Brak posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz brak prawa do odliczenia podatku naliczonego. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 26 sierpnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.265.2022.2.JO

Temat interpretacji

Brak posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz brak prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 31 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Uzupełnili go Państwo pismem z 30 czerwca 2022 r. (data wpływu 30 czerwca 2022 r.) i 11 lipca 2022 r. (data wpływu 12 lipca 2022 r.) oraz – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 16 sierpnia 2022 r. (data wpływu 16 sierpnia 2022 r.) i 18 sierpnia 2022 r. (data wpływu 18 sierpnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego:

Stan faktyczny:

A. KG (dalej: Spółka) posiada siedzibę na terytorium Niemiec.

Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych (…).

Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż na odległość towarów, m.in. odzieży i akcesoriów odzieżowych (dalej: Towary). Sprzedaż dokonywana jest przez Spółkę we własnym imieniu i na własny rachunek za pomocą platformy online w ramach sprzedaży na rzecz nabywcy indywidualnego w Polsce jak i w państwie członkowskim Unii Europejskiej oraz poza terytorium Unii Europejskiej, tzw. sprzedaż B2C (dalej: Nabywca). Spółka nie wyklucza również że w pewnych przypadkach sprzedaż może nastąpić na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, w ramach tzw. sprzedaży B2B.

Towary nabywane są przez Spółkę od innych podmiotów - producentów lub dystrybutorów z branży odzieżowej (dalej: Partner), bądź Spółka przemieszcza je do Polski z własnych magazynów znajdujących się na terytorium Niemiec i Słowacji. Dodatkowo, Spółka posiada własne zapasy towarów.

Partner nie posiada w Polsce siedziby ani magazynów. Towary, które dostarcza do Polski są transportowane z państw członkowskich Unii Europejskiej lub spoza niej.

Spółka z uwagi na rejestrację dla potrzeb VAT w państwach, w których prowadzi sprzedaż na rzecz Nabywców z tych krajów nie jest zarejestrowana w procedurze VAT OSS dla podmiotów dokonujących sprzedaży wysyłkowej.

Sprzedaż dokonywana jest na terytorium Polski, ale również na terytorium innych państw członkowskich Unii Europejskiej i poza nią.

W celu zapewnienia większej produktywności i krótszego czasu realizacji zamówień na terytorium Polski, Spółka będzie korzystała z usług operatora logistycznego (dalej: Operator) z którym podpisała umowę na świadczenie usług logistycznych związanych z magazynowaniem oraz wysyłaniem Towarów na rzecz Spółki (dalej: Umowa).

Operator posiada siedzibę w Polsce i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Operator świadczy usługi również na rzecz innych podmiotów niż Spółka. Spółka nie jest jedynym klientem Operatora.

Usługi Operatora będą świadczone na określonej w Umowie powierzchni magazynowej znajdującej się na terytorium Polski (dalej: Magazyn).

Spółka nie jest właścicielem Magazynu, na powierzchni którego świadczone będą usługi logistyczne.

Towary sprzedawane są w następujących modelach sprzedaży:

Model I

‒Nabywca zamawia Towary za pomocą platformy online (sklepu internetowego).

‒Spółka przemieszcza do Magazynu w Polsce Towary, w ramach przemieszczenia własnych towarów z magazynów znajdujących się w innych lokalizacjach, jak również przemieszcza lub może przemieszczać własne Towary z kraju ich produkcji do Polski, jak również nabywa Towary od dostawców, które są transportowane bezpośrednio do Magazynu, skąd dostarczane zostają do Nabywcy w ramach B2C.

‒W przypadku zwrotu Towaru, Nabywca dokonuje takiego zwrotu bezpośrednio do Centrum Zwrotów znajdującego się na terytorium Czech.

‒Następnie po czyszczeniu i dezynfekcji Towaru, trafia on do jednego z magazynów na terytorium Słowacji, Niemiec lub Polski.

Model II

‒Nabywca zamawia towar za pomocą platformy online (sklepu internetowego).

‒Towar dostarczany jest przez Partnera do Magazynu lub magazynów Spółki w Niemczech lub na Słowacji, skąd następuje jego wysyłka do Nabywcy.

‒Partner pozostaje właścicielem Towaru w procesie przemieszczenia go do Magazynu lub magazynów Spółki w Niemczech lub na Słowacji oraz późniejszego przemieszczenia do Nabywcy.

‒W miejscu dostawy Towarów przechodzi prawo do dysponowania Towarami jak właściciel z Partnera na Spółkę i jednocześnie ze Spółki na Nabywcę.

‒W przypadku zwrotu Towaru, Nabywca dokonuje takiego zwrotu bezpośrednio do Centrum Zwrotów znajdującego się na terytorium Czech. W momencie zwrotu towaru przez Nabywcę na Spółkę ponownie przechodzi prawo do dysponowania towarem jak właściciel.

‒Następnie po czyszczeniu i dezynfekcji Towaru, trafia on do Magazynu lub magazynu Spółki w Niemczech lub Słowacji. Wówczas na Partnera ponownie przeniesione zostaje prawo do dysponowania towarem jak właściciel.

W ramach Modelu II Spółka zakłada cztery możliwe scenariusze przepływu Towarów:

1)Magazyn (Polska) – Nabywca (Polska) – Centrum Zwrotów (UE) – Magazyn (Polska)

Towar z Magazynu zostaje dostarczony do Nabywcy w Polsce. W przypadku zwrotu, Towar trafia do Centrum Zwrotów na terytorium Czech, skąd zostaje przekazany ponownie do Magazynu.

2)Magazyn (Polska) – Nabywca (UE/poza UE) – Centrum Zwrotów (UE) – Magazyn (Polska)

Towar z Magazynu zostaje dostarczony do Nabywcy w państwie członkowskim Unii Europejskiej. W przypadku zwrotu, Towar trafia do Centrum Zwrotów na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, skąd zostaje przekazany ponownie do Magazynu.

3)Magazyn (Polska) – Nabywca (UE/poza UE) – Centrum Zwrotów (UE) – magazyn Spółki (UE)

Towar z Magazynu zostaje dostarczony do Nabywcy w państwie członkowskim Unii Europejskiej. W przypadku zwrotu, Towar trafia do Centrum Zwrotów znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, skąd zostaje przekazany do magazynu Spółki znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej.

4)magazyn Spółki (UE) – Nabywca (UE/poza UE) – Centrum Zwrotów (UE) – Magazyn (Polska)

Towar z magazynu Spółki zostaje dostarczony do Nabywcy w państwie członkowskim Unii Europejskiej. W przypadku zwrotu, Towar trafia do Centrum Zwrotów znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, skąd zostaje przekazany do Magazynu.

Bez względu na scenariusz przepływu Towarów, Towary znajdujące się w Magazynie lub magazynie Spółki na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zarówno przed dostawą do Nabywcy jak i po dokonaniu ewentualnego zwrotu Towarów, są własnością Partnera.

Model II zakłada że Spółka nie wykorzystuje powierzchni Magazynu czy magazynów Spółki znajdujących się na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej dla celów przechowywania własnych towarów. Spółka nabywając usługi Operatora zapewnia Partnerowi możliwość dystrybucji swoich towarów. Spółka bowiem nie przechowuje w Magazynie swoich Towarów, a świadczone przez Operatora na rzecz Spółki usługi są w rzeczywistości za pośrednictwem Spółki świadczone na rzecz Partnera, który jest faktycznym beneficjentem usług.

Umowa pomiędzy Spółką a Operatorem określa następujące czynności, które wchodzą w skład świadczonych przez Operatora usług:

‒przyjęcie do Magazynu Towarów, w tym weryfikacja kompletności Towarów oraz ich stanu (czystość, suchość, nienaruszenie), a także kontrola jakości zgodnie z przyjętą procedurą;

‒przechowywanie w Magazynie;

‒wszelkie czynności związane z przygotowaniem Towaru do wysyłki do Nabywcy, w tym kompletowanie wysyłki, przygotowanie do pakowania, pakowanie, etykietowanie zapakowanych Towarów oraz generowanie dokumentów dostawy i obsługa przesyłek;

‒koordynacja obsługi placu poza budynkiem Magazynu (koordynacja środków transportu w punktach odbioru i dostawy, przyporządkowanie odpowiednich środków transportu dla danej dostawy);

‒koordynacja ilości oraz zamawianie materiałów eksploatacyjnych oraz opakowaniowych zużywanych podczas wykonywania powyższych czynności, np. stretch, etykiety, palety;

‒usługi IT związane z obsługą logistyczną.

Umowa została podpisana na czas określony z zastrzeżeniem samoistnego przedłużenia na czas nieokreślony po upływie wskazanego w Umowie okresu.

Spółka nie jest jedynym podmiotem, który będzie korzystać z usług logistycznych świadczonych na powierzchni magazynowej w tej lokalizacji. Niemniej jednak we wskazanym w Umowie wyodrębnionym obszarze Magazynu znajdować się będą jedynie Towary będące przedmiotem dostawy realizowanej przez Spółkę.

Zgodnie z treścią Umowy, żadne osoby po stronie Spółki, tj. pracownicy, Partnerzy czy Nabywcy nie będą uprawnione do wykonywania w Magazynie żadnych czynności związanych z Towarami, z wyjątkiem kontroli jakości produktu, audytu lub szkolenia pracowników firmy logistycznej.

Spółka po uprzednim zawiadomieniu Operatora, jest uprawiona do przeprowadzenia inwentaryzacji towarów w Magazynie (samodzielnie bądź korzystając z usług podmiotu trzeciego zobowiązanego do przestrzegania tajemnicy zawodowej) lub do inspekcji przechowywania towarów. Taka inwentaryzacja lub inspekcja może zostać przeprowadzona w normalnych godzinach pracy Operatora, przy zastosowaniu się do regulaminu obowiązującego osoby wizytujące oraz zasad bezpieczeństwa.

Spółka nie sprawuje kontroli nad zasobami technicznymi i personalnymi Operatora.

Operator poza świadczeniem usług logistycznych związanych z magazynowaniem, nie spełnia żadnych innych funkcji, w szczególności nie uczestniczy w reklamacjach/zwrotach towarów, nie obsługuje, nie wyszukuje i nie pozyskuje klientów na rzecz Spółki. Operator nie jest też uprawniony do przyjmowania zamówień, negocjowania i zawierania umów w imieniu Spółki.

Za wszystkie czynności związane z procesem sprzedaży Towarów jak np. reklama, marketing, kontakt z Nabywcą, akceptacja zamówień od Nabywcy, rozpatrywanie reklamacji i inne czynności związane z procesem sprzedaży odpowiedzialna jest wyłącznie Spółka.

Procesy operacyjne Spółki w Polsce będą zautomatyzowane za pomocą platformy internetowej obsługiwanej poza terytorium Polski.

Spółka na ten moment nie zatrudnia na terytorium Polski żadnego personelu. W przypadku gdyby Spółka zatrudniła w przyszłości pracownika, zakres prac tego pracownika nie byłyby związane bezpośrednio z działalnością operacyjną Magazynu w Polsce. Ponadto, osoby zatrudnione byłyby przez agencję pracy, odpowiedzialną za kwestie płacowe, prawa pracy, czy też ubezpieczeń społecznych, podczas gdy Spółka byłaby odpowiedzialna za uzgodnienia z pracownikiem w zakresie godzin pracy, wynagrodzenia oraz miejsca pracy. Pracownicy, którzy byliby zatrudnieni w Polsce nie byliby uprawnieni do negocjowania kontraktów czy podpisywania umów.

Spółka nie posiada również w Polsce zaplecza technicznego w postaci biura, filii czy oddziału. Nie dysponuje także w Polsce maszynami, samochodami i innego rodzaju sprzętem.

Spółka nabywa lub może nabywać w Polsce dodatkowe usługi, takie jak np. usługi doradztwa, czy usługi pośrednictwa pracy od podmiotów będących podatnikami VAT w Polsce. Przedmiotowe usługi nie są lub nie byłyby bezpośrednio i wyłącznie związane z działalnością gospodarczą Spółki prowadzoną w związku z wykorzystaniem Magazynu.

W odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania wskazali Państwo następująco:

1)w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza Państwa Spółki w kraju siedziby działalności gospodarczej (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Państwa Spółka prowadzi działalność w Niemczech np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do posiadania biura, czy w kraju siedziby Państwa Spółka korzysta z jakichś magazynów, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada w kraju siedziby itp.)

Spółka prowadzi w Niemczech działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży towarów przez Internet. Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w (…) (Niemcy). Ponadto Spółka posiada biuro w Berlinie. Spółka zatrudnia w Niemczech około 1 700 pracowników.

Wysyłka towarów sprzedanych przez Spółkę odbywa się z magazynów zlokalizowanych w krajach Unii Europejskiej, m.in. w Niemczech. Spółka nie jest właścicielem magazynów, które wykorzystuje dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, korzysta w tym zakresie z dostawców zewnętrznych.

Spółka prowadzi w Niemczech działalność gospodarczą m.in. w następujący sposób:

‒w Niemczech znajdują się wszystkie piony organizacyjne Spółki, m.in. pion administracji, pion finansowy czy pion zarządczy,

‒wszelkie strategiczne decyzje dot. działalności Spółki zapadają w Niemczech,

‒wszystkie kontrakty biznesowe zawierane są w Niemczech,

‒m.in. w Niemczech znajduje się infrastruktura techniczna niezbędna do prowadzenia przez Spółkę działalności w opisanym powyżej zakresie.

2)czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów technicznych / rzeczowych /osobowych Operatora ma zostać wykorzystana do świadczenia usług w ramach umowy, w tym należało wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany

Spółka zawarła z Operatorem Umowę, w ramach której nabywa od Operatora usługi logistyczne związane z magazynowaniem oraz wysyłaniem Towarów na rzecz Spółki. Operator jest zobowiązany do zapewnienia odpowiednich zasobów, w tym personelu i zasobów technicznych, w celu realizacji Umowy.

Na podstawie Umowy Spółka jest zobowiązana do przesyłania Operatorowi zakładanego zapotrzebowania na jego usługi w kolejnych okresach, tj. wielkość planowanego wolumenu dostaw towarów do i z Magazynu. Na tej podstawie Operator planuje jakie zaangażowanie techniczne, rzeczowe i osobowe jakie z jego strony będzie konieczne do wykonania usług. Jeżeli Spółka nie dostarczy Operatorowi danych wymaganych do planowania zasobów, Operator będzie świadczył usługi na podstawie archiwalnych danych, co może doprowadzić do niewykonania usług w pełnym zakresie. Spółka nie ma jednak wpływu na zasoby techniczne i rzeczowe, jakie zostaną lub mają zostać wykorzystane przez Operatora dla potrzeb bieżącego świadczenia usług na rzecz Spółki.

Spółka nie ma wpływu na planowane przez Operatora bieżące zaangażowanie, w tym zasoby osobowe/rzeczowe/techniczne wykorzystywane przez niego do celów świadczenia usług na rzecz Spółki.

Ponadto, Spółka nie jest uprawniona do wydawania poleceń oraz decydowania o zakresie oraz czasie realizacji zadań przez osoby, stanowiące personel Operatora.

3)od jakich okoliczności zależy długość czasu/okresu przez jaki towary są przechowywane na terenie Polski (jakie czynniki wpływają na długość czasu przechowywania)

Czas przechowywania towarów w Magazynie jest uzależniony od skali sprzedaży i popytu na dane dobra u klientów indywidualnych. Spółka dokłada wszelkich starań, aby alokacja towarów w Magazynie była zbilansowana/odpowiednia do planów sprzedażowych w ramach funkcjonowania sieci sprzedaży.

4)czy świadczenie usług w ramach umowy zawartej z Operatorem będzie realizowane zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Państwa Spółkę

Nie rozpoczął się jeszcze ruch towarowy w ramach współpracy Spółki z Operatorem, dlatego obiektywnie Spółka nie może dokonać oceny realizacji usług przez Operatora. Niemniej jednak, ustalenia Umowne nie ingerują w sposób świadczenia przez Operatora usług wynikających z Umowy (vide odpowiedź na pytanie nr 2).

Zakres świadczenia usług jest sprecyzowany w zawartej Umowie. Wykorzystywane przez Operatora zasoby służące wykonaniu tych usług, w tym powierzchnia magazynowa dedykowana do ustalonego wolumenu towarów, zasoby ludzkie i rzeczowe ustalane na podstawie prognoz przesyłanych przez Spółkę, zależą wyłącznie od decyzji Operatora. Operator jako niezależny podmiot gospodarczy sam określa sposób realizacji usług w oparciu o przyjęte ustalenia. Operator nie działa na podstawie żadnych konkretnych wytycznych / oczekiwań / ilości wskazanych przez Spółkę.

5)czy Państwa Spółka posiada na terytorium Polski jakiś przedstawicieli/handlowców (osoby pozyskujące nowych klientów) lub inne osoby działające na podstawie udzielonego przez Państwa pełnomocnictwa

Spółka nie posiada na terytorium Polski przedstawicieli handlowych lub innych osób pozyskujących nowych klientów.

Spółka udzieliła pełnomocnictwa spółce B. Sp. z o.o. do działania w imieniu Spółki w zakresie rozliczeń podatku VAT w Polsce, tj. przygotowania i składania w imieniu Spółki pików JPK_V7M wraz z inkorporowaną deklaracją VAT-7 oraz informacji podsumowujących VAT-UE na podstawie plików otrzymanych od Spółki z Niemiec. Płatności VAT dokonywane są przez Spółkę samodzielnie z Niemiec.

6)czy Państwa Spółka posiada nieograniczony (swobodny) wstęp na teren Magazynu Operatora, decydowania o rozmieszczeniu Państwa towarów oraz prawo do zarządzania powierzchnią magazynową, w której przechowywane są Państwa towary

Spółka nie ma nieograniczonego dostępu do Magazynu Operatora. Spółka nie jest umocowana do decydowania o rozmieszczeniu towarów oraz zarządzania powierzchnią magazynową w której towary są przechowywane.

7)czy w ramach świadczonej przez Operatora usługi Państwa Spółka decyduje o rozmieszczeniu towarów w przydzielonej Państwa Spółce określonej przestrzeni

Spółka nie jest umocowana do decydowania o rozmieszczeniu towarów oraz zarządzania powierzchnią magazynową w której towary są przechowywane.

8)czy usługi, których dotyczy pytanie/pytania są usługami do których stosuje się art. 28b ustawy (tj. są to usługi do których nie stosuje się szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o podatku od towarów i usług)

Usługi, które są i/lub będą nabywane przez Spółkę od Operatora i innych polskich podatników nie kwalifikują się do usług, dla których stosuje się szczególne metody ustalania miejsca świadczenia usług na podstawie art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Oznacza to, iż są/będą to usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT.

Pytania doprecyzowane w uzupełnieniu:

1)Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej?

2)Czy usługi nabywane przez Spółkę od Operatora oraz od innych podmiotów świadczących na jej rzecz usługi doradztwa czy pośrednictwa pracy, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce z uwagi na fakt, iż miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, a w konsekwencji Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych usług?

Państwa stanowisko w sprawie doprecyzowane w uzupełnieniu

1)W opisanym zdarzeniu przyszłym prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

2)W opisanym zdarzeniu przyszłym prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym usługi nabywane od Operatora oraz od innych podmiotów świadczących na jej rzecz Spółki usługi doradztwa czy pośrednictwa pracy, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce z uwagi na fakt, iż miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Niemcy. W konsekwencji Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych usług.

Uzasadnienie

Ad. 1

Przepisy ustawy o VAT, jak i przepisy wykonawcze do tego aktu prawnego nie definiują pojęcia „stałe miejsce prowadzenia działalności”.

Definicja stałego miejsca prowadzenia działalności zawarta została w art. 11 pkt 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym, cyt.:

„1. Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce – inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia – które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

2. Na użytek stosowania następujących artykułów „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a) art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b) począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c) do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d) art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

3. Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, cyt.:

„Aby określić stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa, usługodawca analizuje charakter i zastosowanie świadczonej usługi. W przypadku gdy charakter i zastosowanie świadczonej usługi nie pozwalają usługodawcy określić stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, na rzecz którego świadczona jest usługa, określając to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, analizuje on w szczególności, czy umowa, zamówienie i numer identyfikacyjny VAT przyznany przez państwo członkowskie usługobiorcy i przekazany usługodawcy przez usługobiorcę wskazują stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jako miejsce odbioru usługi i czy stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej jest tożsame z podmiotem płacącym za usługę.

W przypadku gdy na mocy akapitów pierwszego i drugiego niniejszego ustępu nie można określić stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, na rzecz którego świadczona jest usługa, lub gdy usługi objęte art. 44 dyrektywy 2006/112/WE są świadczone na rzecz podatnika w ramach umowy obejmującej co najmniej jedną usługę wykorzystywaną w sposób nieidentyfikowalny i niewymierny, usługodawca ma prawo stwierdzić, że usługi są świadczone na rzecz miejsca, w którym usługobiorca ma siedzibę działalności gospodarczej. ”

Dodatkowo, zgodnie ze zdaniem drugim art. 53 ust. 2 Rozporządzenia 282/2011, cyt. „W przypadku, gdy zasoby stałego miejsca prowadzenia działalności wykorzystuje się jedynie do zadań administracyjnych, takich jak księgowość, fakturowanie i odzyskiwanie należności, uznaje się, że nie są one wykorzystywane do celów realizacji dostawy towarów lub świadczenia usług.”

W celu zdefiniowania tego pojęcia należy odnieść się również do przepisów Dyrektywy VAT 2006/112 (dalej: Dyrektywa VAT).

Zgodnie z art. 44 Dyrektywy VAT „Miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.”

W związku z faktem, że pkt 14 preambuły do Rozporządzenia wskazuje, iż „Aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości” - orzecznictwo takie powinno zostać uwzględnione dokonując wykładni m.in. pojęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla potrzeb VAT.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wielokrotnie wypowiadał się w przedmiocie wskazanych w przepisach unijnych warunków kształtujących definicję stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, np.: wyrok TSUE z dnia 7 maja 2020 r., C-547/18 w sprawie Dong Yang Electronics Sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu, cyt.: „jeżeli najbardziej użytecznym łącznikiem w celu określenia miejsca świadczenia usług z podatkowego punktu widzenia, a zatem łącznikiem głównym, jest miejsce, w którym podatnik ma siedzibę działalności gospodarczej, uwzględnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika stanowi odstępstwo od tej ogólnej zasady, jeżeli są spełnione określone warunki (wyrok z dnia 16 października 2014 r., Welmory, C-605/12, EU:C:2014:2298, pkt 53, 56)”.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje unijne jak i wskazane stanowisko TSUE należy stwierdzić, iż determinanty stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej zawierają się w łącznym spełnieniu poniższych warunków:

1.Wystarczający poziom stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

2.Występowanie odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego.

3.Prowadzenie działalności gospodarczej w sposób umożliwiający odbiór i wykorzystanie usług świadczonych dla własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej – niezależność tego miejsca.

Mając na względzie definicję pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” zawartą w art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011, należy zwrócić uwagę na użycie spójnika „oraz”. Oznacza to, że brak spełnienia choćby jednego ze wskazanych warunków prowadzi do uznania, iż nie powstało stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu przepisów o VAT.

Z opisu zdarzenia przyszłego Spółki wynika, że żaden z powyższych warunków nie jest spełniony, co skutkuje brakiem stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, co znajduje potwierdzenie w poniższym uzasadnieniu.

Wystarczający poziom stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej

Żaden z przytoczonych przepisów Dyrektywy VAT ani Rozporządzenia 282/2011 nie wskazuje jak należy interpretować pojęcie wystarczające stałości miejsca prowadzenia działalności.

Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN, pojęcie „stały” oznacza m.in. „pozostający w tym samym miejscu i położeniu”, „trwale związany z jakimś miejscem lub jakąś osobą; też: bywający gdzieś często”, „nieulegający zmianom”, „trwający bez przerwy”, czy też „odbywający się regularnie”.

W świetle powyższych określeń, kluczowe dla spełnienia warunku wystarczającej stałości jest osiągnięcie określonego stopnia zaangażowania, który determinował będzie ukształtowany i nieprzemijający sposób prowadzenia działalności.

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów podatkowych „stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale.” (np. interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej sygn. 0114-KDIP1-2.4012.384.2021.3.RST, 0114-KDIP1-2.4012.233.2021.2.RST, 0114-KDIP1-2.4012.59.2021.2.AC).

Sposób wykładni warunku wystarczającego poziomu stałości miejsca prowadzenia działalności gospodarczej był niejednokrotnie przedmiotem orzeczeń TSUE. Przykładem może być wyrok z dnia 4 lipca 1985 r., w sprawie C-168/84, Gunter Berkholz przeciwko Finanzamt Hamburg-Mitte-Altstadt.

Cyt.: „kontekstu koncepcji użytych w art. 9 oraz z jego celu wynika, że, jak stwierdzono powyżej, usług tych nie można uznać za świadczone w miejscu prowadzenia działalności innym, niż miejsce siedziby usługodawcy, chyba że to miejsce prowadzenia działalności jest pewnych minimalnych rozmiarów oraz stale obecne są w nim zasoby zarówno ludzkie, jak i techniczne konieczne do świadczenia usług. (...)

Na pierwsze pytanie Finanzgericht należy zatem odpowiedzieć następująco: art. 9(1) VI Dyrektywy z 17.5.1977 r. należy interpretować tak, iż instalacja dla celów prowadzenia działalności komercyjnej, takiej jak eksploatacja automatów do gry, na pokładzie statku żeglującego po otwartym morzu poza terytorium kraju może być uznana za stałe miejsce prowadzenia działalności w rozumieniu tego przepisu jedynie, jeśli to stałe miejsce prowadzenia działalności pociąga za sobą stałą obecność zasobów tak ludzkich, jak i technicznych, koniecznych do świadczenia tych usług i nie jest właściwe uznanie tych usług za wykonane w miejscu, gdzie usługodawca posiada swoją siedzibę”.

Wskazane stanowisko TSUE, zgodnie z którym w celu uznania że miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, niezbędne jest zaangażowanie odpowiedniej struktury osobowej i technicznej, potwierdzają również sądy administracyjne. Przykładem może być wyrok WSA w Gliwicach z 28 lipca 2020 r., sygn.. I SA/Gl 141/20, cyt.: „Kierując się powyższymi wskazaniami, wynikającymi również z innych wyroków TSUE, dotyczących ustalenia miejsca stałego prowadzenia działalności wskazać należy, że konieczna jest pewna określona minimalna skala aktywności, która stanowi zewnętrzne znamię, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale (orzeczenie C-231/94), tj. w sposób stały, powtarzalny i nieprzemijający (orzeczenie 168/84), wymagana jest też minimalna trwałość poprzez zgromadzenie stałych zasobów ludzkich i technicznych koniecznych dla świadczenia określonych usług w sposób niezależny (orzeczenie C-73/06 czy C-260/95)”.

Zgodnie z opisanym planowanym modelem działalności:

‒Spółka w ramach zapewnienia większej produktywności i krótszego czasu realizacji zamówień na terytorium Polski i Europy Wschodniej podpisała z Operatorem Umowę na świadczenie usług logistycznych w Magazynie.

‒Spółka nie jest właścicielem Magazynu, na powierzchni którego świadczone będą usługi logistyczne.

‒Spółka nie będzie jedynym podmiotem korzystającym z powierzchni Magazynu do prowadzenia działalności gospodarczej - Operator będzie świadczył usługi logistyczne z wykorzystaniem powierzchni Magazynu również innym podmiotom.

‒Umowa została podpisana na czas określony z zastrzeżeniem automatycznego przedłużenia na czas nieokreślony po upływie wskazanego w Umowie okresu.

‒Procesy operacyjne Spółki w Polsce będą zautomatyzowane za pomocą platformy internetowej obsługiwanej poza terytorium Polski. Magazyn w Polsce ma służyć wyłącznie przyspieszeniu procesu obsługi zamówień z tej części Europy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki dla uznania, że stopnień zaangażowania Spółki w Polsce jest wystarczający lub działalność prowadzona jest w danym miejscu stale.

Powyższej tezy nie zmienia okoliczność nabywania przez Spółkę usług logistycznych opisanych w niniejszym wniosku. Współpraca Spółki z Operatorem jest bowiem rozwiązaniem pozwalającym na usprawnienie procesów logistycznych, w tym przyspieszenie realizacji dostaw. Nabycie usług logistycznych w Polsce w żaden sposób nie wpływa na procesy operacyjne takie jak:

‒nabywanie Towarów przez Spółkę,

‒sprzedaż przez Spółkę Towarów we własnym imieniu i na własny rachunek za pomocą platformy online, w szczególności wszystkie czynności związane z procesem sprzedaży Towarów jak np. reklama, marketing, kontakt z Nabywcą, akceptacja zamówień od Nabywcy, rozpatrywanie reklamacji i inne czynności związane z procesem sprzedaży,

Procesy te realizowane są przez Spółkę poza terytorium Polski.

Ponadto:

‒Zgodnie z treścią Umowy, żadne osoby po stronie Spółki, tj. pracownicy, Partnerzy czy Nabywcy nie będą uprawnione do wykonywania w Magazynie żadnych czynności związanych z Towarami, z wyjątkiem kontroli jakości produktu, audytu lub szkolenia pracowników firmy logistycznej.

‒Spółka po uprzednim zawiadomieniu Operatora, jest uprawiona do przeprowadzenia inwentaryzacji towarów w Magazynie (samodzielnie bądź korzystając z usług podmiotu trzeciego zobowiązanego do przestrzegania tajemnicy zawodowej) lub do inspekcji przechowywania towarów. Taka inwentaryzacja lub inspekcja może zostać przeprowadzona w normalnych godzinach pracy Operatora, przy zastosowaniu się do regulaminu obowiązującego osoby wizytujące oraz zasad bezpieczeństwa.

‒Spółka nie sprawuje kontroli nad zasobami technicznymi i personalnymi Operatora.

‒Operator poza świadczeniem usług logistycznych związanych z magazynowaniem, nie spełnia żadnych innych funkcji, w szczególności nie uczestniczy w reklamacjach/zwrotach towarów, nie obsługuje, nie wyszukuje i nie pozyskuje klientów na rzecz Spółki. Operator nie jest też uprawniony do przyjmowania zamówień, negocjowania i zawierania umów w imieniu Spółki.

‒Za wszystkie czynności związane z procesem sprzedaży Towarów jak np. reklama, marketing, kontakt z Nabywcą, akceptacja zamówień od Nabywcy, rozpatrywanie reklamacji i inne czynności związane z procesem sprzedaży odpowiedzialna jest wyłącznie Spółka.

‒Procesy operacyjne Spółki w Polsce będą zautomatyzowane za pomocą platformy internetowej obsługiwanej poza terytorium Polski.

Wniosek: działalność gospodarcza realizowana przez Spółkę nie charakteryzuje się stopniem zaangażowania pozwalającym na uznanie, że kryterium wystarczającej stałości zostało przez Spółkę spełnione.

Pomimo, że w rozumieniu temporalnym działalność gospodarcza prowadzona w Polsce przez Spółkę ma charakter długotrwały, to sam fakt prowadzenia działalności na terytorium Polski oraz nabywania usług świadczonych przez Operatora, nie przesądza o posiadaniu przez Spółkę stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Występowanie odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego

Przesłanka posiadania odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego dla wykreowania stałe miejsce prowadzenia działalności wynika bezpośrednio zarówno z przepisów unijnych definiujących to zagadnienie, jak i z ugruntowanego orzecznictwa TSUE w tym zakresie. Przykładowo, w wyroku TSUE z 3 czerwca 2021 r., C-931/19 Titanium Ltd przeciwko Finanzamt Österreich wskazano iż „Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału pojęcie „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” wymaga stałej obecności zasobów ludzkich i technicznych niezbędnych do świadczenia określonych usług. Wymaga ono zatem wystarczającego stopnia trwałości oraz struktury, która z punktu widzenia zasobów ludzkich i technicznych jest w stanie umożliwić samodzielne świadczenie rozpatrywanych usług (wyrok z dnia 28 czerwca 2007 r., Planzer Luxembourg, C-73/06, EU:C:2007:397, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo). W szczególności struktura pozbawiona własnego personelu nie może mieścić się w zakresie pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” (zob. podobnie wyrok z dnia 17 lipca 1997 r., ARO Lease, C-190/95, EU:C:1997:374, pkt 19).”

Warto nadmienić, iż zastosowanie koniunkcji poprzez użycie spójnika „i” oznacza, iż spełnienie przesłanki będzie miało miejsce jedynie wówczas gdy obecna będzie zarówno odpowiednia struktura personalna jak i odpowiednia struktura techniczna. Potwierdzeniem powyższego może być wyrok NSA z dnia 16 lutego 2016, sygn. I FSK 2004/13, cyt. „Drugą z przesłanek, którą należy wziąć pod uwagę przy kwalifikacji stałego miejsca prowadzenia działalności to odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego (...).

Dla uznania bowiem danego miejsca za stałe miejsce prowadzenia działalności konieczne jest spełnienie dwóch warunków - obecności personelu oraz zaplecza technicznego. Stałe miejsce prowadzenia działalności to struktura wyposażona zarówno w środki techniczne, jak i w czynnik ludzki. Bez czynnika ludzkiego dana struktura nie jest stałym miejsce prowadzenia działalności.”

Zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym:

‒Spółka nie jest właścicielem Magazynu, na powierzchni którego świadczone będą usługi logistyczne.

‒Spółka nie sprawuje kontroli nad zasobami technicznymi i personalnymi Operatora.

‒Spółka na ten moment nie zatrudnia na terytorium Polski żadnych pracowników. W przypadku zatrudnienia pracownika w przyszłości, zakres jego pracy nie będzie związany bezpośrednio z działalnością operacyjną Magazynu w Polsce. Ponadto, osoby zatrudnione będą przez agencję pracy, odpowiedzialną za kwestie płacowe, prawa pracy, czy też ubezpieczeń społecznych, podczas gdy Spółka będzie odpowiedzialna za uzgodnienia z pracownikiem w zakresie godzin pracy, wynagrodzenia oraz miejsca pracy. Pracownicy, którzy byliby zatrudnieni w Polsce nie będą uprawnieni do negocjowania kontraktów czy podpisywania umów.

‒Spółka nie posiada również w Polsce zaplecza technicznego w postaci biura, filii czy oddziału. Nie dysponuje także w Polsce maszynami, samochodami i innego rodzaju sprzętem.

‒Spółka nabywa lub może nabywać w Polsce dodatkowe usługi, takie jak np. usługi doradztwa, czy usługi pośrednictwa pracy od podmiotów będących podatnikami VAT w Polsce. Przedmiotowe usługi nie są lub nie byłyby bezpośrednio i wyłącznie związane z działalnością gospodarczą Spółki prowadzoną w związku z wykorzystaniem Magazynu.

Sam fakt możliwego zatrudnienia przez Operatora personelu niezbędnego do obsługi Magazynu nie stanowi przesłanki pozwalającej na uznanie, że po stronie Spółki powstała odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego. Jak wskazano w opisanym zdarzeniu przyszłym Spółka nie sprawuje bowiem kontroli nad tymi osobami.

Biorąc powyższe pod uwagę, nie ulega wątpliwości, iż:

‒Spółka nie posiada w Polsce ani własnego zaplecza personalnego ani własnego zaplecza technicznego – zaplecze personalne i techniczne należy do Operatora i jedynie Operator sprawuje nad nim rzeczywistą kontrolę,

‒Operator nie ma uprawnienia do działania w imieniu i na rzecz Spółki w zakresie prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej – Operator nie jest bowiem uprawniony do przyjmowania zamówień, negocjowania i zawierania umów w imieniu Spółki.

‒Wszelkie decyzje w zakresie prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej oraz wszelkie czynności związane z realizacją procesów operacyjnych Spółki prowadzących do sprzedaży Towarów wykonywane są w siedzibie Spółki znajdującej się w Niemczech, gdzie odbywa się realna kontrola nad działalnością Spółki w Polsce.

Przechowywanie w Magazynie Towarów będących własnością Spółki, bądź Towarów, które stanowią przedmiot dostawy realizowanej przez Spółkę nie może zostać uznany za wystarczające zaplecze techniczne. Ponadto, brak biura, filii czy oddziału, jak również brak dysponowania w Polsce maszynami, samochodami i innego rodzaju sprzętem także prowadzi do wniosku, iż Spółka nie zorganizowała w Polsce zaplecza stanowiącego wystarczającą strukturę dla potrzeb stałego miejsca prowadzenia działalności.

Jak wynika również jednoznacznie z przepisu art. 53 ust. 2 zdanie drugie Rozporządzenia 282/2011 usługi o charakterze administracyjnym, które nie służą realizacji dostawy towarów lub świadczeniu usług nie mogą powodować powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności, które uczestniczy w dostawie towarów lub świadczeniu usług. Tym samym, usługi, które Operator świadczy na rzecz Spółki (tj. usługi logistyczne) nie stanowią czynności służących realizacji celu biznesowego Spółki jakim jest sprzedaż na odległość towarów, m.in. odzieży i akcesoriów odzieżowych. Realizacja tego celu istniałaby bowiem również bez udziału Operatora. Usługi te nie mogą zatem wpływać na okoliczności mogące spowodować lub nie powstanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej Spółki w Polsce.

Analogicznie należy potraktować pozostałe usługi, które Spółka może nabywać prowadząc w Polsce działalność gospodarczą, tj. usługi doradztwa, czy pośrednictwa pracy.

Powyższe potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych jak również orzecznictwo sądów administracyjnych:

‒interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 10 maja 2022 r., 0114-KDIP1-2.4012.71.2022.2.JO, cyt.:

„Zatem, pomimo dostarczania towarów do magazynów znajdujących się na terytorium Polski oraz nabywania w tym celu usług od Wnioskodawcy 1 nie można uznać, że B. SAS na terytorium Polski niezależnie od działalności prowadzonej we Francji posiadając zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały działalność gospodarczą. Co prawda, dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez B. SAS z personelu i infrastruktury technicznej Wnioskodawcy 1. Niemniej jednak korzystanie przez B. SAS z usług Wnioskodawcy 1 nie oznacza, że jego zaplecze personalne i techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od B. SAS i stanowi jego stałe miejsce prowadzenia działalności. B. SAS mimo, że podjęła współpracę z Wnioskodawcę 1 i planuje dokonywać sprzedaży towarów magazynowanych na terytorium Polski przez czas nieograniczony, nie zorganizowała w Polsce zaplecza traktowanego jak własne świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jak wskazano w opisie sprawy B. SAS nie posiada bezpośredniej kontroli nad zasobami osobowymi i technicznymi/rzeczowymi Wnioskodawcy 1.”

‒interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 11 kwietnia 2022 r., sygn.: 0114-KDIP1-2.4012.12.2022.2.PC:

„W analizowanej sprawie bowiem nie posiadacie Państwo jakiekolwiek kontroli nad zasobami osobowymi Usługodawcy oraz nad zasobami technicznymi/rzeczowymi Usługodawcy. Nie posiadacie również wpływu na to jaka część zasobów technicznych / rzeczowych Usługodawcy zostanie wykorzystana do świadczenia usług, nie posiadacie wpływu na to jaka część zasobów osobowych Usługodawcy zostanie wykorzystana do świadczenia usług na rzecz Spółki. Państwa Spółka nie ma również wpływu na czas pracy zasobów osobowych Usługodawcy. Zatem należy stwierdzić, że Państwa Spółka nie posiada zaplecza personalnego i technicznego na terytorium Polski, tym samym nie jest spełniona podstawowa przesłanka do uznania, że Spółka na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W analizowanym przypadku nie można więc uznać, że Państwa Spółka zorganizowała odpowiednie zasoby świadczące o prowadzeniu samodzielnej działalności gospodarczej na terytorium Polski. Państwa Spółka nie dysponuje odpowiednimi zasobami osobowymi i technicznymi oraz nie sprawuje kontroli nad takimi zasobami należącymi do Usługodawcy co oznacza brak spełnienia podstawowych przesłanek świadczących o prowadzeniu w sposób stały działalności gospodarczej na terytorium kraju. Zatem, Państwa Spółka nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności, a sam fakt nabywania usług magazynowo logistycznych od Usługodawcy nie może powodować automatycznego uznania, że istnieje na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

‒interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 17 listopada 2021 r., sygn.: 0114-KDIP1-2.4012.384.2021.3.RST, cyt.:

„dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez Spółkę z personelu i infrastruktury technicznej Usługodawcy. Niemniej jednak korzystanie przez Wnioskodawcę z usług Usługodawcy nie oznacza, że jego zaplecze personalne i techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od Wnioskodawcy i stanowi jego stałe miejsce prowadzenia działalności. W analizowanej sprawie Spółka nie ma kontroli nad zasobami osobowymi oraz technicznymi i rzeczowymi Usługodawcy, jak również nie ma i nie będzie miała wpływu jaka część tych zasobów ma zostać wykorzystana do świadczenia usług na jego rzecz. Zatem Spółka nie zorganizowała w Polsce zaplecza traktowanego jak własne świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski.”

‒wyrok WSA w Gliwicach z 28 lipca 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 141/20, cyt.:

„Podkreślenia wymaga, że owej koniecznej kontroli skarżącej nad personelem i zapleczem technicznym w Polsce nie można wywodzić z ustalonych między skarżącą, a Usługodawcami zasad świadczenia usług, które - co oczywiste - określane są pomiędzy stronami każdej tego rodzaju umowy i z uprawnień strony do żądania spełnienia warunków ustalonych przez kontrahentów.”

‒wyrok WSA w Warszawie z 12 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/WA 1979/16, cyt.:

„choć personel taki nie musi być „własny” (jak wyżej wskazał Sąd, w pełni akceptowalny jest outsourcing), to jednak wymagane jest określone władztwo nad takim personelem. Usługi zawsze przecież wykonuje jakiś personel, toteż pominięcie tego wymogu władztwa oznaczałoby, że to kryterium jest spełnione zawsze, niezależnie od zakresu uprawnień podmiotu do władczego kierowania takim personelem, sprawowania nad nim kontroli albo narzucania sposobu wykonywania zleconej usługi. Pracownicy Podwykonawcy nie mogą być więc uznani za element zasobów Skarżącej.”

Wniosek: Warunek występowania odpowiedniej struktury w zakresie zaplecza personalnego i technicznego w ocenie Spółki nie zostanie w przypadku Spółki spełniony.

Prowadzenie działalności gospodarczej w sposób umożliwiający odbiór i wykorzystanie usług świadczonych dla własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej

Jak wynika z treści przepisu art. 11 ust. 1 Rozporządzenia 282/2011 dla wykreowania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie wystarczy, że dany podmiot posiada w Polsce jakąkolwiek strukturę w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. Struktura ta musi umożliwiać jej odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - w sposób niezależny od działalności prowadzonej w miejscu siedziby.

Potwierdzeniem powyższego może być wyrok TSUE z 16 października 2014 r., C-605/12 w sprawie WELMORY Sp. z o.o. przeciwko Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku, cyt.: „Z orzecznictwa Trybunału w tej dziedzinie (zob. w szczególności wyrok Planzer Luxembourg, C‑73/06, EU:C:2007:397, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo), którym bezpośrednio inspiruje się brzmienie art. 11 rozporządzenia wykonawczego można wywnioskować, że stałe miejsce prowadzenia działalności powinno charakteryzować się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.”

Zgodnie ze wskazanym planowanym modelem działalności gospodarczej:

‒W celu zapewnienia większej produktywności i krótszego czasu realizacji zamówień na terytorium Polski, Spółka będzie korzystała z usług Operatora z którym podpisała umowę na świadczenie usług logistycznych związanych z magazynowaniem oraz wysyłaniem Towarów na rzecz Spółki.

‒Usługi Operatora będą świadczone na określonej w Umowie powierzchni magazynowej znajdującej się na terytorium Polski.

‒Spółka nie jest właścicielem Magazynu, na powierzchni którego świadczone będą usługi logistyczne.

‒Umowa pomiędzy Spółką a Operatorem określa następujące czynności, które wchodzą w skład świadczonych przez Operatora usług:

‒przyjęcie do Magazynu Towarów, w tym weryfikacja kompletności Towarów oraz ich stanu (czystość, suchość, nienaruszenie), a także kontrola jakości zgodnie z przyjętą procedurą;

‒przechowywanie w Magazynie;

‒koordynacja obsługi placu poza budynkiem Magazynu (koordynacja środków transportu w punktach odbioru i dostawy, przyporządkowanie odpowiednich środków transportu dla danej dostawy);

‒koordynacja ilości oraz zamawianie materiałów eksploatacyjnych oraz opakowaniowych zużywanych podczas wykonywania powyższych czynności, np. stretch, etykiety, palety;

‒usługi IT związane z obsługą logistyczną.

‒Operator poza świadczeniem usług logistycznych związanych z magazynowaniem, nie spełnia żadnych innych funkcji, w szczególności nie uczestniczy w reklamacjach / zwrotach towarów, nie obsługuje, nie wyszukuje i nie pozyskuje klientów na rzecz Spółki. Operator nie jest też uprawniony do przyjmowania zamówień, negocjowania i zawierania umów w imieniu Spółki.

‒Procesy operacyjne Spółki w Polsce będą zautomatyzowane za pomocą platformy internetowej obsługiwanej poza terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można uznać, iż infrastruktura i zakres usług świadczonych przez Operatora (odrębny podmiot gospodarczy) na rzecz Spółki wypełnia obiektywne przesłanki prowadzenia przez Spółkę stałej działalności gospodarczej, która byłaby niezależna od działalności prowadzonej w miejscu siedziby. Tym samym, usługi świadczone przez Operatora nie umożliwiłyby Spółce niezależnego prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę w Polsce w zakresie sprzedaży odzieży i akcesoriów odzieżowych, gdyż Operator realizuje jedynie na rzecz Spółki usługi będące finalnym elementem procesu operacyjnego sprzedaży jakim jest obsługa logistyczna dostaw towarów.

Tym samym, na gruncie art. 22 Rozporządzenia 282/2011 usługi te powinny być świadczone na rzecz miejsca, w którym usługobiorca (w tym przypadku Spółka) posiada siedzibę działalności gospodarczej i tam opodatkowane.

Stwierdzić zatem należy, iż również ten warunek nie jest spełniony w sytuacji Spółki bowiem Spółka nie posiada w Polsce struktury techniczno-personalnej, która odznaczałaby się stałością i umożliwiałaby niezależne prowadzenie działalności gospodarczej w Polsce w oderwaniu do działalności prowadzonej w miejscu siedziby.

Powyższe potwierdzają również organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych oraz sądy administracyjne w wydanych orzeczeniach:

‒ interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 marca 2022 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.549.2021.3.JO, cyt.:

„Zatem, pomimo dostarczania towarów do Magazynu znajdującego się na terytorium Polski oraz nabywania w tym celu usług od A. nie można uznać, że Państwa Spółka na terytorium Polski niezależnie od działalności prowadzonej w Niemczech posiadając zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały działalność gospodarczą. Co prawda, dla istnienia stałego miejsca prowadzenia działalność nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego oraz technicznego i kryterium to może być spełnione również w przypadku korzystania przez Państwa Spółkę z personelu i infrastruktury technicznej A. Niemniej jednak korzystanie przez Państwa Spółkę z usług A. nie oznacza, że jego zaplecze personalne i techniczne pozostaje w bezpośredniej zależności od Państwa Spółki i stanowi jego stałe miejsce prowadzenia działalności. Państwa Spółka mimo, że podjęła współpracę z A. i planuje dokonywać sprzedaży towarów magazynowanych na terytorium Polski przez czas nieograniczony, nie zorganizowała w Polsce zaplecza traktowanego jak własne świadczącego o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski.”

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 1 czerwca 2021 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.93.2021.3.AC, cyt.:

„nie można uznać, że Spółka na terytorium Polski w sposób samodzielny w stosunku do działalności prowadzonej w Austrii posiadając zaplecze personalne i techniczne prowadzi w sposób stały część działalności gospodarczej. Co prawda, Spółka sprowadza Towary na terytorium Polski, które następnie sprzeda w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski. Jednocześnie Spółka nabywa od polskiej Firmy Logistycznej usługi polegające na transportowaniu, rozpakowywaniu, magazynowaniu, przygotowywaniu do transportu Towarów oraz strojenie Towarów od Firmy strojącej. Jednak Firma logistyczna, poza magazynowaniem i transportem towarów, nie spełnia żadnych innych funkcji. Spółka nie ma prawa udzielać instrukcji, wydawać poleceń, kontrolować ani nadzorować pracy pracowników Firmy logistycznej. Spółka nie ma wpływu na sposób wykonywania usługi przez Firmę logistyczną. Przedstawiciele Spółki nie mają swobodnego wstępu na teren magazynu. Spółka nie jest jedynym wyłącznym klientem Firmy logistycznej. Również strojenie instrumentów odbywa się bez fizycznego udziału przedstawicieli Spółki. Firma strojąca i jej pracownicy nie są w żaden sposób kontrolowani przez Spółkę. Przy tym Spółka nie posiada w Polsce oddziału, filii ani biura. Spółka nie posiada w Polsce żadnego personelu, ani żadnego zaplecza technicznego takiego jak np. biuro lub inne pomieszczenia, maszyny, samochody i inny sprzęt (w tym również nie wynajmuje ich). Decyzje biznesowe związane ze sprzedażą Towarów podejmowane są w Austrii. Zatem nie można uznać, że Spółka zorganizowała na terytorium Polski zaplecze personalne i techniczne świadczące o prowadzeniu części działalności gospodarczej na terytorium Polski. W tym konkretnym przypadku należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki do uznania, że Spółka na terytorium Polski posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

‒interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 22 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.191.2019.3.MC, cyt.:

„Wnioskodawca nie posiada w Polsce oddziału, przedstawiciela, ani biura. Nie posiada także na terytorium kraju żadnej stałej infrastruktury - takiej jak pojazdy, narzędzia, wyposażenie, budynki, czy inne nieruchomości. Spółka nie wynajmuje również żadnego biura, budynku lub powierzchni w Polsce. Innymi słowy, Spółce nie przysługuje żaden tytuł prawny (własność, najem, leasing) do żadnego z wymienionych powyżej rodzajów infrastruktury w Polsce. Spółka nie zatrudnia w Polsce żadnych pracowników na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia, umowy o dzieło lub innych rodzajów umów pracowniczych o podobnym charakterze. W Polsce Spółka nie posiada pracowników handlowych. Niemniej jednak Spółka w celu realizowania swoich zobowiązań handlowych wobec Odbiorców, nabywa na terytorium Polski usługi magazynowe i logistyczne, które są świadczone przez niezależnego Operatora Logistycznego. Oprócz Operatora Logistycznego Spółka w ograniczonym stopniu korzysta z usług innych niezależnych usługodawców na terytorium Polski, w szczególności jeśli chodzi o wsparcie podatkowe w związku z dokonaną rejestracją dla potrzeb VAT czy też usług agencji celnej. (...) W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy, w tym w szczególności zakres oraz sposób prowadzenia działalności na terytorium Polski należy stwierdzić, że nie są spełnione przez Wnioskodawcę kryteria posiadania minimalnego rozmiaru działalności charakteryzującej się określonym poziomem stałości oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego. Tym samym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

‒wyrok WSA w Gliwicach z 6 października 2020 r., sygn. akt I SA/Gl 1401/19, cyt.:

„Działalność usługodawców posiadających magazyny zlokalizowane w Polsce, jak wynika z treści wniosku, na rzecz skarżącej, jest tylko częścią jej działalności bez możliwości nadzoru nad wykonywaniem zakupionych usług, bez dysponowania personelem ani konieczną infrastrukturą. Skarżąca nie zatrudnia bowiem na terytorium Polski pracowników, nie oddelegowuje swoich pracowników do wykonywania zadań na terytorium Polski, ani też nie pozyskuje ich w ramach outsourcingu. Nie sprawuje kontroli usługodawców, poza umownym określeniem warunków świadczenia usługi kontrolą przestrzegania wykonania umownych warunków. Personel usługodawców, wykonując czynności (techniczne) składające się na świadczenie usług pomocniczych nabywanych przez skarżącą, nie działa w imieniu skarżącej ani na jej rzecz. Jest zatrudniony przez usługodawców, wykonuje ich polecenia. Podobnie rzecz ma się z infrastrukturą, która nie podlega nadzorowi skarżącej i może być wykorzystywana do świadczenia analogicznych usług na rzecz innych podmiotów. (...) Nie można tracić z pola widzenia tego, że usługi świadczone na rzecz skarżącej w Polsce są tylko częścią jej działalności gospodarczej, prowadzonej także poza Polską, w tym w państwie, w którym spółka ma siedzibę. (...). Uwzględniając wskazane przesłanki ustalania stałego miejsca prowadzenia działalności oraz przedstawiony przez skarżącą stan faktyczny stwierdzić należy, że skarżąca jedynie nabywa w Polsce usługi pomocnicze dla głównej działalności prowadzonej poza Polską”.

Wniosek: W świetle powyższego, przesłanka prowadzenia działalności gospodarczej w sposób umożliwiający odbiór i wykorzystanie usług świadczonych dla własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej nie jest spełniona w przypadku Spółki.

Podsumowując, w analizowanej sprawie charakter transakcji dokonywanych przez Spółkę w Polsce nie wyczerpuje znamion stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie VAT. W konsekwencji, dla potrzeb rozliczeń VAT w Polsce (w tym z Operatorem), zastosowanie znajdują ogólne zasady ustalania miejsca opodatkowania VAT.

Prawidłowy sposób rozliczania podatku VAT w Polsce przez podmioty mające siedzibę poza terytorium Polski i zarejestrowane w Polsce dla celów podatku VAT wymaga ustalenia czy okoliczności w których podmiot prowadzi w Polsce działalność gospodarczą generują dla niego stałe miejsce prowadzenia działalności.

Zgodnie bowiem z art. 5 ustawy o VAT „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.”

Ad. 2

W celu prawidłowego rozpoznania czy transakcja podlega opodatkowaniu na terytorium Polski, należy odwołać się do art. 28b ust 1 ustawy o VAT zgodnie z którym, cyt.: „Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.”

Od tej zasady ogólnej ustawa o VAT przewiduje szereg wyjątków przewidzianych w przepisach: art. 28b ust. ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT.

Pierwszy z wyjątków przewidziane w przepisie art. 28b ust. 2 ustawy o VAT, cyt.: „W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.”

Jak zostało wykazane w uzasadnieniu do pytania 1 Spółka nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności dla potrzeb VAT. Pozostałe wyjątki wskazane w powyższych przepisach nie dotyczą usług świadczonych na rzecz Spółki przez Operatora ani innych usług, które mogą być świadczone na jej rzecz takich jak np. usługi doradztwa, czy usługi pośrednictwa pracy od podmiotów będących podatnikami VAT w Polsce.

Wniosek: Usługi świadczone przez Operatora na rzecz Spółki jak również inne usługi które mogą być świadczone na jej rzecz, nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce z uwagi na fakt, iż miejscem ich świadczenia jest miejsce, w którym usługobiorca tj. Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. Niemcy.

Zgodnie z przepisem art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT, w przypadku wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej jest nabywca usługi - faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”. Nie powinna natomiast zawierać stawki oraz kwoty podatku VAT (zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 1 w zw. z art. 106a pkt 2 lit. a ustawy o VAT). Tym samym faktury wystawione przez Operatora jak i podmioty świadczące na rzecz Spółki usługi doradcze czy pośrednictwa pracy, nie będą zawierały stawki i kwoty podatku, zamiast tego będą uwzględniać adnotację „odwrotne obciążenie”.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, cyt.: „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.”

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT „kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.”

Art. 88 ustawy o VAT wskazuje natomiast katalog przypadków wyłączających prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Jedną z sytuacji, które warunkują wyłączenie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego jest przypadek wskazany w przepisie art. 88 ust. 3a pkt 7, tj. cyt.: „Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.”

Na podstawie powyższych regulacji, należy uznać, iż podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupu wystawionych przez polskiego usługodawcę na rzecz podatnika posiadającego siedzibę działalności poza terytorium Polski i nieposiadającego w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w sytuacji gdy:

‒miejsce opodatkowania danej transakcji znajduje w miejscu siedziby podatnika będącego usługobiorcą znajdującej się poza terytorium Polski, oraz

‒podatnik będący usługobiorcą otrzymał fakturę ze wskazaną kwotą podatku, pomimo iż z tytułu przedmiotowej transakcji faktura nie powinna zawierać kwoty podatku.

Biorąc pod uwagę fakt, iż:

‒Spółka będzie nabywać w Polsce usługi od Operatora lub dodatkowe usługi, takie jak usługi doradztwa czy pośrednictwa pracy, od podmiotów będących podatnikami VAT w Polsce,

‒Spółka posiada siedzibę na terytorium Niemiec,

‒Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej,

‒Usługi, które będą świadczone na rzecz Spółki przez Operatora oraz inne podmioty (usługi doradcze i pośrednictwa pracy), nie podlegają opodatkowaniu polskim VAT ze względu na miejsce świadczenia usług, faktury, które będą wystawiane przez Operatora lub inne podmioty świadczące na rzecz Spółki usługi (takie jak usługi doradcze czy usługi pośrednictwa pracy), nie powinny zawierać podatku VAT,

- Spółce nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu nabycia usług od Operatora oraz innych podmiotów świadczących na rzecz Spółki usługi takie jak usługi doradztwa, czy usługi pośrednictwa pracy. Miejsce świadczenia tych usług na rzecz Spółki na terytorium Polski i opisanych w złożonym Wniosku ustalane bowiem będzie w oparciu o przepis art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe potwierdzają organy podatkowe w wydanych interpretacjach indywidualnych:

‒interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 maja 2022 r., 0114-KDIP1-2.4012.71.2022.2.JO, cyt.:

„Zatem, skoro B. SAS posiada siedzibę działalności gospodarczej we Francji oraz jak wskazano w interpretacji nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, to usługi logistyczno-magazynowe, świadczone przez Usługodawcę, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Ww. usługi nabywane przez B. SAS od Wnioskodawcy 1 są opodatkowane stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby Spółki, tj. we Francji. Tym samym, w przypadku, gdy Usługodawca wystawi fakturę dokumentującą nabycie na terytorium Polski ww. usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji, w przypadku otrzymania faktury VAT od Usługodawcy z wykazanym polskim VAT, a dotyczącym nabycia usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy, Spółce B. SAS nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z takiej faktury, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.”

‒interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dnia 8 grudnia 2021 r., 0114-KDIP1-2.4012.417.2021.2.RST, cyt.:

„w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabywanie Usług od Operatora należy wskazać, że względem Usług nie mają/nie będą miały zastosowania wyłączenia z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy o VAT. Jak wynika z okoliczności sprawy Spółka będzie nabywała od Operatora usługi zarządzania towarem znajdującym się w Magazynie tj. usługi gospodarki magazynowej i przechowywania towarów oraz usługi koordynacji procesów związanych z wysyłaniem z Magazynu towarów Spółki lub ich odbiorem (przyjęciem na Magazyn). Przy czym Spółka nie decyduje o konkretnej dystrybucji/magazynowaniu towarów i przestrzeni gdzie konkretnie mają być składowane towary wewnątrz Magazynu. Do przedmiotowych usług, dotyczących obsługi towarów w magazynie, mają zastosowanie zasady ogólne wynikające z art. 28b ustawy. Przy tym wskazać należy, że Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej w Szwajcarii i jednocześnie, w niniejszej interpretacji wskazano, że nie będzie posiadał w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w analizowanym przypadku Usługi świadczone przez Operatora, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są/nie będą opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Usługi są/będą opodatkowane na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy w kraju, w którym Spółka będąca usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. w analizowanym przypadku na terytorium Szwajcarii. Tym samym, w przypadku, gdy Wnioskodawca otrzyma faktury dokumentujące nabycie na terytorium Polski Usług od Operatora, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, a nie jak Spółka wskazała, wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem Usług od Operatora, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy.”

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka posiada siedzibę na terytorium Niemiec oraz jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przedmiotem działalności Państwa Spółki jest sprzedaż na odległość towarów, m.in. odzieży i akcesoriów odzieżowych, która dokonywana jest przez Państwa Spółkę we własnym imieniu i na własny rachunek za pomocą platformy online w ramach sprzedaży na rzecz nabywcy indywidualnego w Polsce jak i w państwie członkowskim Unii Europejskiej oraz poza terytorium Unii Europejskiej, tzw. sprzedaż B2C, przy czym Państwa Spółka nie wyklucza również że w pewnych przypadkach sprzedaż może nastąpić na rzecz podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, w ramach tzw. sprzedaży B2B. W celu zapewnienia większej produktywności i krótszego czasu realizacji zamówień na terytorium Polski, Państwa Spółka będzie korzystała z usług Operatora, z którym podpisała umowę na świadczenie usług logistycznych związanych z magazynowaniem oraz wysyłaniem Towarów na rzecz Spółki. Usługi Operatora będą świadczone na określonej w Umowie powierzchni magazynowej znajdującej się na terytorium Polski.

Państwa wątpliwości dotyczą uznania, że Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia usług od Operatora oraz innych podmiotów świadczących na rzecz Spółki usługi doradztwa czy pośrednictwa pracy, z uwagi na to, że usługi te nie podlegają opodatkowaniu VAT w Polsce.

Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l 77 z 23.03.2011, str.1, ze zm.) zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:

Aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a) art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b) począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c) do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d) art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o., jak również wyrok C-931/19 Titanium Ltd.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium krajuZ treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podkreślić należy, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zauważyć również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z wniosku wynika, że Państwa Spółka jest zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce oraz poza świadczeniami nabywanymi od Operatora, nabywa w Polsce usługi doradztwa czy pośrednictwa pracy, jak również dokonuje sprzedaży Towarów na terytorium Polski. Jednocześnie jak zostało wskazane we wniosku do nabywanych usług nie mają zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług wynikające z art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. Do przedmiotowych usług mają więc zastosowanie zasady ogólne wynikające z art. 28b ustawy. Przy tym wskazać należy, że Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech i jednocześnie, jak wskazano w niniejszej interpretacji, nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem w analizowanym przypadku nabywane usługi od Operatora oraz od innych podmiotów (usługi doradztwa czy pośrednictwa pracy), do których ma zastosowanie art. 28b ustawy, nie będą opodatkowane na terytorium Polski stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy. Usługi te będą opodatkowane na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy w kraju, w którym Państwa Spółka będąca usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, tj. na terytorium Niemiec. Tym samym, w przypadku, gdy usługodawcy wystawią faktury dokumentujące nabycie na terytorium Polski ww. usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji, w przypadku otrzymania faktur od Operatora oraz innych podmiotów z wykazanym polskim VAT, a dotyczącym nabycia usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy, Państwa Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z takich faktur, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w Państwa stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie