Możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540,z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 25 maja 2016 r. nr ILPP2/4512-1-158/16-3/RW wydanej przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2016 r. (data wpływu 4 marca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2016 r. (data wpływu 4 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Wniosek został uzupełniony w dniu 4 maja 2016 r. o informację dotyczącą sposobu doręczenia interpretacji indywidualnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2010 r. Wnioskodawca ukończył studia wyższe stacjonarne na Uniwersytecie i uzyskał tytuł zawodowego magistra sztuki (…), zatem jako twórca posiada prawa autorskie.

Od czerwca 2013 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej. Dokonał także zgłoszenia, jako czynny podatnik VAT. Jego działalność sklasyfikowana została, jako Działalność historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych (PKD 91.03.Z). W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany świadczy usługi związane ściśle z uzyskanym przez niego wyżej wymienionym tytułem. Prace te są nierozerwalnie związane z kulturą i dotyczą zabytków ruchomych i nie ruchomych w większości wpisanych do Rejestru Zabytków.

Część usług obejmuje jedynie wykonanie badań konserwatorskich, przygotowanie projektów lub wykonanie zabiegów technicznych przy obiekcie w celu utrwalenia substancji zabytkowej i zatrzymania procesu jego degradacji. Często jednak zły stan zachowania zabytku (np. brak elementów snycerki na ołtarzu, sztukaterii, brak oryginalnych polichromii, złoceń oraz brak jakiejkolwiek dokumentacji umożliwiającej ich odtworzenie) wymaga wykonania pełnej konserwacji i restauracji obiektu mającej na celu stworzenie nowego, jednak pasującego do estetyki epoki w jakiej powstał pierwotnie, dzieła, wykorzystując zachowane fragmenty warstw oryginalnych. Jako twórcy wykonanego w ten sposób dzieła, przysługuje mu prawo do korzystania z praw autorskich, zgodnie z ustawą o prawach autorskich i prawach pokrewnych oraz ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Każdorazowo przed przystąpieniem do takich prac Wnioskodawca przygotowuje autorski projekt konserwatorski i restauratorski, który jest zatwierdzany przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Wykonane w ten sposób dzieło Wnioskodawca podpisuje własnym nazwiskiem wraz z adnotacją o zakresie przeprowadzonych przez niego prac, tworzy zgodnie z ustalonym schematem szczegółową dokumentację konserwatorską opatrzoną napisem „(…)”, pobiera honorarium w zamian, za które przekazuje prawa autorskie na właściciela obiektu. Zainteresowany w większości świadczy usługi dla instytucji kultury, jak np. muzea, galerie sztuki oraz dla kościołów i innych związków wyznaniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i restauracji malarstwa i rzeźby polichromowanej, opodatkowana zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej, będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT w przypadkach, w których świadczy usługi o charakterze twórczym, noszącym cechy indywidualne, jako indywidualny twórca artysta, przekazując prawa do dzieła zleceniodawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, szeroki zakres prac związanych z konserwacją i restauracją dzieł sztuki, jaki wykonuje można podzielić na dwie „grupy”:

1.Kiedy wykonuje, np. badania obiektu lub prowadzi przy nim prace jedynie natury technicznej, polegające na zabezpieczeniu materii zabytkowej i powstrzymaniu jej dalszej degradacji.

2.Kiedy zły stan zachowania zabytku wymaga z jego strony dużej ingerencji w ostateczny wygląd dzieła, przeprowadzenia jego pełnej konserwacji i restauracji w oparciu o autorski projekt i własna interpretację.

W przypadku pierwszym, po zakończeniu prac, Wnioskodawca wystawia zleceniodawcy fakturę, na której uwzględnia 23% podatek od towarów i usług.

W przypadku drugim (przypadku tego dotyczy pytanie z poz. 81 złożonego wniosku), Wnioskodawca uważa, że przysługuje mu prawo do zwolnienia z podatku VAT, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b ustawy o VAT, wykonuje on bowiem dzieło artystyczne o cechach indywidualnych i charakterze twórczym, do którego przysługują mu prawa autorskie (w myśl ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych) oraz honorarium. Po otrzymaniu honorarium, prawa autorskie przenoszone są na właściciela obiektu. Podobnie rzecz tyczy się wykonania autorskiego projektu i dokumentacji powykonawczej, które są nieodłącznym elementem zadania głównego, zgodnie z ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz Rozporządzeniem Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w sprawie prowadzenia prac konserwatorskich, prac restauratorskich, robót budowlanych, badań konserwatorskich, badań architektonicznych i innych działań przy zabytku wpisanym do rejestru zabytków oraz badań archeologicznych i poszukiwań zabytków.

Wnioskodawca podkreśla, że konserwacja i restauracja zabytków to nie tylko wyuczone rzemiosło, ale przede wszystkim przejaw wrażliwości artystycznej, wyczucia estetycznego, talentu malarskiego, które są niezwykle istotne i składają się na całościowy proces powstawania dzieła. Dostosowanie autorskich ingerencji do stylu i charakteru obiektu tak, aby dla niewprawnego oka były niedostrzegalne wymaga zdolności manualnych, wyczucia kolorystycznego, znajomości anatomii, gdyż w procesie twórczym powstaje dzieło nowe, o indywidualnym, twórczym charakterze, a jego ostateczny wygląd podporządkowany jest jedynie zasadom etyki konserwatorskiej.

W przypadku drugim, o którym Wnioskodawca wspominał wcześniej, wynik prac konserwatorskich i restauratorskich powinien zostać zakwalifikowany jako przedmiot prawa autorskiego, gdyż cechuje się on całkowitym brakiem powtarzalności, a odtwarzane nieistniejące fragmenty, które na ogół nie wiadomo jak wyglądały pierwotnie, są tworzone od nowa. Zachowane elementy oryginału i autorskie uzupełnienia tworzą nową jakość estetyczną. Ostateczny wygląd takiego dzieła nie zależy jedynie od wyboru odpowiedniej technologicznie metody konserwacji, lecz przede wszystkim od właściwego wykorzystania umiejętności artystycznych, zdolności twórczych nabytych w trakcie studiów kierunkowych i praktyki zawodowej.

Prace konserwatorskie i restauratorskie ze swojej istoty są przeciwieństwem pracy technicznej, której cechą jest przewidywalność i powtarzalność.

Ponadto stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone m.in. prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 grudnia 2013 r. sygn. akt I FSK 1750/12, wyrokami Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 24 listopada 2015 r., sygn. akt I SA/Bd 880/15 oraz z dnia 22 grudnia 2014 r., sygn. akt I SA/Bd 1174/14 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 16 września 2015 r. sygn. akt I SA/Op 377/15.

Działając na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów w dniu 25 maja 2016 r. wydał interpretację indywidualną nr ILPP2/4512-1-158/16-3/RW, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna z dnia 25 maja 2016 r. nr ILPP2/4512-1-158/16-3/RW wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest prawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany.

Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest prawidłowe.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej wskazuje co następuje.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, zwanej dalej: „ustawą”, „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług, stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

a)Podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,

b)Indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Z analizy powołanego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, ze zwolnienie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Oznacza to, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku na jego podstawie jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem prawa publicznego lub innym podmiotem uznanym na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisanym do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury, w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, albo indywidualnym twórcą lub artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanym za wykonaną usługę w formie honorarium.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca ukończył studia wyższe stacjonarne na Uniwersytecie i uzyskał tytuł zawodowego magistra sztuki (…), zatem jako twórca posiada prawa autorskie. Od czerwca 2013 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Dokonał także zgłoszenia, jako czynny podatnik VAT. Jego działalność sklasyfikowana została, jako działalność historycznych miejsc i budynków oraz podobnych atrakcji turystycznych (PKD 91.03.Z). W ramach prowadzonej działalności Zainteresowany świadczy usługi związane ściśle z uzyskanym przez niego wyżej wymienionym tytułem. Prace te są nierozerwalnie związane z kulturą i dotyczą zabytków ruchomych i nieruchomych w większości wpisanych do Rejestru Zabytków. Część usług obejmuje jedynie wykonanie badań konserwatorskich, przygotowanie projektów lub wykonanie zabiegów technicznych przy obiekcie w celu utrwalenia substancji zabytkowej i zatrzymania procesu jego degradacji. Często jednak zły stan zachowania zabytku (np. brak elementów snycerki na ołtarzu, sztukaterii, brak oryginalnych polichromii, złoceń oraz brak jakiejkolwiek dokumentacji umożliwiającej ich odtworzenie) wymaga wykonania pełnej konserwacji i restauracji obiektu mającej na celu stworzenie nowego, jednak pasującego do estetyki epoki w jakiej powstał pierwotnie, dzieła, wykorzystując zachowane fragmenty warstw oryginalnych. Jako twórcy wykonanego w ten sposób działa, przysługuje mu prawo do korzystania z praw autorskich, zgodnie z ustawą o prawach autorskich i prawach pokrewnych oraz ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Każdorazowo przed przystąpieniem do takich prac Wnioskodawca przygotowuje autorski projekt konserwatorski, który jest zatwierdzany przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Wykonane w ten sposób dzieło Wnioskodawca podpisuje własnym nazwiskiem wraz z adnotacją o zakresie przeprowadzonych przez niego prac, tworzy zgodnie z ustalonym schematem szczegółową dokumentację konserwatorską opatrzona napisem „(…)”, pobiera honorarium w zamian, za które przekazuje prawa autorskie na właściciela obiektu. Zainteresowany w większości świadczy usługi dla instytucji kultury, jak np. muzea, galerie sztuki oraz dla kościołów i innych związków wyznaniowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i restauracji malarstwa i rzeźby polichromowanej, opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej, będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. pkt 33 lit. b) ustawy o VAT w przypadkach, w których świadczy usługi o charakterze twórczym, noszącym cechy indywidualne, jako indywidualny twórca i artysta, przekazując prawa do dzieła zleceniodawcy w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT, wymienił usługi indywidualnych twórców i artystów wykonawców, odsyłając w celu zdefiniowania tych pojęć do ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z treści art. 8 ust. 1-3 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2006 r., Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) wynika, że prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku – właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Przedmiotem praw, zgodnie z treścią art. 1 ww. ustawy, jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Utwór w myśl art. 1 pkt 3 tejże ustawy, jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka.

Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1)stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);

2)stanowić przejaw działalności twórczej;

3)mieć indywidualny charakter.

Tak sformułowana treść przepisów określających zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdzie szczególnie akcentowana jest „indywidualność twórców i artystów wykonawców”, w zestawieniu z brzmieniem przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych pozwala stwierdzić, iż intencją ustawodawcy podatkowego było objęcie zwolnieniem wyłącznie takich usług kulturalnych, które świadczone są przez twórców, artystów wykonawców, z uwzględnieniem ich szczególnych relacji z dziełem, utworem.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w tym konkretnym przypadku, prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie konserwacji i restauracji malarstwa i rzeźby polichromowanej, opodatkowaną zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej, będąc czynnym podatnikiem podatku VAT, Wnioskodawca, w przypadkach, w których świadczy usługi o charakterze twórczym, noszącym cechy indywidualne, otrzymuje wynagrodzenie w formie honorarium za przekazanie przysługujących praw autorskich, działając jako indywidualny twórca i artysta może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT.

Powyższe potwierdza ugruntowana linia orzecznicza sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 31 stycznia 2018 r sygn. akt I FSK 588/16 Naczelny Sąd Administracyjny przyznał pracom konserwatorskim i restauracyjnym zindywidualizowany charakter. Sąd stwierdził, że osiągnięcie celu prac konserwatorskich i restauratorskich w określonym przypadku może wiązać się z pracą twórczą i wymagać kreatywności, czego skutkiem będzie powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (np. dokumentacji projektowej, której egzemplarz będzie posiadał cechy utworu). Sąd argumentował przy tym, że definicje z art. 3 pkt 6 („prace konserwatorskie – działania mające na celu zabezpieczenie i utrwalenie substancji zabytku, zahamowanie procesów jego destrukcji oraz dokumentowanie tych działań”) i art. 3 pkt 7 („prace restauratorskie – działania mające na celu wyeksponowanie wartości artystycznych i estetycznych zabytku, w tym, jeżeli istnieje taka potrzeba, uzupełnienie lub odtworzenie jego części, oraz dokumentowanie tych działań”) ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2014 r., poz. 1446) wskazują przede wszystkim na cel prac konserwatorskich i restauratorskich. W żaden sposób nie opisują, na czym te prace polegają i jakie czynności w ramach tych prac są wykonywane. Nie można zatem twierdzić, że definicje te zestawione z pojęciem utworu określonym przez prawo autorskie potwierdzają „odtworzeniowy” charakter utworu. Podobne stanowisko Naczelny Sąd Administracyjny zaprezentował w wyrokach z dnia 9 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 558/15, z dnia 11 maja 2017 r. sygn. akt I FSK 1649/15 i z dnia 12 września 2017 r. sygn. akt I FSK 18/16.

Zaznaczenia przy tym wymaga, iż stanowisko, zgodnie z którym prace konserwatorskie prowadzone nad dziełem innego twórcy nie powodują możliwości powstania oryginalnego utworu, było zakwestionowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 stycznia 2018 r. sygn. akt I FSK 598/16.

Natomiast zgodnie z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 1097/15 zwolnienie z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy o VAT może mieć zastosowanie do działań o charakterze twórczym, noszącym cechy indywidualne, wynagradzanych za pośrednictwem honorariów w zamian za przeniesienie praw autorskich na zleceniodawców. Zwolnienie to nie obejmuje prac konserwatorskich czy restauracyjnych, na które składają się działania o specyfice czysto technicznej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej uznał za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie ustalony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja dotyczy stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych przedstawionych przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14k § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa zastosowanie się przez wnioskodawcę do otrzymanej interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Powołany przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która jest wyrazem funkcji gwarancyjnej (ochronnej) instytucji interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n ww. ustawy. Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej – zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji. Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, wnioskodawca może nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono wnioskodawcy zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa). Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się do interpretacji (zob. art. 14k § 1 i art. 14m § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa) oraz złożenie przez podatnika wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na ustawy – Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

- w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

- w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.