Interpretacja indywidualna z dnia 16.12.2020, sygn. 0115-KDIT1-2.4012.405.2018.12.PRM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 357/19 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. akt III Sa/Sz 689/18 (data doręczenia prawomocnego orzeczenia 3 listopada 2020 r. i zwrot akt 12 listopada 2020 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 30 maja 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 17 lipca 2018 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: 0115-KDIT1-2.4012.405.2018.2.PS, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek gruntu. Organ uznał, że w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca sprzedając przedmiotowe działki wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ czynności te będą stanowiły działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 17 lipca 2018 r. znak: 0115-KDIT1-2.4012.405.2018.2.PS złożył skargę z dnia 10 sierpnia 2018 r., nadaną 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 14 sierpnia 2018 r.).

Wyrokiem WSA z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. akt I SA/Sz 689/18 Sąd uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Zdaniem Sądu opisane we wniosku o interpretację działania wnioskodawcy nie wskazują jednoznacznie na aktywne (zorganizowane) działania z zakresu obrotu nieruchomościami, w szczególności poprzez angażowanie środków podobnych do wykorzystywanych przez przedsiębiorców (handlowców). Opisane działania przy uwzględnieniu pozostałych okoliczności rozpoznawanej sprawy nie pozwalają więc na stwierdzenie, że dokonując sprzedaży działki Skarżący stanie się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a więc za podatnika podatku od towarów i usług. Dotychczasowa aktywność Skarżącego nie wykraczała bowiem poza zwykły, racjonalny zarząd majątkiem prywatnym.

Od powyższego wyroku Organ złożył skargę kasacyjną, w wyniku której Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 30 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 357/19 oddalił skargę kasacyjną. Według NSA za niezasadne należy uznać podniesione w skardze kasacyjnej zarzuty naruszenia art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez ich błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwą ocenę zastosowania.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 grudnia 2018 r., sygn. akt III SA/Sz 689/18 uchylający interpretację indywidualną wpłynął do Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 3 listopada 2020 r.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w opisanym zakresie wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ wydający interpretacje indywidualne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W listopadzie 1980 r. Wnioskodawca nabył wraz z żoną w drodze aktu notarialnego grunt rolny, niezabudowany o powierzchni 1,28 ha, klasy V w (), gmina (), oznaczony jako działka nr 1 (Akt notarialny - ()).

W listopadzie 1996 r. powiększono areał nabywając od () niezabudowaną nieruchomość rolną o powierzchni 0,11 ha, przylegającą do gospodarstwa, oznaczoną jako działka nr 2 (Akt notarialny - ()). Wymienione nieruchomości wpisane są do księgi wieczystej we wspólności małżeńskiej (Sąd Rejonowy () w (), XI Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w ()). Nieruchomości Wnioskodawca nabył z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej, zgodnie z otrzymanym wykształceniem rolniczym.

Do lipca 2007 r. na wymienionych gruntach prowadzona była działalność rolnicza uprawy sadownicze. Z tego powodu nieruchomość nr 1 wzdłuż granic obsadzona jest z trzech stron żywopłotem (osłona przeciwwiatrowa), a od wschodu starodrzewem poniemieckim cmentarzem. Całość stanowi naturalną enklawę, otoczoną osłoną roślinną.

Małżeństwo nie posiada innych nieruchomości gruntowych niż wykazane we wniosku. W związku z niską dochodowością gospodarstwa Wnioskodawca i Jego żona byli jednocześnie zatrudnieni na etacie w instytucjach państwowych.

Niestety, drzewa po okresie eksploatacji umierają. Przyszedł więc czas na podjęcie decyzji o sprzedaży nieruchomości z majątku osobistego. Biorąc pod uwagę długi, bo 38 letni okres prowadzenia działalności rolniczej oraz wiek, (75 rok życia), jak również brak następców do prowadzenia gospodarstwa, Wnioskodawca wraz z żoną - postanowił podzielić grunty na mniejsze działki w celu ich sprzedaży.

Z uwagi na brak planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, Wnioskodawca z żoną wystąpił do Gminy z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 1, które uzyskano po 2 miesiącach (30 lipca 2012 r.). Zgodnie z decyzją Wójta Gminy () nieruchomość przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. W listopadzie 2013 r. zatwierdzano ostateczny podział przedmiotowej nieruchomości na 11 działek o łącznej powierzchni 1,2451 ha. Różnica w powierzchni działki nr 1 pomiędzy jej pierwotnym pomiarem (1,28 ha), a sumą powierzchni nowo wydzielonych działek od nr 1/1 do nr 1/11 (1,2452 ha) wynosi 348 m2 wynika z matematycznych zasad ich zaokrąglania i dokładności pomiaru.

Spośród 11 wydzielonych działek tylko 8 spełnia warunki pod budownictwo mieszkaniowe. Oznaczone są następującymi numerami: 1/1, 1/3, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9 i 1/10. Łączna ich powierzchnia wynosi 0,9176 ha. Działki są niezabudowane, nieuzbrojone, a droga wewnętrzna (działka nr 1/2 o pow. 0,0788 ha) stanowi łącznik komunikacyjny z drogą publiczną - jest nieutwardzona. Zachowany jest naturalny charakter terenu.

Pozostałe działki to:

• nr 1/4 (pow. 0,2476 ha) jest zabudowana budynkiem mieszkalnym (zamieszkanym przez Wnioskodawcę) oraz gospodarczym wraz z infrastrukturą przeznaczoną do obsługi posiadanych gruntów rolnych i nie będzie przedmiotem zbycia,

• nr 1/11 (pow. 0,0012 ha) została wydzielona na potrzeby obsługi infrastruktury technicznej analizowanego obszaru budowlanego - przepompownia ścieków; będzie nieodpłatnie przekazana Gminie.

Powstałe w wyniku podziału działki nie były wykorzystywane dla potrzeb pozarolniczej działalności gospodarczej i do dziś mają charakter rolny.

Nieruchomość nie była udostępniona innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Nadal grunty uprawiane są we własnym zakresie.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, ani żadnej innej, która nosi znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zarówno Wnioskodawca jak i żona nie są i nie byli czynnymi podatnikami VAT.

Wnioskodawca odprowadzał z tytułu pracy zawodowej podatek od wynagrodzeń, a z tytułu posiadanego gospodarstwa podatek rolny i podatek od nieruchomości.

W styczniu 2015 r. z tytułu podziału nieruchomości zapłacono opłatę adiacencką w kwocie () zł.

Działki wraz z udziałami w drodze przeznaczone są do zbycia (udziały nieodpłatnie), przy czym realizacja będzie odbywała się okazjonalnie w miarę potrzeb finansowych.

Do chwili obecnej nie zostały dokonane żadne czynności, które mogłyby podnieść wartość gruntu przed sprzedażą tzn.: brak jest uzbrojenia terenu w przyłącza, droga wewnętrzna jest nieutwardzona, brak podłączeń przyłączy do sieci energetycznej, wodnokanalizacyjnej i gazowej.

Wnioskodawca - ani jego żona - nie będą występować o wydanie warunków zabudowy dla wydzielonych działek przed ich sprzedażą, ani o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla omawianego terenu.

Wydzielone działki będą oferowane na sprzedaż poprzez działania, które nie wykraczają poza zwykłe formy ogłoszenia, najchętniej poprzez baner z ogłoszeniem ustawiony na własnym polu. Bez prasy, radia i pośredników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy planowana sprzedaż działek budowlanych powstałych w wyniku podziału gospodarstwa rolnego w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym i przyszłym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony całokształt okoliczności, ich zakres, stopień zaangażowania i deklaratywność przyszłych okoliczności w celu dokonania sprzedaży gruntu wskazuje na brak aktywnych (zorganizowanych) działań z zakresu obrotu nieruchomościami. Sprzedaż kilku działek, będących we wspólności majątkowej małżeńskiej, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Zbywając przedmiotowe działki, stanowiące majątek prywatny, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem nie będzie działać w charakterze podatnika, a sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym oraz w dacie wydania pierwotnej interpretacji (w zakresie zdarzenia przyszłego), bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary według art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), który stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności () dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że w dniu 15 września 2011 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C-181/10), z treści którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca w 1980 r. nabył na podstawie aktu notarialnego - na współwłasność małżeńską niezabudowany grunt rolny oznaczony jako działka nr 1. W 1996 r. gospodarstwo zostało powiększone o zakupioną od () niezabudowaną działkę nr 2.

Ww. działki zostały nabyte z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych niż wskazane we wniosku.

Do 2007 r. na przedmiotowych działkach prowadzone były uprawy sadownicze. Po okresie obumarciu drzew Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży nieruchomości, w związku z czym postanowił podzielić grunty na mniejsze działki.

Z uwagi na brak planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu, Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy dla działki nr 1. Zgodnie z ww. decyzją nieruchomość została podzielona na 11 działek.

Działki o nr 1/1, 1/3, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9 i 1/10 zostały przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Natomiast działka nr:

1. 1/2 stanowi drogę wewnętrzną
2. 1/4 zabudowana jest budynkiem mieszkalnym oraz gospodarczym wraz z infrastrukturą należącym do Wnioskodawcy,
3. 1/11 została wydzielona na potrzeby obsługo infrastruktury technicznej przedmiotowego obszaru budowlanego.

Nieruchomość nie była udostępniana innym osobom na podstawie umowy najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest ani nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Na dzień złożenia wniosku Wnioskodawca nie podnosił wartości gruntu tzn. nie dokonywał uzbrojenia terenu w przyłącza, nie utwardzał drogi wewnętrznej i nie dokonywał przyłączy do sieci energetycznej, wodnokanalizacyjnej i gazowej.

Wnioskodawca nie będzie występować o wydanie warunków zabudowy dla wydzielonych działek przed ich sprzedażą, ani o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla omawianego terenu.

Wnioskodawca działki oferować będzie na sprzedaż bez pośredników, prasy i radia najchętniej za pośrednictwem baneru z ogłoszeniem ustawionym na własnym polu.

Sprzedaż działek będzie odbywała się okazjonalnie w miarę potrzeb finansowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek budowlanych powstałych w wyniku podziału gospodarstwa rolnego.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży ww. działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92, które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Istotne znaczenie w analizowanej sprawie ma sposób i cel nabycia nieruchomości. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabył nieruchomość w 1980 r. w celu prowadzenia działalności rolniczej sadownictwo. Na sprzedaż i podział działki Wnioskodawca zdecydował się po 38 latach prowadzenia gospodarstwa, w uwagi na swój wiek i nierentowność prowadzonej działalności.

Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności mogących podnieść wartość gruntu przed sprzedażą tzn. brak jest uzbrojenia terenu w przyłącza, droga wewnętrzna jest nieutwardzona, brak podłączeń do sieci energetycznej, wodnokanalizacyjnej i gazowej.

Wnioskodawca dokonał podziału gruntu nr 1 na 11 mniejszych działek, w tym działki nr 1/1, 1/3, 1/5, 1/6, 1/7, 1/8, 1/9 i 1/10 przeznaczone zostały pod zabudowę mieszkaniowa jednorodzinną oraz na działkę nr 1/2, która stanowi drogę wewnętrzną, w celu sprzedaż działek, która będzie odbywała się okazjonalnie w miarę potrzeb finansowych.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie występować o wydanie warunków zabudowy dla wydzielonych działek przed ich sprzedażą, ani o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla omawianego terenu.

Oferta sprzedaży przedmiotowych działek nie będzie wykraczać poza zwykłe formy ogłoszenia bez udziału pośredników, prasy i radia. Wnioskodawca zamierza umieścić baner z ogłoszeniem ustawionym na własnym polu.

W konsekwencji opisane we wniosku działania Wnioskodawcy nie wskazują jednoznacznie na aktywne (zorganizowane) działanie z zakresu obrotu nieruchomościami, w szczególności poprzez angażowanie środków podobnych do wykorzystywanych przez przedsiębiorców (handlowców). Opisane działania przy uwzględnieniu pozostałych okoliczności rozpoznawanej sprawy nie pozwalają więc na stwierdzenie, że dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca stanie się podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dotychczasowa aktywność Wnioskodawcy nie wykraczała bowiem poza zwykły, racjonalny zarząd majątkiem prywatnym.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana () (męża), zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony (współwłaścicielki działki).

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej