Temat interpretacji

brak podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości gruntowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 27 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości gruntowej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży Nieruchomości gruntowej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 26 marca 2020r. (data wpływu 27 marca 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku)

1. Wnioskodawca zamierza zbyć prawo własności nieruchomości położonej na działkach 1, 2, 3, obręb ewidencyjny (), przy al. ( ), dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą KW numer () [dalej: Nieruchomość].
2. Nieruchomość Wnioskodawca nabył 23 kwietnia 2001 r. od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług [dalej: VAT]. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT i sprzedaż nie nastąpiła w ramach czynności opodatkowanych VAT.
3. Nieruchomość stanowi i stanowiła w momencie jej nabycia element majątku osobistego/odrębnego Wnioskodawcy.
4. Nieruchomość w momencie nabycia nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy ani pozwolenie na budowę jakiegokolwiek obiektu.
5. Na Nieruchomości nie była prowadzona produkcja rolna ani leśna oraz nie znajdują się na niej żadne budynki.
6. Wnioskodawca rozważa tymczasowe postawienie banneru na terenie Nieruchomości. Nie planuje jednak pobierać z tego tytułu żadnych pożytków ani odnosić żadnych korzyści. Jedyna informacja znajdująca się na banerze będzie dotyczyła chęci sprzedaży nieruchomości bez jakichkolwiek treści reklamowych.
7. Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności gospodarczej na omawianej Nieruchomości, bowiem stanowi ona jego prywatny majątek. Nieruchomość nie była i nie będzie w przyszłości przedmiotem umowy dzierżawy, najmu lub użyczenia. Dodatkowo, Nieruchomość nigdy nie była (ani nie jest obecnie) wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.
8. Podsumowując, Nieruchomość ta nie została nabyta w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz nie była i nie jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej.
9. W 2003 r. Urząd Miasta (...) objął przedmiotową Nieruchomość Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego nr (). Nieruchomość znajduje się na terenie przeznaczonym pod usługi publiczne administracji związane z potrzebami mieszkańców osiedla i dzielnicy, w szczególności z zakresu bezpieczeństwa publicznego, z dopuszczeniem usług komercyjnych, w szczególności z zakresu ochrony zdrowia.
10. W związku z powyższym, Nieruchomość nie stanowi nieruchomości rolnej w rozumieniu ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1362 z późn. zm. oraz art. 46¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, tj. Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm. [dalej: kodeks cywilny].
11. Wnioskodawca wskazuje, że od momentu nabycia Nieruchomości w 2001 r., nie dokonywał on żadnych ingerencji w stan fizyczny (faktyczny), jak i prawny Nieruchomości. W szczególności nie dokonywał żadnych czynności mających na celu umożliwienie albo ułatwienie sprzedaży Nieruchomości, a także nie podejmował żadnych działań w celu uatrakcyjnienia Nieruchomości dla potencjalnych kupujących. Wnioskodawca nie uzbroił ani nie ogrodził działki, w skład której wchodzi Nieruchomość.
12. Dnia 5 maja 2005 r., zgodnie z porozumieniem z Prezydentem Miasta (...) , fragment Nieruchomości o powierzchni 0,0062 ha został zamieniony z sąsiednią działką o tej samej powierzchni należącą do Miasta (...) , na potrzeby wybudowania siedziby Komisariatu Policji w (...) .
13. Wnioskodawca został zmuszony i zdecydował się sprzedać Nieruchomość za wynagrodzeniem.
14. Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność deweloperską [dalej: Spółka]. Przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności kompleksowa realizacja projektów budowlanych oraz najem i sprzedaż wybudowanych nieruchomości. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (jako podatnik VAT czynny).
15. Pierwotnie Wnioskodawca planował sprzedaż Nieruchomości na rzecz Spółki. To Spółka miała być odpowiedzialna za znalezienie nabywcy Nieruchomości oraz przygotowanie Nieruchomości do sprzedaży.
16. Spółka nie znalazła jednak przyszłego nabywcy zdecydowanego na zakup Nieruchomości.
17. Prezydent Miasta (...) w drodze decyzji nr () wydanej dnia 9 lipca 2019 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę na Nieruchomości, będącej przedmiotem niniejszego wniosku [dalej: Decyzja]. Adresatem pozwolenia na budowę była Spółka, gdyż to Spółka - zgodnie z pierwotnym planem - miała być odpowiedzialna za sprzedaż Nieruchomości do zewnętrznego podmiotu. Wnioskodawca jako osoba prywatna nie był zaangażowany w powyższe działania.
18. Powyższa Decyzja została zaskarżona przez właściciela działki sąsiadującej z Nieruchomością. Wynikiem postępowania w tej sprawie było uchylenie Decyzji.
19. W związku z powyższymi komplikacjami nie doszło do finalnego zawarcia umowy sprzedaży Nieruchomości między Wnioskodawcą a Spółką, jednakże Wnioskodawca jest wciąż zmuszony do jej sprzedaży.
20. Spółka w ramach wykonywania swojej działalności i w związku z zamiarem realizacji inwestycji zleciła różnym podwykonawcom usługi mające na celu przygotowanie terenu pod budowę, polegające m. in. na badaniu geologicznym gruntu, przygotowaniu projektu budowlanego i wsparciu w uzyskaniu pozwolenia na budowę. W tym celu Spółka zawarła umowy o świadczenie wspomnianych usług z poszczególnymi podwykonawcami, którzy wystawili Spółce faktury VAT za ich wykonanie (bądź wystawią takie faktury po dniu złożenia niniejszego wniosku).
21. W związku z tym, że Wnioskodawca jako osoba prywatna dąży do sprzedaży części swojego osobistego majątku, nie podjął i nie podejmie żadnych działań marketingowych czy handlowych w celu uatrakcyjnienia Nieruchomości. Wnioskodawca nie korzystał i nie będzie korzystał z usług doradców, agentów nieruchomości i innych profesjonalistów przy procesie sprzedaży Nieruchomości. Sprzedaż będzie miała charakter jednostkowy i w celu jej sfinalizowania podejmie jedynie zwykłe czynności, które podejmuje osoba prywatna dążąca do sprzedaży składnika swojego prywatnego majątku.
22. Przed dokonaniem sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca na przedmiotowej Nieruchomości nie poczynił ani nie poczyni żadnych nakładów. Ponadto nie planował ani nie planuje uatrakcyjnić w jakikolwiek sposób Nieruchomości (z perspektywy potencjalnego nabywcy Nieruchomości).

Wnioskodawca wskazał, że w związku z tym, że pierwotnie planował sprzedaż Nieruchomości na rzecz Spółki, obiecał Spółce, że sprzeda jej lub wniesie do niej Nieruchomość. Było to ustne uzgodnienie, bo Wnioskodawca ustalił, że zgodnie z prawem cywilnym nie jest wymagany akt notarialny czy nawet formalna umowa na piśmie.

Uzgodnienie nie zawierało precyzyjnych zobowiązań, warunków ani terminów, a także nie kreowało żadnych praw (poza wskazanym poniżej) i obowiązków. Obejmowało ono oświadczenie woli wyrażające chęć przystąpienia przez Wnioskodawcę i Spółkę do sprzedaży Nieruchomości lub jej wkładu do Spółki. Zważywszy, że umowa nie była zawarta w formie aktu notarialnego, nie przewidywała prawa do dochodzenia roszczeń żadnej ze stron o zawarcia umowy.

Wnioskodawca nie udzielił Spółce żadnych pełnomocnictw w celu występowania w Jego imieniu w sprawach związanych z Nieruchomością. Wnioskodawca nie udzielił takich pełnomocnictw również innym podmiotom. Aktualnie Wnioskodawca nie planuje udzielania pełnomocnictw związanych z Nieruchomością również na rzecz potencjalnych przyszłych nabywców Nieruchomości.

Odnosząc się do kwestii tego, na jakiej podstawie prawnej Spółka wystąpiła z wnioskiem o pozwolenie na budowę, na podstawie którego 9 lipca 2019 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i udzielająca pozwolenia na budowę Nieruchomości, Wnioskodawca wskazał, że Spółka wystąpiła z wnioskiem o pozwolenie na budowę składając oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane zgodnie w rozumieniu przepisów art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, ze zm.).

Prawo do dysponowania Nieruchomością na cele budowlane wynikało z ustnych ustaleń, w ramach których Spółka uprawniona była do korzystania z Nieruchomości w zakresie związanym z uzyskaniem pozwolenia na budowę i przygotowaniem Nieruchomości do realizacji planowanej pierwotnie inwestycji spodziewając się, że Nieruchomość od Wnioskodawcy kupi lub otrzyma tytułem wkładu.

Wnioskodawca nie jest właścicielem projektu budowlanego. Wnioskodawca nie ponosił kosztów związanych z jego uzyskaniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Nieruchomości przez Wnioskodawcę będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT, bowiem Wnioskodawca nie będzie działał w ramach przedmiotowej transakcji jako podatnik VAT, gdyż czynność ta nie będzie oznaczać wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE

1. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza na gruncie VAT powinna być rozumiana jako działalność obejmująca działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
2. Natomiast w przypadku, gdy osoby fizyczne dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy o VAT), bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej w świetle tejże ustawy, to osoby takie nie powinny być uznane za podatników VAT z tytułu tego typu transakcji. Jako że sprzedaż składników majątku stanowi jeden z podstawowych przejawów wykonywania prawa własności, sprzedaż składników należących do majątku osobistego nie powinna zostać uznana za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
3. Zatem, należy odróżnić sytuacje, w których dany podmiot dokonuje określonych czynności w odniesieniu do majątku osobistego, tj. w odniesieniu do towarów nabytych w celu innym niż wykonywanie działalności gospodarczej - od sytuacji, gdy działa w ramach tej działalności.
4. Powyższe jest wprost wskazywane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach:
   • nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną) (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej: w interpretacji z dnia 8 listopada 2019 r., sygn. 0112-KDIL2-3.4012.461.2019.2.EW oraz w interpretacji z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. 0112-KDIL2.4012.508.2019.l.AW),
   • nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności" (tak np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 13 grudnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP1- 2.4012.682.2018.1.IG).
   • Konsekwentnie, aby ustalić czy transakcja będąca przedmiotem zapytania Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu VAT, należy przeanalizować, czy w przypadku sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, tj. w ramach swojej działalności gospodarczej (w rozumieniu przepisów ustawy o VAT) odnoszącej się do Nieruchomości.
   • Jak podkreśla się w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej [dalej: TSUE], w zakresie zbadania czy sprzedający występuje w związku ze sprzedażą działki jako podatnik VAT, istotne jest zaangażowanie aktywów (środków) danego podmiotu, mogących wskazywać, że działa on jak profesjonalny handlowiec (w takim zakresie, jak np. w przypadku pośrednictwa w obrocie nieruchomościami - por. TSUE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10; Jarosław Słaby v. Minister Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć v. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10)). W przypadku sprzedaży działek, wg. TSUE kluczowymi elementami wskazującymi na profesjonalny charakter działań danego podmiotu, może być np. uzbrojenie terenu lub prowadzenie działań marketingowych mających na celu sprzedaż działek. Okoliczności przemawiające za tym, że dany podmiot działa aktywnie w zakresie obrotu nieruchomościami, mogą dotyczyć również podejmowanych starań o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego lub wydania decyzji o warunkach zabudowy.
   • Należy podkreślić, iż powyższe stanowisko TSUE, co do uznania sprzedaży nieruchomości za dokonaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT koresponduje z poglądami organów podatkowych wyrażanymi w wydawanych indywidualnych interpretacjach podatkowych.
   • Przykładowo w interpretacji z dnia 26 września 2019 r. (sygn. 0114-KDIP1-3.4012.356.2019.2.KP) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, iż W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt czy w świetle zaprezentowanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
   • W interpretacji indywidualnej z dnia 18 lipca 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (sygn. 0112-KDIL1-3.4012.338.2018.2.IT) stwierdził następująco: Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak będzie przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika - w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy - prowadzącego działalność gospodarczą - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest uznanie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą za podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie taki warunek nie zostanie spełniony. (...) Tym samym, w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni zbywając działki stanowiące jej majątek prywatny, korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego, planowane transakcje sprzedaży nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym w rozpatrywanej sprawie nie będą miały zastosowania przepisy ustawy".
   • Wnioskodawca podkreśla, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący również Nieruchomość został uchwalony niezależnie od woli Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W ocenie Wnioskodawcy powyższe potwierdza, że z tytułu sprzedaży Nieruchomości nie będzie on działał w charakterze podatnika VAT.
   • W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione powyżej argumenty, z tytułu przyszłej transakcji sprzedaży Nieruchomości Wnioskodawca nie powinien być traktowany jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
   • Powyżej zaprezentowane stanowisko potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych, m.in.:
     • interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 grudnia 2018 r. (sygn. 0114- KDIP1-2.4012.682.2018.1.IG), zgodnie z którą: Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z powyższego orzeczenia wynika m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast - wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich,
     • interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2017 r. (sygn. 3063-ILPP1-2.4512.49.2017.2.NF), w której organ stwierdził: Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku ze sprzedażą działki będącej przedmiotem pytania - za podatnika podatku od towarów i usług. Co prawda Zainteresowany dokonał już wcześniej (w 2007 r., 2014 r. oraz 2015 r.) sprzedaży działek oraz wystąpił z wnioskiem o dokonanie podziału działki nr 150/4 jednakże czynności tych (stanowiących pojedyncze z okoliczności przykładowo wskazanych w orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środki zbliżone do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością. Bowiem Wnioskodawca nie poniósł i nie zamierza ponieść żadnych nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, nie wnosił też w żaden sposób o objęcie przedmiotowej nieruchomości planem zagospodarowania przestrzennego oraz o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Ponadto działka będąca przedmiotem pytania nie była i nie jest wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym również w działalności rolniczej, nie była również udostępniana w żadnej formie osobom trzecim (...). W rozpatrywanej sprawie sprzedaż przedmiotowej działki można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowany dokonując dostawy działki, o której mowa w pytaniu będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.
     • Wnioskodawca wskazuje, że nie nabył Nieruchomości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (w rozumieniu ustawy o VAT), w tym w szczególności w celu jej dalszej odsprzedaży. Sprzedaż Nieruchomości nastąpi przynajmniej po osiemnastu latach od jej zakupu. Ze względu na fakt, że zmieniło się przeznaczenie Nieruchomości w związku z uchwalonym planem zagospodarowania przestrzennego, niemożliwe było już ewentualne prowadzenie działalności rolniczej na tej Nieruchomości. Co więcej, w związku z faktem, że Nieruchomość została nabyta do majątku osobistego Wnioskodawcy, a jego działalność w zakresie sprzedaży Nieruchomości nie będzie miała charakteru profesjonalnego (ponieważ w szczególności nie dokonał uzbrojeń terenu, nie ogrodził Nieruchomości, nie prowadził żadnych działań marketingowych w celu jej sprzedaży, a także nie podejmował starań o uchwalenie planu zagospodarowania przestrzennego lub wydania decyzji o warunkach zabudowy) w swej ocenie nie działa w tym zakresie jako podatnik VAT prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.
     • Należy również wskazać, iż sam fakt aktywności podatnika w różnych dziedzinach nie świadczy o tym, że wszystkie te aktywności spełniają przesłanki do uznania ich za działalność gospodarczą w rozumieniu VAT. W ocenie Wnioskodawcy każdego rodzaju aktywność prowadzona przez podatnika powinna być traktowana odrębnie i każda z nich odrębnie powinna spełniać przesłanki działalności gospodarczej w rozumieniu VAT, tj. przesłanki ciągłości oraz zarobkowości. Czynności podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu VAT mogą być bowiem podejmowane w dwóch różnych sferach - mogą być wykonywane w ramach tej działalności lub mogą mieć charakter prywatny. Sam zatem fakt prowadzenia działalności w określonym obszarze w sposób właściwy dla działalności gospodarczej w rozumieniu VAT (w sposób ciągły i zarobkowy) nie oznacza, iż inne aktywności podjęte przez podatnika mają również taki charakter - mogą to być bowiem czynności wykonywane w sferze prywatnej podatnika.
     • Powyższe potwierdził przykładowo organ w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 kwietnia 2016 r. (sygn. IBPP1/4512-1022/15/LSz) wskazując, iż: Wprawdzie z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w Spółce z o. o. - Przedsiębiorstwie Architektonicznym, które podpisało z deweloperem umowę na wykonanie projektu i uzyskanie na rzecz developera decyzji na budowę budynku mieszkalnego sześciokondygnacyjnego z garażami podziemnymi, jednak okoliczność ta nie może mieć wpływu na kwestię opodatkowania posiadanej przez Wnioskodawcę w majątku prywatnym działki, która nie była wykorzystywana w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W związku z powyższym należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży 299/300 udziału w działce nabytej w 1997 r., Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanej we wniosku nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Dlatego dostawę ww. udziału w działce uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową, czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru.
     • Zdaniem Wnioskodawcy, na wyżej wymienione stanowisko nie wpływa fakt, iż Spółka, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, poniosła określone wydatki związane z Nieruchomością w związku z jej planowanym zakupem. Nieruchomość od momentu zakupu stanowi element majątku prywatnego Wnioskodawcy. Spółka jest natomiast odrębnym podmiotem gospodarczym i posiada majątek odrębny od majątku Wnioskodawcy. Działań Spółki nie należy utożsamiać z działaniami jej wspólników w sferze prywatnej.
     • Uzasadniając powyższe wskazać należy, iż spółka cywilna (a zatem i Spółka) stanowi zindywidualizowaną jednostkę organizacyjną określoną umową, z własną strukturą, składem osobowym, określonym udziałem wspólników w zyskach i stratach, wykorzystywanym majątkiem, a przede wszystkim z określonym celem gospodarczym. O odrębności spółki cywilnej od jej wspólników świadczy również fakt, iż spółka cywilna posiada odrębne od wspólników numery identyfikacji podatkowej oraz księgi podatkowe. Zgodnie bowiem z treścią art. 863 kodeksu cywilnego, wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku, a nadto wspólnik spółki cywilnej nie może także domagać się podziału wspólnego majątku wspólników. Innymi słowy, majątek spółki cywilnej stanowi odrębną masę majątkową od prywatnych majątków poszczególnych wspólników.
     • Wnioskodawca podkreśla swoją odrębność od Spółki na gruncie VAT, ponieważ w przeciwieństwie do Spółki nie jest podatnikiem VAT.
     • Z powyższego wynika zatem, że spółka cywilna nie tylko stanowi odrębny od wspólnika podmiot gospodarczy, ale także jej majątek jest odrębny od majątku prywatnego należącego do wspólnika. O odrębności majątku prywatnego wspólników spółki cywilnej i majątku spółki świadczy również fakt, iż w przypadku majątku spółki cywilnej, w okresie jej trwania poszczególne składniki majątkowe mogą zostać zbyte tylko łącznie przez wszystkich wspólników, co oznacza, że wspólnik nie może dokonać zbycia swojego udziału w okresie trwania spółki, ani nie może też domagać się podziału poszczególnych składników majątkowych.
     • Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, np.: w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 maja 2019 r. (sygn. 0115-KDIT3.4011.111.2019.l.PSZ), w której organ wskazał, że: Z powyższych przepisów wynika, iż spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej, a nie spółka. Jeżeli wspólnik spółki cywilnej jest właścicielem składnika majątku poza spółką, to może wnieść do spółki cywilnej prawo własności lub prawo do używania tego składnika. W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność wspólnika, z chwilą wniesienia do spółki ta wyłączna własność przekształca się we współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej. Mając zatem na uwadze powyższe, w sytuacji gdy Nieruchomość nie została skutecznie wniesiona do Spółki aportem i w związku z czym Spółka bezumownie wykorzystywała ją do prowadzenia działalności gospodarczej, to składnika tego nie można uznać za środek trwały w rozumieniu art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Konsekwentnie, należy zatem również stwierdzić, że odpłatne zbycie nieruchomości nie będzie generowało przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej w związku z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy. Zatem sprzedaż przedmiotowej nieruchomości należy kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. c ustawy. Mając jednak na uwadze, że od nabycia Nieruchomości upłynął pięcioletni okres, o którym mowa w tym przepisie, zatem jej odpłatne zbycie nie spowoduje powstania zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych.
     • Wnioskodawca podkreśla, że tymczasowe postawienie baneru na terenie Nieruchomości nie stanowi przesłanki przeświadczającej o tym, że planowana sprzedaż Nieruchomości będzie wykonywana w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Sam fakt postawienia tablicy informującej o sprzedaży działki jest powszechną praktyką wśród osób, które sprzedają element swojego prywatnego majątku i mieści się w granicach zwykłych czynności, które zwyczajowo podjęłaby osoba dążąca do sprzedaży działki stanowiącej jej osobisty majątek. Należy przy tym zaznaczyć, że baner nie będzie zawierał treści reklamowych.
     • Powyższe rozumowanie potwierdzają organy podatkowe, np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 23 sierpnia 2019 r., (sygn. 0115-KDIT1- 3.4012.361.2019.3.JC), w której przedstawił następujące stanowisko: Działka ta była oferowana do sprzedaży przy pomocy banera reklamowego, tak jak pozostałe działki - innych form Zainteresowani nie przewidują (...). Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy uznać należy, że w przypadku sprzedaży działki Zainteresowani nie podejmowali działań zbliżonych do tych podejmowanych przez podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Zatem w tej konkretnej sytuacji Wnioskodawcy korzystali z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Stąd też zbycie to stanowiło działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania. Tym samym sprzedaż działki gruntu nr 199/24 z majątku osobistego - w okolicznościach przedstawionych we wniosku - nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
     • W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że nie będzie on działał w ramach przedmiotowej transakcji w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, sprzedaż Nieruchomości nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zbyć prawo własności nieruchomości położonej na działkach o nr 1, 2, 3, objętej jedną księgą wieczystą. Nieruchomość Wnioskodawca nabył 23 kwietnia 2001 r. od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT i sprzedaż nie nastąpiła w ramach czynności opodatkowanych VAT. Nieruchomość stanowi i stanowiła w momencie jej nabycia element majątku osobistego/odrębnego Wnioskodawcy. Nieruchomość w momencie nabycia nie była objęta planem zagospodarowania przestrzennego, jak również nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy ani pozwolenie na budowę jakiegokolwiek obiektu. Dnia 5 maja 2005 r., zgodnie z porozumieniem z Prezydentem Miasta, fragment Nieruchomości o powierzchni 0,0062 ha został zamieniony z sąsiednią działką o tej samej powierzchni należącą do Miasta.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej działalność deweloperską. Przedmiotem działalności Spółki jest w szczególności kompleksowa realizacja projektów budowlanych oraz najem i sprzedaż wybudowanych nieruchomości. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Pierwotnie Wnioskodawca planował sprzedaż Nieruchomości na rzecz Spółki. To Spółka miała być odpowiedzialna za znalezienie nabywcy Nieruchomości oraz przygotowanie Nieruchomości do sprzedaży. Prezydent Miasta w drodze decyzji wydanej dnia 9 lipca 2019 r. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę na Nieruchomości, będącej przedmiotem niniejszego wniosku. Adresatem pozwolenia na budowę była Spółka. Spółka w ramach wykonywania swojej działalności i w związku z zamiarem realizacji inwestycji zleciła różnym podwykonawcom usługi mające na celu przygotowanie terenu pod budowę, polegające m.in. na badaniu geologicznym gruntu, przygotowaniu projektu budowlanego i wsparciu w uzyskaniu pozwolenia na budowę. Spółka wystąpiła z wnioskiem o pozwolenie na budowę składając oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane zgodnie w rozumieniu przepisów art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Powyższa Decyzja została zaskarżona przez właściciela działki sąsiadującej z Nieruchomością. Wynikiem postępowania w tej sprawie było uchylenie Decyzji.

Wnioskodawca rozważa tymczasowe postawienie banneru na terenie Nieruchomości. Jedyna informacja znajdująca się na banerze będzie dotyczyła chęci sprzedaży nieruchomości bez jakichkolwiek treści reklamowych.

W tym miejscu należy wskazać, że w myśl art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.), pozwolenie na budowę może być wydane wyłącznie temu, kto złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Wnioskodawca wskazał, że pierwotnie planował sprzedaż Nieruchomości na rzecz Spółki. Było to ustne uzgodnienie. Obejmowało ono oświadczenie woli wyrażające chęć przystąpienia przez Wnioskodawcę i Spółkę do sprzedaży Nieruchomości lub jej wkładu do Spółki.

Odnosząc się do powyższego, należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, z późn. zm.).

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Należy wskazać, że zasady działania spółek cywilnych regulują również przepisy art. 860-875 ustawy Kodeks cywilny. Stosownie do art. 860 § 1 tego Kodeksu, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Zgodnie z treścią art. 861 § 1 Kodeksu, wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

W myśl art. 862 tej ustawy, regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Jeżeli rzeczy mają być wniesione tylko do używania, stosuje się odpowiednio w powyższym zakresie przepisy o najmie.

Z powyższych przepisów wynika, iż spółka cywilna jest umową zawartą przez wspólników w celu dążenia do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego. Właścicielami majątku wykorzystywanego w prowadzonej w formie spółki cywilnej pozarolniczej działalności gospodarczej są wspólnicy tej spółki w ramach współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej, a nie spółka. Jeżeli wspólnik spółki cywilnej jest właścicielem składnika majątku poza spółką, to może wnieść do spółki cywilnej prawo własności lub prawo do używania tego składnika. W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność wspólnika, z chwilą wniesienia do spółki ta wyłączna własność przekształca się we współwłasność łączną wspólników spółki cywilnej.

W tym miejscu należy wskazać, że Wnioskodawca pierwotnie planował sprzedaż Nieruchomości na rzecz Spółki. Było to ustne uzgodnienie, które obejmowało oświadczenie woli wyrażające chęć przystąpienia przez Wnioskodawcę i Spółkę do sprzedaży Nieruchomości lub jej wkładu do Spółki. Spółka w ramach wykonywania swojej działalności i w związku z zamiarem realizacji inwestycji zleciła różnym podwykonawcom usługi mające na celu przygotowanie terenu pod budowę, polegające m.in. na badaniu geologicznym gruntu, przygotowaniu projektu budowlanego i wsparciu w uzyskaniu pozwolenia na budowę. W tym celu Spółka zawarła umowy o świadczenie wspomnianych usług z poszczególnymi podwykonawcami. Zatem fakt, że działania nie były podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawcę, ale przez Spółkę nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanego. Czynności wykonane przez Spółkę wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawcy. Z kolei Spółka, dokonując ww. działań, uatrakcyjniła przedmiotowe działki stanowiące nadal własność Wnioskodawcy. Działania te dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawcy, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. W celu dokonania powyższych czynności Wnioskodawca udzielił Spółce prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Wobec powyższego, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nr 1, 2, 3 nie będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Wnioskodawca w taki sposób zorganizował sprzedaż ww. działek, że niejako jego działania łącznie z działaniami Spółki, stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Grunt będący własnością Wnioskodawcy podlegał wielu czynnościom, tj. uzyskanie projektu budowlanego i pozwolenia na budowę a także przygotowanie terenu pod budowę, polegające m.in. na badaniu geologicznym gruntu, przygotowaniu projektu budowlanego i wsparciu w uzyskaniu pozwolenia na budowę. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną wykonane w sferze prawnopodatkowej Zainteresowanego. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez Spółkę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlega grunt o zupełnie innym charakterze jak w chwili zawarcia umowy ustnej ze Spółką i podjęcia przez nią działań.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca podejmując ww. czynności, zaangażował środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podejmowane przez Wnioskodawcę działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej w ramach zarządu swoim majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. nieruchomości będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Zainteresowanego, a sprzedaż działek nr 1, 2, 3 będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W konsekwencji, skoro w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność sprzedaży działek niezabudowanych nr 1, 2, 3, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID - 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej