Nieuznanie przekazanych przez Szpital na rzecz Powiatu środków finansowych za wynagrodzenie za świadczenie usług udostępniania mienia.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania przekazanych przez  Szpital na rzecz Powiatu środków finansowych za wynagrodzenie za  świadczenie usług udostępniania mienia.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 sierpnia 2022 r. (data wpływu)

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Szpital ....  im. …  w …  jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej utworzonym przez Powiat … .

Szpital prowadzi działalność leczniczą w oparciu o majątek wydzielony i przekazany mu  na  podstawie umowy o nieodpłatne użytkowanie mienia przez podmiot tworzący (Powiat …), zawartej 30 kwietnia 2004r.

Szpital pobiera pożytki wynikające z umów najmu i dzierżawy substancji lokalowej (czynsze), ponadto dokonuje obciążania najemców /dzierżawców z tytułu kosztów użytkowania wynajmowanych lokali (za zużyte media).

Ww. przychody z najmu/dzierżawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym zakresie Szpital jest podatnikiem tego podatku i prowadzi określone prawem rozliczenia i dokumentację.

Ponadto dochody z najmu/dzierżawy w części niewykorzystanej na działalność statutową podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż w tym zakresie nie ma zastosowania przepis art. 17 ust.1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. II. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.). Powiat … planuje dokonanie zmiany w umowie o nieodpłatne użytkowanie mienia przez Szpital, poprzez zobowiązanie Szpitala do odprowadzania dochodów z najmu/dzierżawy do budżetu Powiatu. Stroną umów najmu/dzierżawy pozostanie nadal Szpital, który wciąż będzie pełnił rolę podatnika podatku od towarów i usług. Przekazaniu na rachunek bankowy Powiatu podlegać będzie kwota netto, tj. wartość czynszów pomniejszona o VAT należny, który Szpital będzie przekazywał do urzędu skarbowego. Podstawą przekazania dochodów byłby zapis w  umowie o nieodpłatne użytkowanie mienia precyzujący termin przekazania i  wskazujący na całkowitą kwotę netto uzyskaną z umowy najmu/dzierżawy. Szpital nadal pobierać będzie opłaty za wykorzystane przez najemców/dzierżawców media i rozliczać je będzie we własnym zakresie zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że Powiat … jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w zakresie określonym przepisem art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z  późn. zm.). Jednostką organizacyjną Powiatu jest Szpital Specjalistyczny im. …  w …, działający w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. Szpital prowadzi działalność leczniczą w oparciu o majątek wydzielony i  przekazany mu na podstawie umowy o nieodpłatne użytkowanie mienia przez podmiot tworzący (Powiat …), zawartej 30 kwietnia 2004 r. Szpital pobiera pożytki wynikające z  umów najmu i dzierżawy substancji lokalowej (czynsze), ponadto dokonuje obciążania najemców/dzierżawców z tytułu kosztów użytkowania wynajmowanych lokali (za zużyte media). Ww. przychody z najmu/dzierżawy podlegają opodatkowaniu podatkiem od  towarów i usług. W tym zakresie Szpital jest podatnikiem tego podatku i prowadzi określone prawem rozliczenia i dokumentację. Ponadto dochody z najmu/dzierżawy w części niewykorzystanej na działalność statutową podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, gdyż w tym zakresie nie ma zastosowania przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.).

Powiat …. planuje dokonanie zmiany w umowie o nieodpłatne użytkowanie mienia przez Szpital, poprzez zobowiązanie Szpitala do odprowadzania dochodów z  najmu/dzierżawy do budżetu Powiatu. Stroną umów najmu/dzierżawy pozostanie nadal Szpital, który wciąż będzie pełnił rolę podatnika podatku od towarów i usług. Przekazaniu na  rachunek bankowy Powiatu podlegać będą czynsze bez należnego podatku VAT, który to  podatek Szpital będzie przekazywał do urzędu skarbowego.

Środki finansowe (wpływy z umów najmu/dzierżawy mienia nieruchomego) przekazywane na rzecz Powiatu przez Szpital nie będą stanowiły należności z tytułu oddania w użytkowanie Szpitalowi mienia nieruchomego (użytkowanie mienia przez Szpital ma charakter nieodpłatny, co wynika z zawartej przez strony umowy). Podstawą przekazania dochodów będzie zapis w umowie o nieodpłatne użytkowanie mienia wskazujący na obowiązek przekazania przez Szpital Powiatowi dochodów z czynszów w wartości bez podatku VAT. Szpital nadal pobierać będzie opłaty za wykorzystane przez najemców/dzierżawców media i  rozliczać je będzie we własnym zakresie zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy czynność polegająca na przekazaniu przez Szpital na rzecz Powiatu środków finansowych, tj. wpływów z umów najmu/dzierżawy mienia nieruchomego pozostającego w użytkowaniu Szpitala, winna być traktowana jak świadczenie usług i na podstawie przepisu art. 5 ustawy z  dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.) będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie podmiotu składającego wniosek, czynność polegająca na przekazaniu przez  Szpital na rzecz Powiatu środków finansowych (wpływów z umów najmu/dzierżawy mienia nieruchomego pozostającego w użytkowaniu Szpitala) nie stanowi usługi w  rozumieniu przepisu art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Powiat jako właściciel nieruchomości użytkowanych przez Szpital jest uprawniony do decyzji o skorzystaniu z  dobrodziejstwa normy art.  253 § 1 Kodeksu cywilnego, a w konsekwencji takiego stanu rzeczy, że czynsz z zawartej umowy przekazany będzie na rzecz właściciela (Powiatu), przy  czym stosunek najmu i dzierżawy pozostaje bez zmian. Czynność przekazania środków wynika z aneksu do umowy o nieodpłatne użytkowanie i pozostaje bez wpływu na zawarte umowy najmu/dzierżawy. Podatnikiem VAT w zakresie czynszów pozostanie nadal Szpital.

Zatem brak jest podstaw do naliczenia i odprowadzenia przez Powiat podatku VAT od  czynności polegającej na otrzymaniu przez Powiat środków finansowych od Szpitala, gdyż czynność ta nie pozostaje objęta spektrum czynności opisanych w normie art. 5 ustawy podatku od towarów i usług. Ponadto zauważyć należy, że naliczenie i  odprowadzenie podatku od towarów i usług przez Powiat od otrzymanych od Szpitala wpływów z czynszów skutkowałoby dwukrotnym opodatkowaniem tej samej transakcji (Szpital będzie odprowadzał podatek VAT od czynszów).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy,

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

 Zauważyć tutaj należy, że jak wynika z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, iż dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

 Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez pojęcie świadczenia usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W  znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub  ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy  wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w  zamian za to świadczenie.

 Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i  przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na  podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za  wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Ponadto należy podkreślić, że przepisy dotyczące funkcjonowania podatku VAT w krajach członkowskich Unii Europejskiej podlegają harmonizacji na zasadach określonych w  Dyrektywie 2006/112/WE/Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 2006 r. s. 1. ze zm.).

Uszczegółowieniem zasad obowiązywania i funkcjonowania podatku VAT określonych w  ww.  Dyrektywie są wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 „czynność można uznać za  dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po  stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

TSUE, w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-93/10 Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, ECLI:EU:C:2011:700 wskazał: „17 (...) należy przypomnieć, że w ramach systemu podatku VAT czynnościami podlegającymi opodatkowaniu są transakcje między stronami, przewidujące zapłatę ceny lub inne wynagrodzenie. Zatem jeżeli czynność polega jedynie na świadczeniu jednej ze stron, bez  bezpośredniego wynagrodzenia, nie ma podstawy opodatkowania, w związku z czym świadczenie takie nie podlega podatkowi VAT.

W tym świetle świadczenie usługi następuje „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a  usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy (ww. wyrok w sprawie MKGKraftfahrzeuge-Factoring, pkt 47).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „świadczenie usług dokonywane odpłatnie” w  rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy wymaga bezpośredniego związku między wyświadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem (wyrok z dnia 29 lipca 2010 r. w sprawie C-40/09 Astra Zeneca UK i przytoczone orzecznictwo).”.

Ponadto, TSUE w pkt 34 wyroku z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie C-151/13 Le Rayon dOr SARL przeciwko Ministre de lÉconomie et des Finances, ECLI:EU:C:2014:185 wskazał, że: „ (...) aby świadczenie usług mogło być uznane za „odpłatne” w rozumieniu tej dyrektywy, nie wymaga ona, aby świadczenie wzajemne za taką usługę było uzyskane bezpośrednio od  jej odbiorcy. Świadczenie wzajemne może pochodzić także od osoby trzeciej. (zob. podobnie wyrok w sprawach połączonych C-54/09 i C-55/09, Loyalty Management UK i Baxi Group EU:C:2010:590, pkt 56)”.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi  również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Świadczenie usług tylko wtedy dokonywane jest „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy (obecnie art. 2 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L 347 z  11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), jeżeli pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a  wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy (np. wyrok w sprawie C-246/08 Komisja vs. Republika Finlandii, EU:C:2009:671, pkt 44). Istnienie odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 2 pkt 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym ekwiwalentem świadczenia (pkt 45 ww. wyroku).

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i  usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o  charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Należy wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Pojęcie „dostawa towarów” w rozumieniu przepisów ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z kolei każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o  podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

-w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

-świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie – jak wskazano wyżej - aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za  wykonanie tego świadczenia.

Przy czym warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (przesłanka przedmiotowa) oraz czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług (przesłanka podmiotowa).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Państwa Powiat zawarł 30 kwietnia 2004 r. ze  Szpitalem umowę o nieodpłatne użytkowanie mienia. Szpital pobiera pożytki wynikające z umów najmu i dzierżawy substancji lokalowej (czynsze), ponadto dokonuje obciążania najemców /dzierżawców z tytułu kosztów użytkowania wynajmowanych lokali (za zużyte media). Ponadto dochody z najmu/dzierżawy w części niewykorzystanej na działalność statutową podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Państwa Powiat planuje dokonanie zmiany w umowie o nieodpłatne użytkowanie mienia przez Szpital, poprzez zobowiązanie Szpitala do odprowadzania dochodów z najmu/dzierżawy do  budżetu Powiatu. Stroną umów najmu/dzierżawy pozostanie nadal Szpital, który wciąż będzie pełnił rolę podatnika podatku od towarów i usług.

Przekazanie nieruchomości w użytkowanie nie oznacza, że następuje przeniesienie prawa do rozporządzania daną nieruchomością jak właściciel, nie daje również użytkownikowi uprawnienia do dysponowania rzeczą w sposób zbliżony do właściciela. Oznacza to, że  przekazanie w użytkowanie stanowi świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Przy czym przedstawione okoliczności  sprawy prowadzą do wniosku, że przekazanie Szpitalowi przez Państwa Powiat mienia w użytkowanie – po dokonaniu zmiany w umowie o nieodpłatne użytkowanie mienia - związane będzie ze zobowiązaniem Szpitala do  odprowadzania dochodów z najmu/dzierżawy do budżetu Powiatu.

Tym samym w przedstawionej sprawie – po zmianie umowy we wskazany sposób - nie będzie miało miejsca przekazanie mienia w bezpłatne użytkowanie, bowiem pomiędzy Państwa Powiatem a Szpitalem będzie istniała więź o charakterze zobowiązaniowym. Państwa Powiat przekazał Szpitalowi prawo użytkowania ww. mienia i  w zamian  zobowiąże Szpital  do odprowadzania dochodów z najmu/dzierżawy do budżetu Powiatu.  Przy czym nie ma znaczenia, że strony ustalą w umowie, że Szpital będzie odprowadzał do budżetu Powiatu kwotę odpowiadającą wartości netto ww. czynszów.

Przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania umów cywilnoprawnych, ani nie mają wpływu na ich treść. Kwestie zawierania umów reguluje ww. ustawa  z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022, poz. 1360 z późn. zm.) Kodeks cywilny. 

Stosownie do art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny:

Swoboda umów to zasada prawa zobowiązań polegająca na przyznaniu podmiotom prawnym ogólnej możliwości zawierania i kształtowania treści umów w granicach zakreślonych przez prawo. Na swobodę umów składają się cztery elementy:

-swoboda w zawieraniu umowy,

-swoboda w wyborze kontrahenta,

-swoboda w kształtowaniu treści umowy,

-swoboda w wyborze formy zawarcia umowy.

Przy czym postanowienia zawieranych umów cywilnoprawnych nie mogą determinować sposobu rozliczania danych czynności (dostawy towarów czy świadczenia usług) na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Uwzględniając, że przesłanką opodatkowania czynności, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, jest  odpłatność za świadczenie usług należy uznać, że w przypadku, gdy Szpital będzie przekazywał na rzecz Powiatu środki finansowe odpowiadające wpływom w wartości netto  z umów najmu/dzierżawy mienia nieruchomego pozostającego w użytkowaniu Szpitala a  będącego własnością Państwa Powiatu, uznać należy, że będziemy mieć do czynienia z  czynnościami odpłatnymi i tym samym dojdzie do odpłatnego świadczenia usług w  rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a  ww.  środki finansowe należy uznać za wynagrodzenie za świadczone usługi udostępniania przedmiotowego mienia przez Państwa Powiat na rzecz Szpitala.

W konsekwencji przekazywane przez Szpital na rzecz Powiatu środki finansowe stanowiące równowartość kwot netto z tytułu najmu/dzierżawy mienia nieruchomego oddanego w  użytkowanie będą stanowiły wynagrodzenie za świadczenie udostępnienia mienia nieruchomego Szpitalowi, które będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie  art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust.  1 pkt 1 ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwa Powiat przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: sytuacja Państwa Powiatu musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i Państwa Powiat musi się zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... . Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz  powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).