Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. W 2022 roku realizuje zadania z udziałem środków unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 pn. „…”. …Działanie 5.1. Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii…. Projekt będzie polegał na budowie mikroinstalacji OZE, składających się z systemu fotowoltaicznego łącznie ok. 56 szt. w tym: powyżej 5kW i poniżej 5 kW, na pokrycie potrzeb mieszkalno-bytowych mieszkańców Gminy.

To na ich nieruchomościach powstaną projektowane mikroinstalacje OZE system fotowoltaiczny i stanowić będzie ich własność.

Gmina, jako podmiot uprawniony do ubiegania się o dofinansowanie, zapewnia obsługę projektu aplikacyjnego własnymi siłami i możliwościami.

Odbiorcami końcowymi projektu będą osoby fizyczne zakwalifikowane do projektu (Grantobiorcy), które we własnym zakresie, zgodnie z metodą rozpoznawania rynku dokonują wyboru Wykonawcy instalacji. Po zakończeniu montażu instalacji OZE Wykonawca wystawi Grantobiorcy Fakturę VAT, która musi być opłacona przez Grantobiorcę. Dofinansowanie opierać się będzie na refundacji poniesionych wydatków do wysokości określonej w umowie o powierzenie grantu i stanowiącej nie więcej niż 65% kosztów kwalifikowanych. Realizacja będzie przebiegać zgodnie z wytycznymi określonymi w umowie pomiędzy Gminą (Grantodawcą) a mieszkańcami (Grantobiorcami). Najpierw Grantobiorca musi zrealizować i zapłacić za inwestycję, a dopiero potem przedstawić wymagane dokumenty do rozliczenia w Urzędzie Miejskim.

Reasumując - Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) sam będzie nabywał towary i usługi w ramach projektu, a następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie części poniesionych wydatków. Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) nie będzie uiszczał żadnej opłaty (wkładu własnego) na rzecz gminy, bowiem to Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) poniesie pełny koszt realizacji projektu (montaż instalacji OZE) i złoży wniosek o jego częściową refundację (zwrot części poniesionych kosztów).

Gmina po weryfikacji złożonych dokumentów przeleje Grantobiorcy refundację, stanowiącą Grant, w ramach przyznanych środków unijnych Działanie 5.1 Energetyka oparta na odnawialnych źródłach energii.

Każdy Grantobiorca będzie miał możliwość, dokonania zakupów towarów i usług u dowolnego dostawcy. Nie dojdzie zatem do świadczenia usługi ze strony Gminy na rzecz Grantobiorcy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina nie planuje żadnego wkładu własnego związanego z kosztami bezpośrednimi w ramach tego projektu, a zapłaci jedynie za inspektora nadzoru, który ma za zadanie sprawdzenie prawidłowości wykonanych instalacji.

Pytania

1.Czy w związku z realizacją projektu „…” otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy?

2.Czy Gmina będzie miała możliwość odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu?

Państwa stanowisko w sprawie

1. Nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku od towarów i usług (VAT) należnego z tytułu otrzymanej dotacji unijnej w ramach realizowanego projektu pn. „…”, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wg Gminy nie wystąpi świadczenie usługi dostawy towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Gminy, jedynie w sytuacji, gdy to Gmina dokonywałaby świadczenia usług na rzecz mieszkańca, który to płaciłby Gminie za zakup i montaż instalacji OZE wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko ceny, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowanie otrzymane z Unii Europejskiej, dzięki któremu zakup i montaż instalacji OZE stał się tańszy dla mieszkańca.

Powyższe wynika z brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 403 ustawy - Prawo Ochrony Środowiska.        

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika (gminę).       

Na podstawie zaś art. 403 ust. 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, do zadań własnych gmin należy finansowanie ochrony środowiska w zakresie określonym w art. 400a ust. 1 pkt 2, 5, 8, 9, 15, 16, 21-25, 29, 31, 32 i 38-42 w wysokości nie mniejszej niż kwota wpływów z tytułu opłat i kar, o których mowa w art. 402 ust. 4, 5 i 6, stanowiących dochody budżetów gmin, pomniejszona o nadwyżkę z tytułu tych dochodów przekazywaną do wojewódzkich funduszy. 

Finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej na podstawie ww. regulacji odbywa się w trybie określonym w przepisach odrębnych, przy czym finansowanie to może polegać na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych (tj. Dz. U. z 2021 r., poz. 305 z późn. zm.) z budżetu gminy lub budżetu powiatu na finansowanie lub dofinansowanie kosztów inwestycji:

1.podmiotów niezaliczonych do sektora finansów publicznych, w szczególności:

a.osób fizycznych,

b.wspólnot mieszkaniowych,

2.osób prawnych:

a.przedsiębiorców,

b.jednostek sektora finansów publicznych będących gminnymi lub powiatowymi osobami prawnymi.

Zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa wyżej, obejmujące w szczególności kryteria wyboru inwestycji do finansowania lub dofinansowania oraz tryb postępowania w sprawie udzielenia dotacji i sposób jej rozliczania określa Rada Miejska. Udzielenie dotacji celowej mieszkańcowi gminy (osobie fizycznej), w ramach realizowanego projektu, nastąpi na podstawie umowy o powierzenie grantu.

W przypadku, gdy dotacja stanowiłaby pomoc publiczną lub pomoc de minimis, jej udzielenie nie będzie możliwe, gdyż warunkiem przyznania dofinansowania jest fakt, iż nie mogą to być projekty objęte regułami pomocy publicznej lub de minimis.

Sama okoliczność otrzymania grantu przez mieszkańca od Gminy nie generuje skutków podatkowych w VAT ani dla Gminy ani dla osoby fizycznej.

Mieszkaniec gminy otrzyma częściową refundację poniesionych wydatków na wykonanie instalacji OZE, do wysokości określonej w umowie powierzenia grantu, po otrzymaniu imiennej faktury na osobę fizyczną i jej opłaceniu.

Wysokość udzieloną przez UE na rzecz gminy pozostaje tym samym bez związku przyczynowo-skutkowego dla zastosowanej przez podmiot trzeci ceny, którą płaci mieszkaniec.

2. Gmina nie ma prawa do odzyskania (odliczenia) podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację projektu „…”, ponieważ towary i usługi związane z realizacją tej inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Projekt będzie realizowany w formule grantowej. Grantobiorcami będą wyłącznie osoby fizyczne zamieszkujące Gminę, które dokonają zakupu i montażu instalacji OZE dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie mają możliwości odzyskania VAT w związku z realizacją projektu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy:

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 29a ust. 6 ustawy:

Podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę – czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2022 roku realizuje zadania z udziałem środków unijnych pn. „…”. Projekt będzie polegał na budowie mikroinstalacji OZE, składających się z systemu fotowoltaicznego łącznie ok. 56 szt. w tym: powyżej 5kW i poniżej 5 kW, na pokrycie potrzeb mieszkalno-bytowych mieszkańców Gminy. To na ich nieruchomościach powstaną projektowane mikroinstalacje OZE, system fotowoltaiczny i stanowić będzie ich własność.

Gmina, jako podmiot uprawniony do ubiegania się o dofinansowanie, zapewnia obsługę projektu aplikacyjnego własnymi siłami i możliwościami. Odbiorcami końcowymi projektu będą osoby fizyczne zakwalifikowane do projektu (Grantobiorcy), które we własnym zakresie dokonują wyboru Wykonawcy instalacji. Po zakończeniu montażu instalacji OZE Wykonawca wystawi Grantobiorcy fakturę VAT, która musi być opłacona przez Grantobiorcę. Dofinansowanie opierać się będzie na refundacji poniesionych wydatków do wysokości określonej w umowie o powierzenie grantu i stanowiącej nie więcej niż 65% kosztów kwalifikowanych. Realizacja będzie przebiegać zgodnie z wytycznymi określonymi w umowie pomiędzy Gminą (Grantodawcą) a mieszkańcami (Grantobiorcami). Najpierw Grantobiorca musi zrealizować i zapłacić za inwestycję, a dopiero potem przedstawić wymagane dokumenty do rozliczenia w Urzędzie Miejskim. Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) sam będzie nabywał towary i usługi w ramach projektu, a następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie części poniesionych wydatków. Gmina po weryfikacji złożonych dokumentów przeleje Grantobiorcy refundację, stanowiącą Grant, w ramach przyznanych środków unijnych. Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) nie będzie uiszczał żadnej opłaty (wkładu własnego) na rzecz gminy, bowiem to Grantobiorca (mieszkaniec Gminy) poniesie pełny koszt realizacji projektu (montaż instalacji OZE) i złoży wniosek o jego częściową refundację (zwrot części poniesionych kosztów).

Gmina nie planuje żadnego wkładu własnego związanego z kosztami bezpośrednimi w ramach tego projektu, a zapłaci jedynie za inspektora nadzoru, który ma za zadanie sprawdzenie prawidłowości wykonanych instalacji.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy w związku z otrzymaniem przez Gminę środków w ramach realizacji opisanego projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy i będzie  podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że przekazane przez Gminę środki Grantobiorcom w postaci zwrotu (refundacji) części kosztów w związku z montażem mikroinstalacji OZE na ich nieruchomościach, nie będą stanowić dopłaty do ceny tych instalacji, gdyż Gmina nie weszła w rolę dostawcy, co za tym idzie – nie świadczy usług ani nie dostarcza towaru na rzecz mieszkańców Gminy biorących udział w projekcie.

Należy zatem uznać, że czynność przekazania mieszkańcom środków w formie pieniężnej jako zwrot kosztów nabytych towarów i usług w ramach projektu, nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawca nie świadczy na rzecz mieszkańców biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności. Wszystkie czynności związane z wyborem wykonawcy inwestycji i montażem mikroinstalacji OZE na nieruchomościach będą po stronie Grantobiorcy, który następnie będzie ubiegał się o zrefundowanie części poniesionych wydatków. Mieszkaniec nie będzie uiszczał na rzecz Gminy żadnej opłaty (wkładu własnego), bowiem to mieszkaniec poniesie pełny koszt realizacji Grantu i złoży wniosek o jego częściową refundację (zwrot części kosztów), zaś Wnioskodawca po weryfikacji przeleje mu wyliczony zwrot stanowiący Grant, będący dofinansowaniem (dotacją celową).

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Wnioskodawca jest grantodawcą i nie angażuje się w realizację inwestycji OZE.

Jeżeli więc operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Wnioskodawcą a mieszkańcem, na co wskazuje przedstawiony opis sprawy, to zwrot kosztów montażu instalacji na rzecz Grantobiorcy (mieszkańca) nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych mieszkańcowi (inwestorowi) nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru).

W konsekwencji, stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę dofinansowanie na montaż instalacji, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy a czynności polegające na przekazaniu mieszkańcom dotacji (grantów) nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności Państwa wątpliwości dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki na realizację projektu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy:

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Nadmienić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Z treści powołanych przepisów wynika, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy:

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Odnosząc się zatem do powyższego, powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności generujących podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje, jak bowiem wynika z jej opisu nabywane przez Państwa usługi związane z realizacją inwestycji (tj. koszty inspektora nadzoru) nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.  Wnioskodawca nie będzie wykonywać jakichkolwiek usług na rzecz mieszkańców. Będzie jedynie zawierać umowy z mieszkańcami, którzy zakwalifikowali się do projektu o zwrot części poniesionych przez nich wydatków. Gmina, jako podmiot uprawniony do ubiegania się o dofinansowanie, zapewnia obsługę projektu aplikacyjnego własnymi siłami i możliwościami. Ponadto jak wynika z opisu sprawy – wszystkie czynności związane z wyborem wykonawcy inwestycji i montażem mikroinstalacji OZE na nieruchomościach będą po stronie Grantobiorcy (mieszkańca). Gmina nie będzie wykonywać jakichkolwiek czynności (usług) na rzecz mieszkańców (Grantobiorców).

W konsekwencji ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, nie mają Państwo prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu pn. „…”.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy i własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.