Brak opodatkowania na terytorium Polski sprzedaży za pośrednictwem stron internetowych, realizowanej przez Spółkę na rzecz klientów.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

11 lipca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania na terytorium Polski sprzedaży za pośrednictwem stron internetowych realizowanej przez Spółkę na rzecz klientów.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka, o numerze NIP (…) (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Wiodącym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet, sklasyfikowana pod numerem 47.91.Z.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Działalność ta polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i jest prowadzone w formie pośrednictwa handlowego poprzez ogłoszenia na portalach internetowych, w serwisach społecznościowych oraz na własnych stronach internetowych z ofertami.

Model działania Wnioskodawcy (proces pośrednictwa w handlu) wygląda następująco:

1.Spółka wyszukuje towary (m.in. (...)) oferowane przez sprzedawców na portalach aukcyjnych, kierując się jakością oferowanych towarów oraz oceną ogólną sprzedawcy.

2.Informacje dotyczące towarów oferowanych są prezentowane przez Wnioskodawcę na prowadzonych przez niego stronach internetowych. Strony internetowe nie funkcjonują jako sklepy internetowe, lecz jako portale pośrednictwa zakupowego. Modyfikacje ofert polegają m.in. na ich tłumaczeniu na język polski, dodawaniu opisów, edycji graficznej celem dostosowania do potrzeb odbiorcy.

3.Klienci – osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, które posiadają pełną zdolność do czynności prawnych, dokonują zamówienia w ramach stron internetowych Wnioskodawcy lub korzystają z innych usług dostępnych na stronach. Przed złożeniem zamówienia klient jest zobligowany do zaakceptowania regulaminu stron internetowych, wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane do sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości wartości zamówienia na rachunek bankowy Spółki lub przy pomocy płatności elektronicznej.

4.Z treści regulaminu Spółki oraz informacji zamieszczonych na stronach internetowych wynika m.in., że:

a)W ramach świadczenia usługi pośrednictwa w zawarciu umowy sprzedaży, Wnioskodawca przyjmuje od klienta zamówienie oraz płatność za zamówienie.

b)W oparciu o udzielone przez klienta pełnomocnictwo (z chwilą zawarcia umowy świadczenia usługi pośrednictwa), Wnioskodawca zawiera w imieniu klienta i na jego rzecz umowę sprzedaży w zakresie wybranych przez klienta towarów.

c)W ramach usługi pośrednictwa Wnioskodawca dokonuje w imieniu klienta płatności ceny towarów objętych zamówieniem oraz kosztów dostawy oraz zleca sprzedawcy dokonanie dostawy towaru do klienta.

d)Wnioskodawca nie występuje jako importer towarów; jest pośrednikiem, nie sprzedawcą.

e)Wnioskodawca potwierdza klientowi warunki umowy, przesyłając je na adres poczty elektronicznej lub pisemnie na podany przez klienta adres.

5.Wnioskodawca w związku z zawieraną umową pośrednictwa pobiera za świadczone usługi opłatę wynoszącą od około 10% do 30% oryginalnej ceny towaru (klient dokonuje zapłaty ceny za towar oraz opłaty za pośrednictwo jako jednej płatności i o takiej kwocie globalnej jest informowany w karcie produktowej). A więc Wnioskodawca:

a)informuje klienta o końcowej cenie towaru (tj. zawierającej podatek VAT oraz koszty pośrednictwa),

b)udziela klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży,

c)przeprowadza i rozpoznaje postępowanie reklamacyjne dotyczące funkcjonowania stron internetowych i usług pośrednictwa,

d)informuje klienta o terminie realizacji dostawy, który wynosi maksymalnie 60 dni, jednak w szczególnych przypadkach może zostać przedłużony do 90 dni.

6.Na podstawie zamówienia złożonego przez klienta, Wnioskodawca działając w jego imieniu nabywa towary w serwisie aukcyjnym. W stosownym formularzu wpisuje dane klienta, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów.

7.Zgodnie z regulaminem, za wykonanie usługi pośrednictwa uważa się złożenie zamówienia przez klienta oraz przesłanie potwierdzenia przyjęcia do realizacji zamówienia. Z chwilą otrzymania go przez klienta umowa świadczenia usługi pośrednictwa zostaje zawarta.

8.Wnioskodawca dokonuje płatności za towar zamówiony przez klienta środkami wpłaconymi przez klienta za pośrednictwem swojego rachunku bankowego. Wnioskodawca opłaca po kilka zamówień w serwisie aukcyjnym na raz. Dążąc do ustalenia przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia (z tytułu świadczenia usług pośrednictwa), prowadzi on zestawienia zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. W ewidencji dopasowywane są odpowiednio transakcje uznaniowe (kwoty odpowiadające wpłatom dokonywanym przez klientów) oraz transakcje obciążeniowe (kwoty odpowiadające wartości towaru, kosztów jego dostawy), odpowiadające im numery zamówień, za pomocą których można zidentyfikować daną transakcję oraz odpowiadające daty powstania przychodu. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja, która jest różnicą pomiędzy płatnościami otrzymanymi od klientów, a zobowiązaniami wobec sprzedawców.

9.Sprzedawcy (wyłącznie z krajów azjatyckich) wysyłają nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres. Klient poinformowany jest w regulaminie o wysyłce towaru z kraju spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni).

Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywa na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu).

W powyższym stanie faktycznym obowiązkiem Wnioskodawcy jest pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach. Wnioskodawca nie uzyskuje od zagranicznego dostawcy towaru rachunku ani faktury oraz nie nabywa towaru na swoją rzecz. Wszystkie warunki transakcji dostępne są dla klientów w regulaminie. Wnioskodawca nie wystawia klientom faktur. Zakupiony towar nie trafia do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi sprzedawcy informacjami. Wnioskodawca nie uzyskuje od sprzedawców faktur ani rachunków potwierdzających zakup przez klientów. Pakowaniem towarów i dostarczeniem towarów do przewoźnika zajmuje się sprzedawca.

Spółka nie jest zarejestrowana do procedury szczególnej dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych, przewidzianej w dziale XII, rozdziale 9 ustawy o podatku od towarów i usług (IOSS) oraz nie planuje w przyszłości korzystania z wyżej wymienionej procedury.

Wnioskodawca podkreśla, iż na żadnym etapie transakcji nie dysponuje fizycznie towarem, a w szczególności nie magazynuje go ani nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski. Towar jest przesyłany bezpośrednio od producentów (sprzedawców z krajów azjatyckich) do końcowego odbiorcy (klienta).

Pytania

1.Czy sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów w opisanym stanie faktycznym podlega opodatkowaniu VAT w Polsce?

2.Czy usługi pośrednictwa świadczone przez Wnioskodawcę, opisane w powyższym stanie faktycznym, podlegają opodatkowaniu VAT?

3.Jeżeli odpowiedź na pytanie drugie jest pozytywna, to jaką stawkę podatku powinien zastosować Wnioskodawca do opodatkowania świadczonych usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Pytanie 1

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż opisana w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Na wstępie należy rozważyć, czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcą wypełniają znamiona dostawy towarów. Przedmiotem nabycia przez klientów indywidualnych są towary oferowane na stronach internetowych Wnioskodawcy, który posiada praktyczną możliwość dysponowania tymi towarami jak właściciel.

Wnioskodawca wyszukuje i decyduje jakie towary i za jaką cenę zostaną zaoferowane do sprzedaży na jego stronach internetowych. Klienci Wnioskodawcy nie mają żadnego wpływu na cenę kupowanego towaru, nie decydują o wyborze oferty i podmiotu, od którego zamierzają nabyć towar. O wyborze sprzedawcy oraz cenie wystawionego towaru decyduje wyłącznie Wnioskodawca.

Zdaniem Wnioskodawcy, w celu ustalenia miejsca opodatkowania zastosowanie mają przepisy dotyczące dostawy towarów.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, importem towarów jest przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. Definicja ustawowa wskazuje przede wszystkim na czynność, którą jest przywóz towarów. Nie ma znaczenia cel tego przywozu, czy stosunek prawny w ramach którego dokonano przywozu -jeżeli towar został przywieziony – ma miejsce import.

Art. 2 pkt 22b mówi natomiast o sprzedaży na odległość towarów importowanych. Rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez dostawcę lub na jego rzecz, w tym wtedy, gdy dostawca uczestniczy pośrednio w transporcie lub wysyłce towarów, z terytorium państwa trzeciego do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego, który jest:

a)Podatnikiem podatku od towarów i usług lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od towarów i usług, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycie towarów, o którym mowa w art. 9, lub

b)Podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów odpowiadającego wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów, o którym mowa w art. 9, lub

c)Podmiotem niebędącym podatnikiem

-pod warunkiem, że dostarczane towary nie są nowymi środkami transportu ani towarami, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

W ocenie Wnioskodawcy, do opisanego stanu faktycznego można zastosować dwa zdarzenia podlegające opodatkowaniu VAT:

1.Sprzedaż na odległość towarów importowanych (SOTI) – ma zastosowanie do dostawy towarów wysyłanych przez sprzedawcę z terytorium państwa trzeciego (krajów azjatyckich) do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego (Polski), który jest podmiotem niebędącym podatnikiem (konsument).

2.Oraz import towarów.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca nie korzysta z procedury szczególnej dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych – do SOTI, jak i do importu towarów zastosowanie znajdą zasady ogólne miejsca dostawy towarów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w art. 22 ust. 1 pkt 1, 1b, 1c oraz pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

1)towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy;

1b) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie zakończenia wysyłki lub transportu do nabywcy;

1c) sprzedaży na odległość towarów importowanych na terytorium państwa członkowskiego zakończenia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy – terytorium tego państwa członkowskiego, pod warunkiem, że podatek lub podatek od wartości dodanej z tytułu dostawy tych towarów ma zostać zadeklarowany w procedurze szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 9, lub na zasadach odpowiadających tym regulacjom;

3) towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Ponadto, zgodnie z art. 22 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru są przyporządkowane tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport są przyporządkowane dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że z warunków dostawy wynika, że wysyłkę lub transport towaru należy przyporządkować jego dostawie.

Na mocy art. 22 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika, który również jest podatnikiem z tytułu importu tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego, ani nie występuje jako przedstawiciel klienta, zaś wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywa na kliencie oraz sprzedawcy. A zatem, Wnioskodawca w analizowanej sprawie nie jest podatnikiem z tytułu importu. Wynika to z bezpośredniej dostawy towaru do klienta, nigdy do Wnioskodawcy, zatem to klient jest podatnikiem z tytułu importu.

Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym, więc podatnikiem w przypadku importu towarów jest ten kto jest dłużnikiem celnym. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, dostawa, która jest dokonywana na rzecz klienta przez Spółkę nie podlega opodatkowaniu VAT na terenie Polski, a do rozliczenia VAT zobowiązany jest klient jako podatnik VAT z tytułu importu towarów.

Pytanie 2

Zdaniem Wnioskodawcy usługi pośrednictwa świadczone przez Spółkę w opisanym stanie faktycznym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 28c ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Art. 28d ustawy o VAT mówi natomiast, że miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami przez pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich jest miejsce, w którym dokonywana jest podstawowa transakcja.

W opisanym stanie faktycznym wskazano, że klientami Wnioskodawcy są osoby fizyczne, a więc podmioty niebędące podatnikami. Ponadto, Spółka wykonuje usługi pośrednictwa pomiędzy klientem a sprzedawcą, zawierając w imieniu klienta umowę sprzedaży ze sprzedawcą.

Wnioskodawca na podstawie udzielonego mu przez klienta pełnomocnictwa nabywa towary w serwisie aukcyjnym. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja, która jest różnicą pomiędzy płatnościami otrzymanymi od klientów, a zobowiązaniami wobec sprzedawców.

Na podstawie art. 28d ustawy o podatku od towarów i usług, działając jako pośrednik w imieniu i na rzecz osób trzecich, świadcząc usługi pośrednictwa na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, Wnioskodawca uważa, że wynagrodzenie otrzymywane z tytułu wykonywanych usług nie podlega opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa świadczona przez niego jest ściśle związana z podstawową transakcją, a więc dostawą towarów, która według powyższego rozumowania opodatkowana jest w miejscu jej wysyłki, a więc w krajach azjatyckich.

Pytanie 3

Zdaniem Spółki, usługi Wnioskodawcy działającego jako pośrednik w transakcjach dostawy towarów pomiędzy klientem – podmiotem niebędącym podatnikiem (w Polsce) a sprzedawcą – podmiotami z krajów azjatyckich, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Usługa pośrednictwa jako ściśle związana z transakcją podstawową – dostawą towarów powinna być opodatkowana w miejscu, w którym opodatkowana jest transakcja podstawowa. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, żadna stawka podatku VAT nie ma zastosowania, ponieważ usługi pośrednictwa nie podlegają opodatkowaniu na terenie kraju.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 3 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy, „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamianę, darowiznę, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu). Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem.

Pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” – zawarte w art. 7 ust. 1 ustawy – dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Ponieważ istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Co więcej, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że świadczenie usług co do zasady podlega opodatkowaniu wówczas, gdy jest wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie, czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z kolei art. 2 pkt 7 ustawy stanowi, że:

Definicja ustawowa importu towarów kładzie nacisk przede wszystkim na czynność faktyczną, czyli przywóz towaru. Dla zaistnienia importu nie ma znaczenia cel przywozu, czy stosunek prawny, w ramach którego dokonano przywozu, gdyż jeżeli towar został faktycznie przywieziony, to ma miejsce import.

Na mocy przepisu art. 2 pkt 22 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22b ustawy (obowiązującym od 1 lipca 2021 r.):

Na podstawie art. 5a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz.U. UE L 77 z 23 marca 2011, s. 1, ze zm.; dalej jako: „rozporządzenie 282/2011”):

Jak wynika z art. 7a ustawy (obowiązującego od 1 lipca 2021 r.):

W art. 7a ust. 1 i 2 ustawy zaimplementowano swego rodzaju fikcję prawną, która w istocie prowadzi do przeniesienia odpowiedzialności za zobowiązanie VAT z tytułu określonych dostaw towarów na podatników prowadzących działalność gospodarczą związaną z posiadaniem, prowadzeniem czy zarządzaniem interfejsami elektronicznymi. Regulacje obejmują swoim zakresem operatorów interfejsów elektronicznych, którzy ułatwiają dokonywanie określonych dostaw towarów, niezależnie od tego czy posiadają oni siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium UE, czy na terytorium państwa trzeciego.

Powyższy przepis wprowadza fikcję prawną (wyłącznie na potrzeby podatku VAT), polegającą na przyjęciu, że podatnik ułatwiający za pomocą interfejsu elektronicznego wyżej wskazane dostawy towarów na rzecz konsumentów, dokonywane przez tzw. dostawców bazowych:

·samodzielnie otrzymał (nabył) te towary (fikcja prawna w postaci przyjęcia, że ma miejsce dostawa towarów B2B pomiędzy dostawcą bazowym a operatorem interfejsu elektronicznego) oraz

·dokonał dostawy tych towarów (fikcja prawna polegająca na przyjęciu, że dochodzi do dostawy towarów B2C pomiędzy operatorem interfejsu elektronicznego a ostatecznym nabywcą tych towarów, tj. konsumentem, który faktycznie nabywa te towary).

Na mocy art. 5b rozporządzenia 282/2011:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Natomiast stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c ustawy (obowiązującym od 1 lipca 2021 r.) – miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

Z kolei jak stanowi art. 22 ust. 2-2d ustawy:

W świetle art. 22 ust. 2e ustawy – obowiązującego od 1 października 2021 r.:

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2021 r.):

Zgodnie z art. 22 ust. 3a ustawy (obowiązującym od 1 lipca 2021 r.):

Jak wskazuje powyższy przepis, w przypadku dostaw towarów, o których mowa w art. 7a ust. 1 i 2 ustawy, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane dostawie towarów dokonanej przez podatnika, który ułatwia poprzez użycie interfejsu elektronicznego dostawę towarów. Oznacza to, że tzw. dostawa ruchoma jest przypisana do „fikcyjnej” dostawy dokonywanej przez operatora interfejsu elektronicznego na rzecz finalnego odbiorcy towarów (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi a klientami indywidualnymi, zwane dalej B2C) . W konsekwencji „fikcyjna” dostawa dokonywana przez dostawcę bazowego na rzecz operatora interfejsu elektronicznego (transakcje pomiędzy podmiotami gospodarczymi, zwane dalej B2B) będzie dostawą „nieruchomą”, podlegającą opodatkowaniu w miejscu, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. A zatem w przypadku gdy platforma ułatwia sprzedaż na odległość towarów importowanych (zwaną dalej SOTI) w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej 150 euro, „fikcyjna” dostawa B2B nie będzie podlegała VAT w UE, gdyż w momencie dostawy towary będące przedmiotem tej dostawy znajdują się w państwie trzecim lub na terytorium trzecim, z którego są wysyłane/transportowane do nabywcy w UE.

Jednocześnie w myśl art. 22 ust. 3b ustawy:

Przy tym stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy:

Jednocześnie w myśl art. 26a ust. 1 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka), zarejestrowany, czynny podatnik VAT prowadzi działalności gospodarczą sklasyfikowaną według Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) pod numerem 47.91.Z jako sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Działalność ta polega na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę i jest prowadzone w formie pośrednictwa handlowego poprzez ogłoszenia na portalach internetowych, w serwisach społecznościowych oraz na własnych stronach internetowych z ofertami. Spółka wyszukuje towary (m.in. (...)) oferowane przez sprzedawców na portalach aukcyjnych, kierując się jakością oferowanych towarów oraz oceną ogólną sprzedawcy. Informacje dotyczące towarów oferowanych są prezentowane przez Wnioskodawcę na prowadzonych przez niego stronach internetowych. Strony internetowe nie funkcjonują jako sklepy internetowe, lecz jako portale pośrednictwa zakupowego. Przed złożeniem zamówienia klient jest zobligowany do zaakceptowania regulaminu stron internetowych, wypełnienia danych dostawy, które zostaną przekazane do sprzedawcy oraz do wpłacenia pieniędzy w wysokości wartości zamówienia na rachunek bankowy Spółki lub przy pomocy płatności elektronicznej. Wnioskodawca w związku z zawieraną umową pośrednictwa pobiera za świadczone usługi opłatę wynoszącą od około 10% do 30% oryginalnej ceny towaru (klient dokonuje zapłaty ceny za towar oraz opłaty za pośrednictwo jako jednej płatności i o takiej kwocie globalnej jest informowany w karcie produktowej). Wnioskodawca informuje klienta o końcowej cenie towaru (tj. zawierającej podatek VAT oraz koszty pośrednictwa), udziela klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży, przeprowadza i rozpoznaje postępowanie reklamacyjne dotyczące funkcjonowania stron internetowych i usług pośrednictwa, informuje klienta o terminie realizacji dostawy. Wnioskodawca dokonuje płatności za towar zamówiony przez klienta środkami wpłaconymi przez klienta za pośrednictwem swojego rachunku bankowego. Wnioskodawca opłaca po kilka zamówień w serwisie aukcyjnym na raz. Dążąc do ustalenia przysługującego Wnioskodawcy wynagrodzenia (z tytułu świadczenia usług pośrednictwa), prowadzi on zestawienia zrealizowanych transakcji w oparciu o wyciąg bankowy. Wynagrodzeniem Wnioskodawcy jest prowizja, która jest różnicą pomiędzy płatnościami otrzymanymi od klientów, a zobowiązaniami wobec sprzedawców. Sprzedawcy (wyłącznie z krajów azjatyckich) wysyłają nabyty przez klientów towar bezpośrednio na ich adres. Klient poinformowany jest w regulaminie o wysyłce towaru z kraju spoza Unii Europejskiej. Wnioskodawca nie dokonuje zgłoszenia celnego ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych związanych z importem towaru spoczywa na kliencie (ostateczny odbiorca) oraz sprzedawcy (organizator transportu). W powyższym stanie faktycznym obowiązkiem Wnioskodawcy jest pośredniczenie w płatnościach i zamówieniach. Wnioskodawca nie uzyskuje od zagranicznego dostawcy towaru rachunku ani faktury oraz nie nabywa towaru na swoją rzecz. Wnioskodawca nie wystawia klientom faktur. Zakupiony towar nie trafia do Wnioskodawcy, ale bezpośrednio do klienta zgodnie z przekazanymi sprzedawcy informacjami. Wnioskodawca nie uzyskuje od sprzedawców faktur ani rachunków potwierdzających zakup przez klientów. Pakowaniem towarów i dostarczeniem towarów do przewoźnika zajmuje się sprzedawca. Spółka nie jest zarejestrowana do procedury szczególnej dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych oraz nie planuje w przyszłości korzystania z wyżej wymienionej procedury. Na żadnym etapie transakcji Spółka nie dysponuje fizycznie towarem, a w szczególności nie magazynuje go ani nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski. Towar jest przesyłany bezpośrednio od producentów (sprzedawców z krajów azjatyckich) do końcowego odbiorcy (klienta).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności wskazania, czy sprzedaż realizowana przez Spółkę na rzecz klientów podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

Z analizy opisanych przez Wnioskodawcę czynności, które będzie wykonywać w związku z realizacją zamówień składanych przez klientów jednoznacznie wynika, że Spółka będzie uznana za podatnika, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy ułatwiającego, poprzez użycie interfejsu elektronicznego sprzedaż na odległość towarów importowanych.

W analizowanej sprawie na prowadzonych stronach internetowych Wnioskodawca będzie oferował towary zagranicznych sprzedawców modyfikując ich oferty, tj. tłumacząc je na język polski, dodając opisy czy dokonując edycji graficznej celem dostosowania do potrzeb odbiorcy. Wnioskodawca będzie wyszukiwał i decydował jakie towary oferowane przez zagranicznych sprzedawców będą prezentowane na stronach internetowych Spółki. Strony internetowe Spółki nie funkcjonują jako sklepy internetowe, lecz jako portale pośrednictwa zakupowego.

Z powyższego wynika, że klienci Wnioskodawcy nie będą decydować o wyborze oferty i podmiotu, od którego zamierzają nabyć towar. Z okoliczności sprawy wynika także, że klienci nie mają wpływu na wartość (cenę) kupowanego towaru. Za pośrednictwem stron internetowych Spółki, Wnioskodawca zbiera zamówienia od klientów. Na podstawie zamówienia złożonego przez klienta, Wnioskodawca działając w jego imieniu nabywa towary w serwisie aukcyjnym. Wnioskodawca dokonuje w imieniu klienta płatności ceny towarów objętych zamówieniem oraz kosztów dostawy oraz zleca sprzedawcy dokonanie dostawy towaru do klienta. W stosownym formularzu Wnioskodawca wpisuje dane klienta, które są danymi dla sprzedawcy do wysyłki nabytych towarów. Wnioskodawca będzie dysponował danymi klienta i będzie je przekazywać sprzedawcom z krajów Azjatyckich. W związku z zawarciem przez Spółkę umów o pośrednictwo Wnioskodawca będzie także udzielać klientowi niezbędnych informacji w zakresie prawa do odstąpienia od umowy sprzedaży. Wnioskodawca informuje także klienta o terminie realizacji dostawy, który wynosi 60 dni, jednak w szczególnych przypadkach może ulec wydłużeniu do 90 dni.

Zatem, Wnioskodawca ma wpływ na określanie warunków, na których dokonywana jest bazowa dostawa towarów. Natomiast informując klientów o końcowej cenie towaru (tj. zawierającej podatek VAT oraz koszty pośrednictwa), przyjmując płatności od klientów za zamówiony towar na swój rachunek bankowy i przekazując te środki sprzedawcom z krajów trzecich, Wnioskodawca będzie uczestniczył również w zatwierdzaniu obciążenia nabywcy w związku z dokonywaną płatnością. Powyższe okoliczności pozwalają uznać, że Spółka jest operatorem interfejsu elektronicznego ułatwiającym dostawy towarów, w rozumieniu art. 7a ust. 1 ustawy.

W związku z tym, w wyniku przyjętej fikcji prawnej, Wnioskodawca jest traktowany jako podatnik VAT, który dokonuje dostawy towarów na rzecz ostatecznego (faktycznego) nabywcy. Na potrzeby podatku VAT należy bowiem przyjąć, że to Spółka nabędzie towary od właściwego (bazowego) dostawcy, a następnie sprzeda je nabywcy (klientowi – osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej). Poza tym, bez znaczenia pozostaje fakt, iż na żadnym etapie Wnioskodawca nie dysponuje fizycznie towarem, w szczególności nie magazynuje go ani nie dokonuje odprawy celnej na terytorium Polski. W analizowanej sprawie bowiem ma zastosowanie fikcja prawna z art. 7a ust. 1 ustawy, a Spółka traktowana jest dla celów podatku VAT tak, jakby była rzeczywistym dostawcą towarów.

Ponadto należy również zaznaczyć, że sam fakt, że klient będzie poinformowany w regulaminie zamieszczonym na stronie internetowej o nabyciu usługi pośrednictwa handlowego, czy też o udzieleniu Wnioskodawcy pełnomocnictwa do zakupu towarów od podmiotu trzeciego, nie powoduje, że nie dochodzi do dostawy towarów po stronie Spółki na rzecz ostatecznego klienta w myśl cytowanego art. 7a ust. 1 ustawy. Opisywana transakcja powinna być rozliczana dla celów podatku VAT jako dostawa towarów.

Należy podkreślić, że w myśl przepisów obowiązujących od 1 lipca 2021 r., które wprowadziły do ustawy pojęcie podatnika, który ułatwia poprzez użycie interfejsu elektronicznego sprzedaż na odległość towarów importowanych, zawarcie umowy z klientem na pośrednictwo w handlu nie jest wystarczające do wyłączenia fikcji prawnej określonej w art. 7a ust. 1 ustawy. Pomimo czynności związanych z pośrednictwem w handlu na rzecz klientów, Spółka jako operator interfejsu elektronicznego, dokonujący sprzedaży na odległość towarów importowanych w przesyłkach o wartości rzeczywistej nieprzekraczającej wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 150 euro, nadal może być uznana za podatnika od ułatwianych przez siebie dostaw towarów. W systemie VAT, który cechuje się autonomią prawną, rzeczywistość gospodarcza i faktyczna treść dokonywanych czynności (a nie forma) ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego ustalenia skutków danej transakcji na gruncie podatku VAT.

W konsekwencji, czynności, które Wnioskodawca wykonuje w związku z realizacją zamówień składanych przez klientów dowodzą, że w przypadku towarów o wartości nieprzekraczającej 150 euro Spółka jest podatnikiem, o którym mowa w art. 7a ust. 1 ustawy, ułatwiającym poprzez użycie interfejsu elektronicznego (strony internetowej) sprzedaż na odległość towarów importowanych. Spółka jest podmiotem, który samodzielnie otrzymał towary i dokonał ich dostawy.

Tym samym, w okolicznościach wskazanych w stanie faktycznym Wnioskodawca nie świadczy usług pośrednictwa.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących ustalenia miejsca opodatkowania sprzedaży realizowanej przez Spółkę na rzecz klientów (w sytuacji, gdy wartość towarów nie przekracza 150 euro), należy wskazać, że w przypadku sprzedaży na odległość towarów importowanych (SOTI), miejsce dostawy towarów uzależnione jest od miejsca dopuszczenia towarów do obrotu w Unii Europejskiej (państwa importu) oraz od miejsca przeznaczenia tych towarów.

Miejscem dostawy sprzedaży na odległość towarów importowanych jest miejsce zakończenia wysyłki lub transportu towarów (kraj przeznaczenia).

Zasada ta ma zastosowanie w następujących przypadkach:

a)jeżeli towary są importowane na terytorium innego państwa członkowskiego UE niż to, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów (art. 22 ust. 1 pkt 1b ustawy), czyli gdy państwo importu nie jest państwem przeznaczenia towarów;

b)jeżeli towary są importowane na terytorium państwa członkowskiego, w którym kończy się wysyłka lub transport towarów, pod warunkiem że podatek VAT należny z tytułu sprzedaży na odległość towarów importowanych ma zostać zadeklarowany w procedurze IOSS (art. 22 ust. 1 pkt 1c ustawy). Państwo importu jest równocześnie państwem przeznaczenia towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka nie jest zarejestrowana do procedury szczególnej IOSS i nie dokonuje zgłoszenia celnego ani nie występuje jako przedstawiciel klienta (bezpośredni lub pośredni). Wypełnienie formalności celnych, związanych z importem towaru spoczywa na kliencie (ostatecznym odbiorcy) oraz na sprzedawcy. Zatem przepisy, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 1b i 1c, nie będą miały zastosowania, gdyż w takim przypadku kraj importu jest państwem przeznaczenia, a podatek VAT nie będzie rozliczany przez Wnioskodawcę w szczególnej procedurze dotyczącej sprzedaży na odległość towarów importowanych tzn. IOSS. Na kliencie, jako odbiorcy końcowym, spoczywa obowiązek rozliczenia importu towarów. Klient i jednocześnie importer towarów, nabywa przedmiotowe towary od Wnioskodawcy, z tym, że towary trafią bezpośrednio z kraju trzeciego. W takim przypadku transakcję dostawy przez Spółkę towarów na rzecz klienta, który jest równocześnie importerem tych towarów, należy uznać – zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy – za dokonaną i opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki, a zatem na terytorium państwa trzeciego.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem, pomimo odmiennej od przyjętej przez Organ argumentacji, z uwagi na wskazanie prawidłowych konsekwencji prawnopodatkowych, tj. wskazanie, że miejscem opodatkowania transakcji dostawy towarów dokonanej na rzecz klientów nie będzie terytorium Polski, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że w związku z tym, że w interpretacji rozstrzygnięto, iż realizowana przez Wnioskodawcę sprzedaż na rzecz klientów w opisanym stanie faktycznym nie stanowi usług pośrednictwa, lecz transakcje te stanowią odpłatną dostawę towarów, nie udziela się odpowiedzi na pytanie nr 2 i nr 3.

Jednocześnie tutejszy organ wskazuje, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania Wiążącej Informacji Stawkowej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).