Zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług dla czynności nauki jazdy konnej świadczonej w ramach szkółki jeździeckiej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla czynności nauki jazdy konnej świadczonej w ramach szkółki jeździeckiej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. jest firmą produkcyjną, w której przeważającą formą działalności gospodarczej jest PKD 10.11.Z Przetwarzanie i konserwowanie mięsa, z wyłączeniem mięsa z drobiu oraz 10.12.Z. Przetwarzanie i konserwowanie mięsa z drobiu. Jest również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dodatkowo Spółka wybudowała stadninę koni i zamierza prowadzić stadninę rekreacyjną oraz szkółkę jazdy konnej. Stadnina nie jest klubem sportowym w rozumieniu ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie /t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1133/, ani też związkiem sportowym czy związkiem stowarzyszeń.

Spółka rozszerzyła swoją działalność i uwzględniła jako przedmiot działalności w umowie Spółki m.in. PKD 85.51.Z. - Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, w ramach którego zamierza prowadzić szkółkę jazdy konnej. Podklasa ta obejmuje m.in. prowadzenie szkoły nauki jazdy konnej.

W ramach działalności stadniny Spółka będzie świadczyła odpłatnie m.in. następujące usługi: nauki jazdy konnej na lonży, nauki jazdy konnej indywidualnej i grupowej, oprowadzanki na koniu.

Nauka jazdy konnej będzie prowadzona dla dzieci i dorosłych przez certyfikowanych instruktorów szkolenia podstawowego Polskiego Związku Jeździeckiego lub instruktorów rekreacji ruchowej o specjalności jazda konna. Zajęcia będą odbywały się po uprzednim zapisaniu. Pierwszym etapem będzie szkółka dla osób początkujących - lonża. Po opanowaniu podstawowych umiejętności i samodzielnym czyszczeniu i siodłaniu konia, jeździec będzie przechodził do drugiego etapu szkolenia tj. jazdy samodzielnej - w zastępie, lub jazdy indywidualnej w razie potrzeby.

Spółka nie wyklucza, że w kolejnych etapach rozwinie swoją działalność w kierunku powołania i zarejestrowania klubu jeździeckiego i uzyskania certyfikacji Polskiego Związku Jeździeckiego.

W zakresie działalności szkółki jazdy Spółka nie będzie nastawiona na osiąganie zysków, wszystkie przychody z tytułu nauki jazdy konnej Spółka będzie przeznaczała na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie stadniny. Stadnina ma służyć celom sportowo-rekreacyjnym zarówno pracowników firmy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i okolicznym mieszkańcom. Budując stadninę Spółka nie zakładała, że będzie to działalność dużych rozmiarów. Celem było propagowanie wśród okolicznych mieszkańców oraz pracowników Spółki sportu i rekreacji, budowanie relacji ze społecznością lokalną oraz propagowanie rozwoju jeździectwa w regionie. Spółka przewiduje, że prognozowane obroty z tytułu usług nauki jazdy będą wynosić ok 15 000 zł miesięcznie.

Spółka zaklasyfikowała usługi świadczone przez Stadninę do PKWiU 85.51.10.0 „Usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych”.

Pytanie

Jaka stawka podatku VAT powinna być zastosowana przez Spółkę w przypadku czynności nauki jazdy konnej świadczonej w ramach szkółki jeździeckiej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy usługa nauki jazdy konnej świadczona w ramach szkółki jeździeckiej będzie zwolniona z VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu pod warunkiem, że są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim, świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysku, są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym, z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Przepis ten stanowi implementację art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, na podstawie którego państwa członkowskie zwalniają z podatku VAT świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Spółka w zakresie przychodów uzyskiwanych z usług nauki jazdy konnej nie jest nastawiona na zysk, a prowadzenie szkółki jeździeckiej leży w interesie publicznym poprzez większą dostępność do tej usługi oraz dostępność do form aktywności ruchowej i sportu.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w związku z art. 132 ust. 1 pkt m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnieniem od podatku VAT określonym w tym przepisie objęte są nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku /vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 czerwca 2021 r., sygn. akt: I FSK 2164/18.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z powyższych uregulowań wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie podatku od towarów i usług dana czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych  w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy:

zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

a)    są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,

b)    świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,

c)    są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

- z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Na podstawie art. 43 ust. 17 ustawy:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

a)    nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub

b)    ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle art. 43 ust. 18 ustawy:

zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Jednocześnie zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:

państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport. Przy czym z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością. Ponadto, zwolnienie powyższe ma zastosowanie w sytuacji, gdy podmiot wykonujący ww. czynności nie osiąga w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a jeśli je osiąga – są one w całości przeznaczane na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Niespełnienie chociażby jednej z wymienionych przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie omawianej regulacji. Przepisy ustawy nie zawierają jednak definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym.

W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się TSUE w wyroku z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, że „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, że „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, że art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy 2006/112/WE Rady jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że „art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu”.

Państwa wątpliwości w sprawie sprowadzają się do ustalenia, czy dla opisanej we wniosku czynności nauki jazdy konnej świadczonej w ramach szkółki jeździeckiej znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie 43 ust. 1 pkt 32 ustawy w zw. z art.  132 ust. 1 lit. m Dyrektywy.

W analizowanej sprawie należy podkreślić, że zgodnie z brzmieniem ustawy, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym.

Zatem w odniesieniu do kwestii uznania, czy świadczone przez Państwa usługi związane są ze sportem i wychowaniem fizycznym, należy w pierwszej kolejności odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 26 października 2017 r. w sprawie C-90/16, w którym Trybunał uznał, że „Wobec braku w dyrektywie 2006/112 jakiejkolwiek definicji pojęcia „sportu”, określenia znaczenia i zakresu tego wyrazu należy w myśl utrwalonego orzecznictwa Trybunału dokonać zgodnie z jego zwykłym znaczeniem w języku potocznym, przy jednoczesnym uwzględnieniu kontekstu, w którym został on użyty, i celów uregulowania, którego jest częścią (zob. podobnie wyroki: z 3 września 2014 r., Deckmyn i Vrijheidsfonds, C 201/13, EU:C:2014:2132, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z 26 maja 2016 r., Envirotec Denmark, C 550/14, EU:C:2016:354, pkt 27).

W odniesieniu najpierw do znaczenia pojęcia „sportu” w języku potocznym, pojęcie to określa zwykle, jak zauważył rzecznik generalny w pkt 23 opinii, aktywność o charakterze fizycznym lub, innymi słowy, aktywność cechującą się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym.

Jeśli chodzi następnie o systematykę dyrektywy 2006/112, z przytoczonego orzecznictwa Trybunału wynika, że wyrażenia użyte dla określenia zwolnień przewidzianych w art. 132 tej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, jako że stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, według której VAT jest pobierany od każdego odpłatnego świadczenia zrealizowanego przez podatnika. Niemniej zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminy użyte do zdefiniowania wskazanych zwolnień powinny być interpretowane w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (zob. podobnie wyroki: z  18 listopada 2004 r., Temco Europe, C 284/03, EU:C:2004:730, pkt 17; a także z  25 lutego 2016 r., Komisja/Niderlandy, C 22/15, niepublikowany, EU:C:2016:118, pkt 20 i przytoczone tam orzecznictwo).

Ponadto, chociaż, jak wskazuje tytuł rozdziału, w ramach którego mieści się omawiany artykuł, zwolnienia przewidziane w tym artykule mają na celu uprzywilejowanie niektórych rodzajów działalności w interesie publicznym, to jednak zwolnienia te nie dotyczą wszystkich rodzajów działalności wykonywanej w interesie publicznym, lecz jedynie tej działalności, która została w tym przepisie wymieniona i opisana w bardzo szczegółowy sposób (zob. podobnie wyrok z 21 lutego 2013 r., Žamberk, C 18/12, EU:C:2013:95, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo; a także z 26 lutego 2015 r., VDP Dental Laboratory i in., C 144/13, C 154/13 i C 160/13, EU:C:2015:116, pkt 45).

Analiza kontekstu art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy 2006/112 przemawia zatem za wykładnią, zgodnie z którą znajdujące się w tym przepisie pojęcie „sportu” ogranicza się do aktywności odpowiadających zwykłemu znaczeniu wyrazu „sport”, które cechują się niepozbawionym znaczenia elementem fizycznym, i nie obejmuje wszystkich aktywności mogących w ten bądź inny sposób wiązać się z tym pojęciem”.

W opinii Rzecznika Generalnego przedstawionej 15 czerwca 2017 r. do sprawy C-90/16 w pkt 18 wskazał on, iż „Po trzecie, Trybunał wypowiadał się w kwestii, jakie rodzaje aktywności mogą być uznane za sport. W sprawie Žamberk (9) uznał, że niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa jest objęta zwolnieniem. W sprawie Komisja/Niderlandy(10) orzekł, że wynajem łodzi rekreacyjnych nie może być traktowany jako aktywność sportowa, ponieważ łodzie te mogą być wykorzystywane w celach czysto rekreacyjnych(11). Sprawa ta nie dotyczyła jednak definicji sportu jako takiej, ponieważ nie kwestionowano w niej, że żeglarstwo może być uznane za sport”.

Należy również odnieść się do wyroku TSUE z 21 lutego 2013 r. C-18/12, w którym Trybunał wskazał, że: „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, pkt 27).

Podobnie art. 132 ust. 1 lit. m) dyrektywy VAT w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki”.

Zatem biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku okoliczności sprawy stwierdzić należy, że w analizowanym przypadku dla czynności nauki jazdy konnej wykonywanej w ramach szkółki jeździeckiej znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie 43 ust. 1 pkt 32 ustawy w zw. z art.  132 ust. 1 lit. m Dyrektywy.

W rozpatrywanej sprawie wybudowali Państwo stadninę koni i zamierzają prowadzić stadninę rekreacyjną oraz szkółkę jazdy konnej. Rozszerzyli Państwo swoją działalność i uwzględnili jako przedmiot działalności w umowie Spółki m.in. PKD 85.51.Z. - Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych, w ramach którego zamierza prowadzić szkółkę jazdy konnej. W ramach działalności stadniny będą Państwo świadczyć odpłatnie usługi: nauki jazdy konnej na lonży, nauki jazdy konnej indywidualnej i grupowej, oprowadzanki na koniu. Nauka jazdy konnej będzie prowadzona dla dzieci i dorosłych przez certyfikowanych instruktorów szkolenia podstawowego Polskiego Związku Jeździeckiego lub instruktorów rekreacji ruchowej o specjalności jazda konna. Zajęcia będą odbywały się po uprzednim zapisaniu. Pierwszym etapem będzie szkółka dla osób początkujących - lonża. Po opanowaniu podstawowych umiejętności i samodzielnym czyszczeniu i siodłaniu konia, jeździec będzie przechodził do drugiego etapu szkolenia tj. jazdy samodzielnej - w zastępie, lub jazdy indywidualnej w razie potrzeby. W kolejnych etapach rozwinie swoją działalność w kierunku powołania i zarejestrowania klubu jeździeckiego i uzyskania certyfikacji Polskiego Związku Jeździeckiego.

W zakresie działalności szkółki jazdy nie będą Państwo nastawieni na osiąganie zysków, wszystkie przychody z tytułu nauki jazdy konnej będą Państwo przeznaczać na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie stadniny. Stadnina ma służyć celom sportowo-rekreacyjnym zarówno pracowników firmy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i okolicznym mieszkańcom. Budując stadninę nie zakładali Państwo, że będzie to działalność dużych rozmiarów. Celem było propagowanie wśród okolicznych mieszkańców oraz Państwa pracowników sportu i rekreacji, budowanie relacji ze społecznością lokalną oraz propagowanie rozwoju jeździectwa w regionie.

Zatem z opisu sprawy wynika, że w rozpatrywanej sprawie prowadzona przez Państwa działalność dotycząca stadniny oraz szkółki jazdy konnej została wyodrębniona od podstawowej działalności Spółki w zakresie przetwarzania i konserwowania mięsa. Wyodrębnienie to zostało dokonane poprzez wprowadzenie odpowiednich zmian w umowie Spółki. Rozszerzyli Państwo swoją działalność i uwzględnili jako przedmiot działalności w umowie Spółki PKD 85.51.Z. - Pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Przy czym, wyodrębniona przez Państwa działalność obejmująca stadninę oraz szkółkę jazdy konnej nie stanowi działalności wspomagającej względem prowadzonej przez Państwa działalności podstawowej w zakresie przetwarzania i konserwowania mięsa. Wszystkie przychody z tytułu nauki jazdy konnej będą Państwo przeznaczać na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie stadniny. Tym samym działalność dotycząca stadniny oraz szkółki jazdy konnej stanowi działalność dodatkową, odrębną od podstawowej działalności obejmującej przetwarzanie i konserwowanie mięsa.

Zatem stwierdzić należy, że świadczone przez Państwa usługi w ramach szkółki jeździeckiej, tj. usługi nauki jazdy konnej na lonży, usługi nauki jazdy konnej indywidualnej i grupowej oraz usługi w zakresie oprowadzanki na koniu stanowią usługi ściśle związane ze sportem oraz świadczone są na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Ponadto, co istotne, jak wskazano we wniosku w zakresie działalności szkółki jazdy nie będą Państwo nastawieni na osiąganie zysków, wszystkie przychody z tytułu nauki jazdy konnej będą państwo przeznaczać na bieżące utrzymanie i funkcjonowanie stadniny. Stadnina ma służyć celom sportowo-rekreacyjnym zarówno pracowników firmy w ramach Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak i okolicznym mieszkańcom. Celem budowy stadniny było propagowanie wśród okolicznych mieszkańców oraz Państwa pracowników sportu i rekreacji, budowanie relacji ze społecznością lokalną oraz propagowanie rozwoju jeździectwa w regionie. Jednocześnie świadczone przez Państwa usługi nie stanowią usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Tym samym świadczone przez Państwa usługi w ramach szkółki jeździeckiej, tj. usługi nauki jazdy konnej na lonży, usługi nauki jazdy konnej indywidualnej i grupowej oraz usługi w zakresie oprowadzanki na koniu będą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie 43 ust. 1 pkt 32 ustawy w zw. z art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)    z zastosowaniem art. 119a;

2)    w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)    z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).