Brak rozliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży towarów franczyzodawcy. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 14.07.2020, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.162.2020.2.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Brak rozliczenia podatku należnego z tytułu sprzedaży towarów franczyzodawcy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2020 r. (data wpływu 25 marca 2020 r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 czerwca 2020 r. (data wpływu 24 czerwca 2020 r.) oraz z dnia 21 czerwca 2020 r. (data wpływu 26 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzenia podatku należnego z tytułu sprzedaży towarów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku odprowadzenia podatku należnego z tytułu sprzedaży towarów. Wniosek uzupełniono pismami z dnia 17 i 21 czerwca 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie zapytania oraz własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 5 lat sprzedaje towar, w który zaopatruje go franczyzodawca (wcześniej na podstawie umowy ajencyjnej, zmienionej po dwóch latach na umowę franczyzową). Towar (zgodnie z umową) Wnioskodawca musi zamawiać u franczyzodawcy, który ustala cenę dalszej sprzedaży tego towaru i decyduje o wszystkim, co dotyczy tego towaru.

Wnioskodawca odpowiada materialnie za podejmowane działania i jest całkowicie uzależniony od procedur wprowadzanych przez franczyzodawcę, mających na celu właściwe naliczanie prowizji, przeprowadzanie inwentaryzacji, czy innych majątkowych rozliczeń pomiędzy stronami. Jest także uzależniony i ograniczony do tych produktów, które udostępni mu franczyzodawca.

Towar ten przyjmowany jest na magazyn i stany magazynowe rozliczne są z franczyzodawcą. Wszelkie inwentaryzacje częściowe na koniec roku Wnioskodawca rozlicza z franczyzodawcą, a za każde braki (np. wynikające z kradzieży, ubytków itp. obciążają go, jako franczyzobiorcę).

Równocześnie, na poczet zabezpieczenia tego rodzaju strat Wnioskodawca jest zobowiązany wpłacać 1,5% od wartości utargu.

Umowa franczyzowa zezwala na nabywanie niektórych towarów zwanych regionalką, takich jak: owoce, warzywa, pieczywo, od dowolnego dostawcy. W wyniku nabywania tych towarów, Wnioskodawca otrzymuje oddzielne faktury VAT i dysponuje nimi swobodnie, ustala ceny i faktycznie staje się ich właścicielem.

Na podstawie specjalnego programu komputerowego franczyzodawca dokonuje rozdziału towarów otrzymanych od franczyzodawcy od towarów regionalki. Tzw. regionalka wyłączona jest z rozliczeń z franczyzodawcą.

Od franczyzodawcy, za dostarczane towary, Wnioskodawca otrzymuje faktury VAT z adnotacją na fakturze płatność wg instrukcji (instrukcja jest załącznikiem do umowy franczyzowej). Na podstawie tejże instrukcji, każdy utarg dzienny brutto (czyli z VAT-em) Wnioskodawca ma przesłać (i przesyła) na konto wskazane przez franczyzodawcę.

Na koniec miesiąca sporządzane są (uprzednio deklaracje VAT, obecnie JPK) w ten sposób, że rozliczając działalność Wnioskodawcy, księgowa rozlicza VAT od całości towaru dostarczonego przez franczyzodawcę i sprzedanego przez niego towaru oraz regionalki (łącznie).

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że:

jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT;
Kontrahent (franczyzodawca) Sp. z o.o. nie dokonuje dostawy na rzecz Wnioskodawcy. Dokonuje dostaw do Sklepu, jako uzupełnienie zatowarowania (w części na magazyn) według złożonych zamówień przez Wnioskodawcę. Nie następuje przeniesienie własności dostarczonego towaru na Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie może rozporządzać towarem, jako właściciel;
Wnioskodawca nie dokonuje płatności za otrzymany towar według kwoty wymienionej w fakturze VAT (nie ma wymagalności zapłaty na kwotę wymienioną w fakturze i daty zapłaty). Za sprzedany towar dokonuje się codziennej wpłaty na konto Sp. z o.o. całości dziennego utargu (za sprzedany towar), według raportu dobowego z utargu rejestrowanego przy zastosowaniu kas rejestrowych. Faktura nie zawiera terminu płatności zawiera adnotację, że płatności dokonuje się według ustaleń (instrukcji) Sp. z o.o. wynika obowiązek przekazywania codziennego utargu (z Vatem);
Wnioskodawca nie otrzymuje faktury ze swoimi danymi wynikającymi z prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej. Otrzymuje fakturę z danymi Sklepu, który to prowadzi w imieniu i na rzecz Sp. z o.o. Sklep posiada swój unikalny numer jest oznaczany literą () z czterema następującymi po tej literze cyframi. Według tego numeru identyfikowany jest każdy sklep kontrahenta Sp. z o.o.;
Wnioskodawca sprzedaje towary kontrahenta Sp. z o.o. w jego imieniu i na jego rzecz;
Wnioskodawca otrzymuje od Sp. z o.o. wynagrodzenie miesięczne składające się z wynagrodzenia podstawowego plus prowizji od wartości sprzedanych towarów i extra wynagrodzenie za otwarcie i funkcjonowanie Sklepu w dni ustawowo wolne od pracy;
na paragonie (fakturze) jest wymieniona na wstępie nazwa i numer Sklepu a pod spodem adres, pod którym znajduje się Sklep i nazwa i NIP firmy, która ten sklep prowadzi;
obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonywanie sprzedaży towarów w imieniu Sp. z o.o., przekazywanie codzienne na konto Sp. z o.o. utargu, przesyłanie rozliczeń dobowych i miesięcznych z wykazem sprzedanych towarów. Raport miesięczny obrotów służy do ustalania wynagrodzenia prowizyjnego Wnioskodawcy. Oczywiście ewidencja jest prowadzona za pomocą kas rejestrujących. Dodatkowo obowiązkiem Wnioskodawcy jest obecność przy inwentaryzacjach wyrywkowych i rocznych dokonywanych przez przedstawicieli Sp. z o.o. oraz dokonywanie miesięcznych wpłat (ustalonych procentowo) na poczet ewentualnych przyszłych braków i strat.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 21 czerwca 2020 r.).

Czy Wnioskodawca powinien odprowadzać należny podatek VAT z tytułu sprzedaży towarów dostarczanych od Sp. z o.o. oraz towarów zwanych regionalką?

Zdaniem Wnioskodawcy (jednoznacznie potwierdzonym w piśmie z dnia 21 czerwca 2020 r.), ponieważ franczyzodawca prowadzi swoją własną działalność gospodarczą, to rozlicza się z fiskusem z tej działalności, płacąc swój VAT. Otrzymuje go przecież wraz z codziennym przelewem utargu brutto. Wnioskodawcy pozostaje utarg wyłącznie z regionalki. Paragon za sprzedany towar franczyzodawcy potwierdza tylko pieniądze, które Wnioskodawca otrzymał za coś, co sprzedał, a czego faktycznie nie miał ().

Faktura, natomiast, spełnia tutaj rolę dokumentu, na podstawie którego franczyzodawca dokonuje kontroli sprzedanego towaru, by można było go rozliczyć z franczyzodawcą. Taki obrót otrzymanym towarem ma charakter konsygnacyjny.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywanie ponownego rozliczenia VAT z całości sprzedanych towarów (od franczyzodawcy i nabytej regionalki) jest błędem VAT w całości po raz drugi płaci Wnioskodawca. Wynika to z nieprawidłowej interpretacji i kwalifikacji otrzymywanych od franczyzodawcy faktur VAT. Wnioskodawca uważa, że jako franczyzobiorca wykonuje jedynie usługę dalszej odsprzedaży dostarczonego towaru, bo faktycznie wystawione faktury, nigdy nie przeniosły na niego własności towaru otrzymanego od franczyzodawcy, a on świadczy jedynie usługę dalszej sprzedaży. W świetle przedstawionych wcześniej faktów, ten towar nigdy nie był i nie jest Wnioskodawcy. Zdaniem Zainteresowanego, handluje on towarem obcym (powierzonym do dalszej odsprzedaży). Gdyby wystawione mu faktury VAT przeniosły na niego własność otrzymanych towarów, Wnioskodawca mógłby nim dysponować swobodnie, a za braki nie byłby obciążany, sam ustalałby ceny sprzedaży itd.

Wnioskodawca uważa, że rozliczenia VAT z fiskusem powinien stosować do tych towarów, których stał się właścicielem, a mianowicie do towarów zakupionych (wg faktur VAT) od innych dostawców (które przeniosły na niego własność) towary zwane regionalką.

Zatem Wnioskodawca powinien rozliczać podatek VAT tylko z tzw. regionalki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu jak właściciel zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy dostawa oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia własności w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawa własności.

Należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem dostawa towarów nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Według art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty (art. 108 ust. 1 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik podatku VAT, od 5 lat sprzedaje towar, w który zaopatruje go franczyzodawca. Towar (zgodnie z umową) Wnioskodawca musi zamawiać u franczyzodawcy, który ustala cenę dalszej sprzedaży tego towaru i decyduje o wszystkim, co dotyczy tego towaru.

Kontrahent (franczyzodawca) nie dokonuje dostawy na rzecz Wnioskodawcy. Dokonuje dostaw do Sklepu, jako uzupełnienie zatowarowania (w części na magazyn), według złożonych zamówień przez Wnioskodawcę. Nie następuje przeniesienie własności dostarczonego towaru na Wnioskodawcę i nie może on rozporządzać towarem, jako właściciel. Zatem obowiązkiem Wnioskodawcy jest dokonywanie sprzedaży towarów w imieniu i na rzecz kontrahenta, przekazywanie codzienne na konto franczyzodawcy całości dziennego utargu, przesyłanie rozliczeń dobowych i miesięcznych z wykazem sprzedanych towarów. Raport miesięczny obrotów służy do ustalania wynagrodzenia prowizyjnego Wnioskodawcy. Dodatkowo obowiązkiem Wnioskodawcy jest obecność przy inwentaryzacjach wyrywkowych i rocznych dokonywanych przez przedstawicieli kontrahenta oraz dokonywanie miesięcznych wpłat (ustalonych procentowo) na poczet ewentualnych przyszłych braków i strat.

Oczywiście ewidencja sprzedaży jest prowadzona za pomocą kas rejestrujących. Na paragonie (fakturze) jest wymieniona na wstępie nazwa i numer Sklepu, a pod spodem adres, pod którym znajduje się Sklep i nazwa i NIP firmy, która ten sklep prowadzi.

Wnioskodawca nie dokonuje płatności za otrzymany towar według kwoty wymienionej w fakturze VAT (nie ma wymagalności zapłaty na kwotę wymienioną w fakturze i daty zapłaty). Wnioskodawca nie otrzymuje faktury ze swoimi danymi wynikającymi z prowadzenia indywidualnej działalności gospodarczej. Otrzymuje fakturę z danymi Sklepu, który to prowadzi w imieniu i na rzecz kontrahenta. Sklep posiada swój unikalny numer jest oznaczany literą () z czterema następującymi po tej literze cyframi.

Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta wynagrodzenie miesięczne składające się z wynagrodzenia podstawowego plus prowizji od wartości sprzedanych towarów i extra wynagrodzenie za otwarcie i funkcjonowanie Sklepu w dni ustawowo wolne od pracy.

Ponadto umowa franczyzowa zezwala na nabywanie niektórych towarów zwanych regionalką, takich jak: owoce, warzywa, pieczywo, od dowolnego dostawcy. W wyniku nabywania tych towarów, Wnioskodawca otrzymuje oddzielne faktury VAT i dysponuje nimi swobodnie, ustala ceny i faktycznie staje się ich właścicielem.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w zakresie obowiązku odprowadzania podatku należnego z tytułu dokonanej sprzedaży towarów dostarczonych od franczyzodawcy i tzw. regionalki.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że umowa franczyzy należy do kategorii umów nienazwanych, tzn. takich, które nie są unormowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), ani w innych aktach prawa cywilnego.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353¹ Kodeksu cywilnego, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Wskazać należy, że franczyzodawca udziela franczyzobiorcy pozwolenia (franczyzy) na prowadzenie w ramach sieci, określonej działalności gospodarczej pod firmą franczyzodawcy, a franczyzobiorca zobowiązuje się taką działalność prowadzić ściśle według zaleceń franczyzodawcy oraz zapłacić mu określone w umowie wynagrodzenie. Strony tej umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami.

Mając na uwadze opis sprawy należy wskazać, że skoro Wnioskodawca nie dysponuje towarem dostarczonym od franczyzodawcy, tj. Sp. z o.o., jak właściciel oraz sprzedaż tych towarów jest dokonywana przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz kontrahenta (franczyzodawcy), to u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy z tytułu tej sprzedaży.

W konsekwencji Wnioskodawca dokonując sprzedaży towarów w imieniu i na rzecz franczyzodawcy, nie ma obowiązku rozpoznawania podatku należnego z tytułu sprzedaży ww. towarów.

Natomiast w odniesieniu do towarów zwanych regionalką, które Wnioskodawca nabywa i dysponuje nimi jak właściciel, należy stwierdzić, że Wnioskodawca sprzedając te towary dokonuje odpłatnej dostawy towarów, zdefiniowanej w art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym w tym przypadku powstanie u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w związku ze sprzedażą regionalki i Wnioskodawca z tego tytułu jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego.

Podsumowując, Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zobowiązany jest do obliczania i wpłacania podatku należnego wyłącznie z tytułu sprzedaży towarów tzw. regionalki. Powyższy obowiązek rozliczania podatku należnego nie dotyczy sprzedaży towarów dostarczonych od franczyzodawcy, tj. Sp. z o.o., bowiem w tej sytuacji Wnioskodawca dokonuje sprzedaży w imieniu i na rzecz franczyzodawcy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie