Interpretacja indywidualna z dnia 30 września 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.302.2022.3.JO
Temat interpretacji
Uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1, brak zastosowania zwolnienia do sprzedaży ww. udziału, zastosowanie zwolnienia do sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z opcją wyboru opodatkowania tej dostawy, o której mowa w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT oraz prawo do odliczenia podatku VAT.
Interpretacja indywidualna – stanowisko w części nieprawidłowe i w części prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest:
‒nieprawidłowe w zakresie braku uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 (pytanie nr 1),
‒nieprawidłowe w zakresie braku zastosowania zwolnienia do sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 (pytanie nr 2),
‒prawidłowe w zakresie zastosowania zwolnienia do sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT z opcją wyboru opodatkowania tej dostawy, o której mowa w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT (pytanie nr 3),
‒prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 (pytanie nr 4).
Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej
21 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 20 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy skutków podatkowych sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 8 września 2022 r. (data wpływu 9 września 2022 r.) oraz pismem z 26 września 2022 r. (data wpływu 27 września 2022 r.).
Treść wniosku wspólnego jest następująca:
Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem
1)Zainteresowany będący stroną postępowania:
‒ M. H.
2)Zainteresowani niebędący stroną postępowania:
‒ A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Opis zdarzenia przyszłego
M. H. (Wnioskodawca, Zainteresowany będący stroną postępowania) jest osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej ani nie będącą zarejestrowanym podatnikiem VAT.
Na podstawie umowy z dnia 22 sierpnia 2014 roku o ustanowieniu użytkowania wieczystego gruntu, zawartą ze Skarbem Państwa i Miastem (…) na rzecz m.in. J.M. (udział 32/128) oraz Skarbu Państwa (udział 32/128) zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego obecnie działkę gruntu o numerze ewidencyjnym 1 o powierzchni 1475 m.kw., zlokalizowaną w (…) pomiędzy ul. (…) a ul. (…), dla której Sąd Rejonowy dla (…) w (…), (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi obecnie księgę wieczystą nr (…).
J. M. była spadkobierczynią poprzedniego właściciela nieruchomości, A.M. i jest adresatem decyzji restytucyjnej nr (…) wydanej przez Prezydenta (…) z dnia 7 lutego 2014 roku, sprostowanej następnie postanowieniem nr (…) Prezydenta (…) z dnia 10 czerwca 2014 roku, znak (…) mającej na celu zaspokojenia jej roszczeń przysługujących na podstawie art. 7 Dekretu z dnia 26 października 1945 roku o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Miasta (...) (Dz. U. z 1945 r., nr 50, poz. 279 ze zmianami) odnoszących się do przedwojennego gruntu oznaczonego jako „hip. Nr (…)”. Umowa o ustanowieniu użytkowania wieczystego gruntu nastąpiła w wykonaniu ww. decyzji restytucyjnej.
Wnioskodawca nabył dnia 20 października 2014 r. od J. M. oraz 17 grudnia 2015 r. od Skarbu Państwa ww. udziały w prawie wieczystego użytkowania gruntu działki nr 1 (łącznie udział 64/128). Wnioskodawca wraz z innymi współużytkownikami wieczystymi planuje zbyć ten udział na rzecz A. sp. z o.o. (Nabywca, Zainteresowany niebędący stroną postępowania).
Na gruncie od ok. 2008 roku znajduje się parking. Powstał on zatem przed zwrotem gruntu spadkobiercom przedwojennych właścicieli i został zbudowany najprawdopodobniej przez (…) w czasie budowy metra w tym rejonie miasta. Jedynym źródłowym dokumentem, z którego Wnioskodawca może czerpać wiedzę o pochodzeniu utwardzenia gruntu, jest operat szacunkowy (wycena) z dnia 5 grudnia 2014 r. sporządzony przez biegłego na potrzeby sprzedaży udziału Skarbu Państwa w ww. gruncie. Wskazano w nim, iż brak jest daty budowy przedmiotowego utwardzenia oraz iż nie otrzymano wówczas od właściciela gruntu żadnej dokumentacji budowlanej. Wyceniono wówczas wartość naniesień związanych z utwardzeniem gruntu na 297.000 zł. Utwardzenie to z pewnością wykonane było dużo wcześniej, z informacji nieudokumentowanych i przekazów ustnych wynikało, iż wykonane było w związku z budową metra.
Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego (…) (uchwała Rady (…) nr (…) z dnia 10 października 2006 r.) leży on na obszarze terenów wielofunkcyjnych (oznaczonych symbolem C/HU 30), z dopuszczeniem funkcji handlowej o powierzchni sprzedaży powyżej 2.000 m.kw. Plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru (…) (w tym dla gruntu) jest obecnie opracowywany, na podstawie uchwały Rady (…) nr (…) z dnia 26 sierpnia 2010 r. w sprawie projektu tego planu.
Dnia 31 sierpnia 2017 roku Prezydent (…) wydał decyzję o warunkach zabudowy numer (…), ustalającą warunki zabudowy dla projektowanej inwestycji polegającej na budowie kompleksu biurowo-usługowego z parkingiem podziemnym m.in. na działce gruntu nr 1, która to decyzja stała się ostateczna w dniu 22 września 2017 roku. W dniu 20 lutego 2020 roku Prezydent (…) wydał decyzję nr (…) o przeniesieniu tej decyzji na Nabywcę.
Wnioskodawca nie dokonywał od czasu nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego ww. działki żadnych nakładów na nieruchomość. Grunt obciążony jest nieodpłatnym i ustanowionym na czas nieoznaczony prawem służebności przesyłu polegającym na prawie korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem urządzeń metra oraz nieodpłatnym i ustanowionym na czas nieoznaczony prawem użytkowania polegającym na prawie korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem urządzeń metra.
Grunt jest przedmiotem umowy najmu z dnia 13 maja 2019 roku, zawartej przez Wnioskodawcę jako współużytkownika wieczystego, na rzecz właściciela/użytkownika wieczystego sąsiedniej nieruchomości w związku z prowadzonymi przez niego pracami budowlanymi.
Wnioskodawca (oraz inni współużytkownicy wieczyści gruntu) i Nabywca zawarli przedwstępną umowę sprzedaży, na podstawie której zobowiązali się zawrzeć, pod warunkiem niewykonania prawa pierwokupu przysługującego miastu (…) na podstawie art. 109 ust. 1 punkt 2 Ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 roku lub miastu (…) lub Skarbowi Państwa – na podstawie art. 111a ust. 1 punkt 3 Ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 roku, umowę sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego ww. gruntu.
W umowie przedwstępnej Wnioskodawca nie zawarł żadnych postanowień, aby Nabywca mógł dysponować ww. gruntami na cele budowlane w celu prowadzenia badań technicznych i środowiskowych czy uzyskania uzgodnień i decyzji związanych z realizacją przyszłej zabudowy przez Nabywcę.
Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabywana działka będzie częścią inwestycji Nabywcy polegającej na budowie budynków usługowych. Budynki/lokale w tych budynkach będą po zakończeniu inwestycji przedmiotem najmu, bądź sprzedane wraz z udziałem w działce, które to transakcje stanowić będą dla Nabywcy czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.
Wnioskodawca i Nabywca powzięli wątpliwość co do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 przez Wnioskodawcę.
W przypadku uzyskania interpretacji, iż z tytułu sprzedaży tego udziału Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, dokona on zgłoszenia rejestracyjnego w tym zakresie. W przypadku uzyskania interpretacji, iż z tytułu sprzedaży tego udziału (z uwagi na znajdujące się na nich budowle) jest zwolniona z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, Wnioskodawca i Nabywca zrezygnują z tego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, składając nie później niż 1 (jeden) dzień roboczy przed dniem zawarcia umowy sprzedaży zgodne oświadczenie, spełniające wymogi określone w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.
W uzupełnieniach wskazali Państwo następująco:
Wnioskodawca nabył 32/128 udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu od krewnej, p. J. M. 20 października 2014 roku oraz udział 32/128 wraz z parkingiem w grudniu 2015 roku od Skarbu Państwa. Działka jest majątkiem rodzinnym, p. J. M. nabyła ww. udział 22 sierpnia 2014 roku w wykonaniu decyzji restytucyjnej. Wnioskodawca nie posiada wiedzy o wykorzystywaniu działki przed 2014 rokiem. Po tym roku nie służyła ona do prowadzenia działalności gospodarczej.
Grunt obciążony jest nieodpłatnym i ustanowionym na czas nieoznaczony prawem służebności przesyłu polegającym na prawie korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem urządzeń metra oraz nieodpłatnym i ustanowionym na czas nieoznaczony prawem użytkowania polegającym na prawie korzystania w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, zgodnie z przeznaczeniem urządzeń metra.
Od dnia 13 maja 2019 roku grunt jest przedmiotem najmu zawartego przez Wnioskodawcę jako wynajmującego, na potrzeby zaplecza budowy i placu składowego właściciela / użytkownika wieczystego sąsiedniej nieruchomości w związku z prowadzonymi przez niego pracami budowlanymi. Z tytułu najmu Wnioskodawca uzyskiwał czynsz, który biorąc po uwagę lokalizację gruntu, miał charakter symboliczny i wynosił 9.000 zł miesięcznie (od 30 czerwca 2022 roku – 10.000 zł). Do 2021 r. najemcą był B. sp. z o.o., od stycznia do czerwca 2022 r. C. Sp. z o.o., a obecnie jest nim D. sp. z o.o. (właściciel budynku X na sąsiedniej nieruchomości).
Wnioskodawca nie użytkował działki samodzielnie.
Grunt obciążony jest prawem służebności i użytkowania oraz przedmiotem umowy najmu opisanej powyżej.
Wnioskodawca nie zbywał innych nieruchomości.
Wnioskodawca na chwilę obecną nie planuje sprzedaży jakichkolwiek innych nieruchomości.
Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży działki nr 1.
Strony zobowiązały się do zawarcia umowy sprzedaży gruntu oraz do niezwłocznego wzajemnego informowania się o ziszczeniu się lub nieziszczeniu (w zależności od sytuacji) któregokolwiek z poniższych warunków.
Wnioskodawca zobowiązał się do:
a)umożliwienia Kupującemu dokonania wszelkich czynności w ramach postępowań toczących się odnośnie gruntu, w tym postępowania przed Ministrem Rozwoju i Finansów, postępowania ze skargi do WSA lub innych postępowań dotyczących decyzji Ministra Rozwoju i Finansów, postępowania przed Komisją do spraw nieruchomości (...), lub przed innymi organami administracji publicznej lub sądami, oraz wstąpienie do powyższych postępowań w celu zapewnienia tytułu prawnego do udziału w prawie wieczystego użytkowania gruntu,
b)w przypadku, jeśli którykolwiek ze sprzedających utraci tytuł prawny do gruntu (lub udział w nim), do tego, że bez uzasadnionej zwłoki umożliwi Kupującemu podjęcie wszelkich czynności przed sądami lub organami administracji publicznej w celu nabycia lub uzyskania zwrotu przez sprzedających całości lub części gruntu lub udziału w nim, a także umożliwi Kupującemu podjęcie wszelkich czynności mających na celu zabezpieczenie w inny sposób tytułu prawnego sprzedających do gruntu, w całości, w części lub udziale,
c)współpracy z Kupującym i wspieraniu go w procesie nabywania przez Kupującego (lub podmiot wskazany przez Kupującego) udziału w gruncie objętego postępowaniem przed Ministrem Rozwoju i Finansów oraz do nie podejmowania żadnych czynności zmierzających do nabycia przez siebie udziału w gruncie objętego postępowaniem przed Ministrem Rozwoju i Finansów.
Umowa sprzedaży zostanie zawarta, o ile wcześniej spełnią się następujące warunki zawieszające:
a) uzyskanie przez strony, na podstawie wspólnych wniosków, indywidualnej interpretacji podatkowej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, potwierdzającej sposób opodatkowania transakcji podatkiem od towarów i usług Kupującego, pełnomocnictwa do wystąpienia o wyżej opisaną interpretację; oraz
b) w księdze wieczystej prowadzonej dla gruntu nie będą ujawnione żadne wzmianki, ostrzeżenia, wpisy o wnioskach lub zakazach; oraz
c) nie zajdą żadne inne okoliczności wyłączające nabycie w dobrej wierze przez Kupującego od Wnioskodawcy udziałów w prawie użytkowania wieczystego gruntu, przy czym niniejszy warunek uznaje się za niespełniony jedynie wówczas, gdy wystąpienie wspomnianych okoliczności zostanie udokumentowane na piśmie, a w szczególności w postaci dokumentu dołączonego do akt postępowania administracyjnego, sądowego lub arbitrażowego lub akt wieczystoksięgowych lub pisemnego pozwu lub pisemnego oświadczenia złożonego przez dowolną osobę, z wyjątkiem: Kupującego lub podmiotów powiązanych z Kupującym lub jakiegokolwiek podmiotu działającego na rzecz lub na polecenie Kupującego lub podmiotu powiązanego z Kupującym; oraz
d) w księdze wieczystej prowadzonej dla gruntu nie będą ujawnione żadne obciążenia gruntu, z wyjątkiem istniejącej służebności, istniejącego użytkowania, hipoteki Kupującego, umowy najmu oraz innych obciążeń zaakceptowanych na piśmie prze Kupującego; oraz
e) decyzja o warunkach zabudowy oraz decyzja przenosząca decyzję o warunkach zabudowy na rzecz Kupującego pozostaną niezmienione, ostateczne i prawomocne; oraz
f) nie zostanie uchwalony projekt Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego ani jakikolwiek inny miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dotyczący gruntu albo, jeśli zostanie uchwalony, będzie zezwalał na realizację inwestycji zgodnie z warunkami decyzji o warunkach zabudowy oraz decyzji lokalizacyjnej, nie będzie znacząco różnił się od warunków ustanowionych w decyzji o warunkach zabudowy, nie będzie stanowił podstawy do uchylenia decyzji o warunkach zabudowy na podstawie art. 65 Ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ani nie będzie skutkować wygaśnięciem decyzji o warunkach zabudowy; oraz
g) nowa decyzja lokalizacyjna zostanie wydana na rzecz Kupującego i stanie się ostateczna i prawomocna.
Wnioskodawca udzielił osobom wskazanym przez Nabywcę pełnomocnictwa umożliwiającego im zapoznanie się z wszelkimi dokumentami lub aktami dotyczącymi gruntu oraz prowadzonych w odniesieniu do gruntu postępowań, w tym postępowań przed Ministrem Rozwoju i Finansów oraz do postępowania przed Komisją do spraw nieruchomości (...), a także pełnomocnictwa do reprezentowania Wnioskodawcy w postępowaniach wieczystoksięgowych dotyczących gruntu, w celu dokonania wpisów zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży.
Wnioskodawca udzielił Kupującemu pełnomocnictw umożliwiających dokonanie wszelkich czynności w ramach postępowań przed Ministrem Rozwoju i Finansów, postępowania ze skargi do WSA lub innych postępowań dotyczących decyzji Ministra Rozwoju i Finansów, postępowania przed Komisją do spraw nieruchomości (...), dotyczących gruntu.
Wnioskodawca udzielił Nabywcy pełnomocnictwa do zawarcia w jego imieniu aneksu do przedwstępnej umowy sprzedaży, przedłużającego termin na zawarcie warunkowej umowy sprzedaży (tj. wskazującego jej nową ostateczną datę), a także do zawarcia w jego imieniu warunkowej umowy sprzedaży oraz umowy przenoszącej prawo wieczystego użytkowania gruntu (na warunkach określonych w umowie przedwstępnej).
Wnioskodawca udzielił osobie wskazanej przez Kupującego pełnomocnictwa do wystąpienia z wnioskiem o wyżej opisaną interpretację indywidualną w zakresie prawa podatkowego.
Współwłaścicielami naniesień związanych z utwardzeniem gruntu (parkingu) są zgodnie z prawem współużytkownicy wieczyści gruntu.
Wnioskodawca nabył 32/128 udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu od krewnej, p. J. M. 20 października 2014 roku oraz udział 32/128 wraz z parkingiem w grudniu 2015 roku od Skarbu Państwa. W umowie z 2015 roku wzmiankowane zostały naniesienia w postaci parkingu, które według oświadczenia przedstawiciela Skarbu Państwa zawartego we wspomnianej umowie sprzedaży spełnia definicję budowli. Umowa sprzedaży ze Skarbem Państwa nie wskazywała daty oddania parkingu do używania, znajduje się on na gruncie od ok. 2008 roku. Powstał on zatem, przed zwrotem gruntu spadkobiercom przedwojennych właścicieli i został zbudowany najprawdopodobniej przez (…) w czasie budowy metra w tym rejonie miasta. Jedynym źródłowym dokumentem, z którego Wnioskodawca może czerpać wiedzę o pochodzeniu parkingu jest udostępniony przez innego współużytkownika wieczystego działki operat szacunkowy (wycena) z dnia 5 grudnia 2014 roku sporządzony przez biegłego na potrzeby zakupu przez niego udziału Skarbu Państwa w ww. gruncie.
Wspomniana umowa sprzedaży udziału z 2015 roku w swojej treści odwołuje się w zakresie naniesień również do znajdującej się na działce kanalizacji deszczowej (odwodnienia parkingu) oraz oświetlenia (latarnie). Współwłaścicielami naniesień znajdujących się na działce nr 1 są zgodnie z prawem współużytkownicy wieczyści gruntu. Współwłaścicielem kanalizacji deszczowej (odwodnienie parkingu) oraz oświetlenia (latarnie) jest również Wnioskodawca. Kanalizacja deszczowa i oświetlenie są budowlami w rozumieniu ustawy z 7 lipca 1994. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).
17 grudnia 2015 roku została zawarta umowa sprzedaży przez Skarb Państwa udziału 1/4 w prawie użytkowania wieczystego gruntu z prawami z nim związanymi na rzecz Wnioskodawcy. W umowie tej wzmiankowane zostały istniejące w dniu jej zawarcia naniesienia w postaci m.in. kanalizacji deszczowej i oświetlenia. Umowa ta nie wskazywała daty oddania tych budowli do używania, znajdują się one na gruncie od ok. 2008 roku. Powstały one zatem, przed zwrotem gruntu spadkobiercom przedwojennych właścicieli i przed nabyciem przez Wnioskodawcę, zostały zbudowane najprawdopodobniej przez (…) w czasie budowy metra w tym rejonie miasta. Jedynym źródłowym dokumentem, z którego Wnioskodawca może czerpać powyższą wiedzę o pochodzeniu ww. budowli jest operat szacunkowy (wycena) z dnia 5 grudnia 2014 roku sporządzony przez biegłego na potrzeby zakupu przez niego udziału Skarbu Państwa w ww. gruncie.
Pod poziomem gruntu ww. działki znajdują się stanowiące odrębny przedmiot własności urządzenia stacji metra, będące własnością miasta (…) oraz elementy wyposażenia będące własnością spółki X i stanowiące części składowe jej przedsiębiorstwa.
Wnioskodawca w ostatnich 2 latach nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie budowli.
Pytania:
1.Czy Wnioskodawca będzie z tytułu planowanej sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 podatnikiem podatku od towarów i usług?
2.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1 – czy sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 będzie podlegała zwolnieniu z VAT?
3.W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2 – czy jeśli Wnioskodawca i Nabywca zrezygnują z tego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, składając zgodne oświadczenie, spełniające wymogi określone w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 będzie podlegała stawce 23% VAT?
4.W przypadku, wbrew stanowisku Zainteresowanych, odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1 oraz odpowiedzi negatywnej na pytanie 2 lub twierdzącej na pytanie 3 – czy Nabywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia całości podatku VAT związanego z nabyciem udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 od Wnioskodawcy?
Stanowisko Zainteresowanych w sprawie
1.Zdaniem Zainteresowanych,Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.
2.W przypadku, wbrew stanowisku Zainteresowanych, odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1, zdaniem Zainteresowanych sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT.
3.W przypadku, wbrew stanowisku Zainteresowanych, odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2, zdaniem Zainteresowanych, jeśli Wnioskodawca i Nabywca zrezygnują z tego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, składając zgodne oświadczenie, spełniające wymogi określone w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 będzie podlegała stawce 23% VAT.
4.W przypadku, wbrew stanowisku Zainteresowanych, odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1 oraz odpowiedzi negatywnej na pytanie 2 lub twierdzącej na pytanie 3,zdaniem Zainteresowanych, Nabywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia całości podatku VAT związanego z nabyciem udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 od Wnioskodawcy.
Uzasadnienie
1.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 z kolei definiuje działalność gospodarczą jako wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Obejmuje ona w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z treści przytoczonych przepisów wynika, że aby zachowania danego podmiotu uznać za działalność gospodarczą, istotne znaczenia ma ich zorganizowany i ciągły charakter. Zatem planowana przez Wnioskodawcę dostawa gruntu podlegałaby opodatkowaniu VAT, gdyby jego działaniom w tym zakresie można było przypisać wskazane znamiona działalności gospodarczej.
W kwestii opodatkowania VAT dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu jej dokonania podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca lub usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. ustawy o VAT (co skutkowałoby uznaniem go za podatnika), czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządzania majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie (a już w szczególności prywatne, jakim jest spadkobranie) lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania majątku rzeczowego w sposób ciągły w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 Dyrektywy VAT, a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.
W orzecznictwie powstałym na gruncie wskazanych przepisów ustawy o VAT i Dyrektywy VAT (m.in. wyrok NSA z dnia 27 maja 2014 r., sygn. akt I FSK 774/13) sądy administracyjne wskazują na kryteria, jakimi należy kierować się przy ocenie, czy mamy do czynienia z działalnością gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami czy z zarządem majątkiem prywatnym. Zgodnie z nim na gospodarczy charakter uzyskiwanego dochodu może wskazywać zespół powiązanych ze sobą działań podatnika, polegających na: wielokrotnym nabywaniu nieruchomości, ich zaawansowanym przygotowaniu do sprzedaży (tzn. sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), wielokrotnym zbywaniu w celu zarobkowym przygotowanych w ten sposób do zbycia nieruchomości oraz dokonywaniu tych transakcji (nabycia i zbycia) w stosunkowo krótkim przedziale czasowym.
O kwalifikacji uzyskanych przez podatnika dochodów do działalności gospodarczej nie mogą zaś, zdaniem sądów administracyjnych, w sposób zasadniczy i wyłączny decydować takie tylko okoliczności jak: liczba transakcji sprzedaży, osiągnięcie zysku (rozumianego jako nadwyżka między kosztami zakupu, a przychodem ze sprzedaży), podział dużej nieruchomości gruntowej na mniejsze działki dla poprawy możliwości zagospodarowania oraz poszukiwanie nabywców przez składanie ofert sprzedaży. Wszystkie te formy aktywności mogą mieścić się w zwykłych czynnościach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem. Nie przekraczają granic takiego zarządu czynności stanowiące naturalną konsekwencję prawidłowego gospodarowania własnym mieniem. Działań z zachowaniem – normalnych w takich przypadkach – reguł gospodarności nie należy z definicji utożsamiać z działalnością gospodarczą. W ramach zwykłego zarządu sprawami majątkowymi może mieścić się również np. nabycie nieruchomości na tzw. lokatę i dochód ze sprzedaży takiej nieruchomości także nie będzie związany z działalnością gospodarczą, jeżeli między datą nabycia i sprzedaży upłynął dłuższy okres, a na operację zbycia takiej nieruchomości nie nakładałyby się inne transakcje o podobnym charakterze, tworzące razem obraz działalności zorganizowanej i ciągłej, z której podatnik uczyniłby sobie trwałe źródło zarobkowania.
Dokonanie przez Wnioskodawcę czynności sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego wskazanej działki nie przesądza o tym, że z tego powodu stanie się on podatnikiem VAT. Przyjęcie, iż zbywając je Wnioskodawca działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność handlową wymagałoby, aby jego czynności w zakresie tej sprzedaży przybrały formę profesjonalną (zawodową) i ciągłą (stałą), powtarzalną, potwierdzoną obiektywnymi dowodami zamiaru ich kontynuacji, czyli w konsekwencji formę zorganizowaną. Przesłanka stałości wynika z porównania z art. 9 i art. 12 Dyrektywy VAT – art. 12 wprowadza jako zasadę szczególną możliwość uznania za podatników także podmiotów działających w sposób sporadyczny, co oznacza, iż zasadą ogólną jest, by taka działalność była opodatkowana jedynie gdy wykonywana jest w sposób niesporadyczny (stały).
W świetle powyższego, jednorazowa sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nabytej przez Wnioskodawcę od spadkobierców i Skarbu Państwa kilka lat temu i pozostawionej do dziś w niezmienionym stanie, nie może być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT. Nie miało bowiem miejsca wykorzystywanie przez Wnioskodawcę towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych ani poniesienia nakładów na ich rzecz. W żadnym wypadku nie można mówić o zorganizowanym i ciągłym charakterze jego działalności w odniesieniu do zbywanego udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości.
Zdaniem Zainteresowanych, Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 nie będzie zatem podatnikiem podatku od towarów i usług.
2.
Zgodnie z przepisami Prawa budowalnego roboty budowlane polegające na utwardzeniu powierzchni gruntu na działce nie były budową obiektu budowlanego, nawet jeśli utwardzony teren jest wykorzystywany np. jako parking. Skoro bowiem utwardzenie powierzchni gruntu na działkach budowlanych zostało zamieszczone w art. 29 ust. 4 pkt 4 Prawa budowalnego, a nie w ust. 1-3, to utwardzenie to było zaliczane do tego typu robót budowlanych, które nie wymagając pozwolenia dodatkowo w myśl tego przepisu nie były budową. Nie istnieje odpowiednia dla budowy dokumentacja budowlana i prace nie mogły prowadzić w efekcie końcowym do powstania budowli w rozumieniu art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Wyznacznikiem rozumienia art. 29 ust. 4 pkt 4 Prawa budowlanego nie mogło być przeznaczenie, sposób użytkowania utwardzonej powierzchni działki budowlanej, ale istota robót.
Skoro utwardzenie działki nr 1 nie jest budowlą, jego sprzedaż nie jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ani pkt 10a ustawy o VAT.
3.
W przypadku, wbrew stanowisku Zainteresowanych, odpowiedzi twierdzącej na pytanie 2, Wnioskodawca i Nabywca zamierzają złożyć zgodne oświadczenie o rezygnacji ze zwolnienia (wyborze opodatkowania) dostawy budynków i budowli, o których mowa w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT. Oznacza to, zdaniem Zainteresowanych, iż pod warunkiem spełnienia wymogów formalnych takiego oświadczenia i złożenia go przed dniem dokonania dostawy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla Nabywcy, dostawa budynku i budowli podlegać będzie opodatkowaniu.
W związku z tym, jeżeli sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1, wbrew stanowisku Zainteresowanych, będzie podlegać opodatkowaniu VAT, i nie będzie zwolniona z tego podatku w wyniku złożonego przez Wnioskodawcę i Nabywcę przed dniem dokonania dostawy zgodnego oświadczenia, o których mowa w art. 43 ust. 10 i ust. 11 ustawy o VAT, zdaniem Zainteresowanych sprzedaż ta podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawce VAT. Nie jest to bowiem nieruchomość będąca obiektem budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, której dostawa podlegałaby opodatkowaniu według stawki 8%. Zgodnie zaś z art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale związanych z gruntem, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu – art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT), co oznacza, że cały obrót z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 opodatkowany będzie tą samą stawką VAT 23%.
4.
Nabywca prowadzić będzie działalność m.in. w zakresie realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków. Nabywany od Wnioskodawcy udział w prawie użytkowania wieczystego działki stanie się częścią inwestycji Nabywcy polegającej na budowie budynków usługowych. Budynki/lokale w tych budynkach będą po zakończeniu inwestycji przedmiotem najmu, bądź sprzedane wraz z udziałem w działce, które to transakcje stanowić będą dla Nabywcy czynności opodatkowane VAT.
Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nabywcy przysługiwać będzie – pod warunkami i na zasadach określonych w innych przepisach tej ustawy - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zakupach inwestycyjnych i bieżących, w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu stanowi m.in. suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez Nabywcę z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonania usługi (art. 86 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT).
Ponieważ nabyty od Wnioskodawcy udział w prawie użytkowania wieczystego działki będzie wykorzystywany przez Nabywcę do wykonywania czynności opodatkowanych, w przypadku – wbrew stanowisku Zaineresowanych odpowiedzi twierdzącej na pytanie 1 oraz odpowiedzi negatywnej na pytanie 2 lub twierdzącej na pytanie 3, przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia całości podatku VAT związanego z nabyciem udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 od Wnioskodawcy.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Na mocy art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy.
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem według art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.):
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
a)określone udziały w nieruchomości;
b)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości;
c)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
Potwierdził to również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.
Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).
W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.
Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego:
Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Jak stanowi art. 198 ustawy Kodeksu cywilnego:
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.
Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Mocą ust. 2 powołanego artykułu:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które cechuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.
Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.
Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:
„Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem natomiast takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.
Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.
Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).
Tym samym aby uznać, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.
W analizowanej sprawie Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy Wnioskodawca z tytułu planowanej sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.
Jak wynika z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, Wnioskodawca wykorzystuje przedmiotową nieruchomość do celów zarobkowych czerpiąc zyski z zawartej umowy najmu.
Na mocy art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne.
W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).
W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Tym samym najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W niniejszej sprawie nie można także uznać, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży majątku prywatnego. Należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (...), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.
Ze wskazanego orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania danej nieruchomości, czy jej części, w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. w sprawie C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, w którym stwierdzono, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.
W niniejszych okolicznościach przedmiotowa działka była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do celów zarobkowych, który czerpie zyski z zawartej umowy najmu, zatem nie stanowi ona majątku prywatnego.
W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 1 stanowi dostawę dokonaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w ust. 1 tego przepisu. W tej sytuacji nie można uznać, że dostawa udziału w działce będzie przejawem realizacji prawa do rozporządzania składnikiem związanym z prywatnym majątkiem Wnioskodawcy.
Wobec powyższego, sprzedaż udziału w prawie wieczystego użytkowania działki nr 1, w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie dostawą, w odniesieniu do której Wnioskodawca działa jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy i ww. sprzedaż będzie realizowana w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.
Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.
Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.
Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.
Zgodnie z treścią art. 2 pkt 14 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a)wybudowaniu lub
b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.
Należy przy tym wskazać, że jak wynika z art. 43 ust. 10 ustawy:
Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:
1)są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2)złożą:
a)przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego lub
b)w akcie notarialnym, do zawarcia którego dochodzi w związku z dostawą tych obiektów
- zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy:
Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:
a)imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
b)planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
c)adres budynku, budowli lub ich części.
Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:
a)w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b)dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów tj. zarówno nieruchomości, jak i ruchomości, przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT oraz wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, również prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego:
W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.
W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” . W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
W świetle art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budowli – należy przez to każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabył 32/128 udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu działki nr 1 od krewnej 20 października 2014 roku oraz udział 32/128 tej działki w grudniu 2015 roku od Skarbu Państwa. W umowie z 2015 roku wzmiankowane zostały naniesienia w postaci parkingu, jak również znajdującej się na tej działce kanalizacji deszczowej (odwodnienia parkingu) oraz oświetlenia (latarnie). Współwłaścicielami naniesień znajdujących się na działce nr 1 są zgodnie z prawem współużytkownicy wieczyści gruntu, w tym również Wnioskodawca. Zgodnie ze wskazaniem Zainteresowanych, parking, kanalizacja deszczowa oraz oświetlenie spełniają definicję budowli w rozumieniu Prawa budowalnego.
Przy czym, z okoliczności sprawy wynika, że pod poziomem gruntu działki nr 1 znajdują się również stanowiące odrębny przedmiot własności urządzenia stacji metra, będące własnością miasta (...) oraz elementy wyposażenia będące własnością spółki X i stanowiące części składowe jej przedsiębiorstwa.
Zatem, skoro znajdujące się pod poziomem działki nr 1 urządzenia stacji metra są własnością miasta (…) oraz elementy wyposażenia są własnością spółki X to przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie grunt wyłącznie z naniesieniami w postaci budowli, tj. parkingu, kanalizacji deszczowej (odwodnienia parkingu) oraz oświetlenia (latarni). Tym samym, urządzenia stacji metra oraz elementy wyposażenia nie powinny być uwzględnione przy rozstrzygnięciu, czy opisana sprzedaż będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT.
Przemiotem Państwa watpliwości jest kwestia braku możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT planowanej sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1.
W celu ustalenia, czy w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem budowli znajdujących się na działce nastąpiło pierwsze zasiedlenie.
Analiza przedstawionych okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dostawa budowli (parkingu, kanalizacji deszczowej oraz oświetlenia) znajdujących się na działce nr 1, nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż jak wynika z opisu sprawy budowle te znajdują się na gruncie od 2008 r., zostały wybudowane przez Miasto (...) w czasie budowy metra w tym regionie, przy czym również grunt jest przedmiotem umowy najmu od 2019 r. Ponadto Wnioskodawca w ciągu ostatnich dwóch lat nie ponosił żadnych nakładów na ulepszenie ww. budowli. W konsekwencji zostały spełnione warunki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy budowli, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.
Ponieważ planowana dostawa budowli będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, nie ma potrzeby analizowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy będzie miało również zastosowanie dla sprzedaży gruntu, na którym budowle są posadowione, gdyż zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Tym samym stanowisko Zainteresowanych przedstawione w pytaniu nr 2, że sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 nie będzie podlegała zwolnieniu z podatku VAT należy uznać za nieprawidłowe.
Jak wynika z opisu sprawy Nabywca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, natomiast w przypadku uznania przez Organ, że z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, to dokona On zgłoszenia rejestracyjnego w tym zakresie. Jednocześnie Wnioskodawca oraz Nabywca rozważają zrezygnować z tego zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, składając nie później niż 1 (jeden) dzień roboczy przed dniem zawarcia umowy sprzedaży zgodne oświadczenie, spełniające wymogi określone w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.
Jak wcześniej wskazał tut. Organ, planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 zabudowanej budowlami będzie korzystała ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, lecz w sytuacji kiedy strony transakcji zrezygnują ze zwolnienia po spełnieniu warunków wynikających z art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, niniejsza transakcja będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT wg właściwej stawki.
Tym samym, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.
Państwa wątpliwości dotyczą także kwestii, czy Nabywcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku VAT związanego z nabyciem udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 od Wnioskodawcy.
W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Podkreślić również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT:
Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.
W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, należy stwierdzić, że w sytuacji kiedy strony transakcji wybiorą opcję opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, Nabywca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z zakupem udziału w prawie wieczystego użytkowania zabudowanej działki nr 1. Wynika to z faktu, że w analizowanym przypadku będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nabywana działka będzie częścią inwestycji Nabywcy polegającej na budowie budynków usługowych. Budynki/lokale w tych budynkach będą po zakończeniu inwestycji przedmiotem najmu, bądź sprzedane wraz z udziałem w działce, które to transakcje stanowić będą dla Nabywcy czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a Nabywca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zatem Nabywca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego z tej transakcji zgodnie z art. 86 ust. 1 i nast. ustawy. Zauważyć przy tym należy, że uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego Nabywca będzie mógł zrealizować, pod warunkiem niezaistnienia innych przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.
Tym samym, stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Na podstawie art. 42b ust. 1 w powiązaniu z art. 42a ustawy o VAT mogą Państwo wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS), która jest wydawana w formie decyzji na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług. Wystąpienie z wnioskiem o wydanie WIS jest możliwe od 1 listopada 2019 r. – przy czym WIS dotyczy stanu prawnego obowiązującego od 1 lipca 2020 r. Zatem kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej określonej w art. 42a ustawy.
Niniejsza interpretacja rozstrzyga przedstawione zdarzenie przyszłe wyłącznie w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1, braku zastosowania zwolnienia od podatku do dostawy udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 i prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem tego udziału. W zakresie określenia stawki podatku do sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego działki nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania
Pan M. H. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).