerwca 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych dotyczących sprzedaży działek.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana S.Ż.:
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  Panią B.Ż.,

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jako małżeństwo S. i B. Ż. prowadzą gospodarstwo rolne we wsi (), gmina (), powiat (), w skład którego wchodzą działki:

• 1 o obszarze 0,9849 ha,

• 2 o obszarze 0,3712 ha,

• 3 o obszarze 1,5922 ha,

oraz działka 4.

Dla ww. nieruchomości o łącznej powierzchni 3,0637 ha prowadzona jest księga wieczysta () w Sądzie Rejonowym w (). Powyższe nieruchomości Wnioskodawcy nabyli na podstawie następujących zdarzeń cywilnoprawnych:

• na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego przez rodziców Pana S.Ż., sporządzonej przez (), notariusza w (), w dniu 27 listopada 1990 r., rep. A nr (), Wnioskodawca nabył nieruchomość składającą się z działek nr 1 i 5, z której powstała działka 3, przy czym na podstawie umowy sporządzonej przez ww. notariusza w dniu 29 marca 1991r. rep. A nr (), Wnioskodawca rozszerzył własność majątkową na żonę B.Ż.

• na podstawie umowy sprzedaży, sporządzonej przez (), notariusza w () w dniu 29 listopada 2007 r., rep. A nr () została nabyta w czasie trwania małżeństwa nieruchomość, z której została wydzielona działka nr 2.

Powyższe nieruchomości były i są wykorzystywane wyłącznie dla celów rolniczych oraz nie było i nie ma na nich żadnych budynków i budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo Budowlane.

Nieruchomości są objęte obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla części wsi () w Gminie () (uchwała ()r.), zgodnie z którym znajdują się one na terenie oznaczonym 1UP o przeznaczeniu: tereny zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz dróg publicznych klasy lokalnej.

Zarówno ani Wnioskodawca, ani Jego żona w związku z prowadzonym gospodarstwem rolnym nie są czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Działki mające być przedmiotem sprzedaży nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze i nie były udostępniane osobom trzecim.

Przed sprzedażą działek Wnioskodawcy nie podejmowali i nie będą podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działek.

Przed sprzedażą działek Wnioskodawcy nie podejmowali i nie będą podejmować aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mających na celu sprzedaż działek.

W dniu 20 listopada 2019 r. Wnioskodawcy zawarli umowę przedwstępną z podmiotem Sp. z o.o., (), na mocy której Wnioskodawcy są zobowiązani do sprzedaży ww. działek w terminie do 28 lutego 2021 r.

Na podstawie tej umowy Wnioskodawcy zobowiązali się sprzedać wolne od obciążeń działki nr 1, 2 i 3 o pow. 2,9483 ha za cenę () zł za m2.

Kupujący tj. Sp. z o.o., zobowiązał się, że kupi ww. nieruchomości w terminie do 28 lutego 2021 r. po spełnieniu się warunków, w tym m.in.:

• przeprowadzenia analiz i badań stwierdzających możliwość realizacji planowanego zamierzenia budowlanego kupującego tj. hali magazynowej z zapleczem biurowym i parkingami,

• uzyskania niezbędnych uzgodnień, opinii i warunków technicznych do przyłączenia mediów,

• przedłożenia kupującemu przez sprzedających do umowy zaświadczeń od właściwych organów podatkowych o braku zaległości i zobowiązań w należnościach publiczno-prawnych.

Strony umowy postanowiły, że warunki zawarcia umowy zastrzeżone są dla Kupującego i w wypadku ich niespełnienia się, Kupujący może dążyć do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

W powyższej umowie przedwstępnej Wnioskodawcy udzielili pełnomocnictwa przedstawicielowi Kupującego do występowania w Ich imieniu przed właściwymi organami, państwowymi jednostkami organizacyjnymi, operatorami mediów w celu potwierdzenia możliwości realizacji planowanego przez Kupującego zamierzenia inwestycyjnego oraz uzyskania w tym celu niezbędnych uzgodnień, opinii, warunków technicznych oraz pozwoleń.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z zamiarem odpłatnego zbycia działek nr 1, 2 i 3 - we wsi (), gmina (), powiat pruszkowski - Wnioskodawcy będą zobowiązani do zapłaty podatku od towarów i usług w myśl obowiązujących przepisów?

Zdaniem Wnioskodawców:

W przedstawionym stanie faktycznym nie powinni być Oni zobowiązani do zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży nieruchomości stanowiących składnik ich majątku.

Nieruchomości przewidziane do zbycia nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawców do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz nie były przedmiotem najmu i dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze. Nie były również udostępniane przez Wnioskodawców osobom trzecim.

Ww. nieruchomości Wnioskodawcy wykorzystywali do działalności rolniczej.

Przed sprzedażą ww. nieruchomości Wnioskodawcy nie podejmowali i nie będą dokonywać żadnych nakładów finansowych mających na celu podniesienie ich wartości.

Wnioskodawcy nie podejmowali żadnych działań marketingowych związanych ze znalezieniem potencjalnego nabywcy nieruchomości.

Wnioskodawcy nie prowadzą żadnej innej działalności gospodarczej oraz nie są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 - 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086 z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawcy w celu dokonania sprzedaży działek nr 1, 2 i 3 podjęli aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania ich za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawcy (małżeństwo) prowadzą gospodarstwo rolne i nie są czynnymi podatnikami podatku VAT.

W skład gospodarstwa wchodzą działki nr 1, 2 i 3 oraz działka 4. Działka nr 1 i 5, z której powstała działka nr 3, została nabyta przez Wnioskodawcę w 1990 r. na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego. W 1991 r. własność majątkowa została rozszerzona na małżonkę Wnioskodawcy. W 2007 r. Wnioskodawcy na podstawie aktu notarialnego, na współwłasność małżeńską nabyli nieruchomość, z której powstała m.in. działka na 2.

Powyższe nieruchomości były i są wykorzystywane wyłącznie do celów rolniczych oraz nie było i nie ma na nich żadnych budynków i budowli w rozumieniu przepisów ustawy Prawo Budowlane.

Działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym znajdują się na terenie o przeznaczeniu zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz dróg publicznych klasy lokalnej.

Działki nr 1, 2 i 3 nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz nie były przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Ww. działki nie były też udostępnianie osobom trzecim.

Wnioskodawcy nie podejmowali i nie będą podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych ani podejmować aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami mającymi na celu sprzedaż działek.

W 2019 r. Wnioskodawcy zawarli z podmiotem Sp. z o.o. umowę przedwstępną, na mocy której dokonają sprzedaży działek nr 1, 2 i 3 wolnych od obciążeń pod warunkami m.in. przeprowadzenia analiz i badań stwierdzających możliwość realizacji przez Kupującego planowanego zamierzenia budowlanego tj. hali magazynowej z zapleczem biurowym i parkingami, uzyskania niezbędnych uzgodnień, opinii i warunków technicznych do przyłączenia mediów, przedłożenia Kupującemu przez sprzedających do dnia podpisania umowy zaświadczeń od właściwych organów podatkowych o braku zaległości i zobowiązań w należnościach publiczno-prawnych. W przypadku niespełnienia ww. warunków Kupujący może dążyć do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

W umowie przedwstępnej Wnioskodawcy udzielili pełnomocnictwa przedstawicielowi Kupującego do występowania w Ich imieniu przed właściwymi organami, państwowymi jednostkami organizacyjnymi oraz operatorami mediów, w celu potwierdzenia możliwości realizacji planowanego przez Kupującego zamierzenia inwestycyjnego oraz uzyskania w tym celu niezbędnych uzgodnień, opinii, warunków technicznych i pozwoleń.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek nr 1, 2 i 3 stanowiących współwłasność małżeńską oraz obowiązku zapłaty podatku VAT od tej transakcji.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

1. dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług
2. dana czynność musi zostać wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT istotne jest aby prowadził on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero wówczas można zastosować przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Należy zatem ustalić czy w odniesieniu do dostawy działek nr 1, 2 i 3, stanowiących współwłasność małżeńską, Wnioskodawcy będą spełniali przesłanki do uznania Ich za podatników podatku VAT.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ww. ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 ustawy Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego, o czym stanowi § 2 powyższego artykułu.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy.

Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy w 2019 r. zawarli z Kupującym umowę przedwstępną na sprzedaż działek nr 1, 2 i 3 stanowiących współwłasność małżeńską. Zgodnie z zapisami umowy przedwstępnej Wnioskodawcy udzielili pełnomocnictwa przedstawicielowi podmiotu Sp. z o.o., do występowania w Ich imieniu przed właściwymi organami, państwowymi jednostkami organizacyjnymi oraz operatorami mediów w celu potwierdzenia możliwości realizacji planowanego zamierzenia budowlanego w postaci hali magazynowej z zapleczem biurowym i parkingami. Pełnomocnictwo zostało udzielone w celu uzyskania niezbędnych uzgodnień, warunków technicznych, opinii i pozwoleń. Kupujący w przypadku braku spełnienia warunków zawartych w umowie przedwstępnej może dążyć do zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży.

W świetle powyższego należy uznać, że kupujący będzie dokonywał szeregu określonych czynności w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawców działek nr 1, 2 i 3 będących we współwłasności małżeńskiej. Pomimo, że ww. czynności dokonywane będą przez przedstawiciela podmiotu Sp. z o.o. to wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawców, bowiem jak wskazano wyżej udzielili Oni kupującemu pełnomocnictw do występowania w Ich imieniu. Oznacza to, że w celu sprzedaży działek nr 1, 2 i 3 będą podejmowali Oni pewne działania w sposób zorganizowany. Pełnomocnik dokonując działań zgodnie z udzielonym pełnomocnictwem uatrakcyjni przedmiotowe działki, stanowiące nadal współwłasność małżeńską Wnioskodawców. W efekcie wykonanych czynności dostawie podlegać będą działki o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy przedwstępnej. Należy zatem uznać, że Wnioskodawcy dokonując sprzedaży przedmiotowych działek na podstawie ww. działań oraz czynności nie będą korzystali z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym.

Zatem w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy będą podejmowali świadomie czynności, które nie stanowią zwykłego wykonywania prawa własności. Będą zatem działali - w tym zakresie - jak handlowcy. W związku z tym, skoro w niniejszej sprawie wystąpią przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy działek nr 1, 2 i 3 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i usług stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Jak wynika z opisu sprawy działki nr 1, 2 i 3 objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z jego postanowieniem ww. działki znajdują się na terenie oznaczonym jako 1UP tj. na terenie o przeznaczeniu zabudowy usługowej oraz obiektów produkcyjnych, składów i magazynów oraz dróg publicznych klasy lokalnej.

Zatem, działki nr 1, 2 i 3 przeznaczone są pod zabudowę i jednocześnie dla celów podatku VAT stanowić będą teren budowlany. Mając na uwadze powyższe okoliczności, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie znajdzie zastosowania do planowanej sprzedaży ww. działek. W tej sytuacji należy przeanalizować przesłanki do ewentualnego zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT wynikające z art. 43 ust. l pkt 2 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dla zastosowania powyższego zwolnienia muszą być spełnione łącznie dwa warunki, tj.:

• towary musiały być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej,

• w związku z nabyciem tych towarów nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków wyklucza zastosowanie zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z opisem sprawy, Wnioskodawca w 1990 r. na podstawie umowy przekazania gospodarstwa rolnego nabył działkę 1 oraz działkę 5, z której powstała działka 3. W 1991 r. na podstawie aktu notarialnego własność majątkowa została rozszerzona na żonę Wnioskodawcy. W 2007 r. Wnioskodawcy nabyli na podstawie umowy sprzedaży nieruchomość, z której powstała m.in. działka nr 2. Z wniosku nie wynika, aby nabycie działek nr 1, 3 (powstałej z działki 5) oraz 2 (powstałej z innej działki) będących przedmiotem sprzedaży zostało udokumentowane fakturami. Nie wynika również, aby Wnioskodawcom przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Nie można zatem uznać, że Wnioskodawcom nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro z wniosku nie wynika, aby nabycie działek nr 1, 3 i 2 nie było objęte tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcom przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. działek, lub że takie prawo Wnioskodawcom nie przysługiwało.

Tym samym, nie jest spełniony jeden z warunków zwolnienia zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż działek nr 1, 3 i 2 nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 i 9 ustawy, lecz będzie podlegać opodatkowaniu z zastosowaniem właściwej stawki podatku VAT.

Podsumowując należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaży działek nr 1, 3 i 2, stanowiących współwłasność małżeńską, każdy z Zainteresowanych będzie stroną dokonującą czynności opodatkowanej podatkiem VAT i będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym czynność dostawy ww. działek, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy z zastosowaniem właściwej stawki podatku. W konsekwencji Wnioskodawcy dokonując sprzedaży działek nr 1, 3 i 2 będą zobowiązani do zapłaty podatku od towarów i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej