Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Przepisy ustawy nie definiują pojęć „bonifikata”, ani „rabat”, w związku z powyższym pojęcia te należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Przyjmując za „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi.

Natomiast zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi. Rozróżnia się przy tym rabaty na te przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny) nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia podstawy opodatkowania (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów, zgodnie z art. 106j ustawy. Jednakże możliwe jest wystawienie faktury korygującej wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem prowadzonej przez Spółkę działalności jest sprzedaż detaliczna materiałów budowlanych, remontowych i dekoracyjnych zarówno na rzecz osób fizycznych, jak i osób prowadzących działalność gospodarczą. W ramach prowadzonej działalności Spółka od 2015 r. podjęła współpracę z Grupą P (P). W oparciu o umowę partnerską Spółka prowadzi market budowlany, będący znakiem towarowym Grupy P, która tworzy sieć sprzedaży na terenie całego kraju. Towar będący przedmiotem transakcji pozyskiwany jest zarówno od kontrahentów za pośrednictwem Grupy P, jak również bezpośrednio od lokalnych dostawców. W przypadku będącym przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, zakupy są realizowane poprzez Grupę P. Spółka składa zamówienie bezpośrednio u dostawcy, który działa w oparciu o umowę handlową z Grupą P, jednocześnie będącą pośrednikiem w transakcji zakupu. Operacja ta dokumentowana jest fakturą wystawioną przez Grupę P. W celu zintensyfikowania sprzedaży towarów Spółka będzie miała możliwość negocjacji indywidualnych rabatów z dostawcami bez udziału podmiotu pośredniego. Udzielenie bonusu uwarunkowane będzie wyłącznie osiągnięciem przez Spółkę określonego poziomu zakupu towarów w danym okresie rozliczeniowym. Firma nie będzie zobowiązana do świadczenia usług na rzecz dostawcy w zamian za przyznanie rabatu. Spółka uważa, iż udzielenie tego typu bonusu ma charakter rabatu pośredniego. W związku z faktem, iż dostawca nie wystawia faktury dokumentującej dostawę ostatecznemu odbiorcy (Spółce), lecz pośrednikowi (Grupie P) nie jest możliwe wystawienie faktury korygującej obrazującej wynegocjowany dodatkowy rabat. Przyznany rabat będzie miał formę świadczenia pieniężnego przekazywanego na rzecz Wnioskodawcy. Spółka posiada w swojej dokumentacji uzgodnienia z podmiotem udzielającym rabatu (dostawcą), z których wynika w jakim momencie oraz w jakiej wysokości otrzyma rabat (są to umowy zawierane z dostawcami). Termin rozliczania premii rabatowej jest/będzie ustalany indywidualnie z dostawcami towarów w umowie pomiędzy podmiotami. Wnioskodawca nie posiada w swojej dokumentacji jednoznacznego uzgodnienia z podmiotem udzielającym rabatu (dostawcą), z których precyzyjnie wynika w którym momencie podmiot ten dokona obniżenia podstawy opodatkowania. Z posiadanej dokumentacji/uzgodnień wynikają/będą wynikać warunki obniżenia podstawy opodatkowania u podmiotu udzielającego rabatu (dostawcy). Spełnienie warunków uzgodnienia jest/będzie potwierdzane drogą mailową poprzez potwierdzenie wielkości zrealizowanych zamówień. Faktury dokumentujące dostawę towarów dokonywaną przez podmiot udzielający Wnioskodawcy rabatu (dostawcę) wystawiane są/będą na Grupę P.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą określenia czy właściwym dokumentem obrazującym udzielony Spółce rabat będzie nota uznaniowa wystawiona przez dostawcę.

Należy podkreślić, że rabat bezpośredni jest przyznawany bezpośrednio pomiędzy sprzedawcą a nabywcą – stronami umowy kupna-sprzedaży. Natomiast rabat pośredni jest przyznawany kolejnemu podmiotowi (innemu niż nabywca) przez podatnika znajdującego się na początku łańcucha dostaw.

Zauważyć należy, że obniżka ceny, upust – rabat udzielony w momencie sprzedaży (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota zapłaty należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli obniżenie ceny/udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej zmniejszającej wartość towarów i usług, zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 106j ust. 2 ustawy:

Natomiast zgodnie z art. 106j ust. 3 ustawy:

Zatem wystawienie faktury korygującej w sytuacji udzielenia opustu/obniżki ceny może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa lub świadczenie usług i w konsekwencji nie było wystawionej faktury.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług mają swoje odzwierciedlenie w przepisach wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak, art. 29a ustawy stanowi odniesienie do przepisu art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z Dyrektywą 2006/112/WE, która w art. 73 oraz art. 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z powyższą Dyrektywą 2006/112/WE, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób.

Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej, jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług przewiduje jednakże, że kwoty rabatów mają być udokumentowane, prawnie dopuszczone i obowiązkowe.

Konstrukcja podstawy opodatkowania oparta jest bowiem na założeniu proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. W efekcie, każda transakcja podlega podatkowi VAT obliczonemu od rzeczywistej ceny towarów lub usług według stawki, jaka ma zastosowanie do takich towarów i usług. Przepisy Dyrektywy wskazują, że zasada proporcjonalności obowiązuje również w przypadku obniżenia podstawy opodatkowania w przypadku rabatów, opustów lub obniżek cen. Ponadto, powyższe dotyczy anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Oznacza to, że podatek VAT należny powinien być, co do zasady, proporcjonalny do ceny faktycznej pobranej przez dany podmiot.

Ponadto, należy mieć na uwadze, że konstrukcja podstawy opodatkowania jest wyrazem zasady neutralności podatku VAT. Oznacza ona, że ekonomicznego ciężaru podatku VAT nie powinny ponosić podmioty niebędące ostatecznymi odbiorcami towarów lub usług. W konsekwencji, po obniżeniu ceny transakcyjnej powinno następować proporcjonalne obniżenie podstawy opodatkowania. W innym przypadku, tj. gdyby podstawa opodatkowania przewyższała kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, podatnik ponosiłby ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby wskazaną wyżej zasadę neutralności.

Zasada neutralności była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Na szczególną uwagę zasługuje wyrok w sprawie C-317/94 pomiędzy Elida Gibbs Ltd a Commissioners of Customs and Excise, w którym TSUE stwierdził, że: „(...) producent, który zrefundował wartość kuponu zniżkowego detaliście lub wartość kuponu uprawniającego do zwrotu gotówki klientowi końcowemu, otrzymuje, po zakończeniu transakcji, kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży zapłaconej przez hurtowników lub detalistów za jego towary, pomniejszoną o wartość przedmiotowych kuponów. Nie byłoby zatem zgodne z dyrektywą, gdyby podstawa opodatkowania użyta do obliczenia podatku należnego od producenta jako podatnika, przekraczała kwotę ostatecznie przez niego otrzymaną. Gdyby bowiem tak było, zasada neutralności VAT w stosunku do podatników, do których należy przecież także producent, nie byłaby spełniona” (pkt 28).

Ponadto, TSUE wskazuje, że: „(...) w celu zapewnienia realizacji zasady neutralności należy, obliczając podstawę opodatkowania dla celów VAT, uwzględnić sytuacje, w których podatnik, nie pozostając w stosunkach umownych z konsumentem końcowym, ale będąc pierwszym ogniwem łańcucha transakcji kończącego się na tym konsumencie, udziela takiemu konsumentowi zniżki za pośrednictwem detalistów lub poprzez bezpośredni zwrot wartości kuponów. W przeciwnym razie, organy podatkowe otrzymałyby z tytułu VAT kwotę większą niż rzeczywiście zapłacona przez konsumenta ostatecznego, kosztem podatnika”(pkt 31).

Powyższy wyrok potwierdza zatem jednoznacznie, że w przypadku udzielania zniżki podmiotowi niebędącemu bezpośrednim nabywcą towarów, sprzedawca powinien obniżyć obrót z tytułu sprzedaży.

Wskazać należy, że jeżeli rabat został przyznany ostatecznemu odbiorcy przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, ponieważ w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Nie będzie również możliwe wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, ponieważ między pierwszym sprzedawcą a tym odbiorcą nie doszło do żadnej dostawy.

W analizowanej sprawie Spółka składa zamówienie bezpośrednio u dostawcy, który działa w oparciu o umowę handlową z Grupą P będącą pośrednikiem w transakcji zakupu. Czynność ta dokumentowana jest fakturą wystawioną na rzecz Wnioskodawcy przez Grupę P. Spółka będzie miała możliwość negocjacji indywidualnych rabatów z dostawcami bez udziału podmiotu pośredniego, które uwarunkowane będą wyłącznie osiągnięciem przez Wnioskodawcę określonego poziomu zakupu towarów w danym okresie rozliczeniowym. Spółka wskazała, że nie będzie zobowiązana do świadczenia usług na rzecz dostawcy w zamian za przyznanie rabatu. W konsekwencji przyznane Wnioskodawcy środki pieniężne – rabat nie będą związane ze świadczeniem wzajemnym pomiędzy Wnioskodawcą a dostawcą.

Zatem w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, iż nie mamy do czynienia z sytuacją, w której między Wnioskodawcą a dostawcą wystąpi dostawa towarów lub świadczenie usług to przyznany rabat stanowi rabat pośredni. Jednocześnie przepisy krajowe nie określają dokumentu, na podstawie którego podatnik udzielający rabatu pośredniego może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak żadne przepisy nie wskazują, że nie może nim być, np. nota księgowa, rabatowa, uznaniowa, obciążeniowa (czy to wystawiona samodzielnie przez udzielającego rabatu, czy też sporządzona przez otrzymującego rabat).

Z wniosku wynika, że dostawca nie wystawia faktury dokumentującej dostawę ostatecznemu odbiorcy (Spółce), lecz pośrednikowi (Grupie P). Tym samym nie jest możliwe wystawienie faktury korygującej obrazującej wynegocjowany dodatkowy rabat. A zatem rabat otrzymany od dostawcy, który nie jest uczestnikiem bezpośredniej transakcji pomiędzy Spółką a Grupą P, może zostać udokumentowany notą uznaniową wystawioną przez dostawcę, która będzie stanowiła dokument potwierdzający rzeczywistą wartość i zawierała odpowiednie elementy dokumentu księgowego w myśl ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.).

Jednocześnie zaznacza się, że noty stanowią dokument księgowy na podstawie ustawy o rachunkowości, a nie przepisów dotyczących podatku VAT.

Reasumując, nota uznaniowa wystawiona przez dostawcę jest/będzie właściwym dokumentem obrazującym udzielony Spółce rabat pośredni otrzymany od dostawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia czy Spółka na podstawie otrzymanej noty ma obowiązek obniżyć podatek naliczony z tytułu udzielonego rabatu pośredniego (pytanie oznaczone nr 2) oraz, w którym okresie rozliczeniowym Spółka ma obowiązek wykazać uzyskany rabat pośredni (pytanie oznaczone nr 3).

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w Dziale IX Rozdział 1 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy:

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podatnik może zrealizować w terminach określonych w przepisach art. 86 ust. 10-19b ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy:

W myśl art. 86 ust. 19a ustawy:

Na mocy art. 29a ust. 13 ustawy:

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że rabat pośredni udzielony Wnioskodawcy udokumentowany jest/będzie notą uznaniową wystawioną przez dostawcę. W konsekwencji dostawca będzie posiadał prawo do obniżenia podstawy opodatkowania, i tym samym Wnioskodawca, otrzymując od dostawcy notę uznaniową dokumentującą wartość przyznanego rabatu powinien obniżyć swój podatek naliczony o kwoty podatku wynikające z otrzymanej noty uznaniowej.

Jak już wyżej wskazano, dostawca może wystawić notę uznaniową w celu udokumentowania udzielonego Spółce rabatu pośredniego. Nota będzie stanowiła pisemny dokument potwierdzający wysokość kwoty przyznanego rabatu pośredniego. Jednakże w omawianej sprawie Wnioskodawca powinien również posiadać stosowne dokumenty, które umożliwią precyzyjne określenie, w jakim okresie rozliczeniowym zostały spełnione warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów uzgodnione z dostawcą. Jak bowiem wynika z art. 86 ust. 19a ustawy, nabywca towaru jest obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów lub świadczenia usług lub kwoty podatku wykazanego na fakturze zostały uzgodnione z dostawcą towarów lub usługodawcą, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego te warunki zostały spełnione. Natomiast w przypadku gdy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów zostały spełnione po upływie okresu rozliczeniowego, w którym warunki te zostały uzgodnione, Wnioskodawca będzie obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym warunki te zostały spełnione. Jednakże, gdy dostawca nie obniży kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której nota dotyczy, wówczas zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia.

Spółka wskazała, że posiada w swojej dokumentacji uzgodnienia z podmiotem udzielającym rabatu (dostawcą), z których wynika w jakim momencie oraz w jakiej wysokości otrzyma rabat (są to umowy zawierane z dostawcami). Termin rozliczania premii rabatowej jest/będzie ustalany indywidualnie z dostawcami towarów w umowie pomiędzy podmiotami. Ponadto, z posiadanej przez Wnioskodawcę dokumentacji /uzgodnień wynikają/będą wynikać warunki obniżenia podstawy opodatkowania u podmiotu udzielającego rabatu (dostawcy). Spełnienie warunków uzgodnienia jest/będzie potwierdzane drogą mailową poprzez potwierdzenie wielkości zrealizowanych zamówień.

Zatem, w analizowanej sprawie Wnioskodawca obowiązany jest/będzie do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała przyznany rabat pośredni w sytuacji gdy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów zostaną/zostały uzgodnione z dostawcą towarów i warunki te zostały spełnione, przed upływem tego okresu rozliczeniowego, na podstawie art. 86 ust. 19a ustawy.

Ad. 2

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Spółka na podstawie otrzymanej noty ma obowiązek obniżyć podatek naliczony z tytułu udzielonego rabatu pośredniego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Ad. 3

Spółka ma obowiązek wykazać uzyskany rabat pośredni czyli dokonać obniżenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymano zapłatę – w sytuacji gdy za ten okres rozliczeniowy warunki obniżenia podstawy opodatkowania dla dostawy towarów są/będą uzgodnione z dostawcą, jeżeli przed upływem tego okresu rozliczeniowego warunki te zostały/zostaną spełnione.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

-stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

-zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).