Interpretacja indywidualna z dnia 8 września 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.284.2022.3.PS
Temat interpretacji
Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji analiza zastosowania zwolnienia do dostawy prawa użytkowania wieczystego działki na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 jest bezzasadna.
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
13 maja 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 4 maja 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia z opodatkowania dostawy prawa wieczystego użytkowania nieruchomości..
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 21 lipca 2022 r. (wpływ 25 lipca 2022 r.) oraz pismem z 21 lipca 2022 r. (wpływ 23 sierpnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W dniu 18 października 2021 r. sprzedała Pani prawo wieczystego użytkowania nieruchomości niezabudowanej stanowiącą działkę nr (…) o powierzchni 0,2185 ha, położoną (…), jednostce ewidencyjnej (…) - obszar wiejski, województwo (...), wpisaną do Księgi wieczystej (...).
W akcie notarialnym sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki (…) umieszczono zapis, że w ramach ceny sprzedaży przenosi się również na nabywcę wszelkie roszczenia wobec jakichkolwiek gestorów mediów w zakresie wszelkich urządzeń przesyłowych znajdujących się na nieruchomości, w tym w szczególności lecz nie wyłącznie wobec spółki (…) Spółka Akcyjna dotyczące urządzeń przesyłowych składających się na linię elektroenergetyczną 110 kV relacji A - B, B - C, C- D i A - D, znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości, w tym o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości.
Powyższe użytkowanie wieczyste nabyła Pani do majątku prywatnego w dniu 18 grudnia 2009 r. na podstawie aktu notarialnego Repertorium A nr (...) od Zakładów (…) SA w likwidacji. Prawo wieczystego użytkowania zostało nabyte wraz ze służebnościami gruntowymi polegające na prawie przechodu i przejazdu całą długością i szerokością działki. W akcie notarialnym nabycia prawa wieczystego użytkowania z 2009 r. nie było wzmianki na temat urządzeń przesyłowych, pomimo że już znajdowały się na tym terenie. Przedmiotowa nieruchomość nie była zabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona była w całości jako użytki rolne - łąki trwałe, tym samym w momencie nabycia nie była opodatkowana podatkiem VAT. Zapłaciła Pani 2% podatku PCC od nabycia powyższego prawa wieczystego użytkowania.
W związku z planowaną sprzedażą powyższej działki, otrzymała Pani zaświadczenie wydane przez Burmistrza Miasta (…) z dnia 16 czerwca 2021 roku znak (...), w którym Burmistrz potwierdza, że działka nr (…) nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ponieważ miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony w 1990 r. utracił swoją ważność z dniem 1 stycznia 2003 r. Jednocześnie działka nr (…) znajduje się na terenie, dla którego Rada Miejska w (…) podjęła uchwałę nr (...) z dnia 8 września 2020 roku o przystąpieniu do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowana przestrzennego strefy przemysłowo-usługowej na terenie: (…),(…) i (…); działka nr (…) nie znajduje się w obszarze rewitalizacji. Gmina (…) nie ustanowiła Specjalnej Strefy Rewitalizacji.
Na podstawie wypisu z dnia 7 stycznia 2021 r. wydanym przez Burmistrza Miasta (…) zgodnie ze „Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania gminy (…)” znak (...) działka położona jest w większej części na terenie rolniczej przestrzeni produkcyjnej do restrukturyzacji, natomiast w pozostałej części na terenach użytków rolnych z zabudową i bez zabudowy, wskazanych do utrzymania dotychczasowych form użytkowania.
Przedmiotowa działka nie była również objęta żadną aktualną decyzją o warunkach zabudowy lub decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Przedmiotowa nieruchomość, przed sprzedażą przez Panią, nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Działka nie została uzbrojona, ani ogrodzona. Nie podejmowano żadnych działań w celu podniesienia wartości tej działki, ani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami.
Jest Pani absolwentką Akademii (...), powyższe prawo wieczystego użytkowania nieruchomości nabyła Pani z zamiarem prowadzenia wraz z rodzicami gospodarstwa rolnego. Ze względów osobistych i zdrowotnych, zrezygnowała Pani z tych planów. Aktualnie jest Pani zatrudniona na umowie o pracę. Ponieważ w przeszłości dokonywała Pani już sprzedaży nieruchomości, z tytułu której stała się podatnikiem VAT, to uważa Pani, że była również podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki (…).
Uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Nad działką, ani w działce nie biegną żadne energetyczne linie przesyłowe. Stan faktyczny sprzedanej działki był przygotowany na podstawie opisu działki z aktu notarialnego, w którym znalazła się wzmianka, że w cenie zawarte są również roszczenia w zakresie wszelkich urządzeń przesyłowych znajdujących się na nieruchomości. Takie zdanie notariusz uwzględnił w akcie notarialnym na życzenie nabywcy, którego celem było zabezpieczenie się przed nieprzewidzianymi okolicznościami.
Działka od momentu nabycia do dnia sprzedaży leżała odłogiem. Nie była w żaden sposób użytkowana.
Pełnomocnictwa do zawarcia umowy sprzedaży udzieliła Pani swojemu ojcu według ceny i na warunkach według swobodnego uznania Pełnomocnika. Pełnomocnictwo zostało zawarte w formie aktu notarialnego. W ramach tego pełnomocnictwa Pełnomocnik jest upoważniony do składania wszelkich oświadczeń, podpisywania dokumentów, występowania przed wszelkimi osobami, urzędami i instytucjami w zakresie niezbędnym do realizacji celu pełnomocnictwa. Ponieważ nabywca sam skontaktował się z propozycją zakupu działki, Pani ojciec negocjował cenę oraz zawarł w Pani imieniu akt notarialny sprzedaży działki.
Nie podejmowała Pani żadnych czynności w celu sprzedaży działki. Nabywca sam skontaktował się z Panią w celu nabycia tej działki.
Nie było zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży działki.
Pytanie
Czy dostawa prawa wieczystego użytkowania nieruchomości niezabudowanej, stanowiącą działkę ewidencyjną nr (…) , o powierzchni 0,2185 ha, położoną w miejscowości (…), obręb (…), woj. (…), stanowiła dostawę niezabudowanego terenu niebędącego terenem budowlanym w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, która korzystała ze zwolnienia od VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?
Pani stanowisko w sprawie
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) - dalej ustawa VAT, zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowi dostawę towaru. Dochodzi bowiem do przeniesienia prawa do rozporządzania gruntem, który na potrzeby ustawy VAT jest towarem.
Konsekwentnie, dla zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się również zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT. Jeżeli zatem zbywane użytkowanie wieczyste dotyczy nieruchomości niezabudowanej innej niż teren budowlany, wówczas dostawa korzysta ze zwolnienia od VAT.
Badając czy grunt, do którego prawo jest zbywane, stanowi teren budowlany, należy odwołać się do definicji zamieszczonej w art. 2 pkt 33 ustawy VAT.
Zgodnie z art. 2 pkt 33 VAT przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Ustawodawca nie wiąże zatem statusu gruntu z tym, czy jest on przedmiotem własności, czy użytkowania wieczystego podatnika. W konsekwencji, zbycie użytkowania wieczystego gruntu należy klasyfikować na płaszczyźnie VAT dokładnie tak samo jak sprzedaż jego własności.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Jeżeli grunt jest niezabudowany i dla tego gruntu nie uchwalono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ani nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, to są to tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.
W świetle powyższego bez znaczenia w sprawie pozostają ustalenia wynikające ze studium planu, ponieważ studium samo w sobie nie ma charakteru aktu prawa miejscowego. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wiążące jest jedynie dla organów gminy i jako akt kierownictwa wewnętrznego nie kształtuje sytuacji prawnej właścicieli nieruchomości (K. Świderski: Uwagi na temat prawnych instrumentów kształtowania ładu przestrzennego przez gminę, „Casus” 2006, nr 3, s. 22).
W związku z tym, że studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy nie jest źródłem prawa miejscowego, nie może ono stanowić podstawy do ustalenia prawa do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Pani zdaniem, także bez znaczenia w sprawie pozostają ustalenia, że nad działką przebiegają przewody wysokiego napięcia. Zgodnie z brzmieniem art. 46-49 Kodeksu cywilnego były one własnością oraz częścią przedsiębiorstwa energetycznego, tym samym nie stanowiły części składowych nieruchomości, nad którą przebiegały. W związku z powyższym, w ramach sprzedaży prawa wieczystego użytkowania działki (…) nie doszło do dokonania dostawy linii przesyłowych w rozumieniu ustawy VAT. Fakt przebiegu nad danym gruntem urządzeń przesyłowych, nie przesądza również o przeznaczeniu terenu jako terenu pod zabudowę.
Na gruncie definicji terenu budowlanego zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy VAT obowiązującej od 1 kwietnia 2013r. celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się wyłącznie do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.).
W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Takie rozumienie „terenu budowlanego” ma swoje oparcie także w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości, w świetle którego teren budowlany oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę” (por. dla przykładu wyrok TSUE z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen; publ. www. Curia.pl).
Tak więc za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Reasumując powyższe, o przeznaczeniu nieruchomości niezabudowanej stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W Pani stanie faktycznym, tj.: w dacie sprzedaży 18 października 2021 r.:
1)działka (…) nie była zabudowana, w ewidencji gruntów była wpisana jako łąka
2)z zaświadczenia Burmistrza Miasta (…)z dnia 16 czerwca 2021 roku znak (...) wynikało, że:
‒miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego utracił swoją ważność w 2003 r., a nowy jeszcze nie powstał,
‒nie wydano dla tej działki decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu,
czyli nie były spełnione warunki, żeby działkę nr (…) uznać za działkę budowlaną.
Tym samym, Pani zdaniem odpłatne zbycie prawa wieczystego użytkowania działki (…) korzystało ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6) i pkt 7) ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
(…)
6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.
„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Właściwe jest więc wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych (także prawa wieczystego użytkowania gruntów) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży gruntów zbywca podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania sprzedającego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.
W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
Zatem uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.
W rozpatrywanej sprawie Pani wątpliwości dotyczą kwestii zastosowania zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT do dostawy prawa wieczystego użytkowania nieruchomości działki nr (…) .
W celu wyjaśnienia Pani wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w odniesieniu do opisanej sprzedaży, działała Pani w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku, który nie został nabyty w celu wykonywania czynności w ramach działalności gospodarczej ani też nie został wykorzystany w trakcie jego posiadania na cele działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich transakcja została zrealizowana.
Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
W 2019 r. nabyła Pani do majątku prywatnego prawo użytkowania wieczystego działki nr (…) na podstawie aktu notarialnego. Powyższe prawo wieczystego użytkowania nieruchomości nabyła Pani z zamiarem prowadzenia wraz z rodzicami gospodarstwa rolnego. Ze względów osobistych i zdrowotnych, zrezygnowała Pani z tych planów. Aktualnie jest Pani zatrudniona na umowie o pracę. Przedmiotowa nieruchomość, przed sprzedażą przez Panią, nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Działka nie została uzbrojona, ani ogrodzona. Nie podejmowano żadnych działań w celu podniesienia wartości tej działki, ani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Działka od momentu nabycia do dnia sprzedaży leżała odłogiem. Nie była w żaden sposób użytkowana. Pełnomocnictwa do zawarcia umowy sprzedaży udzieliła Pani swojemu ojcu według ceny i na warunkach według swobodnego uznania Pełnomocnika. Pełnomocnictwo zostało zawarte w formie aktu notarialnego. W ramach tego pełnomocnictwa Pełnomocnik jest upoważniony do składania wszelkich oświadczeń, podpisywania dokumentów, występowania przed wszelkimi osobami, urzędami i instytucjami w zakresie niezbędnym do realizacji celu pełnomocnictwa. Ponieważ nabywca sam skontaktował się z propozycją zakupu działki, Pani ojciec negocjował cenę oraz zawarł w Pani imieniu akt notarialny sprzedaży działki. Nie podejmowała Pani żadnych czynności w celu sprzedaży działki. Nabywca sam skontaktował się z Panią w celu nabycia tej działki. Nie było zawartej umowy przedwstępnej sprzedaży działki.
W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej Pani aktywności w przedmiocie zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr (…) , która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że ww. sprzedaż wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.
Odnosząc się zatem do transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr (…) należy stwierdzić, że czynności, o których mowa w opisie stanu faktycznego, które zostały przez Panią podjęte, nie świadczą o Pani aktywności jako podatnika podatku VAT. Nie dokonywała Pani czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców, w szczególności nie podejmowała Pani działań mających uatrakcyjnić nieruchomość dla potencjalnych nabywców.
Brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie przez Panią prawa użytkowania wieczystego działki nr (…) należało uznać za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
W konsekwencji nie można stwierdzić, by w związku z dokonaną sprzedażą prawa wieczystego użytkowania działki wystąpił ciąg czynności, które rozpatrywane łącznie pozwalałyby na uznanie, że dokonując tej transakcji, działała Pani jak podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.
Dokonując sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr (…) korzystała Pani z przysługującego Pani prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i w związku z powyższą transakcją nie można uznać Pani za podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Brak uznania Pani za podatnika w związku ze sprzedażą prawa wieczystego użytkowania działki nr (…) , wyłącza zbycie prawa wieczystego użytkowania ww. działki ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Zatem sprzedaż przez Panią prawa użytkowania wieczystego działki nr (…) , nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W konsekwencji, skoro dostawa prawa użytkowania wieczystego działki nr (…) nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to analiza zastosowania zwolnienia do dostawy prawa użytkowania wieczystego działki nr (…) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, staje się bezzasadna.
Zatem, oceniając Pani stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).