Podejmowane działania przez Wnioskodawcę polegające na współpracy z Influencerami pozostają więc w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę.

Pytania w zakresie podatku od towarów i usług (oznaczone jak we wniosku)

Jak wynika z tej definicji, dla uznania danego podmiotu za podatnika podatku VAT nie ma zatem znaczenia, czy jego działalność, a tym samym wykonywane w jej ramach czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (a więc z założenia odpłatne), nastawione są na osiąganie zysku. W rezultacie, także działalność deficytowa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Powyższe współgra również z wypracowanym na gruncie podatku VAT pojęciem „ekwiwalentności”, stanowiącej jeden z warunków uznania czynności za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na ich odpłatny charakter. Przyjmuje się, że ekwiwalentność ta, odnoszona do świadczenia wzajemnego, jakim jest wynagrodzenie za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, powinna być oceniana w kategoriach subiektywnych, tj. w relacji podatnik/świadczeniodawca - nabywca/płatnik.

Powyższe jest też jednoznacznie potwierdzane przez NSA. Przykładowo, w wyroku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (sygn. akt I FSK 1904/14) NSA wyraził pogląd, że: „Nie budzi przy tym wątpliwości, że podstawa opodatkowania, co do zasady, stanowi wartość subiektywną, tzn. powinna odzwierciedlać wynagrodzenie faktycznie otrzymane (należne) dostawcy lub usługodawcy z tytułu danej transakcji. Podstawa opodatkowania VAT nie jest zatem ustalana według kryteriów obiektywnych. Wynagrodzenie takie powinno pozostawać jednak w proporcji do uzyskanej w zamian korzyści, a więc być ekwiwalentne wobec dostarczonego towaru lub świadczonej usługi. Co prawda sprzedaż za ((symboliczną złotówkę)) odpowiednio udokumentowana nie jest sprzeczna z prawem. Nawet bowiem wtedy, gdy uzgodniona i rzeczywiście zapłacona cena jest oczywiście niższa od zwykłej ceny rynkowej, to i tak podstawa opodatkowania powinna być ustalona w oparciu o treść art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. Istotne jest jednak, aby cena ta była uzasadniona względami ekonomicznymi towarzyszącymi danej transakcji, np. gdy stanowi to element strategii podatnika, który ma doprowadzić do umocnienia jego pozycji na rynku, do zwiększenia wolumenu sprzedaży, czy uzyskania innych ekonomicznych korzyści z tak realizowanej transakcji. A więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tzn. zarobku”.

Zatem w momencie sprzedaży Cateringu po promocyjnej cenie 1 zł, między którymi a Wnioskodaw­cą nie występują związki wymienione w art. 32 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie kwota rzeczywiście otrzymana z tytułu sprzedaży czyli uwzględniająca przydzielony rabat.

W opinii Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości, że stanowisko przedstawione powyżej powinno znaleźć zastosowanie w przypadku sprzedaży po cenie promocyjnej 1 zł netto plus VAT dokonywanej przez Wnioskodawcę. W szczególności należy uznać, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę Cateringu po cenach promocyjnych (za 1 zł netto plus VAT) nie służy obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności (tj. że na gruncie przepisów ustawy o VAT nie skutkuje naruszeniem klauzuli zakazu nadużycia prawa), ale jest w pełni uzasadniona ekonomicznie, wpisując się w strategię marketingową Wnioskodawcy. Celem sprzedaży Cateringu po promocyjnych cenach, znacznie odbiegających od ich cen rynkowych, jest bowiem zwiększenie wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Takie działanie Wnioskodawcy ma więc zachęcić/zmobilizować klientów do nabywania produktów od Wnioskodawcy, a w rezultacie doprowadzić do zwiększenia przychodów Wnioskodawcy z tego tytułu. Prowadzenie sprzedaży po cenie promocyjnej jest więc jedynie jednym z możliwych wariantów działań marketingowych, które każdorazowo mają doprowadzić do zwiększenia sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Trudno więc w tym zakresie doszukiwać się działania zabronionego przez przepisy podatkowe i / lub sprzecznego z ich celem. W szczególności, intencją Wnioskodawcy nie jest unikanie opodatkowania podatkiem VAT - wszelkie kwoty uzyskiwane przez Wnioskodawcę tytułem sprzedaży produktów podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT i w żadnym razie intencją Wnioskodawcy nie jest zmniejszenie obciążeń podatkowych z tego tytułu.

Wnioskodawca również wskazuje, że w tej sprawie nie powinien mieć zastosowania art. 32 ustawy o VAT, wprowadzający szczególne zasady ustalania podstawy opodatkowania dla tzw. podmiotów powiązanych. Dla zastosowania mechanizmu przewidzianego w art. 32 ustawy o VAT wymagane jest, aby między partnerami biznesowymi (tu: między Wnioskodawcą a Influencerami) istniał określony wyżej związek. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym Wniosku, związek taki nie będzie występował, co wyklucza a priori stosowanie art. 32 ustawy o VAT (bez konieczności rozpatrywania dalszych okoliczności). Niezależnie od powyższego, w analizowanym przypadku nie będzie również w żadnym razie spełniony kolejny warunek, jakim jest to, aby to istniejący między Wnioskodawcą a Influencerami związek miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług. Warunek ten nie będzie spełniony z uwagi na fakt, że ustalenie wynagrodzenia za towary nie będzie podyktowane jakimikolwiek (ewentualnymi) związkami między Wnioskodawcą a Influencerami, ale dążeniem do zintensyfikowania zakupów przez potencjalnych klientów, co - jak oczekuje Wnioskodawca - pozwoli na zwiększenie uzyskiwanych przez Wnioskodawcę przychodów. Warunki sprzedaży po cenach promocyjnych byłyby takie same zarówno dla podmiotów niepowiąza­nych, jak i ewentualnych podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT.

Tak jak zostało to jednak przedstawione we Wniosku, na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie przewiduje, aby w sprzedaży po cenach promocyjnych 1 zł miały uczestniczyć podmioty powiązane z Wnioskodawcą w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT.

Ad. 2

11.2. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124”. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT „kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług”.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT warunek związku ze sprzedażą opo­datkowaną podatkiem VAT, ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążąc się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika obrotami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością przedsiębiorstwa, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu.

Z pośrednim związkiem dokonanych zakupów z działalnością podatnika mamy zatem do czynienia wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez przedsiębiorstwo sprzedaży.

Przy tym należy zauważyć, że wykładnia art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie charakteru związku pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną powinna być dokonywana w zgodzie z przepisami Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz.UE.L Nr 145 z 13 czerwca 1977 r., str. 1, z późn. zm.) - a od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), a zatem powinna uwzględniać istniejące w tym zakresie orzecznictwo TSUE, w którym, co do zasady, przeważa pogląd, że jedynie bezpośredni związek pomiędzy podatkiem naliczonym a transakcją opodatkowaną może stanowić podstawę do odliczenia VAT.

Rozumienie tego bezpośredniego związku zostało szeroko zaprezentowane w orzeczeniu Trybunału z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-98/98 Commissioners of Customs and Excise przeciwko Mi­dland Bank plc., w którym stwierdzono, że art. 2 I Dyrektywy oraz art. 17 (2) (3) i (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby - co do zasady - istnienie bezpośredniego związku między daną transakcją nabycia a daną transakcją (lub transakcjami) sprzedaży, uprawniającymi do odliczenia, stanowiło warunek nabycia przez podatnika prawa do odliczenia naliczonego podatku od warto­ści dodanej oraz aby stanowiło podstawę do określenia zakresu tego prawa.

W orzeczeniu z dnia 27 września 2001 r. w sprawie CIBO Participations S.A. (C-16/00) TSUE doszedł do wniosku, że aby możliwe było odliczenie podatku VAT naliczonego, musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy wydatkiem a sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT, co oznacza, że wydatek musi stanowić element kosztowy sprzedaży opodatkowanej. Niemniej TSUE stwierdził, że wydatki na doradztwo związane z procesem przejmowania spółek zależnych przez CIBO stanowią koszty ogólne, mające związek z działalnością opodatkowaną tej spółki.

Podobne stanowisko wyraził TSUE w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz. Z kolei w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Finanzamt Koln-Nord przeciwko Wolframowi Beckerowi TSUE podkreślił, że warunkiem po­wstania prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia towarów lub usług na wcześniejszym etapie obrotu jest, by koszt nabycia owych towarów lub usług stanowił element ceny transakcji dającej pra­wo do odliczenia na późniejszym etapie.

W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI Dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE) na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podobnie jak i art. 17 (2) (3) i (5) VI Dyrektywy (art. 167 i nast. Dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć - co do zasady - że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odli­czenia podatku VAT. W przypadku wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji, gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten spo­sób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą, prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia podatku VAT.

Dotychczasowe doświadczenia Wnioskodawcy, poparte przeprowadzonymi analizami biznesowymi wskazują, że promowanie produktów przez Influencerów w mediach społecznościowych stanowią zasadniczy instrument polityki marketingowej, ukierunkowany na pozyskanie nowych klientów, jak też zwiększenie wolumenu sprzedaży produktów Wnioskodawcy wśród osób, które już korzystają z oferty handlowej Wnioskodawcy lub utrzymania określonej pozycji na rynku. Wnioskodawca zakłada, że cele sprzedażowe i rezultaty będą możliwe do osiągnięcia w ramach podjętych działań polegających na współpracy z Influencerami, z tego względu takie działania Wnioskodawcy, w jego ocenie, stanowią element strategii marketingowej Wnioskodawcy.

Podejmowane działania przez Wnioskodawcę polegające na współpracy z Influencerami pozostają więc w bezpośrednim związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością i mają na celu zwiększenie przychodów osiąganych przez Wnioskodawcę.

Dopełnienie przez Influencera warunków współpracy po cenie promocyjnej 1 zł każdorazowo potwierdza stosowna dokumentacja gromadzona przez Wnioskodawcę, w tym faktura sprzedażowa z kwotą netto 1 zł oraz właściwą stawką VAT.

Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w stanie faktycznym Wniosku, zgodnie z którym Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku ze współpracą z Influencerami, w tym na nabycie/wytworzenie Cateringu sprzedawanego Influencerom po cenach promocyjnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Dodatkowo zaznacza się, że tekst jednolity ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług został opublikowany w Dz. U. z 2022r., poz. 931 z późn. zm.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna Pana stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnieciu.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do  interpretacji.

  - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co  do  zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi:

Interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.