Interpretacja indywidualna z dnia 09.12.2020, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.756.2020.1.MSO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

opodatkowanie podatkiem VAT świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu oraz niekorzystania tej usługi ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT świadczonej przez Wnioskodawcę usługi najmu oraz niekorzystania tej usługi ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2020 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatnikiem czynnym).

Wnioskodawca świadczy usługi opodatkowane VAT w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.

Spółka w swoim majątku posiadać będzie nieruchomości (dalej Nieruchomości), które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wynajmować Przedsiębiorcy.

Przedsiębiorca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce (podatnikiem czynnym).

Zawarcie umowy najmu Nieruchomości wpisuje się w ramy prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Z informacji przekazanych Spółce wynika, że Przedsiębiorca będzie świadczyć usługi pośrednictwa pracy lub usługi zbliżone, w związku z czym istnieje możliwość, że wynajmowane Nieruchomości będą następnie odpłatnie lub nieodpłatnie udostępniane pracownikom lub innym osobom w celach noclegowych. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że Nieruchomości będą wykorzystywane w podstawowej działalności Spółki to jest świadczenia usług najmu, w szczególności Wnioskodawca nie zawiera umów, które warunkują wykorzystanie Nieruchomości na cele mieszkalne.

Przedsiębiorca będzie zobowiązany do płacenia Wnioskodawcy czynszu tytułem najmu Nieruchomości.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy najem Nieruchomości w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie będzie korzystał ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy najem Nieruchomości w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie będzie korzystał ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, dalej: Kodeks cywilny) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Mając na uwadze powyższe, umowa najmu stanowi umowę obustronnie zobowiązującą, wedle której najemca odpłatnie uzyskuje możliwość korzystania z własności wynajmującego.

Należy zauważyć, że z zasady swobody zawierania umów uregulowanej w art. 3531 Kodeksu cywilnego wynika uprawnienie stron do kreowania łączących je stosunków według własnego uznania z zastrzeżeniem, by ich treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Strony umowy mogą zatem ustalić, co wchodzi w zakres umowy najmu, a tym samym jakie będą składniki czynszu i w jaki sposób przedmiot najmu będzie wykorzystywany.

Wedle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei świadczenie usług według art. 8 ust. 1 ustawy VAT to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

Usługi najmu Nieruchomości, jakie Wnioskodawca zamierza świadczyć na rzecz Przedsiębiorcy będą zatem podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT, zwalnia się od podatku VAT usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Zastosowanie wskazanego zwolnienia w stosunku do usług najmu świadczonych przez Wnioskodawcę jest więc uzależnione od kumulatywnego spełnienia następujących przesłanek:

• świadczenie usług najmu będzie odbywało się na własny rachunek Spółki;
• wynajmowany lokal musi mieć charakter mieszkalny;
• usługi najmu muszą realizować wyłącznie cel mieszkaniowy.

W związku z powyższym Wnioskodawca zaznacza, że jego zamiarem jest zawarcie umowy najmu Nieruchomości z Przedsiębiorcą, której przedmiotem nie będzie realizowanie celu mieszkaniowego. Usługa najmu świadczona przez Wnioskodawcę nie realizuje, więc celu mieszkaniowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa, którą zamierza on świadczyć na rzecz Przedsiębiorcy nie stanowi w kontekście powyższego usługi związanej z zakwaterowaniem, a Nieruchomości, które Przedsiębiorca ma zamiar wynajmować, nie spełniają z perspektywy Spółki przesłanki charakteru mieszkalnego zamierzeniem Wnioskodawcy nie jest bowiem ich wynajęcie w celach mieszkalnych. Wnioskodawca zaznacza również, że z perspektywy Spółki nie ma znaczenia, w jaki sposób Nieruchomości będą wykorzystywane przez Przedsiębiorcę, o ile będzie się to mieściło w zakresie umowy najmu zawartej z Wnioskodawcą.

Bezsprzecznie Wnioskodawca planuje wynajmować Nieruchomości na własny rachunek, niemniej nie należy pomijać faktu, że wynajmie je Przedsiębiorcy celem prowadzenia przez działalności gospodarczej.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 maja 2018 r. sygn. I FSK 1182/16, zgodnie z którym:

Nie można w związku z tym przyjąć, że objęte zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT jest także wykorzystywanie budynku (lokalu) mieszkalnego wyłącznie na cele mieszkaniowe, gdy najemca prowadzący działalności gospodarczą nieodpłatnie udostępnia wynajmowany budynek lub poszczególne lokale zatrudnionym przez siebie pracownikom. W tej sytuacji wynajem nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, lecz prowadzeniu działalności gospodarczej z wykorzystaniem wynajmowanych lokali. To, że lokale w ramach działalności najemcy mają być nieodpłatnie udostępnione na cele mieszkaniowe nie powoduje, że budynek (lokale) nie są wynajmowane wyłącznie na cele mieszkaniowe w rozumieniu powołanego wyżej przepisu. Nie jest to bowiem wykorzystywanie budynku (lokali) dla celów prywatnych.

Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny w cytowanym wyroku wskazał, że:

Z treści powołanego wyżej przepisu (art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT wtrącenie Wnioskodawcy) jednoznacznie wynika, że zwolniona z opodatkowania jest usługa najmu wyłącznie na cele mieszkaniowe. Oznacza to, że z punktu widzenia zastosowania tego zwolnienia istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a zatem to najemca w wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe. Jedynie bowiem w takim przypadku uprawnione będzie stwierdzenie, że wynajmujący (usługobiorca) wynajął nieruchomość wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Również WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 16 stycznia 2020 r. sygn. akt I SA/Rz 835/19 powołując się na w/w wyrok NSA uznał, że:

jeżeli tak jak w niniejszej sprawie skarżąca ramach prowadzonej działalności gospodarczej wynajmie nieruchomości mieszkalne najemcy, który następnie udostępni je nieodpłatnie swoim pracownikom, to nie można uznać, że została spełniona przesłanka wynajmu nieruchomości wyłącznie na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT wynajem nie służy bowiem w tym przypadku zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, ale prowadzeniu działalności gospodarczej z wykorzystaniem przedmiotowych nieruchomości. Wbrew zatem twierdzeniom organu interpretacyjnego, okoliczność, że zaspokajane są potrzeby mieszkaniowe zakwaterowanych tam pracowników, nie powoduje, że spełniona została przesłanka zwolnienia przewidziana w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, dotycząca mieszkaniowego celu najmu przedmiotowych nieruchomości, gdyż nie jest to cel wyłączny.

Wnioskodawca pragnie jednocześnie przywołać stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 lipca 2020 r., znak: 0114-KDIP1-1.4012.304.2020.1.KOM, w której uznano, że:

usługi najmu lokalu mieszkalnego, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz Firmy Zarządzającej która to Firma Zarządzająca z kolei zobowiąże się do wynajęcia lokalu w celu ewentualnego zaspokojenia w nim potrzeb mieszkaniowych Najemców innych lokali zarządzanych przez Firmę Zarządzającą, na wypadek wystąpienia w tych lokalach okoliczności sprawiających uniemożliwienie lub utrudnienie korzystania z nich (np. pożar, zalanie, wybuch gazu, pojawienie się insektów, itp.) nie wypełniają celu mieszkaniowego bezpośrednio u Firmy Zarządzającej będącej stroną umowy z Wnioskodawcą, lecz ma na celu realizację jego celu gospodarczego, w tym zarobkowego.

Jak wskazano wyżej, z punktu widzenia zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy istotny jest sposób wykorzystywania nieruchomości przez najemcę (usługobiorcę), a tym samym to najemca wynajmowanym lokalu powinien realizować własne cele mieszkaniowe co w przedmiotowej sprawie nie będzie miało miejsca.

Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę na stanowisko zaprezentowane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który podkreślił w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2019 r. znak: 0115-KDIT1-1.4012.812.2018.2.BS, że:

Wnioskodawca (właściciel lokalu mieszkalnego) wynajmując ten lokal agencji na cele zakwaterowania pracowników Wnioskodawcy, nie staje się przez to podmiotem świadczącym usługi zakwaterowania, lecz świadczy typowe usługi wynajmu. W okolicznościach niniejszej sprawy to agencja pracy a nie Wnioskodawca zajmuje się zakwaterowaniem pracowników Wnioskodawcy (...).

Wnioskodawca nie spełnia również przesłanek do zastosowania zwolnienia wynikającego z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w analizowanej sprawie przedmiot najmu nie jest przeznaczony wyłącznie na cele mieszkaniowe. Z umowy najmu wynika, co również, podkreśla Wnioskodawca: usługa wynajmu świadczona przez Wnioskodawcę nie realizuje jednak celu mieszkaniowego. Osoby zakwaterowane w budynku przez agencję pracy będą mogły w nim zamieszkiwać tylko w czasie trwania umowy o pracę z agencją pracy tymczasowej.

Podobne stanowisko zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2019 r., znak: 0112-KDILI-3.4012.452.2019.2.KS: w świetle powołanych przepisów prawa oraz powyższych wyjaśnień należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przedstawionych okolicznościach dla świadczonej usługi najmu nieruchomości na rzecz najemcy, który udostępnia pomieszczenia pracownikom znajdzie zastosowanie podstawowa stawka podatku w wysokości 23%. W przedmiotowej sprawie należy wykluczyć zastosowanie preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 i poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, przewidzianej dla usług związanych z zakwaterowaniem, gdyż Wnioskodawca (właściciel obiektu budowlanego) wynajmując nieruchomość najemcy, który udostępnia pomieszczenia pracownikom, nie staje się przez to podmiotem świadczącym usługi zakwaterowania, lecz świadczy typowe usługi wynajmu oraz interpretacji indywidualnej z dnia 20 września 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.436.2019.3.ICz.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację opartą o wskazaną podstawę prawną oraz orzecznictwo, uzasadniony w ocenie Wnioskodawcy jest wniosek, że usługa najmu Nieruchomości w omawianym zdarzeniu przyszłym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy (od ogólnej zasady powszechności opodatkowania) i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji jedynie, gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości (lub jej części) o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym, zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę. Nie odnosi się również do czasu wynajmowania nieruchomości oraz klasyfikacji statystycznych.

Powyższe wskazuje, że przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

• świadczenie usługi na własny rachunek,
• charakter mieszkalny nieruchomości,
• mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca świadczy usługi opodatkowane VAT w Polsce. Przedmiotem działalności Spółki jest m.in. wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Spółka w swoim majątku posiadać będzie nieruchomości, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamierza wynajmować Przedsiębiorcy, który jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce. Zawarcie umowy najmu Nieruchomości wpisuje się w ramy prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Przedsiębiorca będzie świadczyć usługi pośrednictwa pracy lub usługi zbliżone, w związku z czym istnieje możliwość, że wynajmowane Nieruchomości będą następnie odpłatnie lub nieodpłatnie udostępniane pracownikom lub innym osobom w celach noclegowych. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że Nieruchomości będą wykorzystywane w podstawowej działalności Spółki to jest świadczenia usług najmu, w szczególności Wnioskodawca nie zawiera umów, które warunkują wykorzystanie Nieruchomości na cele mieszkalne. Przedsiębiorca będzie zobowiązany do płacenia Wnioskodawcy czynszu tytułem najmu Nieruchomości.

Należy wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Na gruncie podatku od towarów i usług najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł, zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi, jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę wyłącznie w celach mieszkaniowych.

W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca nie zawiera umów, które warunkują wykorzystanie Nieruchomości na cele mieszkalne, a zatem celem oddania w najem Nieruchomości przez Wnioskodawcę nie będzie zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych osoby fizycznej. Przedsiębiorca wynajmujący Nieruchomości od Wnioskodawcy nie będzie wykorzystywał ich w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, gdyż, jak wskazano w opisie sprawy, celem tego najmu będzie odpłatnie lub nieodpłatnie udostępniane pracownikom Przedsiębiorstwa lub innym osobom tych Nieruchomości w celach noclegowych.

Tak więc w przypadku wynajmu Nieruchomości przez Wnioskodawcę, nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, gdyż Nieruchomości nie będą wykorzystywane wyłącznie w celach mieszkaniowych tj. zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych pracowników najemcy - Przedsiębiorstwa, lecz również będą udostępniane innym osobom w celach noclegowych. Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że najem Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Przedsiębiorstwa, które będzie odpłatnie lub nieodpłatnie udostępniało Nieruchomości pracownikom lub innym osobom w celach noclegowych, nie będzie korzystał ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z uwagi na niespełnienie przesłanek wynikających z ww. przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej