Interpretacja indywidualna z dnia 19 października 2022 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-2.4012.401.2022.1.GK
Temat interpretacji
Dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy dla czynności udzielania pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę zarówno w kraju, jak i za granicą.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego oraz stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest:
-prawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy dla czynności udzielania pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę w kraju,
-nieprawidłowe w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy dla czynności udzielania pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę za granicą.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 sierpnia 2022 r. wpłynął za pośrednictwem e-Puap Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy dla czynności udzielania pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę zarówno w kraju, jak i za granicą. Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Państwa Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...) (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką prawa polskiego i prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski. Państwa Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem przeważającej działalności Państwa Spółki jest pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych.
W 2021 r. roku Państwa Spółka udzieliła szesnastu pożyczek w rozumieniu art. 720 Kodeku cywilnego zarówno na rzecz podmiotów powiązanych, jak i niepowiązanych, mających siedzibę zarówno w kraju, jak i za granicą. Państwa Spółka planuje kontynuować działalność w tym zakresie w następnych latach.
Każdorazowe udzielenie pożyczki przez Państwa Spółkę poprzedzone jest zawarciem stosownej umowy pożyczki, w której strony ustalają między innymi termin spłaty pożyczki oraz wysokość jej oprocentowania stanowiącego wynagrodzenie dla Państwa Spółki. Pożyczki udzielane są ze środków własnych Państwa Spółki w formie bezgotówkowej, za pośrednictwem rachunków bankowych.
Podstawowym celem udzielania pożyczek przez Państwa Spółkę jest czerpanie z nich zysku, a nie jedynie udzielanie innym podmiotom wsparcia finansowego. Standardowe oprocentowanie pożyczek udzielonych przez Państwa Spółkę w 2021 r. wynosiło 6% w skali roku. Przychód wygenerowany z tego źródła stanowił zaś ok. 1,5% całego przychodu Państwa Spółki.
Udzielane pożyczki stanowią dla Państwa Spółki działalność o charakterze pobocznym względem prowadzonej działalności podstawowej. Nie mają one jednak jednorazowego, incydentalnego charakteru, o czym świadczy liczba pożyczek udzielonych w 2021 r.
W umowie Państwa Spółki nie jest wskazany aktualnie przedmiot działalności związany z udzielaniem pożyczek, ani inną podobną działalnością o charakterze finansowym. Państwa Spółka planuje jednak dokonanie odpowiednich zmian w tym zakresie.
Pytanie
Czy udzielanie pożyczek przez Państwa Spółkę stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy o VAT?
Państwa stanowisko w sprawie
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Zgodnie zaś z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Ze wskazanych regulacji wynika, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT.
Dane świadczenie może być natomiast uznane za odpłatne, gdy między dostawcą /usługodawcą, a odbiorcą istnieje stosunek prawny, z którego wynika wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz dostawcy/świadczącego usługę. Powinien występować bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów/świadczoną usługą i przekazanym za nie wynagrodzeniem.
Nie każda jednak czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, któremu w związku z jej wykonaniem przysługuje status podatnika podatku VAT.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Natomiast w myśl art. 15 ust. 2 Ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z powyższych przepisów wynika zatem, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika VAT i działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest zaś stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy VAT.
Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że udzielanie pożyczek polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Fakt, że Spółka w zamian za udzielanie pożyczek otrzymuje wynagrodzenie w postaci odsetek pozwala zaś zakwalifikować te czynności jako świadczenie usług o charakterze odpłatnym.
W celu rozstrzygnięcia czy odpłatne świadczenie usług w postaci udzielania oprocentowanych pożyczek przez Spółkę podlega opodatkowaniu VAT kluczowe znaczenie ma ustalenie czy Spółka występuje w odniesieniu do tych transakcji w charakterze podatnika VAT.
Zgodnie z najnowszą i jednolitą linią interpretacyjną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, „udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy ta czynność nie znajduje się w jej zakresie przedmiotowym.”
Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane przykładowo w następujących interpretacjach podatkowych:
a)interpretacja z dnia 29 czerwca 2022 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.378.2022.2.MSO;
b)interpretacja z dnia 22 marca 2022 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.1088.2021.3.IB;
c)interpretacja z dnia 18 lutego 2022 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.1018.2021.3.ASY;
d)interpretacja z dnia 17 maja 2021 r., nr 0114-KDIP4-3.4012.80.2021.2.JJ;
e)interpretacja z dnia 15 listopada 2021 r., nr 0111-KDIB31.4012.711.2021.4.MSO;
f)interpretacja z dnia 29 stycznia 2021 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.986.2020.2.KO.
W świetle przywołanych interpretacji należy zatem przyjąć, że dla kwalifikacji czynności udzielania pożyczek jako czynności podlegających opodatkowaniu VAT wystarczające jest ustalenie, że pożyczkodawca jest podatnikiem VAT oraz udziela pożyczek w związku z działalnością gospodarczą. Powyższe okoliczności nie budzą zaś w przedstawionej do rozstrzygnięcia sprawie żadnych wątpliwości. Państwa Spółka jako spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została powołana w celu prowadzenia działalności gospodarczej i nie prowadzi działalności innej niż działalność gospodarcza. Udzielane przez nią pożyczki mają zatem z nią związek.
Co więcej, w Państwa ocenie dokonywane przez Państwa czynności udzielania pożyczek nie tylko są „związane” z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, ale same w sobie wykazują znamiona działalności gospodarczej.
Po pierwsze, Państwa Spółka wykorzystuje swój kapitał do udzielania pożyczek z zamiarem systematycznego otrzymywania przychodu w postaci odsetek. Celem działalności pożyczkowej Państwa Spółki jest maksymalizacja zysków z tego źródła przychodów, a nie wsparcie finansowe pożyczkobiorców. Powyższe świadczy o zarobkowym charakterze tej działalności.
Po drugie, działalność Państwa Spółki, jak wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, cechuje się także stałością, powtarzalnością i zorganizowaniem. Czynności udzielania pożyczek są wykonywane przez Spółkę w sposób profesjonalny, zawodowy z zamiarem ich stałego wykonywania. Z uwagi na ilość udzielanych pożyczek, sposób zorganizowania procesu ich udzielania oraz wysokość oprocentowania pożyczek, transakcji tych nie można uznać za działalnością incydentalną (choć nawet w takim przypadku, zgodnie z aktualną linią interpretacyjną, udzielanie pożyczek mogłoby być uznane za podlegające pod opodatkowanie VAT).
Powyższe okoliczności jednoznacznie wskazują, że udzielanie pożyczek przez Państwa Spółkę spełnia przesłanki działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, przez co czynności te powinny podlegać pod opodatkowanie podatkiem VAT.
Kwalifikacji udzielania pożyczek jako czynności podlegających pod VAT nie stoi w szczególności na przeszkodzie fakt, że działalność w tym zakresie nie jest zarejestrowana przez Państwa Spółkę w Krajowym Rejestrze Sądowym, ani to, że odbiorcą części pożyczek są podmioty powiązane. Powyższe znajduje przykładowo potwierdzenie w wyżej przywołanej interpretacji z dnia 29 czerwca 2022 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.378.2022.2.MSO wydanej w następującym stanie faktycznym: „W przedmiocie działalności Państwa spółki, nie figuruje udzielanie pożyczek ani inna tego typu działalność finansowa. Dotychczas nie prowadzili Państwo działalności w zakresie udzielania kredytów/pożyczek. Podmioty - Spółki są powiązane osobowo - mają ten sam skład osoby zarządu, pożyczają sobie określone środki pieniężne w przypadku braku wpływów od klientów ostatecznych.”
Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o VAT przewidują zwolnienie dla usług udzielania pożyczek. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku VAT usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.
W konsekwencji należy uznać, że usługi odpłatnego udzielenia pożyczek przez Państwa Spółkę podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.
Podsumowując, Państwa Spółka występuje w odniesieniu do transakcji udzielania pożyczek w charakterze podatnika VAT. Czynności te są przez nią dokonywane nie tylko w związku, ale także w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy VAT.
W rezultacie czynności udzielania pożyczek przez Państwa Spółkę należy zakwalifikować jako odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT. Czynności te korzystają jednocześnie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust.1 pkt 38 ustawy o VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:
1)w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2)świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
W myśl art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r., poz. 1360 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.
Czynność polegająca na udzieleniu pożyczki pieniężnej podlegającej oprocentowaniu stanowi odpłatne świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielenie pożyczki przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy ta czynność nie znajduje się w jej zakresie przedmiotowym.
W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek lub prowizji z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest jako świadczenie usług.
Czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.
Ponadto stosownie do przepisu art. 43 ust. 22 ustawy:
Podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku usług, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, świadczonych na rzecz podatników, i wybrać ich opodatkowanie, pod warunkiem że:
1) jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
2) złoży naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o wyborze opodatkowania tych usług przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego rezygnuje ze zwolnienia.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest spółką prawa polskiego i prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski. Państwa Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W 2021 r. Państwa Spółka udzieliła szesnastu pożyczek zarówno na rzecz podmiotów powiązanych, jak i niepowiązanych, mających siedzibę zarówno w kraju, jak i za granicą. Spółka planuje kontynuować działalność w tym zakresie w następnych latach. Każdorazowe udzielenie pożyczki przez Państwa Spółkę poprzedzone jest zawarciem umowy pożyczki, w której strony ustalają m.in. termin spłaty pożyczki oraz wysokość oprocentowania stanowiącego wynagrodzenie dla Państwa Spółki. Pożyczki udzielane są ze środków własnych Państwa Spółki w formie bezgotówkowej, za pośrednictwem rachunków bankowych. Podstawowym celem udzielania pożyczek przez Państwa Spółkę jest czerpanie z nich zysku, a nie jedynie udzielanie innym podmiotom wsparcia finansowego. Standardowe oprocentowanie pożyczek udzielonych przez Państwa Spółkę w 2021 r. wynosiło 6% w skali roku. Przychód wygenerowany z tego źródła stanowił zaś ok. 1,5% całego przychodu Państwa Spółki. Udzielane pożyczki stanowią dla Państwa Spółki działalność o charakterze pobocznym względem prowadzonej działalności podstawowej. Nie mają one jednak jednorazowego, incydentalnego charakteru, o czym świadczy liczba pożyczek udzielonych w 2021 r. W umowie Państwa Spółki nie jest wskazany aktualnie przedmiot działalności związany z udzielaniem pożyczek, ani inną podobną działalnością o charakterze finansowym. Państwa Spółka planuje jednak dokonanie odpowiednich zmian w tym zakresie.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia tego czy udzielanie pożyczek przez Państwa Spółkę stanowi odpłatne świadczenie usług podlegające zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.
W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu sprawy, należy wskazać, że czynność udzielenia przez Państwa odpłatnej pożyczki, stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Jednak właściwa stawka podatku albo zwolnienie z opodatkowania ma zastosowanie tylko gdy dana czynność (w analizowanym przypadku usługa udzielenia pożyczki), na gruncie przepisów regulujących podatek od towarów i usług, podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Zgodnie z zasadą terytorialności wynikającą z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione w tym przepisie czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:
rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.
Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka udziela pożyczek na rzecz podmiotów powiązanych, jak i niepowiązanych, mających siedzibę zarówno w kraju, jak i za granicą.
W odniesieniu do udzielania przez Państwa Spółkę pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę na terytorium kraju należy wskazać, że usługi te stanowią czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Jednocześnie usługi te mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa ww. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymienione wprost w tym przepisie co oznacza, że usługi udzielania pożyczek przez Spółkę na rzecz pożyczkobiorców mających siedzibę na terytorium kraju korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.
Należy przy tym zauważyć, że z opisu sprawy nie wynika aby Państwo zamierzali skorzystać z możliwości opodatkowania opisanej czynności udzielenia pożyczki w oparciu o przywołany wyżej przepis art. 43 ust. 22 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy dla czynności udzielania pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę w kraju należało uznać za prawidłowe.
W odniesieniu do udzielania przez Państwa Spółkę pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę poza terytorium kraju należy wskazać, że w przypadku świadczenia usług, gdy jedna ze stron posiada siedzibę poza terytorium kraju, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.
Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy. Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:
Ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1)podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2)osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
3)podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:
Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
Jak stanowi art. 28b ust. 2 ustawy:
W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.
Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Powołaną powyżej zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie przewidują innych zasad ustalenia miejsca świadczenia usług.
Do powołanej w art. 28b ust. 1 ustawy zasady ogólnej, ustawodawca przewidział szereg zastrzeżeń, wskazując szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Jednakże w przedmiotowej sprawie nie mają one zastosowania.
Z wniosku nie wynika aby pożyczkobiorca (zagraniczny podmiot) na rzecz którego świadczone są usługi udzielania odpłatnych pożyczek posiadał na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z powyższym miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania usług udzielania odpłatnych pożyczek przez Państwa Spółkę, stosowanie do art. 28b ust. 1 ustawy jest miejsce w którym pożyczkobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej. W konsekwencji w analizowanym przypadku usługi, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie są opodatkowane na terytorium Polski, a zatem dla prawidłowego rozliczenia podatku VAT zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące w kraju nabywcy.
Tym samym skoro usługi udzielania pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę poza terytorium kraju nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski, Państwa stanowisko w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy dla czynności udzielania pożyczek na rzecz podmiotów mających siedzibę za granicą należało uznać za nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy:
‒stanu faktycznego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
‒zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się natomiast do powołanych przez Państwa interpretacji na poparcie własnego stanowiska należy zwrócić uwagę, że interpretacje są wydawane w indywidualnych sprawach i nie wiążą w sprawach innych podatników, co jest zrozumiałe zważywszy na różnorodność i odmienność okoliczności faktycznych występujących w każdej z indywidualnych spraw podlegających rozstrzygnięciu. Wskazane przez Państwa rozstrzygnięcia potraktowane zostały jako element argumentacji lecz nie mogły one wpłynąć na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii, gdyż rozstrzygnięcia te są osadzone w odmiennych stanach faktycznych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).