a następnie działki numer 15 oraz 16 uległy scaleniu w działkę numer 10, działki numer 17 oraz 18 uległy scaleniu w działkę numer 11, działki numer 21 oraz 22 uległy scaleniu w działkę numer 12 oraz działki numer 23 oraz 24 uległy scaleniu w działkę numer 13. Do nieruchomości jak wyżej doprowadzona jest sieć kanalizacyjna, energetyczna i wodociągowa.

17 grudnia 2021 r. w kancelarii notarialnej we (…), przed notariuszem (…) Wnioskodawca A, wraz z małżonką B, sprzedali całą nieruchomość na rzecz D z ograniczoną odpowiedzialnością (…) za kwotę (...) zł (słownie: (...) złotych). Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT od wyżej wskazanej transakcji.

Po nabyciu własności nieruchomości Wnioskodawca nie utwardzał dróg wewnętrznych, nie wytyczał dostępu do drogi publicznej, nie organizował i nie urządzał zieleni, nie ogradzał działek. Wnioskodawca nie występował o wydanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy.

Wnioskodawca nie zlecił żadnych działań związanych z pozyskaniem nabywców pośrednikowi w obrocie nieruchomościami. Nie podejmował żadnych akcji marketingowych lub reklamowych, które miałyby na celu promocję ww. działek i doprowadzenie do ich sprzedaży – sprzedaż nastąpiła na skutek wzajemnych znajomości i zapytania w przedmiocie sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że sprzedaż nieruchomości miała charakter okazjonalny. Środki ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na własne cele osobiste Wnioskodawcy. Reasumując, Wnioskodawca uważa, iż sprzedaż przedmiotowych działek należy traktować jako zbycie majątku własnego, co wchodzi w zakres przysługującego Wnioskodawcy i jego małżonce prawa do rozporządzania majątkiem własnym.

Doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W odpowiedzi na pytanie: „Czy był Pan na moment sprzedaży Nieruchomości czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to prosimy wskazać od kiedy i w jakim zakresie prowadził Pan działalność gospodarczą?”

Wnioskodawca wskazał: „Nie”.

W odpowiedzi na pytanie: „W jakim celu/z jakim zamiarem nabył Pan Nieruchomość  [np. w celach osobistych (jakich), jako inwestycję (jaką) itp.]?”

Wnioskodawca wskazał: „Nabyto ją jako osobisty majątek, z przeznaczeniem dla dzieci”.

W odpowiedzi na pytanie: „W jaki dokładnie sposób wykorzystywał Pan Nieruchomość od momentu jej nabycia do momentu sprzedaży?”

Wnioskodawca wskazał: „Od 2008 nie wykorzystywano nieruchomości”.

W odpowiedzi na pytanie: W związku z informacją, że wymienione przez Pana działki uległy scaleniu, prosimy o wskazanie:

-kiedy poszczególne działki zostały scalone?

-z jakich powodów wymienione działki były scalane?

-z czyjej inicjatywy poszczególne działki zostały scalone?

Wnioskodawca wskazał:

-„Zostały scalone w 2021 r.,

-Został wprowadzony plan zagospodarowania przestrzennego i podział był z nim niezgodny,

-Działki musiały być scalone z inicjatywy Wnioskodawców, zgodnie z punktem powyżej”.

W odpowiedzi na pytanie: „We wniosku wskazał Pan, że: „Do nieruchomości jak wyżej doprowadzona jest sieć kanalizacyjna, energetyczna i wodociągowa”. Prosimy wskazać:

-kiedy zostały podłączone ww. media?

-z czyjej inicjatywy zostały podłączone ww. media?

-czy ww. media zostały podłączone do wszystkich działek składających się na nieruchomość, będącą przedmiotem sprzedaży?

-jeżeli media nie zostały podłączone do wszystkich działek odrębnie, to czy zostały doprowadzone w sposób umożliwiający wykorzystanie ww. mediów dla całej nieruchomości, będącej przedmiotem sprzedaży?”

Wnioskodawca wskazał:

-„sieć kanalizacyjna, wodociągowa, energetyczna zostały podłączone w roku 2012 do starego podziału,

-z inicjatywy właścicieli,

-zostały podłączone do wszystkich wówczas istniejących działek,

-po scaleniu wszystkie sieci muszą zostać przebudowane zgodnie z nowym podziałem”.

W odpowiedzi na pytanie: „Z informacji zawartych we wniosku wynika, że na Nieruchomości znajdują się drogi wewnętrzne. W związku z tym prosimy o wskazanie kiedy i z czyjej inicjatywy zostały wytyczone drogi wewnętrzne?”

Wnioskodawca wskazał: „Droga była tylko wytyczona, ale niezrealizowana. Na działce nie były realizowane żadne inwestycje drogowe”.

W odpowiedzi na pytanie: „Jeżeli w odniesieniu do sprzedaży ww. Nieruchomości zawarł Pan z nabywcą umowę przedwstępną kupna/sprzedaży lub udzielił Pan jakichkolwiek pełnomocnictw lub innych umocowań, prosimy wymienić i szczegółowo opisać poszczególne czynności do zrealizowania których uprawniony był nabywca/pełnomocnik na podstawie ww. dokumentów”.

Wnioskodawca wskazał: „Nie mieliśmy z nabywcą umowy przedwstępnej na zakup nieruchomości ani pełnomocnictw”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy po zawarciu ewentualnych umów przedwstępnych strona kupująca na Nieruchomości dokonywała inwestycji infrastrukturalnych, które zwiększyły ich atrakcyjność, jak np. uzbrojenie terenu w media, ogrodzenie, budowa lub utwardzenie drogi? Jeżeli tak, to prosimy wskazać jakich inwestycji dokonała?”

Wnioskodawca wskazał: „Nie zostały dokonane żadne inwestycje”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy dokonywał Pan kiedykolwiek sprzedaży działek, jeśli tak to prosimy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości:

-jakie to nieruchomości?

-kiedy i w jaki sposób wszedł Pan w posiadanie tych nieruchomości?

-w jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Pana?

-w jaki sposób nieruchomości były wykorzystywane przez Panaod momentu wejścia w ich posiadanie do chwili sprzedaży?

-kiedy dokonał Pan ich sprzedaży i co było przyczyną ich sprzedaży?

-ile działek zostało sprzedanych i jakich (niezabudowanych czy zabudowanych, jeśli zabudowanych to czy były to nieruchomości mieszkalne czy użytkowe)?

-czy z tytułu ich sprzedaży odprowadzał Pan podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?

-na co zostały przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży ww. nieruchomości?”

Wnioskodawca wskazał: „W roku 2009 dokonano sprzedaży dwóch działek budowlanych dz. 30 w (…) oraz dz. 32 w (…):

-działka budowlana,

-zakup od Gminy C w 2006 r.,

-w celu budowlanym, osobistym,

-nieruchomość nie była wykorzystywana,

-w 2009 z uwagi na potrzebę uzyskania środków na spłatę kredytu hipotecznego we frankach,

-dwie działki budowlane niezabudowane,

-nie odprowadzano podatku VAT i nie składano deklaracji oraz zgłoszenia,

-spłata kredytu hipotecznego we frankach, z uwagi na wzrost kosztów jego obsługi”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy posiada Pan inne nieruchomości, które w przyszłości zamierza sprzedać?”

Wnioskodawca wskazał: „Nie są posiadane inne nieruchomości z przeznaczeniem na sprzedaż”.

W odpowiedzi na pytanie: „Czy prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze?”

Wnioskodawca wskazał: „Nie”.

Pytanie

Czy dokonanie przez Wnioskodawcę czynności sprzedaży nieruchomości, dla której Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą numer (…) stanowiło transakcję opodatkowaną podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Pana stanowisko w sprawie (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku)

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że transakcja sprzedaży nieruchomości nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług (VAT).

Z opisanego powyżej zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że:

-Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi na nieruchomości działalności gospodarczej,

-Wnioskodawca nie kupował nieruchomości z myślą o działalności gospodarczej,

-Wnioskodawca nie miał prawa odliczyć podatku VAT przy zakupie,

-Wnioskodawca nie poczynił żadnych starań w przedmiocie zmiany uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego,

-Wnioskodawca nie inicjował w żaden sposób uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wnosił o zmianę tego planu,

-Wnioskodawca nie ogrodził nieruchomości, nie utwardził drogi do niej prowadzącej, nie przekształcał działek rolnych w budowlane, nie występował o plany zabudowy,

-Wnioskodawca nie podjął żadnych charakterystycznych dla przedsiębiorcy, którego celem jest zarobkowa sprzedaż nieruchomości gruntowej działań marketingowych, promocyjnych lub reklamowych, które miałyby doprowadzić do znalezienia nabywców na nieruchomość,

-Wnioskodawca nie zlecał jakiemukolwiek pośrednikowi poszukiwania nabywców na nieruchomość.

Powiązując wyżej wymienione okoliczności stanu faktycznego w sprawie z analizą przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) stwierdzić należy, iż przy zaistnieniu opisanego stanu przyszłego – czynności sprzedaży działki – Wnioskodawca nie będzie miał statusu podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Stanowisko takie popiera w pełni Wojewódzki Sąd Administracyjny (właściwy dla ewentualnej skargi na interpretację niniejszą) m.in. w sprawie sygn. akt I SA/Wr 711/20.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Dla celów podatku VAT działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub innych usługodawców w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników jak również działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub dóbr niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady wykładni gramatycznej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, prowadzą do wniosku, że działalnością gospodarczą jest nawet pojedyncza czynność jeżeli wiąże się z nią zamiar wykonywania w sposób częstotliwy (czyli stały i powtarzamy), przy czym czynność ta winna być wykonana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód, czyli przez podmiot występujący w odniesieniu do takiej czynności w charakterze podatnika.

Jak wskazuje się w doktrynie prawniczej co do zasady aby sprzedaż podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, powinna być dokonana przez podatnika VAT w wykonaniu przez niego działalności gospodarczej. Trybunał Sprawiedliwości podkreślał już w swoich wyrokach, że sam fakt dokonania czynności przez podmiot zarejestrowany jako podatnik VAT nie oznacza że podlega ona opodatkowaniu VAT, bowiem możliwe jest, że w danej transakcji sprzedawca nie występuje w tej właśnie roli (np. wyrok TS z 4 października 1995 r. C-291/92 Finanzamt Uelzen przeciwko Dieter Armbrecht, EU:C:1995:304). W innym orzeczeniu, i to dotyczącym polskiego podatnika, Trybunał Sprawiedliwości uznał, że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112 zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący »działalność gospodarczą« w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej” (wyrok TS z 15 września 2011 r. C-180/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska -Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie EU:C:2011:589). Jeżeli więc sprzedaż przez osobę fizyczną np. wydzielonej działki nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym a nie jako przejaw zorganizowanej i profesjonalnej działalności podobnej np. do obrotu nieruchomościami, to można przyjąć że sprzedaż w ogóle nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, a co za tym idzie, nie będzie potrzeby analizowania czy w danym przypadku zachodzą przesłanki np. jej zwolnienia z VAT (vide: Matarewicz Jacek, Ustawa o podatku od towarów i usług, Komentarz aktualizowany. Opublikowano: LEX/el 2020).

W celu ustalenia przesłanek „prowadzenia działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca odsyła do dwóch orzeczeń.

Pierwszym jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 października 2011 r.  sygn. akt I FSK 1554/10 LEX nr 1102760, gdzie wskazano, że fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych deweloperskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. (...) Sprzedaż działek wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie podlega opodatkowaniu VAT. W uzasadnieniu wyroku NSA oddalającym skargę kasacyjną Ministra Finansów za WSA w Łodzi podano, że cel ani rezultat działalności gospodarczej nie są istotne dla uznania, że podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Istotny jest sam zamiar osiągania zysku lub osiągnięcia określonego rezultatu. Podatnikiem VAT jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność taka dokonywana jest przez niego jednorazowo lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi. Wobec tego uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych (i instytucji) z grona podatników nawet gdy wykonują czynności dostawy towarów (tym bardziej gdy sporadycznie), jeżeli dokonują sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, lecz spożytkowany w celach własnych przy spełnieniu przesłanki, o jakiej mowa w art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy Rady 77/388/E WG (a więc w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności). Działalność handlowa to działalność realizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu jego odsprzedaży wskazująca na zamiar jej kontynuacji w tej formie. Co do zasady, działalność gospodarcza powinna być prowadzona stale, a przypadki, w których sporadycznie przeprowadzane transakcje mogą podlegać opodatkowaniu są wymienione odrębnie w art. 4 (3) VI Dyrektywy. A contrario należy przyjąć, iż co do zasady warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe a nie sporadyczne zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Również z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE jak i z art. 15 ust. 2 uptu wynika, że okazjonalność (sporadyczność) czynności, względnie jednorazowe ich wykonywanie tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te okazjonalnie lub jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalności osób wykonujących wolne zawody. Osoba dokonująca dostawy towarów lub świadcząca usługi poza prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 uptu, nie jest podatnikiem VAT w tym zakresie, a więc czynności te nie podlegają podatkowi VAT. Dalej, NSA stwierdził że aktualne są w tej sprawie wywody zawarte w wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 wskazujące na kryteria jakimi należy kierować się przy określaniu czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności (w przypadku sprzedaży działki budowlanej lub przeznaczonej pod zabudowę) jednorazowo jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT. Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że strona w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 uptu, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym. Fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną) a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem  w zakresie usług budowlanych developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Na wskazane wyżej okoliczności skarżący organ w skardze kasacyjnej nie wskazywał, nie wynikały one też z przedstawionego we wniosku o interpretację stanu faktycznego. Strona nabyła grunty rolne w latach 1987-1988, nie z jej inicjatywy doszło do zmiany planu zagospodarowania przestrzennego. To zaś, że sprzedaży gruntów dokonuje rolnik nie świadczy co wyraźnie stwierdził Trybunał w wyroku z 15 września 2011 r. że tylko z tego powodu sprzedając te grunty jest on podatnikiem podatku VAT.

Następnie Wnioskodawca powołuje się również na wyrok Trybunału Sprawiedliwości  z 15 września 2011 r. C-180/10, gdzie stwierdzono dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę, należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112 należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu a więc za podatnika podatku od wartość dodanej.

Zawarte w podanych powyżej orzeczeniach argumenty zostały przyjęte przez Sądy administracyjne, które w analogicznych sprawach uznawały, iż osoby fizyczne dokonujące sprzedaży nieruchomości w sposób okazjonalny, z majątku prywatnego, nie są podatnikami w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca powołuje się przy tym na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 15 stycznia 2020 r. sygn. akt I SA/GI 1293/19, gdzie podano: Ogół podejmowanych przez skarżącego na przestrzeni wielu lat działań należy postrzegać w kategoriach czynności podejmowanych w ramach normalnego zarządu majątkiem osobistym, właściwych dla osoby należycie dbającej o własne interesy. Skarżący nie podejmował aktywnych działań zmierzających do upublicznienia oferty sprzedaży poprzez czynności marketingowe czy reklamowe. Działaniom skarżącego można by przypisać profesjonalny charakter działania, gdyby w stosunkowo krótkim okresie od nabycia do sprzedaży podjął szereg następujących po sobie ciągłych, konsekwentnych i zamierzonych czynności ukierunkowanych bezpośrednio na zwiększenie wartości nieruchomości. Czynności, które by wymiernie wpływały na taką ocenę, co już wyżej wzmiankowano, to m.in. uzbrojenie terenu, działania marketingowe wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, wystąpienie o opracowanie planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, zarejestrowanie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie zbliżonym do usług developerskich. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 14 stycznia 2020 r. sygn. akt I SA/ŁD 505/19 wskazano natomiast że: Oczywistym i naturalnym jest dążenie właściciela prywatnego majątku do zbycia go w taki sposób, aby uzyskać jak największą korzyść. Faktem powszechnie znanym jest, że zwykle podział gruntu o charakterze rolniczym na mniejsze działki, które już rolniczego charakteru nie będą miały pozwoli na uzyskanie lepszych cen za zbywany grunt. Takie działanie nie wykracza poza zwykłe gospodarowanie mieniem prywatnym przez osoby fizyczne.

W nawiązaniu do powyższego, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a czynność sprzedaży nieruchomości należącej do Wnioskodawcy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Takie samo stanowisko przyjęto wielokrotnie w wydawanych przez niniejszy organ interpretacjach indywidualnych.

Wnioskodawca powołuje się na interpretację indywidualną z 8 listopada 2018 r. 0113-KDIPT1-3.4012.646.2018.3.MK, gdzie takie stanowisko podatnika uznano za prawidłowe. W uzasadnieniu tej interpretacji wskazano, że: Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działki). Wnioskodawca jest właścicielem działek nr 2 i 3. Zainteresowany nie jest podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Przedmiotowe działki Wnioskodawca uprawiał jako grunty rolne, a produkty uzyskiwane z tej działalność wykorzystywał wyłącznie na własne potrzeby. Działki te nie są udostępniane na podstawie umowy najmu, czy dzierżawy. Wnioskodawca dokonał podziału działki nr 2 na mniejsze działki aby umożliwić sobie sprzedaż części gruntu jako działek budowlanych. Jednakże poza podziałem na mniejsze działki oraz zamieszczeniem ogłoszeń w prasie sieci Internet lub w biurach nieruchomości (jednakże bez zlecania jakimkolwiek pośrednikom poszukiwania nabywców na oferowane działki) Wnioskodawca nie zamierza czynić jakichkolwiek nakładów finansowych lub innych celem uatrakcyjnienia nieruchomość powstałych w wyniku podziału działki – nie zamierza występować o warunki zabudowy (chyba, że okaże się to konieczne z uwagi na jakiekolwiek obowiązujące przepisy prawa), ponosić nakładów na zagospodarowywanie zieleni, uzbrajać w jakiekolwiek media (woda, prąd, gaz), utwardzać wydzielonych dróg, ogradzać tych działek czy w jakikolwiek inny sposób ich ulepszać. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika zatem taka aktywność Zainteresowanego, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu, doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Zainteresowany nie angażował zatem środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku działek, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, zbycie przez Zainteresowanego działek powstałych z podziału działki nr 2 nie stanowi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału działki nr 629/2 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami.

Tożsame stanowisko, w którym organ wydający interpretuję indywidualną uznał, iż Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumiem art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a sprzedaż nieruchomości nie będzie wykonywaniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, wyrażono między innymi w sprawach:

-interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2018 r. 0113-KDIPT1-3.4012.636.2018.1.OS, interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2018 r. 0113-KDIPT1-3.4012.509.2018.1.ALN, interpretacji indywidualnej z 18 maja 2018 r. 0113-KDIPT1-3.4012.237.2018.1.MK, interpretacji indywidualnej z 16 maja 2018 r. 0112-KDIL4.4012.123.2018 2.EB.

Wobec powyższego stwierdzić należy iż, sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości nie stanowiła czynności opodatkowanej podatkiem VAT, gdyż nie była to czynność wykonywana przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej, a Wnioskodawca nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 podatku o VAT.

Wnioskodawca podkreśla bowiem po raz kolejny, iż w stanie faktycznym sprawy występują opisywane w doktrynie i orzecznictwie przesłanki, na mocy których należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest płatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 2 podatku o VAT, gdyż:

-Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi na nieruchomości działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie kupował nieruchomości z myślą o działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie miał prawa odliczyć podatku VAT przy zakupie,

-Wnioskodawca nie poczynił żadnych starań w przedmiocie zmiany uchwalonego planu zagospodarowania przestrzennego,

-Wnioskodawca nie inicjował w żaden sposób uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego ani nie wnosił o zmianę tego planu.

-Wnioskodawca nie ogrodził nieruchomości, nie utwardził drogi do niej prowadzącej, nie przekształcał działek rolnych w budowlane, nie występował o plany zabudowy.

-Wnioskodawca nie podjął żadnych charakterystycznych dla przedsiębiorcy, którego celem jest zarobkowa sprzedaż nieruchomości gruntowej działań marketingowych, promocyjnych lub reklamowych, które miałyby doprowadzić do znalezienia nabywców na nieruchomość,

-Wnioskodawca nie zlecał jakiemukolwiek pośrednikowi poszukiwania nabywców na nieruchomość.

W uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował, że nabył nieruchomość w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą i w taki też sposób były one użytkowane.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.) zwana dalej Kodeksem cywilnym.

Według art. 195 Kodeksu cywilnego:

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela.

Na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, ze względu na charakter udziału:

Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359) zwana dalej Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym.

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

W myśl art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE:

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że:

Art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE stanowi, że:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE:

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu wniosku wynika, że 31 stycznia 2008 r. nabył Pan wraz z małżonką, w drodze zakupu od osób fizycznych, nieruchomość gruntową niezabudowaną, składającą się z działek nr 1 (w rejestrze gruntów jako: grunty orne), 2 (pastwiska trwałe), 3 (pastwiska trwałe), 4 (łąki trwałe), 5 (łąki trwałe), 6 (łąki trwałe), 7 (grunty orne), 9 (grunty orne), 8 (grunty orne), 10 (grunty orne, łąki trwałe), 11 (grunty orne, łąki trwałe), 12 (pastwiska trwałe), 13 (łąki trwałe), o łącznej powierzchni (...) ha. Zakupu dokonano bez jakiegokolwiek związku z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przy zakupie nie miał Pan więc też prawa do odliczenia podatku VAT. Zakup nie następował w ramach żadnego przedsiębiorstwa. Nieruchomość nie została później wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, ani w działalności rolniczej, w tym nie była zaliczana w poczet środków trwałych jakiegokolwiek przedsiębiorstwa. Przez lata w żaden sposób także nie reklamował Pan ani Pana żona nieruchomości, w celu jej sprzedaży lub najmu. Nieruchomość nigdy nie była przez Pana ani Pana żonę wynajmowana lub wydzierżawiana na rzecz podmiotu trzeciego.

Na podstawie decyzji Wójta Gminy uległy podziałowi:

1)działka numer 14 na działki numer 15, 16, 17, 18,

2)działka numer 19 na działki numer 2, 21, 22, 3, 4, 23, 24,

3)działka numer 20, na działki numer 5, 6, 7, 9, 8,

a następnie działki numer 15 oraz 16 uległy scaleniu w działkę numer 10, działki numer 17 oraz 18 uległy scaleniu w działkę numer 11, działki numer 21 oraz 22 uległy scaleniu w działkę numer 12 oraz działki numer 23 oraz 24 uległy scaleniu w działkę numer 13. Nieruchomości zostały scalone w 2021 roku. Wprowadzony został plan zagospodarowania przestrzennego i podział był z nim niezgodny. W związku z tym działki musiały być scalone, z inicjatywy Pana i Pana żony. Podał Pan, że nie działał Pan wraz z żoną nigdy w jakikolwiek sposób aktywnie przy zmianie planu zagospodarowania przestrzennego nieruchomości.

Do nieruchomości doprowadzona jest sieć kanalizacyjna, energetyczna i wodociągowa, z inicjatywy właścicieli. Po nabyciu własności nieruchomości nie utwardzał Pan dróg wewnętrznych, nie wytyczał dostępu do drogi publicznej, nie organizował i nie urządzał zieleni, nie ogradzał działek. Jak Pan wskazał droga była wytyczona, ale niezrealizowana. Nie występował Pan o wydanie decyzji w przedmiocie warunków zabudowy. Nie zlecił Pan żadnych działań związanych z pozyskaniem nabywców pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, nie podejmował żadnych akcji marketingowych lub reklamowych, które miałyby na celu promocję ww. działek i doprowadzenie do ich sprzedaży. 17 grudnia 2021 roku wraz z żoną sprzedał Pan całą nieruchomość na rzecz D z ograniczoną odpowiedzialnością (...) za kwotę (...) zł (słownie: (...) złotych). Nie odprowadził Pan podatku VAT od tej transakcji. Ponadto w roku 2009 dokonał Pan sprzedaży dwóch działek budowlanych, nabytych w 2006 r. od Gminy.

Mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż udziału we współwłasności majątkowej małżeńskiej nieruchomości gruntowej (ww. kilkunastu opisanych działek) należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przedstawione w opisie sprawy czynności/działania dotyczące ww. działek, których udziały są przedmiotem sprzedaży, w tym m.in.: scalenie na wniosek Pana i Pana żony części z opisanych we wniosku działek, podłączenie do każdej z działek sieci kanalizacyjnej, wodociągowej, energetycznej, wytyczenie drogi wewnętrznej, nie dają podstaw do uznania, że ww. działania i czynności miały na celu wyłącznie realizację własnych celów osobistych.

Powyższe działania podjęte przez Pana – wbrew Pana stanowisku – świadczą o zorganizowanym charakterze sprzedaży. Wystąpił bowiem ciąg czynności podejmowanych przez Pana, które rozpatrywane łącznie skutkują objęciem transakcji sprzedaży udziału we współwłasności majątkowej małżeńskiej ww. działek przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Takie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami świadczą o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W związku z powyższym, w ocenie tut. Organu, działania podejmowane przez Pana nie należą do zakresu czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując ww. działań uatrakcyjnił Pan przedmiotowe działki jako towary i przyczynił się Pan do wzrostu ich wartości. Zatem występują przesłanki pozwalające uznać, że dokonując dostawy udziału we współwłasności majątkowej małżeńskiej ww. nieruchomości występuje Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, czynność sprzedaży udziału we współwłasności majątkowej małżeńskiej ww. nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zaznacza się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, w niniejszej sprawie powyższa interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).