Interpretacja indywidualna z dnia 3 czerwca 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.171.2022.3.AB
Temat interpretacji
Opodatkowanie podatkiem VAT czynności zwrotu nakładów na nieruchomość i wystawienia faktury z tytułu ww. świadczenia.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności zwrotu nakładów na nieruchomość i wystawienia faktury z tytułu ww. świadczenia jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT czynności zwrotu nakładów na nieruchomość i wystawienia faktury z tytułu ww. świadczenia. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 maja 2022 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca od 2013 r. dzierżawi od osoby fizycznej (wspólnika Wnioskodawcy) nieruchomość położoną … - działkę gruntu budowlanego nr ... o pow. xxx ha (dalej „Grunt”). Obecnie Grunt zabudowany jest budynkiem biurowo-handlowym. Budowa została zrealizowana przez Wnioskodawcę jako dzierżawcę gruntu. Zabudowana nieruchomość (dalej: „Nieruchomość”) do dnia dzisiejszego stanowi majątek osobisty wspólnika - wydzierżawiającego (dalej „Wspólnik”). Wspólnik prowadzi również jednoosobową działalność gospodarczą (dalej JDG), ale ww. grunt nie jest wykorzystywany w ramach JDG Wspólnika.
Zarówno Wnioskodawca jak i Wspólnik (wykonujący czynności opodatkowane jako JDG oraz w zakresie dzierżawy Gruntu) są zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT czynnymi, wykonującymi wyłącznie czynności opodatkowane VAT.
Wnioskodawca w roku 2014 wybudował na dzierżawionym Gruncie budynek biurowo-handlowy. Budynek został oddany do użytkowania w roku 2014, a sama inwestycja polegająca na budowie budynku została w kwietniu 2014 r. ujęta w środkach trwałych Wnioskodawcy i od maja 2014 r. jest amortyzowana jako inwestycja w obcym środku trwałym przy zastosowaniu stawki 2,5%. Wnioskodawca odliczył VAT od zakupów inwestycyjnych związanych z budową budynku, jako, że budynek ten wykorzystywał i nadal wykorzystuje wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
W najbliższej przyszłości ma dojść do (planowane kroki w zdarzeniu przyszłym): 1. rozwiązania umowy dzierżawy Gruntu, 2. zwrotu przez Wspólnika na rzecz Wnioskodawcy wartości nakładów na tę nieruchomość z tytułu budowy budynku biurowo-handlowego, w sytuacji rozwiązania umowy dzierżawy. Zwrot ten zostanie dokonany jako spłata wierzytelności z tytułu nakładów inwestycyjnych przysługujących Wnioskodawcy na jego rzecz przez Wspólnika, wg ceny rynkowej nakładów, ustalonych na dzień spłaty.
W uzupełnieniu wskazali Państwo, że rozbieżności, które wystąpiły pomiędzy opisem zdarzenia przyszłego a sformułowanymi pytaniami prostujecie wskazując, iż to Wspólnik Wnioskodawcy (Spółki komandytowej), będący osobą fizyczną, będzie zwracał Wnioskodawcy wartość poniesionych przez Niego nakładów na budowę biurowo-handlowego. Zwrot ten nastąpi jako spłata wierzytelności z tytułu nakładów inwestycyjnych Wnioskodawcy od tegoż Wspólnika.
Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (przeformułowane pismem z dnia 23 maja 2022 r.)
1.Czy czynność zwrotu wartości nakładów, opisana w pkt.2 ww. planowanych kroków w zdarzeniu przyszłym powinna zostać na gruncie Ustawy o podatku VAT potraktowana jako świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika, obejmujące przekazanie nakładów inwestycyjnych na Nieruchomość w zamian za zwrot ich wartości?
2.Czy opisane w odpowiedzi na pytanie nr 1 świadczenie usług powinno zostać udokumentowane fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika jako osobę fizyczną, dokumentującą przekazanie nakładów inwestycyjnych na Nieruchomość za zwrotem ich wartości, tj. fakturą dokumentującą czynność opodatkowaną VAT- em?
Państwa stanowisko w sprawie (przeformułowane pismem z dnia 23 maja 2022 r.)
Ad 1)
Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji dokonania przez Wspólnika rozliczenia nakładów na Nieruchomość, w związku z rozwiązaniem umowy dzierżawy, czynność zwrotu wartości nakładów na rzecz Wnioskodawcy powinna, pod kątem podatku VAT, zostać rozpoznana jako świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika, obejmujących przekazanie nakładów inwestycyjnych na Nieruchomość wg ceny rynkowej. Nakłady inwestycyjne nie spełniają przesłanek uznania ich za towar na gruncie ustawy o VAT. Na gruncie podatku VAT inwestycja w obcym środku trwałym jest prawem majątkowym (wartością niematerialną), które może być przedmiotem obrotu. Wskazać należy na treść art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, gdzie czytamy, że za odpłatne świadczenie usług uważa się również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Wobec powyższego sprzedaż nakładów inwestycyjnych, dokonywana w wyniku rozliczenia nakładów na nieruchomość na gruncie Ustawy o podatku VAT jest traktowana jako świadczenie usług.
Ad.2)
Opisana w odpowiedzi na pytanie nr 1 sprzedaż usług powinna zostać udokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę na rzecz Wspólnika jako osobę fizyczną, obejmującą odpłatne świadczenie usług opodatkowane VAT-em. Każda bowiem czynność opodatkowana, dokonana przez podatnika podatku VAT (tu: Wnioskodawcę) powinna zostać udokumentowana fakturą. Nadto brak jest w rozważanym przypadku podstaw do zastosowania jakiegokolwiek zwolnienia z VAT dla czynności świadczenia usług, opisanych w odpowiedzi na pytanie nr 1.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju
Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:
towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…)
Zgodnie z art. 8 ust. 1
przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 zakres przedmiotowy ustawy ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 pojęcie dostawy towarów, w tym również:
1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.
Przez świadczenie usług należy zatem każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.
Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej k.c.,
nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.
Z powyższej definicji wynika, że na gruncie polskiego prawa można wyodrębnić trzy rodzaje nieruchomości w sensie prawnym:
-grunty (stanowiące część powierzchni ziemskiej),
-budynki trwale z gruntem związane (tzw. nieruchomości budynkowe),
-części tych budynków (tzw. nieruchomości lokalowe).
Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1, 2 i 3 k.c.,
Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.
Jak stanowi art. 48 k.c.,
z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.
Wskazać należy, że na podstawie art. 693 § 1 ustawy Kodeks
przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Zgodnie z art. 694 k.c.
do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych.
W myśl art. 676 k.c.,
jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.
Z opisu sprawy wynika, że od 2013 r. dzierżawią Państwo od osoby fizycznej (wspólnika Wnioskodawcy) nieruchomość. Obecnie Grunt zabudowany jest budynkiem biurowo-handlowym. Budowa została zrealizowana przez Państwa jako dzierżawcę gruntu. Zarówno Państwo jak i Wspólnik są zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT czynnymi, wykonującymi wyłącznie czynności opodatkowane VAT. W roku 2014 wybudowali Państwo na dzierżawionym Gruncie budynek biurowo-handlowy. Budynek został oddany do użytkowania w roku 2014, a sama inwestycja polegająca na budowie budynku została w kwietniu 2014 r. ujęta w środkach trwałych Państwa i od maja 2014 r. jest amortyzowana jako inwestycja w obcym środku trwałym przy zastosowaniu stawki 2,5%. Odliczyli Państwo VAT od zakupów inwestycyjnych związanych z budową budynku, jako, że budynek ten wykorzystywał i nadal wykorzystuje wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT. Planowana jest rozwiązania umowy dzierżawy Gruntu i zwrotu przez Wspólnika na rzecz Państwa wartości nakładów na tę nieruchomość z tytułu budowy budynku biurowo-handlowego, w sytuacji rozwiązania umowy dzierżawy. Zwrot ten zostanie dokonany jako spłata wierzytelności z tytułu nakładów inwestycyjnych przysługujących Państwu na jego rzecz przez Wspólnika, wg ceny rynkowej nakładów, ustalonych na dzień spłaty.
Mając na uwadze powołane wyżej przepisy i opis sprawy należy stwierdzić, że z punktu widzenia prawa cywilnego, nakłady poniesione na nieruchomość (np.: wybudowanie budynku), stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Wszystko to, co zostało trwale z gruntem złączone, stanowi bowiem jego część składową. W związku z tym, w sytuacji, gdy Wnioskodawca wykonał inwestycję polegającą na budowie budynku biurowo-handlowego na nieruchomości Wydzierżawiającego, tj. poniósł nakłady na majątku, który nie stanowi jego własności, nakłady te stały się częścią nieruchomości.
W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że nakłady poniesione przez Państwa na dzierżawionym gruncie nie będą stanowić towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Poniesione nakłady nie stanowią odrębnej rzeczy, a jedynie powodują po Państwa stronie powstanie roszczenia, względem właściciela gruntu, o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu poniesionych nakładów.
Tym samym, prawo to nie może stanowić towaru w rozumieniu ustawy. W konsekwencji, w przypadku zbycia poniesionych nakładów, nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel. Zatem należy przyjąć, że przeniesienie nakładów poniesionych na obcym gruncie nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar.
Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady, dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, że nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.
Z uwagi na powyższe, odpłatna czynność zwrotu nakładów, jako przekazanie za wynagrodzeniem ulepszeń dokonanych na gruncie wydzierżawiającego, stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.
Ustawodawca w art. 43 ustawy określił zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług. Wskazać przy tym należy, że ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują zwolnienia od podatku dla ww. czynności.
W konsekwencji, transakcja polegająca na dokonaniu przez Wspólnika rozliczenia nakładów na nieruchomość w związku z rozwiązaniem umowy dzierżawy i zwrotem wartości nakładów na Państwa rzecz odpowiadającej wartości poniesionych nakładów (wybudowania budynku biurowo-handlowego) będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, niekorzystające ze zwolnienia od podatku.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.
Odnosząc się natomiast do kwestii ustalenia, czy ww. transakcja powinna zostać przez Państwa udokumentowana fakturą VAT, należy wskazać, że na podstawie art. 106b ust. 1 ustawy:
Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2)wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
3)wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4)otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
a)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
b)czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
c)dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.
Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że:
Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.
W świetle art. 106b ust. 3 ustawy:
Na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:
1)czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
- czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,
- czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,
1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
a)przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,
b)wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2) sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118
- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.
Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy:
Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnik, który dokonuje sprzedaży – co do zasady – jest zobowiązany do wystawienia faktury.
Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa.
Należy w tym miejscu podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt nabycia określonych towarów lub usług, czy też otrzymania zaliczki, co oznacza, że nie można uznać za prawidłową fakturę, gdy nie wskazuje ona zaistniałego zdarzenia gospodarczego. Faktura jest zatem dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego.
Mając zatem na uwadze powyższe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będą Państwo zobowiązani udokumentować ww. odpłatne świadczenie usług wystawiając we własnym imieniu fakturę na rzecz Wspólnika.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).