Określenie podstawy opodatkowania przy nieodpłatnym przekazaniu budynku.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 29 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia podstawy opodatkowania przy nieodpłatnym przekazaniu budynku. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 listopada 2022 r. (wpływ 28 listopada 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca  prowadzi indywidualną działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEDIG pod firmą „M”. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT, posiada NIP (…).

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy wg PKD są 41.20.Z – Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

W ramach deweloperskiej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował m.in. dwa budynki mieszkalne jednorodzinne (dwulokalowe) w zabudowie bliźniaczej.

Od zakupów związanych z wybudowanymi budynkami odliczył podatek VAT zawarty w fakturach zakupu materiałów i usług. Jeden z budynków oznaczony nr (…) wraz z przynależnymi prawami na podstawie aktu notarialnego nr (…) r. z 6 maja 2022 r. w formie darowizny przekazał córce.

Wartość rynkowa darowanego lokalu wynosiła 650.000,00 zł, natomiast koszt wytworzenia darowanego lokalu wyniósł 336.053,87 zł netto.

Budynek był wybudowany na podstawie Decyzji z (...) stycznia 2021 r., a oddany do użytkowania zgodnie z zaświadczeniem (…) Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla (…) 20 stycznia 2022 r. W okresie od i w trakcie ponoszenia wydatków na wybudowane budynki a momentem przekazania darowizny, nie wystąpiły znaczne wahania cen towarów i usług budowlanych. Z tego względu nie wystąpiły okoliczności powodujące konieczność aktualizacji cen/kosztu wytworzenia na moment dokonania darowizny wobec tych wartości, które były zaewidencjonowane w okresie trwania procesu budowlanego.

Doprecyzowanie opisu sprawy

Wnioskodawca prowadzi działalność developerską. Na etapie realizacji inwestycji Wnioskodawca planował sprzedaż wszystkich wybudowanych budynków. Z tego względu w okresie realizacji budowy dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych (dwulokalowych) w zabudowie bliźniaczej, korzystał z prawa odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych, tj. art. 86 ust. 1 ustawy VAT, zgodnie z którym: „ W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

Jak podano we wniosku o wydanie interpretacji, od zakupów związanych z wybudowanymi budynkami Wnioskodawca odliczył podatek VAT zawarty w fakturach zakupu materiałów i usług.

Decyzję o przekazaniu jednego z budynków w formie darowizny, Wnioskodawca podjął po zakończeniu inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie w formie darowizny wybudowanego lokalu stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym przekazania darowizny przedmiotowego budynku, podstawą opodatkowania podatkiem VAT powinna być kwota odpowiadająca kosztom wytworzenia darowanego budynku, obliczona na podstawie prowadzonych ksiąg, tj. kwota 336.053,87 zł?

Pana stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT, dokonana darowizna wybudowanego w ramach deweloperskiej działalności gospodarczej budynku na rzecz córki podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ Wnioskodawcy przysługiwało, w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego budynku oraz praw z nim związanych.

Zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy VAT , w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie tej dostawy towarów.

Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 u.p.t.u., „W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu”.

Pana zdaniem, podstawą opodatkowania przekazanego w formie darowizny budynku powinien być koszt wytworzenia obliczony na podstawie ksiąg, tj. kwota 336.053,87 zł.

Ustawa VAT nie zawiera własnej definicji kosztu wytworzenia. Koszt wytworzenie produktu został zdefiniowany w ustawie o rachunkowości, a także w wielu opracowaniach ekonomicznych, jest definicją uniwersalną.

Koszt wytworzenia produktu obejmuje koszty pozostające w bezpośrednim związku z danym produktem oraz uzasadnioną część kosztów pośrednio związanych z wytworzeniem tego produktu. Koszty bezpośrednie obejmują wartość zużytych materiałów bezpośrednich, koszty pozyskania i przetworzenia związane bezpośrednio z produkcją i inne koszty poniesione w związku z doprowadzeniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje w dniu wyceny (Ustawa o rachunkowości z 29 września 1994 r.). Do uzasadnionej, odpowiedniej do okresu wytwarzania produktu, części kosztów pośrednich zalicza się zmienne pośrednie koszty produkcji oraz tę część stałych, pośrednich kosztów produkcji, które odpowiadają poziomowi tych kosztów przy normalnym wykorzystaniu zdolności produkcyjnych. Za normalny poziom wykorzystania zdolności produkcyjnych uznaje się przeciętną, zgodną z oczekiwaniami w typowych warunkach, wielkość produkcji za daną liczbę okresów lub sezonów, przy uwzględnieniu planowych remontów. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie kosztu wytworzenia produktu, jego wyceny dokonuje się według ceny sprzedaży netto takiego samego lub podobnego produktu, pomniejszonej o przeciętnie osiągany przy sprzedaży produktów zysk brutto ze sprzedaży, a w przypadku produktu w toku – także z uwzględnieniem stopnia jego przetworzeń.

Do kosztów wytworzenia produktu nie zalicza się kosztów:

-będących konsekwencją niewykorzystanych zdolności produkcyjnych i strat produkcyjnych,

-ogólnego zarządu, które nie są związane z doprowadzaniem produktu do postaci i miejsca, w jakich się znajduje na dzień wyceny, magazynowania wyrobów gotowych i półproduktów, chyba że poniesienie tych kosztów jest niezbędne w procesie produkcji,

-kosztów sprzedaży produktów.

Koszty te wpływają na wynik finansowy okresu sprawozdawczego, w którym zostały poniesione. Skoro zgodnie z definicją kosztu wytworzenia, do wartości tej nie zalicza się zysku, podstawę opodatkowania, zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy VAT, powinien stanowić koszt wytworzenia obliczony przez Wnioskodawcę w kwocie 336.053,87 zł.

Przyjęcie innej wartości byłoby sprzeczne z literalnym brzmieniem przepisu art. 29a ust. 2 ustawy VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którymi wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy, warto odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który wielokrotnie wypowiadał się w kwestii opodatkowania nieodpłatnych świadczeń. W wyroku z 27 czerwca 1989 r. w sprawie C-50/88 (Heinz Küchne) Trybunał stwierdził, że ze wspólnym systemem podatku od wartości dodanej spójne jest nieopodatkowanie amortyzacji aktywów przedsiębiorstwa w odniesieniu do ich prywatnego użytku w przypadku, gdy VAT od tych towarów nie podlegał odliczeniu, przy jednoczesnym opodatkowaniu wydatków ponoszonych na utrzymanie i używanie towarów, w odniesieniu do których podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku. Rozwiązanie to pozwala zarówno uniknąć podwójnego opodatkowania samych towarów, jak i braku opodatkowania ostatecznej konsumpcji. Również w orzeczeniu z 25 maja 1993 r. w sprawie C-193/91 (Gerhard Mohsche) oraz w orzeczeniu z 17 maja 2001 r. w połączonych sprawach C-322/99 (Hans- Georg Fisher) i C-323/99 (Klaus Brandenstein) Trybunał wskazał, że nieodpłatne świadczenia mogą być opodatkowane wyłącznie w takim zakresie, w jakim podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku naliczonego.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy wg PKD są 41.20.Z – Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

W ramach deweloperskiej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybudował m.in. dwa budynki mieszkalne jednorodzinne (dwulokalowe) w zabudowie bliźniaczej.

Od zakupów związanych z wybudowanymi budynkami odliczył podatek VAT zawarty w fakturach zakupu materiałów i usług. Jeden z budynków wraz z przynależnymi prawami w formie darowizny przekazał córce.

Wartość rynkowa darowanego lokalu wynosiła 650.000,00 zł, natomiast koszt wytworzenia darowanego lokalu wyniósł 336.053,87 zł netto.

W okresie od i w trakcie ponoszenia wydatków na wybudowane budynki, a momentem przekazania darowizny, nie wystąpiły znaczne wahania cen towarów i usług budowlanych. Z tego względu nie wystąpiły okoliczności powodujące konieczność aktualizacji cen/kosztu wytworzenia na moment dokonania darowizny wobec tych wartości, które były zaewidencjonowane w okresie trwania procesu budowlanego.

Na etapie realizacji inwestycji Wnioskodawca planował sprzedaż wszystkich wybudowanych budynków. Z tego względu w okresie realizacji budowy dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych (dwulokalowych) w zabudowie bliźniaczej, korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych.

Decyzję o przekazaniu jednego z budynków w formie darowizny, Wnioskodawca podjął po zakończeniu inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie w formie darowizny wybudowanego lokalu stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy w opisanym stanie faktycznym przekazania darowizny przedmiotowego budynku, podstawą opodatkowania podatkiem VAT powinna być kwota odpowiadająca kosztom wytworzenia darowanego budynku, obliczona na podstawie prowadzonych ksiąg, tj. kwota 336.053,87 zł.

Jak wynika z przedstawionej wyżej analizy przepisów podatkowych, aby nieodpłatne przekazanie towarów – w świetle powołanego art. 7 ust. 2 ustawy – podlegało opodatkowaniu VAT, konieczne jest łączne spełnienie następujących warunków:

-nieodpłatne przekazanie dokonywane jest przez podatnika podatku VAT,

-przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,

-przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tego towaru lub jego części składowych.

W rozpatrywanej sprawie wszystkie powyższe warunki są spełnione. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Wnioskodawca wybudował ww. budynek w ramach działalności gospodarczej. Ponadto Wnioskodawca korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych oraz odliczył podatek VAT zawarty na fakturach zakupu materiałów i usług związanych z wybudowaniem budynku.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy:

W myśl art. 29a ust. 2 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy:

Z powyższego wynika, że w przypadku gdy ma miejsce nieodpłatna dostawa towarów spełniająca warunki dla zrównania jej z dostawą odpłatną podlegającą opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru określone w momencie dostawy towaru, tj. w momencie jego przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru, lecz skorygowana na dzień, w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca wybudował dwa budynki mieszkalne jednorodzinne (dwulokalowe) w zabudowie bliźniaczej. Jeden z budynków wraz z przynależnymi prawami 6 maja 2022 r. w formie darowizny przekazał córce. Wartość rynkowa darowanego lokalu wynosiła 650.000,00 zł, natomiast koszt wytworzenia darowanego lokalu wyniósł 336.053,87 zł netto.

Wobec powyższego należy wskazać, że podstawa opodatkowania w omawianej sytuacji ustalana jest na podstawie art. 29a ust. 2 ustawy, zatem jest nią cena nabycia towarów rozumiana jako cena zaktualizowana na moment dokonania nieodpłatnego przekazania towaru (budynku), czyli cena jaką Wnioskodawca zapłaciłby za nabycie lub wytworzenie tego towaru (budynku) w dniu jego nieodpłatnego przekazania – darowizny.

Zatem w omawianej sprawie, przy nieodpłatnym przekazaniu budynku na rzecz córki za podstawę opodatkowania Wnioskodawca powinien przyjąć kwotę odpowiadającą kosztom wytworzenia darowanego budynku skorygowaną na dzień, w którym doszło do nieodpłatnego przekazania ww. budynku.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy – zgodnie z którym podstawą opodatkowania jest koszt wytworzenia darowanego budynku – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).