Dokumentowanie wydania Nagród Uczestnikom. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 21.01.2020, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.431.2019.3.ISK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Dokumentowanie wydania Nagród Uczestnikom.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 27 września 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 13 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.431.2019.3.ISK (doręczone Stronie w dniu 27 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wydania Nagród Uczestnikom Programu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 13 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.431.2019.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 27 listopada 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania wydania Nagród Uczestnikom Programu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Opis stanu faktycznego:

Spółka (zwana dalej: Spółką lub Wnioskodawcą) prowadzi działalność gospodarczą - jest podmiotem profesjonalnie zajmującym się zarządzaniem programami lojalnościowymi. W związku z prowadzoną działalnością świadczy na rzecz swoich klientów usługi związane z organizacją konkursów, akcji promocyjnych, sprzedaży premiowej i innych wydarzeń, mających na celu reklamę firmy klienta, jego produktów i marek.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka prowadzi program (zwany dalej: Programem) na rzecz kilku swoich klientów (zwanych dalej: Klientami).

Zasady Programu określa regulamin (zwany dalej: Regulaminem Programu).

Uczestnikami Programu są osoby fizyczne prowadzące działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz osoby prawne i jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, prowadzące działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 ust. 2 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 2 ust. 2 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwane dalej: Uczestnikami). Wśród osób prawnych będących Uczestnikami zdarzają się również spółki kapitałowe z większościowym lub całościowym udziałem w kapitale zakładowym Skarbu Państwa (zwane dalej: spółkami kapitałowymi Skarbu Państwa).

Uczestnicy Programu oraz organizowanych w jego ramach akcji specjalnych, nie są pracownikami, ani członkami organów Spółki lub Klientów, ani członkami najbliższej rodziny tych osób. Przez członków najbliższej rodziny rozumie się wstępnych, zstępnych, rodzeństwo, małżonków, małżonków rodzeństwa, rodziców małżonków, kuzynów i osoby pozostające w stosunku przysposobienia. Przez pracowników rozumie się również osoby świadczące pracę lub usługi na podstawie umów cywilnoprawnych.

Celem Programu jest promocja określonych produktów i zwiększenie ich sprzedaży. Produkty objęte Programem zostały określone wprost w treści Regulaminu Programu i są to produkty, których producentami lub dystrybutorami są Klienci (zwane dalej: Produktami).

Uczestnicy rejestrują się przez formularz papierowy, stronę internetową Programu lub aplikację mobilną, a mechanika Programu polega na tym, że Uczestnicy, którzy kupują wyłącznie na własny użytek promocyjne opakowania Produktów i rejestrują w Programie dowody zakupu Produktów oraz kody z Produktów, otrzymują punkty, wymienne na nagrody w postaci kart przedpłaconych O. (uprawniających do zapłaty za towary, w tym paliwa napędowe, na stacjach ()) oraz kart prezentowych M. (uprawniających do zapłaty za towary oferowane w sklepach ()) (zwane dalej: Nagrodami). Z tym jednak zastrzeżeniem, że punkty można wymienić na Nagrody dopiero po zebraniu co najmniej 150 punktów. W sytuacji, w której zwycięzcami są spółki Skarbu Państwa, nagrodami za określoną liczbę punktów, są wyłącznie przelewy pieniężne na ich rachunek bankowy (zwane dalej: Nagrodami dla spółek Skarbu Państwa). Nagrody oraz Nagrody dla spółek Skarbu Państwa zwane są dalej łącznie Nagrodami Niematerialnymi. Sprzedaż premiowanych towarów (Produktów) dokonywana jest przez dystrybutorów hurtowych lub w sklepach detalicznych, jednak nie bezpośrednio przez Klientów.

W ramach Programu organizowane są akcje specjalne polegające na wykonaniu wskazanego przez Spółkę zadania (zwane dalej: Akcjami Specjalnymi). W Akcji Specjalnej Uczestnicy mogą zdobyć nagrody w postaci zagranicznej wycieczki (zwane dalej: Nagrodami - Wycieczkami). Zadania w ramach Akcji Specjalnych jak do tej pory nie wymagały rywalizacji (i w tych sytuacjach Nagrody - Wycieczki otrzymywali wszyscy Uczestnicy, którzy osiągnęli określony wynik w wykonywanym zadaniu). Szczegółowy opis zadania do wykonania w ramach Akcji Specjalnej oraz warunki nagradzania Uczestników, znajdują się każdorazowo w odrębnym regulaminie takiej Akcji Specjalnej albo w załączniku do Regulaminu Programu.

W ramach jednej z takich Akcji Specjalnych (zwanej dalej: Szczególną Akcją Specjalną) Spółka oferuje do wygrania nagrodę, której obrót uwarunkowany jest posiadaniem koncesji, której Spółka nie posiada, jednakże koncesję taką posiada jeden z Klientów. Tym samym, po wytypowaniu zwycięzcy tego typu nagrody, przekazywana jest mu ona bezpośrednio przez jednego z Klientów, działającego w imieniu własnym, ale na rzecz Spółki. Jest to wyjątek od zasady, zgodnie z którą nagrody są wydawane przez Spółkę.

Nagrody Niematerialne oraz Nagrody-Wycieczki zwane są dalej łącznie Nagrodami w Programie.

Rejestrując się do udziału w Programie Uczestnicy oświadczają, że:

w przypadku osób podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych - prowadzą działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i że zakupu Produktów w Programie dokonują na potrzeby tej działalności;

w przypadku osób podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych - prowadzą działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i że zakupu Produktów w Programie dokonują na potrzeby tej działalności.

Do każdego Produktu przypisana jest liczba punktów, które można zdobyć poprzez jego zakup. Liczba punktów przypisanych do danego Produktu często uzależniona jest od wielkości jego opakowania (np. dany Produkt może występować w opakowaniu 0,5 litra, co daje mniejszą liczbę punktów; jak i w opakowaniu 1 litr, co daje większą liczbę punktów).

Wartość Nagród Niematerialnych uzależniona jest od liczby zgromadzonych punktów, przy czym każdy punkt to równowartość 1 zł. Tym samym, w zależności od liczby zgromadzonych punktów, Uczestnik może uzyskać nagrodę o wartości poniżej 2.000 zł, jak i nagrodę przewyższającą tę wartość.

Program zorganizowany jest na zasadzie przyrzeczenia publicznego, o którym mowa w art. 919 § 1 k.c., gdzie Spółka jako organizator przyrzeka nagrodę za wykonanie oznaczonej czynności. Program nie jest grą hazardową.

Ciężar finansowy wydawanych Nagród w Programie spoczywa na Klientach. Każdy Klient odpowiada za ciężar Nagród wydawanych w celu promowania jego Produktów. Spółka wraz z Klientami porozumieli się w ten sposób, że Spółka mając szacunkowe dane o Uczestnikach, którym ma wydać Nagrody w Programie, przesyła listę tych Uczestników, z przypisanymi należnymi im Nagrodami w Programie oraz wartością tych nagród (wraz ze zryczałtowanym podatkiem dochodowym, gdy takowy występuje) do Klientów. Po zaakceptowaniu przesłanej listy przez Klientów, Spółka wystawia każdemu Klientowi notę obciążeniową na kwotę wskazaną na wyżej opisanej liście. Klient uiszcza na rzecz Spółki należność wynikającą z noty obciążeniowej. Następnie Spółka wydaje Nagrody w Programie. Jeżeli, w związku z Akcją Specjalną wydawane są Nagrody - Wycieczki, to Spółka nabywa je od biura podróży, co zostaje udokumentowane fakturą VAT marża, a następnie wydaje je Uczestnikom. Do wydawanych Nagród-Wycieczek Spółka nie dolicza marży. Wydanie Nagrody Niematerialnej przez Spółkę Uczestnikowi udokumentowane zostaje protokołem jej przekazania, sporządzanym dla Uczestnika i nie jest dokumentowane fakturą VAT.

Wyjątkiem od powyższej zasady jest Szczególna Akcja Specjalna, w której nagrodę przekazuje Klient, działając w imieniu własnym, ale na rzecz Spółki. Jedną z części nagrody jest kwota pieniężna, odpowiadająca wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, która nie jest wydawana do rąk Uczestnika, a pobierana jest przez Klienta w celu odprowadzenia do urzędu skarbowego. Szczególna Akcja Specjalna nie ma charakteru rywalizacyjnego.

Jeżeli jakieś Nagrody w Programie, których szacowany koszt pokryli Klienci, a których wydanie należało do obowiązków Spółki, nie zostaną wydane Uczestnikom, Spółka wykorzystuje tę kwotę na wydanie Nagród w Programie w przyszłości, a gdyby się okazało, że u Spółki pozostała nadwyżka tych środków, zwróci Klientom tę nadwyżkę, co udokumentuje notą uznaniową, wystawioną przez Spółkę na rzecz Klientów. Jeśli zaś szacowana wartość Nagród w Programie do wydania okaże się niższa, niż wartość Nagród w Programie rzeczywiście wydanych, Spółka dokumentuje kwotę wypłacaną przez Klientów tytułem uzupełnienia zwrotu kosztów Nagród notą obciążeniową.

W dalszej kolejności Spółka sporządza zestawienie tych Uczestników, którym wydanie Nagród w Programie, wiązało się z koniecznością poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. Nie uwzględnia przy tym Nagród w Programie wydanych w Szczególnej Akcji Specjalnej, ponieważ w takiej sytuacji Nagrodę w Programie wydaje sam Klient i pobiera przy tym podatek. Listę tę (na której widnieje również wartość podatku) Spółka przesyła Klientom. Po zaakceptowaniu listy przez Klientów, Spółka wystawia na rzecz Klientów noty uznaniowe, na kwoty, które należało pobrać tytułem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych od wydanych Nagród w Programie. Pobrany zryczałtowany podatek dochodowy do urzędu skarbowego wpłacają Klienci. Powyższe rozwiązanie wynika z faktu, że to Klienci ponoszą ekonomiczny ciężar wydania Nagród w Programie. Ponoszenie ciężaru finansowego wydawanych nagród w tego typu programach przez podmiot zlecający ich organizację, jest utrwaloną praktyką gospodarczą, która jest w pełni akceptowana przez organy podatkowe (zob. przykładowo indywidualną interpretację podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 lutego 2018 r., znak 0111- KDIB2-3.4011.304.2017.1.AB; indywidualną interpretację podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 marca 2018 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.393.2017.2.AK1; indywidualną interpretację podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 kwietnia 2019 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.55.2019.1.AK1). Tym samym początkowo Klienci muszą przekazać Spółce równowartość pieniężną pełnej wartości Nagród w Programie, jednak później, po ich wydaniu, które to wydanie dopiero wiąże się z obowiązkiem poboru podatku, Spółka zwraca Klientom równowartość pobranego podatku, tak by mogli oni uiścić go we właściwym urzędzie skarbowym. Przekazania środków pieniężnych na podstawie opisanych wyżej not księgowych nie sposób połączyć, zdaniem Spółki, ze świadczeniem żadnej usługi, ani dostawą żadnych towarów. Za organizację Programu dla Spółki przewidziana jest określona kwota wynagrodzenia. Z kolei element kalkulacyjny wynagrodzenia przewidziany na nabycie i wydanie Nagród w Programie stanowi wyłącznie równowartość wydawanych Nagród w Programie i środki te są w całości przeznaczane na wydanie Nagród w Programie (a w zakresie Nagród w Programie nie wydanych Uczestnikom, środki pieniężne są zwracane Klientom). Z kolei środki pieniężne przekazywane przez Spółkę dla Klientów tytułem równowartości pobranego podatku dochodowego przeznaczane są na wpłatę podatku do właściwego urzędu skarbowego i również nie wiążą się z żadną usługą lub dostawą.

Spółka rozpoczęła prowadzenie Programu 1 czerwca 2019 r., a jego zakończenie planowane jest na 31 października 2019 r., przy czym data zakończenia Programu może ulec przesunięciu albo może zostać zorganizowana kolejna edycja Programu.

Punkty wymienne na Nagrody w Programie kompletowane są przez Uczestników na podstawie przesyłanych przez nich do Spółki w formie elektronicznej (przez stronę internetową lub aplikację mobilną) skanów dowodów zakupu Produktów oraz w formie przesyłanej pocztą tradycyjną kodów z naklejkami z opakowań Produktów.

Zdarzenie przyszłe I

Program ma ewoluować w kierunku nie tylko naliczania Punktów za zakupy Produktów, ale też na pozahandlową aktywność Uczestników, tj. przykładowo udział w quizach lub e-learningu, przy czym tematycznie będzie to powiązane z działalnością gospodarczą Klientów. Tego typu aktywność czasem będzie miała charakter rywalizacji między Uczestnikami (co oznacza, że Punkty będą przyznawane tylko Uczestnikom z najlepszymi wynikami), a w innych sytuacjach nie będzie miała charakteru rywalizacyjnego (co oznacza, że Punkty będą przyznawane wszystkim Uczestnikom biorącym udział w aktywności lub tym spośród nich, którzy osiągnęli oznaczony wynik). Punkty gromadzone za rejestrację zakupów oraz pozahandlową aktywność będą gromadzone w ramach jednej puli Punktów i nie będą podlegały rozróżnieniu na zdobyte za rejestrację zakupów Produktów i za pozahandlową aktywność. Przeważającą część Punktów zawsze będą jednak stanowiły Punkty za rejestrację zakupu Produktów, ponieważ Program ukierunkowany jest na maksymalizację sprzedaży tych Produktów przez Klientów, zaś naliczanie Punktów za aktywność pozahandlową będzie miało charakter uzupełniający.

Ponadto w przyszłości, w organizowanych Akcjach Specjalnych pojawią się nagrody rzeczowe (zwane dalej: Nagrodami Rzeczowymi), zaś akcje te będą miały również charakter rywalizacji (w tych sytuacjach nagrody będą uzyskiwali Uczestnicy z najlepszymi wynikami). Jeżeli, w związku z Akcją Specjalną wydawane będą Nagrody Rzeczowe, to Spółka nie będzie otrzymywać tych nagród od Klientów, a nabywać je na własność, za środki pieniężne przekazane jej przez Klientów na podstawie opisanych wcześniej not obciążeniowych. Wydanie Nagrody Rzeczowej udokumentowane zostanie fakturą VAT, gdzie jako dostawca wskazana będzie Spółka, jako nabywca wskazany będzie Uczestnik, a jako płatnik określony Klient.

W opisie zdarzeń przyszłych, gdzie występują również Nagrody Rzeczowe, przez Nagrody w Programie należy rozumieć Nagrody Niematerialne, Nagrody - Wycieczki oraz Nagrody Rzeczowe.

Zdarzenie przyszłe II

Ponadto, w jeszcze dalszej przyszłości, ma nastąpić zmiana w umowie o organizację akcji, zawartej z Klientami. Zmiana ma polegać na tym, że to Spółka będzie ponosiła ciężar finansowy wydawanych Nagród w Programie. Spółka będzie otrzymywała od Klientów z góry ustalone wynagrodzenie za organizację Programu i Akcji Specjalnych, ale to na Spółce będzie spoczywał ciężar finansowy nabycia i wydania Nagród Niematerialnych, Nagród-Wycieczek i Nagród Rzeczowych z własnych środków. Ciężar finansowy Nagród w Programie będzie spoczywał więc w całości na Spółce. Klienci nie będą zobowiązani, na żadnym etapie, ani w żadnej formie, do wypłacenia Spółce równowartości pieniężnej wydawanych Nagród w Programie. Oczywiście Spółka, mając na względzie, iż celem jej działalności jest uzyskiwanie zysku, będzie proponowała takie wynagrodzenie, by mimo pokrycia kosztów Nagród Rzeczowych, Nagród Niematerialnych i Nagród-Wycieczek, organizacja Programu (i w jego ramach Akcji Specjalnych) była dla niej opłacalna. Niemniej, jeżeli okaże się, iż w wyniku nieprawidłowo oszacowanej oferty, koszt wydanych Nagród w Programie przewyższy przychód z organizacji Programu, to i tak Spółka nagrody te będzie musiała sfinansować i wydać. W takich wypadkach Spółka nie będzie mogła w żaden sposób zrezygnować z organizacji Programu i będzie musiała pokryć koszt należnych do wydania Nagród w Programie.

Mechanika organizowanego Programu pozostanie taka jak opisano wyżej w Zaistniałym stanie faktycznym i Zdarzeniu przyszłym I (a więc z uwzględnieniem aktywności pozahandlowych), przy czym:

Spółka nie będzie otrzymywała od Klientów równowartości wydanych Nagród,

tym samym Spółka nie będzie zwracała Klientom niespożytkowanych przez nią na wydanie Nagród środków,

Spółka nie będzie przekazywała środków pobranych tytułem zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych Klientom,

to nie Klienci, a Spółka, będzie wpłacać pobrany podatek dochodowy od osób fizycznych do właściwego urzędu skarbowego,

między Spółką i Klientami nie będą występowały, w związku z powyższymi czynnościami (które stracą na aktualności), noty księgowe.

Ponadto nie będzie już organizowana Szczególna Akcja Specjalna.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Uczestnikami Programu nie są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, ale mogą nimi być rolnicy ryczałtowi.

Nagrody w postaci kart przedpłaconych O. oraz kart prezentowych M. stanowią bon, o którym mowa w art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W obydwu przypadkach jest to bon różnego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 ustawy).

Wnioskodawca dokonując nabycia Nagród Niematerialnych ma prawo do rozporządzania nimi jak właściciel, tj. nabywa Nagrody Niematerialne we własnym imieniu i na własny rachunek, które są następnie przedmiotem dostawy realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Uczestników Programu, (dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Przed wydaniem Nagród Niematerialnych Klient nie dokonuje odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy nabytych Nagród Niematerialnych, ponieważ Klient nie nabywa Nagród Niematerialnych (dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Wnioskodawca dokonując nabycia Nagród Rzeczowych ma prawo do rozporządzania nimi jak właściciel, tj. nabywa Nagrody Rzeczowe we własnym imieniu i na własny rachunek, które są następnie przedmiotem dostawy realizowanej przez Wnioskodawcę na rzecz Uczestników Programu (dotyczy Zdarzenia przyszłego I).

Przed wydaniem Nagród Rzeczowych Klient nie dokonuje odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy nabytych Nagród Rzeczowych, ponieważ Klient nie nabywa Nagród Rzeczowych (dotyczy Zdarzenia przyszłego I).

Z warunków umowy zawartej z Klientem nie wynika, że kwota na fakturze z tytułu usługi organizacji Programu wystawianej na rzecz Klienta przez Wnioskodawcę, obejmuje wartość wydawanych Uczestnikom Programu Nagród oraz ewentualne uzupełnienie tej kwoty. Jak Wnioskodawca wskazywał, wartość wydawanych Uczestnikom Programu Nagród oraz ewentualne uzupełnienie tej kwoty nie jest pomiędzy nim a Klientem dokumentowane fakturą VAT (dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Nabywane przez Wnioskodawcę Nagrody - Wycieczki stanowią usługi turystyki nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty. Zgodnie z art. 119 ust. 3 Ustawy o VAT infine przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie. W ocenie Wnioskodawcy Nagrody - Wycieczki mieszczą się w tej definicji (dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

W związku z tym, iż Organ zadał pytanie o Szczególne Akcje Specjalne, stosując liczbę mnogą, podczas gdy Wnioskodawca opisał tylko jedną Szczególną Akcję Specjalną (liczba pojedyncza), ale jednocześnie opisał inne Akcje Specjalne (liczba mnoga), dla uniknięcia jakichkolwiek nieporozumień, wskazuje, iż w odniesieniu do Nagród wydawanych w ramach Akcji Specjalnych Klient nie dokonuje nabycia Nagród, a więc nie ma prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, tj. nie nabywa Nagród we własnym imieniu i na własny rachunek, które są następnie przedmiotem dostawy przez Klienta na rzecz Uczestników Programu, przy czym odmiennie wygląda to w Szczególnej Akcji Specjalnej. W odniesieniu bowiem do Nagród wydawanych w ramach Szczególnej Akcji Specjalnej Klient dokonując nabycia Nagród, ma prawo do rozporządzania nimi jak właściciel, tj. nabywa Nagrody we własnym imieniu i na własny rachunek, które są następnie przedmiotem dostawy przez Klienta na rzecz Uczestników Programu, (dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(pytania nr 9, 10, 14, 15 i 16 wniosku):

Czy prawidłowym jest dokumentowanie przez Spółkę wydania Nagród Niematerialnych dla Uczestników protokołami przekazania, a nie fakturami VAT (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I)?
Czy prawidłowym będzie dokumentowanie przez Spółkę wydania Nagród Rzeczowych dla Uczestników fakturami VAT, gdzie jako dostawca wskazana będzie Spółka, jako nabywca Uczestnik, a jako płatnik Klient (pytanie dotyczy Zdarzenia przyszłego I)?
Czy Spółka postępuje prawidłowo dokumentując kwotę przekazywanych jej przez Klienta środków pieniężnych tytułem szacunkowej wartości wydawanych Nagród w Programie oraz ewentualnie uzupełnienie tej kwoty (w przypadku, gdy szacowana wartość Nagród w Programie do wydania okaże się niższa, niż wartość Nagród w Programie rzeczywiście wydanych) notą obciążeniową oraz dokumentując: kwotę zwracanych środków z tytułu niewydanych Nagród w Programie, a także kwotę przekazywanych przez nią Klientowi środków pieniężnych tytułem równowartości pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, notą uznaniową, a co za tym idzie czy powyższe czynności Spółki nie stanowią odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na płaszczyźnie Ustawy o podatku od towarów i usług w związku z czym na Spółce nie spoczywa obowiązek dokumentowania ich poprzez wystawienie faktury VAT (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I)?
Czy Spółka powinna dokumentować wydanie Nagród-Wycieczek dla Uczestników fakturami VAT marża, gdzie jako usługodawca będzie wskazana Spółka, jako usługobiorca Uczestnik, a jako płatnik Klienci i czy w związku z tym, że Spółka nie dolicza marży do wydawanych Nagród-Wycieczek, podstawa opodatkowania VAT wydawanej nagrody tego rodzaju będzie równa 0, w związku z czym zobowiązanie podatkowe nie powstanie (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I)?
Czy Spółka powinna dokumentować wydanie nagrody w Szczególnej Akcji Specjalnej protokołem przekazania tej nagrody (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odpowiedź na pytanie nr 1 powinna brzmieć następująco - tak, prawidłowym jest dokumentowanie wydania Nagród Niematerialnych dla Uczestników protokołami przekazania, a nie fakturami VAT.

Odpowiedź na pytanie nr 2 powinna brzmieć następująco - tak, prawidłowym będzie dokumentowanie przez Spółkę wydania Nagród Rzeczowych dla Uczestników fakturami VAT, gdzie jako dostawca wskazana będzie Spółka, jako nabywca Uczestnik, a jako płatnik Klient.

Odpowiedź na pytanie nr 3 powinna brzmieć następująco - tak, Spółka postępuje prawidłowo dokumentując:

kwotę tytułem szacunkowej wartości wydawanych Nagród w Programie oraz ewentualnie uzupełnienie tej kwoty (w przypadku, gdy szacowana wartość Nagród w Programie do wydania okaże się niższa, niż wartość Nagród w Programie rzeczywiście wydanych);
kwotę zwracanych środków z tytułu niewydanych Nagród w Programie; kwotę zwracanych środków, w przypadku, gdy szacowana wartość Nagród w Programie do wydania okaże się wyższa, niż wartość Nagród w Programie rzeczywiście wydanych, a także kwotę przekazywanych przez nią Klientowi środków pieniężnych tytułem równowartości pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, notą uznaniową;

zaś co za tym idzie powyższe czynności Spółki nie stanowią odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na płaszczyźnie Ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z czym na Spółce nie spoczywa obowiązek dokumentowania ich poprzez wystawienie faktury VAT.

Odpowiedź na pytanie nr 4 powinna brzmieć następująco - tak, Spółka powinna dokumentować wydanie Nagród-Wycieczek dla Uczestników fakturami VAT marża, gdzie jako usługodawca będzie wskazana Spółka, jako usługobiorca Uczestnik, a jako płatnik Klient i czy w związku z tym, że Spółka nie dolicza marży do wydawanych Nagród-Wycieczek, podstawa opodatkowania VAT wydawanej nagrody tego rodzaju będzie równa 0, w związku z czym zobowiązanie podatkowe nie powstanie.

Odpowiedź na pytanie nr 5 powinno brzmieć następująco - tak, Spółka powinna dokumentować wydanie nagrody w Szczególnej Akcji Specjalnej protokołem przekazania tej nagrody (dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Uzasadnienie

Ad 1

Nagrodami Niematerialnymi w Programie są karty przedpłacone O. (uprawniające do zapłaty za towary, w tym paliwa napędowe, na stacjach ()) oraz karty prezentowe M. (uprawniające do zapłaty za towary oferowane w sklepach M.). Z kolei dla spółek Skarbu Państwa przelewy pieniężne na rachunek bankowy.

Przelewy pieniężne na rachunek bankowy są zdaniem Wnioskodawcy niewątpliwie nagrodami pieniężnymi i z uwagi na to nie ma możliwości dokumentowania ich przekazania fakturami VAT.

Z kolei, zdaniem Wnioskodawcy, również Nagrody Niematerialne w postaci kart przedpłaconych i prezentowych należy kwalifikować jako świadczenia pieniężne. Karta przedpłacona czy też prezentowa - a taką jest np. karta podarunkowa zasilana środkami pieniężnymi i umożliwiająca dokonywanie płatności w sklepach honorujących taką płatność - to swoisty rodzaj karty płatniczej. Z technicznego punktu widzenia karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę taką należy, co do zasady, uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej sklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych (zob. indywidualną interpretację podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2018 r., znak 0114-KDIP3-2.4011.159.2018.1.MK lub indywidualną interpretację podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 27 lutego 2019 r., znak 0115-KDIT2-2.4011.16.2019.1.ENB). Co prawda, w zaistniałym stanie faktycznym, karty mogą być wykorzystywane w ściśle określonych punktach handlowych i nie są powszechnym środkiem płatniczym, ale nie zmienia to faktu, że w tym określonym zakresie służą zapłacie za towary oferowane w punktach sprzedaży honorujących te karty.

W świetle art. 7 Ustawy o VAT czynności przekazania karty przedpłaconej, karty paliwowej czy też karty prezentowej (wszystkie te instrumenty zdaniem Wnioskodawcy, w kontekście skutków podatkowych, należy rozpatrywać tożsamo) oraz zasilenia danej karty określoną kwotą (środkami pieniężnymi) nie można utożsamiać z dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Karta nie jest towarem w rozumieniu definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Jest ona rodzajem znaku legitymacyjnego, stanowiącego uprawnienie jej posiadacza do bezgotówkowego zakupu. Jest dokumentem uprawniającym do nabycia określonego towaru/usługi, w łącznej wartości nieprzekraczającej sumy wcześniej dokonanych wpłat na konto Uczestnika w ramach należnej Nagrody. Tak więc, karta pełni funkcję dokumentu, na podstawie którego wydaje się towar / świadczy usługę. Karta zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary czy usługi stanowiąc środek spełniający funkcje płatnicze, zastępcze dla środków pieniężnych. Karta przedpłacona i karta paliwowa stanowi zatem jedynie rodzaj pieniądza elektronicznego (innego niż pieniądz ekwiwalentu wartości), upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu określonych towarów/usług i dlatego nie mieści się w definicji towaru, zawartej ww. art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT.

Wydania karty przedpłaconej czy też karty prezentowej Uczestnikom Programu wraz z przelanymi środkami pieniężnymi z tytułu należnych uczestnikom Nagród nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością. Wnioskodawca wydając Uczestnikom Programu Nagrody w postaci kart przepłaconych lub kart prezentowych zawierających określoną sumę pieniędzy nie dokonuje świadczenia usług. Uczestnik będący nabywcą Nagrody w postaci karty zasilonej środkami pieniężnymi otrzyma jedynie dokument, który nie zaspokoi żadnych potrzeb Uczestnika Programu. Ponadto Wnioskodawca, przekazując Uczestnikom karty zasilone określoną kwotą pieniężną, nie zobowiązuje ich do wykonywania na jego rzecz jakichkolwiek czynności, za które Nagroda stanowiłaby płatność. Tym samym, skoro przekazywane przez Wnioskodawcę środki pieniężne w postaci karty przedpłaconej lub karty prezentowej nie są w żaden sposób związane z uzyskiwaniem jakiegokolwiek świadczenia, gdyż taka nagroda należna jest Uczestnikowi Programu kiedy wymieni zgromadzone Punkty w Programie. Zatem w przedmiotowej sytuacji nie można mówić o świadczeniu usług na rzecz Uczestników Programu.

A zatem, czynność wydania Nagród Niematerialnych w postaci kart przedpłaconych i kart prezentowych z zasileniem w określonej kwocie środków pieniężnych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, ani nie jest dostawą towarów, o której mowa w art. 7 tej ustawy. Tym samym należy stwierdzić, że czynność przekazania środków pieniężnych w postaci wydania kart przedpłaconych i kart prezentowych Uczestnikom Programu zasilonych środkami pieniężnymi nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Oznacza to, że prawidłowe będzie udokumentowanie wydania Nagród Niematerialnych poprzez sporządzenie przez Spółkę protokołu przekazania takiej nagrody, a nie poprzez wystawienie faktury VAT.

Powyższe potwierdza przykładowo indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 stycznia 2015 r., znak IPPP2/443-1029/14-2/AO oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 6 maja 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1349/15.

Ad 2

W analizowanym Zdarzeniu przyszłym I należy zauważyć, że w związku z organizacją Programu, a w jego ramach Akcji Specjalnych, Wnioskodawca otrzymuje od Klienta wynagrodzenie, którego jednym elementem kalkulacyjnym jest zapłata za wykonywaną przez Wnioskodawcę usługę (ogólnie - obsługę Programu), zaś drugim elementem kalkulacyjnym jest koszt Nagród, w tym Nagród Rzeczowych, wydawanych Uczestnikom.

Wnioskodawca stoi przy tym na stanowisku, że świadczona przez niego usługa marketingowa w zakresie organizacji i obsługi Programu wraz z czynnością wydawania Uczestnikom Nagród, z perspektywy podatku od towarów i usług, nie stanowi jednego kompleksowego świadczenia (usługi złożonej), ale dwa odrębne świadczenia.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne (zob. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 września 2012 r. w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse, pkt 14 i przytoczone tam orzecznictwo), jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń nie powinna być ona sztucznie dzielona dla celów podatkowych (wyroki TSUE: z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 LevobVerzekeringen i OV Bank, Zb.Orz. s. 1-9433, pkt 22; a także z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-lll/05 Aktiebolaget NN, Zb.Orz. s. 1-2697, pkt 23).

Z orzecznictwa zarówno krajowego, jak i wspólnotowego wynika, że jeśli świadczenia można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy, to wówczas powinny być traktowane jako oddzielne.

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest oddzielenie obsługi Akcji Specjalnej od czynności wydania Nagród Rzeczowych. Teoretycznie nie ma przeciwwskazań, by mimo organizacji Akcji Specjalnej przez Wnioskodawcę, Nagrody Rzeczowe były wydawane przez jakikolwiek inny podmiot.

Wnioskodawca, po otrzymaniu od Klienta części wynagrodzenia w postaci równowartości należnych do wydania Nagród Rzeczowych, nabywa na własność te Nagrody Rzeczowe i wydaje je Uczestnikom. Tak więc, skoro wydanie Nagród Rzeczowych Uczestnikom należy uznać za odrębne i samodzielne świadczenie, to traktowanie takie powoduje oddzielnie ich opodatkowanie na gruncie podatku VAT. Tym samym wydanie Nagród Rzeczowych Uczestnikom Akcji Specjalnych przez Wnioskodawcę stanowi odrębną i samodzielną czynność podlegającą oddzielnemu od usługi marketingowej opodatkowaniu VAT. W tej sytuacji, w stosunku do nabytych Nagród Rzeczowych Wnioskodawca będzie właścicielem i będzie posiadał ich własność ekonomiczną. Zatem w przypadku wydania Nagrody Rzeczowej przeniesie władztwo ekonomiczne połączone z przeniesieniem własności na Uczestnika. Dokona więc dostawy towarów, za które to towary odpłatność poniesie Klient. W konsekwencji, wydanie Uczestnikom Akcji Specjalnych Nagród Rzeczowych, stanowi odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, gdzie dostawcą (podatnikiem VAT) jest Spółka, nabywcą jest Uczestnik. Dla oceny powyższego nie ma znaczenia, że koszt wydawanych Nagród Rzeczowych ponosi Klient. Najistotniejsze jest między jakimi podmiotami dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a w tym przypadku dzieje się to między Wnioskodawcą a Uczestnikiem. W treści takiej faktury jako dostawca powinna być wskazana Spółka, jako odbiorca Uczestnik, zaś jako płatnik Klient (Ustawa o VAT nie zawiera przepisu, który uniemożliwiałby wskazywanie w treści faktury podmiotu ponoszącego koszt dostawy towaru).

Ad 3

W ocenie Wnioskodawcy analizując przedstawiony Stan Faktyczny i Zdarzenie Przyszłe I, należy uznać, że w związku z organizacją Programu Wnioskodawca otrzymuje od Klienta wynagrodzenie, którego jednym elementem kalkulacyjnym jest zapłata za wykonywaną przez Wnioskodawcę usługę (ogólnie - obsługę Programu), zaś drugim elementem kalkulacyjnym jest koszt Nagród w Programie wydawanych Uczestnikom.

Zdaniem Wnioskodawcy możliwe jest oddzielenie obsługi Programu od czynności wydania Nagród w Programie. Teoretycznie nie ma przeciwwskazań, by mimo organizacji Programu przez Wnioskodawcę, Nagrody w Programie były wydawane przez jakikolwiek inny podmiot, np. przez samego Klienta.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że element kalkulacyjny wynagrodzenia w postaci zapłaty za obsługę Programu, jest oczywiście ceną za świadczenie usługi, co należy udokumentować fakturą VAT i co Wnioskodawca czyni.

Z kolei przekazanie środków pieniężnych pokrywających równowartość wydawanych Nagród w Programie, nie stanowi czynności opodatkowanej VAT. Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Towarów nie stanowią natomiast środki pieniężne. Wobec tego czynności wypłaty środków pieniężnych tytułem szacunkowej wartości wydawanych Nagród w Programie oraz ewentualnie uzupełnienie tej kwoty (w przypadku, gdy szacowana wartość Nagród w Programie do wydania okaże się niższa, niż wartość Nagród w Programie rzeczywiście wydanych), nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT. W ocenie Wnioskodawcy, czynności tej nie można również uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT.

Analogicznie, nie są związane z żadnym świadczeniem usług, ani dostawą towarów:

kwoty zwracanych przez Spółkę Klientom środków, w przypadku, gdy szacowana wartość Nagród w Programie do wydania okaże się wyższa, niż wartość Nagród w Programie rzeczywiście wydanych

kwoty przekazywane przez Spółkę Klientom, w sytuacji, gdy niektóre Nagrody w Programie nie zostaną wydane Uczestnikom i przekazanie tych środków stanowi zwrot należny Klientom

albo w sytuacji przekazania pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czynność przekazania środków pieniężnych, jako czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie może zostać udokumentowana za pomocą faktury VAT. Skoro bowiem przekazanie środków pieniężnych nie mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, to dla udokumentowania tej czynności nie znajdzie zastosowania art. 106b ww. ustawy o VAT. W konsekwencji, udokumentowania fakturą VAT nie będzie wymagało przekazanie Wnioskodawcy przez Klienta środków finansowych na cele opisane powyżej, ani jakiekolwiek zwroty tych środków wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (w związku z sytuacjami opisanymi powyżej). Za w pełni wystarczające należy przy tym uznać wystawienie przez Wnioskodawcę noty księgowej (uznaniowej lub obciążeniowej, w zależności od tego czy Wnioskodawca otrzymuje czy przekazuje środki). To samo tyczy się kwestii przekazania pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych.

Powyższe potwierdza przykładowo indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 6 lipca 2016 r., znak IPPP1/4512-426/16-2/AS.

Ad 4

Bazując częściowo na argumentacji przedstawionej w stanowisku własnym Wnioskodawcy do pytania nr 10 (per analogiom), zdaniem Wnioskodawcy wydanie Nagród-Wycieczek należało będzie uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Z opisu Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I wynika, że w omawianej sprawie w odniesieniu do Nagrody-Wycieczki nie dojdzie ani do dostawy towarów - w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT ani do nieodpłatnego przekazania przez Wnioskodawcę towarów należących do jego przedsiębiorstwa zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż przekazanie nagrody przez Wnioskodawcę w formie praw do udziału w wycieczce nie można zakwalifikować jako dostawy towarów w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem należy ocenić czy w przedmiotowej sprawie dojdzie do odpłatnego świadczenia usług w kontekście ww. art. 8 ustawy o VAT.

Zauważyć tutaj należy, że jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT dla uznania, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Wnioskodawca, po otrzymaniu od Klientów części wynagrodzenia w postaci równowartości należnych do wydania Nagród-Wycieczek, nabywa taką wycieczkę w biurze podróży, a następnie wydaje ją w ramach nagrody Uczestnikowi.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Skoro wydanie Nagród-Wycieczek Uczestnikom należy uznać za odrębne i samodzielne świadczenie od usługi marketingowej, to traktowanie takie powoduje oddzielnie ich opodatkowanie na gruncie podatku VAT (na ten temat szerzej w stanowisku własnym Wnioskodawcy do pytania nr 10).

Skoro zaś Klienci ponoszą odpłatność za tego typu nagrody wydawane na rzecz Uczestników, to zaistnieje tu odpłatne świadczenie usług.

Spółka nabywa usługę w postaci wycieczki dokumentowaną fakturą VAT marża. Art. 8 ust. 2a Ustawy o VAT stanowi z kolei podstawę do tzw. refakturowania. Jak przyjęło się szeroko w doktrynie prawa Refakturowanie polega na tym, że podatnik kupuje usługę, którą następnie sprzedaje w tej samej postaci swojemu kontrahentowi. W klasycznym refakturowaniu podatnik nie dolicza żadnej marży, czyli otrzymuje tak naprawdę zwrot kosztów zakupionej usługi (zob. J. Matarewicz - Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, komentarz do art. 8, 2019 LEX w wersji elektronicznej).

Stosowanie procedury marży, na podstawie art. 119 ust. 1 ustawy nie jest ograniczone podmiotowo. A zatem mogą z niej korzystać nie tylko biura podróży i agenci turystyczni ale również inne podmioty, które spełniają przesłanki wynikające z art. 119 ust. 3 ustawy. Co istotne, opodatkowanie w systemie marży ma zastosowanie również przy refakturowaniu kosztów usług turystycznych.

Refakturowanie usług turystyki, których nabycie zostało udokumentowane fakturami VAT marża, również może nastąpić za pomocą wystawienia faktury VAT marża (zob. indywidualną interpretację podatkową Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 stycznia 2019 r., znak 0112-KDIL1-3.4012.681.2018.2.AP).

Na fakturze VAT marża jako usługodawca powinna być wskazana Spółka, jako usługobiorca Uczestnik, a jako płatnik Klient (przepisy Ustawy o VAT nie zakazują dodania dodatkowej pozycji na fakturze).

Zgodnie z art. 119 ust. 1 Ustawy o VAT Podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. Jeżeli zaś Spółka nie dolicza przy wydaniu Nagrody-Wycieczki marży, to podstawa opodatkowania będzie równa 0, a po stronie Spółki nie powstanie zobowiązanie podatkowe w VAT.

Ad 5

Bazując częściowo na argumentacji przedstawionej w stanowisku własnym Wnioskodawcy do pytania nr 10, należy wskazać, że skoro Spółka nie nabywa nagrody w Szczególnej Akcji Specjalnej we własnym imieniu i na własną rzecz, a co za tym idzie nie przenosi na Uczestnika prawa do rozporządzania nią jak właściciel, ponieważ nagrodę tę wydaje bezpośrednio Uczestnikowi Klient, który posiada prawo do rozporządzania nią w obrocie koncesjonowanym, nie zachodzi tu po stronie Spółki obowiązek w zakresie VAT, zaś wydanie tej nagrody nie musi być przez Spółkę dokumentowane fakturą VAT. Wystarczającym dokumentem poświadczającym wydanie nagrody w Szczególnej Akcji Specjalnej Uczestnikowi będzie w tym przypadku protokół przekazania.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, ustawodawca w myśl art. 7 ust. 2 ustawy zaliczył również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Należy zauważyć, że jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, że dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, warunkiem jest odpłatność za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług, mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong Kong Trade Development Council TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 kwietnia 1994 r. w sprawie C-16/93 R.J. Tolsma, gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższych okoliczności należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, że w niektórych przypadkach płatności za dany towar/usługę może dokonać podmiot trzeci, a nie podmiot (osoba), na rzecz którego następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Taka sytuacja może mieć miejsce, np. w trakcie realizacji programów lojalnościowych lub akcji marketingowych, w których są przekazywane uczestnikom nagrody.

Ad 1

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem profesjonalnie zajmującym się zarządzaniem programami lojalnościowymi.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka prowadzi Program na Klientów, którego zasady określa Regulamin Programu.

Uczestnicy Programu oraz organizowanych w jego ramach akcji specjalnych, nie są pracownikami, ani członkami organów Spółki lub Klientów, ani członkami najbliższej rodziny tych osób.

Uczestnicy rejestrują się przez formularz papierowy, stronę internetową Programu lub aplikację mobilną, a mechanika Programu polega na tym, że Uczestnicy, którzy kupują wyłącznie na własny użytek promocyjne opakowania Produktów i rejestrują w Programie dowody zakupu Produktów oraz kody z Produktów, otrzymują punkty, wymienne na nagrody w postaci kart przedpłaconych O. (uprawniających do zapłaty za towary, w tym paliwa napędowe, na stacjach ()) oraz kart prezentowych M. (uprawniających do zapłaty za towary oferowane w sklepach M.) (zwane dalej: Nagrodami). Punkty można wymienić na Nagrody dopiero po zebraniu co najmniej 150 punktów. W sytuacji, w której zwycięzcami są spółki Skarbu Państwa, nagrodami za określoną liczbę punktów, są wyłącznie przelewy pieniężne na ich rachunek bankowy (zwane dalej: Nagrodami dla spółek Skarbu Państwa). Nagrody oraz Nagrody dla spółek Skarbu Państwa zwane są dalej łącznie Nagrodami Niematerialnymi. Sprzedaż premiowanych towarów (Produktów) dokonywana jest przez dystrybutorów hurtowych lub w sklepach detalicznych, jednak nie bezpośrednio przez Klientów.

Wartość Nagród Niematerialnych uzależniona jest od liczby zgromadzonych punktów.

Przed wydaniem Nagród Niematerialnych Klient nie dokonuje odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy nabytych Nagród Niematerialnych, ponieważ Klient nie nabywa Nagród Niematerialnych.

Ciężar finansowy wydawanych Nagród w Programie spoczywa na Klientach. Wnioskodawca wystawia każdemu Klientowi notę obciążeniową na kwotę wartości wydanych Nagród, po czym Klient uiszcza na rzecz Spółki należność wynikającą z noty. Następnie Spółka wydaje Nagrody w Programie.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dokumentowania przez Spółkę wydania Nagród Niematerialnych Uczestnikom protokołami przekazania, a nie fakturami (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Wskazać w tym miejscu należy, że od dnia 1 stycznia 2019 r. do ustawy o podatku od towarów i usług zostały wprowadzone dodatkowe przepisy mające na celu implementację dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz. Urz. UE L 177 z 1 lipca 2016 r.). Celem wprowadzonych przepisów jest uproszczenie, modernizacja i ujednolicenie przepisów ustawy VAT mających zastosowanie do bonów na towary lub usługi. Przy czym nowe regulacje mają zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po dniu 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 2 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o bonie, rozumie się przez to instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

W myśl art. 2 pkt 42 ww. ustawy przez emisję bonu rozumie się pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu.

Stosownie do art. 2 pkt 43 cyt. ustawy przez bon jednego przeznaczenia rozumie się bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Przez bon różnego przeznaczenia rozumie się bon inny niż bon jednego przeznaczenia (art. 2 pkt 44 cyt. ustawy).

Przez transfer bonu rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji (art. 2 pkt 45 cyt. ustawy).

Zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów SPV i MPV zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów.

Zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

Zgodnie z art. 8b ust. 1 ww. ustawy faktyczne przekazanie towarów lub faktyczne świadczenie usług dokonane w zamian za bon różnego przeznaczenia przyjmowany przez dostawcę lub usługodawcę jako wynagrodzenie lub część wynagrodzenia podlega opodatkowaniu podatkiem. Nie podlega opodatkowaniu podatkiem wcześniejszy transfer bonu różnego przeznaczenia.

Ww. przepisy regulują obrót bonami na gruncie podatku VAT, nadając im charakter znaków legitymujących, które stanowią dowód przysługiwania określonej osobie określonego uprawnienia do uzyskania prawa do dysponowania towarem jak właściciel, czy też prawa do uzyskania określonego świadczenia.

Z definicji bonu wynika zatem, że jest to instrument, który może być przyjęty jako wynagrodzenie wyłącznie za dostawę towarów lub świadczenie usług. Również w motywie 4 preambuły Dyrektywy Rady (UE) 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. zmieniająca dyrektywę 2006/112/WE w odniesieniu do bonów na towary lub usługi (Dz.U.UE.L.2016.177.9), wskazano Zasady te powinny dotyczyć wyłącznie bonów, w zamian za które uzyskać można towary lub usługi. Zasadom tym nie powinny jednak podlegać instrumenty uprawniające posiadacza do zniżki przy zakupie towarów lub usług, ale nieuprawniające do otrzymania takich towarów lub usług.

Jak zauważa się ww. preambule bony mogą występować w formie fizycznej lub elektronicznej, winny określać charakter uprawnienia, które wiąże się z danym bonem oraz ustanawiają obowiązek przyjęcia go jako wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług. Opodatkowanie podatkiem VAT w przypadku transakcji związanych z bonami zależy od specyficznych cech danego bonu.

W zakresie bonów wprowadza się dwie normy. Pierwsza z nich odnosi się do bonów jednego przeznaczenia (tzw. SPV), czyli bonów, które dotyczą konkretnej dostawy lub usługi i tylko w danym państwie członkowskim, co pozwala w chwili emisji (przekazania bonu pierwszemu posiadaczowi) bonu określić miejsce świadczenia jak i kwoty podatku należnego. Transfer bonów SPV (emisja i ich dalsze przekazanie) zostało zrównane ze świadczeniem usługi albo dostawą towarów (w zależności jakiego uprawnienia dany bon dotyczy), a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Druga zaś norma odnosi się do bonów różnego przeznaczenia (MPV), które zostały zdefiniowane przez definicje negatywną, jako bony które nie posiadają cech bonów SPV. Zatem są to bony, które nie dotyczą konkretnej dostawy lub usługi lub nie wskazują, w którym państwie mogą być zrealizowane. Transfer tych bonów nie podlega opodatkowaniu albowiem w momencie ich emisji nie sposób określić stawki podatku, która będą podlegać opodatkowaniu lub miejsca świadczenia. W przypadku tych bonów do opodatkowania dochodzi w momencie ich realizacji.

Mając na uwadze przedstawione przepisy prawa oraz okoliczności sprawy wskazać należy, że skoro ww. Nagrody Niematerialne w postaci kart przedpłaconych O. oraz kart prezentowych M. stanowią jak wskazuje Wnioskodawca - bony różnego przeznaczenia (MPV), o których mowa w art. 2 ust. 44 ustawy, to mając na uwadze brzmienie art. 8b ust. 1 ustawy oraz przedstawione okoliczności sprawy uznać należy, że wydanie przez Wnioskodawcę Uczestnikom Nagród Niematerialnych będących bonami różnego przeznaczenia (MPV) w rozumieniu art. 2 pkt 44 ustawy, stanowi jedynie transfer bonu, który nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wskazać należy, że w odniesieniu do bonów różnego przeznaczenia, podatek VAT powinien zostać pobrany, gdy zostaną dostarczone towary lub wykonane usługi, których dany bon dotyczy. W tym kontekście ewentualny wcześniejszy transfer bonów różnego przeznaczenia nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem w przedmiotowej sprawie dopiero zrealizowanie przedmiotowych bonów tj. w momencie faktycznej sprzedaży towaru lub usługi zrealizowanej przy użyciu przedmiotowych bonów na stacjach () lub w sklepach M. spowoduje powstanie obowiązku podatkowego.

Tym samym, wydanie przez Wnioskodawcę nagród Niematerialnych w postaci kart przedpłacowych O. oraz kart prezentowych M. stanowi niepodlegający opodatkowaniu transfer bonu różnego przeznaczenia.

W odniesieniu natomiast do Nagród Niematerialnych w postaci Nagród dla spółek Skarbu Państwa wskazać należy, że w świetle art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT przekazanie środków pieniężnych nie stanowi czynności, która dla celów ustawy o VAT mogłaby zostać zakwalifikowana jako dostawa towarów bądź świadczenie usług tj. jako czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wynika to z faktu, że środki pieniężne nie spełniają definicji towaru, tym samym ich przekazanie nie może stanowić dostawy towarów, jak również nie można uznać, że samo przekazanie środków pieniężnych stanowi świadczenie usług.

Tym samym również przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz Uczestników będących spółkami Skarbu Państwa Nagród Niematerialnych w postaci środków pieniężnych nie będzie stanowiło czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż czynność ta nie stanowi ani dostawy towarów ani świadczenia usług.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Mając powyższe na uwadze, skoro czynność przekazania Nagród Niematerialnych w postaci bonów różnego przeznaczenia (MPV) lub środków pieniężnych, jak wskazano wcześniej, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, to nie powinna być dokumentowana fakturą VAT. W tym celu Wnioskodawca może posłużyć się protokołem przekazania lub innym dokumentem księgowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Z przedstawionych okoliczności wynika, że w przyszłości, w organizowanych Akcjach Specjalnych pojawią się nagrody rzeczowe (zwane dalej: Nagrodami Rzeczowymi), zaś akcje te będą miały również charakter rywalizacji (w tych sytuacjach nagrody będą uzyskiwali Uczestnicy z najlepszymi wynikami). Jeżeli, w związku z Akcją Specjalną wydawane będą Nagrody Rzeczowe, to Spółka nie będzie otrzymywać tych nagród od Klientów, a nabywać je na własność, za środki pieniężne przekazane jej przez Klientów na podstawie opisanych wcześniej not obciążeniowych. Wydanie Nagrody Rzeczowej udokumentowane zostanie fakturą VAT, gdzie jako dostawca wskazana będzie Spółka, jako nabywca wskazany będzie Uczestnik, a jako płatnik określony Klient.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dokumentowania przez Spółkę wydania Nagród Rzeczowych dla Uczestników fakturami, gdzie jako dostawca wskazana będzie Spółka, jako nabywca Uczestnik, a jako płatnik Klient (pytanie dotyczy Zdarzenia przyszłego I).

Wskazać należy, że temat analogiczny do przedstawionego w niniejszej sprawie, był przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 7 października 2010 r. w sprawie C-55/09 Commissioners for Her Majesty`s Revenue and Customs przeciwko Baxi Group Ltd. W wyroku tym TSUE stwierdził, że aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczaniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze.

TSUE powołał art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel i stwierdził, że z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel. Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, zgodnie z którym świadczenie usług należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów. Dalej TSUE wskazał, że z przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka X, której Spółka B. zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego Spółka X nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem. Ponadto w przedmiotowej sprawie Spółka X dostarcza prezenty lojalnościowe.

TSUE wskazał ponadto, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem. Szósta dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a tej dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W konsekwencji TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Przenosząc powyższe tezy na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w przedstawionej sytuacji to, że wydanie Uczestnikom Nagród Rzeczowych następuje nieodpłatnie, nie oznacza (jak słusznie wskazał Wnioskodawca), że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Jak wynika z wniosku, Klient płaci Wnioskodawcy za zakupione w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy Nagrody Rzeczowe wydawane następnie Uczestnikom Programu w ramach programu lojalnościowego świadczonego przez Wnioskodawcę na zlecenie Klienta. Zatem w przypadku wydania Uczestnikom Nagród Rzeczowych zapłaty nie dokonuje Uczestnik lecz Klient, na rzecz którego wykonywana jest usługa organizacji i zarządzania Programem. Wydanie tych Nagród Rzeczowych w ramach organizowanego Programu wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy. Następuje tu przeniesienie na podmioty trzecie tj. Uczestników prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami, nabytymi uprzednio przez Wnioskodawcę. Przy czym jak wskazano w treści wniosku przed wydaniem Nagród rzeczowych Klient nie dokonuje odsprzedaży na rzecz Wnioskodawcy nabytych Nagród Rzeczowych, ponieważ Klient nie nabywa Nagród Rzeczowych. Wnioskodawca nabywa je we własnym imieniu i na własną rzecz. Klient nie nabywa prawa do dysponowania nimi jak właściciel.

Zatem wynagrodzenie wypłacone Wnioskodawcy przez Klienta za wykonanie przez niego czynności w ramach zawartej umowy obejmuje w rzeczywistości dwa elementy pierwszym elementem tej kwoty jest wynagrodzenie za usługi świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta (usługi polegające na organizacji konkursów, akcji promocyjnych, sprzedaży premiowej i innych wydarzeń mających na celu reklamę firmy klienta, jego produktów i marek), natomiast drugim elementem kwoty jest wynagrodzenie wypłacane przez tego Klienta za dostawę Nagród Rzeczowych dokonywaną przez Wnioskodawcę na rzecz Uczestników w ramach organizowanego Programu. Przy czym jedynie nieodpłatne przekazanie towarów, które nie będą stanowiły próbek lub towarów w rozumieniu art. 7 ust. 4 lub 7 ustawy o VAT będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów. W związku z powyższym obie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będą podlegały odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Z tych przepisów wynika, że faktury są dokumentami sformalizowanymi i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106e ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe.

Skoro, jak już wcześniej wskazano w przedmiotowej sprawie w żadnym momencie Nagrody Rzeczowe nie są przedmiotem dostawy na rzecz Klienta, gdyż od momentu ich nabycia do momentu przekazania Uczestnikom ich właścicielem jest Wnioskodawca, to dostawa Nagród Rzeczowych odbywa się wyłącznie pomiędzy Wnioskodawcą a Uczestnikiem, natomiast Klient jest wyłącznie podmiotem dokonującym płatności za Nagrody Rzeczowe przekazywane przez Wnioskodawcę Uczestnikom Programu.

Zatem w celu udokumentowania wydania Nagród Rzeczowych Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktur na rzecz Uczestników będących podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą, bowiem jak już wcześniej wskazano, wydanie Nagród Rzeczowych Uczestnikom Programu organizowanego przez Wnioskodawcę wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w przypadku wydania Nagród Rzeczowych rolnikom ryczałtowym, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury. Jednakże, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie tych Uczestników, będących rolnikami ryczałtowymi, Wnioskodawca jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą wydanie Nagród Rzeczowych, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar.

Podkreślenia wymaga fakt, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jakie dodatkowe treści powinna zawierać faktura. Zatem prawidłowym należy uznać postępowanie Wnioskodawcy, w którym wystawiając fakturę dokumentującą wydanie Uczestnikowi Nagrody rzeczowej wskaże Spółkę jako dostawcę, Uczestnika jako nabywcę, a Klienta jako płatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą dokumentowania środków pieniężnych przekazanych Spółce przez Klienta tytułem szacunkowej wartości wydawanych Nagród w Programie oraz ewentualnego uzupełnienia tej kwoty (w przypadku, gdy szacowana wartość Nagród w Programie do wydania okaże się niższa, niż wartość Nagród w Programie rzeczywiście wydanych) notą obciążeniową oraz dokumentując: kwotę zwracanych środków z tytułu niewydanych Nagród w Programie, a także kwotę przekazywanych przez nią Klientowi środków pieniężnych tytułem równowartości pobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, notą uznaniową, a co za tym idzie czy powyższe czynności Spółki nie stanowią odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług na płaszczyźnie Ustawy o podatku od towarów i usług w związku z czym na Spółce nie spoczywa obowiązek dokumentowania ich poprzez wystawienie faktury VAT (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Należy zgodzić się z Wnioskodawcą, co z resztą zostało już wskazane w odpowiedzi na pytanie nr 2 wniosku, że Wnioskodawca w związku z organizacją Programu otrzymuje od Klienta wynagrodzenie, które de facto składa się z dwóch elementów tj. części środków stanowiących zapłatę za wykonywaną przez Wnioskodawcę usługę (organizację i obsługę Programu), oraz części środków przekazywanych Wnioskodawcy tytułem pokrycia szacunkowej wartości wydawanych Nagród w Programie oraz ewentualne uzupełnienia tej kwoty, które stanowią dla Wnioskodawcy wynagrodzenie za dostawę Nagród w Programie dokonywaną przez Wnioskodawcę na rzecz Uczestników.

Reasumując, mając na uwadze opis analizowanej sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, tut. Organ stwierdza, że transfer środków pieniężnych od Klienta na rzecz Wnioskodawcy tytułem pokrycia szacunkowej wartości wydawanych Uczestnikom Nagród w Programie oraz ewentualne uzupełnienie tej kwoty nie będzie stanowił wynagrodzenia za świadczenie usług lub dostawę towarów na rzecz Klienta. W konsekwencji czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i z tego tytułu, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia faktury na rzecz Klienta. W celu udokumentowania otrzymanych od Klienta środków pieniężnych tytułem pokrycia szacunkowej wartości wydawanych Uczestnikom Nagród w Programie oraz ewentualnego uzupełnienia tej kwoty Wnioskodawca może posłużyć się notą obciążeniową lub innym dokumentem księgowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 4

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w ramach Programu organizowane są Akcje Specjalne polegające na wykonaniu wskazanego przez Spółkę zadania. W Akcji Specjalnej Uczestnicy mogą zdobyć nagrody w postaci zagranicznej wycieczki (Nagrody - Wycieczki). Zadania w ramach Akcji Specjalnych jak do tej pory nie wymagały rywalizacji (i w tych sytuacjach Nagrody - Wycieczki otrzymywali wszyscy Uczestnicy, którzy osiągnęli określony wynik w wykonywanym zadaniu). Szczegółowy opis zadania do wykonania w ramach Akcji Specjalnej oraz warunki nagradzania Uczestników, znajdują się każdorazowo w odrębnym regulaminie takiej Akcji Specjalnej albo w załączniku do Regulaminu Programu.

Jeżeli, w związku z Akcją Specjalną wydawane są Nagrody - Wycieczki, to Spółka nabywa je od biura podróży, co zostaje udokumentowane fakturą VAT marża, a następnie wydaje je Uczestnikom. Do wydawanych Nagród-Wycieczek Spółka nie dolicza marży. Wydanie Nagrody Niematerialnej przez Spółkę Uczestnikowi udokumentowane zostaje protokołem jej przekazania, sporządzanym dla Uczestnika i nie jest dokumentowane fakturą VAT.

W odniesieniu do Nagród wydawanych w ramach Akcji Specjalnych Klient nie dokonuje nabycia Nagród, a więc nie ma prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, tj. nie nabywa Nagród we własnym imieniu i na własny rachunek, które są następnie przedmiotem dostawy przez Klienta na rzecz Uczestników Programu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokumentowania wydania Nagród-Wycieczek dla Uczestników fakturami VAT marża, gdzie jako usługodawca będzie wskazana Spółka, jako usługobiorca Uczestnik, a jako płatnik Klienci oraz określenia podstawy opodatkowania wydawanej nagrody w sytuacji gdy Spółka nie dolicza marży do wydawanych Nagród-Wycieczek (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Należy zwrócić uwagę, że w stosunku do usług turystyki, ustawodawca przewidział szczególne procedury dotyczące m.in. określania podstawy opodatkowania tych usług.

Zgodnie z przepisem art. 119 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Jak wynika z treści art. 119 ust. 2 ustawy przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa w szczególności oznacza, że jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, że czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby nabywcy.

Ponieważ ustawa nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy należy przyjąć, że nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

Jak stanowi art. 119 ust. 3 ustawy przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

(uchylony);
działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
(uchylony).

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania usług turystyki procedurą marży.

Ustawa nie zawiera definicji legalnej pojęcia usługi turystyki. Nie zawiera także odesłań do definicji zawartych w innych aktach normatywnych.

Odnajdujemy ją natomiast w treści art. 307 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy. Stosownie do powołanego art. 307 Dyrektywy transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Pojęcie pojedynczej usługi w rozumieniu tego przepisu obejmuje świadczenia nabywane od innych podatników.

Co do podmiotu świadczącego usługę turystyki należy wskazać, że w rzeczywistości dla zastosowania VAT marży nie jest istotny status samego podatnika, lecz charakter wykonywanych przez niego czynności. Taki pogląd podziela TSUE w orzeczeniu w połączonych sprawach C-308/96 oraz C-94/97 (Commisioners of Customs and Excise v. The Howden Court Hotel), stając na stanowisku, że przepisy art. 26 VI dyrektywy, regulujące szczególne zasady opodatkowania biur podróży, mają nie tylko zastosowanie do podatników działających formalnie jako agenci turystyczni czy biura podróży, lecz do każdego innego podatnika, jeśli organizuje on wycieczki lub wyjazdy we własnym imieniu i powierza innym podatnikom wykonanie usług związanych z tą działalnością.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest źródłem praw i obowiązków podatników w odniesieniu do świadczeń określanych mianem odsprzedaży lub refakturowania usług. W związku z tym należy stwierdzić, że nabycie usług oraz ich późniejsza odsprzedaż (z marżą czy bez) powinny być zawsze traktowane jako dwie odrębne transakcje usługowe. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Jak wskazano wcześniej stosowanie procedury marży, na podstawie art. 119 ust. 1 ustawy nie jest ograniczone podmiotowo. A zatem mogą z niej korzystać nie tylko biura podróży i agenci turystyczni ale również inne podmioty, które spełniają przesłanki wynikające z art. 119 ust. 3 ustawy. Co istotne opodatkowanie w systemie marży ma zastosowanie również przy refakturowaniu kosztów usług turystycznych.

Procedura opodatkowania na zasadzie marży, jak wskazano wcześniej, jest procedurą szczególną, która wymaga również odpowiedniego dokumentowania świadczonych usług.

Zgodnie z art. 106e ust. 2 ustawy w przypadku świadczenia usług turystyki, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 119 ust. 1 kwota marży, faktura - w zakresie danych określonych w ust. 1 pkt 1-17 - powinna zawierać wyłącznie dane określone w ust. 1 pkt 1-8

i 15-17, a także wyrazy procedura marży dla biur podróży.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że skoro Nagrody Wycieczki przekazywane Uczestnikom w ramach Akcji Specjalnych jak wskazał Wnioskodawca stanowią usługi turystyki nabywane dla bezpośredniej korzyści turysty, to Wnioskodawca dokonując ich wydania na rzecz Uczestników będących podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą również będzie miał prawo do wystawienia na ich rzecz faktur VAT marża. W odniesieniu natomiast do Uczestników będących rolnikami ryczałtowymi Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia faktury VAT marża, o ile Uczestnik nie zgłosi takiego żądania (art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy).

Podkreślenia wymaga fakt, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jakie dodatkowe treści powinna zawierać faktura. Zatem prawidłowym należy uznać postępowanie Wnioskodawcy, w którym wystawiając fakturę VAT marża dokumentującą wydanie Uczestnikowi Nagrody-Wycieczki wskaże Spółkę jako dostawcę, Uczestnika jako nabywcę, a Klienta jako płatnika.

W odniesieniu natomiast do podstawy opodatkowania przy wydawanych przez Wnioskodawcę Nagrodach Wycieczkach na rzecz Uczestników wskazać należy, że w przedmiotowym przypadku Wnioskodawca wskazał, że nie dolicza marży. Mając zatem na uwadze brzmienie art. 119 ust. 1 ustawy, gdzie podstawą opodatkowania przy usługach turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, w przedmiotowym przypadku podstawa opodatkowania będzie równa 0, przez co po stronie Wnioskodawcy z tytułu wydania Uczestnikom Nagród-Wycieczek nie powstanie zobowiązanie podatkowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 5

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w ramach jednej z Akcji Specjalnych (Szczególna Akcja Specjalna) Spółka oferuje do wygrania nagrodę, której obrót uwarunkowany jest posiadaniem koncesji, której Spółka nie posiada, jednakże koncesję taką posiada jeden z Klientów. Tym samym, po wytypowaniu zwycięzcy tego typu nagrody, przekazywana jest mu ona bezpośrednio przez jednego z Klientów, działającego w imieniu własnym, ale na rzecz Spółki. Jest to wyjątek od zasady, zgodnie z którą nagrody są wydawane przez Spółkę.

W Szczególnej Akcji Specjalnej, nagrodę przekazuje Klient, działając w imieniu własnym, ale na rzecz Spółki. Jedną z części nagrody jest kwota pieniężna, odpowiadająca wysokości zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, która nie jest wydawana do rąk Uczestnika, a pobierana jest przez Klienta w celu odprowadzenia do urzędu skarbowego.

Szczególna Akcja Specjalna nie ma charakteru rywalizacyjnego.

W odniesieniu do Nagród wydawanych w ramach Szczególnej Akcji Specjalnej Klient dokonując nabycia Nagród, ma prawo do rozporządzania nimi jak właściciel, tj. nabywa Nagrody we własnym imieniu i na własny rachunek, które są następnie przedmiotem dostawy przez Klienta na rzecz Uczestników Programu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dokumentowania wydania nagrody w Szczególnej Akcji Specjalnej protokołem przekazania tej nagrody (pytanie dotyczy Zaistniałego stanu faktycznego i Zdarzenia przyszłego I).

Wskazać należy, że skoro w przedmiotowym przypadku to Klient we własnym imieniu i na własną rzecz nabywa w ramach Szczególnej Akcji Specjalnej Nagrody, które następnie we własnym imieniu wydaje Uczestnikom Programu, to Wnioskodawca nie dokonuje w związku z tym wydaniem ani na rzecz Klienta ani na rzecz Uczestnika żadnej odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym, skoro czynność wydania przez Klienta na rzecz Uczestnika Nagrody w Szczególnej Akcji Specjalnej, nie stanowi dla Wnioskodawcy czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, to czynność ta nie powinna być przez Wnioskodawcę dokumentowana fakturą, ani paragonem. W tym celu Wnioskodawca może posłużyć się protokołem przekazania nagrody lub innym dokumentem księgowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego i stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie odnosi się do kart paliwowych wskazanych przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku, a jedynie do przedstawionych w opisie sprawy Nagród w postaci kart przedpłaconych O. oraz kart prezentowych M., które - jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy - stanowią bony różnego przeznaczenia. Inne kwestie, które nie zostały przedstawione w opisie sprawy oraz nie zostały objęte zapytaniem Wnioskodawcy nie były przedmiotem rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym, w zakresie zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie