-    jest prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku dostawy działek nr: 1 i 2 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy;

-    jest prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku dostawy działki nr 3 w części przeznaczonej na tereny zieleni urządzonej pod warunkiem wyznaczenia linii rozgraniczających;

-    jest nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku dostawy działki nr 4 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji (gdyż interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego), bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w A z 9 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 578/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 1 marca 2022 r., sygn. akt I FSK 2325/19.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, art.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Zatem, w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 ustawy:

Należy zaznaczyć, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wyjaśnić również należy, że z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy, przy czym nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony.

W świetle wskazanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, że wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) w postaci nieruchomości do spółki prawa handlowego spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów, zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów czy praw), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Treść opisu sprawy wskazuje, że Miasto planuje dokonać aportu (wkładu niepieniężnego) do Spółki (Nabywającego). Przedmiotem ww. czynności będzie grunt zabudowany budynkami i budowlami oraz działki przeznaczone na tereny zielone. Zatem w przedmiotowej sytuacji stwierdzić należy, że ponieważ planowany aport jest czynnością o charakterze cywilnoprawnym, będzie traktowany na równi z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Według ust. 2 powołanego artykułu:

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

·podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

·podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe podkreślić należy, że zwolnieniem od podatku nie są objęte czynności realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego, wykonywane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego w analizowanej sprawie, stwierdzić należy, że z uwagi na fakt, że wniesienie aportem nieruchomości będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), zatem dla planowanej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji wniesienie przez Wnioskodawcę aportem do Spółki opisanych we wniosku nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, a Gmina w tej sytuacji nie będzie korzystała z wyłączenia od opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, lecz wystąpi jako podatnik zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Przechodząc dalej, należy wyjaśnić, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, polega na „przeniesieniu prawa” do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie „rozporządzanie towarami jak właściciel” należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule „jak właściciel”, co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie „rozporządzanie towarem jak właściciel” w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

Zatem zawartego w przytoczonym przepisie wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” nie należy utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów”, akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że „wyrażenie dostawa towarów w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Z opisu sprawy wynika, że Miasto podjęło decyzję, iż wniesie do spółki wkład niepieniężny w postaci nieruchomości, tj. działek przeznaczonych pod zabudowę oznaczonych symbolami U.1 i KDW.1 oraz KDZT.2 (działki o nr: 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 3, 15, 1, 16, 17, 18, 19 i 20) oraz działki przeznaczone na tereny zielone, oznaczone symbolami ZP.1 i ZP.3 (działki o nr: 4, 3, 1 i 2). Na działkach oznaczonych symbolami U.1, KDW.1 posadowione są budynki ((...) A), budowle (drogi wewnętrzne), które są własnością Spółki, do której to Wnioskodawca ma zamiar wnieść wkład (aport). Ponadto na działce nr 15 znajdują się tereny dróg publicznych klasy zbiorczej z torowiskami tramwajowymi (symbol KDZT.2). Nakłady poniesione przez Spółkę na budowę (...) A oraz budowę dróg poniosła Spółka Akcyjna (...). Spółka poniosła również wydatki na ulepszenia ww. budynku i budowli, które nie przekraczają 30% ich wartości początkowej. Ponadto – jak wynika z opisu sprawy – „Wartość aportu ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym nie zawiera wartości nakładów poczynionych na przedmiotowe działki”. Zatem z powyższego wynika, że dotychczas nie doszło ani nie dojdzie w momencie wniesienia aportu do rozliczenia nakładów poniesionych przez Spółkę zarówno na wybudowanie budynku (...) A, jak i na wybudowanie dróg wewnętrznych.

Zatem, w pierwszej kolejności należy ustalić, co będzie przedmiotem wkładu niepieniężnego do spółki.

W świetle art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025 ze zm.), zwanej dalej k.c.:

Stosownie do art. 47 § 1-3 k.c.:

Zgodnie z art. 48 k.c. stanowi, że:

W świetle art. 353¹ k.c.:

Należy zauważyć, że z punktu widzenia prawa cywilnego Sprzedający jako właściciel gruntu jest również właścicielem wzniesionych na nim budynków, a przedmiotem sprzedaży będzie cała nieruchomość (grunt z budynkami). Sposób rozliczenia się przez strony umowy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez użytkownika na gruncie należącym do Sprzedającego, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umów w tym przedmiocie sprzeciwiałoby się to właściwości (naturze) stosunku, ustawie lub zasadom współżycia społecznego.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy i stan sprawy zauważyć jednak należy, że – jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy – dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwości dowolnego rozporządzania i dysponowania otrzymanym towarem. Przykładowo dostawą towarów będzie faktyczne wydanie nieruchomości nawet bez zachowania formy aktu notarialnego, sprzedaż rzeczy znalezionej, której własności znalazca jeszcze nie nabył. Zatem chodzi o dysponowanie rzeczą jak właściciel.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 2 ustawy:

W obecnym stanie prawnym w zasadzie nie budzi wątpliwości, że czynności, które są nieważne na gruncie prawa cywilnego z powodu niezachowania wymaganej formy, mogą podlegać opodatkowaniu. Czynności opodatkowane na gruncie VAT zostały bowiem oderwane od ważności i skuteczności tych czynności na gruncie prawa cywilnego. Decydujące znaczenie ma bowiem nie prawny (na gruncie prawa cywilnego), lecz ekonomiczny aspekt transakcji. Tym samym czynność nieważna na gruncie prawa cywilnego (na przykład z powodu niezachowania wymaganej formy czynności) może być uznana za wykonaną skutecznie na gruncie ustawy.

Uwagi powyższe wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy. O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim budynków i budowli, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do dostawy towarów, jakimi są niewątpliwie budynki i budowle w rozumieniu ustawy.

Uwzględniając okoliczności sprawy należy stwierdzić, że wniesienie wkładu niepieniężnego do Spółki (aport), w części dotyczącej budynku i budowli wzniesionych przez Spółkę, mianowicie: (...) A oraz dróg wewnętrznych, gdzie nie dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych przez Spółkę, nie spełnia definicji dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem Wnioskodawca (Gmina) nie przenosi prawa do rozporządzania tymi budowlami jak właściciel. Prawo to jest po stronie Nabywcy, który to, jak wskazano w opisie sprawy jest właścicielem tych obiektów. Przyjęcie rozwiązania opartego na art. 48 k.c. prowadziłoby do naruszenia koncepcji dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro to Nabywca jest właścicielem tych obiektów, to nie ma podstaw do przyjęcia, że Wnioskodawca (Gmina) dokona dostawy (aportu) tych obiektów. Zatem przedmiotem dostawy będzie grunt zabudowany (teren budowlany), bez posadowionych na nim budynków i budowli.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy:

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy:

Zgodnie z art. 146aa ust. 1 ustawy:

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 33 ustawy:

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Zwolnienie od podatku przy sprzedaży ww. towarów jest również możliwe w oparciu o normę art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jednym z warunków zastosowania ww. zwolnienia od podatku VAT jest brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) towarów, będących przedmiotem dostawy.

Kolejnym warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku VAT jest konieczność wykorzystywania towarów, będących przedmiotem dostawy przez podatnika, wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Warunek wykorzystywania wyłącznie na cele działalności zwolnionej oznacza, że od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie takiej działalności, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Ponadto, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, możliwość zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Miasto jest czynnym podatnikiem VAT. Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych gminy jest gospodarka nieruchomościami.

Uchwałą Rady Miasta A w sprawie powołania (...)-Spółki Akcyjnej: powierzenia (...) S.A. realizacji i zarządzania Halą (...) (B) w A; wniesienia akcji (...) S.A. do (...) (...) S.A.; wniesienia wkładów niepieniężnych i pieniężnych na realizację i zarządzanie Halą (...) (B), powierzono (...) realizację zadania w ramach zadań własnych Gminy Miejskiej A, polegającego na przygotowaniu i prowadzeniu inwestycji, budowie i zarządzaniu Halą (...) (B) w A (aktualnie (...) A). W celu realizacji powyższego zadania, Rada Miasta A wyraziła wolę wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wskazanych w Uchwale (...) nieruchomości. W wyniku licznych podziałów oraz analizy przez (...) zasadności pozyskania nieruchomości, prowadzone postępowanie dotyczy działek nr: 5, 6, 4, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 3, 15, 1, 2, 16, 17, 18, 19 i 20 obręb (...) jednostka ewidencyjna C.

Aport dotyczyć będzie jedynie prawa własności gruntu powyżej wymienionych działek, bez zabudowy, gdyż (...) A, jak i jej otoczenie na wymienionych nieruchomościach w całości wybudowane zostały ze środków Spółki. W związku z tym, z punktu widzenia prawa cywilnego, transakcja obejmować będzie przeniesienie do (...) a następnie (...) prawa własności przedmiotowych nieruchomości wraz z ich częściami składowymi, natomiast z punktu widzenia prawa podatkowego, władztwo ekonomiczne nad zabudową przedmiotowych działek należy do (...), a więc dostawa towarów będzie obejmować jedynie prawo własności gruntu wymienionych działek. Wartość aportu ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym nie zawiera wartości nakładów poczynionych na przedmiotowe działki.

Aktualnie, wymienione działki poza działkami nr: 19 i 20 objęte są umową użyczenia zawartą pomiędzy (...) a (...).

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego teren ww. działek znajduje się:

„ – w przeważającej części w Terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

– w pozostałej części:

• w części w Terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem: ZP.1 i ZP.3;

• w części w Terenach Komunikacji – teren drogi wewnętrznej oznaczonych na rysunku planu symbolem KDW.1”.

Przedmiotowy teren znajduje się w strukturalnej jednostce urbanistycznej nr (...), w przeważającej części w kategorii zagospodarowania terenu o symbolu U – tereny usług, a w pozostałej części w kategorii zagospodarowania terenu o symbolu ZU – tereny zieleni urządzonej. Uszczegóławiając powyższe, wyjaśniono, że zgodnie z Miejskim Serwisem Informacji Przestrzennej (MSIP) działki: nr 1, nr 2 i nr 4 w zasadniczej części przeznaczone są pod zieleń publiczną:

„ – działka nr 4 – ZP.1;

– działka nr 1 – ZP.3;

– działka nr 2 – ZP.1 (…%) oraz: KDW.1 (…%);

– działka nr 3 w MPZP przeznaczona jest pod: Teren drogi wewnętrznej KDW.1 (…%,), Tereny zieleni urządzonej ZP.3 (…%), Tereny zabudowy usługowej U.1 (…%), Tereny zieleni urządzonej ZP.1 (…%);

– działka nr 15 w MPZP przeznaczona jest pod: Teren drogi wewnętrznej KDW.1 (…%), Tereny zieleni urządzonej ZP.3 (…%), Tereny zieleni urządzonej ZP.1 (…%) oraz Tereny dróg publicznych klasy zbiorczej z torowiskami tramwajowymi KDZT.2 (…%,)”.

Pozostałe działki objęte postępowaniem, jak wskazano powyżej, określone są w miejscowym planie jako tereny zabudowy usługowej.

Zgodnie uchwałą Rady Miasta z dnia (...) 2017 r., wyznacza się Tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolami ZP.1, ZP.3, o podstawowym przeznaczeniu pod ogólnodostępny park miejski.

„2. Dopuszcza się lokalizację:

1) ścieżek edukacyjnych;

2) placów zabaw (ogródków jordanowskich);

3) terenowych urządzeń sportu i rekreacji;

4) oczka wodnego;

5) pawilonu o funkcji kawiarniano-edukacyjnej z zapleczem sanitarnym w terenie ZP.1 wyłącznie w obszarze wyznaczonym przez nieprzekraczalną linię lokalizacyjną”.

Gmina nabyła przedmiotowe działki na podstawie decyzji komunalizacyjnych: w roku 1995 – działki o nr 16, 17, 18, 19, 20 oraz w roku 1996 – działki o nr 5, 6, 4, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 3, 15, 1 i 2.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przedmiotowych działek.

Decyzją Zarządu Miasta z dniem (...) 1990 r. z mocy prawa stwierdzone zostało nabycie prawa użytkowania wieczystego działki nr 29, z której powstały aktualne działki nr 16, 17, 18, 19 i 20 przez Miejskie (...). Okres użytkowania wieczystego ustalono na okres (...) lat, do dnia (...) r. Prawo użytkowania wieczystego było odpłatne – ustalono opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego w wysokości 3% ceny gruntu. W roku 2007 rozwiązano użytkowanie wieczyste oraz ustanowiono służebność. Zgodnie z księgą wieczystą, jest to nieodpłatna i na czas nieoznaczony służebność gruntowa na nieruchomości stanowiącej działkę nr 21 (aktualnie działki nr: 19 i 20), polegająca na dostępie do urządzeń ciepłowniczych, w celu konserwacji, naprawy, wymiany w pasie szerokości po (...) metry w obydwie strony od zewnętrznych krawędzi sieci i na długości (...) m na rzecz Miejskiego (...) S.A.

Działka nr 23, w części dotyczącej aktualnej działki nr 1 obciążona została służebnością drogi koniecznej na rzecz każdoczesnego właściciela działki nr 29 na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego. Z tytułu ustanowienia służebności ustalone zostało na rzecz Gminy Miejskiej A wynagrodzenie.

Działka nr 22 w zakresie aktualnych działek nr: 3 i 15 obciążona została odpłatną służebnością przesyłu na rzecz Miejskiego (...) S.A. aktem notarialnym z (...)2013 r.

Działki nr: 24, 25, działka nr 21 z części aktualnej działki nr 20 oraz działka nr 22 w zakresie aktualnych części działek nr: 3 i 14 obciążone zostały odpłatną jednorazowo służebnością przesyłu na rzecz (...) A aktem notarialnym z (...)2016 r.

Działka nr 22 w zakresie aktualnej działki nr 3 obciążona została odpłatną służebnością przesyłu na rzecz (...) S.A. aktem notarialnym z (...)2014 r.

Działka nr 22 w zakresie aktualnych części działek nr: 3 i 14 obciążona została odpłatną służebnością przesyłu na rzecz Miejskiego (...) S.A. aktem notarialnym z (...)2014 r.

Umową z (...) 2003 r. działka nr 23 udostępniona została na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej „(...)” w celu budowy infrastruktury technicznej.

Umową z (...) 2005 r. działka nr 23 udostępniona została na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej „(...)” w celu budowy infrastruktury technicznej.

Umową z (...) 2010 r. działka nr 21 udostępniona została na rzecz (...) w celu budowy odwodnienia liniowego, ciągu pieszego, infrastruktury oświetleniowej. Umowa obowiązywała przez okres (...) miesięcy.

Umową z (...) 2011 r. działka nr 21 udostępniona została na rzecz (...) w celu budowy odwodnienia liniowego, ciągu pieszego, infrastruktury oświetleniowej. Umowa obowiązywała przez okres (...)miesięcy.

Umową z(...) 2011 r. działki nr 26, 22 udostępnione były na rzecz Muzeum (...) w celu budowy przyłącza wodociągowego. Ww. umowa obowiązywała przez okres 12 miesięcy.

Umową z (...) 2014 r. działka nr 22 udostępniona została na rzecz osoby fizycznej w celu budowy sieci wodociągowej. Ww. umowa obowiązywała przez okres 12 miesięcy.

Wskazali Państwo, że analiza poruszonego zagadnienia dotyczy okresu z lat 2014-2018. We wskazanym okresie czasu została zawarta jedna umowa cywilnoprawna na udostępnienie części działki (o pow. (...)m²) nr 2, celem ustawienia stoiska handlowego. Umowa obowiązywała w terminie: (...) 2018 r. oraz od (...) 2018 r. do (...) 2018 r.

Dodatkowo, część działki nr 23, (która podzielona została na działki nr: 22 i 27, a następnie działka nr 22 została podzielona na działki od nr 12 do nr 2, a działka nr 27 podzielona została na działki nr: 26, 4 i 7), była przedmiotem dwóch umów użyczenia (nieodpłatnych) zawartych z ówczesnym (...) Zarządem Komunalnym w A, tj. w okresie od (...) 2005 r. do (...) 2008 r. z przeznaczeniem na budowę ogródka jordanowskiego oraz w okresie od (...)2006 r. do (...)2009 r. w celu realizacji inwestycji pn. (...). Ze względu na fakt, iż dokumentacja dot. powyższych spraw jest archiwalna, nie jest możliwe w chwili obecnej wskazanie aktualnego oznaczenia nieruchomości oddanych w podanych okresach w użyczenie.

Pozostałe działki objęte przedmiotowym postępowaniem nie były odpłatnie udostępniane przez Gminę osobom trzecim.

Działki przeznaczone pod zabudowę, oznaczone symbolami: U.1., KDW.1 to:

-działka nr 5 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 6 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 7 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 8 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 9 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 10 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 11 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 12 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 13 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 14 – w części w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1 a w części w terenach komunikacji – teren drogi wewnętrznej oznaczonych na rysunku planu symbolem KDW.1;

-działka nr 3 – w części w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1, w części w terenach komunikacji – teren drogi wewnętrznej oznaczonych na rysunku planu symbolem KDW.1;

-działka nr 15 – w ternach komunikacji – teren drogi wewnętrznej oznaczonych na rysunku planu symbolem KDW.1;

-działka nr 16 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 17 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 18 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 19 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1;

-działka nr 20 – w terenach zabudowy usługowej oznaczonych na rysunku planu symbolem U.1.

5. Poniżej wymieniono działki przeznaczone na tereny zielone, oznaczone symbolami: ZP.1, ZP.3:

-działka nr 4 – w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.1;

-działka nr 3 – w części w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.3;

-działka nr 1 – w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.3;

-działka nr 2 – w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.1.

-Działki przeznaczone na tereny zielone, oznaczone symbolami: ZP.1, ZP.3 to:

-działka nr 4 – w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.1;

-działka nr 3 – w części w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.3;

-działka nr 1 – w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.3;

-działka nr 2 – w terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.1.

(...) A wraz z jej otoczeniem zrealizowała spółka (...) S.A.

(...) S.A. powierzono w ramach zadań własnych Gminy zadanie polegające na przygotowaniu i prowadzeniu inwestycji, budowie i zarządzaniu „(...) (B) w A”, obecnie (...) A. W celu zapewnienia odpowiedniego potencjału kapitałowego dla realizacji zadania wniesiono, jako wkład niepieniężny (aport), wszystkie akcje (...) S.A. do (...) (...) Spółka Akcyjna w A, która jest jednoosobową spółką Gminy Miejskiej A.

W celu realizacji zadania ustalono także wniesienie wkładów niepieniężnych w postaci prawa własności przedmiotowych działek oraz dokumentacji niezbędnej do wykonania robót budowlanych oraz ustalono wysokość wkładu pieniężnego Gminy na podwyższenie kapitałów (...) S.A. z przeznaczeniem na dokapitalizowanie (...) S.A. Wkłady pieniężne wnoszone są częściami, zgodnie z ustalonym harmonogramem w latach 2009-2027.

W zamian za wniesione wkłady, Gmina w podwyższonym kapitale (...) S.A. obejmuje akcje imienne. Nakłady poniesione na wybudowanie (...) A zostały poniesione ze środków własnych spółki i zostały ujęte i są wykazywane w ewidencji środków trwałych spółki. (...) S.A. każdego roku na ulepszenie (...) A i budowli dokonuje wydatków, od których ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Łączna kwota tych wydatków nie jest wyższa niż 30% wartości początkowej obiektu. W ramach inwestycji budowy hali, (...) S.A. poniosła nakłady na budowę rowu melioracyjnego i kanalizacji deszczowej, które zgodnie z przeznaczeniem znajdują się w zarządzie Zarządu Dróg Miasta A (jednostka (...)). Wydatki na realizację tych nakładów zaliczone zostały w pozostałe koszty operacyjne spółki bez żądania zwrotu poniesionych nakładów.

Wszystkie działki objęte przedmiotowym postępowaniem do czasu budowy (...)A udostępniane były w sposób nieograniczony, jako teren parku.

Od (...) 2010 r. działki aktualnie oznaczone nr: 5, 8, 9, 6, 10, 11, 12, 13, 14, 3, 15, 1, 2, 4, 7, 16, 17, 18 z uwagi na oddanie w użyczenie (...) S.A. nie są przez Gminę wykorzystywane na inne cele poza ww. umową. Przez działkę nr 2 prowadzi dojazd do działek (nieobjętych postępowaniem aportowym) oddanych w użytkowanie na rzecz Muzeum (...).

Działka nr 19 zagospodarowana jest drogą dojazdową z częścią wysepki oddzielającej pasy ruchu, południowa część działki jest pokryta trawnikiem. Na działce znajduje się instalacja świateł obsługujących skrzyżowanie ul. (...) i wjazdu na drogę wewnętrzną do (...) A.

Działka nr 20 zagospodarowana jest w ten sposób, że północną część działki stanowi teren zielony, południowa część zajęta przez pokryty kostkami brukowymi plac przed schodami wejściowymi prowadzącymi do głównego wejścia (...) oraz na teren parkingu, wraz z lampami oświetleniowymi.

Wnioskodawca wskazał, że działki nr: 5, 8, 9, 6, 10, 11, 12, 13, 14, 3, 15, 1, 2, 4, 7, 16, 17, 18 są wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT – od (...)2010 r. objęte są umową użyczenia zawartą z (...) S.A. Przed powyższą datą wszystkie wymienione działki nie były wykorzystywane do czynności podlegających podatkowi VAT – stanowiły ogólnodostępny teren parku. Działki nr: 19, 20 są wykorzystywane przez Gminę wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT.

Użyczenie, zgodnie z definicją zawartą w art. 710 ustawy Kodeks cywilny, jest bezpłatne. Umowa użyczenia powołana w niniejszym pytaniu zgodnie z powyższym, przewiduje nieodpłatne udostępnienie działek na rzecz (...) S.A.

Drogi wewnętrzne (symbol KDW.1) stanowią budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane. Nakłady na ich wybudowanie zostały poniesione przez (...) S.A.

-    drogi wewnętrzne zostały oddane do używania w roku 2014, zatem od daty oddania do używania a planowanym wniesieniem do spółki działek nr: 18, 19, 8, 10, 13, 3, 15, 6 w formie aportu upłynęły 2 lata;

-    Gmina nie poniosła nakładów na ulepszenie dróg wewnętrznych. (...) S.A. poniosła w roku 2016 wydatki na ulepszenie dróg wewnętrznych, w stosunku od których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego;

-    powyższe ulepszenia nie przekroczyły 30% wartości początkowej dróg wewnętrznych;

-    okres wykorzystywania dróg wewnętrznych przez (...) S.A. do czynności podlegających opodatkowaniu po ulepszeniu nie przekroczył jeszcze 5 lat.

Drogi wewnętrzne znajdują się na działkach nr: 18, 19, 8, 10, 13, 3, 15, 6.

Na działkach objętych niniejszym postępowaniem nie znajdują się drogi publiczne. Przeznaczenie: Tereny dróg publicznych klasy zbiorczej z torowiskami tramwajowymi KDZT.2 dotyczy „mikroskopijnego” fragmentu (2.OE-(...)%) jednej z przedmiotowych działek. Wnioskodawca wskazał, że drogi znajdujące się na przedmiotowych działkach są drogami wewnętrznymi, nie publicznymi.

Na działkach będących przedmiotem planowanego aportu nie znajdują się inne budynki niż (...) A.

Przed dokonaniem planowanej dostawy nieruchomości nie doszło do rozliczenia między (...) S.A. a Gminą Miejską A nakładów poniesionych przez Spółkę na wybudowanie dróg wewnętrznych na działkach o nr 18, 8, 10, 13, 3, 15, 6. Działka 19 nie jest działką objętą umową użyczenia nieruchomości zawartą 18 lutego 2010 r. Nie jest planowane rozliczenie ww. nakładów.

Działki nr: 4, 3, 15, 1 i 2 obręb (...) jednostka ewidencyjna C w A podlegają ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Jedynie działka nr 3 posiada różne przeznaczania terenów wraz z następującymi powierzchniami: tereny zabudowy usługowej oznaczone na rysunku planu symbolem U.1, tereny komunikacji – teren drogi wewnętrznej oznaczonych na rysunku planu symbolem KDW.1 oraz terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.3.

Państwa wątpliwości w pierwszej kolejności dotyczą stawki podatku VAT dla dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę (określonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolami U.1, KDW.1, KDZT.2).

Jak wykazała analiza powołanych wyżej przepisów, wniesienie aportem wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości, tj. działek oznaczonych symbolami U.1, KDW.1 oraz KDZT.2 o nr: 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 3, 15, 1, 16, 17, 18, 19 i 20, w części dotyczącej budynków i budowli naniesionych przez Wnioskodawcę nie spełnia definicji dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, bowiem Gmina nie przenosi prawa do rozporządzania tymi budowlami jak właściciel – właścicielem budynków i budowli naniesionych na ww. działkach jest bowiem Spółka (Nabywający). Zatem przedmiotem dostawy będzie grunt zabudowany (teren budowlany), bez posadowionych na nim budynków i budowli.

Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości niezabudowanych, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu ponownie należy wskazać, że według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Jak już wskazano powyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

a)   towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

b)   przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: „Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, że przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, że nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że – podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym – nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji (…) art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26)”.

W art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. L Nr 145, str. 1) wskazano, że nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, Państwa Członkowskie zwalniają, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom: dostawy towarów przeznaczonych w całości dla działalności, która jest zwolniona od podatku na podstawie art. 28 ust. 3 lit. b), jeśli dla tych towarów nie przedsięwzięte zostały odliczenia podatkowe, jak również dla towarów, od których nabycia lub produkcji nie przysługiwało na podstawie art. 17 ust. 6 prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 szóstej Dyrektywy – przed upływem najwyżej czterech lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc jednogłośnie na wniosek Komisji, podejmie decyzję, które wydatki nie będą się kwalifikowały do odliczenia podatku od wartości dodanej. Odliczenie podatku od wartości dodanej nie będzie w żadnym przypadku obejmowało wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z działalnością gospodarczą, takich jak wydatki na artykuły luksusowe, rozrywkowe lub wydatki reprezentacyjne.

TSUE w podanym wyżej wyroku orzekł, że art. 13 część B lit. c szóstej Dyrektywy Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej Dyrektywą Rady 94/5/WE z 14 lutego 1994 r., należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na cele swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowanie wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia.

Jak wskazano w opisie sprawy, Miasto nabyło przedmiotowe działki nieodpłatnie, na podstawie decyzji komunalizacyjnych Wojewody (...) z (...)1995 r. oraz z (...) 1996 r. Zatem w odniesieniu do czynności nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości, o której mowa we wniosku nie wystąpił podatek od towarów i usług. Tym samym, w takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości lub, że takie prawo mu nie przysługiwało. W konsekwencji, nie można uznać, że skoro danego podatku w momencie nabycia nieruchomości nie było to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do jego odliczenia.

Zatem, z powyższej analizy wynika, że działki oznaczone symbolami U.1, KDW.1 oraz KDZT.2 są działkami budowlanymi (zabudowanymi budynkiem (...) A S.A., drogami wewnętrznymi i torowiskami tramwajowymi) oraz określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny zabudowy usługowej.

Tym samym, w świetle definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy, ww. działki stanowią teren budowlany. W konsekwencji dostawa ww. działek, jako dostawa terenu budowlanego, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Jednocześnie należy zauważyć, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku określone art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Działki oznaczone symbolami U.1, KDW.1 oraz KDZT.2 mające być przedmiotem dostawy nie były bowiem wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę nabytych przez Miasto na podstawie decyzji komunalizacyjnych nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym, będziecie Państwo zobowiązani opodatkować przedmiotową transakcję stawką VAT w wysokości 23%.

Dodatkowo, odnosząc się do działki nr 3 wskazali Państwo, że : „jedynie działka nr 3 posiada różne przeznaczania terenów wraz z następującymi powierzchniami:

-tereny zabudowy usługowej oznaczone na rysunku planu symbolem U.1 (ok. (...) m²);

-tereny komunikacji – teren drogi wewnętrznej oznaczonych na rysunku planu symbolem KDW.1 (ok. (...) m²);

-terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.3 (ok. (...) m²)”.

Jeżeli zatem, w planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 3 zostały wyznaczone linie rozgraniczające dla terenów z przeznaczeniem na tereny zabudowy usługowej (U.1), tereny komunikacji (KDW.1) oraz tereny zieleni urządzonej (ZP.3), wówczas stawką w wysokości 23% będziecie Państwo zobowiązani opodatkować dostawę jedynie części działki nr 3 przeznaczonej pod zabudowę usługową (U.1) oraz tereny komunikacji (KDW.1).

Zatem, w przypadku dostawy działki nr 3 opodatkowanie stawką podatku w wysokości 23% będzie dotyczyć tylko dostawy części ww. działki z przeznaczeniem na tereny zabudowy usługowej (U.1) oraz tereny komunikacji (KDW.1) pod warunkiem wyznaczenia linii rozgraniczających.

Podsumowując, dostawa działek oznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego symbolami U.1, KDW.1 oraz KDZT.2, tj. działek przeznaczonych pod zabudowę o nr: 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 3 (pod warunkiem wyznaczenia linii rozgraniczających), 15, 16, 17, 18, 19 i 20 na rzecz Spółki będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki podstawowej w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym Państwo stanowisko, w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, dla transakcji zbycia działek przeznaczonych na tereny zielone (oznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego symbolami ZP.1 i ZP.3).

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że jak wynika z art. 3 pkt 1, 2, 3, 3a i 4 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.),

Z kolei w myśl art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:

Ponadto, należy wskazać, że zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych wprowadzoną Rozporządzeniem Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. z 1999 r., Nr 112 poz. 1316 ze zm.) przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt budowlany to taki grunt, który objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym określono dla niego funkcję „pod zabudowę”.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

W myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Państwa wątpliwości dotyczą zastosowania zwolnienia od podatku – o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – dostawy działek o nr: 4, 3, 1 oraz 2, znajdujących się na terenach oznaczonych ZP.1 i ZP.3.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działki nr: 4, 3, 15, 1 i 2 – oznaczone symbolami ZP.1 i ZP.3 – podlegają ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że są one przeznaczone na tereny zieleni urządzonej.

Na ww. działkach – znajdujących się na terenie oznaczonym ZP.1 i ZP.3 – dopuszcza się lokalizację: ścieżek edukacyjnych, placów zabaw (ogródków jordanowskich), terenowych urządzeń sportu i rekreacji, oczka wodnego oraz pawilonu o funkcji kawiarniano-edukacyjnej z zapleczem sanitarnym w terenie ZP.1 wyłącznie w obszarze wyznaczonym przez nieprzekraczalną linię lokalizacyjną. Ponadto – jak Państwo wskazali w opisie sprawy – „W terenie ZP.1 znajdują się ujęte w gminnej ewidencji zabytków relikty fortu (...) „(…)”.”

Jak już wyżej wskazaliśmy, zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest podstawowe przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Mając zatem na uwadze, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 4 (znajdującej się na terenie oznaczonym ZP.1) dopuszcza możliwość lokalizacji ww. obiektów, należy stwierdzić, że teren ten stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, zatem należy go uznać jako teren budowlany. Z racji tego, że wskazana działka nr 4 stanowi grunt z możliwością jego zabudowania, przedmiotowa transakcja nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

W związku z powyższym, dostawa działki nr 4, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się na terenie oznaczonym symbolem ZP.1 nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko, w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawy działki nr 4, znajdującej się na terenie ZP.1 – jest nieprawidłowe.

Dodatkowo wskazali Państwo, że „jedynie działka nr 3 posiada różne przeznaczania terenów wraz z następującymi powierzchniami:

-tereny zabudowy usługowej oznaczone na rysunku planu symbolem U.1 (ok. (...) m²);

-tereny komunikacji – teren drogi wewnętrznej oznaczonych na rysunku planu symbolem KDW.1 (ok. (...) m²);

-terenach zieleni urządzonej oznaczonych na rysunku planu symbolem ZP.3 (ok. (...) m²)”.

Jeżeli zatem, w planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 3 zostały wyznaczone linie rozgraniczające dla terenów z przeznaczeniem na zieleń urządzoną, wówczas zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy będzie miało zastosowanie jedynie dla dostawy ww. części działki.

Zatem, dla dostawy działki nr 3, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się w części na terenie oznaczonym symbolem ZP.1 i ZP.3 zwolnienie – o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – będzie miało zastosowanie tylko dla tej części działki z przeznaczeniem na tereny zieleni urządzonej pod warunkiem wyznaczenia linii rozgraniczających.

Tym samym, Państwa stanowisko – w zakresie zwolnienia od podatku dostawy części działki nr 3 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, znajdującej się na terenie ZP.1 i ZP.3 – jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc się do kwestii zastosowania zwolnienia od podatku dostawy działek nr: 1 (ZP.3) oraz 2 (ZP.1) należy przywołać sentencje wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 9 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 578/19 zapadłym w niniejszej sprawie.

Sąd w ww. wyroku wskazał, że „(…) Zgodnie z ww. art. 2 pkt 33 u.p.t.u. ilekroć w przepisach powołanej ustawy jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Z kolei zgodnie z ww. art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u zwolniona z podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”.

Dalej Sąd podkreślił, że „Innymi słowy, stosując definicję „terenów budowlanych” zawartą w ustawie o podatku od towarów i usług należało przyjąć, że zwolnione z podatku były dostawy terenów niezabudowanych z wyjątkiem takich, które zostały”...przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu...”.

Definiując pojęcie terenów budowlanych ustawodawca odwołał się do zapisów planów zagospodarowania przestrzennego, ponieważ przede wszystkim wskazują one podstawowe przeznaczenie danego terenu, które należy zatem uznać za istotne dla oceny prawa do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Jeżeli bowiem na danym obszarze miałyby się znaleźć się obiekty o przeznaczeniu innym niż podstawowe, obszarowi właściwemu dla tych obiektów nadaje się inne przeznaczenia”.

W ocenie Sądu „(…) kluczowe dla wykładni przepisu podatkowego w rozpatrywanym sporze są dwa słowa „przeznaczone” i „zabudowę”, i pełnią one równoprawną rolę. Z jednej więc strony istotne jest przeznaczenie działki gruntowej określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu), z drugiej – tym przeznaczeniem musi być zabudowa, a nie np. inny dopuszczalny sposób zagospodarowania działki”.

Jak wskazał WSA w A: „Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jest aktem prawa miejscowego przyjmowanym w formie uchwały rady gminy, określającym przeznaczenie, warunki zagospodarowania i zabudowy terenu. Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy w planie miejscowym obowiązkowo określa się m. in. przeznaczanie terenu, przy czym z uwagi na specyfikę danych terenów, czy preferencje lokalnej społeczności, dopuszcza się w planach mieszane przeznaczenie terenów z funkcją podstawową i uzupełniającą, jednakże wyłącznie wtedy, gdy funkcje te nie różnią się one od siebie w sposób zasadniczy, wzajemnie się nie wykluczają, a wręcz uzupełniają. Główny kierunek zagospodarowania terenu wyznacza więc przeznaczenie podstawowe. Przeznaczenie uzupełniające zaś ma niejako wzbogacać, uelastyczniać główny kierunek zagospodarowania, co jednak nie znaczy, że go w jakikolwiek sposób zmienia”.

Dlatego też – jak podkreślił Sąd – „(…) kwalifikacja terenu – jako przeznaczonego pod zabudowę – powinna wypływać z części projektowej planu, określającej podstawowe przeznaczenie terenu (…) . O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu. Ustawodawca wskazał bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. na generalne przeznaczenie terenu jako budowlanego, a nie na możliwość zrealizowania na nim jakiegokolwiek obiektu budowlanego (…).

Możliwość zrealizowania na danym terenie jakiejkolwiek budowli nie przesądza jeszcze o zakwalifikowaniu danego obszaru jako terenu przeznaczonego pod zabudowę, co dotyczy zwłaszcza terenów zieleni (…).

Odwołując się do wykładni systemowej zewnętrznej należy zauważyć, że przeznaczenie działki w planach zagospodarowania przestrzennego określa się w formie tekstowej i graficznej poprzez m.in. symbol literowy i numer wyróżniający go spośród innych terenów zgodnie z §4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 26 sierpnia 2003r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis ten stanowi, że ustalenia dotyczące przeznaczenia terenów powinny zawierać określenie przeznaczenia poszczególnych terenów lub zasad ich zagospodarowania, a także symbol literowy i numer wyróżniający go spośród innych terenów. Z kolei zgodnie z §9 ust. 1 powołanego rozporządzenia, podstawowe barwne oznaczenia graficzne i literowe dotyczące przeznaczenia terenów, które należy stosować na projekcie rysunku planu miejscowego, określa załącznik nr 1 do tegoż rozporządzenia. Znajdująca się tamże tabela określa sposób oznaczania konkretnego przeznaczenia terenów – wymieniając tereny: zabudowy mieszkaniowej, usługowej (w tym tereny sportu i rekreacji – kreskowane na zielono-czerwono), użytkowane rolniczo, zabudowy techniczno- produkcyjnej, zieleni i wód, komunikacji, infrastruktury technicznej. Zaznaczyć też należy, że zgodnie z §9 ust. 4 ww. rozporządzenia, w zależności od specyfiki i zakresu ustaleń dotyczących przeznaczenia terenów oraz granic i linii regulacyjnych, dopuszcza się stosowanie na projekcie rysunku planu miejscowego uzupełniających i mieszanych oznaczeń barwnych i jednobarwnych oraz literowych i cyfrowych”.

W ocenie Sądu: „(…) skoro tereny zieleni i wód wymienione punkcie 5 tabeli znajdującej się w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia nie zostały określone jako „pod zabudowę” to nie należy ich traktować jako „terenów budowlanych” w rozumieniu art. 2 pkt 33 u.p.t.u. Nie ma przy tym znaczenia, że dopuszczalne byłoby ich zagospodarowanie poprzez wzniesienie określonych budowli lub urządzeń, albo obiektów małej architektury pełniących jedynie rolę pomocniczą i uzupełniającą. Rola pomocnicza czy też funkcja uzupełniająca wzniesionych obiektów nie zmienia bowiem podstawowego przeznaczenia terenów, które w istocie wiąże się z daleko posuniętymi ograniczeniami w możliwości „zabudowy”.

W konsekwencji – powołując się na zapadłe wyroki NSA – Sąd wskazał, że: „(…) przy kwalifikowaniu nieruchomości jako „terenu przeznaczonego pod zabudowę”, o którym była mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u, konieczne jest również uwzględnienie gospodarczego celu transakcji, której przedmiotem była ta nieruchomość. „Gospodarczym celem” (…) jest podstawowe przeznaczenie terenu określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu).”.

W ocenie Sądu: „(…) O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu” (…)”.

Ponadto, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku zapadłym w niniejszej sprawie z 1 marca 2022 r., sygn. akt I FSK 2325/19 podkreślił, że: „(…) to właśnie zapisane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego podstawowe przeznaczenie danego gruntu ma decydujące znaczenie dla określenia jego przeznaczenia. Dodatkowe funkcje przypisane do gruntu poprzez określenie jego przeznaczenia uznanego za dopuszczalne (pomocnicze), służą jedynie uzupełnieniu zasadniczego sposobu zagospodarowania danego terenu, ale go nie zmieniają (…)”.

Dalej NSA wskazał, że: „(…) Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta (uchwała Rady Miasta z 3 marca 2010 r. oraz uchwałą Rady Miasta z 9 lipca 2014 r.). przedmiotowy teren działek znajduje się w strukturalnej jednostce urbanistycznej nr (...), w przeważającej części w kategorii zagospodarowania terenu o symbolu U - tereny usług, a w pozostałej części w kategorii zagospodarowania terenu o symbolu ZU - tereny zieleni urządzonej.

(…) zgodnie z Miejskim Serwisem Informacji Przestrzennej (MSIP) działki: nr 1, nr 2 i nr 4 w zasadniczej części przeznaczone są pod zieleń publiczną: działka nr 4-ZP.1; działka nr 1 -ZP.3; działka nr 2-ZP.1 ((...)%).

Natomiast z (...) uchwały Rady Miasta A z 15 marca 2017 r., wynika, że wyznacza się Tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolami ZP.1, ZP.3, o podstawowym przeznaczeniu pod ogólnodostępny park miejski. Ust. 2 dopuszcza lokalizację: ścieżek edukacyjnych; placów zabaw (ogródków jordanowskich); terenowych urządzeń sportu i rekreacji; oczka wodnego; pawilonu o funkcji kawiarniano-edukacyjnej z zapleczem sanitarnym w terenie ZP.1 wyłącznie w obszarze wyznaczonym przez nieprzekraczalną linię lokalizacyjną. W zakresie zasad zagospodarowania terenu ustala się: minimalny wskaźnik terenu biologicznie czynnego: (...). Dla pawilonu w terenie ZP.1: maksymalną powierzchnię całkowitą zabudowy: (...)² i maksymalną wysokość zabudowy: (...)m. Dla obiektów sanitarnych: maksymalną powierzchnię całkowitą zabudowy: (...)m² i maksymalną wysokość zabudowy: (...)m. Powierzchnia placów zabaw (ogródków jordanowskich) i terenowych urządzeń sportu i rekreacji nie może stanowić więcej niż: w terenie ZP.1: (...)% powierzchni terenu i w terenie ZP.3: (...)% powierzchni terenu. Nakaz kształtowania komponowanej zieleni wysokiej i zakaz stosowania zadaszeń nad placami zabaw (ogródkami jordanowskimi) i terenowymi urządzeniami sportu i rekreacji. W terenie ZP.1 znajdują się ujęte w gminnej ewidencji zabytków relikty (...), dla których ustala się: nakaz utrzymania i ochrony i dopuszczenie uczytelnienia reliktów w terenie”.

Z powyższego wynika – jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny – „(…) że przedmiotowy teren przeznaczony jest pod ogólnodostępny park miejski, zaś dopuszczone obiekty i urządzenia w ramach przeznaczenia uzupełniającego, które nie zmienia jego podstawowego charakteru, mają umożliwić właściwą realizację celu podstawowego, wyznaczonego przez główne przeznaczenie terenu”.

W związku z powyższym – mając na uwadze powołane przepisy prawa, przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 9 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Kr 578/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjny z 1 marca 2022 r., sygn. akt I FSK 2325/19 – należy wskazać, że dostawa działek o numerach: 1, 2, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajdują się na terenie oznaczonym symbolem ZP.1 i ZP.3 o podstawowym przeznaczeniu na tereny zieleni urządzonej, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z tym, oceniając Państwa stanowisko w zakresie zwolnienia od podatku dostawy działek oznaczonych numerami: 1 (ZP.3) i 2 (ZP.1) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. 7 marca 2019 r.

Informujemy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, bądź w stanowisku które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii możliwości korzystania ze zwolnienia z opodatkowania sprzedaży działek na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Jednocześnie nadmieniamy, że zgodnie z powołanym wyżej art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym wskazany przez Wnioskodawcę w opisie sprawy pełny tekst ustaleń planu wraz z załącznikami graficznymi dostępny pod adresem: https:// (...) nie był przedmiotem merytorycznej analizy.

Dodatkowo podkreślamy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).