Interpretacja indywidualna z dnia 02.07.2020, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.133.2020.4.ISK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy darowizny składników majątkowych na rzecz męża.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 9 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.133.2020.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 14 kwietnia 2020 r.) oraz ponownie uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 16 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.133.2020.3.ISK (doręczone Stronie w dniu 19 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania darowizny składników majątkowych na rzecz męża - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 9 kwietnia 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.133.2020.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 14 kwietnia 2020 r.) oraz ponownie uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 16 czerwca 2020 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.133.2020.3.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 19 czerwca 2020 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania darowizny składników majątkowych na rzecz męża.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2014 roku Wnioskodawczyni rozszerzyła działalność gospodarczą o nowe usługi wynajem pokoi dla turystów (PDK 55.20.Z) poprzez budynek rekreacyjny oraz jego wyposażenie w sprzęt niezbędny do prowadzenia oddzielnej działalności gospodarczej. Budowa ta finansowana częściowo ze środków unijnych, realizowana była na działce z małżeńską ustawową współwłasnością Wnioskodawczyni i jej męża. Obecnie Wnioskodawczyni zamierza nieodpłatnie przekazać tą część majątku i działalności mężowi, a sama chce u siebie tę działalność zlikwidować. Wraz z budynkiem i wyposażeniem Wnioskodawczyni chce przekazać mężowi kontakty i miejsca pracy, co stanowi całość jako agroturystyka i Wnioskodawczyni nie ma pewności, czy ma to zrobić poprzez umowę darowizny, czy wystawić fakturę na przysłowiowe 1 złotych i czy czynność ta, dokonana między małżonkami, nie rodzi skutków podatkowych, szczególnie w zakresie podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 maja 2020 r. (data wpływu 2 czerwca 2020 r.) wskazano, że Wnioskodawczyni jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Działalność agroturystyka znajduje się w innej miejscowości i tam też znajdują się składniki majątkowe, które Wnioskodawczyni planuje darować mężowi. Wnioskodawczyni będzie dalej pod adresem siedziby głównej prowadzić działalność w zakresie cięcia, formowania i wykańczania kamienia.

Działalność w zakresie usług wynajmu pokoi dla turystów zostanie zlikwidowana przez Wnioskodawczynię po dokonaniu darowizny.

Składniki majątkowe stanowiące część przedsiębiorstwa będące przedmiotem darowizny są wyodrębnione organizacyjnie i finansowo, ponieważ stanowiły przedmiot dotacji w ramach pomocy z Unii. Dokumentacja finansowa prowadzona jest oddzielnie.

Mąż Wnioskodawczyni będzie prowadził/realizował działalność w zakresie usług wynajmu pokoi dla turystów w oparciu o otrzymane darowizną od Wnioskodawczyni składniki majątkowe stanowiące część Jej przedsiębiorstwa. Mąż Wnioskodawczyni nie będzie musiał podjąć żadnych działań i nakładów oprócz rozszerzenia działalności w celu prowadzenia/kontynuowania działalności gospodarczej w oparciu o nabyte w ramach darowizny od Wnioskodawczyni składniki majątkowe stanowiące część przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni zajmującego się działalnością w zakresie usług wynajmu pokoi dla turystów.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 25 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) wskazano, że w przedsiębiorstwie nie ma wyodrębnienia organizacyjnego bo nie było to konieczne. O tym, że jest to odrębna działalność świadczy położenie nieruchomości całkiem pod innym adresem oraz jej rodzaj i PKD 55.20.Z. Wyodrębnienie finansowe również nie występowało, ale możliwe jest przyporządkowanie większości przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części działalności. Tym bardziej, iż do końca roku 2020 Wnioskodawczyni ma obowiązek przechowywać dokumentację dla potrzeb Agencji ().

Wnioskodawczyni przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wytworzenia składników majątkowych mających być przedmiotem darowizny na rzecz męża Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy umowa darowizny między Wnioskodawczynią, a mężem dotycząca budynku i wyposażenia, zaliczana do tej pory u Wnioskodawczyni do środków trwałych, a stanowiąca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wolna jest od opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, darując mężowi budynek, wyposażenie, kontakty i miejsca pracy dotyczące agroturystyki oraz możliwość rozszerzenia jego działalności o nową (55.20.Z) Wnioskodawczyni wypełnia przesłanki art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, mówiące, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Umowa darowizny jest niczym innym jak transakcją zbycia gdzie darczyńca i obdarowany stają się zbywcą i nabywcą. Skutek w obu przypadkach jest taki sam przeniesienie własności. W odniesieniu natomiast do terminu zorganizowana część przedsiębiorstwa i zapasów art. 55¹ KC to nie ulega wątpliwości, że planowany do darowania obiekt, posiadający odrębną księgę wieczystą, funkcjonujący pod innym adresem niż stałe miejsce wykonywanej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej stanowi całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, innymi słowy stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych samodzielnie jako odrębne przedsiębiorstwo i z tego powodu, zdaniem Wnioskodawczyni, darowanie takiego przedsiębiorstwa do innego podmiotu (działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni) nie będzie podlegało przepisom ustawy i nie będzie rodzić skutków podatkowych w oparciu o art. 6 pkt 1 oraz art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą lub ustawą VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia, należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, darowizna, podział przedsiębiorcy, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, powinien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją określoną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.).

Na mocy art. 55¹ ustawy Kodeks cywilny przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W art. 55² ustawy Kodeks cywilny, ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, iż definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Wskazany wyżej przepis art. 2 pkt 27e ustawy powinien być interpretowany z uwzględnieniem wyroku TSUE w sprawie C-497/01.

W wyroku C-497/01 w sprawie Zita Modes przeciwko Administration de lenregistrement et des domaines Trybunał zwracając uwagę, że niezgodne z przepisami Dyrektywy jest wprowadzanie przez państwo członkowskie jakichkolwiek ograniczeń innych niż te, o których mowa w Dyrektywie podkreślił, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz w zależności od konkretnego przypadku składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie TSUE należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana w powiązaniu z rozumieniem pojęcia przekazania całości lub części majątku, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Tym bardziej, elementem tym nie mogą być obciążające zorganizowaną część przedsiębiorstwa zobowiązania. W tym zakresie Trybunał uznał bowiem, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpi zbycie przedsiębiorstwa czy zorganizowanej część przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą wyłączenia z opodatkowania darowizny na rzecz męża składników majątkowych przedsiębiorstwa na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy.

Przedstawione przez Wnioskodawczynię okoliczności sprawy wskazują, że Wnioskodawczyni będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT zamierza nieodpłatnie przekazać część majątku i działalności w zakresie usług wynajmu pokoi dla turystów mężowi, a sama chce u siebie tę działalność zlikwidować po dokonaniu darowizny. Wraz z budynkiem i wyposażeniem Wnioskodawczyni chce przekazać mężowi kontakty i miejsca pracy, co stanowi całość jako agroturystyka. Działalność agroturystyka znajduje się w innej miejscowości i tam też znajdują się składniki majątkowe, które Wnioskodawczyni planuje darować mężowi. Mąż Wnioskodawczyni będzie prowadził/realizował działalność w zakresie usług wynajmu pokoi dla turystów w oparciu o otrzymane darowizną od Wnioskodawczyni składniki majątkowe stanowiące część Jej przedsiębiorstwa, przy czym nie będzie musiał podjąć żadnych działań i nakładów oprócz rozszerzenia działalności. Wnioskodawczyni dalej będzie pod adresem siedziby głównej prowadzić działalność w zakresie cięcia, formowania i wykańczania kamienia. O tym, że jest to odrębna działalność świadczy położenie nieruchomości całkiem pod innym adresem oraz jej rodzaj i PKD 55.20.Z. Wyodrębnienie finansowe również nie występowało, ale możliwe jest przyporządkowanie większości przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części działalności.

Tym samym, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że pomimo, że ww. zespół składników majątkowych nie jest wyodrębniony pod względem formalnym to jednak analizując całokształt okoliczności w sprawie stwierdza się, że zespół składników majątkowych charakteryzuje się odrębnością na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej oraz finansowej i spełnia przesłanki do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. O powyższym świadczy fakt, że działalność związana z agroturystyką wraz z przypisanymi do niej składnikami majątkowymi zlokalizowana jest pod innym adresem, niż kontynuowana przez Wnioskodawczynię działalność w zakresie cięcia, formowania i wykańczania kamienia. Przekazywane przez Wnioskodawczynię składniki przedsiębiorstwa w zakresie agroturystyki obejmują wszystkie elementy niezbędne do kontynuowania tego rodzaju działalności przez męża, bez angażowania dodatkowych środków. Ponadto o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć również możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części działalności.

W konsekwencji, czynność zbycia przez Wnioskodawczynię w ramach umowy darowizny na rzecz męża ww. zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej