Interpretacja indywidualna z dnia 16.11.2020, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.447.2020.1.KS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na wybudowanie Infrastruktury

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2020 r. (data wpływu 16 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na wybudowanie Infrastruktury jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na wybudowanie Infrastruktury.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - dalej: Wnioskodawca, jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca realizuje projekt pn. (). Projekt jest realizowany w dwóch etapach. Pierwszy z nich polega na zakupie 10 szt. pojazdów szynowych - 8 trójczłonowych o napędzie elektrycznym i 2 dwuczłonowych o napędzie spalinowym. Ten etap jest obecnie realizowany. Natomiast drugi etap będzie polegał na budowie Zaplecza Technicznego () w postaci hali wraz z bocznicą kolejową i zostanie zrealizowany w terminie późniejszym.

Niniejszy wniosek dotyczy drugiego etapu inwestycji, polegającego na budowie Zaplecza Technicznego w postaci hali wraz z bocznicą kolejową (dalej: Infrastruktura lub Zaplecze lub Zaplecze Techniczne).

Wydatki inwestycyjne, związane z wybudowaniem Infrastruktury będą dokumentowane wystawianymi przez dostawców i wykonawców fakturami VAT, na których to Wnioskodawca oznaczony będzie, jako nabywca przedmiotowych towarów i usług.

Wybudowane Zaplecze będzie stanowić własność Wnioskodawcy, ale zostanie wydzierżawione Operatorowi świadczącemu usługi przewozowe w ramach () oraz tzw. Przewozów ().

Operator będzie zobligowany do wykonywania usług serwisowo-utrzymaniowych eksploatowanych pojazdów kolejowych w obiektach dzierżawionego zaplecza technicznego.

Aktualnie świadczenie kolejowych usług pasażerskich u Wnioskodawcy odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług publicznych w zakresie kolejowych przewozów pasażerskich, która zawarta została między Wnioskodawcą i wybraną w przetargu spółką (Operatorem). Na podstawie tej umowy Wnioskodawca zleca Operatorowi wykonywanie przewozów kolejowych na terenie (). W zamian, zgodnie z odpowiednimi przepisami prawa publicznego, Wnioskodawca wypłaca Operatorowi rekompensatę. Rekompensata jest pomniejszana o przychody uzyskane przez Spółkę w związku ze świadczeniem usług przewozowych. Powiększają ją natomiast koszty ponoszone przez Operatora w związku ze świadczeniem tych usług oraz tzw. rozsądny zysk Operatora. Prawo Operatora do rekompensaty wynika z przepisów rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz uchylającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 1191/69 i (EWG) nr 1107/70 oraz art. 52 ust. 1 i 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym. Obowiązek wypłacania rekompensaty nałożony został na Wnioskodawcę na podstawie wskazanych wyżej przepisów prawa publicznego i Wnioskodawca nie ma swobody w kształtowaniu wysokości rekompensaty.

W celu należytej realizacji powierzonych zadań, Wnioskodawca udostępnia również Operatorowi pojazdy szynowe, które ten wykorzystuje do wykonywania przewozów. Zakupiony w ramach projektów tabor jest udostępniany odpłatnie, na podstawie umowy dzierżawy zawartej z Operatorem.

Wyżej opisaną praktykę, Wnioskodawca zamierza również kontynuować w przyszłości w przypadku Zaplecza Technicznego. Po wygaśnięciu aktualnie obowiązującej umowy o świadczenie usług przewozu, Wnioskodawca zamierza zawrzeć z wyłonionym w drodze przetargu operatorem umowę na świadczenie usług przewozu o analogicznej treści do umowy aktualnie obowiązującej.

A zatem, na podstawie umowy o świadczenie usług publicznych. Operator zobowiąże się świadczyć usługi przewozowe w dwóch obszarach: Przewozów () na terenie () oraz w zakresie () na terenie 7 powiatów w ()przez okres 5 lat. Oprócz ww. umowa obejmie również kwestię świadczenia usług serwisowo-utrzymaniowych pojazdów kolejowych eksploatowanych w ramach powyższych usług przewozu, przy wykorzystaniu do tego celu dzierżawionego Zaplecza Technicznego. Niezależnie, bowiem od powyższej umowy, Wnioskodawca zawrze z Operatorem również odrębną umowę dzierżawy, na podstawie, której udostępni mu do użytkowania wybudowaną w ramach II etapu Projektu Infrastrukturę (Zaplecze Techniczne).

Na podstawie zawartej umowy dzierżawy, Operator będzie wykorzystywał udostępnione mu Zaplecze Techniczne do świadczenia usług serwisowo-utrzymaniowych, zgodnie z zawartą umową o świadczenie usług publicznych. Umowa dzierżawy obejmie m.in. zasady korzystania z obiektów i urządzeń znajdujących się na Zapleczu Technicznym, zasady monitorowania przez Wnioskodawcę realizowanej umowy, zasady prowadzenia procesów księgowych dwóch obszarów usług tj. w ramach () oraz w ramach przewozów (). W umowie zostaną określone procesy technologiczne utrzymania Zaplecza Technicznego i związane z nimi opłaty, które będzie zobowiązany ponosić Operator.

Z tytułu dzierżawy, Wnioskodawca będzie wystawiał Operatorowi faktury VAT, generujące podatek VAT należny oraz stanowiące sprzedaż opodatkowaną wykazywaną w deklaracjach VAT-7 składanych przez Wnioskodawcę do Urzędu Skarbowego.

Czynsz za dzierżawę Zaplecza Technicznego zostanie ustalony z uwzględnieniem realiów rynkowych, w taki sposób, aby zrównoważyć pełną amortyzację wybudowanej Infrastruktury w okresie dzierżawy. Wnioskodawca określi jego wysokość na podstawie obiektywnych kryteriów, biorąc za podstawę takie czynniki jak:

1. amortyzacja dla poszczególnych grup urządzeń i obiektów budowlanych,
2. marża dla Wnioskodawcy,
3. podatek VAT.

Wskazany czynsz płatny będzie za okresy miesięczne. Powyższa suma (netto) amortyzacji poszczególnych grup urządzeń i obiektów budowlanych oraz zysku dla Wnioskodawcy będzie uśredniona do okresu 40 lat obowiązującego dla amortyzacji głównego budynku i podzielona w skali roku na stawkę miesięczną.

Zaplecze ma być dzierżawione aż do pełnego zamortyzowania. Na moment sporządzenia wniosku Wnioskodawca nie jest w stanie oszacować wysokości czynszu, ponieważ nie zna jeszcze ostatecznej wartości wybudowanej w przyszłości Infrastruktury.

Wnioskodawca i Operator nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 32 ustawy o VAT. Wnioskodawca jest jednym ze wspólników spółki - Operatora, jednak posiada jedynie ok. 2,5% udziałów w jej kapitale zakładowym oraz tyleż samo praw głosu. Ponadto, pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie zachodzą powiązania wynikające ze stosunku pracy, ani żadne inne powiązania osobowe. Dodatkowo pracownicy Wnioskodawcy nie mają faktycznej zdolności do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez Operatora.

W interpretacji indywidualnej z 24 stycznia 2018 r. o sygn. 0111-KDIB3-2.4012.803.2017.2.MN wydanej dla (), Dyrektor KIS potwierdził, że w analogicznym stanie faktycznym Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT od wydatków na zakup szynobusów, którego Wnioskodawca dokonał w latach 2017-2018. Ponadto, pełne prawo do odliczenia VAT naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na zakup taboru kolejowego w zakresie I etapu Projektu będącego przedmiotem wniosku, które () będzie udostępniać odpłatnie w takim samym modelu, w którym będzie dzierżawione Zaplecze, zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2019 r. o sygn. 0112-KDIL1-1.4012.236.2019.1.SJ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia umowy dzierżawy Zaplecza Technicznego w postaci hali wraz z bocznicą kolejową, wybudowanego w ramach II etapu Projektu () Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących wydatki na wybudowanie Infrastruktury?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zawarcia umowy dzierżawy Zaplecza Technicznego w postaci hali wraz z bocznicą kolejową, wybudowanego w ramach Projektu () na warunkach opisanych w stanie faktycznym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących wydatki na wybudowanie Infrastruktury.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Prawo do odliczenia VAT od wydatków na wybudowanie zaplecza technicznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to przysługuje podatnikowi o tyle, o ile nie zachodzą przesłanki negatywne, sprecyzowane w art. 88 ustawy o VAT. Dodatkowo, prawo to przysługuje w pełnym zakresie, o ile nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 90 i 91 ustawy o VAT.

Tak, więc w celu dokonania oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, należy każdorazowo rozstrzygnąć, czy towary i usługi, przy zakupie, których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku,

• pozostają one w związku z wykonywaniem przez niego czynności opodatkowanych, a także,

• czy w przedmiotowej sytuacji nie występują przesłanki negatywne uregulowane w art. 88 ustawy o VAT oraz ograniczenia prawa do odliczenia wynikające z art. 90 i 91 tejże.

Wnioskodawca, jako podatnik VAT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na podstawie zaś ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem mając na uwadze, że umowa dzierżawy, na podstawie, której Zaplecze Techniczne zostanie udostępnione na rzecz Operatora, jest niewątpliwie umową cywilnoprawną, uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16. poz. 93 ze zm.), w opinii Wnioskodawcy, wykonywanie czynności na podstawie umowy dzierżawy oznacza działanie Wnioskodawcy w charakterze podatnika VAT.

Wykonywanie czynności opodatkowanych

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei art. 7 ust. 1 tej ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Jak zostało wskazane wcześniej, Wnioskodawca będzie udostępniał Zaplecze Techniczne Operatorowi na podstawie umowy dzierżawy.

Należy zauważyć, że w związku z faktem, że odpłatna czynność dzierżawy, nie stanowi dostawy towaru, stanowi ona odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Skoro, zatem Wnioskodawca wykonywać będzie czynności podlegające opodatkowaniu, tj. odpłatne usługi udostępniania Zaplecza Technicznego na podstawie umowy dzierżawy, i Wnioskodawca świadczyć będzie te usługi działając w charakterze podatnika VAT, przedmiotowa czynność podlegać będzie opodatkowaniu VAT.

Ponadto, przedmiotowa czynność nie będzie również zwolniona z VAT, gdyż przepisy nie przewidują w takim przypadku zwolnienia z podatku.

Kalkulacja czynszu

Czynsz za dzierżawę Zaplecza Technicznego zostanie ustalony z uwzględnieniem realiów rynkowych oraz specyfiki działalności Wnioskodawcy, tj. w taki sposób, aby zrównoważyć pełną amortyzację wybudowanej Infrastruktury w okresie dzierżawy. Wnioskodawca określi jego wysokość na podstawie obiektywnych kryteriów, biorąc za podstawę takie czynniki jak:

1. Amortyzacja dla poszczególnych grup urządzeń i obiektów budowlanych,
2. Marża dla Wnioskodawcy,
3. Podatek VAT.

Wskazany czynsz płatny będzie za okresy miesięczne. Powyższa suma (netto) amortyzacji poszczególnych grup urządzeń i obiektów budowlanych oraz marży dla Wnioskodawcy będzie uśredniona do okresu 40 lat obowiązującego dla amortyzacji głównego budynku i podzielona w skali roku na stawkę miesięczną. Zaplecze ma być dzierżawione aż do pełnego zamortyzowania.

Ponadto w kontekście wysokości czynszu dzierżawnego Wnioskodawca pragnie podkreślić, że jego działalność gospodarcza nie może być traktowana na równi z działalnością gospodarczą prywatnych przedsiębiorców. Przede wszystkim, stosownie do art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim w szczególności w zakresie m in. transportu zbiorowego i dróg publicznych. Podstawowym celem działalności gospodarczej jednostki samorządu wojewódzkiego nie jest, więc osiągniecie jak największego zysku (w przeciwieństwie do prywatnych przedsiębiorstw). Wnioskodawca, będąc podmiotem ustawowo zobowiązanym do zaspokajania potrzeb wspólnoty, jest zobligowany do dbania o dobro lokalnej społeczności i realizację zadań z zakresu transportu zbiorowego

Wymaga również zaznaczenia, że nie powinno się rozpatrywać zaproponowanej przez Wnioskodawcę kalkulacji czynszu w kontekście podmiotów powiązanych. O ile, bowiem Wnioskodawca zamierza wydzierżawić Zaplecze Spółce, w której posiada część udziałów, to ich ilość nie powoduje powstania powiązań, o jakim mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o VAT. Przez podmioty powiązane, rozumie się m. in. podmioty, z których jeden podmiot wywiera znaczący wpływ, na co najmniej jeden inny podmiot. Zaś przez wywieranie znaczącego wpływu, rozumie się m.in. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale lub praw głosu w organach kontrolnych, stanowiących lub zarządzających. Zatem w związku z faktem, że Wnioskodawca posiada ok. 2,5% udziałów w kapitale Spółki oraz tyleż samo praw głosu, podmioty te nie stanowią podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 32 ust. 1-2 ustawy o VAT. Nie zachodzą tu również powiązania osobowe, ani pracownicy Urzędu () nie mają faktycznej zdolności do wpływania na podejmowanie kluczowych decyzji gospodarczych przez Operatora.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawca, skalkulowany w opisany wyżej sposób czynsz będzie odpowiadał rynkowym metodom ustalania cen.

Ekonomiczna zasadność umowy dzierżawy.

Funkcjonujący u Wnioskodawcy model dzierżawy tego typu infrastruktury wynika, z przeprowadzonych analiz i kalkulacji ekonomicznych. Samodzielne gospodarowanie wytworzoną infrastrukturą oraz wykonywanie zadań z zakresu świadczenia usług serwisowo-utrzymaniowych pojazdów kolejowych, (do których stworzone zostanie Zaplecze), byłoby niemożliwe lub spowodowałyby powstanie dodatkowych, ogromnych kosztów po stronie Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie ma, bowiem doświadczenia w tego typu działalności, nie posiada wykwalifikowanych w tym zakresie pracowników czy jednostek, ani odpowiedniego sprzętu. Natomiast decydując się na dzierżawę Zaplecza, niezbędnego do świadczenia wymienionych wcześniej usług zgodnie z umową o świadczenie usług publicznych, oraz przenosząc na Operatora opłaty związane z utrzymaniem Zaplecza, Wnioskodawca gwarantuje sobie w dłuższej perspektywie zwrot kosztów wybudowania Infrastruktury na poziomie amortyzacji wraz z niewielką marżą. Stąd też została podjęta decyzja o wydzierżawieniu Zaplecza Technicznego (podobnie jak wcześniej samego taboru).

Związek zakupionych towarów i usług z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Związek pomiędzy zakupionymi przez Wnioskodawcę materiałami oraz usługami w ramach Projektu, a wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, wydaje się być bezpośredni i oczywisty. Wybudowane Zaplecze będzie udostępniane na podstawie umowy dzierżawy. Istnieje, zatem bezpośredni związek pomiędzy wydatkami na wybudowanie Zaplecza Technicznego z wykonywaniem czynności opodatkowanych w postaci usług jego dzierżawy. Gdyby Wnioskodawca nie poniosł ww. wydatków, nie miałaby w ogóle możliwości świadczenia ww. usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na powyższe, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących poniesione wydatki na budowę Zaplecza Technicznego w postaci hali wraz z bocznicą kolejową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1668 z późn.zm.) samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 2 ww. ustawy do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.). Zasada swobody umów zapisana jest w art. 3531 Kodeksu cywilnego. W świetle tego przepisu, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższego przepisu wynika, że strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Zgodnie z art. 693 § 1 powołanej ustawy przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na dzierżawie Zaplecza technicznego w postaci hali wraz z bocznicą kolejową na rzecz Operatora, za którą Wnioskodawca będzie pobierał wynagrodzenie.

Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że odpłatne udostępnianie ww. Zaplecza technicznego na rzecz Operatora, na podstawie umowy dzierżawy, za które Wnioskodawca będzie pobierał wynagrodzenie, będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu VAT (która stanowi czynność cywilnoprawną).

Zatem, w odniesieniu do tej czynności Wnioskodawca nie będzie działał jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mogło skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność (dzierżawa Zaplecza Technicznego) jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Odnosząc się zatem do prawa Wnioskodawcy do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na wybudowanie Infrastruktury w ramach projektu pn. () należy ponownie zauważyć, że zgodnie z powołanymi przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki uprawniające do odliczenia będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a wydatki związane z wybudowaniem Infrastruktury w ramach ww. projektu będą miały związek z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług, tj. z odpłatną dzierżawą hali wraz z bocznicą kolejową.

W świetle powyższego, w przypadku zawarcia umowy dzierżawy hali wraz z bocznicą kolejową - Zaplecza Technicznego w ramach Projektu () Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na wybudowanie Infrastruktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że interpretację wydano na podstawie przedstawionego we wniosku opisu okoliczności sprawy, w szczególności w interpretacji przyjęto wyjaśnienia Wnioskodawcy co do elementów mających służyć do ustalenia czynszu dzierżawnego, zatem w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej bądź celnoskarbowej zostanie ustalone, że wysokość czynszu odbiega od realiów rynkowych, czy też uniemożliwia zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych i skalkulowana jest na zbyt niskim poziomie lub też, że inwestycja nie jest wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych, (a np. do realizacji zadań własnych gminy), interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej