Brak opodatkowania sprzedaży ruchomości nabytych w ramach majątku osobistego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 1 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania sprzedaży ruchomości nabytych w ramach majątku osobistego. Wniosek uzupełnił Pan pismem z 11 października 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą prywatną w wieku 73 lat. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej od ok. 18 lat. Z wykształcenia jest Pan konstruktorem turbin wodnych, przeznaczonych do produkcji energii elektrycznej. W 1992 r. zakupił Pan dwa obiekty elektrowni wodnej w (...), które nie miały turbin wodnych. Przez długi czas starał się Pan o uzyskanie pozwolenia na budowę i produkcję energii elektrycznej. Do chwili zakończenia działalności stosownych pozwoleń Pan nie otrzymał. Po zakończeniu działalności zaprojektował Pan 4 turbiny wodne i wykonał je z funduszy osobistych, prace zakończył Pan w 2013 r.

Z uwagi na obwarowania prawne, którym nie mógł Pan sprostać, nie podjął Pan nigdy w tym zakresie działalności.

Na obecną chwilę nie jest Pan w stanie dokonać swoich zamierzeń z powodu braku zdrowia, braku możliwości uzyskania pożyczki z banku. Poniesione nakłady nie były Pana kosztem w działalności gospodarczej, nie odliczał Pan podatku VAT. Wykonał Pan turbiny własnoręcznie według własnej koncepcji. Zbycie turbin następuje po okresie wymaganym w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOF.

W chwili obecnej zgłosiła się osoba chętna na zakup turbin, które wykorzysta do prowadzonej w tym zakresie działalności. Sprzedaż turbin rozwiąże Pana problemy finansowe, wykorzysta je Pan na remont domu oraz bieżące potrzeby.

Uzupełnienie i doprecyzowanie wniosku

Obiekt został zakupiony ze środków indywidualnych w roku 1991 w celu odbudowy jego (obiekt poniemiecki) i podjęcia działalności gospodarczej produkcji energii elektrycznej z odsprzedażą dla zakładu energetycznego. Nie miał Pan zamiaru produkcji energii na potrzeby własne, bo to jest nie możliwe.

Działalność gospodarczą zakończył Pan około 2003 r. z powodu okresowej niezdolności zdrowotnej do pracy. Po zamknięciu działalności gospodarczej i powrocie do zdrowia parę lat później skupił się Pan na uzyskaniu niezbędnych pozwoleń na swoją osobę w celu uruchomienia elektrowni wodnej, a decyzje uzyskiwane były na Pana jako osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej. Po uzyskaniu pozwolenia na budowę zamierzał Pan otworzyć działalność.

W tym czasie opracował Pan dokumentację turbin wodnych i ukończył je w okolicach 2013 roku. Turbiny zostały wykonane ze środków własnych, nie prowadząc działalności oraz w żaden sposób nie osiągnął Pan kosztów podatkowych wytworzenia turbin (nie otrzymał Pan żadnych odliczeń podatkowych). W tym czasie po 2015 r. otrzymał Pan decyzję środowiskową i szereg pozwoleń w celu uruchomienia elektrowni wodnej. Jednocześnie Pana zdrowie się pogorszyło (teraz ma Pan 73 lata) i z tego powodu sprzedał Pan elektrownię wodną w roku 2017. Nabywca nie był zainteresowany turbinami.

Podsumowując wskazał Pan, że sprzedał Pan obiekt elektrowni, nie otworzył Pan działalności więc w odniesieniu do pozostałych Panu wykonanych turbin wodnych trafiła się okazja je sprzedać.

Po wykonaniu turbin nie były nigdzie montowane.

Turbiny nie były i nie są dzierżawione itp. nikomu.

Potencjalny nabywca zgłosił się sam. Z jego informacji dowiedział się Pan, że nabywcę poinformował jego kolega, którego dawno temu poznał z kursów, dotyczących budowy elektrowni wodnych o tym, iż posiada Pan turbiny i nie ma Pan zamiaru ich montować w swoim obiekcie. Nie dawał Pan żadnego ogłoszenia o sprzedaży, nosił się Pan z zamiarem ich likwidacji, bowiem to produkt indywidualny do każdego obiektu elektrowni wodnej. Zbiegiem okoliczności potencjalny nabywca po niewielkim własnym dostosowaniu może je wykorzystać we własnym obiekcie.

Pytanie

Czy sprzedaż ruchomości nabytych z majątku osobistego, od którego nie odliczano VAT podlega podatkowi VAT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców. Opodatkowanie podatkiem VAT następuje w sytuacji gdy wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy o VAT. Sprzedaż ruchomości z majątku osobistego wyprodukowanego we własnym zakresie bez zamiaru ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego, nie posiada cech stałości, powtarzalności i niezależności jej wykonywania. W związku z powyższym, nie podlega podatkowi VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania ww. majątku wykazywać zamiar wykorzystywania go w ramach majątku osobistego. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z okoliczności analizowanej sprawy wynika, że nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Prowadził ją Pan ok. 18 lat temu. Z wykształcenia jest Pan konstruktorem turbin wodnych. Po zakończeniu działalności zaprojektował Pan cztery turbiny wodne. W 1992 r. nabył Pan dwa obiekty elektrowni wodnej w Brzegu, które nie miały turbin wodnych. Przez długi czas starał się Pan o uzyskanie pozwolenia na budowę i produkcję energii elektrycznej. Do chwili zakończenia działalności stosownych pozwoleń Pan nie otrzymał. Po zakończeniu działalności zaprojektował Pan 4 turbiny wodne i je wykonał je z funduszy osobistych. Z uwagi na obwarowania prawne, którym nie mógł Pan sprostać, nie podjął Pan nigdy w tym zakresie działalności. Na obecną chwilę nie jest Pan w stanie dokonać swoich zamierzeń z powodu braku zdrowia, braku możliwości uzyskania pożyczki z banku. Poniesione nakłady nie były Pana kosztem w działalności gospodarczej, nie odliczał Pan podatku VAT. Obiekt został zakupiony ze środków indywidualnych w roku 1991 w celu odbudowy jego (obiekt poniemiecki) i podjęcia działalności gospodarczej produkcji energii elektrycznej z odsprzedażą dla zakładu energetycznego. Turbiny nie były i nie są dzierżawione. Potencjalny nabywca zgłosił się sam. Nie dawał Pan żadnego ogłoszenia o sprzedaży, nosił się Pan z zamiarem ich likwidacji, bowiem to produkt indywidualny do każdego obiektu elektrowni wodnej. Zbiegiem okoliczności potencjalny nabywca po niewielkim własnym dostosowaniu może je wykorzystać we własnym obiekcie.

Mając na uwadze okoliczności analizowanej sprawy oraz przywołane powyżej wyroki TSUE, stwierdzić należy, że podejmowane przez Pana działania należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, bowiem brak jest Pana aktywności w przedmiocie zbycia omawianych ruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnym obrotem. Turbiny wodne zostały zaprojektowane przez Pana i wykonane według Pana koncepcji z Pana osobistych funduszy. Wprawdzie miały być one wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Pana, jednakże z uwagi na obwarowania prawne nigdy jej Pan nie podjął. Ruchomości te nie były i nie są przedmiotem umowy dzierżawy itp. Nie pozyskiwał Pan również nabywcy, nabywca zgłosił się sam do Pana. Na chwilę obecną sprzedaż turbin rozwiąże Pana problemy finansowe i otrzymane należności wykorzysta Pan na remont domu oraz bieżące potrzeby. Tym samym, nie można uznać Pana z tytułu sprzedaży turbin za podatnika podatku od towarów i usług, gdyż dokonując ich sprzedaży jako osoba fizyczna, nie prowadzi Pan zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko wyzbywa się majątku osobistego. W rezultacie zatem, sprzedając turbiny będzie Pan korzystać z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w związku ze sprzedażą turbin, wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem planowana sprzedaż czterech turbin wodnych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).