Interpretacja indywidualna z dnia 23.10.2020, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.515.2020.1.PRM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Uwzględnienie w limicie obrotów uprawniających do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług na rzecz podopiecznych Fundacji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2020 r. (data wpływu 24 sierpnia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w limicie obrotów uprawniających do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług na rzecz podopiecznych Fundacji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uwzględnienia w limicie obrotów uprawniających do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług na rzecz podopiecznych Fundacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą i świadczy usługi fizjoterapeutyczne (PKWIU 86.90.13.0). Usługi świadczone przez podatnika są zwolnione przedmiotowo na podstawie art. 43. ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z uwagi na limit obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych.

Wnioskodawca wykonuje usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w tym dla osób będących podopiecznymi Fundacji, która występuje w roli płatnika za wykonane na rzecz powyższych osób usługi, dokonując refundacji kosztów ze środków zgromadzonych na subkoncie podopiecznego.

Zgodnie z regulaminem Fundacji Wnioskodawca powinien wystawiać faktury, na których jako nabywca usługi powinien zostać wskazany podopieczny Fundacji tj. osoba faktycznie korzystająca z usługi fizjoterapeutycznej, Fundacja natomiast - jako płatnik.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy we wskazanym we wniosku stanie faktycznym, rzeczywistym nabywcą usługi jest osoba fizyczna, będąca podopiecznym Fundacji występującej w roli płatnika za wykonane usługi?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Rzeczywistym nabywcą usługi fizjoterapeutycznej jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, będąca podopiecznym Fundacji. Fakt, iż Fundacja występuje w roli płatnika nie ma wpływu na określenie rzeczywistego nabywcy.

Sprzedaż na rzecz osób będących podopiecznymi Fundacji występującej w roli płatnika za wykonane usługi wlicza się do limitu obrotów uprawniającego do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku rejestrowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych za pomocą kasy rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Należy zauważyć, że jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania, że dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, warunkiem jest odpłatność za daną czynność. Odpłatność oznacza dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług, mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

1. w postaci papierowej lub
2. za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Powołany wyżej przepis dotyczy zwolnienia podmiotowego tj. uwarunkowanego wysokością osiągniętego obrotu.

Mając na uwadze powołane przepisy należy zatem wskazać, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

&− jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów co do zasady podatnik jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż.

Zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r., poz. 1485), dostawę towarów lub świadczenie usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26, 836 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy powinna zawierać:

1. datę wystawienia,
2. numer kolejny,
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy,
4. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
5. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. kwotę należności ogółem,
8. wskazanie przepisu ustawy, aktu wydanego na podstawie ustawy, przepisu dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) lub innej podstawy prawnej, zgodnie z którą podatnik stosuje zwolnienie od podatku;

W myśl § 3 pkt 1 cytowanego powyżej rozporządzenia, który precyzyjniej określa treść faktury, powinna ona zawierać m.in. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Ww. rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur wprowadza katalog elementów, jakie powinna zawierać faktura, przy czym katalog ten nie jest zamknięty. Oznacza to, że na fakturze można umieszczać również informacje dodatkowe, jeśli podatnik uzna, że taka jest potrzeba. Faktura musi jednak zawierać dane umożliwiające jednoznaczną identyfikację stron transakcji gospodarczej, zarówno po stronie nabywcy, jak i sprzedawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług fizjoterapeutycznych (PKWiU 86.90.13.0) zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca korzysta również ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej z uwagi na limit obrotu za sprzedaży na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych.

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w tym dla osób będących podopiecznymi Fundacji. Zgodnie z regulaminem Fundacji, Wnioskodawca za świadczone usługi, powinien wystawiać faktury, na których jako nabywcę wskazać należy podopiecznego Fundacji, samą Fundację wskazać natomiast jako płatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wliczania do limitu obrotów uprawniających do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży usług fizjoterapeutycznych świadczonych na rzecz podopiecznych Fundacji w kontekście uznania podopiecznego Fundacji jako rzeczywistego nabywcy usługi.

Zgodnie z powołanym powyżej art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży (czyli odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług), na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stwierdzić należy, że zgodnie z opisem sprawy świadczone przez Wnioskodawcę usługi fizjoterapeutyczne na rzecz podopiecznych Fundacji wypełniają znamiona odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz stanowią sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy należy zatem wskazać, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływ na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W konsekwencji należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że odpłatne usługi fizjoterapeutyczne świadczone na rzecz podopiecznych Fundacji występującej w roli płatnika - będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej, wlicza się do limitu obrotów uprawniających do korzystania ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych za pomocą kasy rejestrującej, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

Należy jednakże zauważyć, że z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zgodnie z regulaminem Fundacji powinien wystawić fakturę za usługi świadczone na rzecz podopiecznego, będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Wnioskodawca został zatem zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż usług, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy niebędącego podatnikiem.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca - stosownie do regulaminu Fundacji - powinien wystawiać faktury, na których jako nabywca usługi powinien zostać wskazany podopieczny Fundacji jako osoba faktycznie korzystająca z usługi fizjoterapeutycznej. Fundacja powinna natomiast zostać wskazana jako płatnik za ww. usługi, dokonujący refundacji kosztów ze środków zgromadzonych na subkoncie podopiecznego.

W tym miejscu należy zauważyć, że faktura jest dokumentem potwierdzającym rzeczywistą transakcję gospodarczą dokonywaną przez podatnika i pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury, w tym m.in. imiona i nazwiska lub nazwę sprzedawcy i nabywcy towaru lub usługi oraz ich adresy. Podkreślić należy, że prawidłowe oznaczenie tych treści faktury jest bardzo istotne, bowiem posługiwanie się błędnie wystawioną fakturą rodzi określone konsekwencje prawno-podatkowe. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, co oznacza, iż nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy wskazuje ona, co prawda zaistniałe zdarzenie gospodarcze, ale które wystąpiło między innymi podmiotami.

Pod pojęciem odpłatności świadczenia rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższych okoliczności należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

Wskazać należy, że w niektórych przypadkach płatności za daną usługę może dokonać podmiot trzeci, a nie podmiot (osoba), na rzecz którego świadczona jest usługa.

Mając na uwadze stan faktyczny oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie bezpośredni związek, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym kształtuje się w ramach relacji pomiędzy Wnioskodawcą, a podopiecznym Fundacji korzystającego z usługi fizjoterapeutycznej.

W związku z powyższym, to podopieczny Fundacji powinien być uznany za rzeczywistego nabywcę usług fizjoterapeutycznych wykonywanych przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, Wnioskodawca wystawiając fakturę na świadczone usługi powinien wskazać podopiecznego Fundacji jako nabywcę, zgodnie z § 3 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 grudnia 2013 r. w sprawie wystawiania faktur.

Należy jednocześnie wskazać, że nie ma przeszkód aby na fakturach wystawianych przez Wnioskodawcę umieścić dodatkowo dane Fundacji dokonującej refundacji kosztów ze środków zgromadzonych na subkoncie podopiecznego - jako płatnika.

Podsumowując, należy stwierdzić, że rzeczywistym nabywcą świadczonej przez Wnioskodawcę usługi fizjoterapeutycznej jest podopieczny Fundacji - występującej w roli płatnika - będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, a sprzedaż ww. usług wlicza się do limitu obrotów uprawniających do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej