Regulacje prawne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

W konsekwencji powyższego świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności wykonywane są odpłatnie. Przeciwnie, gdy świadczenie usług ma charakter nieodpłatny to, co do zasady, nie podlega opodatkowaniu VAT.

Przy czym, ustawodawca w pewnych ściśle określonych przypadkach, uregulowanych w treści art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, przewidział również wyjątki od powyższej reguły.

I tak, stosownie do treści art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1)użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2)nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym, dalsza analiza przytoczonej regulacji odnosiła się będzie do art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu, nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Dla przykładu, zgodnie z orzecznictwem organów podatkowych, nie podlegają także opodatkowaniu VAT nieodpłatne czynności mające charakter świadczenia usług, wykonywane przez jednostki samorządu terytorialnego bez związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, lecz realizowane dla potrzeb wykonania zadań własnych tych jednostek, względem których nie występują one w charakterze podatnika VAT. Opodatkowaniu na mocy przytoczonej regulacji podlegać będą zatem, co do zasady, usługi, które odbywają się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności, a które służą zaspokojeniu osobistych celów (bezpośrednio konsumpcyjnym) podmiotów wymienionych w przepisie m.in. pracowników.

Świadczenia związane z organizacją przez X Zajęć oraz udział reprezentujących X pracowników w Zawodach sportowych na gruncie ustawy o VAT

Ocena, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu VAT w oparciu o analizowaną regulację prawną wymaga rozstrzygnięcia, czy takie świadczenie usług jest dokonywane na cele osobiste podatnika (jego personelu), czy też na cele prowadzonej przez pracodawcę działalności gospodarczej. Biorąc pod uwagę fakt, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "celów osobistych", przy wykładni tego zwrotu wymagane jest posłużenie się wypracowanym w tym zakresie orzecznictwem.

Przykładowo, w wyroku z dnia 16 października 1997 r. C-258/95 (Julius Fillibeck Sóhne GmbH & Co. KG) Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE”) doszedł do wniosku, że - co do zasady - pracodawca, organizując dla pracowników dojazd do zakładu, świadczy nieodpłatną usługę na ich prywatny użytek. Pracodawca w normalnych warunkach nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca pracy, a to w jaki sposób pracownik dostanie się do pracy jest jego indywidualną sprawą. Niemniej jednak, jeżeli z okoliczności wynika, że działalność prowadzona przez podatnika wymaga, aby pracodawca zapewnił transport pomiędzy domem a miejscem pracy, wówczas należy przyjąć, że usługa ta świadczona jest w celu nie innym niż działalność gospodarcza podatnika, natomiast prywatne korzyści pracownika wynikające z możliwości skorzystania z transportu mają znaczenie drugorzędne względem potrzeb podatnika.

W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalności przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu.

W drugim wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 (Danfoss and Astra Zeneca) TSUE stwierdził, że co do zasady wydawanie pracownikom nieodpłatnych posiłków służy zaspokojeniu ich prywatnych potrzeb w rozumieniu art. 6 ust. 2 Szóstej Dyrektywy. Jeżeli natomiast ze szczególnych okoliczności wynika, że zapewnienie posiłków przez pracodawcę nie służy zaspokajaniu prywatnych potrzeb tych ostatnich i nie jest dokonywane w celach innych niż związane z działalnością przedsiębiorstwa, wtedy osobista korzyść, jaka wynika z tego dla pracowników, wydaje się mieć jedynie charakter uboczny względem potrzeb przedsiębiorstwa. Podobnie jak w pierwszym powołanym wyroku, także i w tym orzeczeniu TSUE podkreślił znaczenie ścisłego związku pomiędzy działalnością gospodarczą podatnika, a świadczona nieodpłatnie usługą. Wskazał ponadto, że usługa ta powinna służyć przede wszystkim interesom podatnika, a korzyść pracownika powinna mieć charakter uboczny.

Zatem za usługi dokonane do celów działalności gospodarczej należy uznać takie, które mają związek z potrzebami tej działalności. Związek z działalnością gospodarczą mają natomiast takie czynności, których wykonanie jest celowe dla osiągnięcia bądź poprawienia efektów tej działalności. Ta celowość istnieć może również wtedy, gdy taka usługa nieodpłatna nie jest niezbędna do osiągnięcia efektu działalności gospodarczej, ale obiektywnie może na te efekty wpływać.

Mając na uwadze kryteria wynikające z powołanego orzecznictwa TSUE można wywieść wniosek, że co do zasady takie usługi, w których zasadniczą korzyść odnoszą pracownicy, należałoby uznać za świadczone na ich osobiste cele, a w konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Również krajowe orzecznictwo sądów administracyjnych i organów podatkowych wpisuje się w linię wykładni prezentowanej w przytoczonym powyżej orzecznictwie TSUE. Przykładowo, jak zauważył WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 19 maja 2008 r., sygn. akt I SA/Wr 1559/07, „nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników podatnika może posiadać dwojakiego rodzaju charakter: może być nie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, czyli działalnością gospodarczą podatnika albo związać się z tą działalnością”. Zasadnicze znaczenie w kontekście rozstrzygnięcia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników podlega opodatkowaniu VAT, ma ustalenie kto uzyskuje dominującą korzyść z nieodpłatnego świadczenia usługi - jeśli pracodawca (podatnik), to świadczenie takie jest nieopodatkowane VAT. Przytoczony wyrok zawiera jednocześnie wskazówki pozwalające dokonać oceny korzyści stron. W opinii WSA we Wrocławiu: „opodatkowaniu w ramach art. 8 ust. 2 u.p.t.u. podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika, które służąc celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), nie ma jednocześnie żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika, nie służąc mu w jakikolwiek sposób lub służąc mu jedynie w sposób niezamierzony, znikomy lub wtórny (pośredni)”. W następstwie powyższego, za nieobjęte dyspozycją art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a więc niepodlegające opodatkowaniu VAT, uznać należy świadczenia, w których korzyść osobista, jaką uzyskuje pracownik, ma charakter wtórny (niejako uboczny patrząc od strony podatnika - pracodawcy), w stosunku do korzyści pracodawcy np. związanych z jego funkcjonowaniem i rozwojem.

W niniejszym stanie faktycznym zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż organizacja Zajęć dla pracowników oraz udziału reprezentantów w Zawodach sportowych stanowią świadczenia nieobjęte dyspozycją art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a więc nie podlegające opodatkowaniu, gdyż:

Rozwijając powyższe argumenty potwierdzające, iż korzyści X z podejmowanej aktywności przeważają korzyści pracownika, należy raz jeszcze podkreślić, iż X podejmuje szerokie działania związane z organizacją Zajęć oraz delegowaniem pracowników do udziału w Zawodach sportowych ze względu na chęć osiągnięcia własnych korzyści, wynikających z tworzenia przyjaznego otoczenia pracy oraz integracji pracowników. A w przypadku udziału reprezentantów X w Zawodach sportowych, poza powyższymi aspektami, również z uwagi na chęć uzyskania korzyści, związanej z promocją wizerunku. Poprzez te działania (Zajęcia, Zawody sportowe) X niewątpliwie wpływa na tworzenie atrakcyjnego środowiska pracy, dba o dobre relacje między pracownikami i usprawnienie komunikacji, co w konsekwencji prowadzi do zwiększenia efektywności, wydajności i skuteczności pracy, a więc ma bezpośredni pozytywny wpływ na stopień realizacji zadań Wnioskodawcy. Celem podejmowania wskazanych przedsięwzięć jest wzmacnianie poczucia przynależności do zespołu i organizacji oraz identyfikacji z pracodawcą. Ma to szczególne znacznie wobec istniejącego bardzo konkurencyjnego rynku pracy oraz trudności w znalezieniu oraz utrzymaniu wykwalifikowanych pracowników. Dodatkowo należy również zaakcentować pośrednią korzyść Wnioskodawcy związaną z upowszechnianiem m.in. aktywności sportowej w miejscu pracy, przejawiającą się m.in.: w utrzymaniu dobrego psychofizycznego stanu zdrowia oraz zmniejszeniem absencji chorobowych.

Należy podkreślić, iż podejmowane przez X działania stanowią przemyślaną, spójną i ściśle powiązaną ze sobą politykę pozwalającą osiągnąć stawiane cele. Jak wykazano w stanie faktycznym, aktywność pracowników w zakresie działalności Sekcji nie ogranicza się wyłącznie do uczestnictwa w Zajęciach. Pracownicy w sposób czynny i bezpośredni angażowani są w tworzenie nowych Sekcji (tworzenie Sekcji wynika z inicjatywy pracowników), a następnie ponoszą odpowiedzialność za ich rozwój oraz codzienne funkcjonowanie (załatwienie spraw formalnych związanych z zapewnieniem infrastruktury do prowadzenia Zajęć, zapewnienie opieki trenerskiej, uzgodnienie harmonogramów uczestnictwa w Zajęciach, organizacji grupy osób chętnych do udziału we wspólnym uprawianiu sportu lub wykonywaniu określonej działalności kulturalnej). Wnioskodawca, z jednej strony dzięki sformalizowaniu działalności sportowej i kulturalnej (usankcjonowanej w wewnętrznych regulacjach), z drugiej zaś pozostawieniu swobody w kształtowaniu bieżącej działalności Sekcji i organizacji Zajęć jej członkom, stwarza pracownikom realną płaszczyznę do integracji, która w wybranych przypadkach odbywa się bez konieczności ponoszenia przez X kosztów - organizacja wybranych Zajęć Sekcji odbywa się z wykorzystaniem infrastruktury własnej (np. Zajęcia sekcji brydża sportowego, fotograficznej, chóru, szachów) lub ogólnodostępnej bezpłatnej (np. Zajęcia sekcji petanque, biegowej). Dodatkowo, Wnioskodawca tworząc pracownikom uczestniczącym w Zajęciach możliwość systematycznego trenowania, podnoszenia umiejętności, a przypadku sportów zespołowych (np. sekcja piłki nożnej, koszykówki, siatkówki) trenowania w zespołach, dąży również do jak najlepszego przygotowania pracowników do uczestnictwa w Zawodach sportowych. Uczestnicząc w Zawodach pracownicy występują zaś w imieniu i na rzecz pracodawcy, w rzeczywistości reprezentując i promując pracodawcę, utrwalając w ten sposób jego pozytywny wizerunek. Uczestnictwo pracowników w Zawodach sportowych ma charakter reprezentacyjny, a tym samym związek z prowadzoną działalnością, pozwala bowiem na utrwalanie pozytywnego wizerunku X.

Reasumując powyższe argumenty potwierdzają, że:

W konsekwencji powyższego, uznać należy, iż podejmowane przez X działania w ramach organizacji Zajęć oraz uczestnictwa pracowników w Zawodach sportowych, jako służące m.in. celom całokształtu działalności X (…), nie mieszczą się w dyspozycji art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a w następstwie nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Powyższe stanowisko w zakresie braku opodatkowania VAT udziału pracowników w różnego rodzaju formach integracji - spotkaniach, integracjach sportowo-rekreacyjnych potwierdzają również organy podatkowe.

W szczególności, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2016 r., sygn. IPPP1/4512-1156/15-2/KR, wskazał, iż: „integracja poprzez sport (dot. m.in. wynajmu sali na zajęcia sportowe dla pracowników oraz organizację zawodów sportowych) będzie miała na celu poprawienie atmosfery pracy, motywacji i lojalności pracowników, rozwinięcie ducha współpracy i poczucia przynależności do zespołu oraz umiejętności działania w zespole. W związku z tym, z założenia ma się przełożyć na wydajność 10/13 pracowników i wysoką jakość wykonywanych obowiązków służbowych, a to z kolei przyczyni się do zwiększenia przychodów spółki. W związku z tym, nie można uznać wskazanego świadczenia za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem organizacja ww. spotkania jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Zatem należy stwierdzić, że integracja przez sport organizowana dla pracowników Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 10 lutego 2016 r., sygn. ITPP2/443-697/13/16-S/RS, potwierdził, że: „nieodpłatna usługa polegająca na organizacji festynu (dot. imprezy artystyczno-rozrywkową) świadczona przez Spółkę na rzecz pracowników, związana była z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą - w świetle art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - nie stanowiła odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w ww. przepisie i tym samym nie podlegała opodatkowaniu”.

Również, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 2 stycznia 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.587.2018.3.IK wskazał, iż: „udostępnienie pracownikom strojów z logo, przyrządów sportowych oraz nieodpłatne świadczenie w postaci tzw. wpisowego, wynajmu hali sportowej, na której będą się odbywały treningi drużyny, przejazdów, noclegów i wyżywienia ma i będzie miało związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (na co wskazano wyżej). Tym samym od ww. nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników Spółka nie naliczy podatku VAT należnego”.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 19 kwietnia 2018 r., sygn. 0112-KDIL4.4012.94.2018.l.HW: „nie można uznać organizacji Spotkań (np. spotkania w restauracji, kawiarni, pubie, kręgielni, hotelu, imprez integracyjnych) dla pracowników Spółki za odpłatne świadczenie usług na ich rzecz, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, bowiem ich organizacja będzie związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Uczestnictwo pracowników Spółki w Spotkaniach ma na celu m.in. wzrost ich motywacji w zakresie wykonywanych obowiązków, zwiększenie wydajności i efektywności pracy w zespole, co z kolei ma przyczynić się do polepszenia wyników Spółki oraz wzrostu jej przychodów. Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, że w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka nie jest/nie będzie zobowiązana do naliczenia podatku VAT z tytułu uczestnictwa pracowników w Spotkaniach”.

Regulacje prawne

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę VAT naliczonego stanowi suma kwot VAT wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Obniżenie kwot podatku należnego o podatek naliczony wynikający z zakupu usług związanych z organizacją Zajęć oraz udział reprezentujących X pracowników w Zawodach na gruncie ustawy o VAT

Z powołanej powyżej regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem VAT został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie VAT należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających VAT.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia VAT naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty VAT należnego o kwotę VAT naliczonego.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia VAT naliczonego jest zatem związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

Obowiązkiem podatnika jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju czynności, z którymi wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany VAT wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania tzw. alokacji VAT do czynności podlegających opodatkowaniu i czynności niepodlegających opodatkowaniu.

Mając na uwadze powyższe, w przypadku uznania w zakresie pytania nr 1, iż nieodpłatna organizacja przez bank Zajęć dla pracowników oraz udział reprezentujących X pracowników w Zawodach sportowych podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, przyjąć należy, iż wydatki dokonywane przez Wnioskodawcę na ww. cele służą (bezpośrednio) do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT (Zajęć, Zawodów sportowych organizowanych przez X na rzecz pracowników, na podstawie fikcji prawnej wynikającej z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT) - ich następstwem będzie powstanie zobowiązania podatkowego (VAT należnego). W konsekwencji powyższego, w opisanym przypadku Wnioskodawcy przysługiwało będzie, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących przedstawione w stanie faktycznym wydatki związane z nabyciem usług na potrzeby organizacji Zajęć oraz uczestnictwem pracowników w Zawodach sportowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na istotę prawa do odliczenia podatku w kontekście opodatkowania czynności w podatku od towarów i usług w pierwszej kolejności dokonano analizy w zakresie Państwa prawa do odliczenia podatku w związku z organizacją Zajęć i  oraz uczestnictwem pracowników w Zawodach.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Zgodnie z ww. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT,

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego, jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Trzeba też pamiętać, że niezbędnym warunkiem odliczenia podatku naliczonego w przypadku związku pośredniego z działalnością opodatkowaną jest cenotwórczy charakter poczynionych wydatków, a więc ich wpływ na ceny oferowanych towarów czy usług (orzeczenie TSUE C-435/05).

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że jesteście Państwo … w zakresie tej działalności nie jesteście Państwo uznani za podmiot występujący w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Jednocześnie, w określonym zakresie prowadzicie Państwo również działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, na potrzeby której są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Zapewnienie prawidłowego funkcjonowania oraz wypełnienia powierzonych zadań na najwyższym poziomie, … Zatrudniacie Państwo pracowników posiadających kwalifikacje w dziedzinach m.in. ekonomii, ...

Kluczowym Państwa celem, z punktu widzenia funkcji pracodawcy, jest stworzenie przyjaznego otoczenia pracy pozwalającego na spełnienie ambicji zawodowych pracowników, gwarantującego rozwój i możliwość pracy w sprawnie działającym oraz zintegrowanym środowisku. Przyjęty kierunek polityki personalnej pozwala na pozyskiwanie i utrzymanie w organizacji najlepszych pracowników oraz wykorzystanie ich potencjału społecznego.

Jednym z narzędzi służącym do zapewnienia efektywnej współpracy pomiędzy jednostkami organizacyjnymi X i sprawnej komunikacji wśród pracowników, jest tworzenie warunków do integracji pracowników poprzez aktywność sportową oraz działalność kulturalną. Uważacie Państwo, że aktywność i rywalizacja sportowa nie tylko sprzyja nawiązywaniu dobrych relacji między pracownikami, ale jednocześnie obniża ryzyko chorób zawodowych, zmniejsza stres, ogranicza ryzyko wypalenia zawodowego, wyzwala kreatywność, co powinno przyczyniać się do lepszej wydajności w pracy. Głównymi przesłankami podejmowania przez Państwa działań na rzecz pracowników w powyższym zakresie są: dbałość o odpowiednią atmosferę i komunikację w pracy, budowanie i wzmocnienie relacji służbowych, zwiększenie świadomości pracowników w zakresie organizacji X oraz zadań realizowanych przez poszczególne Jednostki organizacyjne, pogłębienie w pracownikach poczucia przynależności do Państwa załogi (budowanie tożsamości), budowanie Państwa wizerunku jako pracodawcy pożądanego na rynku pracy, popularyzowanie aktywności sportowej i zdrowego stylu życia w celu utrzymania pracowników w odpowiedniej kondycji psychofizycznej, redukowania stresu oraz zmniejszenia podatności na wszelkiego rodzaju choroby.

Realizacja postawionych celów odbywa się m.in. poprzez oferowanie pracownikom możliwości korzystania z szerokiej oferty inicjatyw z obszaru działalności sportowej i kulturalnej (działalność sekcji sportowych i kulturalnych).Aktywność we wspomnianym obszarze prowadzona jest w ogólnodostępnych, bezpłatnych sekcjach sportowych i kulturalnych (dalej łącznie „Sekcje”) oraz odbywa się m.in. poprzez:

-organizację treningów sportowych w ramach sekcji sportowych (dalej „Zajęcia sportowe”) oraz spotkań członków sekcji kulturalnych (dalej „Zajęcia kulturalne”) (Zajęcia sportowe i Zajęcia kulturalne dalej łącznie jako „Zajęcia”);

-udział reprezentantów X (pracowników) w zewnętrznych zawodach sportowych branżowych, w kraju i za granicą („Zawody sportowe”).

Zajęcia kierowane są do wszystkich pracowników, którzy zgłoszą chęć uczestnictwa (wymagane jest wyłącznie złożenie oświadczenia pracownika o przystąpieniu do danej Sekcji). Uczestnictwo w Zajęciach przyznawane jest w ramach limitowanej liczby miejsc, na podstawie kryterium kolejności zgłoszeń (kryterium to nie dotyczy uczestnictwa w Zajęciach sportowych grupowych m.in. w piłkę nożną, siatkówkę oraz Zajęć kulturalnych). Zajęcia organizowane są w ramach współpracy … oraz przedstawicieli Sekcji. Organizacja ta obejmuje załatwienie spraw formalnych związanych z zapewnieniem koniecznej infrastruktury do prowadzenia Zajęć (rezerwacje/wynajmem kortów/hal sportowych/boisk/innych obiektów), w wybranych przypadkach zapewnienie opieki trenerskiej, uzgodnienie harmonogramów uczestnictwa w Zajęciach (dotyczy Zajęć sportowych z limitowaną liczbą miejsc), bądź organizacji grupy osób chętnych do udziału we wspólnym uprawianiu sportu z wykorzystaniem przestrzeni publicznej. Inicjatywę utworzenia nowej Sekcji, podejmują pracownicy. Jednocześnie należy podkreślić, iż organizacja Zajęć sportowych lub Zajęć kulturalnych odbywa się z wykorzystaniem infrastruktury:

-           wynajmowanej od podmiotów trzecich (np. hale sportowe, korty, boiska);

-           własnej (siłownia oraz pomieszczenia udostępnione na terenie X);

-           ogólnodostępnej bezpłatnej (otwarte stadiony, parki, boiska do gry w petanque).

Równocześnie, jak wskazano powyżej, wybrani pracownicy delegowani są przez Państwa do udziału w Zawodach sportowych, które są organizowane przez: …. Uczestnictwo pracowników w Zawodach sportowych, poza osiągnięciem celu integracyjnego, ma charakter reprezentacyjny. Pracownicy reprezentują bowiem Państwo oraz występują w strojach, na których widnieje Państwa nazwa, co pozwala na utrwalanie pozytywnego wizerunku.

Realizacja przedstawionych powyżej celów wiąże się z koniecznością ponoszenia wydatków związanych z nabyciem usług na potrzeby organizacji Zajęć oraz uczestnictwem w Zawodach. Wydatki te dokumentowane są fakturami VAT lub rachunkami oraz dotyczą, w szczególności nabycia usług związanych z zapewnieniem infrastruktury sportowej na potrzeby organizacji Zajęć sportowych - wynajem hal sportowych, kortów, boisk, usług trenerów, opłat za uczestnictwo pracowników w Zawodach sportowych, sprzętu na potrzeby Zajęć (Sekcji).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą między innymi ustalenia, czy przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wykazanego na fakturach dotyczących organizacji Zajęć oraz uczestnictwa pracowników w Zawodach sportowych.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy wskazać, że decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Jak już wcześniej wskazano, aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika, czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego na tle powołanych przepisów prowadzi zatem do wniosku, że usługi świadczone przez Państwa na rzecz pracowników nie mają zarówno ogólnego, jak i pośredniego związku z Państwa działalnością gospodarczą, gdyż stanowią świadczenia wynikające z Państwa dobrej woli. Służą one w głównej mierze zaspokojeniu osobistych/prywatnych potrzeb osób korzystających (pracowników). Uczestnictwo w Zajęciach oraz Zawodach należy do sfery wyboru pracownika, gdyż nie jest obowiązkowe i pracownik sam decyduje czy chce skorzystać z tych Zajęć czy też brać udział w Zawodach.

W przedmiotowej sprawie do korzyści jakie odnosi pracownik na pewno należą utrzymanie kondycji psychofizycznej, redukowanie stresu, budowanie odporności. Korzyść pracownika nie przekłada się na funkcjonowanie i rozwój pracodawcy związany z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest uzależnione od okoliczności konkretnego przypadku, a w szczególności charakteru poniesionego wydatku i profilu prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Każdorazowo należy badać związek ponoszonych wydatków z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W związku z powyższym, mając na uwadze specyfikę Państwa działalności jak też krąg odbiorców należy uznać, że wydatki związane z Zajęciami oraz uczestnictwem pracowników w Zawodach, nie mają racjonalnego i ścisłego związku przyczynowo - skutkowego z osiąganymi obrotami opodatkowanymi VAT ani też cenotwórczego charakteru. Występujecie Państwo … W zakresie tej działalności nie jesteście uznani za podmiot występujący w charakterze podatnika VAT. Czynności wykonane w ramach pełnienia trzech funkcji pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT. Działalność gospodarczą, którą prowadzicie w kontekście działalności podstawowej ma charakter marginalny.

Zatem Zajęcia oraz uczestnictwo w Zawodach w żaden sposób nie wpływają na poprawę osiąganych przez Państwa obrotów. Trudno zatem uznać, że udział w Zajęciach czy zawodach pracowników w jakikolwiek sposób przyczynia się do wzrostu sprzedaży. Podobnie jak reprezentacja Państwa przez pracownikach na Zawodach w strojach z nazwą X. Jak wskazano już powyżej X nie jest komercyjnym, zatem dobry wizerunek firmy nie przełoży się na działalność opodatkowaną podatkiem VAT. Z kolei brak związku przyczynowego choćby pośredniego z działalnością opodatkowaną wyklucza prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu organizacji Zajęć oraz uczestnictwa pracowników w Zawodach.

Tym samym Państwo stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Państwa wątpliwości dotyczą również ustalenia, czy organizacja Zajęć oraz uczestnictwo w Zawodach należy uznać za nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy,

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy,

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Według art. 7 ust. 2 ustawy,

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy,

Przepisy ustawy formułują zatem zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Dla stwierdzenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Konsekwentnie opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów. Są to zatem te wszystkie nieodpłatne świadczenia usług, które odbywają się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności. W przypadku nieodpłatnych świadczeń realizowanych na rzecz pracowników będą to także świadczenia, które nie są związane ze stosunkiem pracy ale zaspakajają prywatne/osobiste potrzeby pracownika, a ich zaspokojenie przez pracodawcę wynika wyłącznie z jego dobrej woli.

Jeżeli natomiast nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, tzn. nieodpłatne świadczenie usług będzie wykonane w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

W wyroku z dnia 16 października 1997 r. C-258/95 (Julius Fillibeck Söhne GmbH & Co. KG) Trybunał Sprawiedliwości doszedł do wniosku, że co do zasady, pracodawca, organizując dla pracowników dojazd do zakładu, świadczy nieodpłatną usługę na ich prywatny użytek. Pracodawca w normalnych warunkach nie ma obowiązku zapewnienia pracownikom dojazdu do miejsca pracy, a to w jaki sposób pracownik dostanie się do pracy jest jego indywidualną sprawą. Niemniej jednak, jeżeli z okoliczności wynika, że działalność prowadzona przez podatnika wymaga, aby pracodawca zapewnił transport pomiędzy domem a miejscem pracy, wówczas należy przyjąć, że usługa ta świadczona jest w celu nie innym niż działalność gospodarcza podatnika, natomiast prywatne korzyści pracownika wynikające z możliwości skorzystania z transportu mają znaczenie drugorzędne względem potrzeb podatnika.

W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalności przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu.

W drugim wyroku z dnia 11 grudnia 2008 r. w sprawie C-371/07 (Danfoss and Astra Zeneca) Trybunał stwierdził, że co do zasady wydawanie pracownikom nieodpłatnych posiłków, służy zaspokojeniu ich prywatnych potrzeb w rozumieniu art. 6 ust. 2 Szóstej Dyrektywy. Jeżeli natomiast ze szczególnych okoliczności wynika, że zapewnienie posiłków przez pracodawcę nie służy zaspokajaniu prywatnych potrzeb tych ostatnich i nie jest dokonywane w celach innych niż związane z działalnością przedsiębiorstwa, wtedy osobista korzyść, jaka wynika z tego dla pracowników, wydaje się mieć jedynie charakter uboczny względem potrzeb przedsiębiorstwa. Podobnie jak w pierwszym powołanym wyroku, także i w tym orzeczeniu Trybunał podkreślił znaczenie ścisłego związku pomiędzy działalnością gospodarczą podatnika, a świadczoną nieodpłatnie usługą. Wskazał ponadto, że usługa ta powinna służyć przede wszystkim interesom podatnika, a korzyść pracownika powinna mieć charakter uboczny.

Zatem za usługi dokonane do celów działalności gospodarczej należy uznać takie, które mają związek z potrzebami tej działalności. Związek z działalnością gospodarczą mają natomiast takie czynności, których wykonanie jest celowe dla osiągnięcia bądź poprawienia efektów tej działalności. Ta celowość istnieć może również wtedy, gdy taka usługa nieodpłatna nie jest niezbędna do osiągnięcia efektu działalności gospodarczej, ale obiektywnie może na te efekty wpływać.

Mając na uwadze kryteria wynikające z powołanego orzecznictwa TSUE można wywieść wniosek, że co do zasady takie usługi, w których zasadniczą korzyść odnoszą pracownicy, należałoby uznać za świadczone na ich osobiste cele, a w konsekwencji usługi te będą podlegały opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy. Z drugiej jednak strony, jeżeli usługa taka nie jest świadczona przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności lub ma z nią nikły związek, to można mówić o świadczeniu usługi nie tyle na cele osobiste, lecz przede wszystkim w ramach innej działalności. W tym przypadku również czynność ta objęta jest opodatkowaniem zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy.

Ponadto należy wskazać, że istotną kwestią dla zastosowania przepisu art. 8 ust. 2 ustawy jest ustalenie, czy występuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Takie podejście znajduje potwierdzenie w opinii Rzecznika Generalnego z dnia 23 października 2008 r. w powołanej wyżej sprawie C-371/07, który stwierdził, że „(...) możliwość odliczenia podatku naliczonego stanowi wyraźną przesłankę jedynie dla zastosowania art. 5 ust. 6 lub art. 6 ust. 2 lit. a, jednakże sądzę, że w art. 6 ust. 2 lit. b ma charakter bezwzględnie dorozumiany. Nie ma w tym przypadku charakteru wyraźnego zasadniczo z uwagi na to, że przepis ten odnosi się głównie do usług świadczonych przez pracowników, a koszty pracowników (w formie wynagrodzenia) nie są obciążone podatkiem VAT. Jednakże w przypadku, gdy kompleksowa dostawa winna być sklasyfikowana, jako dostawa usług, wykorzystane towary zazwyczaj będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawą opodatkowania w odniesieniu do wszystkich transakcji wymienionych w art. 6 ust. 2 stanowi »suma wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie usług« (art. 11 część A ust. 1 lit. c). Objęcie tą podstawą opodatkowania kosztu dostaw, od których podatek naliczony nie podlegał odliczeniu, byłoby sprzeczne nie tylko z systematyką art. 5 ust. 6 i art. 6 ust. 2 w całości, ale również z fundamentalną zasadą neutralności podatku VAT dla podatników” – vide pkt 40 opinii.

Mając zatem na uwadze powyższe należy uznać, że w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkiego innego nieodpłatnego świadczenia usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wówczas zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Zatem brak prawa do odliczenia z uwagi na związek wydatków z czynnościami innymi niż działalność gospodarcza podatnika powoduje, że nie występuje obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenia usług.

Mając na uwadze fakt, że jedną z przesłanek opodatkowania nieodpłatnego przekazania usług jest aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu dokonywanych zakupów, to ponieważ – jak już wcześniej wskazano –nie przysługuje Państwu prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z Zajęciami i uczestnictwem w Zawodach, zatem w rozpatrywanej sprawie nieodpłatne świadczenie usług przez Państwa na rzecz pracowników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, usługi świadczone przez Państwa nieodpłatnie na rzecz pracowników nie stanowią odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, z uwagi na sposób uzasadnienia, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że powołane interpretacje nie dotyczą stanu faktycznego, który jest tożsamy do stanu opisanego we wniosku.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w  ...  Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).