Interpretacja indywidualna z dnia 7 października 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-3.4012.325.2022.2.MAZ
Temat interpretacji
Zastosowanie stawki VAT 0% właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych w podatku od towarów i usług opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z 26 czerwca 2022 r., który dotyczy możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy, przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, wpłynął 26 czerwca 2022 r. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 29 sierpnia 2022 r. (wpływ 29 sierpnia 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
AXZ Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w … (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie produkcji i dystrybucji konserw rybnych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT.
Spółka jest sprzedawcą swoich towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej jako: „WDT”). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje różnego rodzaju towary (dalej jako: „Towary”) m.in. do kontrahentów zlokalizowanych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej (dalej jako: „Nabywcy”/„Nabywca”). Nabywcy są zidentyfikowani na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej i posługują się dla potrzeb ww. transakcji numerami VAT UE nadanymi im w tych państwach. Ww. sprzedaż odbywa się co do zasady na indywidualnie uzgadnianych warunkach Incoterms. W związku ze sprzedażą Towarów na rzecz Nabywców, Towary są transportowane z Polski do innych państw Unii Europejskiej, do miejsc odbioru wskazanego przez Nabywców.
Rozliczenie z Nabywcami dokonywane jest w modelu samofakturowania, tj. transakcja jest dokumentowana wystawianą przez Nabywców fakturą dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wnioskodawca będzie w posiadaniu dla każdej transakcji WDT, dla której stosowany jest model samofakturowania [przez] Nabywców, następujących dokumentów:
1. wewnętrzny dokument wydania towarów wystawiony przez sprzedającego,
2. dokument zamówienia wystawiony przez Nabywcę,
3. potwierdzanie dostawy – dokument wystawiony przez Nabywcę, potwierdzający, iż towar Nabywca otrzymał,
4. faktura wystawiona przez Nabywcę w procesie samofakturowania;
dalej łącznie określane jako: „Dokumenty”.
W uzupełnieniu wniosku z 29 sierpnia 2022 r., odpowiadając na pytania Organu, Wnioskodawca podał, że:
1. Czy nabywcy będą Państwu podawali właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej? – pytanie Organu.
Odpowiedź: Tak, Nabywcy będą podawali właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych.
2. Czy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, będą Państwo w swojej dokumentacji posiadali dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju? – pytanie Organu.
Odpowiedź: Tak, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej Wnioskodawca będzie w posiadaniu stosownej dokumentacji potwierdzającej wywóz Towarów na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.
3. Czy składając deklarację podatkową, w której będą Państwo wykazywali dostawę wewnątrzwspólnotową towarów, Spółka będzie zarejestrowana jako podatnik VAT UE? – pytanie Organu.
Odpowiedź: Tak, składając deklarację podatkową Spółka będzie zarejestrowana jako podatnik VAT UE.
4. Czy będą Państwo składali terminowo informacje podsumowujące, zawierające prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, a w przypadku uchybień, należycie na piśmie wyjaśnią Państwo te uchybienia naczelnikowi urzędu skarbowego? – pytanie Organu.
Odpowiedź: Tak, Spółka będzie składała terminowo informacje podsumowujące, zawierające prawidłowe dane dotyczące wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, a w przypadku uchybień niezwłocznie na piśmie złoży wyjaśnienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
5. Czy faktury wystawiane przez nabywców w ramach samofakturowania będą zawierały specyfikację poszczególnych sztuk ładunku? – pytanie Organu.
Odpowiedź: Tak, faktury wystawiane przez Nabywców w ramach samofakturowania będą zawierały specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.
6. Czy wywóz towarów będzie dokonywany przy użyciu własnego środka transportu przez Spółkę lub przez nabywcę? W przypadku odpowiedzi twierdzącej proszę podać, czy będą Państwo posiadali dokument dostawy, zawierający informacje wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.)?
Odpowiedź: Nie. Wywóz będzie dokonywany przez firmę transportową działającą na rzecz sprzedającego, która to firma transportowa przekaże Spółce dokumenty przewozowe (dostawy).
Pytanie
Czy posiadanie [i] gromadzenie przez Spółkę Dokumentów (opisanych powyżej) będzie wystarczające dla uznania, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia znajdującego się w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej, [i] będzie uprawniało Spółkę do opodatkowania dostaw Towarów według 0% stawki VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Zdaniem Wnioskodawcy, zgromadzenie przez Spółkę Dokumentów (opisanych powyżej) będzie wystarczające dla uznania, że Towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do miejsca przeznaczenia znajdującego się w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej, i będzie uprawniało Spółkę do opodatkowania dostaw Towarów według 0% stawki VAT.
Obecnie zagadnienie dokumentowania WDT uregulowane jest przez rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi oraz przez ustawę o VAT (dalej jako: „Rozporządzenie UE”). W art. 45a Rozporządzenie UE wprowadza katalog dokumentów, których posiadanie przez dostawcę dokonującego WDT pozwala uznać, iż towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium państwa członkowskiego UE do innego państwa członkowskiego UE. W tym zakresie Rozporządzenie UE wprowadza więc domniemanie dostarczenia towarów do innego państwa UE, które będzie pozwalać na zastosowanie preferencyjnego opodatkowania takich dostaw, bez względu na to, jakie wymogi są przewidziane w ustawodawstwie krajowym danego państwa (realizacja zasady pewności prawa UE dla podatników). W tym zakresie przepisy Rozporządzenia UE kreują zatem pewien ogólnounijny standard w tym znaczeniu, że w przypadku dysponowania przez podatnika dokumentami wskazanymi w art. 45a Rozporządzenia UE krajowe organy podatkowe nie będą mogły – bez wcześniejszego obalenia domniemania wynikającego z tego przepisu – kwestionować prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania dostawy (do której odnoszą się te dokumenty), powołując się na brak wywozu towaru z terytorium tego kraju.
Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych ww. Rozporządzeniem [UE] nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji dostawca będzie musiał udowodnić fakt dostawy bazując na polskiej ustawie VAT. Przepisy art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy o VAT wskazują na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.
Takie stanowisko potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10, w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie VAT przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy VAT wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy VAT, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Powyższe odnosi się również do normy art. 42 ust. 4 ustawy VAT. Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy VAT, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy VAT. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Takie podejście zostało też potwierdzone w Objaśnieniach podatkowych z dnia 17 grudnia 2020 r. w sprawie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dla celów podatku od towarów i usług. W konsekwencji, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy uznać, że Dokumenty, które Wnioskodawca będzie gromadzić, dokonując dostaw Towarów na rzecz podatników VAT z innych krajów Unii Europejskiej, opisane w stanie faktycznym, stanowią dowody z art. 42 ust. 3, ust. 4 i ust. 11 ustawy VAT, które (jak wynika z opisu sprawy) łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2022 r., poz. 931, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”):
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:
1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2) eksport towarów;
3) import towarów na terytorium kraju;
4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 1 ustawy:
Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy:
Przez państwo członkowskie rozumie się przez to państwo członkowskie Unii Europejskiej, a także Irlandię Północną w zakresie określonym w Protokole w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej do Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (Dz.Urz. UE L 29 z 31.01.2020, str. 7, z późn. zm.
Jak stanowi art. 2 pkt 3 ustawy:
Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…).
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy:
Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.
Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy:
Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:
1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
W myśl art. 13 ust. 6 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Wskazać w tym miejscu należy, że w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10; dalej jako: „rozporządzenie 2018/1912” lub „rozporządzenie wykonawcze 2018/1912” oraz odpowiednio: „rozporządzenie 282/2011”). Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Zgodnie z treścią art. 45a wprowadzonego rozporządzeniem wykonawczym 2018/1912:
1. Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:
a) sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;
b) sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:
(i) pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz
(ii) co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.
Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) ppkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.
2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.
3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:
a) dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;
b) następujące dokumenty:
(i) polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;
(ii) dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;
(iii) poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.
Zauważyć należy, że obowiązujące od 1 stycznia 2020 r. rozporządzenie wykonawcze 2018/1912, w art. 45a wprowadziło domniemanie wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Na mocy rozporządzenia 2018/1912, od 1 stycznia 2020 r. domniemanie to stanowi, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały przemieszczone z Polski do innego kraju UE (dostawa może korzystać ze stawki 0%), jeżeli podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiadać będzie co najmniej dwa niebędące ze sobą w sprzeczności dowody, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem i niezależne od sprzedawcy i nabywcy.
Przy czym Organ pragnie zauważyć, że dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dla zastosowania stawki 0% podatku VAT, od 1 stycznia 2020 r. Wnioskodawca powinien dążyć do gromadzenia takich dowodów dokumentujących tę dostawę, o których jest mowa w art. 45a rozporządzenia 2018/1912. Równocześnie niespełnienie warunków wprowadzonych art. 45a rozporządzenia 2018/1912, tj. brak zgromadzenia wymaganej tym przepisem dokumentacji, nie oznacza, że stawka 0% nie będzie miała zastosowania. W takiej sytuacji Wnioskodawca musi udowodnić w inny sposób, zgodnie z przepisami ustawy o VAT, że warunki zastosowania stawki 0% zostały spełnione.
W myśl art. 41 ust. 3 ustawy:
W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.
Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:
Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:
1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
2) podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3) podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Jednak zastosowanie stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów uzależnione jest także od zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT UE, najpóźniej w momencie składania deklaracji uwzględniającej daną dostawę.
Zgodnie z art. 42 ust. 1a:
Stawka podatku, o której mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, jeżeli:
1) podatnik nie dopełnił obowiązku, o którym mowa w art. 100 ust. 1 pkt 1 lub ust. 3 pkt 1, lub
2) złożona informacja podsumowująca nie zawiera prawidłowych danych dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów zgodnie z wymogami, o których mowa w art. 100 ust. 8
- chyba że podatnik należycie na piśmie wyjaśnił uchybienie naczelnikowi urzędu skarbowego.
Jak stanowi art. 42 ust. 3 ustawy:
Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) (uchylony),
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4) (uchylony)
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
W myśl art. 42 ust. 4 ustawy:
W przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3) określenie towarów i ich ilości;
4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy:
W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki VAT 0% właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w przypadku posiadania przez Spółkę dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy, przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego.
Odnosząc się do powołanych wyżej przepisów zauważyć należy, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów, które jednoznacznie potwierdzają, że doszło do wywozu towarów poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym państwie członkowskim UE. Z przywołanych przepisów przede wszystkim wynika dla podatnika zobowiązanie do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.
Zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie jest zatem, aby posiadane przez Spółkę dokumenty łącznie, jednoznacznie, potwierdzały, że towary te były przedmiotem WDT.
Wnioskodawca podał w opisie zdarzenia przyszłego, że sprzedaje swoje Towary w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy, do kontrahentów zlokalizowanych w innych niż Polska państwach Unii Europejskiej. Sprzedaż odbywa się na indywidualnie uzgadnianych warunkach Incoterms. Wywóz będzie dokonywany przez firmę transportową działającą na rzecz Wnioskodawcy. Transakcja będzie dokumentowana fakturami wystawianymi przez Nabywców (samofakturowanie), zawierającymi specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Poza fakturą, Wnioskodawca będzie w posiadaniu następujących Dokumentów potwierdzających dokonanie dostawy: wewnętrzny dokument wydania towarów wystawiony przez sprzedającego; dokument zamówienia wystawiony przez Nabywcę; potwierdzanie dostawy – dokument wystawiony przez Nabywcę, potwierdzający, iż towar Nabywca otrzymał.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka będzie posiadała dokumentację potwierdzającą dokonanie WDT, wymienioną w art. 42 ust. 3 pkt 3 (specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku), ust. 11 pkt 1 (zamówienie wystawione przez Nabywcę) oraz ust. 11 pkt 4 (potwierdzenie dostawy, wystawione przez Nabywcę) ustawy. W uzupełnieniu wniosku Spółka podała, że firma transportowa przekaże Spółce dokumenty przewozowe, przy czym Wnioskodawca nie uszczegółowił, jakiego rodzaju będą to dokumenty. Jednak brak informacji o szczegółach dokumentów transportowych nie wpływa na prawidłowość udokumentowania WDT. Jak wskazano powyżej, Spółka będzie bowiem w posiadaniu dowodów, że Towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Przy tym te Dokumenty Wnioskodawca będzie posiadał przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, jak wymaga tego przepis art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Ponadto Wnioskodawca wskazał we wniosku, że składając deklarację podatkową, w której wykaże WDT, będzie zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Wnioskodawca będzie dokonywał wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na rzecz Nabywców, którzy będą legitymowali się numerami identyfikacyjnymi VAT UE dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, i będą te numery podawali Spółce. Wnioskodawca wypełni również obowiązek w zakresie terminowego złożenia informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane dotyczące dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w przypadku uchybień złoży niezwłocznie na piśmie wyjaśnienia naczelnikowi urzędu skarbowego.
Reasumując – jak wskazuje opis zdarzenia przyszłego, Spółka wypełni prawidłowo obowiązki w zakresie posiadania odpowiednich dokumentów, potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wymienionych w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy. Spółka wypełni również obowiązki sprawozdawcze w zakresie terminowego składania informacji podsumowującej, zawierającej prawidłowe dane. Zatem Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonywanych wewnątrzwspólnotowych dostaw Towarów.
W swoim stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że dokumenty, które będzie gromadził stanowią dowody wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy. Wobec tego Organ pragnie zauważyć, że wywóz będzie dokonywany przez firmę transportową działającą na rzecz Wnioskodawcy, na co wskazała Spółka w uzupełnieniu wniosku. W konsekwencji dokumenty stanowiące dowody dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, podane przez Wnioskodawcę we wniosku, nie będą dokumentami zawierającymi informacje wymienione w art. 42 ust. 4 ustawy, co pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.
Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.
Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy, w odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r., poz. 329; dalej jako: „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA) albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), za pośrednictwem systemu teleinformatycznego e-Urząd Skarbowy na stronie: https://www.podatki.gov.pl/e-urzad-skarbowy/ (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA) będąc użytkownikiem/wyznaczając użytkownika konta w e-Urzędzie Skarbowym.
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r., poz. 1540, ze zm.).