Temat interpretacji

Brak opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 9 czerwca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.340.2020.1.KK (doręczone Stronie w dniu 23 lipca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek 1, 2, 3, 4 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 29 lipca 2020 r. (data wpływu 31 lipca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lipca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.340.2020.1.KK (doręczone Stronie w dniu 23 lipca 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek nr 1, 2, 3, 4.

We wniosku wspólnym złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana L. Z.,

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Panią G. Z.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na zasadzie wspólnoty majątkowej małżeńskiej, od 28 czerwca 2006 roku, Wnioskodawca wspólnie z żoną są właścicielami gospodarstwa rolnego o pow. 1,1730 ha , a obecnie o pow. 3,7239 ha fizycznego, co stanowi pow. 1,8617 ha przeliczeniowego. Z tego tytułu opłacają podatek rolny oraz do końca kwietnia 2020 roku płacili składki na ubezpieczenie społeczne rolników. Nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca od sierpnia 2005 r żona od września 2009 r. są na emeryturze. W najbliższym czasie Wnioskodawcy zamierzają zmienić miejsce zamieszkania i w związku z tym w ramach zarządzania własnym majątkiem rozpoczęli sukcesywną likwidację gospodarstwa rolnego. W skład gospodarstwa rolnego wchodziły m.in. działki rolne położone w (), gmina () nr (), () o łącznej pow. 0,3247 ha nabyte dnia 6 listopada 2008 r. które zostały zbyte w dniu 23 stycznia 2019 r., działka nr () nabyta w formie darowizny, zaś działkę nr () w dniu 29 stycznia 2019 r. nabyta umową sprzedaży (zwolnienie z VAT zgodnie z interpretacją indywidualną Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 2018 r. sygn. 0114-KDIP1-3.4012.600.2018.3.JG).

Aktualnie w skład gospodarstwa rolnego wchodzą działki rolne:

• działka nr () o pow. 0,9200 ha nabyta dnia 28 sierpnia 2006 r. położona w miejscowości (), gmina ()

• działki położone w (), gmina () o łącznej powierzchni 11.4142 ha tj.:
  • działka rolna nr () o pow. 0,3303 ha nabyta dnia 28 czerwca 2006 r.
  • udział 1/3 działki rolnej nr () o pow. 0,1737 ha nabytej dnia 28 czerwca 2006 r., który to udział został zastąpiony w dniu 28 czerwca 2008 r. na nowo wydzieloną działkę nr () o pow. 0,0740 ha,
  • działka nr () o pow. 0,6500 ha nabyta dnia 14 lipca 2006 r.
  • działka nr () o pow. 0,3599 ha nabyta dnia 28 sierpnia 2008 r.

Do dnia dzisiejszego ww. działki są niezabudowane i żadna z nich nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawcy nigdy nie występowali o warunki zabudowy. Wszystkie ww. działki wchodzą w skład gospodarstwa rolnego.

• działki położone w () przy ul. () o łącznej powierzchni 0,9132 ha tj.
  • działka nr () o pow. 0,4995 ha nabyta dnia 6 lipca 2005 r.,

Przed zakupem tej działki Wnioskodawcy wystąpili o warunki zabudowy na inwestycję polegającą na budowie budynku biurowo-magazynowego, które to warunki otrzymali w dniu 20 kwietnia 2005 r. inwestycji tej nigdy nie rozpoczęli.

• działka nr () o pow. 0,1750 ha nabyta dnia 23 czerwca 2006 r., dla tej działki, na wniosek sprzedającego były wydane w dniu 14 marca 2003 r. warunki zabudowy na budynek mieszkalny jednorodzinny. Inwestycja nigdy nie została zrealizowana, warunki te utraciły ważność z dniem 14 marca 2006 r.

• działka nr () o pow. 0,0619 ha i działka nr () o pow. 0,1768 ha nabyte dnia 25 stycznia 2007 r.

W dniu 17 marca 2014 r., Rada Miejska uchwałą nr (), przyjęła plan zagospodarowania przestrzennego miasta. Działki (), () zostały objęte strefą zabudowy usługowej o charakterze ogólnomiejskim i regionalnym (symbol UC), natomiast działki () i () zostały objęte strefą usługowo-mieszkaniową (symbol U.MN).

• działki o łącznej powierzchni 0,4765 ha położone w () przy ul. () tj.
  • działki nr 1, 2, 3 o łącznej pow. 0,3889 ha nabyte dnia 5 grudnia 2006 r.
  • działka nr 4 o pow. 0,0876 ha nabyta dnia 11 grudnia 2006r.

Ww. działki są niezabudowane i żadna z nich nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz nigdy Wnioskodawcy nie występowali o warunki zabudowy. W studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy () zatwierdzonym uchwałą rady miejskiej w () nr () z 29 grudnia 1999 r - działki te znajdują się w strefie UP - tereny usługowo-przemysłowe.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że działki nr 1, 2, 3 o łącznej pow. 0,3889 ha zakupiono w dniu 5 grudnia 2006 r. oraz działkę nr 4 o pow. 0,0876 ha zakupiono dnia 11 grudnia 2006 r. Wszystkie działki Wnioskodawcy kupili od osób fizycznych notarialną umowa kupna-sprzedaży, nie otrzymali faktur VAT, zapłacili jedynie podatek od czynności cywilnoprawnych.

Z tytułu nabycia ww. działek, zarówno Wnioskodawcy jak i jego żonie, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działki od momentu zakupu weszły w skład ich gospodarstwa rolnego. Działka 1 jest działką zalesioną, zaś na pozostałych działkach po likwidacji plantacji malin od kilku lat, dwa razy do roku zbierane są sianokosy. Działki te nigdy nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, nie były przedmiotem najmu, użyczenia lub dzierżawy

Zarówno Wnioskodawca jak i jego żona nie sprzedawali żadnej nieruchomości zabudowanej lub niezabudowanej z podatkiem VAT, nigdy z tego tytułu nie byli podatnikami VAT. Sprzedawali działki rolne zwolnione z podatku od towarów i usług zgodnie z posiadanymi interpretacjami podatkowymi.

W celu sprzedaży ww. działek Wnioskodawcy dali jedynie zwykłe ogłoszenia w Internecie, nie podejmowali żadnych aktywnych działań marketingowych i reklamowych, nie korzystali z usług wyspecjalizowanych biur pośrednictwa nieruchomości. Od chwili zakupu do dnia dzisiejszego nie podejmowali żadnych działań finansowych zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości takich jak ogrodzenie, czy tez uzbrojenie terenu, wykorzystywali przez krótki czas na plantację malin, a ostatnio, od kilku lat na sianokosy.

W dniu 20 lipca 2020 r zawarli w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży ww. działek w której jest zapis, że umowa przyrzeczona sprzedaży nastąpi po uzyskaniu interpretacji podatkowej z krajowej informacji podatkowej, czy sprzedaż będzie zwolniona z podatku VAT czy tez nie. W przedwstępnej umowie sprzedaży, Wnioskodawcy wyrazili zgodę Kupującemu na wystąpienie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, jak również zagwarantowali Kupującemu oraz wyznaczonym przez niego osobom prawo wstępu na nieruchomość w celu przeprowadzenia pomiarów, ocen oraz sprawdzeń. Nie udzielili żadnych pełnomocnictw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Dokonując transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej, tj. działek nr 1, 2, 3 i działki nr 4, czy Wnioskodawcy staną się podatnikami podatku od towarów i usług oraz czy będą zobowiązani do zapłaty podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dokonując sprzedaży działek nr 1, 2, 3 o łącznej pow. 0,3889 ha i działki nr 4 o pow. 0,0876 ha, Wnioskodawcy nie staną się podatnikami podatku od towarów i usług i nie będą zobowiązani do zapłaty podatku VAT.

Przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy 2 dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze. zm. z 23 stycznia 2020 r. z późn. zm.) dalej vat.

Towarem w rozumieniu ustawy VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6). opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (art. 5 ust. 1 pkt 1 VAT). Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 VAT).

Podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 VAT).

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 VAT). dla uznania podejmowanych określonych czynności przez osobę fizyczną za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter, powtarzalność, stałość i profesjonalizm.

W przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne na podatnika VAT czynnego (art. 15 ust. 4 VAT).

Osoby fizyczne prowadzące wyłącznie gospodarstwo rolne wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podst. art. 43 ust. 1 pkt 3 nie są podatnikami, chyba że złożą zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 VAT). Aby czynność sprzedaży towaru w rozumieniu ustawy VAT podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 VAT w okolicznościach o których mowa w art. 15 ust. 2.

W świetle powyższych regulacji sprzedaż ww. gruntów nie będzie podlegać opodatkowaniu, ponieważ Wnioskodawca wspólnie z żoną ma zamiar dokonać jednostkowej transakcji zbycia majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego dalszej odsprzedaży. Sprzedaż ta będzie czynnością zwykłego wykonywania prawa własności w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawcy nie podejmowali i nie zamierzają podejmować jakichkolwiek działań zmierzających do zmiany przeznaczenia posiadanych gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Nabywając te grunty w 2006 r. nie mieli wiedzy o istnieniu uchwały rady miejskiej w () nr () z 29 grudnia 1999 r., zatwierdzającej studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (), w którym działki te znajdują się w strefie UP - tereny usługowo-przemysłowe. Sprzedający nie przedstawił żadnego dokumentu na tę okoliczność, a notariusz sporządzający akt notarialny również nie wymagał tego. Jednak również ta okoliczność, zdaniem Wnioskodawców, nie wpływa na ich status, w dalszym ciągu nie staną się podatnikami podatku od towarów i usług i nie będą zobowiązani do zapłaty tegoż podatku.

Jednocześnie Wnioskodawcy nie wykluczają w przyszłości, zbycia innych nieruchomości gruntowych wchodzących w skład ich gospodarstwa rolnego. Nie zmienia to jednak faktu, że nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej, z tytułu której mogliby uzyskać status podatnika.

Brak statusu podatnika, a co za tym idzie brak opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych w ramach czynności związanych ze zwykłym zarządem majątkiem prywatnym - wielokrotnie był przedmiotem interpretacji i orzecznictwa, w tym również Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej - wyrok z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych 180/10 181/10. W orzecznictwie krajowym przykładem mogą być orzeczenia NSA z 27 maja 2014 r. sygn. akt I FSK 774/13, WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 30 lipca 2014 r. sygn. akt I SA/Go 367/14 i WSA w Kielcach z 5 czerwca 2014 r. sygn. akt I SA/Ke 251/14.

W świetle powyższego, sprzedaż wymienionych na wstępie czterech działek oznaczonych numerami 1, 2, 3 i działki nr 4 ha nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ z tytułu tej transakcji Wnioskodawcy nie uzyskają statusu podatnika podatku od towarów i usług.

Ww. grunty rolne zostały zakupione z własnych środków bez zamiaru ich dalszej odsprzedaży, nie były zakupione na potrzeby działalności gospodarczej i nigdy nie służyły takiej działalności, nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia lub dzierżawy, nie służyły sprzedaży opodatkowanej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Grunty te nigdy nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych-prawnych. Planowana sprzedaż jest związana z sukcesywną likwidacją ich gospodarstwa rolnego i będzie czynnością zwykłego wykonywania prawa własności w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086 z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W tym miejscu należy wskazać, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy. Zatem zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wraz z żoną, na zasadzie wspólnoty majątkowej małżeńskiej, od 28 czerwca 2006 roku są właścicielami gospodarstwa rolnego. Nie prowadzą Oni żadnej działalności gospodarczej, od września 2009 r. obydwoje są na emeryturze. Działki o nr 1, 2, 3 nabyto dnia 5 grudnia 2006 r., działkę nr 4 o pow. 0,0876 ha nabyto dnia 11 grudnia 2006 r. Ww. działki są niezabudowane i żadna z nich nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawcy nigdy nie występowali o warunki zabudowy. W studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego działki te znajdują się w strefie UP - tereny usługowo-przemysłowe.

Wnioskodawcy wskazali, że działki nr 1, 2, 3, 4 zakupiono od osób fizycznych na podstawie umowy kupna-sprzedaży, nie otrzymali faktur VAT, zapłacili jedynie podatek od czynności cywilnoprawnych.

Z tytułu nabycia ww. działek, zarówno Wnioskodawcy jak i jego żonie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działki od momentu zakupu weszły w skład ich gospodarstwa rolnego. Działka 1 jest działką zalesioną, zaś na pozostałych działkach po likwidacji plantacji malin, od kilku lat dwa razy do roku zbierane są sianokosy. Działki te nigdy nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych, nie były przedmiotem najmu, użyczenia lub dzierżawy.

Zarówno Wnioskodawca jak i jego żona nie sprzedawali żadnej nieruchomości zabudowanej lub niezabudowanej z podatkiem VAT, nigdy z tego tytułu nie byli podatnikami VAT. Sprzedawali działki rolne, zwolnione z podatku od towarów i usług, zgodnie z posiadanymi interpretacjami podatkowymi.

W celu sprzedaży ww. działek, Wnioskodawcy dali jedynie zwykłe ogłoszenia w Internecie, nie podejmowali żadnych aktywnych działań marketingowych i reklamowych, nie korzystali z usług wyspecjalizowanych biur pośrednictwa nieruchomości. Od chwili zakupu do dnia dzisiejszego nie podejmowali żadnych działań finansowych zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości takich jak ogrodzenie, czy też uzbrojenie terenu. Wykorzystywali ww. działki przez krótki czas na plantację malin, a ostatnio, od kilku lat na sianokosy.

W dniu 20 lipca 2020 r., zawarli w formie aktu notarialnego przedwstępną umowę sprzedaży ww. działek, w której jest zapis, że umowa przyrzeczona sprzedaży nastąpi po uzyskaniu interpretacji podatkowej z krajowej informacji podatkowej, czy sprzedaż będzie zwolniona z podatku VAT czy też nie. W przedwstępnej umowie sprzedaży, Wnioskodawcy wyrazili zgodę Kupującemu na wystąpienie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jak również zagwarantowali Kupującemu oraz wyznaczonym przez niego osobom prawo wstępu na nieruchomość w celu przeprowadzenia pomiarów, ocen oraz sprawdzeń. Nie udzielili żadnych pełnomocnictw.

Wnioskodawcy mają wątpliwości, czy transakcja sprzedaży działek nr 1, 2, 3, 4 stanowiących współwłasność małżeńską będzie opodatkowana podatkiem VAT.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Zainteresowanych, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w odniesieniu do opisanych czynności sprzedaży działek będą oni działali w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Zainteresowani podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe i treść przywołanych regulacji prawnych oraz wskazanego orzecznictwa tut. Organ stwierdza, że planowana sprzedaż działek nr 1, 2, 3, 4 będzie miała znamiona działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawcy wystąpią w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności wynika bowiem, że wbrew stanowisku zaprezentowanemu we wniosku sprzedaż działek nr 1, 2, 3, 4 nie nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym, a Wnioskodawcy nie będą korzystali z przysługującego Im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. W odniesieniu do przedmiotowego gruntu wykonano czynności charakterystyczne dla podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, które w efekcie doprowadziły do uatrakcyjnienia i przygotowania gruntu do sprzedaży. Zainteresowani zawarli z Nabywcą umowę przedwstępną. Głównym warunkiem zawarcia umowy ostatecznej jest wystąpienie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu jak również zagwarantowanie Kupującemu oraz wyznaczonym przez niego osobom prawa wstępu na nieruchomość w celu przeprowadzenia pomiarów. Ponadto Zainteresowani w celu sprzedaży ww. działek ogłaszali je w Internecie. Z uwagi na powyższe okoliczności, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Sprzedających, a sprzedaż ww. Działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W przedmiotowej sprawie, występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawców za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Należy zatem stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek o nr ewidencyjnych 1, 2, 3, 4 posiadanych we wspólności małżeńskiej, zostanie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatników podatku od towarów i usług i będzie podlegała opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że została ona wydana w innym stanie faktycznym, a zatem nie może przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej