Dokument CMR przechowywany w formie elektronicznej, jako dowód w rozumieniu art. 42 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 12 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 12 października 2022 r., w zakresie ustalenia, czy dokumenty CMR otrzymywane i archiwizowane w formie elektronicznej mają moc dowodową zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) i czy po spełnieniu pozostałych warunków są wystarczające dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z 10 listopada 2022 r. (data wpływu: 10 listopada 2022 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie z 2 listopada 2022 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.537.2022.2.WR.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego:

[…] jest spółką z siedzibą na terytorium Polski oraz polskim rezydentem podatkowym. Spółka podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka zarejestrowana jest jako czynny podatnik VAT oraz jako podatnik VAT UE.

Spółka prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, która podlega opodatkowaniu podatkiem CIT na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT.

Podstawową działalnością Spółki jest przetwórstwo ryb - Spółka to szybko rozwijająca się międzynarodowa firma wytwarzająca produkty spożywcze, przede wszystkim z owoców morza i łososia. Asortyment obejmuje produkty wędzone, świeże i mrożone w różnych formatach.

Wnioskodawca dokonuje w chwili obecnej oraz planuje w przyszłości nadal dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: „WDT”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. W celu zastosowania stawki podatku 0%, Spółka dokonuje WDT na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi. W terminie złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca wykazuje daną WDT, posiada on w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wskazane powyżej dokumenty stanowiące dowód na wywiezienie towarów z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy będące w posiadaniu Wnioskodawcy, to CMR. Dotychczas Wnioskodawca gromadził oraz archiwizował wskazane listy przewozowe w formie papierowej. Przechowywanie coraz większej ilości dokumentów w tej formie generuje w Spółce coraz wyższe koszty związane z wygospodarowaniem odpowiednich pomieszczeń oraz zaopatrzeniem ich w odpowiedni sprzęt archiwizacyjny. Dążąc do zmniejszania kosztów związanych z prowadzoną działalnością oraz bardziej efektywnym zarządzaniem gromadzoną dokumentacją, Spółka rozważa rezygnację z archiwizowania w formie papierowej wspomnianych powyżej dokumentów i rozpoczęcie gromadzenia, archiwizowania oraz posługiwania się CMR wyłącznie w wersji elektronicznej. Oryginał dokumentu CMR będzie wysyłany wraz z towarem, następnie nabywca towarów potwierdzać będzie jego otrzymanie - nie będzie on jednak odsyłany do Spółki w fizycznej, papierowej formie, lecz elektronicznie, w formie skanu dokumentu papierowego, przesłanego do Wnioskodawcy w postaci pliku formatu PDF lub innego, podobnego, na pocztę elektroniczną Spółki.

Wszystkie powyższe dokumenty są obecnie i będą w przyszłości przechowywane przez okres wymagany przepisami prawa podatkowego (do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego). Spółka zapewni dostęp do tych dokumentów organom podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Dokumenty, które Spółka planuje archiwizować w formie elektronicznej opisanej powyżej, będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych dokumentów od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 10 listopada 2022 r.):

Czy otrzymywanie i archiwizowanie listów przewozowych CMR potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnej archiwizacji ich w formie papierowej, ma moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT a tym samym uprawnia Spółkę do stosowania stawki 0% dla realizowanych transakcji WDT, przy założeniu spełnienia pozostałych warunków, uprawniających do zastosowania stawki 0% VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 10 listopada 2022 r.):

Otrzymywanie i archiwizowanie listów przewozowych CMR potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnej archiwizacji ich w formie papierowej, ma moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT a tym samym uprawnia Spółkę do stosowania stawki 0% dla realizowanych transakcji WDT, przy założeniu spełnienia pozostałych warunków, uprawniających do zastosowania stawki 0% VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak z kolei wskazuje art. 13 ust. 2 tej ustawy, o WDT można mówić, jeżeli nabywca towarów jest:

1.   podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.   osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.   podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.   podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy o VAT - WDT występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że aby daną transakcję móc uznać za WDT, musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego z jednoczesnym przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostawa ta musi zostać dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na rzecz innego podatnika podatku od wartości dodanej zarejestrowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu stawką 0%, pod warunkiem że:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3.podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl ustępu 3 wskazanego powyżej artykułu, dokumentami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2. (uchylony),

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jak wskazano w ust. 11 rzeczonego artykułu, jeżeli jednak dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z analizy powyższego wynika zatem, że dowodem potwierdzającym, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy, może być podpisany przez nabywcę list przewozowy (CMR).

Jednocześnie należy zauważyć, że przepisy nie normują formy ani sposobu, w jaki powyższe dowody, w tym CMR, mają być przed podatnika otrzymywane oraz archiwizowane. Jedynym warunkiem jest, aby posiadane przez podatnika dokumenty jednoznacznie określały, że towar faktycznie został dostarczony do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Jeżeli zatem przepisy nie określają formy otrzymywania i archiwizowania dokumentów należy stwierdzić, że każda ich forma jest dopuszczalna, pod warunkiem jednak, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona.

W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy otrzymywanie i archiwizowanie listów przewozowych CMR potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wyłącznie w formie elektronicznej, bez jednoczesnej archiwizacji ich w formie papierowej, ma moc dowodową dokumentów w rozumieniu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT a tym samym uprawnia Spółkę do stosowania stawki 0% dla realizowanych transakcji WDT, przy założeniu spełnienia pozostałych warunków, uprawniających do zastosowania stawki 0% VAT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego - jego prawidłowość potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) m.in. w interpretacji z dnia 14 lutego 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-‑3.4012.668.2017.1.IT: „W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentom przesłanym, np.: w formie elektronicznej, skanem czy faksem. Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju”.

Również w interpretacji z dnia 1 kwietnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-3.4012.53.2019.2.ISK Dyrektor KIS potwierdził prawidłowość stanowiska wnioskodawcy twierdzącego, że „Zdaniem Spółki, sytuacja wygląda analogicznie w przypadku otrzymania dokumentów w formie papierowej, zeskanowania ich i archiwizowania wyłącznie w postaci elektronicznej, a także zniszczenia papierowych oryginałów. Przepisy ustawy nie uzależniają bowiem zastosowania - dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i eksportu - stawki podatku w wysokości 0% od sposobu archiwizowania dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 oraz w art. 41 ust. 6 ustawy o VAT”.

Na moc dowodową dokumentów przechowywanych w formie elektronicznej i możliwość ich używania w celu zastosowania stawki 0% dla WDT Dyrektor KIS wskazał także w interpretacji z dnia 22 grudnia 2021 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.452.2021.2.JK oraz interpretacji z dnia 15 lutego 2022 r. sygn. 0114- KDIP1-2.4012.553.2021.2.AGM.

Dodatkowo Wnioskodawca podkreślił, że 11 września 2019 r. Polska ratyfikowała Protokół Dodatkowy do Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) (dalej: „Protokół”), dotyczący stosowania elektronicznego listu przewozowego. Protokół wprowadza możliwość używania elektronicznych listów przewozowych (E-CMR). Zgodnie z art. 2 ust. 2 Protokołu, elektroniczny list przewozowy spełniający wymogi postanowień Protokołu jest traktowany na równi z listem przewozowym i tym samym ma taką samą wartość dowodową i ten sam skutek co list przewozowy. Zgodnie z Protokołem, elektroniczny list przewozowy zawiera te same dane co standardowy list przewozowy. Jest on uwierzytelniany przez strony umowy przewozu przy użyciu wiarygodnego podpisu elektronicznego zapewniającego jego powiązanie z elektronicznym listem przewozowym, jednak może on być również uwierzytelniany przy użyciu jakiejkolwiek innej elektronicznej metody uwierzytelnienia dozwolonej przez prawo kraju, w którym elektroniczny list przewozowy został wystawiony. Zgodnie z wytycznymi Parlamentu Europejskiego, do 2025 E-CMR ma być jedyną akceptowalną formą dokumentacji w krajach wspólnoty. Powyższe wskazuje zatem, że już w chwili obecnej istnieją prawne ramy używania CMR w formie innej niż papierowa, a docelowo elektroniczny obrót tymi dokumentami będzie jedynym możliwym sposobem działania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy,  przez:

1. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez:

Towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez :

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1)  podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2)  osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3)  podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4)  podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku od towarów i usług:

Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:

1)podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub

2)złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8

−chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.

Należy zauważyć, że warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowania w ten sposób ma na celu uniknięcia zakłócenia konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1)dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2)(uchylony)

3)specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

4)(uchylony)

−z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W konsekwencji, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie stanowią zatem, że wymagane jest wyłącznie posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu w formie papierowej, zeskanowanemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, email, ksero, skan, faks dokumentu lub dokument w formie elektronicznej pobrany z platformy internetowej przewoźnika czy udostępniony za pośrednictwem określonych aplikacji, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Stąd należy przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że podstawową działalnością Państwa Spółki jest przetwórstwo ryb.

Dokonują Państwo w chwili obecnej oraz planują w przyszłości nadal dokonywać wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. W celu zastosowania stawki podatku 0%, Spółka dokonuje wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi.

W terminie złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym wykazują Państwo daną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, posiadają Państwo w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Wskazane powyżej dokumenty stanowiące dowód na wywiezienie towarów z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy będące w Państwa posiadaniu, to CMR. Dotychczas gromadzili je Państwo oraz archiwizowali w formie papierowej. Niemniej dążąc do zmniejszania kosztów związanych z prowadzoną działalnością oraz bardziej efektywnym zarządzaniem gromadzoną dokumentacją, rozważają Państwo rezygnację z archiwizowania w formie papierowej wspomnianych powyżej dokumentów i rozpoczęcie gromadzenia, archiwizowania oraz posługiwania się CMR wyłącznie w wersji elektronicznej. Oryginał dokumentu CMR będzie wysyłany wraz z towarem, następnie nabywca towarów potwierdzać będzie jego otrzymanie - nie będzie on jednak odsyłany do Spółki w fizycznej, papierowej formie, lecz elektronicznie, w formie skanu dokumentu papierowego, przesłanego do Państwa w postaci pliku formatu PDF lub innego, podobnego, na pocztę elektroniczną Spółki.

Wszystkie powyższe dokumenty są obecnie i będą w przyszłości przechowywane przez okres wymagany przepisami prawa podatkowego (do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego). Zapewnią Państwo dostęp do tych dokumentów organom podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Dokumenty, które planują Państwo archiwizować w formie elektronicznej opisanej powyżej, będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych dokumentów od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Na tle przedstawionego opisu sprawy Państwa Spółka powzięła wątpliwości, czy dla spełnienia warunku z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy wystarczy, by Spółka otrzymywała oraz archiwizowała dokumenty potwierdzające, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju wyłącznie w formie elektronicznej.

Jak wskazaliście Państwo w opisie sprawy w terminie złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym wykazują Państwo daną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, posiadają Państwo w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Wskazane powyżej dokumenty stanowiące dowód na wywiezienie towarów z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy będące w Państwa posiadaniu, to CMR. W przyszłości zamierzają Państwo archiwizować dokumenty CMR wyłącznie w formie elektronicznej. Oryginał dokumentu CMR będzie wysyłany wraz z towarem, następnie nabywca towarów potwierdzać będzie jego otrzymanie - nie będzie on jednak odsyłany do Spółki w fizycznej, papierowej formie, lecz elektronicznie, w formie skanu dokumentu papierowego, przesłanego do Państwa w postaci pliku formatu PDF lub innego, podobnego, na pocztę elektroniczną Spółki.

Wszystkie powyższe dokumenty są obecnie i będą w przyszłości przechowywane przez okres wymagany przepisami prawa podatkowego (do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego). Zapewnią Państwo dostęp do tych dokumentów organom podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Dokumenty, które planują Państwo archiwizować w formie elektronicznej opisanej powyżej, będą przechowywane w podziale na okresy rozliczeniowe, w sposób zapewniający łatwe ich odszukanie oraz autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych dokumentów od momentu ich wystawienia lub otrzymania do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zatem, odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że gromadzone przez Państwa Spółkę dokumenty CMR otrzymywane w formie skanu i przechowywane w formie elektronicznej będą miały moc dowodową dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT.

W konsekwencji, przy spełnieniu pozostałych warunków, będziecie Państwo mieli prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w sytuacji gromadzenia dokumentów wskazanych w opisie sprawy.

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Podkreślić również należy, że niniejsza interpretacja stanowi wyłącznie odpowiedź na zadane przez Państwa pytanie. Kwestie nieobjęte pytaniem zadanym we wniosku nie stanowią zatem przedmiotu niniejszego rozstrzygnięcia. W szczególności niniejsza interpretacja nie odnosi się do spełnienia przez Państwo pozostałych warunków koniecznych dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

−  Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

−  W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

−  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

−    Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […]. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r., poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).