Interpretacja indywidualna z dnia 21.12.2020, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.610.2020.1.BS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 listopada 2020 r. (data wpływu 19 listopada 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Instytut (dalej: Instytut lub I.) jest Instytutem badawczym działającym w ramach (). Przedmiotem działania Instytutu jest w szczególności prowadzenie badań naukowych i prac badawczo rozwojowych w dziedzinie pozostałych nauk przyrodniczych i technicznych (PKD 72.19.Z).

Instytut prowadzi działalność gospodarczą, z tytułu której, jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność ta polega m.in. na sprzedaży praw autorskich do wyników własnych prac badawczo-rozwojowych.

Instytut w znacznej mierze jest finansowany z budżetu państwa, jak również z funduszy pochodzących z Unii Europejskiej, stanowiących zarówno dotacje podmiotowe (na dofinansowanie działalności statutowej), oraz dotacje celowe (na dofinansowanie poszczególnych projektów badawczych). Wyniki badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych stanowią własność Instytutu. Zdarzyć się mogą jednak takie sytuacje, kiedy wyniki projektu badawczego mogą być komercjalizowane. W takim przypadku Instytut może dokonać sprzedaży praw do wynalazku.

Instytut jest następcą prawnym następujących instytutów:

1. Instytutu A. oraz
2. Instytutu B.

Instytut powstał z połączenia Instytutu A. i Instytutu B. w trybie ustawowym () Instytut wstąpił z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki Instytutu A. i Instytutu B. Uprawnienia i obowiązki Instytutu A. i Instytutu B. wynikające z decyzji administracyjnych, w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, przechodzą z mocy prawa na I. Instytut jest kontynuatorem dotychczasowej działalności Instytutu A. i Instytutu B. oraz stroną wszelkich umów zawartych przez Instytut A. i Instytut B.

Instytut wziął udział w I konkursie ogłoszonym przez F. w ramach Działania 4.4 POIR (dla jednostek niebędących beneficjentami pomocy publicznej).

W dniu 2016 r. Instytut złożył wniosek projektowy numer pod nazwą: (), edycja 1/2016 na kwotę zł. (dalej: projekt).

W związku z decyzją o przyznaniu Instytutowi dofinansowania w ramach programu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020 (PO IR), Oś IV: Zwiększenie potencjału naukowo-badawczego, Działanie 4.4: Zwiększenie potencjału kadrowego sektora B+R, na realizację Projektu (), w dniu 2016 r. została podpisana umowa o powierzenie grantu w programie o numerze na kwotę zł. z okresem realizacji 1 września 2016 31 sierpnia 2019 r.

W dniu 30 sierpnia 2019 został podpisany aneks, który przedłużał okres realizacji projektu do dnia 30 września 2019 r. Projekt, zgodnie z wnioskiem o finansowanie, miał na celu (). W szczególności, cele projektu były skupione na budowie i badaniu zjawisk i procesów prowadzących do ().

Zgodnie z wnioskiem o finansowanie, realizacja Projektu polegała na prowadzeniu badań podstawowych. Wśród wskaźników rezultatu projektu wymienia się ilość publikacji naukowych opublikowanych w recenzowanych czasopismach naukowych () 30, ilość naukowców z zagranicy współpracujących w projekcie 3, ilość uzyskanych stopni naukowych 3 oraz ilość zgłoszeń patentowych 1. Wskazuje to jednoznacznie, że zagadnienia objęte planem badań Projektu można ulokować na poziomach gotowości technologicznej nieprzekraczających TRL2 (ang. technology readiness level), przy czym skala TRL to zakres od 1 do 9. Według X. poziomy TRL1 i TRL2 są odpowiednio definiowane:

Poziom 1 zaobserwowano i opisano podstawowe zasady danego zjawiska najniższy poziom gotowości technologii, oznaczający rozpoczęcie badań naukowych w celu wykorzystania ich wyników w przyszłych zastosowaniach. Zalicza się do nich między innymi badania naukowe nad podstawowymi właściwościami technologii.

Poziom 2 określono koncepcję technologii lub jej przyszłe zastosowanie. Oznacza to rozpoczęcie procesu poszukiwania potencjalnego zastosowania technologii. Od momentu zaobserwowania podstawowych zasad opisujących nową technologię można postulować praktyczne jej zastosowanie, które jest oparte na przewidywaniach. Nie istnieje jeszcze żaden dowód lub szczegółowa analiza potwierdzająca przyjęte założenia.

W szczególności, wnioski o patenty muszą dotyczyć zagadnień wcześniej nieujawnionych. W związku z tym muszą powstać przed publikacjami naukowymi, zawierającymi wyniki uzyskane w trakcie badań w danej dziedzinie. Z tego powodu wnioski patentowe przygotowuje się na etapie badań podstawowych TRL1, 2.

Wniosek patentowy jest podstawą do wnioskowania o fundusze i rozpoczęcia badań, które mogą mieć na celu zbadanie możliwości komercjalizacji osiągniętych w trakcie tych nowych badań wyników oraz komercjalizacji pomysłu.

W związku z powyższym Instytut na etapie rozpoczęcia realizacji projektu, w związku z jego niskim poziomem TRL nie miał prawa do obniżenia na bieżąco podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją tego projektu, bowiem zamiarem Instytutu nie było wykorzystywanie wyników projektu dla celów działalności gospodarczej, tylko do realizacji badań podstawowych. Prawo to nie zmieniło się w całym okresie realizacji projektu badawczego.

Jednocześnie załącznikiem () do umowy projektowej było oświadczenie Instytutu dotyczące kwalifikowalności podatku VAT. W dokumencie Instytut oświadczył, że nie ma prawnej możliwości odzyskania lub odliczenia poniesionego ostatecznie kosztu podatku VAT i w związku z tym wnioskuje o sfinansowanie poniesionego w ramach projektu podatku VAT (z wyłączeniem nabycia towarów i usług do których zastosowanie ma art. 86 ust. 2a, oraz art. 90 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Dz.U. 2011 nr 177, poz. 1054 t.j. z póź. zm.).

Projekt został rozliczony przez Instytut na kwotę wnioskowaną, ale do dnia złożenia niniejszego wniosku rozliczenie nie zostało zatwierdzone przez F. F. zażądał złożenia wniosku o interpretację indywidualną aby potwierdzić prawidłowość rozliczeń podatku VAT w projekcje.

Instytut prowadzi wyodrębnioną ewidencję księgową środków finansowych, która umożliwia identyfikację środków wydatkowanych na realizację Projektu. Ponadto, Instytut zobowiązany jest do posiadania i przechowywania dokumentów potwierdzających wszystkie koszty poniesione w związku z wykonaniem Projektu.

Koszty wykraczające poza całkowitą kwotę kosztów kwalifikowanych, w tym koszty wynikające ze wzrostu kosztu całkowitego realizacji Projektu po zawarciu Umowy projektu traktowane będą jako niekwalifikowalne i będą ponoszone przez Instytut ze środków własnych. Warunkiem uznania kosztów za kwalifikowane, jest faktyczne ich poniesienie przez Instytut w związku z realizacją Projektu oraz zgodnie z Umową o dofinansowanie.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne należy stwierdzić, że Instytut rozpoczynając realizację projektu badawczego nie miał prawa do obniżenia na bieżąco podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Instytutowi przysługiwało uprawnienie do zwrotu bądź odzyskania w jakikolwiek inny sposób przewidziany w ustawie o podatku VAT podatku naliczonego, zapłaconego dostawcom i usługodawcom, którzy dostarczyli materiały i usługi na potrzeby realizacji projektu i wystawili w związku z tym I. faktury VAT zawierające ten podatek?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W opisanym stanie faktycznym nie przysługuje uprawnienie do zwrotu podatku naliczonego ani też uprawnienie do pomniejszania o podatek naliczony podatku należnego wynikającego ze sprzedaży opodatkowanej, ponieważ w wyniku realizacji ww. projektu Instytut nie prowadził i nie będzie prowadził żadnej działalności gospodarczej skutkującej realizacją sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT ze względu na niski poziom gotowości technologicznej na poziomie nieprzekraczającym TRL 2.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Realizacja projektu pn. () w I., nie wiąże się z czynnościami opodatkowanymi, w zakresie w jakim przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Również efekty zrealizowanego projektu nie będą wiązać się z czynnościami opodatkowanymi dla Instytutu. Instytut nie będzie czerpać wpływów z realizacji zadania, w związku z czym nie wystąpi fakt sprzedaży, co z kolei wyklucza możliwość odliczenia podatku VAT. Wydatki związane z realizacją opisanego we wniosku projektu, w przedstawionym stanie faktycznym są związane z czynnościami niepodlegającymi ustawie o podatku od towarów i usług. Są to ponadto wydatki, które nie były związane z osiąganiem jakichkolwiek przychodów. Wydatki te nie są i nie będą w całości lub w części wykorzystywane bezpośrednio lub pośrednio do czynności podlegających ustawie o VAT.

Instytutowi nie przysługuje zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu usług i materiałów zakupionych w celu realizacji przedmiotowego zadania, bowiem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych. Takie właśnie czynności nie występują w opisanym stanie faktycznym w odniesieniu do realizowanego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Instytut wziął udział w I konkursie ogłoszonym przez F. w ramach Działania 4.4 POIR (dla jednostek niebędących beneficjentami pomocy publicznej). W dniu 2016 r. Instytut złożył wniosek projektowy numer pod nazwą: (), edycja 1/2016 na kwotę zł. (dalej: projekt).

W związku z decyzją o przyznaniu Instytutowi dofinansowania w ramach programu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020 (PO IR), Oś IV: Zwiększenie potencjału naukowo-badawczego, Działanie 4.4: Zwiększenie potencjału kadrowego sektora B+R, na realizację Projektu (), w dniu 2016 r. została podpisana umowa o powierzenie grantu w programie o numerze na kwotę zł. z okresem realizacji 1 września 2016 31 sierpnia 2019 r. W dniu 30 sierpnia 2019 został podpisany aneks, który przedłużał okres realizacji projektu do dnia 30 września 2019 r.

Zgodnie z wnioskiem o finansowanie, realizacja Projektu polegała na prowadzeniu badań podstawowych.

Instytut na etapie rozpoczęcia realizacji projektu, w związku z jego niskim poziomem TRL nie miał prawa do obniżenia na bieżąco podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją tego projektu, bowiem zamiarem Instytutu nie było wykorzystywanie wyników projektu dla celów działalności gospodarczej, tylko do realizacji badań podstawowych. Prawo to nie zmieniło się w całym okresie realizacji projektu badawczego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Instytutowi przysługiwało uprawnienie do zwrotu bądź odzyskania w jakikolwiek inny sposób przewidziany w ustawie o podatku VAT podatku naliczonego, zapłaconego dostawcom i usługodawcom, którzy dostarczyli materiały i usługi na potrzeby realizacji projektu i wystawili w związku z tym I. faktury VAT zawierające ten podatek.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie został spełniony, ponieważ Instytut nie będzie wykorzystywał efektów projektu do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji ww. projektu. Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje z tego tytułu prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznaczyć należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie podnoszone w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone. Przyjęto je jako element stanu faktycznego.

Ponadto, należy zaznaczyć, że pojęcie kosztu kwalifikowalnego nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowanym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej