Czy w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 1, Utylizacji 2, Utylizacji 3 - Spółka pozbawiona jest prawa do obniżenia poda... - Interpretacja - 0111-KDIB3-1.4012.50.2022.2.ICZ

ShutterStock

Interpretacja indywidualna z dnia 20 kwietnia 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.50.2022.2.ICZ

Temat interpretacji

Czy w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 1, Utylizacji 2, Utylizacji 3 - Spółka pozbawiona jest prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT wynikający z nabycia tych paliw?

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. kwestii czy w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 1, Utylizacji 2, Utylizacji 3 - Spółka pozbawiona jest prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT wynikający z nabycia tych paliw.

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka jest jedną z firm sektora paliwowego, zajmującą się hurtowym i detalicznym obrotem paliwami (...) na terytorium całego kraju oraz operatorem sieci stacji paliw prowadzonych przez Spółkę oraz jako stacje franczyzowe. Spółka oraz franczyzobiorcy posiadają koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”).

Wnioskodawca dostarcza paliwo do odbiorców lub na stacje własne w szczególności z wykorzystaniem cystern samochodowych. Kierowcy autocystern są zobowiązani do przestrzegania procedur rozładunków na stacjach. Spółka przeprowadza regularne szkolenia kierowców z tych procedur, a sami kierowcy podlegają okresowym kontrolom w tym zakresie.

Paliwo nabywane jest przez Wnioskodawcę z intencją wykorzystania go w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT (przede wszystkim dostawie towarów na rzecz innych podmiotów poprzez sprzedaż m.in. na własnych stacjach paliw lub franczyzobiorcom). Spółka zatem na podstawie otrzymanych faktur nabycia paliwa zasadniczo wykazuje w rozliczeniach z tytułu VAT w całości podatek naliczony związany z takimi nabyciami (mającymi charakter nabyć „lokalnych” na gruncie VAT). Wydatki poniesione na nabycie paliwa traktowane są co do zasady przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w ustawie o CIT.

W przyszłości Spółka nie wyklucza dokonywania nabycia paliw w drodze importu (tj. przywozu z krajów spoza UJE) lub wewnątrzwspólnetowego nabycia towarów w rozumieniu przepisów VAT.

Co jakiś czas w związku z dokonywaniem przez Spółkę obrotem paliwami dochodzi do incydentalnych sytuacji, w wyniku których paliwo nie może zostać użyte jako pełnowartościowy produkt - głównie ze względu na utratę swoich właściwości fizykochemicznych oraz niespełnianie odpowiednich norm jakościowych (określonych w szczególności w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2015 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych; t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1680, ze zm.). W takich przypadkach nie istnieje praktyczna, racjonalna ekonomicznie możliwość przywrócenia właściwych parametrów fizykochemicznych, produkt traci swoją wartość i nie dochodzi do jego zbycia lub wykorzystania w innym zakresie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W szczególności, paliwo nie może ze względu na swoją jakość zostać wprowadzone do obrotu oraz zostać wykorzystane jako paliwo silnikowe. Konsekwentnie - taki towar traktowany jest przez Spółkę lub nabywcę jak odpad i podlega utylizacji.

Paliwo będące przedmiotem utylizacji jest wyrobem akcyzowym, od którego należna akcyza została już uiszczona, tj. procedura zawieszenia poboru akcyzy została zakończona i nie zastosowano zwolnienia z akcyzy ze względu na przeznaczenie ani nie zastosowano zerowej stawki akcyzy ze względu na jego przeznaczenie.

Do konieczności utylizacji paliwa (benzyny lub oleju napędowego) może dojść w przypadku zaistnienia opisanych niżej sytuacji:

1) Błąd kierowcy autocysterny skutkujący wymieszaniem benzyny (PB) z olejem napędowym (ON) bądź przelaniem zbiornika znajdującego się na stacji (dalej: „Utylizacja 1”).

    Kierowca może przede wszystkim omyłkowo wymieszać paliwo na skutek następujących działań:

- dokonując załadunku paliwa do cysterny - np. w sytuacji, gdy załaduje najpierw jeden produkt, a po pewnym czasie do tej samej komory podłączy wąż rozładunkowy z innym

  rodzajem paliwa, w efekcie czego obie substancje ulegną wymieszaniu w cysternie.

- dokonując rozładunku paliwa z cysterny do zbiornika na stacji - np. zrzutu pierwszego z przewożonych produktów - benzyny lub oleju napędowego do zbiornika, a następnie

  chcąc dokonać zrzutu kolejnego, innego produktu błędnie podłączy wąż rozładunkowy do tego samego zbiornika rozładunkowego i dokona zrzutu, w efekcie czego oba

  produkty ulegną wymieszaniu w zbiorniku na stacji, lub w sytuacji, gdy dojdzie do rozładowania zbyt dużej ilości jednego paliwa do danego zbiornika, przez co dojdzie do

  wymieszania tego paliwa z paliwem znajdującym się w innym zbiorniku (np. przelanie oleju napędowego i zmieszanie z benzyną).

Wskazane powyżej sytuacje wynikają z błędu ludzkiego, którego mimo należytej staranności Spółki w zakresie szkolenia i kontroli kierowców, nie da się całkowicie wyeliminować.

Spółka posiada w zakresie Utylizacji 1 procedurę działania w przypadku powstania zmieszania paliw (dalej: „Procedura”) określającą zasady postępowania w przypadku zmieszania paliw podczas rozładunku na stacji i załadunku na bazie paliw. Procedura obowiązuje kierowców oraz osoby nadzorujące transport dla Spółki. Dokument ten określa zasady przeprowadzenia procedury awaryjnej jak najszybciej i powstrzymanie wyrządzonych strat wynikających ze zmieszania paliw.

Procedura porządkuje kolejność działań, do których w zakresie zmieszania paliw podczas rozładunku / załadunku należą w szczególności: natychmiastowe przerwanie rozładunku / załadunku i powiadomienie pracowników stacji, poinformowanie osób nadzorujących, wypompowanie zmieszanego paliwa - odpadu (poprzez zewnętrzne firmy specjalistyczne uprawnione do gospodarowania odpadami) ze zbiornika lub cysterny, dostarczenie do klienta nowego paliwa, procedura reklamacyjna i zgłoszenie faktu zmieszania paliwa firmie ubezpieczeniowej w celu uzyskania odszkodowania. Utylizacji w tym przypadku dokonuje zatem specjalna firma specjalistyczna, a koszty takiej utylizacji ponosi bezpośrednio lub pośrednio (po przeniesieniu tego kosztu przez klienta) Spółka i mogą one dodatkowo wiązać się z uzyskaniem odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej.

W celu wyeliminowania okoliczności skutkujących Utylizacją 1, Spółka inwestuje w nowe rozwiązania techniczne uniemożliwiające zmieszania (np. system preselekcji polegający na oznaczaniu przez kierowcę podczas załadunku rodzaju paliwa, które znajduje się w danej komorze w celu zapobiegnięcia błędnemu rozładunkowi) oraz dokonuje ciągłych szkoleń i kontroli kierowców z przestrzegania procedur rozładunków na stacjach. Po wystąpieniu i przeanalizowaniu przypadku zmieszania paliw spowodowanego błędem kierowcy, Spółka informuje o zaistnieniu danego zdarzenia innych kierowców aby dodatkowo zwiększyć ich ostrożność i czujność oraz zminimalizować ryzyko popełnienia przez nich błędu.

Okoliczności związane z utylizacją są również dokładnie dokumentowane przez Spółkę poprzez organizowanie m.in. następujących rodzajów dokumentów takich, jak np.: raport zmieszania oraz notatka kierowcy, w której wskazana jest przyczyna zajścia konkretnej sytuacji, protokół szkody, wydruki z liczników, karta przekazania odpadów (potwierdzająca przekazanie do utylizacji paliwa), dokumentacja z pompowania i czyszczenia zbiorników, faktury od firm serwisowych, dokumenty związane z roszczeniem klienta, zgłoszenie do ubezpieczyciela.

2) Konieczność zutylizowania paliwa w związku z przeprowadzeniem okresowego przeglądu (dalej: „Utylizacja 2”)

Zbiorniki oraz instalacje paliwowe na stacjach własnych Spółki podlegają okresowym przeglądom, przeprowadzanym przez wykwalifikowane serwisy oraz Urząd Dozoru Technicznego (dalej jako: „UDT”).

Przegląd instalacji paliwowej przez serwisy jest przeprowadzany co roku. W jego zakres wchodzi: przegląd zaworów oddechowych, przegląd szczelności węży i pistoletów paliwowych, test czujników monitoringu dwupłaszcza (mokrego oraz suchego) oraz przegląd ogólny stanu technicznego dystrybutorów pod kątem zapewnienia szczelności połączeń układów zasilania.

Przeglądy dokonywane przez UDT są przeprowadzane w zależności od zakresu co dwa lub co dziesięć lat - co dwa lata odbywa się rewizja zewnętrzna instalacji paliwowej, co dziesięć lat UDT dokonuje rewizji wewnętrznej zbiorników paliwowych. Po pozytywnym rezultacie przeglądu UDT wydaje na okres dziesięciu lat zezwolenie na eksploatację serwisowanej instalacji paliwowej.

W celu umożliwienia poprawnej i zgodnej z prawem eksploatacji zbiorników paliwa oraz instalacji paliwowych Spółka dokłada starań, aby wskazane wyżej przeglądy były dokonywane terminowo.

Wnioskodawca wskazuje, iż naturalnym następstwem eksploatacji instalacji paliwowej oraz zbiorników jest osadzanie się na dnie zbiornika wody (naturalny czynnik z uwagi na różnice temperatur) oraz znikome ilości zanieczyszczeń stałych wynikających głównie z transportu, z podłączeń końców spustowych lub z biododatków znajdujących się w paliwie (na którego jakość w tym zakresie Spółka nie ma wpływu). Otwarcie zbiorników ma miejsce podczas przeglądu przeprowadzanego przez UDT, kiedy na filtrach dystrybutorów osadza się duża ilość zanieczyszczeń i uniemożliwia ich normalną prace. Otwarcie zbiorników łączy się również z ich czyszczeniem, które jest konieczne aby zbiorniki i cała instalacja mogły prawidłowo pracować.

W celu przeprowadzenia wewnętrznej rewizji zbiorników paliwowych muszą one zostać opróżnione. Paliwo które się w nich znajduje nie nadaje się po opróżnieniu zbiornika ze względu na swoją jakość do wprowadzenia do obrotu oraz wykorzystania jako paliwo silnikowe. Konieczne jest zatem dokonanie utylizacji wypompowanego odpadu (paliwa). Potencjalnie, usługodawca przedstawia również Spółce protokół z dokonanej utylizacji.

W każdym przypadku dokonania Utylizacji 2 Spółka organizuje kartę przekazania odpadów potwierdzającą przekazanie do utylizacji paliwa. Karta zawiera informacje m.in. o przekazującym odpady, przejmującym odpady, informacje dotyczące przekazywanych do utylizacji odpadów, informacje dotyczące transportu. Dodatkowo, Spółka otrzymuje fakturę / faktury za usługi zewnętrznych podmiotów, m.in za utylizację, odbiór odpadów, wypompowanie odpadów czy czyszczenie zbiorników / instalacji.

3) Utylizacje na skutek uszkodzenia instalacji paliwowej bądź zanieczyszczenia („Utylizacja 3”)

Zbiorniki oraz instalacje paliwowe na stacjach własnych Spółki są skonstruowane w taki sposób, aby umożliwiały bezpieczne przechowywanie substancji takich jak paliwa, bez ryzyka ich wymieszania, przenikania substancji z zewnątrz do wnętrza zbiornika lub mieszania się przewożonych cieczy pomiędzy sąsiadującymi zbiornikami.

Może się jednak zdarzyć, iż na skutek awarii instalacja paliwowa przestanie być szczelna, w efekcie czego przechowywane paliwa ulegną wymieszaniu, bądź przedostanie się do nich woda. Paliwo znajdujące się w takiej instalacji / takich zbiornikach nie nadaje się ze względu na swoją jakość do wprowadzenia do obrotu oraz wykorzystania jako paliwo silnikowe. Konieczne jest zatem dokonanie utylizacji wypompowanego odpadu (paliwa).

W celu zidentyfikowania takich sytuacji i ograniczeniu szkód wywołanych awarią, zbiorniki paliwowe posiadają odpowiednie systemy alarmowe. Zbiorniki paliwowe są wyposażone w dwa płaszcze i przestrzeń pomiędzy nimi jest monitorowana czujnikami systemu pomiarowego. Przedostanie się do niej wody bądź paliwa aktywuje alarm. Dodatkowo sonda pomiarowa w zbiorniku posiada pływak który jest przystosowany do wykrywania wody i w sytuacji jej zidentyfikowania aktywuje alarm. Urządzenia monitorujące szczelność zbiorników paliwowych są kontrolowane przez Spółkę.

Dodatkowo, w celu zapewnienia odpowiedniego funkcjonowania instalacji paliwowych oraz zbiorników Spółka przeprowadza ich cykliczne przeglądy, które zostały opisane w punkcie 2 powyżej. W kontekście szczelności szczególnie ważny jest coroczny przegląd instalacji. Jak wskazała Spółka, przegląd instalacji paliwowej przez serwisy jest przeprowadzany co roku. W jego zakres wchodzi: przegląd zaworów oddechowych, przegląd szczelności węży i pistoletów paliwowych, test czujników monitoringu dwupłaszcza (mokrego oraz suchego) oraz przegląd ogólny stanu technicznego dystrybutorów pod kątem zapewnienia szczelności połączeń układów zasilania.

W ramach działalności gospodarczej Spółki może zdarzyć się również, że przechowywane na stacjach własnych paliwo znacząco traci na jakości z powodu znacznego spadku danego parametru jakościowego ze względu na zanieczyszczenie paliwa materiałem użytym do budowy części instalacji. Przykładem takiego przypadku jest np. znaczący spadek w zakresie parametru „oksydacji” oleju napędowego po zanieczyszczeniu miedzią, z której zbudowane są rury instalacji paliwowej.

Ze względu na spadek parametru jakościowego takie paliwo nie nadaje się do wprowadzenia do obrotu oraz wykorzystania jako paliwo silnikowe. Konieczne jest zatem dokonanie utylizacji wypompowanego odpadu (paliwa).

Spółka po wystąpieniu przypadku w przeszłości takiego zanieczyszczenia wprowadzała odpowiednią procedurę sprawdzającą na innych stacjach w celu umożliwienia identyfikacji takich przypadków i zminimalizowania strat. Podobne rozwiązania Spółka ma zamiar stosować również w przyszłości. Każda z zaistniałych sytuacji z grupy Utylizacji 3 jest weryfikowana pod względem możliwości jej wystąpienia na innych stacjach. W zakresie innych działań zapobiegawczych, należy podkreślić przede wszystkim dokonywanie przeglądów instalacji paliwowych i zbiorników mających na celu m.in. zapewnienie odpowiedniej jakości paliwa, które Spółka opisała powyżej. W przypadku awarii szczelności każda z zaistniałych sytuacji jest weryfikowana pod względem możliwości jej wystąpienia na innych stacjach.

Do tej pory utylizacje z grupy Utylizacji 3 zdarzały się jedynie incydentalnie. W przypadku jednak dokonania Utylizacji 3 Spółka organizuje kartę przekazania odpadów potwierdzającą przekazanie do utylizacji paliwa. Karta zawiera informacje m.in. o przekazującym odpady, przejmującym odpady, informacje dotyczące przekazywanych do utylizacji odpadów, informacje dotyczące transportu. Dodatkowo, Spółka otrzymuje fakturę za usługi zewnętrznego podmiotu, który odbiera towar przeznaczony do utylizacji. Potencjalnie, usługodawca przedstawia również Spółce zazwyczaj protokół z dokonanej utylizacji.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone jak we wniosku)

1. Czy w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 1 Spółka pozbawiona jest prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT

    wynikający z nabycia przez Spółkę paliw?

2. Czy w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 2 Spółka pozbawiona jest prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT

    wynikający z nabycia przez Spółkę paliw?

3. Czy w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 3, Spółka pozbawiona jest prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT

    wynikający z nabycia przez Spółkę paliw?

Państwa stanowisko w zakresie podatku towarów i usług

1. Spółka w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 1 nie jest pozbawiona prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT

    wynikający z nabycia przez Spółkę paliw.

2. Spółka w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 2 nie jest pozbawiona prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT

    wynikający z nabycia przez Spółkę paliw.

3. Spółka w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 3 nie jest pozbawiona prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT

    wynikający z nabycia przez Spółkę paliw.

Uzasadnienie Państwa stanowiska:

Ad 1-3

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1. rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w ty m podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o który m mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wyłączenia od odliczenia lub zwrotu podatku zostały określone w art. 88 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne m.in. w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący, transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku; wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne: stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności, podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością, potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności.

W przypadku, gdy podatnik miał prawo do odliczenia VAT naliczonego a następnie prawo to się zmieniło, podatnik dokonuje korekty na podstawie art. 91 ustawy o VAT. W myśl art. 91 ust. 7d ustawy o VAT, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od towarów i usług, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy Ustawy o VAT, należy zaznaczyć, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Przepisy ustawy o VAT dotyczące prawa do odliczenia VAT oraz korekty odliczonego VAT nie odnoszą się jednak literalnie do przypadku, w którym dochodzi do braku wykorzystania towarów do czynności opodatkowanych VAT (nabytych z intencją wykorzystania do takich czynności) wskutek utylizacji. W tym zakresie należy odnieść się zatem do praktyki organów podatkowych i sądów administracyjnych. Przede wszystkim, należy podkreślić, że w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE (dalej: „TSUE”) podkreśla się, że kluczowy w kontekście prawa do odliczenia VAT jest zamiar wykorzystania nabytego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Na szczególną uwagę zasługuje wyrok TSUE w sprawie C-37/95 z dnia 15 stycznia 1998 r. (pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV), który odnosi się wprost do sytuacji obiektywnego braku możliwości wykorzystywania towarów do prowadzenia opodatkowanej działalności. TSUE stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia zostaje zachowane. TSUE wskazał przy tym, że system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego od obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, iż wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi.

Wskazane wyżej podejście TSUE akceptowane jest również przez polskie organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 7 września 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-482/12-5/AW) organ podatkowy powołując się na powyższy wyrok stwierdził, iż: „Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przypadku, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę będzie dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo niewykorzystania go do działalności opodatkowanej, w związku z przekroczeniem okresu przydatności do jego stosowania, czyli jak wskazano we wniosku - z przyczyn niezawinionych przez Wnioskodawcę - prawo do odliczenia w związku z nabyciem zostanie zachowane, a tym samym nie będzie podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku".

Podobną interpretację tego zagadnienia przyjął również m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 czerwca 2012 r. (sygn. IBPP1/443-369/12/LSz) wskazując, że „W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru przez Wnioskodawcę został dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn od niego niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy jak to ujął Trybunał ,,z powodów pozostających poza kontrolą podatnika", jego prawo do odliczenia w związku z w nabyciem zostaje zachowane.

Jak wskazał Wnioskodawca, paliwo nabywane jest przez Wnioskodawcę z intencją wykorzystania go w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT (dostawie towarów na rzecz innych podmiotów poprzez sprzedaż m.in. na własnych stacjach paliw lub franczyzobiorcom).

Zdaniem Spółki Utylizacja 1, Utylizacja 2, Utylizacja 3 zostają dokonane z przyczyn, które należy uznać za pozostające poza kontrolą Spółki oraz przez Spółkę niezawinione. Podsumowując przedstawiony przez Spółkę opis, należą do nich: błąd wyszkolonego kierowcy, konieczność przeprowadzenia wewnętrznej rewizji zbiorników paliwowych, uszkodzenia instalacji paliwowej bądź zanieczyszczenia.

Wymienionych wyżej przyczyn utylizacji zdaniem Spółki nie powinno się analizować pod kątem zachowania prawa do odliczenia VAT w oderwaniu od działań, które Spółka podejmuje aby zapobiegać występowaniu takich sytuacji. Należy zauważyć, że w każdym przypadku Spółka wykazuje wysoki poziom staranności w celu zminimalizowania potencjalnych utylizacji, co znajduje odzwierciedlenie w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego. Dbanie o brak wystąpienia przypadków skutkujących utylizacją jest bowiem w interesie Spółki, gdyż każda utylizacja niesie za sobą dodatkowe koszty po stronie Spółki. Incydentalne wystąpienie sytuacji, których rezultatem jest konieczność utylizacji stanowi normalne następstwo prowadzenia działalności w branży paliwowej, którego Wnioskodawca nie może w pełni przewidzieć ani całkowicie mu zapobiec.

Dodatkowo, należy podkreślić, że w każdym przypadku Utylizacji Spółka dba o zorganizowanie odpowiednich dokumentów, które stanowią podstawę utylizacji i opisują jej okoliczności. Konsekwentnie, Wnioskodawca jest w stanie połączyć okoliczność konieczności utylizacji z jej przyczyną, nawet po jakimś czasie od dokonania utylizacji.

W przypadku działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę nie budzi wątpliwości fakt, iż zarówno benzyna jak i olej napędowy są nabywane przez Spółkę w celu dalszego prowadzenia działalności i ich odsprzedaży. Fakt, iż szczątkowe (w świetle całego obrotu) ilości paliw nie mogą zostać sprzedane ze względu na niespełnianie norm jakościowych nie stanowi powodu dla którego Wnioskodawca miałby utracić prawo do odliczenia powstałe w związku z nabyciem towaru. Dodatkowo, w przedstawionych sytuacjach zdaniem Spółki nie dochodzi do sytuacji określonych w art. 88 ustawy o VAT skutkujących wyłączeniem prawa do odliczenia VAT.

Tym samym, Spółka stoi na stanowisku, iż w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 1, Utylizacji 2, Utylizacji 3 nie jest pozbawiona prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT wynikający z nabycia przez Spółkę paliw. Opisane utylizacje nie wpływają na powstałe prawo do odliczenia podatku VAT i nie powodują obowiązku skorygowania odliczonego podatku VAT od nabycia benzyny i oleju napędowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, zgodnie z którym:

w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT:

kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją dokonującego określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było wykonywanie czynności opodatkowanych. Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

Zatem w sytuacji, gdy podatnik dokonuje nabycia towarów i usług, które zmierzają do przyszłego wykorzystania ich dla czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie ich nabycia za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Wynikające z treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi implementację prawa do odliczenia wyrażonego w przepisach wspólnotowych

W tym miejscu należy podkreślić również, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie stwierdzał, iż prawo do odliczenia zostało wprowadzone, aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów podatku VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu i efektu, pod warunkiem że sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Potwierdzeniem powyżej przedstawionej linii orzecznictwa jest m.in. wyrok TSUE w sprawie C-268/83 D. A. Rompelman i E. A. Rompelman-Van Deelen, z którego wynika, że regulacja dotycząca odliczenia ma za cel całkowicie odciążyć podmiot podlegający opodatkowaniu VAT od podatku od wartości dodanej, który jest winien zapłacić w związku ze swoją działalnością gospodarczą. Wspólny system wartości dodanej zapewnia, że obciążenie podatkiem VAT jest całkowicie neutralne wobec każdego przedsiębiorstwa, niezależnie od celów i wyników przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że takie przedsiębiorstwo samo w sobie podlega opodatkowaniu VAT.

Na zasadę neutralności podatku od wartości dodanej powoływano się również w sprawach dotyczących przypadków, gdy z powodów niezależnych od podatnika, podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów i usług do prowadzenia działalności opodatkowanej, ale nabycie zostało dokonane z zamiarem takiego wykorzystania. Sytuacja tego rodzaju miała miejsce m.in. w przypadku spółki belgijskiej, która dokonała odliczenia podatku VAT związanego z robotami inwestycyjnymi przeprowadzonymi na nabytej przez firmę działce (sprawa Ghent Coal Terminal NV C-37/95). TSUE stwierdził, że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 91 ustawy.

Przepisy zawarte w art. 91 ustawy – co do zasady – dotyczą sytuacji, gdy uprzednio odliczona kwota podatku naliczonego z różnych przyczyn musi zostać skorygowana lub przypadku, gdy podatek naliczony nie został odliczony, bo na moment realizacji prawa do odliczenia nabyty towar lub usługa nie miały służyć działalności opodatkowanej, ale sytuacja ta uległa zmianie.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy:

po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 4 ustawy o VAT:

w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 ustawy o VAT:

w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy o VAT:

w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1) opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;

2) zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy:

przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy o VAT:

korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Z przywołanych wyżej przepisów art. 86 i 91 ustawy o VAT wynika, że podatnik jest zobowiązany do rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towarów i usług oraz dokonania ewentualnej korekty tego odliczonego bądź nieodliczonego podatku w przypadku późniejszej zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług lub zmiany sposobu wykorzystania.

Stwierdzenie, czy konieczność korekty rzeczywiście zachodzi wymaga zbadania okoliczności, na skutek których podatnik zaniechał inwestycji lub wykonywania czynności opodatkowanych.

Taki wniosek można wyciągnąć z orzeczeń TSUE wydanych na kanwie przepisu art. 20(1)(b) VI Dyrektywy, a mianowicie w sprawie C-37/95 Państwo Belgijskie a Ghent Coal Terminal NV oraz C-110/94 między Intercommunale voor Zeewaterontziliting (INZO) a Państwem Belgijskim.

W obu przypadkach chodziło o sytuacje, w których podatnik zaniechał inwestycji z przyczyn „pozostających poza jego kontrolą”, na skutek decyzji innego organu nakazującego zmianę miejsca prowadzenia działalności i zamiany działki, na której rozpoczęto inwestycję (C-37/95) i sytuacji, w której „decyzja o zaniechaniu inwestycji wynikała z przeprowadzonego studium jej opłacalności, które nie potwierdziło możliwości generowania zysku z danej działalności” (C-110/94). Zatem podatnik jest uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na towary i usługi nabyte w związku z pracami inwestycyjnymi wykonywanymi z przeznaczeniem ich na planowaną działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu, a nabyte prawo do odliczenia pozostaje w mocy, nawet jeśli w wyniku niezależnych od niego okoliczności podatnik nigdy nie wykorzystał nabytych towarów lub usług do transakcji podlegających opodatkowaniu. Zawsze jednak należy brać pod uwagę okoliczności towarzyszące temu zachowaniu, a w szczególności, czy były one konsekwencją zdarzeń od podatnika niezależnych, czy też – podejmowanych świadomie decyzji gospodarczych.

Tym samym w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo do odliczenia zostaje zachowane.

Z opisu sprawy wynika, ze jesteście Państwo jedną z firm sektora paliwowego, zajmującą się hurtowym i detalicznym obrotem paliwami (w tym benzyny oraz oleju napędowego) na terytorium całego kraju oraz operatorem sieci stacji paliw prowadzonych przez Państwa Spółkę oraz jako stacje franczyzowe. Państwa Spółka oraz franczyzobiorcy posiadają koncesję na obrót paliwami ciekłymi. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostarczacie państwo paliwo do odbiorców lub na stacje własne w szczególności z wykorzystaniem cystern samochodowych.

Paliwo jest nabywane z intencją wykorzystania go w działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT (przede wszystkim dostawie towarów na rzecz innych podmiotów poprzez sprzedaż m.in. na własnych stacjach paliw lub franczyzobiorcom).

Na podstawie otrzymanych faktur nabycia paliwa zasadniczo wykazujecie w rozliczeniach z tytułu VAT w całości podatek naliczony związany z takimi nabyciami (mającymi charakter nabyć „lokalnych” na gruncie VAT).

Co jakiś czas w związku z dokonywaniem przez Spółkę obrotem paliwami dochodzi do incydentalnych sytuacji, w wyniku których paliwo nie może zostać użyte jako pełnowartościowy produkt - głównie ze względu na utratę swoich właściwości fizykochemicznych oraz niespełnianie odpowiednich norm jakościowych (określonych w szczególności w rozporządzeniu Ministra Gospodarki z dnia 9 października 2015 r. w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ciekłych; t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1680, ze zm.).

W takich przypadkach nie istnieje praktyczna, racjonalna ekonomicznie możliwość przy wrócenia właściwych parametrów fizykochemicznych, produkt traci swoją wartość i nie dochodzi do jego zbycia lub wykorzystania w innym zakresie w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W szczególności, paliwo nie może ze względu na swoją jakość zostać wprowadzone do obrotu oraz zostać wykorzystane jako paliwo silnikowe. Konsekwentnie - taki towar traktowany jest przez Spółkę lub nabywcę jak odpad i podlega utylizacji.

Do konieczności utylizacji paliwa (benzyny lub oleju napędowego) może dojść w przypadku zaistnienia opisanych niżej sytuacji:

- błąd kierowcy autocysterny skutkujący wymieszaniem benzyny (PB) z olejem napędowym (ON) bądź przelaniem zbiornika znajdującego się na stacji (dalej: „Utylizacja 1”).

- konieczność zutylizowania paliwa w związku z przeprowadzeniem okresowego przeglądu (dalej: „Utylizacja 2”) - Zbiorniki oraz instalacje paliwowe na stacjach własnych Spółki

  podlegają okresowym przeglądom, przeprowadzanym przez wykwalifikowane serwisy oraz Urząd Dozoru Technicznego.

- Utylizacje na skutek uszkodzenia instalacji paliwowej bądź zanieczyszczenia (Utylizacja 3).

Państwa wątpliwości, objęte pytaniem nr 1, 2 i 3, dotyczą ustalenia czy w związku z utylizacją odpadów (paliw) dokonaną w ramach Utylizacji 1, Utylizacji 2, Utylizacji 3, są Państwo pozbawieni prawa do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony VAT wynikający z nabycia tych paliw.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że zakup paliwa został dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru w działalności gospodarczej opodatkowanej (przede wszystkim dostawie towarów na rzecz innych podmiotów poprzez sprzedaż m.in. na własnych stacjach paliw lub franczyzobiorcom), odliczacie więc Państwo podatek VAT z tego tytułu w całości. Natomiast konieczność utylizacji paliw nastąpiła/następuje z przyczyn niezależnych lub trudnych do przewidzenia w przyszłości. Bowiem jak wynika z opisu sprawy co jakiś czas w związku z dokonywaniem przez Spółkę obrotu paliwami dochodzi do incydentalnych sytuacji, w wyniku których paliwo nie może zostać użyte jako pełnowartościowy produkt.

Jak wyjaśniliście Państwo do konieczności utylizacji paliwa (benzyny lub oleju napędowego) może dojść :

- w przypadku błędu kierowcy autocysterny skutkującym wymieszaniem benzyny z olejem napędowym bądź przelaniem zbiornika znajdującego się na stacji (Utylizacja 1). 

  Według Państwa wyjaśnień, dokładacie starań aby do takich sytuacji nie dochodziło przez przeprowadzne regularne szkolenia kierowców do przestrzegania procedur

  rozładunków na stacjach. W celu wyeliminowania okoliczności skutkujących Utylizacją 1, inwestują Państwo w nowe rozwiązania techniczne uniemożliwiające zmieszania

  (np. system preselekcji polegający na oznaczaniu przez kierowcę podczas załadunku rodzaju paliwa, które znajduje się w danej komorze w celu zapobiegnięcia błędnemu

  rozładunkowi) oraz dokonuje ciągłych szkoleń i kontroli kierowców z przestrzegania procedur rozładunków na stacjach.

- Konieczność zutylizowania paliwa w związku z przeprowadzeniem okresowego przeglądu (dalej: „Utylizacja 2”). Wyjaśniają Państwo, że w celu przeprowadzenia wewnętrznej

  rewizji zbiorników paliwowych muszą one zostać opróżnione. Paliwo które się w nich znajduje nie nadaje się po opróżnieniu zbiornika ze względu na swoją jakość do

  wprowadzenia do obrotu oraz wykorzystania jako paliwo silnikowe. Konieczne jest zatem dokonanie utylizacji wypompowanego odpadu (paliwa).

  W celu umożliwienia poprawnej i zgodnej z prawem eksploatacji zbiorników paliwa oraz instalacji paliwowych Spółka dokłada starań, aby wskazane wyżej przeglądy były

  dokonywane terminowo.

- Utylizacje na skutek uszkodzenia instalacji paliwowej bądź zanieczyszczenia („Utylizacja 3”) – Wskazują Państwo, że może się jednak zdarzyć, iż na skutek awarii instalacja

  paliwowa przestanie być szczelna, w efekcie czego przechowywane paliwa ulegną wymieszaniu, bądź przedostanie się do nich woda. Paliwo znajdujące się w takiej instalacji /

  takich zbiornikach nie nadaje się ze względu na swoją jakość do wprowadzenia do obrotu oraz wykorzystania jako paliwo silnikowe. Urządzenia monitorujące szczelność

  zbiorników paliwowych są kontrolowane przez Spółkę.

  Dodatkowo, w celu zapewnienia odpowiedniego funkcjonowania instalacji paliwowych oraz zbiorników Spółka przeprowadza ich cykliczne przeglądy.

  W ramach Państwa działalności gospodarczej może zdarzyć się również, że przechowywane na stacjach własnych paliwo znacząco traci na jakości z powodu znacznego

  spadku danego parametru jakościowego ze względu na zanieczyszczenie paliwa materiałem użytym do budowy części instalacji. Ze względu na spadek parametru

  jakościowego takie paliwo nie nadaje się do w prowadzenia do obrotu oraz wykorzystania jako paliwo silnikowe. Konieczne jest zatem dokonanie utylizacji wypompowanego

  odpadu (paliwa).

  Spółka po wystąpieniu przypadku w przeszłości takiego zanieczyszczenia wprowadzała odpowiednią procedurę sprawdzającą na innych stacjach w celu umożliwienia

  identyfikacji takich przypadków i zminimalizowania strat.

Podsumowując, należy stwierdzić, że zachowują Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw. Powyższe wynika z faktu, że na moment ponoszenia wydatków związanych z nabyciem paliw miały one służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym (sprzedaż towarów) w związku z czym Państwa Spółka odliczała/będzie odliczać podatek naliczony, natomiast Utylizacja 1, 2 i 3 opisana we wniosku, następuje z przyczyn trudnych do przewidzenia w momencie nabycia tego typu towaru oraz z przyczyn niezależnych w chwili ponoszenia wydatków na jego zakup.

Reasumując, nie są Państwo zobowiązani do dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego z tytułu nabycia paliw, które następnie zostały przekazane do utylizacji w sytuacjach opisanych w ramach Utylizacji 1, Utylizacji 2, Utylizacji 3.

Wobec powyższego Państwa stanowisko w zakresie podatku od towarów i usług, objęte pytaniem nr 1, 2 i 3, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Ocena prawna stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy :

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia,

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musicie się Państwo zastosować do interpretacji.

  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Macie Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).